Ελληνικό πρωτάθλημα χωρίς Έλληνες - το παράδειγμα του μπάσκετ

Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος για το ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ - τα όσα γράφει μπορούν άνετα να μεταφερθούν και για το ποδόσφαιρο, αλλά και για το βόλλεϋ, με την μόνη εξαίρεση των ομαδικών αθλημάτων να είναι το πόλο που κατά σύμπτωση είναι το άθλημα με τους λιγότερους επιτρεπόμενους ξένους και το άθλημα με τις μεγαλύτερες επιτυχίες σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο για την χώρα:

"Βρέθηκα τις προάλλες να συμμετέχω σε μια συζήτηση που έμοιαζε περίπου με ρητορικό προβληματισμό σε σχέση με την ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ και την ανάγκη επένδυσης στην βάση, δηλαδή στην διαδικασία της εκπαίδευσης και – κυρίως αυτής – της ανάδειξης νέων παικτών. Μολονότι δεν παρακολουθώ την εξέλιξη του εθνικού πρωταθλήματος στο βαθμό που να εμπιστεύομαι την αντίληψή μου για τους λόγους της στρατηγικής πίσω από την τακτική που ακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς του μπάσκετ, έμεινα στη στάση του ακροατή, απέναντι ίσως στον πιο έμπειρο παράγοντα του εθνικού μπάσκετ, με την αίσθηση ότι ακούω περίπου τα αυτονόητα. Διότι μόνο ως αυτονόητη ακούγεται η αρχή που θα έπρεπε να ακολουθεί ο μέσος σύλλογος που έχει την ομάδα του στην Basket League. 

Θα έπρεπε πρώτη η κοινωνία της διοίκησης στο ελληνικό μπάσκετ, και αναφέρομαι σε αυτούς που ασκούν διοίκηση στους συλλόγους, να δέχεται ως αξίωμα για την εξυπηρέτηση του βασικού επιχειρηματικού συμφέροντός της, δεδομένου ότι ζούμε στην εποχή που οι σύλλογοι προσπαθούν να λειτουργούν ως καλαθοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες, την ανάδειξη νέων παικτών. Το όραμα μιας ΚΑΕ θα έπρεπε να είναι ο συνδυασμός της παρουσίας στην Basket League με την δημιουργία υπεραξιών, δηλαδή την εκπαίδευση και την εξέλιξη παικτών που θα έχουν την προοπτική αφενός να επιδρούν θετικά στην ομαδική απόδοση και την επίτευξη στόχων και αφετέρου να φέρουν κάποια χρήματα στον σύλλογο επειδή η ανέλιξή τους θα λειτουργούσε ως “κράχτης” σε δύο επίπεδα: στην κερκίδα, επειδή οι επιτυχίες θα φέρουν περισσότερα εισιτήρια, και στην ακαδημία, επειδή η λάμψη τους λειτουργεί ως δείγμα ποιότητας της δουλειάς που γίνεται στην ακαδημία τους και αυτή γεμίζει από παιδιά και συνδρομές. 

