Αφήστε κάτω τα μακαρόνια (και τις ιατρικές μάσκες)!

Ο κοροναϊός είναι μια πραγματικότητα στην οποία - δυστυχώς - θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να επιβιώσουμε, ως χώρα και ως ανθρωπότητα. Το πιο πιθανό είναι να μην εξελιχθεί ως η "ασθένεια Χ" που θα εξαφανίσει τον πολιτισμό στη γη, αλλά σίγουρα θα μας επηρεάσει αρνητικά και θ' αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε, ζούμε, ταξιδεύουμε και διατρεφόμαστε, ακόμα και αν σε ποσοστό θανάτων η γρίππη αποτελεί -στην πραγματικότητα - μεγαλύτερο κίνδυνο. Ίσως τα πράγματα γίνουν και λίγο καλύτερα όσο αφορά το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης τουλάχιστον στο τομέα της δημόσιας υγείας (π.χ. τηρούμε τους βασικούς κανόνες προσωπικής υγιεινής, εμβολιαζόμαστε εμείς και τα παιδιά μας κ.λπ). 

Είναι απαραίτητο επίσης σε κάθε περίπτωση να λειτουργούμε ψύχραιμα και να είμαστε προετοιμασμένοι - κανείς πανικόβλητος δε γλύτωσε σε μια δύσκολη περίπτωση: όπως και στους μεγάλους σεισμούς οι πρώτοι που σκοτώνονται είναι αυτοί που τρέχουν στ' ασανσέρ και βγαίνουν στα μπαλκόνια έτσι και εδώ η υπερβολή δε θα μας βοηθήσει να έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης. Τα όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες δε βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα το χάλι που επικρατεί στο ΕΣΥ - με τις τεράστιες ελλείψεις, τις κατεστραμένες υποδομές και το μπάχαλο σε οργανωτικούς τομείς - δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Θα πρέπει λοιπόν ν' αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με νηφαλιότητα και ν' αξιολογούμε τα γεγονότα και όχι τις φήμες. Το άρθρο του Γ. Ευγενίδη στο Reader.gr, παρουσιάζει τα πράγματα από αυτό που και εμείς θεωρούμε ως "σωστή σκοπιά":

"Ο κοροναϊός αποτελεί μια νέα πραγματικότητα. Είναι, δε, άκρως πιθανό σύντομα στην Ελλάδα να έχουμε το πρώτο κρούσμα. Απαιτούνται, όμως, ψυχραιμία, πειθαρχία και αποχή από το εθνικό μας σπορ, την υστερία.

Παντού πια ακούς για τον κοροναϊό. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι να φύγει από την Κίνα. Στην Ευρώπη έχει έρθει εδώ και καιρό. Κρούσματα είχαμε και στη Γερμανία και στη Γαλλία. Στη Γαλλία, μάλιστα, είχαμε και τον πρώτο θάνατο επί ευρωπαϊκού εδάφους. Μέχρι που έφτασε στη γειτονιά μας, την Ιταλία, και ακολούθησε το χάος. Είναι σαφές ότι οι φίλοι μας οι Ιταλοί κάτι δεν έκαναν σωστά. Να ήταν στο κομμάτι της πρόληψης; Της ενδονοσοκομειακής αντιμετώπισης; Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια, αλλά στη γείτονα τα κρούσματα αυξάνονται προοδευτικά, ενώ καταγράφονται και οι πρώτοι θάνατοι. 

Ήταν να μην μάθουμε τα νέα από την Ιταλία! Χθες το πρωί, στον καφέ, όλοι μιλούσαν για τον κοροναϊό. Φίλος φαρμακοποιός που τον συνάντησα το μεσημέρι μου έλεγε ότι οι μάσκες έχουν γίνει ανάρπαστες. Το απόγευμα που οδηγούσα, άκουγα έναν φαρμακοποιό από την Ξάνθη που περιέγραφε το σκηνικό ότι πλέον πουλάει μάσκες με το κομμάτι για να φτάσουν. Είναι γνωστό ότι δεν είμαστε και ο πλέον ψύχραιμος λαός, αλλά αυτός ο προκαταβολικός πανικός παραπάει. 

Βεβαίως, ο κοροναϊός είναι επικίνδυνος. Αλλά τα ποσοτικά στοιχεία της θνησιμότητας μας δείχνουν ότι η ποσοστιαία δεν είναι και τόσο μεγάλη συγκριτικά με όσους νοσούν και στο τέλος δεν παθαίνουν τίποτα. Και η γρίπη έχει θνησιμότητα, αλλά δεν είδα να κάνουμε έτσι. Όλα αυτά, δε, την ώρα που στη χώρα μας δεν έχει εκδηλωθεί καν κρούσμα. 

Βεβαίως, δεν θα σημειωθεί κάποιο κρούσμα; Είναι πιθανό. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι στατιστικά είναι και εξαιρετικά πιθανό. Τι θα κάνουμε τότε; Θα βγούμε στους δρόμους αλλόφρονες και θα τρέχουμε ουρλιάζοντας; Κατ’ αρχάς, λοιπόν, ψυχραιμία. Ο κοροναϊός είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι ευχάριστη, δεν είναι, όμως, και προς θάνατον. Δεν επιτρέπει εφησυχασμό, αλλά δεν χρειάζεται και υστερία. 

Η κυβέρνηση έχει λάβει μια σειρά μέτρων άμεσης εφαρμογής. Καλά έκανε και πολύ καλά έκανε, επίσης, και τη Δευτέρα το πρωί συγκάλεσε διευρυμένη σύσκεψη, με όλους τους αρμόδιους φορείς και επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, όπως ο Ηλίας Μόσιαλος. Βεβαίως, το εθνικό σύστημα υγείας μας έχει πολλές παθογένειες και μέσα σε επτά μήνες δεν επήλθε και καμία ραγδαία βελτίωση. Αλλά, η ετοιμότητα υπάρχει και μέχρι στιγμής λαμβάνονται όποια μέτρα έπρεπε να ληφθούν. Τουλάχιστον, αυτό λένε αυτοί που ξέρουν. 

Η υστερία, όπως και σε μια σειρά άλλων πραγμάτων στη ζωή, δεν βοηθά. Και αυτό ισχύει για όλους. Ισχύει και για εμάς στα ΜΜΕ, από τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, έως και τις εφημερίδες και τα site. Και πρέπει και εμείς, ως λειτουργοί της ενημέρωσης, να συναισθανθούμε το βάρος της ευθύνης που μας αναλογεί. Μας βλεπει, μας ακούει και μας διαβάζει κόσμος που ούτε ειδική γνώση έχει, ούτε επιστημονική κατάρτιση. Δεν θα παραβλέψουμε τα πραγματικά περιστατικά, ούτε το μέγεθος του κινδύνου, αλλά δεν είναι δα και ο Αρμαγεδδών ή η Αποκάλυψη ante portas. 

Η χώρα μας είναι εθισμένη στην υπερβολή. Μια βόλτα σε ένα φαρμακείο θα σας πείσει. Αλλά αυτή δεν είναι η πρώτη δύσκολη στιγμή που περνάμε, ούτε η τελευταία. Θα έρθουν και άλλες. Χρειάζεται, όμως, ψυχραιμία και πειθαρχία με τις οδηγίες των αρχών. Και, προπαντός, κάτω τα χέρια από μακαρόνια και χαρτιά υγείας. Δεν είμαστε σε πόλεμο.

ΥΓ: Φαίνεται ότι ο κοροναϊός θα είναι αυτό που οι οικονομολόγοι περιγράφουν ως «Μαύρο Κύκνο», δηλαδή έναν αστάθμητο παράγοντα με καθοριστική επίδραση, για την παγκόσμια οικονομία. Αυτά είναι τα πολύ δύσκολα! "

Δεν πειράζει παιδιά - εσείς ασχοληθείτε με ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα της Superleague...

Ο Μιχάλης Τσοχος γράφει με λόγια απλά, όλα όσα θα ήθελαν να πουν εκείνοι που ενδιαφέρονται ακόμα για το δύσμοιρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Βέβαια για τους οπαδούς των ομάδων, τους οποίους ενδιαφέρει προτίστως το "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" και όχι το ν' αποκτήσουν δική τους, όλα αυτά έχουν μικρή σημασία...Αλλά δεν πειράζει. Όταν οι αγώνες με τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης θ' αποτελέσουν μακρινό παρελθόν και η περιοδεία στα γήπεδα της Ανατολικής Ευρώπης θα είναι ο μόνος προορισμός, ίσως αυτοί ξυπνήσουν...

Ετσι κι' αλλιώς το ελληνικό ποδόσφαιρο αναζητούσε ένα θαύμα για να αλλάξει την κατάσταση, μετά την αποτυχία του, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή μόνο μίας από τις πέντε ομάδες του, σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης την φετινή σεζόν. Δεν ήταν απαραίτητη μία απλή νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρσεναλ, ούτε καν μία πρόκριση, αλλά μία παρουσία μέχρι τα προημιτελικά ή τα ημιτελικά του εφετινού Europa League για να διατηρήσει τα κεκτημένα του το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Οπως όλα δείχνουν μετά και την επικράτηση της Αρσεναλ στο Καραϊσκάκη, κάτι τέτοιο εκτός εξαιρετικού απροόπτου δεν θα συμβεί και το ελληνικό ποδόσφαιρο θα κληθεί να αντιμετωπίσει μία πρωτόγνωρη κατάσταση για αυτό, την επόμενη σεζόν. Η πτώση της Ελλάδας στη 17η θέση της βαθμολογίας στην οποία βρίσκεται τώρα (από ακόμη πιο χαμηλά και την 18η θέση θα ξεκινήσει την επόμενη σεζόν), σημαίνει ότι το επόμενο ελληνικό πρωτάθλημα θα διεξαχθεί με τελείως διαφορετικούς όρους από αυτούς που διεξάγεται τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια.

Δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα, ότι πλέον ευρωπαϊκό εισιτήριο θα παίρνουν τέσσερις και όχι πέντε ελληνικές ομάδες, αυτό είναι μάλλον το μικρότερο ζήτημα, είναι ότι επί της ουσίας ευρωπαϊκό εισιτήριο με πραγματικό νόημα, με πραγματικό δικαίωμα στην ελπίδα, θα παίρνει μόνο μία ελληνική ομάδα. Ναι σωστά διαβάσατε, μόνο μία, ο πρωταθλητής. Οι άλλες τρεις ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος (από τη 2η ως την 4η θέση), θα παίρνουν ένα εισιτήριο για τους προκριματικούς του Europa Conference League. Με λίγα λόγια πλέον δεν θα έχουμε καμία ομάδα στο Europa League και ο 2ος, ο 3ος και ο 4ος θα παίζουν στη τρίτη διοργάνωση της UEFA, η οποία θα έχει και ελάχιστα έσοδα, ακόμη και αν φτάνει κάποια ομάδα μέχρι τη νοκ άουτ φάση, προκρίνεται δηλαδή και από τους ομίλους.

Με λίγα λόγια, όποιοι από τους Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, (όπως είναι σήμερα στη βαθμολογία) δεν κατακτήσουν το επόμενο πρωτάθλημα, θα κληθούν να παίξουν στην Ευρώπη από τα μέσα Ιουλίου με στόχο να μπουν στους ομίλους του Europa Conference κι' ακόμη κι αν τα καταφέρουν να περάσουν και από τους ομίλους και πάνε στα νοκ άουτ του Φεβρουαρίου, το συνολικό ποσό που θα έχει μαζέψει η κάθε μία, σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες πληροφορίες, δεν θα ξεπερνά τα 2 με 3 εκατομμύρια ευρώ.

