Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2023

Το "Μινιόν" δεν ξαναγυρίζει - όσο και αν θα το θέλαμε...

Για όσους είναι πάνω από 40, και είτε ζούσαν είτε περνούσαν ως επισκέπτες από την Αθήνα, το "Μινιόν" αποτέλεσε ένα σημείο "κατατεθέν" της παιδικής τους ηλικίας. Ο τελευταίος όροφος του, ο γεμάτος παιχνίδια και η αίθουσα στο "πατάρι" που λάμβαναν μέρος παραστάσεις, συναυλίες και γιορτές κάθε Σαββατοκύριακο (τις μη εορταστικές περιόδους) και καθημερινά (τις εορταστικές), δωρεάν για όλους, σίγουρα θα τους μείνουν αξέχαστα. Το "Μινιόν" ξαναήρθε στην επικαιρότητα, μιας και οι νυν ιδιοκτήτες του, έχοντας μετατρέψει το κτίριο σε γραφεία και διαμερίσματα, το φωταγώγησαν - δίνοντάς του, ένα "εορταστικό" χαρακτήρα. Αμέσως το διαδίκτυο γέμισε με "ειδήσεις" που ως κεντρικό τίτλο είχαν ότι "το Μινιόν επιστρέφει". Προφανώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει - αλλά τα δεκάδες sites που αναμετάδωσαν την είδηση βασίστηκαν στη γενικευμένη νοσταλγία για να μαζέψουν "επισκέψεις"...Το άρθρο του Μιχάλη Τσαμπά, σχολιάζει την "είδηση" - και αξίζει να διαβαστεί...

"Η νοσταλγία είναι ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα ενός ανθρώπου. Συνήθως αφορά όμορφες στιγμές που έχει ζήσει κανείς στο παρελθόν. Το μακρινό κυρίως. Κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες, την περίοδο των Χριστουγέννων ένα συγκεκριμένο θέμα έχει περίοπτη θέση στην λίστα με τα viral θέματα. Είτε αφορούν ένα άρθρο σε κάποιο site, είτε μια ανάρτηση στα social media. Και το όνομα αυτού (του viral θέματος ντε...) «Μινιόν». 

Χιλιάδες λέξεις, εκατοντάδες αναρτήσεις, δεκάδες videos αφορούν το πολυκατάστημα – μύθος που μεσουρανούσε στην Αθήνα τις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80. Η νοσταλγία χτυπάει... κόκκινο σε ό,τι έχει να κάνει με το απόλυτο meeting point (όπως λένε και στο χωριό μου) εκείνων των δεκαετιών. Μικροί και μεγάλοι. Παιδιά και γονείς. Παππούδες και εγγόνια. Όλοι ζούσαν τον μύθο από τα χρώματα, από τα χιλιάδες παιχνίδια, από τις κυλιόμενες σκάλες. Ειδικά οι τελευταίες, στα παιδικά μάτια έμοιαζαν ως την μεγαλύτερη ανακάλυψη του κόσμου. Σκέψη αρκετή ώστε τα «πάνω – κάτω» να είναι σε μόνιμη βάση. 

Οι φωτογραφίες με την θρυλική σακούλα του «Μινιόν», τα videos με την grande υποδοχή του Άϊ – Βασίλη, οι πόζες των παιδιών μπροστά από τον «γεράκο με την κόκκινη στολή και στην μακριά άσπρη γενιάδα» κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, κάτι σαν έθιμο πια κάνουν την εμφάνισή τους. Κι από κάτω στα σχόλια, οι πάντες έχουν κάτι να θυμηθούν. Ένα περιστατικό, μια αξέχαστη αγορά, ένα αγαπημένο πρόσωπα, την πρώτη τους επίσκεψη. Η νοσταλγία που λέγαμε στην αρχή... Και ξαφνικά πριν μερικά 24ωρα μια φωτογραφία έκανε τον «γύρο του κόσμου». To... copy paste είχε την τιμητική του. Ο ένας μετά τον άλλο. «Το Μινιόν φωταγωγήθηκε», ήταν στο περίπου η λεζάντα που θύμιζε την... πιστολιά του αφέτη ώστε να αρχίσει ο αγώνας των αναμνήσεων. 

Προφανώς και η μοναδική ομοιότητα στις δύο περιπτώσεις του τότε και του σήμερα είναι μόνο το όνομα. Δεν υπάρχει ούτε χρονοκάψουλα, ούτε μηχανή του χρόνου να μας ταξιδέψει, να μας γυρίσει, σε εκείνον τον παράδεισο των μικρών και των μεγάλων. Ένας γίγαντας από σίδερο, ένα θηρίο με γραφεία και εκατοντάδες παράθυρα είναι αυτό που πρόσφατα φωταγωγήθηκε, κυρίως για την φωτογραφία και την λεζάντα αφού ακόμη δεν είναι λειτουργικό. Ένας κολοσσός που σε μερικούς μήνες θα φιλοξενεί γραφεία, υπηρεσίες, διαμερίσματα και καταστήματα μάλλον στο γιγαντιαίο ισόγειο. 

Ενα κτίριο που προφανώς θα δώσει και χρώμα και αίγλη στο καταταλαιπωρημένο κέντρο της πρωτεύουσας. Όμως «Μινιόν» δεν θα είναι. Δεν θα είναι ξανά το χριστουγεννιάτικο στέκι των μικρών, δεν θα είναι ο εμπορικός παράδεισος των μεγάλων. Δεν θα είναι μια εστία αναμνήσεων και διηγήσεων. Το «Μινιόν» ήταν ένα. Και όσοι δεν ξέρετε το γιατί, αναζητήστε το αυτές τις γιορτινές ημέρες με μια βόλτα στον «ιντερνετικό ωκεανό».

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2023

Οργή...

Τα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη τον τελευταίο καιρό σίγουρα δεν αποτελούν έκπληξη σε όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην περιοχή εδώ και χρόνια. Αυτό όμως που προκαλεί έκπληξη είναι η ένταση του φαινομένου, όπως επίσης και η προθυμία των εμπλεκομένων να προβούν σε μια σειρά από, άνευ προηγουμένου, ακρότητες που δε αιτιολογείται, σε καμία περίπτωση από τα τα γεγονότα.

Δεν έχει νόημα να πούμε τα αυτονόητα: Οι Ισραηλινοί όντως "φυτεύτηκαν" στην περιοχή μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, αν και ο ερχομός τους είχε προαναγγελθεί τις αρχές του 20ου αιώνα. Όμως είχαν "δικαιώματα" στη συγκεκριμένη περιοχή γιατί κατοικούσαν εκεί ως λαός για αιώνες. Οπότε όταν βρέθηκαν χωρίς πατρίδα μετά τη ναζιστική θηριωδία, ήταν μάλλον λογικό στο να σταλούν εκεί απ' οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη. Αυτό βέβαια δε δικαιολογεί την μονοκρατορία που δημιούργησαν εις βάρος των Παλαιστινίων (πολλοί εκ των οποίων εκείνα τα χρόνια ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι), εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια συμπάθεια και συμπόνια. Η αντίδραση των Αράβων της περιοχής, με μια σειρά ατυχών συγκρούσεων και πολέμων, το μόνο που κατάφερε ήταν να σφίξει τους Παλαιστινίους σε ένα ασφυκτικό κλοιό, δημιουργώντας ένα καθεστώς καταπίεσης που ούτε και οι οι ναζί διώκτες των Εβραίων δε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν. Για μια ακόμα φορά δηλαδή, οι μαθητές κατάφεραν να ξεπεράσουν τους δασκάλους τους. 

Σε διάφορα χρονικά σημεία οι δύο πλευρές βρέθηκαν πραγματικά κοντά στο να υπογράψουν μια συμφωνία. Η πολυδιάσπαση όμως των Παλαιστινίων μεταξύ διαφόρων οργανώσεων δε βοήθησε ακόμα και ηγέτες που πραγματικά είχαν κύρος ανάμεσά τους, όπως τον Αραφάτ, να κάνουν ένα έντιμο συμβιβασμό. 

Το γιατί δε έγινε αυτό είναι περίπλοκο και ταυτόχρονα απλό: οι ηγεσίες των αραβικών οργανώσεων που δρουν στην περιοχή, βρίσκουν πειθήνια όργανα και "μάρτυρες του Αλλάχ" ανάμεσα στα στρατόπεδα των προσφύγων της Ιορδανίας, του Λιβάνου και της Αιγύπτου και στις φτωχογειτονιές της Γάζας και της Δυτικής Όχθης.υ  Δέχονται ευχαρίστως εισφορές αγνών (τις περισσότερες φορές) Αράβων (και μη) δωρητών της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ευρώπης για να μπορούν να κάνουν με άνεση μεγάλη ζωή στο Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, πίνοντας στο όνομα του Αλλάχ (και των κορόιδων) που δουλεύουν 12ωρα στα ταξί των Βρυξελλών και τα εστιατόρια της Νέας Υόρκης ή ψωμολυσσάνε στην Γάζα. Καμία από τις μουσουλμανικές χώρες δεν τους "τραβάει το αυτί" γιατί για το Ιράν και την Τουρκία είναι πολύ πιο εύκολο να στρέφει το ευσεβές εσωτερικό ακροατήριο στην μεγάλη ιδέα της προστασίας των "αδερφών μουσουλμάνων" (πράγμα αστείο γιατί οι πιο καταπιεσμένοι Παλαιστίνιοι δεν είναι μουσουλμάνοι αλλά χριστιανοί, αφού είναι διπλά καταπιεσμένοι και ως Άραβες (από τους Ισραηλινούς) και ως Χριστιανοί (από τους μουσουλμάνους), ενώ ο λαός στο εσωτερικό των χωρών τους καταπιέζεται και στερείται βασικών ελευθεριών. Για τη δε Δύση δεν θα πούμε κάτι - ζει στο καθεστώς των τύψεων του Β' Π.Π. και κάνει τα στραβά μάτια, ακόμα και όταν μιλάει για τα όσα γίνονται εκεί (βλ. περίοδο Ανδρέα Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ στην χώρα μας).

Έτσι τα χρόνια πέρασαν σε καθεστώς καταπίεσης, εξευτελισμού και υποτίμησης των Παλαιστινίων από πλευράς των Ισραηλινών, σε μια κατάσταση που δεν τιμάει την ανθρωπότητα. 

Κάπως έτσι φτάσαμε στην "εισβολή" των Παλαιστινίων στις περιοχές των Ισραηλινών στα πέριξ της λωρίδας της Γάζας, όπου οι "αγανακτισμένοι" Παλαιστίνιοι έκαναν πράγματα που όχι μόνο δε δικαιολογούνται με οποιαδήποτε κριτήριο και κάτω από οποιαδήποτε συνθήκες, αλλά αντίθετα κατάφεραν να δώσουν το έναυσμα για μια αντίδραση από πλευράς Ισραήλ, που ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα διέλυε τα πάντα στην περιοχή. Οι τελευταίοι βέβαια, ως ανώτεροι πολεμικά, είναι απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. Είχαν τη δυνατότητα να αντιδράσουν στοχευμένα, αλλά αντίθετα προτίμησαν να τσακίσουν 2 εκατομμύρια ανθρώπους, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο και να αφήσουν χήρες και ορφανά στο δρόμο.

Αν αφαιρέσουμε οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας στην άκρη, είναι πολύ δύσκολο να βρούμε ένα πιθανό λόγο για τον οποίο έγινε αυτή η "επίθεση" τη δεδομένη χρονική στιγμή. Πέραν της αναμενόμενης ισραηλίτικης αντίδρασης, εδώ και αρκετό καιρό τα πράγματα στη Λωρίδα της Γάζας ήταν καλύτερα: Πάρα πολλοί Παλαιστίνιοι είχαν πλέον άδειες και δούλευαν (χωρίς προβλήματα) στις Ισραηλίτικες περιοχές, υπήρχε δημιουργία νέων υποδομών στις παλαιστινιακές περιοχές και υπήρχε σαφής διάθεση (θεωρητικά) να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια για εξεύρεση μιας λύσης που θα απεγκλώβιζε τους εκατομμύρια εγκλωβισμένους Παλαιστινίους. Άρα αυτό που έγινε, έκανε κακό και στις δύο πλευρές μεν, αλλά χτύπησε περισσότερο αυτούς που "πονούσαν" ήδη, δηλαδή τους Παλαιστινίους.

