Τα κατορθώματα της Νίκης Κεραμέως - Κεφάλαιο Πρώτο: Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών

 Θα έπρεπε κανείς να γράψει βιβλίο για να χωρέσει τα κατορθώματα της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως. Οι παλινωδίες με τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, το μαζικό κλείσιμο σχολείων της περιφέρειας (όπως π.χ. εδώ και εδώ), η παρείσφρυση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στη διοίκηση των μειονοτικών σχολείων της Θράκης, η τραγική κατάσταση που βρίσκονται τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού και η υπόθεση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αποτελούν ορισμένα μόνο από τα κεφάλαια του βιβλίου αυτού.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να αιτιολογηγθούν (και όχι να δικαιολογηθούν) από μια ιδεολογική αναλγησία και απαξίωση της εκπαίδευσης (της παρεχόμενης από το ελληνικό κράτος) σε όλα τα επίπεδα. Αυτό όμως που δεν μπορεί να αιτιολογηθεί με κανένα τρόπο είναι η απαξίωση των καταγγέλοντων όταν γίνονται σοβαρές (και ως ένα βαθμό αδιανόητες ακόμα και για την Ελλάδα) καταγγελίες για αδιαφανείς διαδικασίες και πιθανή διασπάθιση δημοσίου χρήματος και κοινοτικών κονδυλίων. Θα περίμενε κανείς ότι αν κάποιος (και μάλιστα σε υψηλόβαθμη θέση) έκανε τέτοιες καταγγελίες, θα υπήρχε άμεση κλήση από την υπουργό για να δοθούν στοιχεία, θα υπήρχε η σχετική έρευνα και γενικά θα γινόταν μια άμεση κινητοποίηση για διελευκανθεί η υπόθεση και να πάρουν τα πράγματα το δρόμο της δικαιοσύνης και του πειθαρχικού ελέγχου.

Φεῦ όμως...Με υπουργό την κυρία Νίκη, τέτοια πράγματα δε συμβαίνουν - όπως φαίνεται από την επιστολή παραίτηση της κυρίας Φουντοπούλου, από τη θέση της γενικής διευθύντριας του Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, που αποτελεί τον κυριότερο φορέα υποστήριξης των νέων επιστημών στην Ελλάδα. Η κυρία Φουντοπούλου (η οποία στην καλύτερη περίπτωση για να βρέθηκε στη θέση αυτή, είναι πολιτικά ουδέτερη) υποστηρίζει ότι επανειλλημένα έθεσε μια σειρά ζητημάτων που αφορούσαν τη λειτουργία του οργανισμού, αλλά το δόγμα "business as usual" υπερίσχυσε, για μια ακόμα φορά. 

Έτσι η εν λόγω πανεπιστημιακός εξαναγκάστηκε σε παραίτηση (προφανώς για λόγους αξιοπρέπειας), προσπαθώντας να ενημερώσει την κοινή γνώμη για τα όσα τραγικά συμβαίνουν (και) σε αυτόν το δημόσιο οργανισμό...Για να δούμε. Θα ιδρώσει το αυτί κανενός υπευθύνου;

Η Επιστολή της Πανεπιστημιακού Μαρίας Ζωής Φουντοπούλου προς την Υπουργό Παιδείας 

Αθήνα, 3/3/2023 

Αξιότιμη Κυρία Υπουργέ, 

σε συνέχεια του από 30/1/2023 ηλεκτρονικού μηνύματός μου αναφορικά με την παραίτησή μου από τη θέση της Γενικής Διευθύντριας του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, δηλώνω ρητώς και ανεπιφύλακτα ότι εμμένω στο αίτημα παραίτησής μου, δεδομένου ότι, όπως ήδη σας έχω αναφέρει, έχω διαπιστώσει σοβαρά θέματα κακοδιοίκησης του ΙΚΥ, όπως, ενδεικτικά μόνο μπορώ να αναφέρω: α) η παραβίαση του ευρωπαϊκού οδηγού διαχείρισης του Erasmus, η οποία μπορεί να διαπιστωθεί και μέσω της ευρωπαϊκής πλατφόρμας καταγραφής και παρακολούθησης της διαχείρισης και να επιφέρει έκθεση του Ιδρύματος και σοβαρές συνέπειες στη διαχείριση των σχεδίων, 