Θα έχουν παίξει δηλαδή από τον Ιούλιο ως τον Φεβρουάριο ευρωπαϊκούς αγώνες, θα έχουν κάνει πορεία τουλάχιστον 14 ευρωπαϊκών αναμετρήσεων (το καλό σενάριο) και δεν θα έχουν μαζέψει συνολικά πάνω από 2- 3 εκατομμύρια ευρώ. Οι δε αντίπαλοι που θα έχουν αντιμετωπίσει θα είναι ασφαλώς αντι εμπορικοί και τα ονόματά τους θα τα ξέρουν μόνο οι φανατικοί του στοιχήματος...

Συνεπώς, πέρα από την τεράστια ζημιά για τις ίδιες τις ομάδες, ακόμη και τις πλέον ισχυρές του ελληνικού ποδοσφαίρου, πέρα από την αναπροσαρμογή που πρέπει να κάνουν στα μπάτζετ τους με ταχύτατους ρυθμούς προς τα κάτω (ελληνική ομάδα με μπάτζετ 40 ή 30 ή ακόμη και 20 εκατομμυρίων ευρώ θα είναι αδύνατον να βγει οικονομικά), θα αλλοιωθεί και ο χαρακτήρας των εγχώριων διοργανώσεων. Το ελληνικό πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν δεν θα έχει κανένα νόημα, παρά μόνο για τον πρώτο.

Σε όποια άλλη θέση κι' αν τερματίσει κάποια ομάδα δεν αλλάζει τίποτα. Η διεξαγωγή των πλέι οφ του επόμενου πρωταθλήματος δεν έχουν κανένα νόημα παρά μόνο για την πρώτη θέση, από εκεί και πέρα είτε δεύτερος, είτε τρίτος τερματίσεις δεν αλλάζει απολύτως τίποτα είτε για το πρεστίζ, είτε για την οικονομία του club.

Επιπροσθέτως δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και για τον κάτοχο του Κυπέλλου σε σχέση με το ευρωπαϊκό του όραμα. Είτε τέταρτος στο πρωτάθλημα, είτε Κυπελλούχος το ίδιο ακριβώς σημαίνει. Η αλλοίωση του χαρακτήρα των εγχώριων διοργανώσεων όπως αντιλαμβάνεστε εύκολα, είναι τέτοια που θα μειώσει δεδομένα ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο.

Και βέβαια το ενδιαφέρον θα χαθεί τελείως αν για παράδειγμα του χρόνου κάποια ομάδα ξεφύγει στη βαθμολογία και πηγαίνει προς ολοταχώς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με διαφορά από τον δεύτερο. Τότε το πρωτάθλημα δεν θα έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον και τα ματς του είτε στην κανονική διάρκεια, είτε στα πλέι οφ θα γίνονται απλώς για να ολοκληρωθεί η σεζόν, με εξαίρεση τη μάχη του υποβιβασμού. Το πρώτος ή τίποτα θα ισχύει πλέον 100% για το ελληνικό πρωτάθλημα και φυσικά αυτό θα κάνει αφόρητη και την διαμάχη στο εσωτερικό μεταξύ των παραγόντων. Αν τα τελευταία χρόνια συμβαίνει ότι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο αναφορικά με τον πρωταθλητή, φανταστείτε τι θα συμβεί από εδώ και στο εξής, όταν ακόμη και ο δεύτερος δεν θα έχει πραγματική ευρωπαϊκή διέξοδο και άρα και μηδαμινά έσοδα.

Οχι βέβαια ότι και ο πρώτος θα έχει κάτι εξασφαλίσει. Για να παίξει Τσάμπιονς Λιγκ θα πρέπει να κάνει τρεις ή και τέσσερις (θα εξαρτηθεί από το που θα “κλειδώσει” η βαθμολογία της Ελλάδας στο τέλος της φετινής σεζόν) προκρίσεις μέσα στο καλοκαίρι για να παίξει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ή έστω δύο ή τρεις για να παίξει στους ομίλους του Europa League και εξυπακούεται ότι οι κληρώσεις θα είναι με αρκετά ισχυρές ομάδες. Αλλά τέλος πάντως ας πούμε ότι ο πρωταθλητής θα έχει δικαίωμα στο όνειρο, όλοι οι υπόλοιποι ούτε αυτό δεν θα έχουν...