Αν όμως αφήσουμε τις θεωρίες συνωμοσίας να καταλάβουν τη σκέψη μας, θα δούμε ότι αυτό που έγινε, βόλευε μια μερίδα "οργισμένων" και από τις δύο πλευρές. Είναι πρακτικά αδύνατο (θα πουν οι συνωμοσιολόγοι) η Μοσάντ η οποία έχει μάτια και ανθρώπους μέσα στα πιο υψηλά κλιμάκια των Παλαιστινιακών οργανώσεων να μην είχε πληροφορίες για τις προετοιμασίες των επιθέσεων: H συγκέντρωση πυραύλων και γενικότερου οπλισμού ήταν τέτοια που θα ήταν αδύνατον να μη υποπέσει της αντίληψης των ισραηλινών μυστικών οργανώσεων, ακόμα και αν βάλουμε στην εξίσωση την αλαζονεία αυτών, περί ισραηλινής πολεμικής ανωτερότητας. Η ομολογία των αιγυπτιακών αρχών ότι υπήρχε σχετική προειδοποίηση συμβάλει στο να πιστέψουμε το ενδεχόμενο ότι ήξεραν αλλά δεν έκαναν κάτι. Από την άλλη προφανώς και δε συνέφερε την Χαμάς η βελτίωση των συνθηκών των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας, αφού σταδιακά θα χάνονταν "οπαδοί" και "πελάτες". Όταν ο κόσμος έχει χρήματα στην τσέπη του και η ζωή του βελτιώνεται, ηρεμεί. Είναι μαθηματικά βέβαιο λοιπόν ότι για κάποιους έπρεπε να προκληθεί το Ισραήλ, πράγμα που έγινε. Εξάλλου τι πιο εύκολο να βρεις ανεγκέφαλους "μάρτυρες" ανάμεσα σε 2 εκατομμυρία καταπιεσμένων; Αίμα για τα κανόνια υπάρχει άφθονο.

Από κει και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Σφαγές, βιασμοί και λεηλασίες από την μία πλευρά, βομβαρδισμοί αμάχων από την άλλη. Και αυτοί που έφυγαν για τον άλλο κόσμο, ας πάνε στο καλό και ο Θεός (τους) ας τους συγχωρέσει. Αλλά στα παιδιά που έμειναν ορφανά, κυριολεκτικά στους πέντε δρόμους και στα ερείπια, είναι είναι παιδιά του Ισραήλ είτε της Παλαιστίνης, που θα μείνουν βορά στις ορέξεις και στην εκμετάλλευση εκείνων που τους στέρησαν τους γονείς τους, ποιος θα τους εξηγήσει το γιατί έγινε ό,τι έγινε; Ποιος θα τους δώσει την αγάπη και τη στοργή που έχουν ανάγκη;

Αυτό και μόνο πρέπει να μας προκαλεί οργή...Και το σίγουρο είναι ένα: κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Οι ίδιοι όμως, όχι άλλοι αντ' αυτών...

Η αίσθησή μας είναι ότι τα πράγματα δε θα είναι εύκολα για καμία από τις δύο πλευρές. Από τη μία, η μεν Χαμάς θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για τους λόγους της επίθεσής της, ενώ από την άλλη το Ισραήλ, ακόμα και αν δεν εύθύνεται για την ισοπέδωση του νοσοκομείου στην Γάζα, θα πρέπει να απαντήσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη για το μέγεθος της αντίδρασης. Κάποιοι θα πρέπει να βάλουν και τις δύο πλευρές στη θέση τους, όσο και αν είναι πανίσχυρα τα λόμπι που τους υποστηρίζουν...

Ως κατακλείδα αντιγράφουμε από τη στήλη του Τάκη Θεωδορόπουλου στην Καθημερινή: "Ακόμη κι αν συντριβεί η Χαμάς στη Γάζα, δεν θα εξουδετερωθεί η ιδεολογία της. Και για να αποκρυσταλλωθεί αυτή η ιδεολογία, υπάρχουν ευθύνες και του Ισραήλ, κυρίως της ακροδεξιάς εθνικιστικής πολιτικής του. Από τη μία πλευρά η απανθρωπιά της Χαμάς και από την άλλη η βλακεία του Ισραήλ. Οι παλαιστινιακοί πληθυσμοί της Γάζας είναι όμηροι της Χαμάς. Την ψήφισαν, θα μου πείτε, το 2006. Εκτοτε, δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να την κρίνουν. Ομως η βλακεία του Ισραήλ είναι ότι δεν τους πρόσφερε την εναλλακτική. Ποια θα ήταν σήμερα η μοίρα της Χαμάς αν το Ισραήλ είχε αποδεχθεί τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους; Και ποιο είναι το μέλλον αν το Ισραήλ μετά τις επιχειρήσεις εκκαθαρίσεων στη Γάζα ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους; Αυτή είναι κρατική πολιτική που θα έλεγε και ο Ελί Μπαρναβί. Αν δεν υπάρξει παλαιστινιακό κράτος, οι Παλαιστίνιοι θα παραμείνουν αιχμάλωτοι της τρομοκρατίας της Χαμάς".

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023

Αυτή την Κυριακή ας ψηφίσουμε...

  Το καλοκαίρι που μας πέρασε το ένα τρίτο της Ελλάδας κάηκε και το δεύτερο τρίτο πνίγηκε γιατί ρέματα μπαζώθηκαν και οι κανόνες της βασικής αντιπυρικής προστασίας δεν τηρήθηκαν. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι δημοτικοί και επαρχιακοί δρόμοι θυμίζουν τα "κακοτράχαλα βουνά" της Πίνδου την περίοδο της ελληνικής εποποϊίας κατά την περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου με αποτέλεσμα, ένα στα τρία αυτοκίνητα να καταλήγει με ζημιές στο συνεργείο. Αλλού το σκουπίδι πάει σύννεφο, πάρκινγκ δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, δημοτικοί κήποι του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ γίνονται πισίνες με την πρώτη καταιγίδα και το καλοκαίρι τα παιδάκια παθαίνουν ηλιάση γιατί οι φωστήρες που ενέκριναν τις μελέτες δε σκέφτηκαν να έχουν δύο δέντρα για σκιά. Αλλού ολόκληρες πόλεις επανασχεδιάζονται με βάση το συμφέρον των τουριστών και όχι των μόνιμων κατοίκων τους. Σε άλλους δήμους ντόπιοι επιχειρηματίες κάνουν δικούς τους συνδυασμούς γιατί ο δήμαρχος δεν τους έκανε το χατήρι να τους δώσει το δικαίωμα να μπαζώσουν μια ολόκληρη παραλία σε περιοχή Natura. 

Σε άλλες περιοχές οι δήμαρχοι δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και "βγάζουν λάδι" άλλους επιχειρηματίες, που με τη σειρά τους έχουν καταλάβει 300 στρέμματα παραλίας έχοντας χτίσει τις Πυραμίδες των Φαραώ μέσα στη θάλασσα. Αλλού πάλι έχουμε δημάρχους-τραμπούκους που χειροδικούν και καταβρέχουν με μάνικες τους δημότες, που τολμούν να τους αντιμιλήσουν. Σε άλλες περιοχές τα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια μετατρέπονται σε λεκτικά "ρίνγκ" από τα οποία απουσιάζει μόνο ο ανίκητος Χαλκ Χόγκαν ή (επί το ελληνικότερο) ο Απόστολος Σουγκλάκος, των παιδικών μας χρόνων. Σε άλλες περιφέρειες εθνικοί οδοί επί σειρά χιλιομέτρων το βράδυ δεν έχουν μια λάμπα αναμμένη, ενώ τα χόρτα και τα καλάμια φτάνουν μέχρι τη μέση. Για να μην πούμε για άλλο Δήμο της χώρας που δημιουργήθηκαν "μεγάλοι περίπατοι" με τους οποίους γελάει ακόμα και ο στενός οικογενειακός κύκλος της οικογένειας του Δημάρχου.

Όσοι δεν ενοχλούνται από τα παραπάνω, όσους τους εκφράζει αυτός ο τρόπος άσκησης εξουσίας και όσοι καλύπτονται με την παρουσία του (αντι-)δημάρχου ή του (αντι-)περιφερειάρχη σε μια κοινωνική τους εκδήλωση, δεν χρειάζεται να διαβάσουν παρακάτω.

Όσοι ενοχλούνται ας συνεχίσουν να διαβάζουν: Όλα τα παραπάνω είναι ζητήματα που η λύση τους ή η αποφυγή τους, δεν αποτελεί ευθύνη μόνο του κεντρικού κράτους. Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το περίφημο  "τα παράπονά σας στο δήμαρχο/περιφερειάρχη".

Την Κυριακή έχουμε την μοναδική ευκαιρία να (επι)βραβεύσουμε τους "σωστούς" και να "τιμωρήσουμε" τους ανίκανους. 

Ψηφίζουμε! Οπότε μην καθίσετε σπίτι - πηγαίνεται στο εκλογικό τμήμα και ασκήσετε το εκλογικό σας δικαίωμα. Επιβάλλεται.

Καλή ψήφο σε όλες και όλους!

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023

Το φαινόμενο "Στέφανος Κασσελάκης" και η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ

 Η υπερψήφιση του Στέφανου Κασσελάκη ως αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και (επομένως) της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί (ως ένα βαθμό) στοιχείο προόδου για την χώρα. Είναι η πρώτη φορά που ένας (δεδηλωμένος) ομοφυλόφιλος ηγείται ενός πολιτικού κόμματος, το οποίο αποτελεί την εν δυνάμει βάση μιας μελλοντικής κυβέρνησης της Ελλάδας. Μακάρι να έρθει μια μέρα που ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός πολιτικού αρχηγού, να μην αποτελεί βαρόμετρο για το αν αυτός είναι κατάλληλος για Πρωθυπουργός. Φοβόμαστε ότι αυτή η μέρα είναι ακόμα μακρυά - αλλά το πρώτο βήμα έγινε. Αν μάθουμε να ψηφίζουμε με βάση την πολιτική αξία κάποιου και μόνο, θα έχουμε πραγματικά προοδεύσει σημαντικά ως χώρα και ως κοινωνία.

Το πρόβλημα με το νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει όμως απ' αλλού: το ότι ήρθε ξαφνικά για να ταράξει τα "νερά" του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να κινητοποιήσει και να πείσει ένα μεγάλο κομμάτι των απλώς ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που γράφτηκαν και συμμετείχαν στη διαδικασία εκλογής προέδρου, για να τον υπερψηφίσουν.

Αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό. Αν ο κύριος Κασσελάκης είχε πολιτικό πρόγραμμα, πολιτικές θέσεις και ένα πολιτικό στόχο (πέραν της εκλογής του), θα αποτελούσε (μια) λύση για την έξοδο του ΣΥΡΙΖΑ από το τέλμα στο οποίο έχει πέσει, και το οποίο τον οδήγησει στη μεγαλειώδη ήττα των εκλογών τόσο του Μαϊου όσο και του Ιουνίου.  Το  αρνητικό είναι ότι κατάφερε και έπεισε τόσες χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς να έχει (στην αρχή) τίποτα απ' όλα αυτά. Ένα μέρος απ' αυτά τα απέκτησε στη συνέχεια, δείχνοντας μια καταπληκτική προσαρμοστικότητα, αποκτώντας γνώμη για πράγματα που πριν λίγες μέρες είχε πλήρη (επικίνδυνα πλήρη για την ακρίβεια) άγνοια - όπως  π.χ. για το Κυπριακό. Με συνεχείς ντρίπλες κατάφερε να ξεπεράσει σειρά σκόπελων (που για να είμαστε ειλικρινείς ο ίδιος δημιούργησε για τον εαυτό του), και χρησιμοποιώντας την (πολύ καλή) επικοινωνιακή εικόνα του, κέρδισε. 