β) οι υλοποιήσεις προγραμμάτων που αξιοποιούν ευρωπαϊκά κονδύλια μέσω των οποίων πληρώνονται παρατύπως πέντε συνολικά σύμβουλοι του ΔΣ χωρίς προκήρυξη, 

γ) η κοινοποίηση των Ημερησίων Διατάξεων του ΔΣ και η επεξεργασία των Πρακτικών από μία από τις συμβασιούχους συμβούλους, χωρίς να έχει κανένα θεσμικό ρόλο, ώστε να διακυβεύεται και να καθίσταται αμφίβολη η ακρίβεια, η ορθότητα, το κύρος και η εν γένει νομιμότητα των πρακτικών αυτών, 

δ) οι μη συμβατές, σύμφωνα με όσα ορίζει ο ευρωπαϊκός οδηγός, αξιολογήσεις των υποβληθέντων σχεδίων από αξιολογητές μη συναφών γνωστικών αντικειμένων, οι οποίοι ορίζονται από το ΔΣ χωρίς σχετική προκήρυξη και χωρίς αιτιολόγηση της επιλογής τους, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από σχετικά Πρακτικά Συνεδριάσεων,

ε) οι μη σύννομες απολύσεις από τη Διοίκηση συμβασιούχων εργαζομένων στο Erasmus, μία εκ των οποίων προκάλεσε αγωγή κατά του ΙΚΥ, η οποία θα εκδικασθεί στις 4 Απριλίου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 

στ) οι συνεδριάσεις του ΔΣ χωρίς διαδικασίες διασφάλισης της εγκυρότητας, όπως η τήρηση χειρόγραφων και μη λεπτομερών πρακτικών, ενός Δημόσιου Φορέα που διαχειρίζεται μεγάλα χρηματικά, ευρωπαϊκά ποσά, και ενώ αυτά θα έπρεπε να ηχογραφούνται, 

ζ) η διοικητική και ποιοτική αδυναμία και η υπαίτια παράλειψη του φορέα να ενταχθεί στο πρόγραμμα Ψηφιοποίησης Δημοσίου Τομέα (το ΙΚΥ δεν εντάχθηκε στο εν λόγω Πρόγραμμα, το οποίο έληξε στις 31/12/2022),

η) η ομιχλώδης διαδικασία που υιοθετείται στον τομέα των προμηθειών, όπως διαπιστώθηκε και αναγράφεται και στην Έκθεση Αξιολόγησης του ΙΚΥ από την εταιρεία Deloitte τον Ιούνιο του 2022, με αποτέλεσμα να τίθεται σοβαρός κίνδυνος καταλογισμού των ποσών αυτών, δημοσιονομικών διορθώσεων και αναζήτηση τυχόν πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών των συμπραττόντων (με ενέργεια ή παράλειψη) υπαλλήλων και μελών της διοίκησης. 

Επιθυμώ να σας αναφέρω ότι για όλα τα παραπάνω αλλά και για διάφορα άλλα, επίσης σοβαρά θέματα (καταγγελία για εργασιακό εκφοβισμό, απείθεια υπαλλήλων να εφαρμόσουν οδηγίες μου λόγω κάλυψής τους από τη Διοίκηση, ασυμβίβαστο καθηκόντων κ.ά.) έχω επανειλημμένως αντιδράσει ενημερώνοντάς σας, υπογράφοντας αποφάσεις πληρωμής με επιφύλαξη και αποστέλλοντας σχετικά ηλεκτρονικά μηνύματα - τα οποία είναι στη διάθεσή σας όποτε μου τα ζητήσετε - προς όλα τα μέλη του ΔΣ λαμβάνοντας ως απάντηση τις ευχαριστίες τους για την ενημέρωση (!).

Αξιότιμη Κυρία Υπουργέ, 

υπηρετώντας το ελληνικό δημόσιο συμφέρον από διάφορες θέσεις και κυρίως από τη θέση μου ως Πανεπιστημιακής δασκάλας θλίβομαι βαθιά για την εικόνα ενός Ιδρύματος, του οποίου υπήρξα υπότροφος και σας αναφέρω και πάλι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να υπηρετώ το ΙΚΥ από τη θέση της Γενικής Διευθύντριας. Η υπηρεσιακή μου εντιμότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το Πανεπιστημιακό μου ήθος έχουν κλονισθεί, αφότου διεπίστωσα τις ως άνω παρανομίες, και εξ αυτών των λόγων, εμμένω στην ήδη υποβληθείσα παραίτησή μου. 

