Καν' το όπως ο Κυριάκος...

  Η είδηση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: Ο γνωστός (για τον ανθελληνισμό του) Ισπανός ευρωβουλευτής, Εστεμπάν Γκονθάλεθ Πονς, αποφάσισε να προσλάβει για βοηθό του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, γιο του Πρωθυπουργού μας (Κυριάκου Μητσοτάκη για όσους το έχουν ξεχάσει). Και αντί να γεμίσουμε όλοι μας με υπερηφάνεια, βλέποντας το αυτό ως ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στους Έλληνες (γιατί ως γνωστόν ο εν λόγω βουλευτής μέχρι πριν 4 χρόνια μας χαρακτήριζε "τεμπέληδες" ως λαό), αρχίσαμε τη γνωστή κριτική:

"Το βόλεψε το παιδί του ο Μητσοτάκης", "έκανε "τριγωνική" πρόσληψη ο Πρωθυπουργός", "ποιός ξέρει τι υποσχέθηκε στον ευρωβουλευτή" και άλλα τέτοια σχόλια έχουν γεμίσει τα "καφενεία" της εποχής μας, δηλαδή το Facebook και το Twitter. Αντί να χαρούμε που το παιδί θα πάει κοντά στο γίγαντα της πολιτικής Εστεμπάν, και δε θα μάθει την τέχνη του δουλέματος του λαού κοντά σε κάποιον Έλληνα σκιτζή πολιτικό, κάνουμε σχόλια επιπέδου πεζοδρομίου. Αντί να είμαστε ευχαριστημένοι που δε θα την πατήσουμε, όπως την πάθαμε με τον άλλο γόνο της οικογένειας Μητσοτάκη, τον Κώστα τον Μπακογιάννη, που είναι αυτοδίδακτος και έχουμε τα γνωστά αποτελέσματα, καθόμαστε και φωνάζουμε... Ντροπή σας Έλληνες!

Και ας υποθέσουμε (που αποκλείεται - γιατί ως γνωστόν ο Κυριάκος είναι ενάντια στο νεποτισμό και την ευνοιοκρατία), ότι όντως μεσολάβησε  ο Κυριάκος στους Ισπανούς, για να μην τον κράξουν μέχρι το Άλφα Κενταύρου σε περίπτωση που έβαζε το γιόκα του σε κάποιο πολιτικό γραφείο ή κρατικό οργανισμό εντός της επικράτειας. Δηλαδή τι θέλατε; Να μη φροντίσει ο Πρωθυπουργός το παιδί του; Τι μήνυμα θα περνούσε στην ελληνική κοινωνία; Ότι ο Πρωθυπουργός (και μάλιστα ενός δεξιού κόμματος που κάποτε είχε ως σημαία την αξία της οικογένειας) παράτησε το παιδί του και δεν το υποστήριξε στο "πρώτο του φτερούγισμα" από τη στοργική αγκαλιά της οικογένειάς του; Θέλετε δηλαδή ν' αλλάξουν τα έθιμα και οι παραδόσεις της πατρίδας μας; Δεν είστε Έλληνες εσείς; Ή μήπως πρέπει ν' απαρνηθεί τις ρίζες της η ΝΔ; Ντροπή σας και πάλι...

Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά - και θα δώσουμε ένα ποδοσφαιρικό παράδειγμα για να καταλάβουν όλοι: Το παιδί πήγε "δανεικό" στην Ευρωβουλή, να μάθει τα "κόλπα", να γνωρίσει το πως "παίζει" η Κομισιόν και όταν έρθει η ώρα, θα επιστρέψει, "γεμάτο εμπειρίες". 

Στο μεταξύ θα παίρνει και ένα χαρτζιλικάκι (θα ξεκινήσει με 2 χιλιάδες ευρώ, και θα φτάσει μέχρι 7 χιλιάρικα τον μήνα - καθώς θα περνάει ο καιρός θ' ανεβαίνει και ο μισθός, όπως ανεβαίνει και λόγω των τριετιών ο μισθός σ' αυτούς που γκρινιάζουν), χωρίς να τον ταϊζει ο πατέρας του. Θα κάνει και τα ταξίδια του το παλικάρι, να γνωρίσει τον Ευρώπη. 

