Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Ο συνδυασμός πανδημίας και εορταστικής περιόδου αποτελεί πηγή έμπνευση για τους Έλληνες σκιτσογράφους...
Τι καλύτερος τρόπος λοιπόν ν' αποχαιρετήσουμε την χρονιά με μερικές από τις ωραιότερες γελοιογραφίες των ημερών και τα κάλαντα που (πάλι) δε θ' ακούσουμε ζωντανά από παιδιά.
Και του χρόνου καλύτερα!
(οι γελοιογραφίες προέρχονται από τις εφημερίδες "Καθημερινή", "Εφημερίδα των Συντακτών", "Τα Νέα" και "Το Ποντίκι").
Και τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς από την Κρήτη...
Ενώ βρισκόμαστε εν μέσω δεύτερου lockdown (και μετά από μια πορεία που κατατάσει την Ελλάδα ως μία από τις χειρότερες χώρες να ζει εν καιρώ πανδημίας σύμφωνα με το Blooberg), σας παρουσιάζουμε τα 7 λάθη τα οποία οδήγησαν την χώρα μας σε ένα δεύτερο παρατεταμένο "κλείσιμο", με μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Λάθος 1ο – η έλλειψη προετοιμασίας για ένα δεύτερο κύμα
Από τον Μάιο και μετά είχε γίνει επιστημονικά ξεκάθαρο ότι λόγω της παγκόσμιας διασποράς του κορωναϊού και της διαφορετικής προσέγγισής του τρόπου αντιμετώπισής του, ακόμα και μέσα στην Ε.Ε., θα ήταν αδύνατον αυτός να εξαλειφθεί απλώς και μόνο μ' ένα lockdown, όσο σκληρό και αν ήταν αυτό. Η χώρα μας ευτυχώς είχε στην πρώτη εμφάνιση του ιού, μικρό αριθμό κρουσμάτων και νεκρών. Αυτό της έδωσε χρόνο τον οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ώστε να ετοιμάσει υποδομές, να προσλάβει προσωπικό, να προσαρμόσει τα πρωτόκολλα αντιμετώπισης και να χρησιμοποιήσει την παγκόσμια εμπειρία ώστε να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες στη συνέχεια. Δυστυχώς η κυβέρνηση αμέλησε και τελικά απέτυχε να χρησιμοποιήσει τον χρόνο υπέρ της χώρας, με αποτέλεσμα το δεύτερο κύμα να τη βρει τελείως απροετοίμαστη.
Έχουμε αναφερθεί εκτενώς σ' αυτό το ζήτημα σε προηγούμενη ανάρτησή μας. Συνοπτικά το μέγεθος των δωρεών (δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος της χώρας) θα μπορούσε να γίνει η πρώτη μαγιά ώστε η Ελλάδα να βρεθεί προετοιμασμένη και να περιορίσει τις απώλειές της. Δυστυχώς όμως η γραφειοκρατία κυριάρχησε και μαζί με την έλλειψη σχεδιασμού και στοχοποίησης των προβλημάτων, οδήγησαν στο να έχουμε το μεγαλύτερο μέρος των πόρων να παραμείνουν στους σχετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, με την πίεση στο ΕΣΥ να παραμένει μεγάλη – δυσανάλογα μεγαλύτερη του αριθμού των κρουσμάτων, που αναλογικά είναι μικρότερη από τις περισσότερες χώρες τους δυτικού κόσμου.
Λάθος 3ο – η λάθος συγκρότηση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων
Όποιος συγκρότησε την επιτροπή το έκανε με βάση την κομματική ταυτότητα των υποψηφίων και όχι την επιστημονική αξία. Αυτό μπορεί να γίνει ανεκτό σε διάφορους τομείς αλλά προφανώς είναι απαράδεκτο όταν αφορά τη δημόσια υγεία. Έτσι καταλήξαμε να έχουμε μια συμβουλευτική επιτροπή που περιλαμβάνει ως και επίκουρους καθηγητές και διοικητές κέντρων υγείας, που η μόνη της δουλειά είναι να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αποσείσουν τις ευθύνες της κυβέρνησης, ρίχνοντάς τες στον μέσο Έλληνα που έχει περάσει σχεδόν 6 από τους τελευταίους 9 μήνες σε lockdown, αλλά δεν έχει καταθέσει ούτε μία εναλλακτική πρόταση με βάση τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα (λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης προς την κυβέρνηση, ζητώντας π.χ. τη χρήση των νέων θεραπειών για την ασθένεια ή την ενίσχυση της έρευνας για τρόπους αντιμετώπισης της πανδημίας κ.λπ.).
Λάθος 4ο – πολλά λάθη, τη λάθος στιγμή
Το lockdown άργησε. Το clickaway δεν μπορεί να δουλέψει - αφού επιβλήθηκε χωρίς να υπάρχουν οι υποδομές, τελευταία στιγμή. Άνοιγμα και κλείσιμο σχολείων, χωρίς σαφές πλάνο, με διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το μέγεθος των τάξεων την μία και αναθεώρηση λίγο καιρό μετά, οι μάσκες προς τους μαθητές καθυστερημένες και σε λάθος διαστάσεις κ.ο.κ. Η λίστα ατελείωτη...
Λάθος 5ο - Απόλυτη εξάρτηση από τις γερμανικές αποφάσεις για το θέμα των θεραπειών και των εμβολίων
Οι κοινές αποφάσεις σε θέματα δημόσιας υγείας δεν είναι προαπαιτούμενο για τη λειτουργία της Ε.Ε. αλλά κρίνεται ως απαραίτητη στην πράξη όπως φαίνεται στο θέμα της πανδημίας. Αυτό στην πράξη σημαίνει σύμπλευση με την Γερμανία η οποία κινεί τα νήματα κατά τρόπο εξόφθαλμο. Και η Ελλάδα είναι απόλυτα δέσμια σ' αυτή την προσέγγιση - κάτι που φαίνεται από δύο περιπτώσεις;
α) Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να υπάρχει έγκριση φαρμάκων για τον κορωναϊό από ελεγκτικούς οργανισμούς υψηλού κύρους, να υπάρχει αίτημα τους για αδειοδότηση στην χώρα μας από τις αρχές του Νοέμβρη και το αίτημα αυτό να μην έχει ήδη εγκριθεί και ν' αποτελεί βασικό συστατικό στα πρωτόκολλα αντιμετώπισης της πανδημίας. Το ότι το κόστος ανέρχεται σε 1000 με 1200 ευρώ ανά ασθενή δεν αποτελεί δικαιολογία, αφού θα επέτρεπε καλύτερη αντιμετώπιση των περιστατικών, λιγότερες διασωληνώσεις, ταχύτερη ίαση, λιγότερους θανάτους και προφανώς μικρότερους περιορισμούς / καλύτερη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας. Μπορεί η Γερμανία να έχει εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις για τις οποίες θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν οι θεραπείες αυτές και το συνολικό κόστος να είναι δυσβάστακτο ακόμα και για μια ισχυρή οικονομία σαν και τη δική της, αλλά η Ελλάδα έχει περίπου 3 χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις και θα μπορούσε να κάνει μια "οικονομική θυσία" σαν κι αυτή.
β) Η Ελλάδα παρότι έχει τον ΕΟΦ, έχει παραχωρήσει στην πράξη πλήρως το δικαίωμα ελέγχου των εμβολίων στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό οργανισμό και τις παραγγελίες του εμβολίου στην Ε.Ε., με αποτέλεσμα τη γνωστή καθυστέρηση στην περίπτωση της αδειοδότησης των εμβολίων για τον κορωναϊό, και το μπάχαλο με τις παραγγελίες των εμβολίων (την οποία πάντως η Γερμανία - πάλι - φαίνεται να παρέκαμψε κάνοντας δικές της, απευθείας, παραγγελίες).
Λάθος 6ο – τα πρωτόκολλα δε λειτουργούν – έχουμε πολλούς νεκρούς
Δεν είναι δυνατό, ούτε αποδεκτό να έχουμε 100 νεκρούς σε αναλογία 1000 κρούσματων την μέρα. Αυτό χρειάζεται αξιολόγηση, ανάλυση και εκπόνηση καθαρού πλάνου αντιμετώπισης. Φταίει η υποστελέχωση; Οι κακές υποδομές; Η κακή λειτουργία των πρωτοκόλλων; Οι ελλείψεις στις ΜΕΘ και ΜΑΘ; Το επιδημιολογικό προφίλ των ασθενούντων; Κανείς δεν ξέρει, γιατί κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά...
Λάθος 7ο - πέρασαν 8 μήνες για ν' ανοίξει πλατφόρμα δωρεάν τεστ
Τη στιγμή που η ιχνηλάτηση σε πολύ υψηλό ποσοστό κάλυψης των επαφών έχει επιτευχθεί στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., στην Ελλάδα πρέπει να παρακαλέσεις για να κάνεις τέστ, ακόμα και αν έχεις στενή με επιβεβαιωμένο κρούσμα.
Για να μη μιλήσουμε για το γεγονός ότι πέρασαν 8 μήνες ώστε να υπάρξει ψηφιακή πλατφόρμα για δωρεάν τεστ, κάτι που έχει εφαρμοστεί εδώ και μήνες στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες...
Με βάση τα παραπάνω το ότι βρισκόμαστε στην κατάσταση που είμαστε και όχι σε κάποια χειρότερη είναι μάλλον θαύμα.
2) Η ένσταση θα εξεταστεί και αν γίνει δεκτή θα επαναληφθεί ο διαγωνισμός. Στο τέλος θα κερδίσει ο ένας από τους δύο (οι οποίοι πιθανόν θα τα βρουν μεταξύ τους και ο ένας θα καταλήξει υποεργολάβος του άλλου).
3) Τα ΠΡΩΤΑ ψυγεία θα παραδοθούν εντός 30 ημερών. Θα τα παραλάβουν κανονικά αλλά μόλις πάνε να τα συνδέσουν (παρουσία του υπουργού Υποδομών φυσικά) θα δουν ότι η κατάληξη του καλωδίου είναι Αγγλική (ο παράλληλος εισαγωγέας που λέγαμε).
4) Φυσικά θα πρέπει να γίνει μετά νέος διαγωνισμός και θα ζητηθούν προσφορές για μετατροπείς.Κάπου στο καλοκαίρι λοιπόν θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία.
5) Τότε θα μπορέσουν ν' αρχίσουν οι εργασίες για το επόμενο βήμα που θα είναι η εύρεση χώρων αποθήκευσης και η προμήθεια συριγγών. Η κυβέρνηση θα πει ότι έχει μάθει το μάθημά της και θα τρέξει τις διαδικασίες παράλληλα, για να "γλυτώσει χρόνο". Παράλληλα θα τονίσει ότι ΕΓΚΑΙΡΑ πρόλαβε τις αντιδράσεις του ΔΕΔΔΗΕ και έκανε μετατροπή της παροχής ρεύματος σε τριφασική ώστε να μην πέφτει το ρεύμα κάθε φορά που θα μπαίνουν τα ψυγεία στην πρίζα. Ο Πέτσας θα το τονίζει το "forward thinking" της κυβέρνησης σε κάθε ευκαιρία, τονίζοντας τις αμφιβολίες του ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε αν "κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ". Ο ΣΥΡΙΖΑ θ' απαντήσει ότι επί κυβέρνησής του δεν υπήρχε περίπτωση να χρειαστεί εμβολιασμός γιατί "το σύστημα υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ θα είχε προλάβει το 2ο κύμα της πανδημίας". Στη συζήτηση θα επέμβει και το ΚΙΝΑΛ θυμίζοντας ότι "επί ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχαν πανδημίες
6) Κάπου στο φθινόπωρο, θα τελειώσει και αυτό το ζήτημα και τότε θα μπορέσουν ν' αρχίσουν να έρχονται τα εμβόλια. Όμως τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε αρκετό προσωπικό εκπαιδευμένο στον εμβολιασμό.
7) Θα γίνουν τα σχετικά σεμινάρια (προφανώς με τη διενέργεια σχετικών διαγωνισμών - να μην λέμε τ' αυτονόητα) και κάπου στο 2022 (αρχές πάντα - γύρω στον Μάρτιο), θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε τον μαζικό εμβολιασμό.
Όμως τότε πλέον δε θα χρειάζεται.
Γιατί μέχρι τότε θα έχει εμβολιαστεί ακόμα και το τελευταίο χωριό στον Αμαζόνιο και ο πλανήτης θα έχει κάλυψη στον κορωναϊό 99%, οπότε θα καλυφθούμε και εμείς.
Έτσι η Ελλάδα θα έχει καταφέρει:
α) Να είναι καλυμμένη απέναντι σε ένα νέο κύμα κορωναϊού.
β) Να ευχαριστήσει όλους εκείνους τους αντεμβολιαστές που μιλάνε για τσιπάκια και για ριβονουκλεϊκό οξύ.
γ) Να γλυτώσει χρήματα από τα εμβόλια.
Και θα είμαστε πρωτοπόροι. Για άλλη μια φορά!
Οι μεγάλοι φιλανθρωπικοί οργανισμοί του εξωτερικού των οποίων η επιβίωση βασίζεται σε δωρεές, γνωρίζουν πολύ καλά ότι "η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει να είναι, αλλά πρέπει και να δείχνει τίμια". Έτσι τουλάχιστον μία - και πολλές φορές δύο τον χρόνο δημοσιεύουν αναλυτική κατάσταση εσόδων - εξόδων με λεπτομερή ανάλυση του που ξοδεύτηκαν τα χρήματα. Παράλληλα δε υπόκεινται σε τακτικούς ελέγχους ενός ανεξάρτητου, αλλά υπό την αιγίδα του κράτους, οργανισμού που μπορεί ν' ανακαλέσει ή να βάλει φρένο σε οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί σπατάλη. Προφανώς και υπάρχουν έξοδα που ξεφεύγουν ή είναι υπερβολικά αλλά ο μηχανισμός υπάρχει και μπορεί να υπάρχει προστασία δωρεών και δωρητών. Σε περιπτώσεις όπως της Μ. Βρετανίας αυτό ισχύει και για όλα τά φιλανθρωπικά ιδρύματα των κατά τόπους νοσοκομείων καθώς και τον οργανισμό-ομπρέλα που δημιουργήθηκε για να συντονίζει το έργο τους (δείτε εδώ για λεπτομέρειες). Η οργάνωση τους δε γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε τα χρήματα να εκταμιεύονται και να μετουσιώνονται σε χρήσιμες δράσεις με ταχύτατο τρόπο διατηρώντας την αναλογία "ελέγχου/δράσης" σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό και να καλύπτονται οι ανάγκες όσο το δυνατόν ταχύτερα.
Η χώρα μας όμως είχε και το εξής παράδοξο: παρότι κατάφερε να συγκεντρώσει ένα πολύ μεγάλο (αναλογικά με το μέγεθός της και την οικονομία της) αριθμό δωρεών για τη δημιουργία υποδομών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, έχει ελάχιστα τελειωμένα έργα να επιδείξει, 8 μήνες και κάτι μετά την έναρξή της πανδημίας. Αν εξαιρέσει κανείς τις δωρεές σε υλικό και μηχανήματα σχετικά μικρού κόστους (τα οποία παραγγέλθηκαν και παραδόθηκαν απευθείας από τους δωρητές με βάση της προδιαγραφές του ΕΣΥ) - οι οποίες όμως σε αρκετές περιπτώσεις καθυστέρησαν να γίνουν αποδεκτές λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων - οι δωρεές για τη δημιουργία και εξοπλισμό για Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) και Εμφραγμάτων, παραμένουν ανολοκλήρωτες. Δεν είναι τυχαίο ότι από τις μεγάλες δωρεές η μόνη που ολοκληρώθηκε (σχετικά) γρήγορα ήταν τους Βουλής των Ελλήνων: To αστείο με την περίπτωση αυτή ήταν ότι πήρε 4 μήνες από την κατάθεση της δωρεάς, για να υπογραφεί η σύμβαση της Βουλής με την κρατική κατασκευαστική εταιρεία ΚΤΥΠ (Κτιριακές Υποδομές ΑΕ), η οποία ανέλαβε να εκτελέσει το έργο. Ο δε Πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας δήλωνε "ενθουσιασμένος" με την "ταχύτητα" (!!!) με την οποία προωθήθηκε το έργο! Φανταστείτε δηλαδή τι θα γινόταν αν η όλη δαδικασία έπαιρνε λιγότερο χρόνο ή πόσο πολύ παραπάνω θα έπαιρνε αν δεν υπήρχε "άψογος" συντονισμός...Δεν είναι τυχαίο ότι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που έκανε μια από τις μεγαλύτερες δωρέες (174 ΜΕΘ και ΜΑΦ), δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο λόγω της αργοπορίας των διαδικασιών που στην καλύτερη των περιπτώσεων παίρνουν 6-8 μήνες (για τη συγκεκριμένη δωρεά, οι εργασίες διαμόρφωσης των νέων ΜΕΘ αναμένεται να ολοκληρωθούν, από τα τέλη του 2020 μέχρι και τον Φεβρουάριο 2021).
Με βάση τα στοιχεία του Μαϊου (τα οποία παρουσιάστηκαν τότε σε σχετική εκδήλωση του αρμόδιου υπουργείου), λόγω της πανδημίας προσφέρθηκαν δωρεές από 865 φορείς, νομικά και φυσικά πρόσωπα, το συνολικό ύψος των οποίων ξεπερνά τα 89 εκατομμύρια ευρώ. Συγκεκριμένα από τις δωρεές αυτές:
- 40 εκατομμύρια ευρώ αφορούν ιατρικό εξοπλισμό (1.228 monitors Μ.Ε.Θ., 1.051 αναπνευστήρες, 172 φορητοί αναπνευστήρες, 595 κλίνες Μ.Ε.Θ.)