Αυτές είναι οι συνθήκες λοιπόν κάτω από τις οποίες θα διεξαχθεί το επόμενο πρωτάθλημα και αυτό δεν αλλάζει. Το ζητούμενο πλέον είναι, αν αυτό θα είναι απλά μία εξαίρεση στον κανόνα των τελευταίων ετών ή αν αυτή η κατάσταση θα παγιωθεί και θα είναι η εικόνα της επόμενης ημέρας του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Αυτό θα εξαρτηθεί από τι θα κάνουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη την ερχόμενη σεζόν, την τελευταία που θα έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο δύο εκπροσώπους στο Τσάμπιονς Λιγκ και 3 στο Europa League. 

Η επόμενη σεζόν θα κρίνει αν το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ζήσει απλά μία εξαιρετικά δύσκολη χρονιά που είναι δεδομένο, ή αν θα μπει οριστικά και αμετάκλητα σε μία εξαιρετικά δύσκολη εποχή που θα αλλοιώσει τον σημερινό χαρακτήρα του.

Πραγματικά ακόμη και για αυτούς τους Ελληνες παράγοντες, αυτής της λογικής και αυτής της νοοτροπίας, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για το σήμερα και για την μεταξύ τους κόντρα, απορώ. Απορώ που δεν έχουν αντιληφθεί ότι πλέον είμαστε στο σημείο μηδέν, ότι πλέον δεν μπορούν να συντηρήσουν τις ομάδες τους και θα πρέπει να αλλάξουν άρδην τα μπάτζετ τους, κάποιοι ακόμη και στο 50% κάτω προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Απορώ που δεν μαζεύτηκαν μία φορά όχι για να σκοτωθούν για την ΕΠΟ, την ΚΕΔ, την διαιτησία και δεν ξέρω κι' εγώ τι άλλο, αλλά για να συζητήσουν πως θα προετοιμαστούν καλύτερα για το ερχόμενο καλοκαίρι που θα είναι η τελευταία ευκαιρία όχι μόνο του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και η δική τους.

Πως θα φτιάξουν το πρόγραμμα, πως θα βοηθήσουν συνολικά όλα τα club που θα παίξουν στην Ευρώπη, προκειμένου η χρονιά εφιάλτης να είναι μία και να μην γίνει μόνιμο καθεστώς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν το ελληνικό ποδόσφαιρο το ερχόμενο καλοκαίρι δεν βάλει τουλάχιστον 3 ομάδες στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων (δύο στο Τσάμπιονς και μία στο Europa, μία στο Τσάμπιονς και δύο στο Europa, ή έστω τρεις στους ομίλους του Europa), τότε δεν θα υπάρχει καμία επιστροφή.

Στην πραγματικότητα αυτό που θα έχει συμβεί θα είναι το εξής. Δεν θα χρειάζεται καμία κυβέρνηση, καμία FIFA ή UEFA να απειλούν το ελληνικό ποδόσφαιρο με GREXIT. Στο ουσιαστικό GREXIT από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα έχουν οδηγήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο οι ίδιες οι ομάδες του. Ποιός να σε απειλήσει μετά με GREXIT όταν έτσι κι' αλλιώς επί της ουσίας δεν θα παίζεις στην Ευρώπη ποτέ...

Ο Μητσοτάκης, ο Βόρειος Οδικός Άξονας της Κρήτης και τα διόδια...

Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Κρήτη κρίθηκε επικοινωνιακά αναγκαία, σε μια εποχή που τα περισσότερα πράγματα για την κυβέρνηση δεν πάνε καλά.