Γι' αυτό λοιπόν λέμε σε όλους "κάν'το όπως ο Κυριάκος". Εξάλλου είναι δουλειά του Πρωθυπουργού να δίνει το καλό παράδειγμα. Ή κάνουμε λάθος;

Η εισβολή στην Ουκρανία, η ρήτρα αναπροσαρμογής και οι αυξήσεις στην ενέργεια (και όχι μόνο)

Η εισβολή στην Ουκρανία έδωσε μια πολύ καλή δικαιολογία για πολλά - ένα από αυτά ήταν και οι τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια. Πίσω από τη ρωσική εισβολή κρύφτηκαν κυβερνήσεις, εταιρείες ενέργειας, παράγοντες της "αγοράς" - όλοι για να δικαιολογήσουν κάτι που ξεκίνησε πολλούς μήνες πριν αυτή συμβεί και που σε άλλες χώρες της Ευρώπης είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το περασμένο φθινόπωρο...

Η ρωσική εισβολή και οι απειλές για διακοπή της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, βέβαια "ήρθαν κουτί" ώστε οι Ευρωπαίοι καταναλωτές να αποδεχτούν, ως ένα βαθμό, τις υπέρογκες αυξήσεις. Αλλά όμως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και ένα όριο.

Βλέπετε η φαεινή ιδέα για εισαγωγή της "ρήτρας αναπροσαρμογής" (μια "φαεινή" ελληνική πατέντα που όποιος τη σκέφτηκε του αξίζει βραβείο Νόμπελ βλακείας) στην χώρα μας, έκαναν την "χώνεψη" της, δύσκολη. Το πόσο αδιανόητη είναι ως αντίληψη η "ρήτρα" αυτή φαίνεται από ένα απλό παράδειγμα για το αν αυτή εφαρμοζόταν γενικευμένα: Αν πηγαίναμε δηλαδή σε ένα σούπερμαρκετ και η τιμή στο ράφι στο μπουκάλι το γάλα ήταν 1 ευρώ και στο ταμείο αυτή ανέβαινε στα 2, αν παραγγέλναμε μια μερίδα καλαμαράκια στο εστιατόριο και τιμή στον κατάλογο ήταν 9 ευρώ αλλά όταν ερχόταν η ώρα του λογαριασμού ήταν 18 ευρώ ή αν μια επίσκεψη στο γιατρό ενώ στην αρχή της κόστιζε 50 ευρώ, αλλά την ώρα της πληρωμής γινόταν 90 ευρώ. Ή ακόμα χειρότερα, αν όπως τώρα που ακούγονται φήμες για "αναδρομική χρέωση" (την οποία απ' ότι φαίνεται επιτρέπει ο νόμος!!!), μας έστελναν τα εστιατόρια απαιτήσεις πληρωμών για επιπλέον χρεώσεις 5-6 μήνες μετά.

Έτσι και ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη, υπάρχει μια σχετική ανοχή, εδώ τα πράγματα έχουν αρχίσει να βγαίνουν ελέγχου. Γιατί και στην κοροϊδία υπάρχει όριο. Έτσι ξεκινούν (αργοπορημένα) μαζικές αγωγές για την αντισυνταγματικότητα της ρήτρας αναπροσαρμογής, ενώ φτάσαμε στο σημείο ακόμα και η Ελένη Μενεγάκη να επιτίθεται από τηλεοράσεως για τα εξωπραγματικά ποσά που ζητούν, ξεδιάντροπα.

Βέβαια και η ανοχή στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν είναι απεριόριστη. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Γαλλία δείχνει ότι ακόμα και σε μια χώρα που δεν έχει περάσει μνημόνια και οικονομική κρίση αντίστοιχη της ελληνικής, η ενεργειακή κρίση "χτυπάει" την πόρτα της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, και αφήνει έντονα τα σημάδια της.