- 24,2 εκατομμύρια ευρώ αφορούν μέσα ατομικής προστασίας (μάσκες, χειρουργικές στολές, ολόσωμες προστατευτικές στολές κ.α.) και
12,5 εκατομμύρια ευρώ αφορούν καταθέσεις χρηματικών ποσών. Επίσης είχε γίνει αναφορά σε 226 επιπλέον φορείς έχουν εκδηλώσει πρόθεση δωρεών, ύψους περίπου 8,8 εκατομμυρίων ευρώ, για τις οποίες (τότε) αναμενόταν να ολοκληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες, και οι οποίες (6 1/2 μήνες μετά) μπορούμε να υποθέσουμε ότι έχουν ολοκληρωθεί, ενώ παράλληλα ακολούθησαν και άλλες από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται οι 50 ΜΕΘ που πλήρωσε η Βουλή (και για την οποία αναφερθήκαμε ξεχωριστά παραπάνω) και οι οποίες παραδόθηκαν τον Οκτώβριο.
Τι έγινε όμως με τις άλλες 595 ΜΕΘ (ή 400 αν αφαιρέσουμε αυτές του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και οι οποίες τέλος πάντων έχουν ένα χρονοδιάγραμμα), που τόσο έχει ανάγκη το ΕΣΥ; Άγνωστο πραγματικά. Καμία λογοδοσία για το που βρίσκονται τα χρήματα ή αν έχουν χρησιμοποιηθεί, για ποιο σκοπό έγινε αυτό. Προφανώς τα χρήματα αυτά βρίσκονται σε κάποιο λογαριασμό, όσο "κινούνται οι διαδικασίες". Και εδώ βρίσκεται το ερώτημά μας...Σε μια εποχή που το κράτος "παρακαλεί" τους κλινικάρχες για κρεβάτια σε ΜΕΘ, δεν έπρεπε να υπάρχει ταχεία διεκπεραίωση, με ενεργοποίηση της ΚΤΥΠ και συντονισμού των εμπλεκομένων φορέων; Αν' αυτού δυστυχώς βλέπουμε μια επανάληψη του περίφημου "Ταμείου Μολυβιάτη" το οποίο είχε μαζέψει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για τους πυρόπληκτους της Ηλείας (το 2007), αλλά ποτέ δεν τα χρησιμοποίησε με αποτέλεσμα οι μεγαλοδωρητές να ζητούν πίσω τα χρήματά τους...
Στην περίπτωση των δωρεών προς το ΕΣΥ για την αντιμετώπιση του κορωναϊού, όχι μόνο δεν έχει γίνει η απαραίτητη προεργασία για τη στελέχωση των ΜΕΘ (με το απαραίτητο προσωπικό) αλλά δεν έχει ξεκινήσει σε κάποιες περιπτώσεις ούτε καν οι διαδικασίες για τη δημιουργία των υποδομών, για τις οποίες υπάρχουν ολοκληρωμένες δωρεές. Η περίπτωση του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στην Θεσσαλονίκη (στο οποίο έγιναν δωρεές μεγαλύτερες των 2 εκατομμυρίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας), βγάζει κυριολεκτικά μάτια αφού παρά τις δωρεές αυτές, δεν προστέθηκε ούτε ένα κρεβάτι ΜΕΘ!
Βέβαια κάποια στιγμή οι ΜΕΘ θα παραδοθούν. Και αυτό είναι κάτι. Όμως τα δύο ερωτήματα όμως που έρχονται στο μυαλό μας αβίαστα είναι τα εξής: α) Πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν οι δωρεές είχαν αξιοποιηθεί εγκαίρως; και β) Θ' αναλάβει το κράτος να επανδρώσει τις μονάδες αυτές ώστε το ΕΣΥ να ωφεληθεί, έστω και καθυστερημένα;
Στα 2008 ο Χρήστος Ζαχαράκις, ένας από τους πιο έμπειρους και πολυπράγμονες διπλωμάτες της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια, με ρόλο κομβικό στις περισσότερες διαπραγματεύσεις που έκανε η χώρα μας με χώρες και οργανισμούς μεταξύ του 1980 και του 2000, κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο "Άκρως απόρρητο - ειδικού χειρισμού". Το βιβλίο παρουσίαζε αποσπάσματα από το διπλωματικό του ημερολόγιου, με σκηνές και εντυπώσεις από τη θητεία του ως πρέσβυς στα Ηνωμένα Έθνη, την Λευκωσία και τις ΗΠΑ.
Αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι ομογενειακές οργανώσεις είναι πιο διαιρεμένες από ποτέ, οι μεγαλοσχήμονες Ελληνοαμερικάνοι θυμούνται ως επί το πλείστον ότι είναι Έλληνες μόνο το βράδυ της Ανάστασης και την Κυριακή του Πάσχα, ο γερουσιαστής Σαρμπάνης έχει συνταξιοδοτηθεί (και ο γιος του είναι απλός βουλευτής) και οι προ του Ελπιδοφόρου Αρχιεπίσκοποι είχαν πολλά εκκλησιαστικά προβλήματα για να μπορέσουν να δώσουν στο ρόλο τους το κύρος του Ιάκωβου. Και από την άλλη και η ελληνική πολιτεία ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα όσα, απασχολούν την ομογένεια για να ενισχύσει την (όποια) ελληνική συνείδηση έχουν οι ομογενείς στις ΗΠΑ.
Ως αποτέλεσμα, το πάντα αρνητικό προς την χώρα μας αμερικάνικο "administration" να βρει χώρο να επιβάλλει μια πιο θετική αντιμετώπιση της Τουρκίας, και να επιδείξει μεγαλύτερη ανοχή. Αυτό συνέβει ακόμα και επί Προεδρίας Ομπάμα, ο οποίος ως γερουσιαστής και πρόεδρος της επιτροπής Ευρωπαϊκών υποθέσεων της Γερουσίας, ήταν υπέρμαχος των ελληνικών θέσεων, βρισκόμενος πολύ κοντά στις ελληνικές θέσεις. Ερχόμενος στην Προεδρία των ΗΠΑ όμως, "ξέχασε" πολλά από το παρελθόν του, αφήνοντας το "administration" να κάνει κουμάντο, ακόμα και σε περιπτώσεις (βλ. ΔΝΤ) που θα μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά την χώρα μας.
Βέβαια είναι υπερφίαλο να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα και τα ελληνικά "προβλήματα" είναι στο μυαλό των Αμερικανών προέδρων καθημερινά, ούτε μπορούμε να περιμένουμε ότι οι ΗΠΑ θα κάνουν από μόνοι τους κινήσεις προς όφελός μας. Εκεί που γίνεται η διαφορά είναι σε θέματα που οι ΗΠΑ έχουν λόγο ή που τους ζητείται να παρέμβουν υπέρ μας. Οι ελληνοαμερικανικές "αμυντικές" συμφωνίες (που είναι ειδικά τα τελευταία χρόνια υπερβολικά ετεροβαρείς), η διαχείριση του ζητήματος των συνεχών παραβιάσεων της ελληνικής και της κυπριακής ΑΟΖ από τους Τούρκους, το Κυπριακό, η προστασία των ελληνικών μειονοτήτων στην Αλβανία και στην Τουρκία είναι θέματα που κοστίζουν λίγο και για
Ηθικό δίδαγμα: Η αποχώρηση του Ντόναλντ Τραμπ από την Προεδρία των ΗΠΑ είναι καλοδεχούμενη γιατί ο Μπάιντεν δεν έχει προσωπικά επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία και προσωπικές σχέσεις με την οικογένεια Ερντογάν. Επομένως δεν έχει να χάσει χρήματα τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του από οποιεσδήποτε "αναταράξεις" στη γειτονική χώρα, όπως ο Τραμπ. Από την άλλη όμως, όσο η διαχείριστική αρχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ θεωρεί την Τουρκία πιο σημαντική και την χώρα μας ως "σίγουρη" ό,τι και να γίνει, δεν θα μπορούμε να περιμένουμε πολλά, όσο και αν ο Μπάιντεν μας "συμπαθούσε" περισσότερο ως αντι-πρόεδρος την χώρα μας, και "κατανοεί τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις καλύτερα" (όπως λέει ιδιωτικά και δημόσια ο πρωην υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικλ Δουκάκης). Για ν' αλλάξουν τα δεδομένα θα πρέπει η Ελλάδα (και η Κύπρος) ν' αναθεωρήσει τη σχέση της με την ελληνο-αμερικανική ομογένεια, να στηρίξει ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας και των ΗΠΑ συμπλέουν καθώς και να δείξει ότι δεν είμαστε "δεδομένοι". Τότε ίσως τα πράγματα βελτιωθούν για μας...
