Περί νέου πτωχευτικού κώδικα ή το πως κάποιοι από ιδιοκτήτες θα γίνουν ενοικιαστές

 Ο νέος πτωχευτικός κώδικας δημιουργεί ένα καινούργιο για όσους πλέον αδυνατούν - για οποιαδήποτε λόγο - ν' αποπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Και αυτό γιατί πλέον - αμερικανοποιώντας τα πράγματα - εισάγεται ως καθεστώς η ιδιωτική πτώχευση και έτσι για όσους οφειλέτες θα πτωχεύουν (αφού κινηθούν εναντίον τους οι πιστωτές τους δηλ. οι τράπεζες) θα εκποιείται το σύνολο της περιουσίας τους για να καλύπτεται το οφειλόμενο ποσό. 

Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει το θέμα πρέπει να σημειωθεί ότι θεωρητικά ο νέος πτωχευτικός κώδικας έχει δικλείδες ασφαλείας για τους οφειλέτες, αλλά στην πράξη αυτοί δεν υπάρχουν: Έτσι αν και οι πενήντα πρώτες σελίδες του νομοσχεδίου αναφέρονται στις διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ πιστωτών και οφειλέτη, δεν υπάρχει καμία δεσμευτικότητα για τα πιστωτικά ιδρύματα, καθώς οι τράπεζες δεν υποχρεούνται καν να απαντήσουν στην αίτηση του δανειολήπτη! 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το άρθρο 217, που αναφέρεται στα ευάλωτα νοικοκυριά και έχει αυστηρότατα εισοδηματικά κριτήρια (το οποίο είναι λογικό ως ένα βαθμό). Γι' αυτά όμως, δεν υπάρχει ουσιαστική κάλυψη αφού προβλέπεται το δικαίωμα, αφού ρευστοποιηθούν τα λοιπά περιουσιακά τους στοιχεία, να μεταβιβάσουν την πρώτη κατοικία τους στο "Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης", να παραμείνουν στο ακίνητο ως μισθωτές καταβάλλοντας μίσθωμα για 12 έτη. Μετά την δωδεκαετία θα μπορούν, εφόσον δύνανται, να αποκτήσουν ξανά την κυριότητα του ακινήτου καταβάλλοντας ως τίμημα επαναγοράς το ποσό που θα αντιστοιχεί τότε στην εμπορική αξία του ακινήτου τους. Επομένως, για να διατηρήσουν την κυριότητα του ακινήτου, θα έχουν συνολικά καταβάλλει: α) τις μηνιαίες δόσεις που πλήρωναν μέχρι να «κοκκινίσουν», β) τα μισθώματα 12 ετών και γ) την εμπορική αξία του ακινήτου στο τέλος της δωδεκαετίας. Και επειδή θα είναι λογικά δύσκολο το τελευταίο να συμβεί (αφού δεν θα έχουν επιπλέον περιουσία να ενεχυριάσουν), δεν αποκλείεται να πρέπει ν' απευθυνθούν εκ νέου σε τραπεζικό δάνειο  για να αγοράσουν το ίδιο σπίτι! Και όλα αυτά με τον κίνδυνο - σε περίπτωση που δεν πληρώσουν 3 ενοίκια - να βρεθούν (οριστικά) στο δρόμο.

Και βέβαια πρέπει να τονίσουμε το εξής: οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ότι "δεν θα πλειστηριαστούν κατοικίες ευάλωτων νοικοκυριών, που θα ρυθμίσουν βάσει του νόμου τις οφειλές τους", προφανώς και είναι μια μεγάλη ανοησία αφού για να διενεργηθεί πλειστηριασμός, προϋπόθεση είναι ο δανειολήπτης να έχει την κυριότητα. Στην περίπτωση του νόμου, ο δανειολήπτης θα παραχωρεί μόνος του την κυριότητα, άρα δεν θα συντρέχει λόγος πλειστηριασμού! 

Κλείνοντας είναι νομίζουμε φρόνιμο να πούμε ότι το ξεκαθάρισμα "στρατηγικά κακοπληρωτών" και εκείνων που έχουν πραγματικά ανάγκη προστασίας είναι αναγκαίο. Η "λύση" όμως που δίνεται δεν είναι λύση γι' αυτούς που το έχουν ανάγκη δηλ. τους οφειλέτες. Είναι σα να διαβάζει τη λίστα του "τι θα ήθελα για τη νέα χρονιά" της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών! Κάτι που σε μια χώρα που έχει περάσει 3 1/2 μνημόνια και μια κρίση λόγω κορωναϊού είναι απαράδεκτο - μπορεί τους μαζικούς πλειστηριασμούς να τους γλυτώσαμε, αλλά μ' αυτό τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα...