Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Περί εμβολίων κατά του κορωναϊού και των αρνητών της πανδημίας και του εμβολιασμού

H ιστορία με την ασφάλεια των εμβολίων κατά του κορωναϊού έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Ποιο εμβόλιο είναι ασφαλέστερο, ποιο έχει την καλύτερη κάλυψη, ποιο έχει τις λιγότερες παρενέργειες. Να το κάνουν οι ηλικιωμένοι; Να το κάνουν οι νέοι; Να το κάνουν οι άλλοι πρώτα "και εμείς βλέπουμε"; Πολλά τα ερωτήματα. Η πανδημία δυστυχώς έβγαλε στη φόρα όλα τα αρντηικά μας ως λαού - και είναι ανησυχητικό το πόσοι πολλοί όχι μόνο παραβλέπουν τον κίνδυνο της νόσησης και του θανάτου από κορωναϊό (το οποίο έχει επιπλέον τραγικότητα απ' ότι ένας "κανονικός" θάνατος), αλλά αφού έγιναν γιατροί με πτυχίο από το Google και το Facebook, αρνούνται και παραβλέπουν τη σημασία και την χρησιμότητα των εμβολίων - χάρις τα οποία εξαλείψαμε ή μηδενίσαμε την επίδραση πάρα πολλών ασθενειών. Μέχρι πριν λίγο καιρό ρίχναμε - και πολύ σωστά - την ευθύνη στην κυβέρνηση και την Ε.Ε. για το ότι δεν είχαμε εμβόλια. Τώρα που αυτά έρχονται όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες.  Και αν αρνητές των εμβολίων υπήρχαν πάντα, τώρα το θέμα έχει μεγαλώσει. Ο Βασίλης Κανέλλης βάζει τα πράγματα στη σωστή τους θέση:

"Η απόφαση της κυβέρνησης να καλέσει τους 30άρηδες να κάνουν, εφόσον το θέλουν, το εμβόλιο της Astra Zeneca προκειμένου να χτιστεί ταχύτερο το «τείχος ανοσίας», φούντωσε ξανά τη συζήτηση για την επικινδυνότητα του συγκεκριμένου εμβολίου.. 

Και η αλήθεια είναι ότι οι συζητήσεις όλων περιστρέφονται γύρω από το ποιο εμβόλιο θα κάνουν, διότι υπάρχει ανησυχία σχετικά με όσα έχουν ακουστεί. Πολλοί φτάνουν μάλιστα στο να αλλάζουν συνεχώς τις ημερομηνίες του εμβολιασμού τους προκειμένου να «γλιτώσουν» από την Astra Zeneca.Υπάρχουν, φυσικά, και οι αρνητές του εμβολίου, οι κάθετοι που λένε ότι δεν πρόκειται να κάνουν και πολλοί άλλοι (εκτιμώνται συνολικά σε πάνω από 15%-20%) που περιμένουν να εμβολιαστούν οι άλλοι, να δουν αν θα πάθουν κάτι και μετά να σπεύσουν κι αυτοί. Κανείς δεν λέει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ανησυχίες. Κανείς δεν μπορεί παρά να έχει αμφιβολίες και στο πίσω μέρος του μυαλού του να βάζει διαφορετικές σκέψεις.

Όμως, πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο το εμβόλιο μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα: Κοινωνικά, ψυχολογικά και οικονομικά. Και στο κάτω – κάτω πρέπει να τελειώνουμε με τους λαϊκιστές, τους ψεκασμένους, τους άσχετους ηλίθιους και τους εγκληματικά αδιάφορους για το κοινωνικό σύνολο που σπέρνουν fake news.

Ή που έχουν άποψη για όλα και γίνονται επιστήμονες μέσα σε μια νύχτα γιατί… διάβασαν ή άκουσαν κάπου, κάτι. Σαν εκείνες τις θλιβερές φιγούρες που δεν ήθελαν να κάνουν τα παιδιά τους το self test γιατί δεν ήξεραν τι φάρμακα τους βάζουν στη μύτη.

Για να μη μιλήσουμε ξανά για όσους ακόμη και σήμερα είναι σίγουροι ότι ήρθε το χάραγμα του Διαβόλου ή ότι θα ελέγχουν τους πάντες και θα μας κάνουν ρομποτάκια γιατί… το είπε κάποιος «Γέρων». Όταν η κάθε «Σούλα» και ο κάθε «Μπάμπης» (τα ονόματα τυχαία και ενδεικτικά) έχει άποψη για τα εμβόλια και δεν εμπιστεύεται την επιστήμη, τότε γιατί να ελπίζουμε ότι θα σπάσει το «τείχος ανοησίας»; Κάθε αμόρφωτος και άσχετος με την ιατρική και την φαρμακολογία, έχει μάθει για το mRNA, για τα συστατικά του εμβολίου, για τις παρενέργειες και… περιμένει στη γωνία. 

Και στατιστικά να το δούμε με το εμβόλιο πάλι δεν θα έπρεπε να μιλάνε οι αρνητές. Εχουν γίνει ένα δισεκατομμύριο δόσεις εμβολίων και πόσα περιστατικά θανάτων ή απλών θρομβώσεων έχουμε; 100, 200 ή 500; Τι συζητάμε στην Ελλάδα για… αμφιβολίες; Επειδή πέθανε ένας ή δύο μετά το εμβόλιο -και μακάρι να μην κατέληγαν- ή επειδή είχαμε ένα ή δύο περιστατικά θρομβώσεων; Αλλά ας δούμε και ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία:

  • Εχουμε στην Ελλάδα τη θλιβερή πρωτιά της παιδικής παχυσαρκίας. Ένα στα δύο Ελληνόπουλα 7-12 είναι παχύσαρκα και φταίμε εμείς γι’ αυτό. Πολλά από αυτά θα συνεχίσουν να είναι παχύσαρκα και ως ενήλικες και θα πεθάνουν από νοσήματα που σχετίζονται με την παχυσαρκία τους. Και μιλάμε για εμβόλια;
  • Η Ελλάδα είναι μεταξύ των πρώτων χωρών στην Ευρώπη σε τροχαία δυστυχήματα με πάνω από 60 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων. Οδηγούμε ανεξέλεγκτα, χωρίς ζώνες, χωρίς κράνη, με νεύρα, με μαγκιά, χωρίς σεβασμό στον πεζό. Σκοτωνόμαστε στους δρόμους και μας φταίει το εμβόλιο.
  • Η Ελλάδα είναι μεταξύ των πρώτων χωρών σε κατανάλωση καπνού. Καπνίζουμε αρειμανίως, αδιαφορώντας για την υγεία μας και για την υγεία των παθητικών καπνιστών.
  • Κάθε χρόνο στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι το 1/5 των συνολικών θανάτων, περίπου 20.000 οφείλεται σε νοσήματα που αποδίδονται στο κάπνισμα.