Με τιμή, Μαρία-Ζωή Φουντοπούλου Καθηγήτρια ΕΚΠΑ

Μερικές απορίες που έχουμε ακόμα για το έγκλημα των Τεμπών...

 Με τη θεματολογία των ειδήσεων σιγά-σιγά να περνάει σε θέματα που "βολεύουν", και το έγκλημα των Τεμπών να βαίνει προς το "θάψιμο", μαζέψαμε μερικά ερωτήματα σχετικά με το γεγονός και τα οποία μένουν αναπάντητα, παρά την εκτεταμένη κάλυψη των γεγονότων...Και ξεκινάμε:

Απορία 1η: Πόσοι ήταν τελικά οι επιβαίνοντες, πόσοι οι επιζήσαντες και (κυρίως) πόσοι είναι τελικά οι νεκροί;

Είναι ορισμένες φορές που η γραφειοκρατική προσέγγιση των πραγμάτων, πραγματικά ξεπερνάει τον κοινό νου. Τόσες μέρες μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων και αγνοούμε ακόμα το πόσοι άνθρωποι ήταν στο τρένο, πόσοι έζησαν και πόσοι σκοτώθηκαν. Ναι μεν υπάρχει το νομικό πρόβλημα "δεν υπάρχει σωρός, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί κάποιος νεκρός", αλλά μήπως - λέμε - θα έπρεπε να υπάρξει μια πρόβλεψη ώστε οι οικογένειες των ανθρώπων που γνωρίζουμε ότι ήταν στο τρένο και δε βρέθηκαν ζωντανοί, να χαρακτηρισθούν ως αποβιώσαντες νωρίτερα, ώστε να μάθουμε την πραγματική έκταση της καταστροφής και οι οικογένειές τους να προχωρήσουν παρακάτω και να κινηθούν νομικά για να πάρουν τις αποζημιώσεις τους; Βέβαια κάτι τέτοιο δε συμφέρει ούτε την εταιρεία, ούτε το κράτος (γιατί άλλο 57 και άλλο 107 νεκροί), αλλά κάπου μήπως πρέπει να αφήσουμε τα συμφέροντα στην άκρη και κάποιοι ν' αναλάβουν ουσιαστικά τις ευθύνες που τους αναλογούν;

 Απορία 2η: Ποιός έστησε το επικοινωνιακό σόου με την επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας και το διάγγελμα του Μητσοτάκη τις πρώτες δύο μέρες;

Ορισμένες φορές πραγματικά αναρωτιόμαστε...Όποιος αναλαμβάνει θέση εξουσίας (ακόμα και αυτή είναι διακοσμητική) περνάει από λοβοτομή; Γιατί προφανώς δεν είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος με το μυαλό του εν πλήρη λειτουργία να επισκέπτεται ένα σημείο στο οποίο δίνεται μάχη για να απεγκλωβιστούν άνθρωποι, να σταματά την επιχείρηση για να "ενημερωθεί" και μετά να ρίχνει λουλούδια στα βαγόνια, στα οποία μέσα μπορεί να υπάρχουν νεκροί και τραυματίες, λες και είναι στον Φαντασία τη δεκαετία του 1980. Για να μην πούμε για το διάγγελμα του Μητσοτάκη, το οποίο μπορεί να συμπτυχθεί στο δίπτυχο "δεν ήξερα-δεν έφταιγα", και στο οποίο μιλάει για "ανθρώπινο λάθος", δείχνοντας το σταθμάρχη ως μοναδικό υπεύθυνο, λες και ο Θεός διορίζει υπουργούς, διοικητές και κάνει ρουσφέτια ώστε κάποιοι εμφανώς ακατάλληλοι να παίρνουν θέσεις, για να πάρουν μεγαλύτερη σύνταξη όταν έρθει η ώρα. 