Προφανώς υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω στη ζωή του ελληνικού μπάσκετ. Διότι κάπως πρέπει να εξηγείται το γεγονός ότι σήμερα στο Περιστέρι οι 6 εκ των 12 παικτών που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι ξένοι, στον Προμηθέα οι 6 εκ των 14 είναι ξένοι, στον Ηφαιστο οι 6 εκ των 12 είναι ξένοι, στον ΠΑΟΚ οι 7 εκ των 13 που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι/ήταν ξένοι, στο Λαύριο οι 6 εκ των 13 είναι ξένοι, στον Πανιώνιο οι 8 εκ των 15 που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι/ήταν ξένοι, στον Αρη οι 6 εκ των 12, στον Χολαργό οι 6 εκ των 12, στον Κολοσσό οι 7 εκ των 14 είναι/ήταν ξένοι, στην Κύμη οι 6 εκ των 14 είναι/ήταν ξένοι, στο Ρέθυμνο οι 8 εκ των 15 είναι/ήταν ξένοι, στην ΑΕΚ οι 6 εκ των 14 είναι ξένοι. Η δεύτερη ανάγνωση, στα λεπτά συμμετοχής, δείχνει ότι ο βασικός κορμός των ομάδων, δηλαδή ο πυρήνας αυτών που παίρνουν τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής είναι οι ξένοι. Κάπως έτσι φτάνουμε άλλωστε να βλέπουμε αγώνες της Basket League δίχως να πατάει, για αρκετό χρόνο, Ελληνας παίκτης το παρκέ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι υπάρχει που δεν το καταλαβαίνω; Δεν είναι καθόλου εύκολη η απάντηση στην “γιατί ποδοσφαιροποιήθηκε τόσο το ελληνικό μπάσκετ κορυφής;” ερώτηση. Στο ποδόσφαιρο, στην Superleague κυκλοφορούν πολύ περισσότερα έσοδα, στον βαθμό που να είναι εύκολο στον παρατηρητή να αντιληφθεί ότι οι ΠΑΕ φτιάχνουν προϋπολογισμό με βάσει τα ρεαλιστικά προσδοκώμενα έσοδα, δηλαδή το αντίτιμο του τηλεοπτικού συμβολαίου και τις όποιες εισπράξεις από εισιτήρια. Ακούς δηλαδή ότι μια ΠΑΕ φτιάχνει ρόστερ των 500 χιλιάδων ευρώ και δεν αναρωτιέσαι πού τα βρίσκει τα λεφτά για να πληρώσει. Της φτάνει το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Στο μπάσκετ όμως δυσκολεύεσαι πάρα πολύ να βρεις την απάντηση στην “πού τα βρίσκει;” ερώτηση που γεννιέται συνειρμικά όταν ακούς ότι το Περιστέρι κοστίζει περί τα 700 χιλιάδες ευρώ, ο Προμηθέας παραπάνω από 1 εκατ. ευρώ, η ΑΕΚ κοντά στα 2 εκατ. ευρώ, ο Πανιώνιος περί τα 600 χιλιάδες ευρώ, ο Αρης περί τα 450 χιλιάδες ευρώ κλπ. Πώς και από πού βρίσκονται τα έσοδα που χρηματοδοτούν την ζωή των ομάδων; Με τα +- 200 χιλιάδες ευρώ που εξασφάλισαν, η κάθε ομάδα, από το τηλεοπτικό συμβόλαιο με την ΕΡΤ και τα 500 – 2.000 εισιτήρια που πωλούν ανά παιχνίδι; Τι προοπτική έχει και πού βγάζει όλο αυτό που κάνουν με τα “φύγε εσύ, έλα εσύ” των Αμερικάνων παικτών, οι οποίοι έρχονται και φεύγουν προτού προλάβουμε να μάθουμε τα ονοματεπώνυμά τους και τις θέσεις που αγωνίζονται; 