(Και προς Θεού...Ας σταματήσουμε να φερόμαστε ως ιθαγενείς προς οποιοδήποτε Αμερικανό (και μη) αξιωματούχο ή κυβερνητικό υπάλληλο επισκέπτεται την χώρα μας...Ως και ο ίδιος ο κ. Ζαχαράκις, στηλιτεύει στο βιβλίο του, την ευκολία με την οποία Αμερικανοί υπουργοί και υφυπουργοί έβλεπαν με άνεση και ύφος χίλιων καρδιναλίων Έλληνες Πρωθυπουργούς ή αντιπροέδρους της κυβέρνησης, αντι να συνομιλούν με αξιωματούχους αντίστοιχους του βαθμού τους)...
Με αφορμή τα όσα γίνονται στον κόσμο και την μεγάλη πιθανότητα για ένα μεγάλο πανευρωπαϊκό lock
down, σας παρουσιάζουμε μερικά από τα όσα γνωρίζουμε για τον κορωναϊό, με μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων.
Γιατί δεν "έφυγε" ο κορωναϊός το καλοκαίρι;
Εξαρχής όμως ήταν αδύνατο να "εξαφανιστεί" ο κορωναϊός το καλοκαίρι για δύο + ένα βασικούς λόγους; α) δεν είχαμε απόλυτη γνώση του πόσα ήταν τα ασυμπτωτικά κρούσματα στην Ελλάδα (επομένως με την χαλάρωση των μέτρων αυτά διέσπειραν τον ιό περαιτέρω) και β) με την επανέναρξη της κυκλοφορίας και τα ταξίδια τόσο στο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, θα υπήρχε εισαγωγή και διασπορά σε νέες περιοχές κρουσμάτων, τόσο από το εσωτερικό και εξωτερικό. Αυτά σε συνδυασμό με την παράλληλη χαλάρωση των μέτρων (και την αδιαφορία από πλευράς μερίδας του πληθυσμού και των επιχειρήσεων να τηρήσει τα όποια μέτρα ήταν σε εφαρμογή) οδήγησαν στη διατήρηση μικρών αλλά σημαντικών εστιών ανά την χώρα.
Ο έξτρα λόγος είναι απλός - η υφήλιος δεν μπορεί να βρεθεί στην ίδια φάση εποχών ταυτόχρονα, ενώ προφανώς (λόγω ασυμφωνίας) δε βρέθηκε ποτέ συνολικά σε lock-down. Έτσι υπήρξαν διαφορετικές περίοδοι μέγιστης έξαρσης με αποτέλεσμα να υπάρχει ενδο- και δια-συνοριακή διασπορά με περισσότερη ευκολία απ' όση μπορεί να φανταστεί κανείς (δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης).
Τα κρούσματα όμως ήταν λίγα το καλοκαίρι - η κατάσταση φαινόταν υπό έλεγχο, τι έγινε και φτάσαμε στα τετραψήφια κρούσματα;
Εδώ έχουμε ένα συνδυασμό κρατικής αδιαφορίας και παντελούς έλλειψης ατομικής ευθύνης από μερίδα του πληθυσμού. Η χαλάρωση της κρατικής μηχανής επέτρεψε στο να μη γίνεται έλεγχος για την πιστή εφαρμογή των μέτρων, την περίοδο που χρειαζόταν περισσότερο δηλ. στα τέλη του Ιούλη και τον Αϋγουστο. Έτσι παρότι μέτρα υπήρχαν, σε ορισμένες περιοχές πλοία, μπαρ, εστιατόρια και ξενοδοχεία λειτουργούσαν όπως τον "παλιό καλό καιρό", χωρίς πρόστιμα και ελέγχους. Παράλληλα, δεν υπήρξε φροντίδα για αύξηση δρομολογίων στα ΜΜΜ (που ειδικά στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη είναι εγκληματική αφού ο έλεγχος τους είναι σχεδόν 100% κρατικός) και υποστήριξης των ομάδων για τις οποίες ένα κρούσμα αρκεί για να υπάρξουν εκατοντάδες (όπως οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και οι εξαρτημένοι). Έτσι όταν ο πληθυσμός "επέστρεψε" από τις καλοκαιρινές διακοπές στα μεγάλα αστικά κέντρα, και οι φοιτητές με τους μαθητές στα πανεπίστημια και στα σχολεία, η διασπορά βγήκε σχεδόν εκτός ελέγχου.
Δηλαδή μόνο οι πολίτες φταίνε;
Κατηγορηματικά όχι, παρότι η ανάληψη ατομικής ευθύνης είναι κομβικής σημασίας για την προστασία της ζωής (τόσο της δικής μας όσο και των γύρω μας). Το κράτος αδιαφόρησε πλήρως για την πανδημία, αφού δεν έλαβε κανένα μέτρο για να προετοιμαστεί για το αναπόφευκτο δεύτερο κύμα. Μπορεί οικονομικά να λήφθηκαν βραχυπρόθεσμα μέτρα, αλλά αυτά θα είναι χωρίς αντίκρυσμα, αν η καταστροφή της πανδημίας συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η λογική θα επέβαλλε την εκμετάλλευση του 5μήνου Μάιος-Οκτώβριος για τη ενίσχυση των υποδομών, τη δημιουργία ΜΕΘ και την πρόσληψη γιατρών, που παράλληλα με την προμήθεια του απαραίτητου ιατροφαρμακευτικού υλικού και τη δημιουργία πρωτοκόλλων θα έφερνε το σύστημα υγείας σε καλύτερη θέση αντιμετώπισης του κύματος που (θα) ερχόταν. Αυτά σε συνδυασμό με τα όσα δεν έγιναν για να μειωθεί η διασπορά του ιού, βοήθησαν στο να φτάσουμε στο σήμερα.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στο ότι το μάθημα που μας έδωσε η πανδημία όσο αφορά τις κατευθύνσεις που θα πρέπει να έχει η οικονομία, δεν το "πρόσεξε" κανείς (διαβάστε σχετικά εδώ).
Μα με τόσα κρούσματα πεθαίνουν λιγότεροι, άρα ο ιός δεν είναι τόσο θανατηφόρος, όσο αρχικά ή αυτό είναι λάθος;
Όσο δεν έχουμε μεγάλο αριθμό κρουσμάτων ανάμεσα σε ηλικιωμένους και ανθρώπους με υποκείμενα νοσήματα δεν θα έχουμε αναλογικά μεγάλο αριθμό θανάτων. Παράλληλα, αυτό θα συμβαίνει όσο ο αριθμός των νοσούντων είναι σχετικά μικρός και μπορεί να δοθεί βάρος στη θεραπεία τους - όσο περισσότεροι οι ασθενείς τόσο πιο δύσκολο να τους υποστηρίξει το σύστημα επαρκώς. Τέλος έχουμε και την άλλη βασική παράμετρο: πλέον η θεραπεία δε γίνεται με το ένστικτο αλλά βάση της εμπειρίας και των φαρμάκων που ξέρουμε ότι βοηθούν σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς να χάνεται χρόνος για πειράματα.
Παραμένει όμως θετικό το γεγονός αυτό ή όχι;
Φυσικά και είναι θετικό, αλλά η προστασία της ζωής είναι μόνο η μία παράμετρος του προβλήματος. Η άλλη - εξίσου σημαντική - είναι τό φαινόμενο του "long COVID" που επηρεάζει περίπου 1 στους 5 από αυτούς που επιβιώνουν. Τα όσα συμβαίνουν σ' αυτούς διαφέρουν αλλά περιλαμβάνουν μεγάλο εύρος διαταραχών που σημαίνει ότι το αποτύπωμα των επιπτώσεων του COVID είναι τόσο σημαντικό, και άρα δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα μαζί του.
Γιατί όμως υπάρχει συνεχώς επιβολή νέων μέτρων; Δεν προλαβαίνουμε να δούμε αν έχουν αποτέλεσμα!
Τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται και δεν τ' ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ή δεν είναι εφαρμόσιμα, δεν είναι δυνατό να έχουν αποτέλεσμα.
Πέρα όμως απ' αυτό, προφανώς και δε γίνεται π.χ. πέντε μέρες μετά την επιβολή ενός τοπικού lockdown να δούμε μείωση κρουσμάτων - αυτό χρειάζεται τουλάχιστον δύο εβδομάδες για να φανεί αν έχουν επιτυχία ή όχι. Και αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι ο πληθυσμός ακολουθεί τα μέτρα και το κράτος έχει διάθεση να τα επιβάλει και να τα στηρίξει επαρκώς (και όταν λέμε αυτό δεν εννοούμε το να δίνονται χρήματα για σποτάκια στην τηλεόραση για την ανάγκη "να μείνουμε μέσα").