Και μας τρομάζουν τα 300 περιστατικά θρόμβωσης παγκοσμίως σε ένα δις δόσεις εμβολίου.

  • Για να μην πούμε τι τρώμε καθημερινά, τι junk food, τι μεταλλαγμένα τρόφιμα, τι φρούτα και λαχανικά γεμάτα φυτοφάρμακα.
  • Ή ότι ανακαλύψαμε ως λαός τη γυμναστική στην καραντίνα αφού μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι το τζόκινγκ είναι… αστείο.
  • Ή ότι είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στο δείκτη ευτυχίας και πρώτοι στον δείκτη του άγχους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία μας.
Εχουμε, όμως, άποψη για τα συστατικά του εμβολίου και το mRNA. Μάθαμε τη ρεμδεσιβίρη και τη δεξαμεθαζόνη και δεν κοιτάμε πώς ζούμε, τι τρώμε, πώς κοιμόμαστε και πόσο καταστρέφουμε τον οργανισμό μας καθημερινά. Να τελειώνουμε, λοιπόν με τους βλάκες, τους ψεκασμένους και τους ξερόλες. Το έχουμε ξαναπεί: Το εμβόλιο είναι η μοναδική σωτηρία μας εφόσον δεν έχει ακόμη βρεθεί ένα φάρμακο κατά του κοροναϊού.  Να κάνουμε το εμβόλιο, όπως κάναμε τα εμβόλια στον στρατό για να τρώμε τα «Γκοτζίλα» της δεκαετίας του ’70. Ή όπως κάναμε τα εμβόλια για να εξαλειφθεί η μηνιγγίτιδα, η ιλαρά, ο κίτρινος πυρετός, η διφθερίτιδα, η πανώλη. Όπως πήραμε φάρμακα για να μην έχουμε λεπρούς και Σπιναλόγκες.
Ναι υπήρξαν και θύματα. Ναι, είχαμε και παρενέργειες. Όπως, όμως, έχουμε στατιστικά σε όποιο φάρμακο παίρνουμε ή σε όποια καθημερινή δραστηριότητα. Φτάνει πια η γκρίνια, η συνωμοσιολογία και το νεοελληνικό… δαιμόνιο που μιλά επί παντός του επιστητού χωρίς να γνωρίζει τίποτε."

Δευτέρα 19 Απριλίου 2021

Να το γιατί "χάθηκε η μπάλα" με την European Superleague καθώς και το που ακριβώς χωράει η Ελλάδα...

Και εγένετο Εuropean Superleague.

Όταν δώδεκα χρόνια πριν, έγινε η (προ)τελευταία μετάλλαξη του Champions League και κατέληξαν να παίζουν 4 ομάδες από τις προηγμένες (ποδοσφαιρικά) χώρες της Ευρώπης, ο γνωστός για τον κυνισμό του, τότε προπονητής της Άρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ είχε δηλώσει: "Σε 10 χρόνια από τώρα θα είναι αδύνατο να σταματήσουμε το κλειστό πρωτάθλημα συλλόγων...". Ο Βενγκέρ έπεσε δύο χρόνια έξω αλλά τελικά αποδείχτηκε σωστός στην πρόβλεψη αυτή. Η όρεξη των μεγάλων ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών συλλόγων, είχε ανοίξει τόσο πολύ που ήταν αδύνατον πια να κατευναστούν με αυξημένα έσοδα από τις διοργανώσεις της UEFA, γιατί θεωρούσαν "αδικία" πλέον το να κινδυνεύουν να χάσουν, έστω και λίγα από τα χρήματα αυτά πρός χάριν άλλων ομάδων που πιθανόν να έκαναν "εκπλήξεις"-νίκες ή ακόμα και προκρίσεις. Γι' αυτο εξάλλου καταλήξαμε να έχουμε 4 χώρες από τα μεγάλα πρωταθλήματα στην 1η τη τάξη διοργάνωση, με επιπλέον ομάδες στη 2η. Παράλληλα το σύστημα ήταν φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν σχεδόν σίγουρη παρουσία τόσο για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στην χρονιά όσο και στο διηνεκές. Γιατί μπορεί μεν να καταργήθηκαν οι "τζάμπα θέσεις" στο UEFA λόγω fair play (που δίνονταν κατά πάγια τακτική στις αγγλικές και γερμανικές ομάδες τη δεκαετία του 1980), αλλά με το παρόν σύστημα, μια καλή ομάδα από ένα μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα παίζει σχεδόν σίγουρα Ευρώπη κάθε χρόνο με εξασφαλισμένα έσοδα και χορηγούς. 

Επίσης οι μεγάλες ομάδες θεωρούσαν αδικία το να ξοδεύονται αυτές για να φτιάξουν ανταγωνιστικές ομάδες ώστε ένα μεγάλο ποσοστό από τα χρήματα να τα καρπώνεται η UEFA, η οποία βέβαια μπορεί να λέει ότι χρησιμοποιεί τα χρήματα αυτά για να χρηματοδοτήσει "δράσεις σε αναπτυσσόμενες ποδοσφαιρικά περιοχές και για να στηρίξει το ποδόσφαιρο σε χαμηλότερες κατηγορίες" αλλά στην πράξη το βασικό πράγμα που χρηματοδοτεί είναι ένα ακριβό lifestyle μιας ομάδας που διοικούν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα μυρίστηκε ψητό και η FIFA με το περίφημο "Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων", μια ανεκδιήγητη διοργάνωση που κανένα δεν ενδιαφέρει και κανείς δεν παρακολουθεί. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, μιας άλλης στιγμής.