Την ίδια στιγμή, το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής θα έπρεπε να είχε ρίξει σε βαθιά περισυλλογή όλο το κομματικό κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ, από το συμπαθέστατο Ευκλείδη Τσακαλώτο εώς τον (και μέχρι πρότινος Νο2) Νίκο Παππά, που απέτυχαν παταγωδώς να προσελκύσουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό από τους φίλους και τα μέλη του κόμματος. Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για την Έφη Αχτσιόγλου, η οποία όμως "το πάλεψε", αλλά φαινόταν ξεκάθαρα το ότι η δυναμική που είχε ήταν κυρίως λόγω της έλλειψης αντιπάλου, που να προέρχεται από τα προβεβλημένα στελέχη του στενού πυρήνα που κυβέρνησε για 4 χρόνια την χώρα, και όχι τόσο λόγω της πολιτικής της πορείας και του προγράμματός της. 

Το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είχαν ανοίξει τα μάτια όλων, και να τους επισημάνει το πόσο έξω είχαν πέσει πολιτικά και το πόσο πολύ είχαν αποτύχει να πείσουν - ακόμα και τους δικούς τους ψηφοφόρους - για το σωστό και δίκαιο των πολιτικών τους πεπραγμένων. Θα έπρεπε να τους είχε "ξυπνήσει" το ότι τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν να επιλέγουν, αντί γι' αυτούς, ως αρχηγό κάποιον που μέχρι 6 μήνες πριν, τους ήταν άγνωστος και που δεν θα ήταν βουλευτής για να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Το ότι υποστηρίχθηκε ακόμα και από ανθρώπους που είχαν ιδεολογικές διαφορές με τον πολιτικό του μέντορα, τον Παύλο Πολάκη, δείχνει το πόσο απεγνωσμένη ήταν η βάση για κάτι νέο και διαφορετικό. Εκεί κάπου, αν υπήρχε πολιτικό αισθητήριο, θα έπρεπε να είχε λήξει το ζήτημα και όλοι ν' αλλάξουν πορεία.

Αντί να κάνουν αυτό όμως, κάποιοι άρχισαν τις προσωπικές επιθέσεις - πολλές εκ των οποίων δεν ήταν πάντως αβάσιμες - έχοντας ρίξει το βάρος στο τι είχε πει ο κύριος εσωτερικός πολιτικός τους αντίπαλος και όχι προωθώντας τις δικές τους πολιτικές απόψεις. 

Αυτό δεν (θα έπρεπε να) είναι αριστερά όμως... 

Βέβαια και αυτό που πρεσβεύει ο Κασσελάκης δε φαίνεται να είναι αριστερά. Ξεπερνώντας τους "θείους" και τις "γιαγιάδες" που "τον ήξεραν από μικρό" και τον χαρακτηρίζουν λίγο ως πολύ ως "πρώην οπαδό του Μητσοτάκη" (το οποίο και να ισχύει δεν είναι πρόβλημα - το θέμα δεν είναι τι ήταν πριν από 5 χρόνια, αλλά τι είναι σήμερα), το ζήτημα που παραμένει είναι το πολιτικό του ποιόν, που παραμένει απροσδιόριστο. 

Βέβαια πλέον έχει χρόνο και χώρο ν' αναπτύξει και πρόγραμμα και θέσεις. Αν δεν αποκτήσει, η φωτογένεια του θα ξεθωριάσει, και σε 4 χρόνια το αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές θα είναι το ίδιο με το αποτέλεσμα του Ιουνίου - η ΝΔ και ο Μητσοτάκης θα ξανακερδίσουν. 

Όμως, οι άνθρωποι που τον στηρίζουν, δεν πρόκειται να τον αφήσουν έτσι, γιατί προφανώς δεν τους συμφέρει - αλλά παράλληλα στο χέρι του είναι να ξεκαθαρίσει την "ήρα από το σιτάρι", αφού πολλά (και πολλοί/ές) θα πρέπει ν' αλλάξουν. Οι "καινούργιες" θέσεις δεν θ' αρκέσουν.

Κάπου εκεί θα πρέπει να χωρέσει και το ζήτημα της "αριστεράς". Βέβαια για να είμαι ειλικρινείς, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να είναι "αριστερό" κόμμα εδώ και χρόνια. Έχει όμως τις καταβολές και την ιδεολογική αναφορά, τα οποία δεν πρέπει ν' απωλέσει. Αν τα χάσει, "θα χάσει": Πολλοί θα χρειαστούν μαθήματα πολιτικής ιστορίας, ας ελπίσουμε ότι αυτοί που τα παρακολουθήσουν, θα το κάνουν προσεκτικά.

Όσο για τον Στέφανο Κασσελάκη; Απλώς θα του ευχηθούμε σιδεροκέφαλος. Θα του χρειαστεί...Και η δουλειά θα πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα, γιατί οι προκλήσεις (και τα προβλήματα της χώρας) είναι τεράστιες. Όσο δεν υπάρχει αξιόμαχη αξιωματική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση θα κάνει πάρτυ - και θα την πληρώνουμε όλοι εμείς.

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023

Αυτό το καλοκαίρι ας φύγει και ας μην ξαναγυρίσει...

Πριν μερικά χρόνια είχαμε γράψει για "το καλοκαίρι που αποτελούσε απόδειξη για τους λόγους για τους οποίους είχαμε ως χώρα καταλήξει, στα χάλια που είχαμε" (τότε). Από τότε περάσαμε πολλά και αν και τίποτα δεν προμήνυε ότι είχαμε και παρακάτω ως χώρα, εμείς καταφέραμε και ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας: Το φετεινό καλοκαίρι είναι απ' αυτά που παλιά θα λέγαμε ότι "πρέπει να φύγει και να μην ξαναέρθει". Αν πάρουμε τις μετρητοίς τα όσα συνέβησαν - καταστροφικά και τραγικά - θα πρέπει μάλλον να ξανασκεφτούμε τα πλάνα μας για το χειμώνα: Aν to καλοκαίρι θεωρηθεί προπομπός για το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς που διανύουμε, τα πράγματα δεν αναμένονται να καθόλου καλά.

Και η αναδρομή ξεκινά: Τα τραγικά καλοκαιρινά γεγονότα ξεκίνησαν τα μεσάνυχτα της 14ης Ιουνίου, όταν στα ανοιχτά της Πύλου συνέβη μία ασύλληπτη τραγωδία. Το αλιευτικό σκάφος Andrianna (το οποίο είχε μετατραπεί σε ένα μεγάλο δουλεμπορικό), είχε ξεκινήσει λίγες μέρες πριν από τη Λιβύη (στις 10 Ιουνίου) μεταφέροντας (σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες) 750 μετανάστες από την Βόρεια Αφρική (και όχι μόνο). Κάτω από άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες το πλοίο αναποδογύρισε. Ανασύρθηκαν 82 νεκροί, ενώ μόλις 104 κατάφεραν να σωθούν από τις επιχειρήσεις διάσωσης των ελληνικών αρχών. Οι αγνοούμενοι εκατοντάδες...Μέχρι στιγμής, ακόμα αναζητούνται τα ακριβή αίτια της τραγωδίας.

Ο Ιούνιος είχε όμως και συνέχεια...Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου αν και δεν είχαν έκπληξη ως προς το νικητή, επιφύλασσαν δυσάρεστη έκπληξη στο ποιοι θα εισέρχονταν στην Βουλή: Οι Σπαρτιάτες ήταν ένα μόρφωμα που ιδρύθηκε το 2017 με επικεφαλής τον Βασίλη Στίγκα με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Για ένα μεγάλο διάστημα ήταν ανενεργό μέχρι να προωθηθεί από τα social media του καταδικασμένου Ηλία Κασιδιάρη στον οποίο είχε απαγορευτεί η συμμετοχή στις εθνικές εκλογές. Τα παλαιά δίκτυα της Χρυσής Αυγής έδειξαν να είναι ενεργά ακόμα και μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης και, εκμεταλλευόμενοι και τη μεγάλη αποχή, οδήγησαν (αφού ενίσχυσαν με υποψηφίους) στην Βουλή τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι με το τρομερό 4,68% εξέλεξαν 12 βουλευτές. Τα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (βλέπε διαμάχη Βασίλη Στίγκα με την κοινοβουλευτική του ομάδα την οποία κατηγόρησε για σχέσεις με την "Greek mafia") κατέδειξαν το πόσο επικίνδυνο είναι το μόρφωμα αυτό - τόσο εντός, όσο και εκτός Βουλής. Προφανώς και αυτή τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες - ο λαός ήξερε τι ψήφιζε.

Και ύστερα ήρθε ο Ιούλιος. Στις 18, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δασών και εξοχικές (κατά βάση) κατοικίες καταστράφηκαν μετά το ξέσπασμα μεγάλων δασικών πυρκαγιών στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής και περίπου 27 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας. Ήταν η πρώτη φορά για το καλοκαίρι του 2023 που μεγάλο κομμάτι της πρωτεύουσας πνίγηκε από τους καπνούς. Την ίδια ακριβώς ημέρα και στην περιοχή της Βοιωτίας, στα Δερβενοχώρια, ξεσπάει νέα πυρκαγιά η οποία κατέκαψε περισσότερα από 100.000 στρέμματα και προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές σε πολλά σπίτια και επιχειρήσεις. Η πυρκαγιά ήταν τόσο μεγάλη που την επόμενη μέρα, στις 18 Ιουλίου, η πόλη του Λουτρακίου κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. 

Την ώρα που η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στα πύρινα μέτωπα της Αττικής και της Βοιωτίας, στα πευκοδάση της Ρόδου ξεσπάει νέο μέτωπο που οδηγεί άμεσα εκκένωση των χωριών Ελεούσα, Σαλακάνος και Δημήλια. Σύντομα το μέτωπο γιγαντώθηκε καταστρέφοντας επί μέρες τοπία απίστευτης φυσικής ομορφιάς. Στις 22 Ιουλίου περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι, κάτοικοι και τουρίστες, αναγκάζονται να απομακρυνθούν από τις βάσεις τους καθώς η πυρκαγιά απειλούσε άμεσα πια κατοικημένες περιοχές. Στις 23 Ιουλίου απομακρύνονται ακόμα 1200 άνθρωπό από Πεύκη και Κάλαθο ενώ ακυρώνονται πτήσεις από βρετανικές εταιρείες που προσέφεραν πακέτα διακοπών στο νησί. Η πυρκαγιά κατέκαιε επί μέρες το νησί και οι εικόνες αυτού που άφησε πίσω της είναι αποκαρδιωτικές. Μέχρι το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου είχαν καεί 107.000 στρέμματα με νέες εστίες να δημιουργούνται συνεχώς προκαλώντας και επιπλέον καταστροφές. Στις 27 Ιουλίου η έκταση των καμμένων εκτάσεων υπολογίστηκε από τον Κοπέρνικο (δηλαδή το ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τη δημιουργία ευρωπαϊκής ικανότητας γεωσκόπησης) στις 206.000 στρέμματα. Υπάρχουν αναφορές ότι ένα ποσοστό κοντά στο 15% της συνολικής έκτασης του νησιού παραδόθηκε στις φλόγες. Το οικονομικό μέλλον του νησιού και αυτό αβέβαιο, όπως και τα δάση του...