Αυτό το οποίο - υποθέτουμε - ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, είναι η σταδιακή επιβολή μέτρων που έχουν αποφασιστεί ανεξαρτήτως αποτελέσματος του προηγούμενου "πακέτου μέτρων", για να μπορέσει μια δεδομένη χρονική περίοδος να υπάρξει μείωση των κρουσμάτων (κατά προτίμηση τα Χριστούγεννα για ευνόητους λόγους). Το ίδιο είχε συμβεί και τον Μάρτιο, με τον Ιούλιο να βρίσκεται (τότε) στο στόχαστρο για το άνοιγμα του τουρισμού και της οικονομίας.
Γιατί όμως ο κόσμος δεν ακολουθεί πιστά τα μέτρα που επιβάλλονται;
Κάθε πανδημία έχει ένα "ιατρικό" και ένα "κοινωνικό" τέλος (διαβάστε αναλυτικά εδώ), το οποίο είναι καλό για τη δημόσια υγεία να συμπίπτει. Στην περίπτωσή μας το "κοινωνικό τέλος"έχει προηγηθεί και γι' αυτό έχουν παίξει ρόλο:
α) η μακρά κόπωση από τα μέτρα,
β) η μη έκθεση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού στις καταστροφικές συνέπειές του κορωναϊού,
γ) η μάστιγα των social media (όπου η διασπορά ψευδών ειδήσεων είναι πολύ εύκολη) και
δ) το γεγονός ότι μερίδα των επιστημόνων που βγαίνουν στα ΜΜΕ έχουν καταντήσει γραφικοί, κάνοντας αντικρουόμενες και αρνητικές προβλέψεις που (ΕΥΤΥΧΩΣ) δεν επιβεβαιώνονται, υποστηρίζοντας θεωρίες που δε στηρίζονται ούτε με ιατρικά στοιχεία ούτε με την κοινή λογική και προτάσεις που στην πραγματική ζωή ΔΕΝ μπορούν να εφαρμοστούν. Π.χ. δεν μπορεί να μιλούν συνεχώς για μαζικούς θανάτους, για την ανάγκη για κλείσιμο όλων των καταστημάτων ούτε φυσικά να λένε ότι "στα σχολεία δεν κολλάει ο κορωναϊός", λες και π.χ. όταν κάποιος νέος είναι Β" Λυκείου δεν μπορεί να κολλήσει όσο είναι σχολείο αλλά αυτό μπορεί να συμβεί εύκολα, ενάμιση χρόνο αργότερα όταν γίνει 18 και μπει σε μια σχολή.
Τον Μάρτιο ο κόσμος πείστηκε για την ανάγκη να μείνει μέσα για πολλούς λόγους. Ο φόβος του αγνώστου, οι εικόνες από Κίνα και Ιταλία και η υποστήριξη της ανάγκης να "μείνουμε σπίτι" με κοινωνικό/οικονομικά μέσα, βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Στην παρούσα χρονική περίοδο το να "μείνουμε μέσα" δεν είναι επιλογή για την πλειοψηφία του πληθυσμού.
Ένας δημοσιογράφος ή ένας πολιτικός που κουνάει το δάχτυλο σ' αυτούς που συνωστίζονται στα λεωφορεία ή που κατηγορεί τον υπάλληλο που βγάζει την μάσκα όταν δεν τον βλέπει κανείς, μπορεί να δουλέψει από το σπίτι του μέσω Skype ή Zoom. Πολλοί όμως δεν μπορούν να το κάνουν και αναγκάζονται να πάνε με το λεωφορείο, ενώ η χρήση μάσκας συνέχεια επί 10ωρο, 5 ή 6 φορές την εβδομάδα είναι κουραστική.
Άρα η μόνη σωτηρία είναι ένα εμβόλιο. Υπάρχει κάποιο που να λειτουργεί;
Η μόνη λύση που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι απλή. Αυστηρά ΣΩΣΤΗ χρήση μάσκας όπου υπάρχει μεγάλος συγχρωτισμός και ΣΩΣΤΟ πλύσιμο των χεριών σε κάθε ευκαιρία.
Από κει και πέρα, τα εμβόλια που υπάρχουν και ξέρουμε ότι λειτουργούν απέναντι στον κορωναϊό είναι αρκετά. Αυτό το γνωρίζουμε γιατί έχουν φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο δοκιμών. Από κει και πέρα όμως είναι άγνωστο κατά πόσο αυτά τα εμβόλια:
α) έχουν ανεκτό επίπεδο παρενεργειών για την προστασία που προσφέρουν,
β) είναι κατάλληλα για όλο τον πληθυσμό που τα έχει μεγάλη ανάγκη και
γ) προσφέρουν ανοσία για ένα διάστημα τέτοιο ώστε να δικαιολογείται ο όποιος κίνδυνος μπορεί να υπάρξει από την χρήση του.
Δυστυχώς κάποια από τα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν ν' απαντηθούν σύντομα, και επομένως όταν το εμβόλιο (ή τα εμβόλια) βγει σε κυκλοφορία, και όσο αυτό συμβαίνει, θα γίνεται περαιτέρω συλλογή στοιχείων ώστε να υπάρξει "βελτίωσή" του.
Οταν βγει το εμβόλιο δηλαδή δε θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα;
Η ανθρωπότητα όμως θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή και μαζικό εμβολιασμό για να εξαλείψει τον ιό. Αυτό θα είναι δύσκολο χωρίς μεγάλη επένδυση στην έρευνα, η οποία θα διασφαλίσει πρόσβαση στα δεδομένα και σ' ένα φθηνό εμβόλιο.
Γιατί υπάρχει μεγάλη αναστάτωση όμως τώρα; Γιατί ετοιμάζονται πολλές χώρες για δεύτερο lockdown;
Τα όσα ζούμε θυμίζουν έντονα την βιβλική παραβολή των "μωρών παρθένων" - την ιστορία που είπε ο Χριστός για να διδάξει στους μαθητές του, ότι αφού γνωρίζουν τις γραφές (που λένε για Δευτέρα και τελική Παρουσία) θα πρέπει να είναι έτοιμοι γι' αυτήν. Έτσι και τα κράτη παρότι ανέμεναν το δεύτερο κύμα της πανδημίας, έκαναν ελάχιστα για να προετοιμαστούν για τον ερχομό του - με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Παράλληλα υπάρχει ο φόβος συνδυασμού εποχικής γρίπης και κορωναϊού, με τον πληθυσμό να πηγαίνει από την μία αρρώστια στην άλλη και ένα μεγάλο αριθμό να καταλήγει λόγω εξασθένησής του ανοσοποιητικού του και την κόπωση/υπερφόρτωση του συστήματος υγείας.
Για να μην αναφερθούμε στο φόβο "μίξης" των δύο, που θα δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ασθένειας.
Ο ιός αυτός παραείναι "ύπουλος"και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Το θέμα είναι αν τα γενικά lockdown θα βοηθήσουν ή θα οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή η οποία θα είναι δύσκολο ν' αντιμετωπιστεί...
Ο νέος πτωχευτικός κώδικας δημιουργεί ένα καινούργιο για όσους πλέον αδυνατούν - για οποιαδήποτε λόγο - ν' αποπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Και αυτό γιατί πλέον - αμερικανοποιώντας τα πράγματα - εισάγεται ως καθεστώς η ιδιωτική πτώχευση και έτσι για όσους οφειλέτες θα πτωχεύουν (αφού κινηθούν εναντίον τους οι πιστωτές τους δηλ. οι τράπεζες) θα εκποιείται το σύνολο της περιουσίας τους για να καλύπτεται το οφειλόμενο ποσό.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το άρθρο 217, που αναφέρεται στα ευάλωτα νοικοκυριά και έχει αυστηρότατα εισοδηματικά κριτήρια (το οποίο είναι λογικό ως ένα βαθμό). Γι' αυτά όμως, δεν υπάρχει ουσιαστική κάλυψη αφού προβλέπεται το δικαίωμα, αφού ρευστοποιηθούν τα λοιπά περιουσιακά τους στοιχεία, να μεταβιβάσουν την πρώτη κατοικία τους στο "Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης", να παραμείνουν στο ακίνητο ως μισθωτές καταβάλλοντας μίσθωμα για 12 έτη. Μετά την δωδεκαετία θα μπορούν, εφόσον δύνανται, να αποκτήσουν ξανά την κυριότητα του ακινήτου καταβάλλοντας ως τίμημα επαναγοράς το ποσό που θα αντιστοιχεί τότε στην εμπορική αξία του ακινήτου τους. Επομένως, για να διατηρήσουν την κυριότητα του ακινήτου, θα έχουν συνολικά καταβάλλει: α) τις μηνιαίες δόσεις που πλήρωναν μέχρι να «κοκκινίσουν», β) τα μισθώματα 12 ετών και γ) την εμπορική αξία του ακινήτου στο τέλος της δωδεκαετίας. Και επειδή θα είναι λογικά δύσκολο το τελευταίο να συμβεί (αφού δεν θα έχουν επιπλέον περιουσία να ενεχυριάσουν), δεν αποκλείεται να πρέπει ν' απευθυνθούν εκ νέου σε τραπεζικό δάνειο για να αγοράσουν το ίδιο σπίτι! Και όλα αυτά με τον κίνδυνο - σε περίπτωση που δεν πληρώσουν 3 ενοίκια - να βρεθούν (οριστικά) στο δρόμο.