Είναι αλήθεια ότι η Κρήτη ποτέ δεν ήταν "βολική" για το Μητσοτακέικο, παρότι οι Μητσοτάκηδες είναι από τα Χανιά και ο Κωνσταντίνος υπήρξε για χρόνια βουλευτής του νησιού (και μάλιστα σε εποχές που τα πράγματα ήταν δύσκολα για την πολιτική του καριέρα). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν το μοναδικό μέρος στην χώρα που ποτέ δεν του συγχωρέθηκε η αποστασία και η μεταστροφή του από το πολιτικό Κέντρο στην Δεξιά. 

Τα χρόνια όμως πέρασαν, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απεβίωσε, η Ντόρα άφησε την Ευρυτανία (αρχικά) και την Αθήνα (στη συνέχεια) στα χέρια του γιου της για να εκλεγεί βουλευτής Χανίων, ενώ ο Κυριάκος έγινε Πρωθυπουργός. Ήταν επομένως αναμενόμενο ότι σε μια εποχή δύσκολη για την κυβέρνηση η Κρήτη θα μπορούσε ν' αποτελέσει μια καινούργια αρχή για ένα Πρωθυπουργό, δεδομένου ότι είχε δύο πλεονεκτήματα: υπάρχουν τόσο ένα πολύ μεγάλο έργο έτοιμο να ξεκινήσει (δηλ. το αεροδρόμιο του Καστελίου στο Ηράκλειο), όσο και ένα μεγάλο πρόβλημα (δηλ. ο Βόρειος Οδικός Άξονας του νησιού - γνωστός στην Κρήτη και ως ΒΟΑΚ) που χρειάζεται λύση. Αν ο Μητσοτάκης παρουσιαζόταν δυναμικός και έκανε ανακοινώσεις με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα - χωρίς να υπάρχει κανείς από κάτω ν' αντιδράσει - θα φαινόταν ότι ήταν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ένας Πρωθυπουργός που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και δίνει λύσεις.

Τα πράγματα βέβαια δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα θέλουμε. 

Ο Κυριάκος (που δήλωσε ότι του αρέσει που στην Κρήτη τον φωνάζουν "Κυριάκο" - πράγμα βέβαια που δε θα έπρεπε να του προκαλεί εντύπωση δεδομένου ότι έτσι τον έχουν βαφτίσει, και σε αντίθεση με τον Jason-Αντιγόνη, έτσι παρουσιάζεται και στον κόσμο) όμως ποτέ δεν αισθανόταν άνετα στην Κρήτη. Η Κρήτη γι' αυτόν είναι ένα νησί διακοπών και αμφιβάλουμε αν έχει οδηγήσει έστω και μια φορά από την μία άκρη της ςως την άλλη - ακόμα και ως "νέος και ωραίος". Η δε επαφή του με τον τόπο καταγωγής του είναι μικρή, και δεν είναι τυχαίο ότι παρότι ο πατέρας του γνώριζε όλα τα καφενεία (και τους ιδιοκτήτες τους) σε όλο το επαρχιακό δίκτυο του νομού Χανίων και Ρεθύμνου, αμφιβάλουμε αν ο ίδιος έχει οδηγήσει μια φορά ακόμα ως τα τουριστικά hot-spots των δύο νομών. Για να μη μιλήσουμε για παραπέρα...Αυτό το σημειώνουμε για να καταδείξουμε, χωρίς διάθεση μομφής (το παιδί έτσι κι αλλιώς δε μεγάλωσε εκεί) ότι πραγματικά δεν γνωρίζει σε αναφέρεται όταν μιλάει για την "κακή κατάσταση" του οδικού δικτύου του νησιού. 

Βέβαια στην επίσκεψή του ο κύριος Μητσοτάκης (ή έστω ο Κυριάκος για να μην τον στεναχωρήσουμε) δε μίλησε για το επαρχιακό δίκτυο - επικεντρώθηκε στον ΒΟΑΚ. Και είπε πολλά και ενδιαφέροντα. Μίλησε για "έργο που παρότι είχε ανακοινωθεί ήταν ανώριμο μελετητικά" (πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί προεκλογικά παρουσιάστηκε ολόκληρη η μελέτη του από τον κύριο Σταθάκη - τότε αρμόδιο υπουργό - εξαιρουμένου του κομματιού Κισάμου - Χανίων που ήρθε και "κόλλησε" εκ των υστέρων), μίλησε για πακτωλό χρημάτων που θα δοθεί μέχρι να "δημοπρατηθεί" το έργο ώστε να καλυφθούν τα κενά, αλλά, τόνισε ότι το έργο "δεν μπορεί να γίνει χωρίς διόδια".