Και εκεί κάπου τα πράγματα δείχνουν τη σουρεαλιστική διάσταση των πραγμάτων. Να μιλάνε οι UEFA (που έφτιαξε 3η διοργάνωση για να δώσει περισσότερο χώρο και χρήμα στους μεγάλους) και η FIFA (που κάνει διοργανώσεις στο Κατάρ, ένα μέρος που τα ποδοσφαιρικά στάδια χτίζονται κυριολεκτικά με αίμα) για "κυνισμό" και "απομάκρυνση του ποδοσφαίρου από τις ρίζες του". 

Δεν έχουν βέβαια άδικο: όπως σωστά γράφει ο Μιχάλης Τσώχός: "κάποιοι πιστεύουν ότι είναι κάτι  περισσότερο από ένα club η Μπαρτσελόνα, η οποία πλέον αποφασίζει στο γήπεδο να είναι λιγότεροι οι Καταλανοί θεατές των αγώνων από τους Ασιάτες, διότι οι τελευταίοι θα περάσουν και από το μουσείο, θα αδειάσουν και τη μπουτίκ και μετά θα φύγουν, ενώ οι Καταλανοί είναι φύρα, που άντε να πιούν και μία μπύρα, εκτός από το εισιτήριο που θα πληρώσουν. Το σύμβολο της Καταλωνίας που κάποτε δεν επέτρεπε ούτε διαφήμιση στη φανέλα της, τώρα θα παίξει σε κλειστή λίγκα της ελίτ;" Προφανώς και πλέον δεν είναι. Κάποτε ήταν - τώρα ποια όχι. 

Από την άλλη βέβαια το ότι οι ανακοινώσεις της FIFA και της UEFA ακούγονται λίγο περίεργες, το γνωρίζουν οι μέτοχοι της καινούργιας διοργάνωσης. Γι' αυτό εξάλλου και πιστεύουν ότι τελικά οι φίλαθλοι-"πελάτες" θα τους ακολουθήσουν, παρά τις μεγάλες αρχικές αντιδράσεις. Γι' αυτό εξάλλου και δεν αποσύρουν (παρά τον αρχικό προγραμματισμό) τις ομάδες τους από τα εθνικά πρωταθλήματα. Ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δε θα γίνει εύκολα αποδεκτό από τους φιλάθλους τους, θα σήμαινε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της λαϊκής τους βάσης θα χανόταν και αυτό θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στην εικόνα τους και τα οφέλη που έχουν (κακά τα ψέμματα) από τις τοπικές κοινωνίες. Γι' αυτό και προς το παρόν θα ζητήσουν να παραμείνουν και αν τελικά αποκλειστούν ή αποσυρθούν, θα το παρουσιάσουν σαν "εξαναγασμό" από τις εθνικές ομοσπονδίες, την UEFA και την FIFA. Βέβαια τα πράγματα περιπλέκονται γιατί στο χορό των αντιδράσεων ενάντια στην καινούργια διοργάνωση μπήκαν και εθνικές κυβερνήσεις, αλλά θεωρείται ότι σε κάθε περίπτωση θα είναι δύσκολο ν' αποσυρθούν 6 από τις σημαντικότερες ομάδες της Premier League ή η Μπαρτσελόνα με την Ρεάλ από το ισπανικό πρωτάθλημα. Γιατί άλλο να το χάνουν το πρωτάθλημα στο γήπεδο και άλλο αυτό να γίνεται γιατί δε θα κατεβαίνουν.

Και η Ελλάδα που χωράει σε όλο αυτό; Είναι προφανές ότι η ύπαρξη μιας τέτοιας διοργάνωσης δεν επηρεάζει την χώρα μας άμεσα, υπό την έννοια ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προσκληθεί μια ελληνική ομάδα να συμμετάσχει. Όχι τόσο για οικονομικούς λόγους (αν και προφανώς τα οικονομικά μεγέθη ακόμα και του Ολυμπιακού, της κατά τεκμήριο καλύτερης ελληνικής ομάδας τα τελευταία χρόνια έχουν τεράστια απόσταση από πάρα πολλές ευρωπαϊκές ομάδες) αλλά κυρίως γι' αγωνιστικούς. Έτσι οι δηλώσεις του (φρέσκου) Προέδρου της ΕΠΟ, Θοδωρή Ζαγοράκη, ότι "είναι εναντίον της καινούργιας διοργάνωσης" προφανώς και δεν έχουν μεγάλη σημασία, και ούτε υπάρχει περίπτωση ν' αποτρέψουν την έναρξη της. 

Η χώρα μας όμως μπορεί να επηρεαστεί έμμεσα. Καταρχήν μπορεί να σημαίνει ότι οι άλλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Γιατί μπορεί π.χ. την φετεινή Άρσεναλ να τη νίκησε ο Ολυμπιακός και με περισσότερη τύχη να την είχε αποκλείσει, αλλά οι περισσότερες από τις άλλες συμμετέχουσες στην καινούργια διοργάνωση είναι από το πολύ πάνω ράφι. Το παιχνίδι λοιπόν θ' ανοίξει και θα μπουν στο παιχνίδι της διάκρισης και ομάδες από χώρες που εδώ και πολλά χρόνια με την υπάρχουσα κατάσταση δύσκολα θα είχαν "στον ήλιο μοίρα". Ίσως έτσι αποφασίσουν και οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες να επενδύσουν στις ομάδες τους, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων. Αρκεί να κάνουν βέβαια μια σωστή ανάγνωση της κατάστασης και να μην καθυστερήσουν και μείνουν πίσω από σκωτζέζικες, τσέχικες ή κροατικές ομάδες. Γιατί τέτοια ευκαιρία θα είναι δύσκολο να ξαναυπάρξει.