Στα δικά μας όμως η κυβέρνηση δε δείχνει να έχει την απαραίτητη επαφή με την πραγματικότητα. Οι εμφανίσεις του Πρωθυπουργού σε κομματικά ακροατήρια δείχνουν συμπεριφορά ανθρώπων που κάνουν like στον εαυτό τους στο FB, με τον Πρωθυπουργό να είναι βέβαιος ότι η κυβέρνησή του διαχειρίστηκε όλες τις κρίσεις (απόπειρα εισβολής στον Εβρο, μεγάλες εντάσεις με την Τουρκία, υγειονομική περιπέτεια του κορονοϊού και παγκόσμια οικονομική κρίση, με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) «με ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα».  Και καλά ας υποθέσουμε ότι κανείς δεν του έχει πει  του Πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα είναι πλέον από τις χειρότερες χώρες στο δείκτη «θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους». 

Αλλά το δεύτερο δεν υπάρχει περίπτωση να μην το έχει πάρει χαμπάρι. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις υποφέρουν από τους δυσθεώρητους λογαριασμούς, αλλά και πολλών ειδών καθημερινής χρήσης. Και, δεύτερον, διότι η κρίση συνεχίζεται και όλες οι προβλέψεις λένε ότι θα επιδεινωθεί η κατάσταση. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η κυβερνητική επιτυχία; Δυστυχώς όμως δεν έμεινε εκεί. Θέλησε να εκμεταλλευθεί το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών, ισχυριζόμενος ότι η μάχη μεταξύ Μακρόν και Λεπέν είναι μια μάχη «μεταξύ προόδου και συντήρησης». Και έτσι το προχωράει παραπέρα, λέγοντας πως «αυτά που κάνουμε στο gov.gr είναι σωστά και προοδευτικά» καταλήγοντας ότι «έτσι διαμορφώνονται τα πολιτικά διλήμματα και στην Ελλάδα».

Είναι δηλαδή σα να λέει σε όλους ότι η λύση θα δοθεί από το site του κράτους, και όχι αποσύροντας άμεσα την απαράδεκτη ρήτρα αναπροσαρμογής και κάνοντας ελέγχους στην αγορά ώστε να βρεθεί πού υπάρχει αισχροκέρδεια και το γιατί οι τιμές ανεβαίνουν στα τιμολόγια και στα πρατήρια λες και το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο αγοράζεται το πρωί από την Μόσχα και το βράδυ παράγεται με αυτό ρεύμα στην Ελλάδα.

Τότε ίσως καταλάβει ότι η "πρόοδος" δεν πληρώνει λογαριασμούς - και φυσικά δεν κερδίζει εκλογές...

Το έγκλημα της Πάτρας, τα τρία αθώα παιδιά και οι ευθύνες της κοινωνίας-τιμωρού

  Ως πρώτη ανάγνωση ο αποτροπιασμός και η μαζική κατακραυγή της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη φερόμενη ως παιδοκτόνο Ρούλα Πισπιρίγκου, δείχνει ότι ακόμα και στην εποχή μας υπάρχουν υγιή κοινωνικά αντανακλαστικά. Η αφαίρεση μιας παιδικής ζωής από την ίδια του την μάνα, την μάνα που το γέννησε και ως εκ τούτου τάχθηκε να το προστατεύει και να το φροντίζει μέχρι αυτό να μεγαλώσει και να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, δεν μπορεί να μείνει χωρίς αντίδραση. Και προφανώς η κοινωνία πρέπει να είναι υπέρ του αδύνατου και του αδικημένου, και να στηρίζει τα δικαιώματά τους γενικά και ειδικά το σπουδαιότερο εξ αυτών, το δικαίωμα στη ζωή.