Εδώ κάπου θα περίμενε κανείς ότι κάποιος από τους δεκάδες παρατρεχάμενους - πολιτικούς και μη - που ήταν μέσα στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα να αντιδράσουν λίγο. Να πουνε μια κουβέντα - έστω και για την τιμή των όπλων. Να του πούν "ρε Κυριάκο, τι εννοείς ότι το έργο δε γίνεται χωρίς διόδια; Γιατί δεν μπορεί;" Τόσοι "ορθόδοξοι" Πασοκατζήδες δήμαρχοι υπάρχουν στο νησί, ενώ και ο Περιφερειάρχης είναι της παλιάς σχολής. Κανείς όμως δε μίλησε. Δεν υπήρξε κουβέντα επ' αυτού, ειδικά όταν οι "προηγούμενοι" είχαν πει ξεκάθαρα ότι "δεν χρειάζονται διόδια". 

Για την απουσία αντιλόγου, υπάρχουν τέσσερις εξηγήσεις: α) η αίθουσα ήταν γεμάτη ανθρώπους της προσωπικής του φρουράς και της οικογένειάς του οπότε δεν θα μπορούσε να πει κανείς κάτι αρνητικό, β) η αύρα που εκπέμπει ο Κυριάκος είναι τέτοια που μαγεύει τους πάντες σε βαθμό βαθιάς ύπνωσης, γ) κανείς δεν έδινε σημασία γιατί είχαν αλλού το μυαλό τους και δ) κανείς δεν ενδιαφέρεται για το θέμα / κανείς δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα (αυτό που λέμε "αρ@@@@α") να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Δεδομένου ότι η Κρήτη είναι "λεβεντογέννα" αποκλείουμε την τελευταία εκδοχή, οπότε μένει κάποια από τις άλλες τρεις.

Και για να προλάβουμε αντιδράσεις, η αντίθεσή μας στα διόδια δεν αποτελεί ιδεολογική τοποθέτηση. Γιατί όντως μπορεί να πει κανείς ότι ο πολίτης (δεδομένου ότι η κοινωνική ασφάλιση και η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πληρώνονται ξεχωριστά) πληρώνει φόρους στο κράτος για να έχουν τα παιδιά του καλής ποιότητας παιδεία, να υπάρχει ασφάλεια (από εξωτερικές και εσωτερικές επιβουλές) και να έχει ασφαλείς και σύγχρονες υποδομές - δηλ. νοσοκομεία και δρόμους. Και αν υπάρχουν ανόητοι που λένε ότι "είναι αδικία να υπάρξει χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό που πληρώνουν όλοι για να γίνει δρόμος στην Κρήτη", υπάρχει η απάντηση του "με  αυτή τη λογική δεν μπορεί και η Κρήτη, μια πλούσια περιοχή, να πληρώνει για δεκαετίες για τα νοσοκομεία της Αθήνας, ενώ τα δικά της είναι ερείπια", οπότε και κλείνει η συζήτηση. 

Εδώ όμως υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι, μη ιδεολογικοί - που ο Κυριάκος προφανώς αγνοεί - για τους οποίους κάποιος πρέπει ν' αντιδράσει:

α) Η Κρήτη είναι νησί. Και αν στην ηπειρωτική Ελλάδα στις κεντρικές οδικές αρτηρίες, μπορούν να υπάρξουν παράλληλες χαράξεις, με ταυτόχρονη χρήση των "παλιών", στην Κρήτη είναι δύσκολο να υπάρχει κάτι τέτοιο σε όλο το μήκος του "καινούργιου" δρόμου. Δεν μπορεί να υπάρξει δηλαδή "παλιά" εθνική, παράλληλα με την καινούργια. Έτσι θα καταλήξουμε να ζητείται πληρωμή διοδίων για ένα δρόμο που στο μεγαλύτερο του κομμάτι έχει πληρωθεί ήδη πολλές φορές, μέσω φορολογίας και αίματος - και κυρίως για τον οποίο δεν υπάρχει εναλλακτική όδευση. 