Για τις εθνικές ομάδες δε νομίζουμε ότι θα υπάρξει διαφορά. Θα είναι πολύ δύσκολο στην πράξη να υπάρξουν τιμωρίες για τους ποδοσφαιριστές θ' αγωνιστούν στην καινούργια διοργάνωση. Μπορεί να επιβληθεί εμπάργκο στις κλήσεις, αλλά δε νομίζουμε αυτό να κρατήσει πολύ: δύσκολο να υπάρξουν εθνικές ομοσπονδίες - και ειδικά απ' αυτές των μεγάλων χωρών - που να μην πιέσουν κάτι τέτοιο να μην ισχύσει, δεδομένου ότι ειδικά για την Αγγλία και την Ισπανία το πρόβλημα θα είναι σημαντικό. Βέβαια ακόμα και αν γίνει αυτό υπάρχουν καλές φουρνιές ποδοσφαιριστών από πίσω, οπότε το πρόβλημα σε βάθος χρόνου, ούτως ή άλλως δε θα είναι μεγάλο. Σε κάθε περίπτωση οι εθνικές ομάδες είναι το λιγότερο πρόβλημα γι' αυτούς τους συλλόγους. Ούτως ή άλλως: ας μην ξεχνάμε τις "γκρίνιες" στα πρόσφατα προκριματικά από τον προπονητή της Λίβερπουλ ή τις πιέσεις από ιδιοκτήτες άλλων ομάδων προς τις εθνικές ομοσπονδίες ώστε να μην κληθούν δικοί τους ποδοσφαιριστές στις εθνικές τους ομάδες.  Άρα τέτοιες απαγορεύσεις μάλλον είναι καλοδεχούμενες παρά απευκταίες.

Όπως και να έχει πολλά θα γίνουν και θ' ακουστούν το επόμενο διάστημα. Το που θα φτάσουν τα πράγματα θα εξαρτηθεί από το πόσο έτοιμες είναι οι δύο πλευρές να τραβήξουν την κατάσταση στα άκρα. Ο χρόνος θα δείξει...

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Ένα σχόλιο για το (καινούργιο) εργασιακό νομοσχέδιο

 Και σα να μην έφτανε μια 10ετία μνημονίων και "επιτήρησης" που ξεχαρβάλωσε τις εργασιακές σχέσεις χωρίς ουσιαστικά να προσφέρει ΤΙΠΟΤΑ στην ελληνική οικονομία, ήρθε η πανδημία να δώσει μια "χρυσή" ευκαιρία στην κυβέρνηση να ολοκληρώσει το έργο των μνημονίων και "τελειώσει" μια και καλή με συνδικαλισμό, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και 8ωρο. 

Βέβαια αν διαβάσει κανείς τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών θα νομίζει κανείς ότι τα πράγματα θα γίνουν ιδανικά για τους εργαζομένους, σε σημείο που σε κάνει να σκέφτεσαι: "βρε τους μπαγάσηδες, τέτοιο νομοσχέδιο ούτε το ΚΚΕ δε θα το σκεφτόταν". Τι "ψηφιακή κάρτα εργασίας" ακούμε, τι servers που μετά από μια ορισμένη ώρα θα "πέφτουν", τι ευελιξία ωραρίου που θα δίνει το δικαιώμα στον εργαζόμενο "να δουλεύει 4ήμερο" -μέχρι που διαβάσαμε και για "τις ελιές" που θα μπορούμε να τις μαζεύουμε χωρίς να παίρνουμε άδεια "άνευ αποδοχών". Μόνο που το όνειρο τελειώνει γρήγορα και το όλο θέμα φαντάζει αυτό που πραγματικά είναι: μια φαντασίωση, η οποία θα περιορίσει τις πληρωμένες υπερωρίες, θα οδηγήσει σε πλήρη επικράτηση των ατομικών συμβάσεων (και άρα θα μηδενίσει τον ελάχιστο μισθό και τις ετήσιες αυξήσεις/επιδόματα), ενώ προφανώς τα ανεφάρμοστα μέτρα των "servers που θα πέφτουν" και της "ψηφιακής κάρτας εργασίας", θα λειτουργήσουν ως δικαιολογία για το τελειωτικό ξεχαρβάλωμα στον εργασιακό τομέα.

Τα όσα γράφει ο Γ. Διαμαντής στο (μη αριστερό) in.gr είναι νομίζουμε εύλογα: "Σε κάθε είδους σχέση η ευελιξία μπορεί να είναι ευεργετική. Δίνει, ανάμεσα στα δύο μέρη, χώρο για ελευθερία, και εντός ορίων ανεξαρτησία και εν τέλει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη ικανοποίηση και των αμοιβαίων και των ατομικών αναγκών.Όλα αυτά όμως συμβαίνουν όταν τα δύο μέρη είναι ισότιμα. Αν κάποιος από τους δύο έχει το πάνω χέρι, πολύ γρήγορα η ευελιξία θα αποτελέσει προνόμιο του ισχυρού και ένας ακόμα τρόπος καταπίεσης του ανίσχυρου.Μοιραία, αυτός που έχει περισσότερο ανάγκη τον άλλον θα υποχωρεί σε όλο και περισσότερες προτάσεις ευέλικτης μεν, άνισης δε, συνύπαρξης και συνεργασίας.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι, έτσι κι αλλιώς, ανησυχητικά μεγάλος αριθμός εργοδοτών παρουσιάζει ιδιαίτερη ευρηματικότητα στη δημιουργία ενός ευέλικτου εργασιακού περιβάλλοντος που ικανοποιεί απόλυτα τα συμφέροντά τους ακόμα και εκεί που, στα χαρτιά τουλάχιστον, ο νόμος δεν επιτρέπει την παραμικρή παρέκκλιση.Για παράδειγμα, επειδή, ως γνωστόν, η μη καταβολή δώρου προς τους εργαζόμενους συνιστά για τον εργοδότη ποινικό αδίκημα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αφού καταθέσουν κανονικά το προβλεπόμενο ποσό στους τραπεζικούς λογαριασμούς των υπαλλήλων τους, δίνουν μαζί τους ραντεβού έξω από τα ΑΤΜ και παίρνουν τα λεφτά πίσω. Κόλλησαν στον κρόταφο του εργαζόμενου περίστροφο; Ασφαλώς και όχι. Ποιος όμως είπε ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο; Η πίεση, που ασκείται στους εργαζόμενους προκειμένου να σώσουν τη θέση τους, φτάνει και περισσεύει ώστε να αποδεχτούν οποιονδήποτε όρο σκαρφιστεί ο εργοδότης, πάντα φυσικά υπό την ιερή σκέπη του «Βάζουμε πλάτη».