Κάπου εκεί είχαμε και ανθρώπινες απώλειες. «Την Τρίτη 25 Ιουλίου 2023 και ώρα 14:52 αεροσκάφος τύπου CL-215 της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης, κατέπεσε, κατά τη διάρκεια αεροπυρόσβεσης, στον Πλατανιστό Ευβοίας με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτη, Σμηναγού (Ι) Χρήστου Μουλά, 34 ετών και του συγκυβερνήτη, Ανθυποσμηναγού (Ι) Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών». Η ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους όλων: ο θάνατος των δύο πιλότων βύθισε σε πένθος όλη τη χώρα, ενώ συγκλονιστικές ήταν οι εικόνες στις κηδείες των δύο ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους κατά την προσπάθεια κατάσβεσης μίας εστίας φωτιάς στην Εύβοια.

Στη συνέχεια είχαμε την έκρηξη στην αποθήκη πυρομαχικών στην Νέα Αγχίαλο - που κατέδειξε τα ριζικά προβλήματα που έχουμε ως χώρα στη διαχείρηση κινδύνων και την προστασία εθνικών στόχων, ακόμα και σε καιρό ειρήνης. Αλλά τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα: Στις 7 Αυγούστου είχαμε τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη. αραμονές του παιχνιδιού της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων για την είσοδο στους ομίλους του Champions League. Στην μισοάδεια λόγω ώρας και περιόδου Νέα Φιλαδέλφεια κάνει επιδρομή μία ομάδα Κροατών χούλιγκανς που χτυπούν και σπάνε ό,τι βρίσκουν μπροστά τους. Όπως φάνηκε αργότερα επρόκειτο για μέλη των Bad Blue Boys, σκληροπυρηνικών οπαδών της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, γνωστών για τη νεοναζιστική τους ιδεολογία. Κατά την επιδρομή που έγινε -με στρατιωτική καθώς φάνηκε πειθαρχία- υπάρχουν πολλοί τραυματισμοί ενώ χάνει τη ζωή του ένας οπαδός της ΑΕΚ, ο 29χρονος Μιχάλης Κατσουρής, ο οποίος βρισκόταν στον χώρο γύρω από το γήπεδο της ΑΕΚ. Ο θάνατός του οφείλεται σε τραύμα που προήλθε από μαχαιριά στο χέρι του. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η δολοφονία του Μιχάλη έχει παραμείνει ανεξιχνίαστη. Η τραγική ολιγωρία της Ελληνικής Αστυνομίας εξόργισε την ελληνική κοινωνία που ήταν θεατής σε ακόμα μία τραγωδία που έγινε στο πλαίσιο της οπαδικής βίας, λίγες μέρες μόνο μετά την καταδίκη των δολοφόνων του Άλκη Καμπανού.

Ο Αύγουστος συνεχίστηκε με πυρκαγιές. Αυτή τη φορά στο κέντρο της πύρινης λαίλαπας βρέθηκε η περιοχή του Έβρου. Το τραγικό είναι ότι πύρινα μέτωπα έκαιγαν επί 10 συναπτές μέρες προκαλώντας ανυπολόγιστη φυσική καταστροφή με το πανέμορφο δάσος της Δαδιάς να έχει μετατραπεί, σε ποσοστό πάνω από 50%, σε στάχτη. Όσο η πυρκαγιά μαινόταν ανεξέλεγκτη στην περιοχή του Έβρου, η χώρα βρέθηκε μπροστά σε μία ακόμα ανθρώπινη τραγωδία με θύματα και πάλι μετανάστες. Η νέα αυτή τραγωδία αποκαλύφθηκε κατά της διάρκεια της επιχείρησης κατάσβεσης της πυρκαγιάς στον Έβρο. Πιο συγκεκριμένα, στην ευρύτερη περιοχή του Άβαντα βρέθηκαν τα απανθρακωμένα σώματα 18 μεταναστών οι οποίοι εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες βρίσκοντας έναν τραγικό θάνατο. Κατά την ιατροδικαστική εξέταση, αποδείχθηκε ότι τα σώματα ανήκαν όλα σε άντρες ενώ ανάμεσά τους βρίσκονταν και δύο μικρά παιδιά. Οι σωροί βρέθηκαν σε ομάδες δύο-τριών ατόμων και σε μία απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων.

Και μετά μπήκε ο Σεπτέμβριος...Οι καλοκαιρινές διακοπές έφταναν στο τέλος τους, αλλά οι ανθρώπινες τραγωδίες συνεχίστηκαν. Η Μαγνησία και η Θεσσαλία, "πνίγηκαν" από το νερό κατά τη διάρκεια του περάσματος της κακοκαιρίας "Daniel". Η "βιβλική" καταστροφή είναι τέτοιας έκτασης (διαβάστε σχετικά εδώ) που θα περάσουν μήνες για να μπορέσουν να καθαριστούν οι περιοχές που πλήγησαν - για να μην αναφερθούμε στην αποκατάσταση των ζημιών, η οποία θεωρείται από πολλούς ως αδύνατη...Το δε αντίκτυπο στις τοπικές κοινωνίες είναι ανυπολόγιστο.

Την ίδια περίοδο είχαμε και τη δολοφονία του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη, στον καταπέλτη του πλοίου Blue Horizon. Οι δολοφόνοι; Άνθρωποι της διπλανής πόρτας...














Και το σερί ολοκληρώθηκε στις 17 του μήνα, όταν μέλη της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολής στην Λιβυή, όπου είχαν πάει για να παράσχουν αρωγή στην χώρα που επίσης επλήγει από την κακοκαιρία "Daniel", σκοτώθηκαν όταν το λεωφορείο που τους μετέφερε από το αεροδρόμιο της Βεγγάζης στον χώρο όπου συγκεντρώνεται η διεθνής βοήθεια, συγκρούστηκε με όχημα που κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση.

Και αν για την Πύλο δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον κρατικό μηχανισμό, και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ευθύνεται για την κακοκαιρία "Daniel" ούτε για το δυστύχημα στην Λιβυή, στα περισσότερα από τα υπόλοιπα, η κυβέρνηση και η κυβερνητική πολιτική φέρουν τεράστια ευθύνη: π.χ. Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν για πυροσβεστικά μέσα, αλλά αντί να προωθείται η οικονομική λύση της σωστής συντήρησης για τα υπάρχοντα, και με δεδομένη της υπάρχουσας τεχνογνωσίας στην ΕΑΒ, αντ' αυτής προωθήθηκε η παραχώρηση του έργου (σε κατώτερη ποιότητα) σε ιδιώτες και ξένες εταιρείες (προφανώς ως πολιτικό "αντάλλαγμα"), με τα γνωστά αποτελέσματα. Λεφτά επίσης ΔΕΝ υπάρχουν για χρηματοδότηση νέων αντιπλυμμηρικών έργων, αλλά πρόσφατα μάθαμε ότι είχαν απενταχθεί άλλα που είχαν προγραμματιστεί να χρηματοδοτηθούν μέσω του ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης, λόγω "καθυστέρησης". Για ποιο λόγο υπήρξε αυτή; Για να μην αναφερθούμε στην σπατάλη των υπάρχοντων πόρων και το λάθος σχεδιασμό (που φαίνεται εκ του αποτελέσματος) σε όσα έγιναν και ολοκληρώθηκαν. Θα μπορούσαμε να πούμε και για το τραγικό σχεδιασμό της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, αλλά αυτό αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο από μόνο του, που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος του Εγχειριδίου για το πως "ΔΕΝ πρέπει να αντιμετωπίζεται φυσικές καταστροφές". Ευτυχώς που δεν είχαμε και σεισμό! 

Κλείνοντας θα προσπαθήσουμε να προλάβουμε και μια πιθανή ερώτηση από τους αναγνώστες μας, σχετικά με ένα από άσχημα που συνέβησαν το φετεινό καλοκαίρι - δηλαδή το εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών της 24ης Ιουνίου και την άνοδο της ακροδεξιάς. Και εδώ η απάντηση είναι προφανής - το κράτος άμεσα μπορεί να μη φέρει ευθύνη γι' αυτό, αλλά το πολιτικό σύστημα σίγουρα φταίει. Και οι λόγοι εξηγούνται εδώ.

Ας ελπίσουμε πως το φθινόπωρο και ο χειμώνας θα είναι καλύτερα... 

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2023

Οι δολοφόνοι της διπλανής πόρτας...

  Πριν λίγο καιρό είχαμε έναν Νεάντερνταλ ιθαγενή, κάτοικο αυτής της χώρας, να επαίρεται στα social media για το ότι είχε πάρει μέρος στη δολοφονική επιδρομή των Κροατών χούλιγκαν (που διέσχισαν την χώρα για να κάνουν ρημαδιό τον χώρο πέριξ του γηπέδου της ΑΕΚ). Και το έκανε τόσο ανάλγητα που στις επίμονες ερωτήσεις αυτών που διάβαζαν τη σχετική ανάρτησή του, απαντούσε υπερήφανα ότι "ήταν εκεί". Ήταν εκεί δηλαδή που τρομοκρατήθηκαν οικογένειες με μικρά παιδιά, που κυνηγήθηκαν γέροντες, που σκοτώθηκε ένας νέος άνθρωπος και που η μανία των ηλιθίων οπαδών ήταν τέτοια που έσπαγαν παιδικά καρότσια. Και αντί να ντραπεί και να κρυφτεί σε μια τρύπα για το υπόλοιπο της (μίζερης) ζωής του, το δήλωνε υπερήφανα.

Και αν αυτό ήταν μια χαρακτηριστική φάση της εποχής μας, το περιστατικό στο λιμάνι του Πειραιά όπου ένας ακόμα άνθρωπος έχασε τη ζωή του, επειδή οι άνθρωποι που πληρώνονται από τις κρατικές επιδοτήσεις και από τα εισιτήρια των επιβατών για να διασφαλίσουν ένα ασφαλές ταξίδι, αποφάσισαν ότι έπρεπε να τον ρίξουν στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να πνιγεί. Και όπως γράφει σωστά ο Στέλιος Πουλερές:

"Όσο μας παίρνει ακόμα, καλό είναι να το αποφασίσουμε και να αλλάξουμε το όνομα της χώρας. Να μη λέγεται Ελλάδα, να λέγεται η Χώρα των Ψευδαισθήσεων. Γιατί πλέον, μετά και τον θάνατο του 36χρονου στο Blue Horizon στο Ηράκλειο της Κρήτης, μόνο άμα γεμίζουμε το μέσα μας με ψέματα, αντέχεται το να ζεις, να ξυπνάς και να υπάρχεις σε τούτη τη χώρα. Μια θα είναι η κρατική ανικανότητα, μια η ατομική ανευθυνότητα, μια η εγκληματική μας φύση, πόσα να αντέξεις αν θες να μείνεις στη σωστή πλευρά της ζωής; Ξυπνάς, φωτιές. Κοιμάσαι. Ξυπνάς, πάλι φωτιές. Ξανακοιμάσαι. Ξυπνάς, πλημμύρες και καταστροφές. Κοιμάσαι. Ξυπνάς και διαβάζεις ότι ο άνθρωπος που πνίγηκε στο Blue Horizon, δεν πνίγηκε έτσι μόνος του, δεν έκανε κάποιο απονενοημένο διάβημα, δεν βούτηξε στο νερό παράτολμα, όχι. Προσπάθησε να προλάβει το πλοίο και οι τύποι στην μπουκαπόρτα μαζί με αξιωματικό, τον έσπρωξαν επανειλημμένα για να πέσει στο νερό. Κι όχι σε οποιοδήποτε νερό, αλλά στο σημείο που κινούνται οι μηχανές του πλοίου, οι προπέλες, που κάνουν το νερό να μοιάζει με αδάμαστο κύμα, άρα σε παρασέρνει για πλάκα. Ό,τι κι αν υποστηρίξουν οι εν λόγω στο δικαστήριο, ο 36χρονος πέθανε εξαιτίας τους. Δεν γίνεται να πίστευαν σπρώχνωντάς τον από την πόρτα που είχε πιαστεί, ότι απλά θα πέσει στο νερό και θα κολυμπήσει ακίνδυνα προς τους κάβους για να ανέβει στην προκυμαία. Δεν γίνεται να μη γνώριζαν, όντας τόσα χρόνια στα καράβια, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, αν όχι να πεθάνει κάποιος, να τραυματιστεί σοβαρά, να χτυπήσει το κεφάλι του, να χάσει τις αισθήσεις του και να πνιγεί;