Πόσο ελκυστική μπορεί να είναι αυτή η πρακτική που ακολουθεί η διοίκηση μιας ομάδας για την τοπική κοινωνία στην οποία θεωρητικώς απευθύνεται και προσπαθεί να την πείσει να δώσει σημασία στο όραμα της ομάδας και να πάει στο γήπεδο; Και τι προοπτική μπορεί να έχει για έναν σύλλογο το “είναι τρελός ο πρόεδρος, θα τα χώσει και φέτος”. Κι αν αύριο ο πρόεδρος ξετρελαθεί και πάψει να βάζει από την τσέπη για να αγοράζει την ακριβή ζωή της ομάδας, τι θα της συμβεί της ομάδας και πού θα καταλήξει; Πόσο στέρεο είναι το έδαφος που πατάει; Η ιστορία του μπάσκετ είναι γεμάτη από ομάδες που έγιναν ασανσέρ κάθε φορά που βρήκαν ή έχασαν τον “τρελό τον πρόεδρο”. Πώς γίνεται να μη διδάσκεται κανείς από αυτή; Ναι, ξέρω, οι ατζέντηδες πείθουν τον πρόεδρο ότι ο Αμερικανός αξίζει το “χώσιμο” των χρημάτων περισσότερο από τον Ελληνα και κάπως έτσι τα ρόστερ γεμίζουν με ταβανιασμένους ξένους. Καταλαβαίνω επίσης ότι οι ίδιοι λόγοι που έχουν κάνει τις ΠΑΕ να δείχνουν προτίμηση στους ξένους ποδοσφαιριστές, δηλαδή οι προμήθειες των μεσαζόντων και τα “1 ημίχρονο, 2 τελικό” φαινόμενα τα ζήλεψε το μπάσκετ και τα έβαλε και αυτό στη ζωή του. Είναι όμως όλα αυτά αρκετές εξηγήσεις για την λογική που επικρατεί σήμερα στο ελληνικό μπάσκετ; Κι είναι τόσο κακομαθημένος ο μέσος Ελληνας μπασκετμπολίστας, που ζητά πάντα πολύ υψηλότερο μεροκάματο από τον Αμερικάνο; Είναι, δηλαδή, εξήγηση το ότι τα ξένα εργατικά χέρια είναι φθηνότερα από τα ελληνικά; Ζει και λειτουργεί με όρους οικοδομής το μπάσκετ; Τα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα προφανώς είναι ρητορικά. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι οι διοικήσεις των ομάδων κοπανιούνται για να αυξήσουν τους ξένους, δηλαδή να αποκτήσουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν περισσότερους; Αν ήταν στο χέρι τους, θα είχαν ήδη αγοράσει το δικαίωμα να σχηματίζουν ρόστερ μόνο με ξένους. Συμπεριφέρονται σαν να μην μπορούν να αποστασιοποιηθούν και να παρατηρήσουν ψύχραιμα αυτό που συμβαίνει στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών στο ελληνικό μπάσκετ, του οποίου το πρωτάθλημα διαρκώς μικραίνει και σήμερα ζει συρρικνωμένο σε απήχηση και δυναμική. 

Περιμένω να δω την πρώτη ΚΑΕ που θα εμφανιστεί στην Basket League με την διακήρυξη ότι θα βασιστεί σε νεαρούς Ελληνες που θα τους πλαισιώσει από έναν δύο πιο έμπειρους και από έναν δύο αξιόλογους ξένους, για να δω τί αντιμετώπισης θα τύχει από τα media ένα τέτοιο εγχείρημα και κυρίως αν και πόσο θα πείσει μια τοπική κοινωνία για μαζική συμπαράσταση αυτού του σχεδίου. Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί μάταιη αυτή η προσμονή. Οσο δεν συμβαίνει, και όσο ο μέσος νέος Ελληνας μπασκετμπολίστας παραμένει κομπάρσος, δεν πρόκειται να αλλάξει η ζωή της Εθνικής Ομάδας, εκτός και αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρει τον τρόπο να ξαναφορέσει τη φανέλα της. Οσο δεν συμβαίνει, τα γήπεδα της Basket League θα παραμένουν πλατείες των 500, 1000, ή στην καλύτερη 2.000 ανθρώπων, με εξαίρεση φυσικά τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό. Ενα πρωτάθλημα που κάποτε απασχολούσε πάρα πολλούς, που γέμιζαν τα γήπεδά του, σήμερα απασχολεί ελάχιστους. Είναι, προφανώς, επιλογή του. Και επιλογή όλων των υπολοίπων, των πολλών, να μη το παρακολουθούν ούτε ως τηλεοπτικό θέαμα."

Ο Γιάννης (Αντετοκούνμπο), ο Θανάσης, ο Τάκης και όλοι οι άλλοι...

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ είναι μαύροι. Κατάμαυροι. Ούτε "mixed race", ούτε "μιγάδες". Μαύροι. Πίσσα σκοτάδι.
Επίσης ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ είναι Έλληνες. Όσοι Έλληνας είναι ο Τάκης, ο Άκης, ο Μάκης, εμείς και εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο. Έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα απέναντι στο κράτος που λέγετε Ελλάδα.