Ο Κωστής Χατηδάκης τόνισε ότι προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το ευέλικτο 4ημερο, η «διευθέτηση χρόνου» όπως την αποκάλεσε, είναι η ύπαρξη συλλογικής συμφωνίας ή σχετικού αιτήματος του εργαζομένου. Όταν λοιπόν έρθει το τέλος της τέταρτης ημέρας, που ο εργαζόμενος έχει συμφωνήσει να δουλέψει για 10 ώρες προκειμένου να πάρει ρεπό τις επόμενες τρεις ημέρες, και ο εργοδότης του τελικά τον «παρακαλέσει» να βάλει πλάτη και να δουλέψει και 5η ημέρα, γιατί προέκυψε μια σωτήρια παραγγελία, πόσο πραγματική είναι η δυνατότητα του εργαζόμενου να αρνηθεί, επικαλούμενος τη συμφωνία για 4ημέρη – 10ωρη εργασία;"

Η απάντηση νομίζουμε ότι είναι εύλογη - ακόμα και για το οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος...(Μια επιπλέον ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα μπορείτε να βρείτε εδώ).

Τετάρτη 14 Απριλίου 2021

Δικαίωμα προαίρεσης αγοράς μετοχών σε χρεοκοπημένη τράπεζα; Άλλη μια ελληνική πρωτοτυπία εις βάρος του Δημοσίου.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι ελληνικές τράπεζες από την αρχή των μνημονίων μέχρι σήμερα, όχι μόνο συγχωνεύθηκαν αλλά και επανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού. Έγιναν επίσης πιόνια σε πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια μεταξύ Κομισιόν-Γερμανίας και ΔΝΤ (διαβάστε αναλυτικά εδώ), ξεπούλησαν και τ' ασημικά τους (βλ. ακίνητη περιουσία και συμμετοχές σε εταιρείες και τραπεζικά ιδρύματα του εξωτερικού), αλλά και αφαιρεσαν παράλληλα ρευστότητα από την αγορά.

Με λίγα λόγια από το 2010 ζούμε μια στρεβλή κατάσταση, σε μια στρεβλή χώρα.

Το πράγμα όμως δε σταματάει εδώ. Υπάρχει και συνέχεια. Και η συνέχεια αυτή γράφεται με την προωθούμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, της οποίας οι όροι φαίνεται να είναι καταφανέστατα εις βάρος τόσο του Δημοσίου όσο και των μικρομετόχων της (διαβάστε εδώ σχετικά). 

Αλλά δε φτάνει μόνο η χασούρα του Δημοσίου (η οποία κινείται σε επίπεδα περίπου 3 δις ευρώ) και η εξαϋλωση των χρημάτων των μικρομετόχων. Η πρόσφατη "συμφωνία" για την αύξηση, περιλαμβάνει και την παροχή ενός προγράμματος stock options προς τη διοίκηση και τα στελέχη της Πειραιώς. Τι περιλαμβάνει αυτό; Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει τη διανομή δικαιωμάτων προαίρεσης για την αγορά των νέων μετοχών που θα εκδώσει η Πειραιώς από τα στελέχη της κατά κύριο λόγο και τους εργαζόμενους δευτερευόντως, σε ιδιαίτερα προνομιακή τιμή που θα αποφασιστεί αργότερα από το Διοικητικό Συμβούλιο. 

Πιο συγκεκριμένα, με τα stock options αυτά, για τα οποία θα δοθεί δυνατότητα να ασκηθούν σε βάθος 5ετίας από την αύξηση κεφαλαίου, οι "προνομιούχοι" θα μπορέσουν να πάρουν (προφανώς για τις "καλές υπηρεσίες" που προσέφεραν στο ελληνικό Δημόσιο, τους πελάτες της τράπεζας και της κοινωνίας) σε χαμηλότερη τιμή, μετοχές ύψους 1.5% επί του νέου μετοχικού κεφαλαίου.

Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι η διανομή stock options στην ηγεσία, τα στελέχη και τους εργαζόμενους μιας εταιρείας δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Στην παρούσα φάση όμως, αποτελεί προκλητική κίνηση μιας και η τράπεζα υλοποιεί μια ληστρική ΑΜΚ που εξαϋλώνει τα χρήματα των Δημοσίου και των μικρομετόχων της. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται ενάντιά της, ενώ το μόνο που υποστήριξε η κυβέρνηση προς υποστήριξή της κίνησης αυτής, ήταν τα λόγια του Υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα, ο οποίος υποστήριξε ότι αποτελεί "μονόδρομο" διότι "διαφορετικά κινδυνεύουν με «κούρεμα» και απώλειες οι καταθέτες της τράπεζας Πειραιώς", πράγμα που θα οδηγήσει σε μείζονα κρίση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και κατά συνέπεια η χώρα.

Αν αυτό αποτελεί αλήθεια (και προφανώς δε μπορούμε να πούμε ότι ο Υπουργός ψεύδεται - αν και δε θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει για κάποιον στο αξίωμά του), μιλάμε με λίγα λόγια για μια χρεοκοπημένη τράπεζα, η οποία προφανώς και ΔΕΝ μπορεί να δίνει stock options στα στελέχη της. 

Μπορεί όντως στην ελεύθερη αγορά να θεωρείται σωστό και αποδεκτό να δίνουν οι εταιρείες stock options σε στελέχη και τους εργαζόμενους στους καλούς καιρούς. Αυτό μάλιστα συμβαίνει κλιμακώνοντας το όφελος ανάλογα με τη θέση τους στην ιεραρχία, με το σκεπτικό ότι έτσι συνδέονται καλύτερα με την εταιρεία και μεριμνούν περισσότερο για τα συμφέροντά της (αν και υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα που αυτά τα stock options έγιναν τρόπος εύκολου και γρήγορου πλουτισμού).  Αυτό όμως που συμβαίνει εδώ αποτελεί όμως μοναδικό φαινόμενο και πρόκληση αφού η εν λόγω τράπεζα για να σωθεί πρέπει να ληστέψει, όσο πιο συγκεκαλυμμένα γίνεται, το Δημόσιο και τους μικρομετόχους της. 