Και βέβαια πρέπει να τονίσουμε το εξής: οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ότι "δεν θα πλειστηριαστούν κατοικίες ευάλωτων νοικοκυριών, που θα ρυθμίσουν βάσει του νόμου τις οφειλές τους", προφανώς και είναι μια μεγάλη ανοησία αφού για να διενεργηθεί πλειστηριασμός, προϋπόθεση είναι ο δανειολήπτης να έχει την κυριότητα. Στην περίπτωση του νόμου, ο δανειολήπτης θα παραχωρεί μόνος του την κυριότητα, άρα δεν θα συντρέχει λόγος πλειστηριασμού!
Κλείνοντας είναι νομίζουμε φρόνιμο να πούμε ότι το ξεκαθάρισμα "στρατηγικά κακοπληρωτών" και εκείνων που έχουν πραγματικά ανάγκη προστασίας είναι αναγκαίο. Η "λύση" όμως που δίνεται δεν είναι λύση γι' αυτούς που το έχουν ανάγκη δηλ. τους οφειλέτες. Είναι σα να διαβάζει τη λίστα του "τι θα ήθελα για τη νέα χρονιά" της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών! Κάτι που σε μια χώρα που έχει περάσει 3 1/2 μνημόνια και μια κρίση λόγω κορωναϊού είναι απαράδεκτο - μπορεί τους μαζικούς πλειστηριασμούς να τους γλυτώσαμε, αλλά μ' αυτό τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα...
Ο κύριος Διγαλάκης δεν είναι άγνωστος στο τοπικό κύκλο των στελεχών της Ν.Δ. στα Χανιά. Πολιτικά ενεργός εδώ και πολλά χρόνια και σταθερά προσκείμενος στο νυν Πρωθυπουργό, εκδήλωσε νωρίς το ενδιαφέρον του να "εκτεθεί" πολιτικά ως υποψήφιος βουλευτής και εκλέχθηκε εκμεταλλευόμενος την αποπομπή του πρώην υφυπουργού Δικαιοσύνης κύριου Μαρκογιαννάκη από τα τα ψηφοδέλτια, καθώς και το γεγονός ότι λόγω νίκης της ΝΔ σε πανελλαδικό επίπεδο, το κυβερνών κόμμα θα εξέλεγε 3 βουλευτές στα Χανιά ούτως ή άλλως.
α) για την παραχώρηση των κτιρίων δεν είχε ακολουθηθεί η αναμενόμενη διαδικασία για δημόσια περιουσία (δηλ.ευρύς διαγωνισμός με τελική επιλογή του ανάδοχου που θα έδινε τα περισσότερα ωφελήματα για το ίδρυμα και την τοπική κοινωνία),
β) τα κτίρια βρίσκονταν σε μια από τις πλέον προνομιούχες (από πλευράς τοποθεσίας) αλλά και τουριστικά "φορτωμένες" περιοχές της πόλης των Χανίων (με τεράστια αντικειμενική και αρχαιολογική αξία), ενώ είναι χαρακτηρισμένα ως μνημεία της σύγχρονης πολιτιστικής ιστορίας της χώρας για τα οποία απαιτείται ειδική διαδικασία για οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης τους,
γ) για το έργο υπήρξαν (υπερκομματικές) αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία, και κυρίως
δ) τα κτίρια αυτά είχαν παραχωρηθεί από το κράτος στο ίδρυμα για τη στέγαση των υπηρεσιών του και μόνο (χωρίς δηλαδή να έχουν αγοραστεί με χρήματα -που έτσι κι αλλιώς το ΠτΚ δεν είχε -του προϋπολογισμού του ιδρύματος).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο ισχύει για το σύνολο σχεδόν της περιουσίας του Πολυτεχνείου: Όντας ένα ίδρυμα που αγκαλιάστηκε απ' όλη την τοπική κοινωνία, προικοδοτήθηκε με σειρά δωρεών που μπροστά στο σύνολό τους λίγα πανεπιστημιακά ιδρύματα μπορούν να καυχηθούν ότι υπσστηρίχθηκαν περισσότερο. Οι περισσότερες δωρεές προς αυτό είχαν συγκεκριμένο σκοπό, με αποτέλεσμα σε περίπτωση διαφοροποίησης της χρήσης τους από αυτήν που είχε πρόθεση ο δωρητής, να είναι προσβαλλόμενες στα δικαστήρια με κίνδυνο ανάκλησής τους.
Όλα τα παραπάνω ήταν γνωστά στον κύριο Διγαλάκη αλλά και στη Σύγκλητου του ΠτΚ που έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση στα 2017 - παραταύτα, στην τούρλα των μνημονίων (και υπό την ανοχή της κεντρικής και τοπικής εξουσίας), η απόφαση ελήφθη και κατέληξε στο συρτάρι της αναμονής. Ο λόγος; Στο ένα από τα κτίρια, υπήρχε μια από τις παλαιότερες και πιο ενεργές καταλήψεις της Κρήτης, η περίφημη "Rosa Nera". Με την αστυνομία να μην ασχολείται και το Πολυτεχνείο να μην επιδιώκει (ανοιχτά) το "άδειασμά" της, τα πράγματα έμειναν στάσιμα για χρόνια. Είναι αλήθεια ότι και η τοπική κοινωνία (που αντέδρασε αρνητικά στο άκουσμα της απόφασης) δε ξεσηκώθηκε μαζικά γιατί υπήρχε η πίστη ότι "η κατάλειψη δεν πρόκεται ν' αδειάσει και η απόφαση θ' ακυρωθεί στην πράξη" (όπως πίστεψε δηλαδή ότι θα συνέβαινε και με τα μνημόνια). Όμως τα χρόνια πέρασαν, ο Μητσοτάκης έγινε Πρωθυπουργός, ο Χρυσοχοϊδης (γνωστός για τη θέση του απέναντι στις καταλήψεις) πήρε θέση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ενώ και ο κ. Διγαλάκης μπαίνοντας στην κυβέρνηση δεν ήταν πλέον κάποιος "τυχαίος" πρύτανης αλλά ένας υφυπουργός και βουλευτής. Παράλληλα ο κύριος Διγαλάκης δεν ήταν διαθετιμένος ν' αφήσει τα πράγματα ως έχουν και ήταν αποφασισμένος να τηρήσει την υπόσχεση του προς τους επενδυτές που είχε βρει για να μετατρέψουν το λόφο Καστέλι σε προνομιακό boutique ξενοδοχείο. ΄Έτσι ασκώντας πίεση προς όλες τις πλευρές, κατάφερε στο να γίνει μια επιχείρηση και να διωχθούν οι καταληψίες κακής κακώς...
Εκεί κάπου τα πράγματα πήραν μια τροπή που πιθανόν ούτε ο ίδιος ο κύριος Διγαλάκης θα περίμενε να δει: η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας (με σύσταση επιτροπής στην οποία συμμετέχουν και συνοδοιπόροι του κυρίου Διγαλάκη στη ΝΔ), σχεδόν όλα τα τοπικά ΜΜΕ (με ορισμένα απ' αυτά να βγάζουν στη φόρα σειρά εγγράφων που αποδεικνύουν τις νομικά αβάσιμες αιτιάσεις της Συγκλήτου και να θέτουν το θέμα στη σωστή του βάση), την τοπική αυτοδιοίκηση, συλλόγους και οργανισμούς βρέθηκαν απέναντί του, αντιδρώντας με πάθος στο σχέδιο για ξενοδοχοποίησή του λόφου. Η δε τοπική και μη αυτοδιοίκηση ήρθε και με συγκεκριμένες προτάσεις έδωσε διέξοδο στο "αδιέξοδο" που η Σύγκλητος (η οποία υπάρχει γιατί μια κοινωνία στήριξε με όλες της τις δυνάμεις το ίδρυμα στα Χανιά) είχε περιέλθει από δικές τις αστοχίες.