Το γιατί η οικογένεια Αντετοκούνμπο είναι πάνω απ' όλα Έλληνες (το "-νιγηριανοί" μπήκε πρόσφατα και έχουμε την αίσθηση ότι έχει περισσότερο να κάνει με τακτικές μάρκετινγκ λόγω NBA και εταιρειών παρά με το οτιδήποτε άλλο) έχει να κάνει βασικά με το ότι οι γονείς των παιδιών αποφάσισαν ότι εφόσον ζούσαν στην Ελλάδα, τα παιδιά τους έπρεπε να είναι Έλληνες, και δευτερευόντως γιατί στο δρόμο τους βρέθηκαν άνθρωποι καλοί και δεκτικοί (από τον προπονητή των παιδιών στο Φιλαθλητικό μέχρι τον παπά της ενορίας τους - όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους) που τους βοήθησαν.
Το τελευταίο δεν μπορεί να το αλλάξει ούτε ο Άκης, ούτε ο Τάκης, ούτε ο Χ οπαδός ή βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Ό,τι και να βγουν και να πουν, αν στην οικογένεια αισθάνονται Έλληνες, δε θ' αλλάξει, ούτε θ' αφαιρεθεί η υπηκοότητα απ' αυτούς επειδή κάποιοι αμφισβητούν την ελληνικότητά τους. Αποκτήθηκε με κόπο, ιδρώτα και τρέξιμο και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι κανένας από την οικογένεια δε θα την "παραδώσει" επειδή ο Χ βουλευτής ή ο Ψ Τάκης (πιθανόν) να το ζητάνε.
Το άλλο θέμα είναι ότι ρατσισμός υπάρχει. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Στους Έλληνες δεν αρέσουν οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι, οι Γερμανοί. Σε κάποιους δεν αρέσουν και οι μαύροι.  Στους Κινέζους δεν αρέσουν οι λευκοί. Στους λευκούς Αμερικανούς δεν αρέσουν οι μαύροι. Στους μαύρους δεν αρέσουν οι λευκοί - Οι Άγγλοι δεν συμπαθούν τους ανατολικο-ευρωπαίους και ούτω καθεξής. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους (κατανοητούς ή μη). Προσοχή όμως: δεν ισχύει για όλους τους κατοίκους ή πολίτες μιας χώρας. Εκφράζει πάντα μια μειοψηφία. Δεύτερη έκκληση για προσοχή: ο ρατσισμός είναι δύο ειδών - ο εκδηλωμένος και ο καλυμένος που υφέρπεται εύκολα. Το πρώτο είδος το αντιμετωπίζεις δύσκολα, το δεύτερο μόνο με εκπαίδευση και σκληρή προσπάθεια.
Για το πρώτο είδος πάλι, υπάρχουν νόμοι και διατάξεις. Το τι λέει κανείς στο σπίτι του είναι δικό του πρόβλημα, από τη στιγμή που δεν έγγυται στη σφαίρα του ποινικού δικαίου. Όταν ξεπεραστούν όμως τα όρια που ορίζουν οι νόμοι, υπάρχουν αρχές να επιβάλλουν τους νόμους. Ο Τάκης στην εκπομπή των οπαδών της Θύρας 7 στην τηλεόραση, εξέφρασε μια ρατσιστική άποψη - δημόσια. Είναι δημόσιο πρόσωπο, βγαίνει σ' ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης και μοιραία γι' αυτόν και το κανάλι του, πρέπει να τιμωρηθεί. Υπάρχουν αρμόδια όργανα να επιληφθούν. Σε πρώτη φάση αρκεί ένα βαρύ πρόστιμο στο κανάλι και μια τιμωρία στον Τάκη για να δοθεί το μήνυμα ότι τέτοιες δημόσιες εκφράσεις δεν είναι αποδεκτές και τιμωρούνται. Αυτά αρκούν (σε πρώτο επίπεδο) για να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
Το ερώτημα όμως είναι άλλο: αν τιμωρηθούν το κανάλι του Τάκη και ο Τάκης θα σταματήσει να υπάρχει ρατσισμός; Προφανώς όχι. Πολύ φοβόμαστε ότι ακόμα και αν αντιμετωπιστούν οι γενναισιουργές αιτίες του ρατσισμού, πάλι θα υπάρχει ρατσισμός - το διαφορετικό πάντα ελκύει, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Αυτό προφανώς και δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει κάτι. Η καταδίκη της άποψης είναι θεμιτή και επιβάλλεται να γίνει. Ο ρατσισμός δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτός - αλλά μια τιμωρία και μια απαγόρευση δεν αρκούν από μόνα τους, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος θυματοποίησης του ρατσιστή και η αναγόρευσή του σ΄ ένα είδος "λαϊκού ήρωα". Κάτι που προφανώς δεν αξίζει σε κανένα ρατσιστή ή φασίστα (είτε βρίσκεται στα δεξιά, είτε στ' αριστερά). Πρέπει σαν κοινωνία, να προχωρήσουμε παραπέρα. Και αυτό γίνεται με εκπαίδευση. Όχι μόνο για την πολυ-πολιτισμικότητα (που συνήθως γίνεται με τέτοιο ζήλο χάριν του οποίου ξεχνάμε το δικό μας πολιτισμό), αλλά κυρίως στην αποδοχή και την παραδοχή ότι υπάρχουν άνθρωποι που αν και είναι διαφορετικοί από εμάς, μπορούν και πρέπει (αν λειτουργούν στα πλαίσια του νόμου) να ζήσουν τη ζωή τους δίπλα σε μας. Όμορφα και απλά...