Κι αν λάβουμε υπόψη ότι όσο ψηλότερα είναι κανείς στην ιεραρχία, τόσα περισσότερα stock options παίρνει, τι έχουμε;Μα απόφαση του ΤΧΣ που όχι μόνον συγκατάνευσε σε μια ΑΜΚ που θα επιβάλλει τεράστιες ζημιές στο Δημόσιο, αλλά και αντάμειψε με ένα μεγάλο δώρο τον πρώτο στην ιεραρχία της Τράπεζας Πειραιώς (αφού αυτός θα λάβει τα περισσότερα stock options) και εμπνευστή του συγκεκριμένου ληστρικού σχεδίου δημιουργικής λογιστικής διευθύνοντα σύμβουλο της τράπεζας Χρήστο Μεγάλου. Δηλαδή εκείνου που οδήγησε την τράπεζα στην απαξίωση και στην χρεοκοπία. 

Αν αυτό δεν μυρίζει "άσχημα" και δε δημιουργεί σενάρια και συνειρμούς στο μυαλό του οποιουδήποτε ανθρώπου, δεν ξέρουμε τι μπορεί να το κάνει...

Τετάρτη 7 Απριλίου 2021

Μα ποιος είναι τελικά ο Μένιος Φουρθιώτης;

Γράφει η Όλγα Στέφου στο in.gr για την περίπτωση του Μένιου Φουρθιώτη, του ανθρώπου που έκανε στην εικόνα της κυβέρνησης, μεγαλύτερη ζημιά απ' ότι έκανε το γλέντι του Κυριάκου στην Ικαρία:  

Πραγματικά δεν θυμάμαι αν μας είχε απασχολήσει στο παρελθόν, είχα την αίσθηση πως επρόκειτο για τηλεπερσόνα στα όρια του trash. 

Γιατί ξαφνικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κ. Βρούτσης, βγήκε να καταγγείλει τραμπουκισμό του (Σ.Σ. και μάλιστα στο Documento, μια εφημερίδα που είναι το "κόκκινο πανί" για την κυβέρνηση); Από πού κι ως πού ο κύριος Μένιος Φουρθιώτης έχει 4 ή 14 αστυνομικούς και αυτοκίνητο της επιλογής του, για να φυλάσσεται ως… σημαίνον πρόσωπο; Ποιος είναι, τέλος πάντων;Θα ήταν ένα εξωφρενικό, ενοχλητικό και παράδοξο νέο όλο αυτό, αν ο πρώην υπουργός Εργασίας της χώρας δεν προχωρούσε σε βαρύτατες καταγγελίες. 

Σύμφωνα με τον κ. Βρούτση (Σ.Σ. και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην το πιστέψουμε, ειδικά αφού ο άνθρωπος έφαγε τον κόσμο για να βρει ένα μέσο να "δώσει" την είδηση, δεδομένου ότι κανένα συμπολιτευόμενο μέσο δεν αναλάμβανε να το παρουσιάσει), όταν αποκαλύφθηκε απάτη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που διέπραξε ο παρουσιαστής στο πρόγραμμα Συν-Εργασία, εκείνος εισέβαλε στο υπουργείο με μπράβους και εξαπέλυσε απειλές σε υπαλλήλους και ηγεσία.

Με μπράβους πήγε και στον ίδιο τον τότε υπουργό. Κατά τον κύριο Βρούτση, σε αναζήτηση από το λογιστήριο, διαπίστωσε ότι ο Φουρθιώτης βρήκε μία «τρύπα» κι άρχισε να παίρνει μισθούς 60 έως και 80 χιλιάδων ευρώ! 

Το ίδιο έκαναν και άτομα από το περιβάλλον του. Μάλιστα, όχι μόνο απαίτησε να πληρωθεί τον τρέχοντα μήνα, αλλά απείλησε κι ότι θα “τελειώσει” τον υπουργό και θα κάνει υπαλλήλους να “προσκυνήσουν”. Λίγες ημέρες αργότερα, αποπέμφθηκε.

Με το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε, όμως ερωτήματα δημιουργήθηκαν για τα αντανακλαστικά που υπάρχουν, οι 14 αστυνομικοί αποσύρθηκαν από τη φρουρά του παρουσιαστή. Ωστόσο, η ιστορία δεν σταματάει εκεί. Ο Μένιος Φουρθιώτης υπέβαλε μηνύσεις σε αστυνομικούς που αποκάλυψαν ότι συνάδελφοί τους βρίσκονται στη φύλαξή του, στον Παύλο Πολάκη και στον Κώστα Βαξεβάνη.Από την πλευρά του ο Νάσος Ηλιόπουλος, Εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ζητά απαντήσεις από το Μαξίμου. Σε συνέντευξή του το βράδυ της Δευτέρας στο Kontra Channel με την Αναστασία Γιάμαλη και τον Γιώργο Μελιγκώνη, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στην περίπτωση, ζητώντας την εξήγηση “από πού κι ως πού". 

Από πού κι ως πού, λοιπόν; Ρίχνοντας μια μικρή ματιά στο βιογραφικό του κ. Φουρθιώτη, βλέπουμε ότι ήταν το όνειρό του να δουλέψει με την Τατιάνα Στεφανίδου, υπήρξε μάνατζερ μιας πρώην τηλεπερσόνας, της Τζούλιας Αλεξανδράτου, μια συνεργασία που κατέληξε στα δικαστήρια, στη συνέχεια είχε δική του εκπομπή περιεχομένου τηλεμάρκετινγκ, αργότερα πέρασε στο Epsilon TV και μετέπειτα, μετά την εξαγορά του καναλιού από το Open, η συνεργασία τους διακόπηκε διά της δικαστικής οδού.Τώρα, παρουσιάζεται ως ιδιοκτήτης της εφημερίδας “Αποκαλυπτικά”, στην οποία έχει ασκηθεί σκληρή κριτική για μονομερή προβολή της τωρινής κυβέρνησης (Σ.Σ. και η οποία κατηγορείται για μίνι απάτη προσφέροντας δωροεπιταγές 50 ευρώ, τις οποίες ουσιαστικά δεν μπορεί να πάρει κανείς, με βάση τους όρους που θέτει η εφημερίδα για να το κάνει). Είχε ενταχθεί στην “λίστα Πέτσα” με επιχορήγηση χιλιάδων ευρώ μίας ανενεργής ιστοσελίδας, από την οποία έπαψε λαμβάνειν εφόσον δημοσιοποιήθηκε και αυτό το γεγονός.Τώρα, η αστυνομία δέχτηκε σωρεία αιτημάτων του με το πρόσχημα του “φόβου της 17Ν”, μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που εξαρθρώθηκε πριν 20 χρόνια… Ζητούσε φύλαξη, δύο αυτοκίνητα και δύο μοτοσυκλέτες. 