Η αντίδραση του ίδιου και του Πολυτεχνείου ήταν σπασμωδική. Ξεσήκωσε τους πολιτικούς του φίλους να μαζέψουν υπογραφές "υπέρ" της ξενοδοχοποίησης (που ως σύνολο υπολείπονται κατά πολύ το αριθμό εκείνων που που αντιδρούν σε αυτή), έβαλε την Σύγκλητο να "επιβεβαιώσει" την απόφαση (στηριζόμενη σε ρήτρες που θα υπάρξουν αν δε γίνει το έργο) και προσπάθησε να οδηγήσει το θέμα στην κεντρική πολιτική σκηνή, πιέζοντας για κυβερνητική στήριξη στο ανώτατο επίπεδο (χωρίς επιτυχία). Κουβέντα για τις αντιδράσεις, για το περίεργο γεγονός ότι η εταιρεία έχει μετοχικό κεφάλαιο που υπολείπεται κατά πολύ το ποσό που θα χρειαστεί να επενδύσει (από την τσέπη της) για το έργο όπως και για το γεγονός ότι στα σχέδια που είχε αναρτήσει στο site της ο "χώρος περιπάτου και αναψυχής" που υποσχόταν ήταν μια τεραστίων διαστάσεων πισίνα, όσο και για το γεγονός ότι η κυβέρνηση γνωρίζει για το πόσο πολύ "μπάζει" το συγκεκριμένο θέμα από τα 2017. Θα μας πείτε "η κυβέρνηση άλλαξε", το οποίο είναι σωστό, αλλά θ' απαντήσουμε ότι υποτίθεται ότι το κράτος έχει συνέχεια και όταν μια υπηρεσία του κράτους έχει λάβει θέση για ένα συγκεκριμένο θέμα (στηριγμένο στα υπάρχοντα στοιχεία), δε θα είναι εύκολο ν' αλλάξει, εκτός και αν ο κύριος Διγαλάκης βγάλει κάποιο έγγραφο-"λαγό από το καπέλο του" που ν' ακυρώνει τα προηγούμενα...
Το τι θα γίνει στο τέλος αναμένεται να το δούμε. Εδώ δεν έχουμε κάποιους "άπλυτους" καταληψίες και απέναντι την "έννομη τάξη": η υπόθεση "μυρίζει" άσχημα, υπάρχει σειρά ερωτημάτων (17 τον αριθμό!) στην υπόθεση που παραμένουν αναπάντητα, ενώ υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ώστε και την ύστατη στιγμή να μην αποξενωθεί πλήρως ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα από την κοινωνία με την οποία υποτίθεται έχει συνταχθεί, και όλα αυτά στο βωμό προσωπικών στοιχημάτων και καπρίτσιων της νυν και πρώην Πρυτανείας. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από καθηγητές-"ξερόλες", αλλά από ακαδημαϊκούς που είναι κοντά στις τοπικές κοινωνίες και αποφεύγουν δογματισμούς που ταιριάζουν μόνο σε ιεράρχες.
Σε συνέχεια της τιμωρητικής διάθεσης της Ε.Ε. απέναντί στην χώρα μας στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής, ας παρουσιάζουμε ένα εξαιρετικό άρθρο του Βασίλη Γαλούπη από την εφημερίδα "Το Ποντίκι" σχετικά με τους λόγους για τους οποίους η Γερμανία υποστηρίζει την Τουρκία. Εμείς θα προσθέσουμε ότι η Γερμανία (και οι προπομποί της) βρέθηκε απέναντί μας, σε όλες τις ελληνοτουρκικές διαμάχες, με χαρακτηριστικότερες τις περιπτώσεις του 1922 στην Μικρά Ασία και του 1974 στην Κύπρο:
"... Φαινομενικά Γερμανία και Τουρκία αποτελούν δυο ασύνδετους «κόσμους», όμως, αν ξύσει κάποιος κάτω από την επιφάνεια, θα βρει πολύ ισχυρούς διαχρονικούς δεσμούς που εξηγούν και για ποιον λόγο η Μέρκελ – όπως και πολλοί προκάτοχοί της με άλλους Τούρκους Προέδρους και πρωθυπουργούς – όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια στο πολυεπίπεδο μπούλινγκ του Ερντογάν, αλλά βάζει και το στήθος της μπροστά ώστε η χώρα του να μην τιμωρηθεί με κυρώσεις.
Για να υπερασπιστεί αυτήν τη σχέση δεν διστάζει να εκνευρίσει ακόμα και τον Μακρόν, ο οποίος έφτασε απαυδισμένος να απειλήσει στη σύνοδο ότι «αν δεν βάλετε κυρώσεις εσείς, θα τις βάλω μόνος μου».
1. Η ισλαμική διείσδυση
Τις δυο δεκαετίες μετά το 1945 οι χώρες της δυτικής Ευρώπης πήραν ως εργάτες εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από μακρινά μέρη. Η Βρετανία Πακιστανούς από τα βουνά του Κασμίρ και τα υψίπεδα του Μπανγκλαντές. Η Γαλλία στράφηκε στις περιοχές της στη Βόρεια Αφρική. Και η Γερμανία εισήγαγε εργάτες από την Ανατολία της Τουρκίας.
Υποτίθεται ότι αυτοί οι Τούρκοι θα έφευγαν από τη Γερμανία όταν θα τελείωνε η δουλειά τους. Αντί γι’ αυτό, έφεραν και τις οικογένειές τους. Η Γερμανία χρονοτρίβησε μέχρι να δώσει υπηκοότητα σε αυτούς και στα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στη Γερμανία, αλλά στο τέλος το έκανε.
Συνολικά στη Γερμανία βρίσκονται σήμερα σχεδόν 4 εκατομμύρια Τούρκοι. Σε καμία άλλη χώρα δεν ζουν περισσότεροι Τούρκοι, εκτός φυσικά της Τουρκίας. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να προβάλει τη δική της εκδοχή του Ισλάμ, να διατηρεί τη διασπορά της πιστή στη «μαμά Τουρκία» και να ενισχύει την επιρροή της στη Γερμανία.
Ένας από αυτούς είναι τα τζαμιά που ελέγχει εντός Γερμανίας, 900 τον αριθμό. Το μεγαλύτερο βρίσκεται στην Κολωνία, στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, το γερμανικό κρατίδιο με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μουσουλμάνων. Είναι χωρητικότητας 1.200 ατόμων, κόστισε 20 εκατ. ευρώ και άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 2018 με πολλές φανφάρες.
Όλο και περισσότερο τα τουρκικά τζαμιά χρησιμοποιούνται για πολιτικούς σκοπούς. Το κήρυγμα αντανακλά τη στροφή της Τουρκίας προς έναν επιθετικό, απόλυτο και σκληροπυρηνικό Ισλαμισμό. Όπως είχε δηλώσει πρόσφατα Ευρωπαίος διπλωμάτης, «η Τουρκία, έχοντας επί δεκαετίες προσπαθήσει και αποτύχει να μπει στην Ε.Ε., τώρα προσπαθεί να μπει στη Δύση μέσω των τζαμιών της».
Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα που αντιδρούσε περισσότερο στην προοπτική της τουρκικής ένταξης στην Ένωση ήταν πάντα η Γερμανία, αφού δεν ήθελε την είσοδο στην Ε.Ε. ενός κράτους πληθυσμιακά μεγαλύτερου από αυτήν.
2. Οι Τούρκοι ψηφοφόροι
Το 2016, όταν οι εντάσεις κορυφώνονταν στην Τουρκία λόγω του αποτυχημένου πραξικοπήματος, άρχισαν να ταράζουν και τη Γερμανία. Στις 31 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς 40.000 άτομα συγκεντρώθηκαν σε μια διαδήλωση υπέρ του Ερντογάν στην Κολωνία, που διοργανώθηκε από διεθνείς λομπίστες του κυβερνώντος κόμματος AKP.
Η συγκέντρωση έδειχνε την κλίμακα της υποστήριξης των Τούρκων της Γερμανίας προς τον νεοσουλτάνο, αλλά και τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί πολιτικοί εάν μιλούσαν εναντίον του.
Από τα σχεδόν 4 εκατομμύρια άτομα τουρκικής καταγωγής που ζουν στη Γερμανία, οι μισοί διατηρούν την τουρκική υπηκοότητα, γεγονός που πρακτικά καθιστά τη Γερμανία την τέταρτη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Τουρκίας.
● Από τους 570.000 Τούρκους της Γερμανίας που ψήφισαν το 2015 στις τουρκικές εκλογές, το 60% επέλεξε το κόμμα του Ερντογάν, ο οποίος πήρε έτσι μεγαλύτερο ποσοστό στη Γερμανία παρά μέσα στην πατρίδα του.
● Από τα 3.000 τζαμιά στη Γερμανία τα 2.000 είναι τουρκικά και από αυτά τα 900 χρηματοδοτούνται από το DITIB (παρακλάδι του Diyanet), μοχλό της τουρκικής κυβέρνησης, που στέλνει και τους ιμάμηδες από την Τουρκία.
● Η πλειονότητα των Τούρκων της Γερμανίας δεν έχει ενσωματωθεί στη γερμανική κοινωνία. Σήμερα, όμως, οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι είναι περίπου 2 εκατ. και ψηφίζουν στις γερμανικές εκλογές. Στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας, κάτι που λαμβάνουν υπ’ όψιν όλα τα γερμανικά κόμματα.
3. Ο μεταναστευτικός εκβιασμός
Το 2015, περίπου 1,2 εκατομμύρια μετανάστες μπήκαν στη Γερμανία πριν κλείσει η βαλκανική οδός και πριν η ευρωπαϊκή συμφωνία με την Τουρκία, το 2016, μειώσει τις ροές με αντάλλαγμα χρήματα.