Θα κλείσουμε - με τρία σημεία - γυρίζοντας στους αδερφούς Αντετοκούνμπο, που αποτέλεσαν το λόγο που ξεκίνησε η όλη ιστορία:
1) Ο Θανάσης στο παιχνίδι του είναι εκδηλωτικός, προσηλώνεται στο στόχο, βγάζει ενέργεια και μαχητικότητα. Ίσως να είναι κομμάτι του χαρακτήρα του, και να πηγάζει από τον τρόπο που μεγάλωσε. Ο λόγος που έφτασε εκεί που έφτασε σαν μπασκετμπολίστας, οφείλεται περισσότερο σ' αυτά τα χαρακτηριστικά και στην αθλητικότητά του, παρά στο ότι έχει ταλέντο - υπάρχουν καλύτεροι σουτέρ, καλύτεροι οργανωτές και καλύτερα μπασκετικά μυαλά απ' αυτόν. Αυτά τα χαρακτηριστικά όμως που έχει, ενοχλούν τους αντιπάλους - αθλητές και οπαδούς. Τους μεν εντός, τους δε εκτός. Γι' αυτό εξάλλου και έγιναν τα σχόλια που έγιναν. Αν ο Θανάσης έβγαζε τις καταπληκτικές άμυνες που έβγαλε στον αγώνα με τον Ολυμπιακό με λιγότερο πάθος, ο Τάκης (σαν απογοητευμένος/ερεθισμένος οπαδός του Ολυμπιακού) δε θα μιλούσε πιθανότατα και η ζωή θα συνεχιζόταν. Καλώς όμως και έγιναν τα πράγματα έτσι, μπας και αλλάξει η κατάσταση.
2) Η επίθεση (του Τάκη και άλλων παρόμοιας αντίληψης) στον Θανάση είναι άδικη - πέραν της γενικότερης, ρατσιστικής διάστασης: Ο Θανάσης είναι αυτός που σήκωσε τη σημαία της Ελλάδας στα ντράφτ του ΝΒΑ όταν επιλέχθηκε ο Γιάννης. Ο Θανάσης είναι αυτός που έφερε τον Γιάννη πίσω στην Ελλάδα μετά το περσινό φιάσκο της ανακοίνωσης του τραυματισμού όταν ο τελευταίος ήταν για λόγους μάρκετινγκ στην Κίνα. Ο Θανάσης είναι ο πρώτος που μιλάει για την Ελλάδα, στάζοντας μέλι - παντού. Ο Θανάσης είναι εκείνος που πάει στις κλήσεις της εθνικής πρώτος και καλύτερος, ακόμα και όταν άλλοι (μεταξύ των οποίων ΚΑΙ ο Γιάννης) προφασίζονται δικαιολογίες και περιμένουν από τους δημοσιογράφους που είναι φίλοι τους να κάνουν τη νύχτα-μέρα. Και τέλος ο Θανάσης παίζει με τον ίδιο τρόπο είτε παίζει στον Παναθηναϊκό, είτε στην εθνική (ποιος απ' αυτούς που παρακολουθούν εθνική, δε θυμάται τα παιχνίδια του στο Ευρωμπάσκετ του 2017;) είτε στ' ανοιχτό των Σεπολίων. Δεν επιλέγει αντίδραση ή τρόπο με βάση το ποιος παίζει απέναντί του...
3) Ο Γιάννης με την αντίδρασή του απέναντι στο γεγονός έκανε φάουλ. Ένας άνθρωπος που αποτελεί πρεσβευτή της Ελλάδας στο εξωτερικό, δεν κάνει μείζον θέμα, σ' ένα μέσο που τον παρακολουθούν 2 εκατομμύρια άνθρωποι, μια συμπεριφορά που δεν εκφράζει την πλειοψηφία της πατρίδας του. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες ρατσιστές, για να στιγματιστούν. Οι Έλληνες τον στήριξαν στα πρώτα του βήματα στην Αμερική, τον αγαπούν και τον υποστηρίζουν με κάθε τρόπο από την Ελλάδα, τον θεωρούν εκπρόσωπό τους στο εξωτερικό - τον αντιμετωπίζουν σα δικό τους άνθρωπο, παρά το ότι δείχνει εξωτερικά διαφορετικός. Ποιος θα φανταζόταν πριν 20 χρόνια ότι ο πιο προβεβλημένος εκπρόσωπος του ελληνικού αθλητισμού θα ήταν μαύρος και θα γινόταν αποδεκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων; Είναι μια υπέρβαση για την ελληνική κοινωνία, και θα πρέπει να αποτελέσει το πρώτο βήμα ώστε να σπάσει μια μάστιγα και να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει ο Γιάννης - και ο κάθε Γιάννης - είναι να γίνει μέρος της λύσης του προβλήματος. Ας γίνει το πρόσωπο μιας αντι-ρατσιστικής καμπάνιας (που θα βοηθούσε πραγματικά) και όχι να παρουσιάζεται σα να προσγειώθηκε από τον Άρη που έμαθε για την ύπαρξη του προβλήματος το πρωϊ που έφτασε. Ας το κάνει όπως πρέπει να γίνεται κάθε τέτοια είδους κίνηση, δηλαδή με σύνεση και υπομονή. Ας βάλει τον εαυτό του μπροστάρη ώστε ν' αλλάξει η κατάσταση. Στο κάτω-κάτω ας διδαχτεί από τον αδερφό του, που αντιμετώπισε το πρόβλημα με λιγότερη φασαρία, αν και ήταν ο θιγμένος της υπόθεσης...Με καταδίκες και αναρτήσεις στο FB, στο Twitter και στο Instagram δε λύθηκε ποτέ, κανένα πρόβλημα...

Βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι: Ένα επιπλέον ευρώ "χρέωση" στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για το τίποτα...

Και να λοιπόν που η ΔΕΗ αποφάσισε να επιβάλλει νέο χαράτσι στους λογαριασμούς της, με τις "ευλογίες" πάντα του κυριότερου μετόχου της - του Δημοσίου: "Με ένα ευρώ θα επιβαρύνονται από 1ης Δεκεμβρίου οι έγχαρτοι λογαριασμοί ρεύματος της ΔΕΗ, ανακοίνωσε η εταιρεία καλώντας ταυτόχρονα τους πελάτες της να επιλέξουν τη χρήση ηλεκτρονικού λογαριασμού. Σύμφωνα με την εταιρεία το συγκεκριμένο ποσό αντιστοιχεί στο κόστος έκδοσης και αποστολής των λογαριασμών. Διευκρινίζεται επίσης, για τους πελάτες που θα εγγραφούν στο σύστημα του ηλεκτρονικού λογαριασμού (e-bill) ως τις 31.12.2018, και στην περίπτωση που η χρέωση του 1 ευρώ έχει ενσωματωθεί σε λογαριασμό τους, αυτή θα πιστωθεί στον επόμενο λογαριασμό που θα εκδοθεί. Η ΔΕΗ επισημαίνει ακόμη ότι με τον ηλεκτρονικό λογαριασμό βελτιώνεται ο χρόνος και η ποιότητα εξυπηρέτησης των πελατών της, η εξοικονόμηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων, η ουσιαστική ενίσχυση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ενώ παράλληλα, παραμένει σταθερά προσηλωμένη στο στόχο του εκσυγχρονισμού και της εναρμόνισης της με τις τάσεις της εποχής σε ευρωπαϊκή κλίμακα, για την ηλεκτρονική εξυπηρέτηση."