Απορία 3η: Όλοι όσοι εξεπλάγησαν με τους διαλόγους των σταθμαρχών λίγο πριν την σύγκριση των τρένων, τι περίμεναν ακριβώς να διαβάσουν;

Χωρίς να δίνεται άφεση αμαρτιών στον Σταθμάρχη που προφανώς ήταν ανεπαρκής, και τους "κυρίους" που αποχώρησαν νωρίτερα από τη βάρδιά τους (γιατί υπάρχει προφανώς ευθύνη), αλλά μετά από 10 ώρες βάρδια, τι είδους κουβέντα περιμέναμε να γίνεται; Για το αν το Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου θα παρουσιαστεί στη Λάρισα; Για το "χαμένο" βιβλίο του Καζαντζάκη που εκδόθηκε πρόσφατα; Ή για το αν υπάρχει δυνατότητα διάσπασης του ποζιτρονίου; Οι διάλογοι και τα θέματα που κάλυπταν ήταν αναμενόμενα. Για όσους πάντως εκπλήσσονται, τους καλούμε να ρωτήσουν φίλους τους χειρούργους σε εγχειρήσεις που κρατούν 6-7 ώρες, για να δουν τι συζητήσεις γίνονται...

Απορία 4η: Γιατί οι υπουργοί βγαίνουν στα κανάλια ανενημέρωτοι και όταν ξεμπροστιάζονται συνεχίζουν να εμμένουν στο ψέμα;

Είναι πραγματικά τραγικό το να βγαίνουν υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς (τόσο πρώην όσο και νυν) τόσο στην Βουλή, όσο και στα ΜΜΕ και να έχουν παντελή άγνοια. Και μπορεί η άγνοια να συγχωρείται, αλλά αυτό που δε γίνεται να συγχωρεθεί από κανέναν, είναι η εμμονή στο ψέμα. Εξαρχής έγινε γνωστό ότι δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση σε λειτουργία - μέχρι το 2019 υπήρχε ημιτελής αλλά από τότε είναι συνολικά εκτός λειτουργίας. Και αν δεχτούμε ότι οι πολιτικοί προϊστάμενοι δεν το γνώριζαν, γιατί όταν το έμαθαν, συνέχιζαν να υποστηρίζουν ότι το "σύστημα λειτουργούσε";  Γιατί κάποιοι - χωρίς να ντρέπονται - συνεχίζουν να ψεύδονται; 

Απορία 5η: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε τη περίφημη σύμβαση που βελτιώνει την ασφάλεια "στο 18%", γιατί η ΝΔ δεν την αποτελείωσε; Τέσσερα χρόνια τι γινόταν;

Είναι πραγματικά ντροπή, μια σύμβαση που δημοπρατήθηκε το 2009, να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Η ντροπή γίνεται μεγαλύτερη δεδομένου ότι η σύμβαση αυτή έχει σχέση με την ασφάλεια ενός κομβικού ζητήματος στον τομέα των μεταφορών: την ασφάλεια. Για να είμαστε δίκαιοι, το γιατί δεν ολοκληρώθηκε εντός προγραμματικού πλαισίου ευθύνει όλες τις κυβερνήσεις από την ημέρα υπογραφής μέχρι σήμερα, αλλά το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης πέφτει στην πιο πρόσφατη, η οποία έλαβε το έργο "ξεμπλοκαρισμένο" και είχε σαφή προγραμματική υποχρέωση για την περαίωσή του. Το ότι πήρε 4 χρόνια σχεδόν το έργο να φτάσει στο "70%" σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού (το οποίο πάντως είναι υπό αίρεση αφού δεν έχει γίνει πλήρης έλεγχος σε όλο αυτό το ποσοστό), δεν είναι ακριβώς και για συγχαρητήρια...

Απορία 6η: Ευθύνες έχει η "Hellenic Trains";

Ακούμε ότι φταίει ο σταθμάρχης, ότι φταίει ο Σπίρτζης, ότι φταίνει οι μηχανοδηγοί, ότι φταίει ο Καραμανλής. Η "Hellenic Trains" που δεν έχει εγκατεστημένα συστήματα ασφαλείας σε όλα της τα τρένα, που όταν ιδιωτικοποιήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ φρόντισε να πάρει το προσωπικό της από το κέντρο διοίκησης της ΟΣΕ (φανταζόμαστε για να μην πληρώνει ενοίκιο στο γραφείο) στο οποίο υπήρχε γραφείο συντονισμού και υπήρχε η δυνατότητα αποφυγής ατυχημάτων, που διαφήμιζε τα τρένα τύπου "Pendolino" ως τελευταίας τεχνολογίας (κάτι που είναι ψευδές), δεν έχει ευθύνη για τίποτα; Μάλλον δεν έχει - την ευθύνη την έχουν εκείνοι που δεν τους έβαλαν προ των ευθυνών τους για τις παραπλανητικές δηλώσεις και που υπέγραψαν τη σύμβαση ιδιωτικοποίησης (που τους κάλυψε το ποσό εξαγοράς μέσω επιδοτήσεων και δανεισμού από κρατικοδίαιτες ελληνικές τράπεζες) και τις υπουργικές αποφάσεις που τους δίνει ασυλία (με αποτέλεσμα την ευθύνη να αποζημιώσεις να την επωμίζεται το ελληνικό Δημόσιο). 