Κι ακόμα κι αν πιστέψει κάποιος, πάλι ως ψευδαίσθηση, ότι όντως δεν τους πέρασε από το μυαλό, πώς να δικαιολογήσεις μέσα σου τις αντιδράσεις τους όταν έβλεπαν τον άνθρωπο να παλεύει να κρατηθεί στην επιφάνεια για 15 λεπτά και τελικά να ξεψυχάει; Κι η κατηγορία για ανθρωποκτονία επιεικής είναι για αυτό που δείχνει το βίντεο. Γιατί αυτό που δείχνει είναι δολοφονία. Είναι ο άνθρωπος στο νερό και δίνεται εντολή να ξεκινήσουν οι μηχανές. Έγιναν όλα εν πλήρη γνώση και αντίληψη. Είναι από τις φορές που η εικόνα είναι ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας. Έχει καμία σημασία αν είχε ή δεν είχε εισιτήριο; Κι αν δεν είχε εισιτήριο, οι εγκληματίες του Blue Horizon που τον έριξαν στο νερό, πότε πρόλαβαν να το μάθουν; Τον είδαν να κρέμεται στην πόρτα και αυτό που σκέφτηκαν πρώτο είναι «το εισιτήριό σας παρακαλώ»; Κι άκουσαν «δεν έχω» και είπαν «ε, ας τον πετάξουμε στο νερό»; Σύμφωνα μάλιστα με τις πληροφορίες, ο άνθρωπος αυτός έτρεχε προς το πλοίο δίχως κάποια βαλίτσα, άρα ακόμα κι αν δεν είχε εισιτήριο δεν θα είχε κανέναν λόγο να γίνει λαθρεπιβάτης. Προφανώς κάτι συνέβαινε. Ίσως να ήταν συγγενείς ή φίλοι στο Blue Horizon και να είχαν το εισιτήριό του. Ελάχιστη σημασία έχει. Τον σκότωσαν."

Αυτό φυσικά είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι εκείνων που όντας στην προκυμαία, μερικά μέτρα μακρυά (όχι στο πλοίο ή απέναντι) και δεν έκαναν ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα, για να τον σώσουν. Κάποιοι φώναξαν σωστά, κάποιοι πήραν τηλέφωνο το λιμεναρχείο (σωστότερα). Κάποιοι απλώς τραβούσαν βίντεο. Θα πήραν τα likes και προφανώς θα είναι ευχαριστημένοι. Είναι όμως και αυτοί συνεργοί στη δολοφονία του άτυχου επιβάτη. Και ας μην το ήθελαν (πιθανώς) ...

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι τα δημιουργήματα μιας ανάλγητης κοινωνίας που η ανθρώπινη ζωή και τα συναισθήματα των άλλων δεν παίζουν κανένα ρόλο, και που κάποιοι πιστεύουν ότι ακόμα και αν εγκληματίσουν όχι μόνο δε θα τιμωρηθούν αλλά θα βρεθούν και κάποιοι που θα τους χτυπήσουν στην πλάτη, ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίσουν. Στο χέρι όλων μας είναι αυτό να σταματήσει...

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2023

Τι προβλέπει ο νόμος για τους αιγιαλούς και τις παραλίες

Με αφορμή το κίνημα της πετσέτας, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι ισχύει με βάση την ισχύουσα νομοθεσία...

Σας παραθέτουμε λοιπόν, τι προβλέπει ο νόμος για τους αιγιαλούς και τις παραλίες:

Τι είναι, για τη νομοθεσία, αιγιαλός και παραλία; 

Αιγιαλός είναι «η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». Θεωρείται ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την πολιτεία η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του. Παραλία είναι η ζώνη της ξηράς που ξεκινά από τον αιγιαλό και «συνδέει» την ξηρά με τη θάλασσα. Το πλάτος της καθορίζεται (από το κράτος) σε τουλάχιστον 30 και μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ επιτρέπεται να είναι μικρότερο ανάλογα με τα γεωμορφολογικά στοιχεία κάθε ακτής και φυσικά, το δομημένο περιβάλλον. 

Σε ποιον ανήκουν ο αιγιαλός και η παραλία; 

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι δημόσια (εκτός συναλλαγής) και κοινόχρηστα. Κύριος προορισμός τους, ως κοινόχρηστα, είναι «η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού σε αυτά, καθώς και η επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, λιμνοθάλασσα, λίμνη ή ποταμό». Εξαίρεση επιτρέπεται μόνο για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος. 

Υπάρχουν ιδιωτικές παραλίες στη χώρα μας; 

Οχι. Κάθε επιχείρηση που γειτνιάζει με παραλία οφείλει να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων (αν δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση) μέσω των εγκαταστάσεών της. Αν με κάποιο τρόπο μια επιχείρηση προσπαθεί να παρεμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία (με αποτρεπτικές πινακίδες, περιφράξεις ή φύλαξη) οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται στην αστυνομία. Μοναδική εξαίρεση, οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ για τις οποίες έχει θεσπιστεί εισιτήριο. 

Τι επιτρέπεται σε αιγιαλούς και παραλίες; 

Ο γενικός κανόνας είναι ότι επιτρέπεται η παραχώρηση της «απλής» χρήσης τους, αλλά όχι η κατασκευή μονίμων εγκαταστάσεων. Η απλή χρήση περιλαμβάνει τα γνωστά ομπρελοκαθίσματα, πλωτές εξέδρες για θαλάσσια σπορ, φουσκωτές «παιδικές χαρές». Σε κάθε περίπτωση, η παραχώρηση (που γίνεται έναντι τιμήματος) δεν πρέπει να επηρεάζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους. Η παραχώρηση πραγματοποιείται είτε απευθείας από το υπουργείο Οικονομικών ή από τον δήμο. 

Με ποιους όρους επιτρέπεται να τοποθετούνται ομπρέλες και ξαπλώστρες; 

Η μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια δεν μπορεί να ξεπερνά το 50%. Σε μια μεγάλη παραλία μπορούν να υπάρχουν πολλές παραχωρήσεις σε «ομπρελάδες»; Ναι. Αλλά πρέπει να καταλαμβάνουν έως 500 τ.μ. έκαστος και να διατηρούν ανάμεσά τους ελεύθερη ζώνη 100 μέτρων (και συνολικά να καταλάβουν έως το 50% μιας παραλίας). Η υποχρέωση ελεύθερης ζώνης δεν ισχύει για τις περιπτώσεις χρήσης της παραλίας από τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε επαφή με αυτήν. Το σημείο αυτό άλλαξε με τον νέο νόμο και θα εφαρμοστεί από το 2020.

Καλή δύναμη σε όσους αντιδρούν και δεν υποχωρούν!

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2023

Θυμάται άραγε κανείς το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015;

 Ήταν 27 Ιουνίου του 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τον ελληνικό λαό προ των ευθυνών του ζήτησε ν' αποφασίσει αν θα ήθελε ν' αποδεχτεί τις πρόταση των Ευρωπαίων εταίρων μας για "μεταρρυθμίσεις" (που οδηγούσαν σε ευρύ ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ουσιαστικό έλεγχο του ελληνικού κράτους από την περίφημη τρόικα επ' άπειρον), στο περίφημο δημοψήφισμα, που θα διεξαγόταν στις 5 του Ιούλη. 

Μέχρι να φτάσουμε στην 5η Ιουλίου είχαν ήδη έρθει τα πάνω κάτω: το Eurogroup δεν παρατείνει το πρόγραμμα που έληγε στις 30 Ιουνίου, ο κόσμος αποσύρει μαζικά τις καταθέσεις του, οι Τράπεζες εκπέμπουν SOS, ο Μάριο Ντράγκι δεν συναινεί σε αύξηση του ποσού ρευστότητας μέσω ELA, τα capital controls είναι γεγονός από τις 28 Ιουνίου και μετά. Μέσα σε κλίμα μεγάλης πόλωσης, τα επόμενα 24ωρα φέρνουν αντιμέτωπους τους υποστηρικτές του «μένουμε Ευρώπη» κι εκείνους του «μεγάλου και περήφανου "όχι"» που ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας από το Σύνταγμα, στις 3 του Ιούλη.