Μπορεί η εισροή των μεταναστών και προσφύγων να έμοιαζε ταιριαστή με τις ανάγκες των γερμανικών εταιρειών, που κάποιες προέβλεπαν τότε ένα «οικονομικό θαύμα», αλλά οι μετανάστες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν ικανοποιητικά, ενώ άρχισαν να δημιουργούνται σοβαρά πολιτικά προβλήματα στη χώρα (άνοδος της ακροδεξιάς AfD, δυσφορία στη γερμανική κοινωνία κ.λπ.).
Η Μέρκελ άνοιξε τα σύνορά της θέλοντας ουσιαστικά να εξυπηρετήσει – πάλι – τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας της, αλλά ο πολιτικός αντίκτυπος που πυροδοτήθηκε ήταν καταλυτικός. Συνεχίζει, λοιπόν, να φοβάται μια έκρηξη των εισροών προς την Ευρώπη από μια δυσαρεστημένη Τουρκία. Χαρτί το οποίο παίζει διαρκώς ο Ερντογάν εκβιάζοντας με αυξημένες ροές.
4. Μπίζνες και τράπεζες
Μια κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας θα πονούσε ιδιαίτερα τη Γερμανία, αλλά όχι μόνο αυτήν.
● Σχεδόν 10 δισ. δολ. επενδύσεις και 7.500 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια.
● Πάνω από 7.400 επιχειρήσεις στην Τουρκία έχουν χρηματοδοτηθεί από γερμανικές τράπεζες.
● Οι γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις στη Γερμανία ανέρχονται σε 80.000.
● Μόνο το 2019 οι γερμανικές εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία έφταναν σχεδόν τα 400 εκατ. δολ.
● Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών ανήλθε περίπου στα 40 δισ. δολάρια (2017) αντιπροσωπεύοντας περίπου το 1,5% του γερμανικού διεθνούς εμπορίου και το 10% του αντίστοιχου τουρκικού. Οι συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας (2017) ανήλθαν σε περίπου 1,4 τρισ. δολάρια, ενώ οι τουρκικές εξαγωγές, αντίστοιχα, σε 156 δισ. δολάρια. Το 2019 οι γερμανικές εξαγωγές προς την Τουρκία προσέγγισαν τα 22 δισ. δολ.
● Αν και για την Τουρκία η Γερμανία αποτελεί την πρώτη χώρα για τις εξαγωγές της, για τη Γερμανία η Τουρκία βρίσκεται στη 16η θέση.
● Το 2019 η Τουρκία παρέμεινε ο Νο 1 εισαγωγέας γερμανικών όπλων, παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε τον περιορισμό των πωλήσεων όπλων στην Τουρκία. Μόνο τους πρώτους οκτώ μήνες του έτους οι συμβάσεις ήταν ύψους 250,4 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με «διαρροές» στον γερμανικό Τύπο, για το σύνολο του 2019 η Τουρκία παρέλαβε όπλα αξίας 388,6 εκατ. δολ.
Το ενδεχόμενο επιβολής ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία, το οποίο η Γερμανία ούτε καν θέλει να το συζητάει όπως φάνηκε και στην τελευταία σύνοδο κορυφής, θα αποτελούσε σημαντικό πλήγμα για την οικονομία της, αλλά η Ε.Ε. φοβάται για τις συνέπειες στις ευρωπαϊκές τράπεζες που βρίσκονται εκτεθειμένες στο... ξεχειλισμένο πια τουρκικό χρέος.
Ο γερμανικός Τύπος ανησυχούσε ακόμα και για ένα ντόμινο κρίσης σε μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης που έχουν επενδύσει στο τουρκικό χρέος, με απόδοση 12% - 14%, αλλά και στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Ο γερμανικός τραπεζικός τομέας, πάντως, είναι λιγότερο εκτεθειμένος στην Τουρκία σε σχέση με τη Γαλλία ή την Ισπανία.
Η συνολική έκθεση των διεθνών τραπεζών σε τουρκικά κρατικά ομόλογα και εταιρείες ήταν κατά το πρώτο τρίμηνο του 2020 πάνω από 180 δισ. δολ. σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΒΙS), με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να έχουν το μεγαλύτερο μέρος.
Οι ισπανικές τράπεζες έχουν επενδύσει 62 δισ. δολάρια, οι γαλλικές 29 δισ. δολ, οι βρετανικές 12, οι γερμανικές 11 και οι ιταλικές 9 δισ. δολ. Αντίστοιχα είναι τα ποσά και των άμεσων εταιρικών επενδύσεων, όπου οι γερμανικές διατηρούν τα πρωτεία.
5. Μια στρεβλή αντίληψη
Όπως έχει δηλώσει ο Πολωνός ευρωβουλευτής Σικόρσκι, στα θέματα της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής «η Γερμανία κάνει πάντα πολύ λίγα και πολύ αργά». Η Γαλλία, υπό τον Μακρόν, προσαρμόστηκε πιο γρήγορα από ό,τι το Βερολίνο στη νέα πραγματικότητα, με την απόσυρση της εγγύησης ασφαλείας των ΗΠΑ από την Ευρώπη και την τουρκική επιθετικότητα στη Μεσόγειο.
Έστω και δειλά ή απρόθυμα, η Γερμανία αρχίζει τουλάχιστον να αποδέχεται την άποψη Μακρόν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει περισσότερα για τον εαυτό της, αλλά και για την ιδέα περί «ευρωπαϊκής κυριαρχίας», που στο παρελθόν προκαλούσε μειδιάματα στο Βερολίνο, επειδή αρέσκεται στα οφέλη, αλλά όχι στο κόστος μιας ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Η μεγαλύτερη ίσως αυταπάτη της Γερμανίας είναι ότι το εμπόριο και η οικονομία μπορούν να απομονωθούν από τη γεωπολιτική. Η στάση της Γερμανίας προς την Τουρκία, η έμπρακτη θέσπιση αυστηρών ορίων από την Ε.Ε. στην επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της κυριαρχίας ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδας, Κύπρου) και άλλα θέματα, όπως π.χ. ο αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία ή το κινεζικό 5G, είναι, εκτός από οικονομικά, κυρίως πολιτικά πρότζεκτ.
Η Φραντσίσκα Μπράντνερ, βουλευτής των Πρασίνων, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η υπόλοιπη Ευρώπη δεν πρόκειται να γίνει πιο κυρίαρχη αν η Γερμανία ακολουθεί πάντα την οδό των εθνικών της συμφερόντων». Όπως, για παράδειγμα, διαφαίνεται και από τη συναντίληψη μεταξύ Άγκυρας - Βερολίνου - Μόσχας π.χ. στο Λιβυκό, αλλά και στην ενεργειακή τους συνεργασία, με στάση καθαρά φιλογερμανική και σαφώς «υπονομευτική» για τα συμφέροντα της υπόλοιπης Ευρώπης.
6. Συμμαχία με ιστορικό βάθος
Οι γερμανοτουρκικές γεωπολιτικές και οικονομικές σχέσεις ανάγονται από την εποχή των αυτοκρατοριών, της Γερμανικής και της Οθωμανικής, και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Οι σχέσεις αυτές είναι πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές. Η μία είχε ανάγκη την άλλη καθώς:
● Όταν η Γερμανική Αυτοκρατορία προσπαθούσε να ανταγωνιστεί τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, Αγγλία και Γαλλία, χρειαζόταν την Οθωμανική, κυρίως γεωστρατηγικά.
● Όταν η Οθωμανική, από την πλευρά της, πάλευε να αποφύγει κάθε τρεις και λίγο την πολιτική και οικονομική κατάρρευση, συχνά απευθυνόταν στους Γερμανούς για να λύσει τα προβλήματα. Ο πρώτος οικονομικός εταίρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη ήταν η Γερμανία.
Τον Ιούλιο του 1941, αθετώντας υποχρεώσεις που είχε αναλάβει έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών μέσω επίσημων συνθηκών, η Τουρκία υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη ναζιστική Γερμανία. Τυπικά διακήρυττε ουδετερότητα αλλά πίσω από κλειστές πόρτες η Τουρκία διαπραγματευόταν την ένταξή της στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων.
Από τα ελληνικά εδάφη ζητούσε να πάρει τα Δωδεκάνησα, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την Κύπρο, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κ.ά. Παρόμοια παζάρια έκανε και με τους Άγγλους, αφού δεν ήξερε πού θα «κάτσει η μπίλια» όσον αφορά την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έχοντας κάνει ό,τι μπορούσε για να εξασφαλίσει τη στήριξη των γερμανικών στρατευμάτων στη διάρκεια του πολέμου, στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή η συντριβή των ναζί είχε «κλειδώσει», η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Για τα μάτια του κόσμου..."