Απορία 7η: Ορισμένοι δημοσιογράφοι και υπουργοί που βάζουν το συμφέρον τους πάνω απ' όλα πως κοιμούνται το βράδυ;

Σ' αυτό το ερώτημα έχουμε απαντήσει ήδη αναλυτικά εδώ. 

Τα φιλαράκια μας να είναι καλά, και οι υπόλοιποι ας πεθάνουν...

Τα όσα διαδραματίζονται στην χώρα μας, μετά το σιδηροδρομικό ατύχημα-έγκλημα στα Τέμπη, είναι ίσως χειρότερα ακόμα και απ' αυτό. Προφανώς και δεν εννοούμε πως η κακοστημένη παράσταση που παρακολουθούμε είναι υπεράνω των θυμάτων. Τουναντίον. Εννοούμε ότι τα όσα έγιναν, δυστυχώς όχι μόνο δεν αποτέλεσαν μια ευκαιρία για κάποιους να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αλλά ακόμα και ο τρόπος διερεύνησης και απόδοσης ευθυνών ξεκινήσε με τέτοιο τρόπο που η διαδικασία δεν θα ακουμπήσει ούτε τις βασικές αιτίες πίσω από την καταστροφή αλλά ούτε και τους ηθικά υπεύθυνους γι' αυτήν. Έτσι η θυσία των 60 περίπου συμπατριωτών μας μπορεί να φέρει κάποια (βασικά για άλλες χώρες) συστήματα ασφαλείας, αλλά δε θα αποδώσει ευθύνες, και ούτε θα αποτελέσει τροφή για σκέψη έτσι ώστε όλα τα λάθη που έγιναν στους σιδηροδρόμους να μην επαναληφθούν στα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους δρόμους της χώρας.

Είναι τελείως ανόητο να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας. Και μπορεί η κατάσταση που οδήγησε στο έγκλημα, να είναι αποτέλεσμα δεκαετιών κακής διαχείρησης των ελληνικών σιδηροδρόμων, αλλά το γεγονός αυτό αποτελεί έργο Μητσοτάκη και των συν αυτώ. Και εξηγούμαστε: η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στραβωμένη από τις ιδεολογικές της παρωπίδες, δεν είδε ότι δεν μπορεί το κράτος να μην επενδύει στην ασφάλεια των υποδομών του, είτε είναι αυτό λιμάνια, είτε αεροδρόμια, είτε σιδηροδρομικό δίκτυο, είτε είναι δρόμοι. Εφόσον το κράτος δεν είναι διαθετημένο να επιβάλει και μετά να ζητάει πληρωμή των ρητρών που υπάρχουν για τις επενδύσεις εκσυχρονισμού των υποδομών του, τις οποίες παραχωρεί στους ιδιώτες, έχει την υποχρέωση να λειτουργεί το ίδιο, και φυσικά να εισπράτει από τους ιδιώτες που διαχειρίζονται το εμπορικό κομμάτι, τα αναλογούντα τέλη. Το παιχνίδι της απαξίωσης του δημοσίου τομέα, με απώτερο στόχο του να καταλήξει ο μέσος Έλληνας να πει "ας το πάρουν οι ιδιώτες να γλυτώσουμε" ή "ας το χαρίσουμε σε ιδιώτες να φτιάξουν τα πράγματα", ενίοτε έχει και άσχημη κατάληξη, όπως μας δείχνει ξεκάθαρα το έγκλημα στα Τέμπη. Ο ΟΣΕ τριχοτομήθηκε, ξεπουλήθηκε και μετά το κομμάτι που παρέμεινε στο κράτος απαξιώθηκε σε τέτοιο βαθμό που κατέληξε να λειτουργεί με προσωπικό με "μπλοκάκι", λες και είναι γραφείο παροχής υπηρεσιών της κακιάς ώρας. Μοιραία η απαξίωση, οι καθυστερήσεις και οι ελλείψεις προσωπικού (σε συνδυασμό με τον αθάνατο ελληνικό ωχαδερφισμό) οδήγησαν στο γεγονός. 