Βεβαίως και είναι παραπάνω από σαφές ότι ο κ. Φουρθιώτης θέλησε να κάνει τη ζωή που ονειρεύτηκε, εις βάρος, όμως, της Πολιτείας (Σ.Σ. δηλαδή όλων μας). 

Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει;

Υπό οποιαδήποτε άλλη συνθήκη, η περίπτωση του Μένιου Φουρθιώτη θα είχε μείνει στάσιμη, όπως στάσιμη θα ήταν και η (όποια) καριέρα του. Αλλά τώρα μιλάμε για διασπάθιση δημόσιου χρήματος από κάποιον που φαίνεται να έχει εκμεταλλευτεί όποια «τρύπα μπόρεσε.

Στο εδώλιο είχε βρεθεί στο παρελθόν για υπεξαίρεση, κατηγορούμενος από την Τζούλια Αλεξανδράτου, επρόκειτο για ένα ποσό που της επιστράφηκε μόλις κατατέθηκε η μήνυση και έτσι τελικά δεν καταδικάστηκε. 

Αλλά αυτό δείχνει ένα κοινό μοτίβο, που θα μπορούσε να μοιάζει με ταινία τυχοδιωκτών: Ένας φιλόδοξος νέος καταφέρνει να ληστέψει την κυβέρνηση της χώρας. Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων ήταν αυτή, που μαζί με τον δήμαρχο Ραφήνας, Χρήστο Τσεμπέρη, κατάφεραν να αποκαλύψουν το φιάσκο (ή τσίρκο). Ο δήμαρχος της Ραφήνας δημοσίευσε μέσω facebook τα σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν ότι ο κ. Φουρθιώτης έχει στην… υπηρεσία του 14 αστυνομικούς και 7 περιπολικά!

Υπό κανονικές συνθήκες, αντί για μηνύσεις, ο τυχοδιώκτης (στη καλύτερη των περιπτώσεων) κύριος, θα είχε κληθεί από τη δικαιοσύνη όχι μόνο για να δικαστεί, αλλά και για να επιστρέψει τα χρήματα που στέρησε από τον ελληνικό λαό. Προς το παρόν, περιμένουμε τις πολιτικές αντιδράσεις που αρμόζουν στην περίπτωση. Έως τότε, παραμένει εξωφρενικό το γεγονός ότι ένας πρώην τηλεπωλητής, μάνατζερ στάρλετ, κατηγορούμενος για υπεξαίρεση και trash φιγούρα κατάφερε να κάνει μια κυβέρνηση άνω-κάτω κι ένα υπουργείο, αυτό της Εργασίας, τοποθεσία μαφιόζικων πρακτικών.

Σημείωση: Παρά τα όσα έχουν γίνει, παρά το ντόρο για το περιστατικό με τους μπράβους και παρά κατά την αδιαμφισβήτητη απάτη κατά του Δημοσίου, δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής καμία κίνηση προς την πλευρά Φουρθιώτη από το ελληνικό Δημόσιο. Ό,τι και να πούμε μετά απ' αυτό είναι λίγο...

Σάββατο 3 Απριλίου 2021

Πεθαίνοντας στην Ελλάδα με κορωναϊό...

Να ξεκινήσουμε από κάτι στο οποίο έναν χρόνο πριν, όταν ξεκινούσαν οι μαζικοί θάνατοι από τον κορωναϊό και φτιάχνονταν τα πρωτόκολλα ταφής - ίσως (αν και θα έπρεπε) - δεν είχαμε δώσει την απαραίτητη προσοχή: ο COVID-19 δεν είναι χολέρα ή βουβωνική πανώλη. Είναι ένας ιός που όταν ο φορέας του πεθαίνει, πεθαίνει μαζί του και αυτός. Επομένως, δεν υπάρχει καμία ανάγκη ξεχωριστού χώρου ταφής, ούτε κλειστού φέρετρου, εφόσον έχει γίνει η σωστή προετοιμασία του σώματος του νεκρού και του φερέτρου. Παρόλα αυτά οι διαδικασίες είνσι συγκεκριμένες και θα πρέπει ν' ακολουθούνται. Αυτό που όμως περιγράφει, ο Χρήστος Κιούσης στο plus.gr, δείχνει πως κάποιοι, πατάνε πάνω στα πρωτόκολλα αυτά και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη δυστυχία των συνανθρώπων μας που χάνουν δικούς τους από κορωναϊό, ενώ την ίδια ώρα το κράτος φέρεται με τη γνωστή του αναλγησία. Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία, όπως την περιγράφει:

Συνάδελφος έχασε πρόσφατα τον πατέρα του από κορονωιό. Μέσα σε λίγες μέρες, λίγες ώρες ουσιαστικά. Βρέθηκε θετικός στον ιό, μπήκε άμεσα στο νοσοκομείο, τον χτύπησε η νόσος στα νεφρά, μετά στην καρδιά, και μετά από ένα 48ωρο περίπου διασωληνωμένος έσβησε. Μακριά από τα μάτια των δικών του ανθρώπων, μακριά από την φροντίδα, την θλίψη, τον θρήνο. Ολομόναχος. 

Δεν είναι ένα σενάριο ελληνικό, κάπως έτσι συμβαίνει σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου από τότε που εμφανίστηκε αυτός ο καινοφανής διάολος. Κάποια ελληνικά στιγμιότυπα λαμβάνουν χώρα από τη στιγμή του τέλους και μετά. Η οικογένεια προφανώς επιθυμεί να τελέσει την κηδεία του δικού της νεκρού το συντομότερο δυνατό, από σεβασμό κι από τη φυσική διάθεση να ξεκινήσει η πληγή να επουλώνεται. Ο αδυσώπητος κανόνας, «η ζωή συνεχίζεται». 