Τα σενάρια για το τι θα συνέβαινε αν δεν αποδεχόμασταν ως λαός τις προτάσεις των δανειστών έδιναν και έπαιρναν. Τα ΜΜΕ έδιναν ρεσιτάλ κινδυνολογίας (ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα μπορείτε να διαβάσετε εδώ), η δε πόλωση τεράστια: τέτοιου μεγέθους πολιτικές αντιπαραθέσεις ακόμα και μέσα σε κατά τ' άλλα αγαπημένες οικογένειες είχαμε να δούμε από τις αρχές τις δεκαετίας του 1980, με τους μεν οπαδούς του "Όχι" να χαρακτηρίζουν τους δε οπαδούς του "Ναι" ως "προδότες", ενώ από την άλλη, οι οπαδοί του "Ναι" χαρακτήριζαν ως "ανεύθυνους" τους οπαδούς του "Όχι".  
Παρόλα αυτά, οι κάλπες του, πρώτου μετά το 1974, δημοψηφίσματος αναδεικνύουν σε μεγάλο νικητή το «όχι», δίνοντάς του ποσοστό 61,31%.  Και αυτό παρόλο τις αντίθετες προβλέψεις των δημοσκόπων, τις ατέλειωτες ουρές και την ταλαιπωρία στα ΑΤΜ για 60 ευρώ ημερησίως. Ήταν δε τόσο μεγάλη η αντίδραση του κόσμου που το "Όχι" νίκησε σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας, χωρίς πάντως μεγάλη μερίδα του τότε υπουργικού συμβουλίου να κάνει κάποιο ιδιαίτερο αγώνα υπέρ της άρντησης στις προτάσεις των δανειστών. Από την άλλη η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έκαναν και αυτοί ότι μπορούσαν αλλά μάταια- Ποιος θα ξεχάσει το σύνθημα "μένουμε Ευρώπη" και τις συγκεντρώσεις με το σαμπανιζέ κρασί; 
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος έφεραν χαρές και πανηγύρια. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους χορούς και τα γλέντια στο Σύνταγμα το βράδυ της 5ης Ιουλίου;
Και μπορεί οι δανειστές να έσπευσαν να προβλέψουν την καταστροφή υπήρχαν όμως και κάποιοι που μας είπαν μπράβο...
Οι πρόεδροι της Αργεντινής, Κούβας, Βενεζουέλας, και Βολιβίας συνεχάρησαν την ελληνική κυβέρνηση για το αποτέλεσμα του Όχι στο δημοψήφισμα, ενώ υπήρξε και επιστολή του Φιντέλ Κάστρο προς τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν συνεχάρη τον ελληνικό λαό για τη στάση υπευθυνότητας που κράτησε. Ο Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία δεν επιθυμεί μια διαιρεμένη Ευρώπη αλλά διευκρίνισε ότι η Γερμανία το είχε παρακάνει με την ηγεμονική στάση που κρατάει στην ΕΕ. Ο Πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ συνεχάρη τηλεφωνικώς τον Αλέξη Τσίπρα και κάλεσε την Ελλάδα να εκμεταλλευθεί την περίσταση και να δεχτεί τη χείρα βοηθείας που της τείνει η Κίνα. Ο Υπουργός Οικονομικών Λου Τζίπινγκ δήλωσε ότι η Ελλάδα κράτησε πολύ υπεύθυνη στάση στις πιο δύσκολες ώρες.
Τη συνέχεια όμως τη θυμόμαστε όλοι...Λίγες μέρες αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας, συνεπικουρούμενος από τη γαλλική κυβέρνηση προετοίμασε σειρά προτάσεων με στόχο να κάμψει τους δανειστές. Η άρνησή τους ήταν εκωφαντική και έτσι ο Αλέξης Τσίπρας σύρθηκε σε διαπραγματεύσεις που στην ουσία ενταφίασαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αφού το αποτέλεσμά τους οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο. 
Οι αντιδράσεις τόσο εντός ελληνικού κοινοβουλίου όσο και στον ελληνικό λαό ήταν κατά πλειοψηφία αρνητικές. Ο κύριος λόγος ήταν ότι το μνημόνιο συνεργασίας που τελικώς υπογράφτηκε ήταν σχεδόν παρόμοιο με αυτό που είχε απορριφθεί στο δημοψήφισμα, λίγες ημέρες νωρίτερα. Χαρακτηριστικές ήταν οι κοινωνικές αντιδράσεις τις ημέρες ψήφισης των λεγόμενων "προαπαιτουμένων" με αποκορύφωμα τη διαδικασία ψήφισης στη Βουλή του μνημονίου, στις 13 Αυγούστου του 2015. Παρόλα αυτά, το τρίτο πακέτο στήριξης εγκρίθηκε από 222 βουλευτές, με πάνω από 40 τελικά κυβερνητικούς βουλευτές να το καταψηφίζουν ή να δηλώνουν παρών...Υπήρχαν όμως οι "Μένουμε Ευρώπη" βουλευτές που κάλυψαν το κενό εκείνων που καταψήφισαν.
Υπό τέτοιες συνθήκες, η διάλυση της Βουλής και η δημιουργία της ΛΑΕ από τους αποχωρίσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάλλον αναμενόμενη. Όπως αναμενόμενη ήταν και η εκ νέου επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. 
Πολλοί κατηγόρησαν τον Αλέξη Τσίπρα ότι κατέφυγε στο δημοψήφισμα γιατί πίστευε ότι ο κόσμος θα ψήφιζε "Ναι" και έτσι η συμφωνία με τους δανειστές θα γινόταν "αναίμακτα" αφού θα είχε "αποφασίσει ο λαός". Κάτι τέτοιο όμως δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας πίστευε ειλικρινά ότι το "Όχι" θα του έδινε ένα διαπραγματευτικό όπλο - τη θέληση του ελληνικού λαού να πάει το πράγμα "μέχρι τέλους". Έπαιξε και έχασε όμως - και μαζί με εκείνον και όλοι εμείς - γιατί οι δανειστές πίστεψαν ότι δεν είχε διάθεση να κάνει κάτι τέτοιο, και είχαν δίκιο.
Το αν εκανε καλά ή όχι θα το κρίνει η ιστορία. Το σίγουρο όμως είναι ένα: Μετά από 8 χρόνια, κανείς δε θέλει να θυμάται το δημοψήφισμα. Ούτε αυτοί που το προκάλεσαν, ούτε εκείνοι που αντέδρασαν σ' αυτό και πολλοί περισσότερο αυτοί που τσακώθηκαν με αγαπημένους φίλους και συγγενείς, υποστηρίζοντας την μία ή την άλλη επιλογή. Για ένα βράδυ όμως τουλάχιστον, νιώσαμε αντάξιοι  των προγόνων μας, και είπαμε ως λαός" ένα "μεγάλο όχι" και ας έγινε αυτό στη συνέχεια "ναι"...

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023

Έξι σκληρές αλήθειες σχετικές το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου

 Κλείνοντας ένα ακόμα κύκλο αναρτήσεων, σχετικές με την εκλογική αναμέτρηση και την εκλογική διαδικασία, θα θέλαμε να παρουσιάσουμε μια σειρά από σκληρές αλήθειες-διδάγματα, που μάθαμε με το κλείσιμο της κάλπης και την ανακήρυξη του τελικού αποτελέσματος. Ας ελπίσουμε ότι ο προοδευτικός χώρος θα μάθει και θ' ανακάμψει, για το καλό της χώρας.


Αλήθεια 1η: Η ελληνική κοινωνία έχει συντηρητικοποιηθεί (το ίδιο και η ευρωπαϊκή).

Ανεξάρτητα με το τι λέγεται περί "κοινωνικής" προόδου, ένα σημαντικότατο κομμάτι της κοινωνίας δε θέλει ανοιχτά σύνορα, δε θέλει οικονομικούς μετανάστες από την Ασία και την Αφρική, θεωρεί ότι κάποια κοινωνικά ζητήματα (π.χ. ο γάμος των ομοφυλοφίλων) δεν είναι "της παρούσης", ενώ θεωρεί προδοσία την Συμφωνία των Πρεσπών (ενώ παράλληλα φοβάται κάτι αντίστοιχο ότι θα συμβεί και με την Τουρκία) και ψηφίζει ανάλογα, το κόμμα που θέτει (ή ΔΕ θέτει ως προτεραιότητα) τα ζητήματα αυτά. Η ακροδεξιά ψήφος δεν είναι πια ψήφος διαμαρτυρίας - είναι θέμα πολιτικής τοποθέτησης και αυτό θα πρέπει να το αποδεχτούμε ως κοινωνία, και να δούμε, αν και εφόσον, υπάρχει τρόπος αλλαγής κατεύθυνσης. Αυτό είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, που δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια και "ενημερώσεις". Όποιος το κατάλαβε, έχει ελπίδες επιβίωσης...

Αλήθεια 2η: Η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ το 2015 και το 2019 έχει ευθύνη για τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.

Το 2012 και το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε ένα βήμα (αρχικά) και κατέκτησε (στο τέλος) την εξουσία, υποσχόμενος "αλλαγές" και "σκίσιμο των Μνημονίων". Δεν έκανε ουσιαστικά ούτε το ένα, ούτε το άλλο, ενώ με την υπέρμετρη προσήλωση στα Μνημόνια και με την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, έστρεψε μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του, είτε στην ακροδεξιά, είτε στη ΝΔ. Η δε "Συμφωνία των Πρεσπών" σφράγιζε το τέλος του φλέρτ του, με τον πατριωτικό χώρο μια και καλή. Κυρίως όμως, δημιούργησε στη συνείδηση μιας μερίδας των ψηφοφόρων, ότι δεν υπάρχει "εναλλακτική", αφού και "η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα ίδια".

Αλήθεια 3η: Ο Ηλίας Κασιδιάρης έβαλε με μια δήλωσή του, ένα κόμμα στη Βουλή.

Χωρίς καμία απολύτως προβολή, χωρίς ουσιαστικά οικονομική υποστήριξη από πουθενά και χωρίς πλήρεις συνδυασμούς σε πάρα πολλές εκλογικές περιφέρειες, οι "Σπαρτιάτες" μπήκαν στην Βουλή, εμφανιζόμενοι στις δημοσκοπήσεις μόνο το τελευταίο δεκαπενθήμερο πριν τις εκλογές. Εδώ φάνηκε καθαρά το πόσο ανούσια ήταν η νομοθέτηση που έγινε για την αποτροπή συμμετοχής του Ηλία Κασιδιάρη στις εκλογές (αφού στην ουσία τον ηρωποιήσε), καθώς και το πόσο θλιβερή δουλειά έκανε ο Άρειος Πάγος όταν "ξεψάχνιζε" τα κόμματα και τους συνδυασμούς τους, πριν την ανακήρυξη των υποψηφίων. Απόδειξη για το τελευταίο είναι η ανερυθρύαστη παραδοχή για τη σχέση των "Σπαρτιατών" με τον Ηλία Κασιδιάρη, στις πρώτες δηλώσεις του αρχηγού των πρώτων, ως κοινοβουλευτικού κόμματος. 
Είναι δε σημαντικό να τονίσουμε την τεράστια πολιτική δύναμη που, δυστυχώς, έχει ο Ηλίας Κασιδιάρης στα πολιτικά πράγματα στην χώρα μας.  Αν ένας άνθρωπος με μια πολιτική του δήλωση δίνει 5% σε ένα ανύπαρκτο κόμμα (δίνοντας το "καύσιμο" όπως χαρακτήρισε ο δήθεν επικεφαλής των "Σπαρτιατών"), φανταστείτε πόσο πολύ περισσότερο μπορεί να επηρεάσει αν έχει χρήματα, χρόνο και βήμα (τα οποία θα έχει αφού οι "Σπαρτιάτες" μπήκαν στη Βουλή). 

(Για το ότι έκανε προεκλογικό αγώνα απ' το κελί του, παρά τις απαγορεύσεις, δεν έχουμε να πούμε κάτι  - τα γράφει όλα ο Βασίλης Κανέλλης εδώ).

Αλήθεια 4η: ο κόσμος αδιαφορεί για τις εκλογές.

Έχουμε γίνει "masters" στην αντίδραση από τον καναπέ. Και όχι μόνο πλέον δε συμμετέχουμε σε πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αλλά πλέον δεν πάμε ούτε να ψηφίσουμε. Διαβάσαμε και ακούσαμε πολλά για τους εκλογικούς καταλόγους, αλλά αν στα 2023 θεωρούμε ότι οι 5 υπεραιωνόβιοι ανά τμήμα είναι πρόβλημα, τι συνέβαινε αλήθεια τις εποχές που η συμμετοχή ήταν 75% και 80% με εκλογικούς καταλόγους που ανανεώνονταν κατά περίσταση με το "μάτι", που η συμμετοχή στις εκλογές γινόταν χωρίς τμήματα ετεροδημοτών ή αποδήμων και που η μεταδημότευση ήταν θέμα "ταμπού" και πραγματικά πολύ χρονοβόρα; 
Απλά λοιπόν ο κόσμος δε νοιάζεται ποιος θα τον εκπροσωπήσει και ποιος θα τον κυβερνήσει. Γι' αυτό βεβαίως και γίνονται όσα γίνονται γύρω μας, γι' αυτό και συνεχίζουμε να έχουμε φαγοπότια με το Δημόσιο χρήμα, γι' αυτό και το ΕΣΥ και η παιδεία βουλιάζουν, γι' αυτό και κάποιοι χτίζουν καριέρες βασιζόμενοι στους φόβους αυτών που ψηφίζουν. 

Αλήθεια 5η: Πρέπει να προετοιμαστούμε για πολλά χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης. 

Το χτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για τον προοδευτικό κόσμο: Από την μία ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από το 2012 είναι ο βασικός αντίπαλος της ΝΔ πόλος, υπέστη βαριά ήττα, και θα χρειαστεί να πάρει υπαρξιακές αποφάσεις, οι οποίες δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ, που μέχρι το 2009 αποτελούσε το βασικό κορμό του προοδευτικού πόλου, έχει ένα ισχνό διψήφιο ποσοστό (όπως λέει εύστοχα και το meme με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που κυκλοφόρησε μετά τις εκλογές του Μαϊου, "εγώ το 11,75% το άφηνα μπουρμπουάρ στην κάλπη"). Το τοπίο είναι δυσοίωνο αφού τα δύο κομμάτια της κεντροαριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν τα αθροίσουμε, υπολείπονται δέκα μονάδες της ΝΔ. Αυτό τα λέει όλα. Κι επειδή το πιθανότερο είναι από αύριο να αλληλοσκοτώνονται για την πρωτοκαθεδρία στην αντιπολίτευση, το μέλλον προβάλλει σκοτεινό.

Αλήθεια 6η: Ο,τι και να λέμε το τουρκικό προξενείο την έκανε τη δουλειά του. 