Όλα αυτά βέβαια που αναφέρονται στην ανακοίνωση και στο δελτίο τύπου της εταιρείας είναι ανοησίες. Ούτε "ο χρόνος εξυπηρέτησης" βελτιώνεται, ούτε και η "ποιότητα εξυπηρέτησης". Η ποιότητα βελτιώνεται με το να μην υπάρχουν διακοπές παροχής και πτώσεις τάσης που προκαλούν προβλήματα και καταστρέφουν συσκευές και αγαθά - και για τα οποία η ΔΕΗ αρνείται να πληρώσει, ακόμα και όταν η ευθύνη είναι 100% δική της. Αυτός που θα ωφεληθεί θα είναι η ίδια εταιρεία, η οποία θα χρεώνει 1 ευρώ για κάτι που της κοστίζει 50 λεπτά και το οποίο είναι υποχρεωμένη να παρέχει δωρεάν στους καταναλωτές: όπως είναι υποχρεωμένοι εκείνοι να πληρώνουν για την κατανάλωση που κάνουν, έτσι και εκείνη είναι υποχρεωμένη να επεξηγεί πως εξηγείται το ποσό που καλούνται να πληρώνουν. Η σύνδεση με την παροχή ρεύματος δεν είναι ακριβώς επιλογή για τον μέσο άνθρωπο (εκτός και αν είναι ερημίτης ή μοναχός). Είναι απαραίτητη για τη διαβίωση. Και το ηλεκτρικό ρεύμα το "απολαμβάνουν" και εκείνοι που είναι άνεργοι και δεν έχουν να πληρώνουν 40άρια σε κινητά και ίντερνετ, και οι παππούδες στο χωριό που είναι ηλεκτρονικά αναλφάβητοι και οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών που έχει έχουν σήμα ή παροχή ίντερνετ. Είναι δηλαδή και όλοι εκείνοι που είναι πλήρως ή εν δυνάμει κοινωνικά αποκλεισμένοι και που δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το "e-billing" ως επιλογή. Είναι επίσης όλοι εκείνοι που είναι "δεμένοι" με τη ΔΕΗ γιατί δεν υπάρχει εναλλακτικός πάροχος και που είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν, όσα τους ζητήσει γιατί διαφορετικά θα πρέπει να φωτίζονται με γεννήτριες ή κεράκια.

Για όλους αυτούς το 1 ευρώ είναι ένα άδικο χαράτσι. Μικρό - στα τόσα που πληρώνει κανείς σ' ένα λογαριασμό της ΔΕΗ το 1 ευρώ δεν κάνει διαφορά - αλλά άδικο. Και το πόσο μικρό είναι, δε δικαιολογεί το να κλείσουμε τα μάτια και το ν' αδιαφορήσουμε. Η ΔΕΗ στο κάτω-κάτω δε νοιάζεται για τους πελάτες της - γιατί θα πρέπει εκείνοι ν' αποδεχτούν ότι φαεινή πρόταση κάνει στην ΔΗΜΟΣΙΑ επιχείρηση κάποιοι φωστήρες που δεν έχουν καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα;
(Για το συγκεκριμένο θέμα - και έστω και με καθυστέρηση ο Συνήγορος του Πολίτη έκανε το αυτονόητο παρεμβαίνοντας με επιστολή του, υπέρ των πολιτών στην ΔΕΗ, ας ελπίσουμε ότι ο δημόσιος αυτός οργανισμός θα κάνει το αυτονόητο και θα πάρει πίσω το μέτρο).

Μητροπολικό Πάρκο στο Ελληνικό για λίγους...