Το δημόσιο νοσοκομείο πάσχει σε υποδομές και διαδικασίες όχι μόνο στις εξετάσεις και στις νοσηλείες αλλά και στο μετά… Στο θλιβερό after sales. Η οικογένεια του θανόντος ειδοποιήθηκε, ότι θα μπορεί να παραλάβει τον νεκρό για να τον κηδέψει μετά από 5-6 μέρες. Φαντάζεστε πως κυλούν αυτές οι 5-6 μέρες; Πιθανώς κάποιοι που διαβάζετε αυτό το blog να το έχετε ζήσει και λυπάμαι για αυτό, προσωπικά δεν μπορώ να το φανταστώ. 

Το γραφείο τελετών έδωσε τη λύση. Να πληρώσει η οικογένεια ένα γρηγορόσημο για να τρέξει η διαδικασία, να αλλάξει η προτεραιότητα και να ταφεί ο συγκεκριμένος νεκρός πριν από άλλους, που προφανώς δεν είχαν τη δυνατότητα ή την επιθυμία να διαπραγματευτούν τον θρήνο τους.  

Φυσικά πέρασε από το μυαλό μου, ότι πίσω από το γρηγορόσημο (τι λέξη Θεέ μου) δεν κρύβεται στην πραγματικότητα ένας δημόσιος υπάλληλος του νοσοκομείου αλλά ένας επιτήδειος ενδιάμεσος εργολάβος κηδειών. Δεν κάνουμε όμως δίκη εδώ, οπότε μπορούμε να προσπεράσουμε αυτή τη θλιβερή λεπτομέρεια. Η συνέχεια δυστυχώς είναι ακόμα πιο απάνθρωπη.

Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει συγκεκριμένος χώρος ταφής για τα θύματα του covid-19. Πιθανώς να είδατε τα πλάνα με drone του ξένου δικτύου, που κατέγραψε τους φρεσκοανοιγμένους τάφους πριν μερικούς μήνες. Πιθανότερο να μην τα είδατε ποτέ, γιατί δεν ήταν ένα sexy θέμα για τα ελληνικά media. Προτιμότερη η συζήτηση για τους ζωντανούς, την αγορά, την εστίαση, τον τουρισμό, παρά για τους νεκρούς. 

Ο συγκεκριμένος χώρος ταφής αρκετά μακριά από εκεί που ήταν το σπίτι της οικογένειας, από εκεί που μπορούσε πιο εύκολα να φτάσει η χήρα για να ανάψει ένα κερί και να αφήσει ένα λουλούδι. Η οικογένεια έκανε την ερώτηση, αν μπορούσε να ταφεί στο κοντινό της νεκροταφείο ο νεκρός. Η απάντηση που πήρε από τον Δήμο ήταν καταφατική. Είχε προβλεφθεί ένας συγκεκριμένος χώρος ταφής και σε αυτό το νεκροταφείο για θύματα του κορονοιού. 

Ο τοπικός ιερέας είχε διαφορετική άποψη. Για την ακρίβεια δεν διαφώνησε με την κηδεία, διαφώνησε με την κοστολόγηση της παροχής των υπηρεσιών του. Μολονότι ο νεκρός βρισκόταν σε υποχρεωτικά κλειστό φέρετρο και μάλιστα μέσα σε ειδικό σάκο, ο συγκεκριμένος ιερέας προέβαλε  το επιχείρημα πως το να διαβάσει την επικήδειο προσευχή, αντιστοιχούσε σε ειδική αποστολή (Σ.Σ. κάτι τέτοιο προφανώς δεν ισχύει και μάλιστα υπάρχουν ειδικές οδηγίες τόσο από την Εκκλησία της Ελλάδος όσο και από τις κατά τόπους Μητροπόλεις για κανονικό "διάβασμα" των νεκρών μέσα στις εκκλησίες των κοιμητηρίων. Δηλαδή ο συγκεκριμένος ιερέας αψηφούσε όχι μόνο τους κανόνες της "ανθρωπιάς" αλλά και του λειτουργήματός του). Βέβαια για αυτή την ειδική αποστολή δεν έκρινε τον εαυτό του μη διαθέσιμο, αρκεί να υπήρχε και ειδική αμοιβή. 

Για να μην φλυαρώ, ζήτησε 800 ευρώ πέραν του στάνταρ ποσού προκειμένου να διεκπεραιώσει το ιερό του καθήκον, ένα από τα υποχρεωτικά μυστήρια της εκκλησίας μας. Μη με ρωτήσετε αν τα πήρε, ο νεκρός πάντως ετάφη και «η ζωή συνεχίζεται». 

Ο συγκεκριμένος ιερέας δεν είναι όλοι οι ιερείς. Έχω στο μυαλό μου φίλους κληρικούς που πιθανώς θα δάκρυζαν οργισμένοι διαβάζοντας την εξιστόρηση των συμβάντων. Ούτε φυσικά ένας επίορκος δημόσιος υπάλληλος είναι όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί της χώρας, είμαι γιος τέτοιων και δεν είχαμε έσοδα από γρηγορόσημα στο σπίτι. 

Είναι απλά δυο άνθρωποι που απέναντι τους είχαν έναν μόνο άνθρωπο, έναν γιο που ολομόναχος έπρεπε να θάψει τον πατέρα του, μια που όλη η υπόλοιπη οικογένεια βρισκόταν σε καραντίνα απομονωμένη λόγω θετικών τεστ covid-19.  

Πιθανώς έχετε ακούσει πολλές φορές τον Πρωθυπουργό, να μιλάει για το «τελευταίο μίλι» στον αγώνα κατά του ιού. Τον αντιγράφουν συχνά πυκνά οι αισιόδοξοι Υπουργοί του. Ας το προσπεράσουμε ως ένα ακόμα πολιτικάντικο φαινόμενο. Περισσότερο με απασχολεί το «τελευταίο μίλι της ανθρωπιάς» που φαίνεται να διανύουμε όλο και περισσότεροι. Όταν μακριά από τα μάτια της εξουσίας πρέπει εμείς να πάρουμε μια απόφαση που θα επηρεάσει έναν άλλο άνθρωπο, όταν πρέπει εμείς να ασκήσουμε την εξουσία που τυχαίνει να έχουμε. Τα γρηγορόσημα, οι ειδικές αμοιβές, οι ταρίφες και τα φακελάκια που εμείς επιβάλουμε, όπου μας παίρνει. Το τελευταίο μίλι της αξιοπρέπειας...