Και αν την "από άποψη" απαξίωση των σιδηροδρόμων μπορεί κάποιος να την καταλάβει (αν και όχι να τη δικαιολογήσει), αυτό που πραγματικά δεν μπορεί να χωνευτεί με τίποτα, είναι η προσπάθεια που έγινε μετά ώστε το γεγονός να "κουκουλωθεί". Και να εξηγηθούμε, δεν εννοούμε ότι έγινε ή ότι θα γίνει προσπάθεια να μην τιμωρηθεί κανείς. Προφανώς και όχι. Το κουκούλωμα (το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη) είναι στο γίνεται μια σαφέστατη προσπάθεια ώστε οι ευθύνες να σταματήσουν σε εκείνους που δε "γύρισαν το κλειδί", σε εκείνους που "έφυγαν από τη βάρδια 10 λεπτά νωρίτερα" και σε εκείνους που "έδωσαν αναρρωτικές χωρίς να υπάρχει λόγος". Κουβέντα για τις υπουργικές ευθύνες που δε φρόντισαν ώστε να υπάρχει η αναγκαία, για την ασφάλεια, επάρκεια προσωπικού, για το ώστε οι εργολάβοι που αναλαμβάνουν έργα να τα παραδίνουν, σύμφωνα με τα αναγκαία της προκήρυξης του κάθε έργου, στην ώρα τους, που έβαλαν κολλητούς και υμέτερους να διοικούν οργανισμούς, και που σπατάλησαν τόσα χρήματα, με αποτέλεσμα 14-15 χρόνια μετά την οικονομική κρίση να βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο απ' ότι βρισκόμασταν πριν τα μνημόνια. Για να μην επαναλάβουμε τα όσα είχαμε γράψει εδώ και κυρίως εδώ, για τον επαίσχυντο τρόπο με τον οποίο έγινε η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, και για το πως επιτράπηκε στους νέους ιδιοκτήτες της εταιρείας να κυκλοφορούν τρένα χωρίς τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα ασφαλείας και να παρουσιάζουν ένα τύπο τρένου (τα Pendolino) ως "υπερσύγχρονα" τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη, αυτός ο τύπος τρένου είναι σε απόσυρση, αν δεν έχει αποσυρθεί πλήρως ήδη. 

Κομβικό ρόλο στο κουκούλωμα αυτό (στο οποίο θα πρέπει να αποδοθούν και ποινικές ευθύνες όπως φαίνεται ξεκάθαρα), έχουν δυστυχώς τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι. Μπορεί μεν σ' αυτό το χάλι να υπάρχουν και ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις, και κάποιοι απ' αυτούς να έκαναν σωστά τη δουλειά τους, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πολλοί απ' αυτούς λειτουργούν ως κυβερνητικοί εκπρόσωποι της κακιάς ώρας. Τα όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες μέρες από το κίνημα "Πορτοσάλτε-Ευαγγελάτου" αποτελούν ντροπή για τον κλάδο, και σίγουρα καταδεικνύουν το πόσο χαμηλά έχει πέσει το λειτούργημα. Η κάθαρση είναι απαραίτητη, γιατί διαφορετικά θα οδηγηθεί στην πλήρη απαξίωση.  

Δυστυχώς το κουκούλωμα και η συγκάλυψη δεν αποτελούν τα μόνα εξοργιστικά σημεία της υπόθεσης. Σ' αυτά έχουμε ορισμένα απλά και καθημερινά - π.χ. αρκετές ημέρες μετά το έγκλημα, και δεν υπάρχει γνώση του πόσοι ακριβώς άνθρωποι χάθηκαν. Και αυτό γιατί πολλοί απλά γιατί η εταιρεία δε γνώριζε πόσοι ταξίδευαν στο συγκεκριμένο δρομολόγιο - ούτε καν με απόκλιση 4-5 ατόμων. Το μπάχαλο με τα προσωπικά ατυχήματα, η αδιανόητη υπουργική ρύθμιση που έδινε το δικαίωμα στην εταιρεία να μην αποζημιώνει τους επιβάτες σε περιπτώσεις ακυρώσεων, καθυστερήσεων και ατυχημάτων (και η οποία παρεπιπτόντως καθιστά το ελληνικό Δημόσιο υπεύθυνο σε τέτοιες περιπτώσεις αφού το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει των απλών υπουργικών αποφάσεων), είναι απλώς κερασάκια στην τούρτα.