Το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν η κοινωνία αποφασίζει ότι η δικαστική εξουσία δεν μπορεί ν' αποδώσει σωστή δικαιοσύνη και επομένως για να συμβεί αυτό πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Η κοινωνία βέβαια έχει δίκιο να έχει μειωμένη εμπιστοσύνη για τον τρόπο της απονομής της δικαιοσύνης: όταν βιαστές βγαίνουν έξω σε 2-3 χρόνια και δολοφόνοι στα δέκα χρόνια μπορούν να πίνουν τον καφέ τους ανενόχλητοι, έχοντας εκτίσει υπό προνομιακές συνθήκες την (όποια) ποινή τους η αγανάκηση είναι δικαιολογημένη. Παρόλα αυτά όμως, ζούμε σε μια κοινωνία και οφείλουμε να σεβόμαστε τους κανόνες της. Και αν οι βουλευτές που εμείς όλοι ψηφίζουμε, ψηφίζουν νόμους που δίνουν χάρη και ελευθερία στους κάθε λογής εγκληματίες οφείλουμε να το δεχτούμε, έχοντας παράλληλα όμως την υποχρέωση να ζητάμε επιτακτικά την αυστηροποίηση των ποινών όπου αυτό απαιτείται. Διαφορετικά θα καταντήσουμε μια κοινωνία-ζούγκλα, όπου τα λιντσαρίσματα θα γίνονται όπως το παλιό Φαρ Ουέστ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το δε μεγαλύτερο πρόβλημα στο όλο γεγονός παρουσιάζεται όταν κομμάτι της "κοινωνίας-τιμωρού" αποφασίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει μ' ένα κινητό στο χέρι, ώστε η όποια αντίδραση να μετουσιωθεί σε likes και stories στα κοινωνικά δίκτυα. Εκεί το πράγμα ξεφεύγει τελείως και επιβάλλεται να υπάρχει προστασία, ώστε να υπάρξει μια δίκαιη αντιμετώπιση των φερόμενων ως δραστών και ν' αποδοθεί δικαιοσύνη. Το ότι μαζεύτηκαν δεκάδες άνθρωποι έξω από το σπίτι της δράστιδος και άρχισαν να γράφουν στα παράθυρα και να χτυπάνε τις πόρτες, χωρίς η αστυνομία να παρέμβει ώστε να μη βγουν τα πράγματα εκτός ελέγχου δείχνει χαμηλά αντακλαστικά και ακυρώνει τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο "δέθηκε" η υπόθεση. 

Το πρόβλημα όμως δε σταματάει εκεί. Συνεχίζεται και στο γεγονός ότι ως κοινωνία δεν αντιδρούμε όταν "βλέπουμε το στραβό" και δεν παίρνουμε θέση. Πόσες γυναίκες και παιδιά δεν κακοποιούνται γύρω μας; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν γίνονται θύματα του κοινωνικού τους περίγυρου και δεν τα υπερασπίζεται κανείς; Πόσοι ανήλικοι δε γίνονται θύματα εκμετάλλευσης; Περισσότερα/οι απ΄ όσο θέλουμε ως κοινωνία να παραδεχτούμε. Τι κάνουμε για να μη συμβαίνει αυτό; Τίποτα απολύτως. Παραμένουμε άπραγοι και περιμένουμε να συμβεί το κακό. Τότε λέμε ότι "το ήξερα και εγώ", "τους είχα δει"και καταδικάζουμε την "κοινωνική πρόνοια και την αστυνομία" που δεν έκαναν τίποτα. 

Εμείς όμως τι κάναμε ως άτομα; Και μια και αναφερόμαστε στο έγκλημα (ή στα εγκλήματα) στην Πάτρα... Πως προστάτεψαν οι γιατροί, οι γείτονες και η ευρύτερη οικογένεια τα τρία μικρά παιδιά, τα οποία προδόθηκαν από τους ίδιους τους γονείς τους; 

Οι ευθύνες λοιπόν είναι ευρύτερες και μεγαλύτερες... Και τις έχουμε όλοι ως κοινωνικό σύνολο. Ας αναγνωρίσουμε το πρόβλημα λοιπόν και ας αλλάξουμε, για να μην πληρώσουν και άλλοι αθώοι στο μέλλον...

ΥΓ. Για τα κανάλια και τα sites που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του κλίματος και εξωθώντας την κατάσταση στα άκρα, δε θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά. Προσφέρουν "ό,τι θέλει ο λαός" και κάνουν τα πάντα για λίγη παραπάνω τηλεθέαση και λίγα περισσότερα clicks. Λίγες και φωτεινές οι εξαιρέσεις στον κανόνα...