Η είδηση από το insider.gr είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: "Σε αγοραστές με πολύ υψηλά βαλάντια θα απευθύνονται οι κατοικίες στο νέο Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης από την Lamda Development.Oι κατοικίες θα απευθύνονται σε αγοραστές κυρίως του εξωτερικού και θα είναι υπερπολυτελείς, φτιαγμένες από τα πιο σύγχρονα υλικά και θα διαθέτουν όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες.Επίσης θα έχουν άπλετη θέα στη θάλασσα, θα διαθέτουν 24ωρη φύλαξη και φυσικά θα βρίσκονται σε ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Ευρώπης.Η προπώληση των κατοικιών θα ξεκινήσει με την οριστικοποίηση των σχεδίων κατασκευής του και σχεδόν λίγο μετά την έναρξη των πρόδρομων εργασιών.Στελέχη της Lamda Develorment, εκτιμούν ότι θα υπάρξει μεγάλο ενδιαφέρον από αγοραστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Μέσης Ανατολής.Όσον αφορά τις τιμές πώλησης, θα φτάνουν μέχρι και τα 15.000 ευρώ το τετραγωνικό, την στιγμή που οι κατοικίες στον δήμο του Ελληνικού, έχουν υποχωρήσει μέχρι και τα 2.500 ευρώ το τετραγωνικό.Σύμφωνα με στελέχη της κτηματαγοράς η περίπτωση του πάρκου του Ελληνικού θα ξεφεύγει από του ελληνικούς κανόνες του real estate, όπου η ζήτηση έχει υποχωρήσει στο ναδίρ και οι τιμές έχουν σημειώσει βουτιά.Η κατασκευή του νέου Πάρκου αναμένεται να αναβαθμίσει την γύρω περιοχή και να τονώσει το αγοραστικό ενδιαφέρον τόσο για την περιοχή του Ελληνικού όσο και για τους όμορους δήμους.Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος οι τιμές των κατοικιών πανελλαδικά έχουν υποχωρήσει κατά 41,7% από το τέλος του 2008 μέχρι και το τρίτο τρίμηνο του 2016, με την πτώση να είναι μεγαλύτερη στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, καθώς στην Αθήνα η κάμψη έχει αγγίξει το 43,8%, ενώ στη Θεσσαλονίκη οι αξίες έχουν καταγράψει απώλειες της τάξεως του 45,6%."

Να λοιπόν που το "μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης", για το οποίο πλήρωσε - και θα πληρώσει - ο ελληνικός λαός για απαλλοτριώσεις και παράπλευρα έργα υποδομής (συν τις όποιες φοροαπαλλαγές και εξυπηρετήσεις έχουν υποσχεθεί οι κυβερνώντες), θα γίνει ώστε μια σειρά από έχοντες να έχουν ένα σπίτι με όμορφη θέα και χώρους αναψυχής. Κάποιοι βέβαια θα πουν "μα θα έρθει συνάλλαγμα στην Ελλάδα" και ότι "θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας". Θα πούμε ότι το μεν συνάλλαγμα θα πάει κατευθείαν στους λογαριασμούς εξωτερικού της Lamda, ενώ οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι κακοπληρωμένες θέσεις security και καθαριστών - σίγουρα όχι αυτές που χρειάζεται η Ελλάδα για να φτάσει στα προ-κρίσης επίπεδα.

Κάπου εδώ θα μπορούσαμε να κάνουμε μια αναλυτική αναδρομή για το τι υποστήριζε ο  ΣΥΡΙΖΑ στα 2012, βασιζόμενος στις κινήσεις πολιτών που έκαναν μεγάλο αγώνα (δείτε εδώ τι γράφαμε την περίοδο εκείνη με αφορμή τις συζητήσεις στην Βουλή). Ακόμα και αν δεχτούμε πως "δε γινόταν αλλιώς", ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε γιατί όχι μόνο δεν κάλυψε τις "7 γκρίζες ζώνες του σχεδίου", αλλά γιατί αυτό θα δημιουργηθεί θα γίνει για τους λίγους και όχι για τους πολλούς.

Αν αυτό είναι η αριστερά που ονειρεύονταν ορισμένοι, τότε αλίμονό μας...