Το χάιλάιτ βέβαια σε όλα αυτά αποτελεί η κυβερνητική υποκρισία, που στοιχειοθετείται από την παραίτηση του αρμόδιου υπουργού (ο οποίος όμως θα ξανακατέβει στις εκλογές γιατί προφανώς υπήρξε και αυτός "θύμα"), τις σκηνοθετικές οδηγίες προς τον Πρωθυπουργό στον τόπο του μαρτυρίου ώστε να φαίνεται "σκυθρωπός", το τρόπο χειρισμού των ειρηνικών διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων (στις οποίες έπεσε σωρεία καπνογόνων και το απαραίτητο ξύλο από τα ΜΑΤ), το πως απαντούσαν οι αρμόδιοι φορείς στα εξώδικα των συνδικαλιστικών οργάνων των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους όσο αφορά τις ελλείψεις στην ασφάλεια, και φυσικά τις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος (έχοντας πάρει ο ίδιος διαζύγιο με την ειλικρίνεια) τόνισε ότι καλώς δήλωνε ο αρμόδιος υπουργός ότι δεν υπήρχε πρόβλημα ασφαλείας στα τρένα, αν και γνώριζε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Από το "μυαλό" του μάλλον δεν πέρασε ούτε στιγμή ότι δουλειά του αρμόδιου υπουργού δεν είναι να κόβει εισιτήρια εκ μέρους της εταιρείας, αλλά να διασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών. Για να μη συζητήσουμε για την ανεκδιήγητη διάθεση της κυβέρνησης να καθυστερήσει όσο μπορεί τις εκλογές, με πρόσχημα το "κυβερνητικό έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη", μπας και δε χάσει δύο-τρεις παραπάνω μονάδες. Αν υπήρχε "τσίπα" οι εκλογές θα είχαν προκηρυχθεί ήδη, το ξεκαθάρισμα των πολιτικά υπεύθυνων θα είχε ολοκληρωθεί και θα ξεκινούσαμε ήδη την προεκλογική περίοδο, όπου ο καθένας θα διεκδικούσε την ψήφο του λαού με βάση τα πεπραγμένα και το πρόγραμμά του. 

Αλλά είπαμε...Ο τελευταίος υπουργός που παραιτήθηκε από υπουργός και αποτραβήχτηκε από την πολιτική, μόλις διαπίστωσε ότι δεν είχε τον έλεγχο στο υπουργείο του, ήταν ο Μαυρογιαλούρος στο "Υπάρχει και Φιλότιμο"...Γιατί η νοοτροπία που επικρατεί είναι αυτή που βάλαμε και στον τίτλο της ανάρτησής μας: "Τα φιλαράκια μας να είναι καλά, και οι υπόλοιποι ας πεθάνουν...".

ΥΓ. Κύριε Μητσοτάκη, λυπάμαι. Δε "φταίμε όλοι" για την τραγωδία στα Τέμπη. Εμείς προσωπικά δε φταίμε. Φταίνε αυτοί που κυβερνούν τη δεδομένη στιγμή. Όπως έφταιγε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία στο Μάτι (και πλήρωσε γι' αυτό), έτσι φταίει και η δική σας τώρα. Διασπορά ευθυνών να κάνετε εντός του υπουργικού σας συμβουλίου και όχι παραέξω...Επιείκια θα υπήρχε αν η κυβέρνηση σας ήταν "φρέσκια" μετά από 4 χρόνια, οι δικαιολογίες έχουν στερέψει.

YΓ2. Προφανώς και δεν περιμέναμε πολλά από μια Πρόεδρο της Δημοκρατίας που ζητάει φρουρά έξω από το δωμάτιό της όταν κοιμάται (όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ), αλλά τη γελοιότητα του πετάγματος των λουλουδιών στο βαγόνι λες και ήταν στον Πανταζή και πάνω στο τσακίρ κέφι, ποιος την έβαλε να το κάνει; Και αν της το πρότειναν, εκείνη μυαλό δεν είχε να σκεφτεί ότι ήταν μια ανοησία;