β) Το προβληματικό κομμάτι του ΒΟΑΚ βρίσκεται στο κομμάτι μεταξύ Κισάμου - Χανίων και Χανίων - Ηρακλείου. Εκεί ο δρόμος είναι πραγματικά εγκαταλελλειμένος με τυφλές στροφές, ανύπαρκτο φωτισμό, κακό οδόστρωμα, ανυπαρξία ασφαλών κόμβων εξόδων, βλάστηση που βγαίνει στο δρόμο, ανυπαρξία πρόληψης κατολισθήσεων κ.ο.κ. Ο δρόμος από το Ηράκλειο και πέρα (μέχρι το σημείο που φτάνει δηλαδή) είναι καινούργιος και προσεγμένος. Για κάποιον που πηγαίνει από την μια μεριά της Κρήτης στην άλλη η εμπειρία είναι ανάλογη με το οδήγημα μεταξύ Ιράκ και Γερμανίας, στην υποθετική περίπτωση που οι δύο χώρες συνόρευαν. Είναι σα να έχει αναλάβει η ασιατική χώρα το κομμάτι του δρόμου μέχρι το Ηράκλειο και η Γερμανία το υπόλοιπο μέχρι τον Άγιο Νικόλαο.

 Έτσι δεν αποκλείεται να έχουμε ένα "καινούργιο" δρόμο, ο οποίος δε θα είναι καθόλου καινούργιος και να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο που κάποιοι θα θησαυρίσουν - όπως έγινε και στην υπόλοιπη χώρα δηλαδή, αφού η χρήση του θα είναι αναγκαστική για τους χιλιάδες ανθρώπους που ζουν μεταξύ πόλεων και χωριών της ενδοχώρας των νομών. Δεδομένου ότι περίπτωση σύνδεσης του αεροδρομίου Χανίων με την εθνική δεν μπορεί να υπάρξει (αφού το αεροδρόμιο της πόλης είναι σε άλλο ακρωτήριο από αυτό της εθνικής οδού και ανάμεσά τους παρεμβάλεται συνεχής αστικός ιστός), διασύνδεση του ΒΟΑΚ με το νότιο οδικό κομμάτι του νησιού ΔΕΝ προβλέπεται σε καμία μελέτη, και ότι η δυνατότητα καινούργιας χάραξης δεν μπορεί να υπάρξει για το μεγαλύτερο κομμάτι Χανίων - Ρεθύμνου (εκτός και αν δημιουργηθούν τούνελ, μετακινηθούν χωριά ή μπαζωθεί η μισή βόρεια ακτογραμμή των δύο νησιών), μιλάμε για ένα δρόμο που σε κάποια χιλιόμετρα θα υπάρξουν παρεμβάσεις, για κάποια άλλα δεν θα γίνει τίποτα, ενώ ουσιαστικό έργο θα γίνει σε ένα μικρό κομμάτι συνδέοντας τις λίγες πόλεις που είχαν μείνει εκτός - καθώς και στη σύνδεση του καινούργιου αεροδρομίου (που θα βρίσκεται στο Ηράκλειο) με τον ΒΟΑΚ. 

Άρα η επιβολή διοδίων είναι καταχρηστική και εξοργιστική.

Το θέμα είναι όμως απλό: ποιος θ' αντιδράσει σ' αυτό;

Αναμένουμε μ' ενδιαφέρον...
(οι γελοιογραφίες προέρχονται από την ιστοσελίδα του Αρκά, το Zarpa.gr και το Panosiatridis.gr)