Και οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που υποστήριξε το τουρκικό προξενείο, εκλέχθηκαν και θα είναι στην επόμενη Βουλή στις επάλξεις. Θα εκπροσωπούν την μειονότητα, μιλώντας (αναληθώς) συλλήβδην για "Τούρκους". "Συγχαρητήρια" στη ΝΔ που κατάφερε να στρέψει την δημόσια κουβέντα προς τα άκρα δεξιά, και στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάφερε να βρει δυο σοβαρούς ανθρώπους, που να βασίζονται στην αξία τους και στην προσφορά τους στην τοπική κοινωνία για να μαζέψουν ψήφους, από την μειονότητα να τον εκπροσωπήσουν.  

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023

Ένα σχόλιο για τη διαφημιστική καμπάνια της ΝΔ για τους απόδημους Έλληνες

 Αν μπει κανείς στο ίντερνετ χρησιμοποιώντας VPN ή από το εξωτερικό, θα διαπιστώσει ότι η ΝΔ έχει δημιουργήσει μια τεράστια καμπάνια με διαφημιστικές καταχωρήσεις σε ιστοσελίδες, προσπαθώντας να επικοινωνήσει το "τεράστιο" έργο της στους (ελάχιστους) απόδημους ψηφοφόρους ("Η ΝΔ γράφει ιστορία για τη διασπορά")...

Η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ως τραγελαφική αφού αν πιστέψει κανείς τα όσα υποστηρίζονται στη διαφημιστική της καμπάνια, θα νομίζει ότι και το που το ζουν οι ομογενείς, το χρωστάνε στη "φωτισμένη" ηγεσία του Κυριάκου...
Θα δούμε μερικά απ' αυτά - για να διασκεδάσουμε παρέα...
Διαφημιστικό Banner 1 - "Η ψήφος των αποδήμων υπάρχει χάρις τη Νέα Δημοκρατία - θ' αγωνιστούμε και για την επιστολική ψήφο".
Καταρχήν η καθιέρωση της ψήφου των ομογενών στον τόπο κατοικίας τους, αποτελεί διακομματική απόφαση. Είναι αποτέλεσμα συναίνεσης και επομένως δεν μπορεί να την "καπηλευτεί" κανείς. Το ότι ψηφίστηκε επί Ν.Δ. δεν είναι αποτέλεσμα των δικών της αγώνων. Για να είμαστε μάλιστα σωστοί ιστορικά, το ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων εκλογέων του εξωτερικού ξεκινάει ήδη από το 1975, όταν συζητείτο το Σύνταγμα στην Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή. Μάλιστα, κατά τις συζητήσεις, σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση, προεξαρχούσης της τότε Ενωμένης Αριστεράς και ιδιαίτερα του ΚΚΕ, ζητούσε από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία της Ν.Δ. η διάταξη του άρθρου 54 παρ. 3 εδ. β΄ Συν, που προέβλεπε για πρώτη φορά στη συνταγματική ιστορία της χώρας τη δυνατότητα νομοθετικής καθιέρωσης της δυνατότητας άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στον τόπο κατοικίας των κατοίκων του εξωτερικού, να περιέχει συνταγματική εντολή προς τον κοινό εκλογικό νομοθέτη και όχι απλή ευχέρεια. Στο αίτημα αυτό συμπορεύονταν κορυφαίοι συνταγματολόγοι όπως οι Δ. Τσάτσος και Γ. Παπαδημητρίου.
Βέβαια τα πράγματα άλλαξαν από τότε (και δεδομένης της πίστης ότι οι ομογενείς είναι "συντηρητικοί" ψηφοφόροι), και έτσι για χρόνια υπηρξε μια ομοφωνία άρνησης της απόδοσης του δικαιώματος αυτού, σε ψηφοφόρους όμως που ΕΧΟΥΝ δικαίωμα ψήφου όταν βρίσκονται στην Ελλάδα (καθότι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους). 
Το ότι καταλήξαμε στο 2023 να θεωρούμε "υπέρβαση" μια συμφωνία μεταξύ των κομμάτων για κάτι τόσο απλό, είναι ανάξιο σχολιασμού.
Όσο αφορά το ζήτημα της "επιστολικής ψήφου" να υπενθυμίσουμε απλώς ότι ουσιαστικά δεν υπήρξε συζήτηση για να εφαρμοστεί - προφανώς γιατί κάτι τέτοιο είναι ενάντια στην εκλογική κουλτούρα του Έλληνα (και αφήνει πολλά περιθώρια επηρεασμού κλπ)...

Διαφημιστικό Banner 2-"Ψηφιοποιήσαμε τις πρεσβείες και τα προξενεία μας - Μyconsulive.gr".
Ψηφιοποίηση ονομάζεται η ηλεκτρονική διασύνδεση των προξενείων και των πρεσβειών με τις δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα, το οποίο ναι μεν επιταχύνει διαδικασίες, αλλά δεν το λες και κατόρθωμα στο 2023. Επίσης να πούμε ότι η υπηρεσία Myconsulive.gr (με την οποία κάνεις διαδικτυακά ραντεβού με τις προξενικές αρχές) είναι όντως μια πρόοδος, αλλά δεδομένου ότι χρειάζονται επιπλέον βεβαιώσεις για τα πιστοποιητικά (π.χ. τη θεώρηση της συνθήκης της Χάγης) για τα ραντεβού που γίνονται μέσω αυτής της υπηρεσίας, που επιβαρύνουν σημαντικά τους ομογενείς (περίπου 25-30 Ευρώ ανά έγγραφο), καθιστούν προτιμότερα τα κανονικά ραντεβού.
Και μια και αναφερόμαστε στα προξενεία και τις πρεσβείες, το βασικό τους γνώρισμα δεν είναι η ψηφιοποίηση αλλά η παντελής αδιαφορία προς τους άτυχους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Μπορεί από το 2015 η διαδικασία ραντεβού να έχει βελτιωθεί αισθητά αλλά όταν π.χ. ζητούνται περίπου 400 σελίδες εγγράφων για ν' αποδειχθεί ότι ένα παιδί που έχει γεννηθεί από Έλληνες γονείς στο εξωτερικό, δικαιούται αναβολής στράτευσης και δεν υπάρχει σαφής εγκύκλιος δικαιολογητικών με αποτέλεσμα αυτό να εξαρτάται από το διακριτικό σαδισμό των κατά τόπους προξενικών αρχών (π.χ. στην Μ. Βρετανία η προξενική αρχή θέλει ετήσια εκκαθαριστικά και μηνιαίες μισθολογικές καταστάσεις και από τους δύο γονείς για τουλάχιστον 11 χρόνια πριν το 19ο έτος του ατυχούς άρρενα ομογενούς, μηνιαίες τραπεζικές κινήσεις για το ίδιο διάστημα καθώς και πιστοποιητικό γέννησης και αποδεικτικά φοίτησης από το νηπιαγωγείο και πέρα ενώ στο Καζαχστάν χρειάζονται απλώς αποδεικτικά εργασίας και αποδείξεις φοίτησης και πιστοποιητικά γέννησης), ακόμα και το παιδί και οι γονείς του είναι δηλωμένοι κάτοικοι εξωτερικού φορολογικά στην Ελλάδα. Για να μην πούμε ότι η μόνη επαφή του προξενείου με τους ελληνικούς συλλόγους και τα ελληνικά σχολεία (περισσότερα παρακάτω γι' αυτό) είναι η ετήσια υπενθύμιση ότι "όσα παιδιά κλείνουν το 19ο έτος της ηλικίας τους πρέπει να κλείσουν γραφείο με το στρατολογικό γραφείο της κοντινότερης τους προξενικής αρχής".

Διαφημιστικό Banner 3: "Δημιουργούμε προγράμματα για τη διάσωση και διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας".
Εδώ γελάνε και οι πέτρες...Το υπουργείο Παιδείας γενικά και η κυρία Κεραμέως έχει δώσει ρεσιτάλ αναλγησίας στο θέμα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. 
Τα παραδείγματα είναι πολλά ακόμα και για χώρες που υπάρχει παράδοση ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης - ακόμα και σ' αυτά που βρίσκονται εντός της Ε.Ε. Τα παράπονα πολλά για την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδίατην Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η κοινή συνισταμένη είναι παντού η ίδια - η Ελλάδα είναι απούσα, δε δίνει χρήματα και μόνο όπου υπάρχει έντονη κυπριακή παροικία, τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, αφού η Κύπρος καλύπτει το κενό της "μαμάς Ελλάδας"...Για τα προγράμματα που "δημιουργεί" ο Κυριάκος και η παρέα του ας μην το συζητήσουμε: απλώς δεν υπάρχουν...

Καλή ψήφο σε όλους!

Σάββατο 10 Ιουνίου 2023

Λίγα λόγια για τον Γιάννη Μαρκόπουλο

 Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, ο Γιάννης Μαρκόπουλος έφυγε από τη ζωή, έφυγε χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Για τη σπουδαία καριέρα του, θα μπορέσετε να διαβάσετε αναλυτικά αλλού. Τα τραγούδια που έγραψε αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγων άλλων - αν εξαιρέσει κανείς τους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξαρχάκο, είναι λίγοι εκείνοι που μπορούν να πουν ότι παρουσίασαν τόσο ολοκληρωμένο έργο, με τόση μεγάλη απήχηση. Τα τραγούδια του ήταν λαϊκά, όχι γιατί είχαν μπουζούκια και μπαγλαμάδες, αλλά γιατί γράφτηκαν και απευθύνθηκαν στο λαό. Και ο λαός τα αγκάλιασε.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν στο πάνθεον των σπουδαίων Ελλήνων συνθετών, αλλά αυτό που τον ξεχώριζε από τους άλλους ήταν η άμεση σχέση του με την παράδοση. Χωρίς να αντιγράψει, εμπνεύστηκε από αυτήν και κατόρθωσε κάτι που μέχρι αυτόν ήταν αδιανόητο - να κάνει την παράδοση σύνθημα. Ο κύκλος τραγουδιών του με τίτλο "Τα Ριζίτικα" έγινε σύμβολο αντίστασης. Μπορεί να στάθηκε τυχερός γιατί δούλεψε έχοντας ως βάση του την αγάπη του για την Κρήτη και την μουσική της παράδοση, και γιατί βρήκε στα πρόσωπα του Χαράλαμπου Γαργανουράκη και του αρχάγγγελου της Κρήτης, του Νίκου Ξυλούρη, τις δύο προσωπικότητες που σήκωσαν το βάρος των τραγουδιών αυτών, με όλη τους τη σημασία, όχι μόνο ερμηνευτικά αλλά και αξιακά. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος δεν είχε την ατυχία του Μίκη Θεοδωράκη (του οποίου ο κύριος ερμηνευτής βρέθηκε να τραγουδά τον ύμνο της Χούντας), και αν και δεν έγινε σύμβολο της Αντίστασης όπως ο Μίκης, στάθηκε στο ύψος του, με την ανάλογη αξιοπρέπεια, στην δύσκολη περίοδο που πέρασε η χώρα μας στα χρόνια της Δικτατορίας. 

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν πολιτικοποιημένος αλλά ποτέ κανείς δεν τον χαρακτήρισε για τις πολιτικές του απόψεις, κάτι που του στοίχησε γιατί δημιούργησε έλλειμμα υποστήριξης όταν το πολιτικό τραγούδι υποχώρησε. Ήταν βαθιά δημοκράτης και πάνω απ' όλα Έλληνας. Είχε μια τεράστια αγάπη για την Αρχαία Ελλάδα και τον ελληνισμό, κάτι που φαίνεται στα έργα του, κυρίως τα συμφωνικά. Ήταν επίσης μπροστά από την εποχή του μουσικά, κάτι που επίσης δεν εκτιμήθηκε από το πλατύ κοινό, αφού το κοινό έμεινε στα σπουδαία τραγούδια που έγραψε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Ήμασταν τυχεροί που ακούσαμε τα τραγούδια του και που τον θαυμάσαμε στις συναυλίες του. Μακάρι και οι επόμενες γενιές να έχουν ανάλογη τύχη, με παρόμοιους συνθέτες που θα πάνε την μουσική μας μπροστά, και που θα τους παραδόσουν αξίες και αρχές, που θα μπορέσουν να τους βοηθήσουν να προοδέψουν...



Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Τι μάθαμε από την εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαϊου

 Οι χθεσινές εκλογές μπορεί να είναι οι πρώτες στην Μεταπολίτευση, όπου η διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης αυξήθηκε αντί να μειωθεί (ενώ τα κόμματα παρέμειναν τα ίδια), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μας έδωσαν την ευκαιρία να γίνουμε σοφότεροι σε αρκετούς τομείς της πολιτικής μας ζωής...

Προσπαθήσαμε ν' αξιολογήσουμε μερικούς από αυτούς:

α) Υπάρχουν πολιτικοί που η έννοια "τσίπα" δε σημαίνει απολύτως τίποτα.
Αναφερόμαστε στον υπουργό Μεταφορών και βουλευτή Σερρών κ. Καραμανλή. Σε μια οποιαδήποτε άλλη Δυτική χώρα ο κ. Καραμανλής θα ήταν, στην καλύτερη των περιπτώσεων σπίτι του, και στην χειρότερη στη φυλακή. Αντ' αυτού όμως, επανεξελέγηκε πανηγυρικά, με 18 χιλιάδες συνοπίτες του να τον τιμούν με την ψήφο τους. Ο άνθρωπος που άφησε τον ελληνικό σιδηρόδρομο στην πικρή του μοίρα, και ο οποίος λίγες μέρες πριν την τραγωδία των Τεμπών ζητούσε από την αντιπολίτευση να ζητήσει συγγνώμη γιατί έκανε ερωτήσεις στην Βουλή που αμφισβητούσαν την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, επανεξελέγη πανηγυρικά. Ξαναεκτέθηκε λοιπόν και ο λαός των Σερρών τον τίμησε. Δεν του έφτανε όμως αυτό, παρά φρόντισε να κάνει και δηλώσεις, λοιδορώντας τον κ. Τσίπρα, προφανώς από την αγανάκτησή του που στοχοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Σοβαρότης μηδέν, αξιοπρέπεια το ίδιο. Ελπίζουμε μόνο να μην ισχύει στις Σέρρες αυτό που λένε στην Κρήτη: "Κοντά στους χωριανούς, και ο δήμαρχος".





















β) Οι ψηφοφόροι κινούνται εκδικητικά.
Από την μία έχουμε τον Ανδρέα Λοβέρδο των 90 χιλιάδων σταυρών (μέχρι πριν μερικά χρόνια) και από την άλλη έχουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιάννη Οικονόμου και τον γνωστό Μπάμπη Παπαδημητρίου (που ξεκίνησε ως αντιμνημονιακός και κατέληξε μνημονιακότερος του Σόιμπλε). Και οι τρεις τους απέτυχαν να εκλεγούν (αν και ο Οικονόμου πιθανότατα θα τα καταφέρει στις εκλογές του Ιουνίου με βάση το μπόνους των εδρών), αν και ήταν προβεβλημένα στελέχη. Ο λόγος: Οι ψηφοφόροι των κομμάτων τους μάλλον βαρέθηκαν το φλερτ του πρώτου με την ΝΔ, και το "ύφος" των άλλων δύο, θεωρώντας ότι και οι τρεις έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό στις παρατάξεις τους. Έτσι τους έστειλε (έστω και για λίγο) σπίτι τους.

γ) Μπορεί κάποιος να ψηφίζει "Χρυσή Αυγή" σε μια εκλογική αναμέτρηση, και στην επόμενη την Πλεύση Ελευθερίας.  
Μπορεί κάποιοι ακροδεξιοί να ψήφισαν τον Φαήλο Κρανιδιώτη και κάποιοι άλλοι την "Νίκη", αλλά είναι πασιφανές ότι ένα σημαντικό ποσοστό εξ αυτών στήριξαν την Πλεύση Ελευθερίας. Ίσως να θαυμάζουν το άγριο βλέμμα της και τις κορώνες της εντός και εκτός Βουλής, ή το σποτ με το αυτοκίνητο από τα χρόνια της ΛΑΕ. Ακροδεξιά δεν είναι, αλλά τους μάγεψε...


δ) Οι παραθρησκευτικές οργανώσεις μπορούν (σχεδόν) να βάζουν ολόκληρα κόμματα στην Βουλή
Η "Νίκη" ήταν ένα κόμμα χωρίς προβολή, χωρίς πλήρεις συνδυασμούς, χωρίς γνωστούς υποψηφίους. Και όμως έφτασε μια ανάσα, πριν την είσοδό της στην Βουλή. Κάποτε οι παραθρησκευτικές οργανώσεις έβγαζαν τον Στέλιο Παπαθεμελή βουλευτή στην Θεσσαλονίκη (που πάντως είχε και πολλούς προσωπικούς ψήφους όντας βουλευτής με έντονη δράση) αλλά κόμματα ολόκληρα (10 έδρες δηλαδή στην απλή αναλογική) ποτέ. Και όμως αυτό παραλίγο να γίνει το 2023 - ανεβάζοντας τον πήχυ εντυπωσιακά.

ε) Η αποχή είναι στο 40+% αλλά αυτό δε σημαίνει και κάτι για ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού μας συστήματος
Με εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ που έκανε ένα σχετικό τηλεοπτικό σποτ και το ΚΚΕ που έκανε σχετικές (αλλά χλιαρές αναφορές), η αποτροπή της αποχής δεν θεωρήθηκε ως σημαντικό πολιτικό ζήτημα (και) σε αυτές τις εκλογές. Προφανώς κάποιοι θεωρούν θεμιτό 4 στους 10 συμπατριώτες μας να μην πηγαίνουν στην κάλπη για να ψηφίσουν. Προφανώς και δεν είναι, αφού απλώς επιτρέπουν σε κάποιους άλλους ν' αποφασίζουν για εκείνους. Αλλά μάλλον κάτι τέτοιο δεν απασχολεί τους απέχοντες...

στ) Η μειονότητα ξαναψήφισε με το βλέμμα προς την Άγκυρα
Πρωτογράψαμε σχετικά το 2014, αλλά θα το επαναλάβουμε. Η ψήφος της μουσουλμανικής μειονότητας είναι πάντα ιδιαίτερη. Αλλά όσο τα κόμματα κατεβάζουν μειονοτικούς υποψηφίους που είναι απευθείας κατευθυνόμενοι και χρηματοδοτούμενοι από την Άγκυρα, ο Έβρος δεν πρόκειται να δει προκοπή. Αλλά εφόσον οι "ψήφοι πέφτουν", δεν ιδρώνει το αυτί πολλών...

και τέλος,
ζ) Πολλοί συμπατριώτες μας θα ήθελαν δουν τον εαυτό τους στην Βουλή
Μπορεί η Ένωση Κεντρώων να έχασε περίπου 0,9%  από την εκλογική της δύναμη (χάνοντας από το κόμμα του γνωστού αντιεμβολιαστή κ. Κούβελα και έχοντας 4 χιλιάδες μόνο ψήφους διαφορά από το "Κϊνημα των Φτωχών" του Παύλου Κοντογιαννίδη που δεν κατέβασε συνδυασμούς σε μεγάλο μέρος της εκλογικής επικράτειας), αλλά μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας, όχι μόνο ίδρυσε κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές αλλά εκτέθηκαν ως υποψήφιοι στις εκλογές. Έτσι φαίνεται ότι μπορεί η αποχή να είναι υψηλή, αλλά όσοι ενδιαφέρονται, ενδιαφέρονται πάρα πολύ, σε βαθμό που θέλουν να εκπροσωπήσουν τους υπόλοιπους...Κορυφαίος πάντως όλων ήταν ο κύριος Δημοσθένης Βεργής ο οποίος πήρε μόνο μια ψήφο, στην Α' Αθηνών και δηλώνει ότι θέλει να τον/την γνωρίσει και τον/την κεράσει!  
(Για τις συσπειρώσεις και τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

Κυριακή 14 Μαΐου 2023

Ένα σχόλιο για την ψήφο των ομογενών στις επερχόμενες εθνικές εκλογές

  Την περίοδο των μνημονίων (2009-2012) υπολογίζεται ότι μετανάστευσαν από την χώρα πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό. Η πλειοψηφία αυτών ήταν νέοι - κατά βάση απόφοιτοι πανεπιστημίου, παίρνοντας μαζί τους όχι μόνο τις ελπίδες του για το μέλλον, αλλά και την οικογένειά τους, δηλαδή συζύγους, παιδιά ακόμα και τους ηλικιωμένους γονείς τους σε αρκετές περιπτώσεις, σε βάθος χρόνου. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα στην χώρα μας. Καθαρή μείωση του πληθυσμού κοντά στο ένα εκατομμύριο, και μεγάλη μείωση στις μικρές ηλικίες. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν το μέλλον της χώρας, που αν και δε θα έκαναν μια μεγάλη αλλαγή στη δημογραφική γήρανση της χώρας, θα της έδιναν τουλάχιστον μερικά χρόνια ώστε να αντιστρέψει την καθοδική πορεία που ακολουθείται. 

Αν βάλουμε σε αυτό το μισό εκατομμύριο (που στην πραγματικότητα είναι μεγαλύτερο), όλους εκείνους που έφυγαν μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες μέχρι σήμερα, έχουμε χοντρικά περίπου 700 με 800 χιλιάδες, και αν επεκτείνουμε ακόμα περισσότερο το παράθυρο επιλεξιμότητας (με βάση τα κριτήρια εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους των Ελλήνων του εξωτερικού), ξεπερνάμε το ένα εκατομμύριο Ελλήνων που θα μπορούσαν να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους. 

Τελικά εγγράφηκαν σε αυτούς τους καταλόγους περίπου 29 χιλιάδες συμπολίτες μας. Υπήρχαν χώρες που υποτίθεται ότι υπάρχει ισχυρή ομογένεια (π.χ. Αλβανία) και δε μαζεύτηκαν καν 40 άνθρωποι ώστε να γίνει εκλογικό κέντρο, με αποτέλεσμα αυτοί να κληθούν να πάνε στην Βουλγαρία για να ψηφίσουν (πράγμα που προφανώς δεν πρόκειται να συμβεί). Στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές (π.χ. Ουαλία) που υπάρχουν 3 παροικιακά ελληνικά σχολεία και δε βρέθηκαν επίσης 40 αιτούμενοι για να γίνει εκλογικό κέντρο, με αποτέλεσμα αυτοί να κληθούν να πάνε στο Λονδίνο. 

Και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Αυτή τη φορά το κράτος δεν ευθύνεται. Η διαδικασία ήταν απλούστατη και γρήγορη. Υπήρχε πλειάδα επιλογών για τα αποδεικτικά μόνιμης διαμονής και η εντολή που υπήρχε ήταν "αν υπάρχει αμφιβολία, η αίτηση γίνεται δεκτή". Με λίγα λόγια το κράτος ήθελε να δοθεί η δυνατότητα σε όποιον το ήθελε, να ψηφίσει στην χώρα διαμονής του.

Το πρόβλημα όμως είναι άλλο. Γιατί καταλήξαμε η εγγραφή στους καταλόγους να γίνει περίπου από το 3% αυτών που είχαν το δικαίωμα να το κάνουν; Γιατί υπάρχει τέτοια απαξίωση και (προφανώς) αδιαφορία; Γιατί τόσοι συμπατριώτες μας δε θεωρούν σημαντικό να εκφράσουν την προτίμηση ή ακόμα και την αντίθεση ή την οργή τους με το κομματικό κατεστημένο;

Εδώ έχει προφανώς ρόλο το σύστημα. Δεν έχει δείξει ποτέ πραγματικά ενδιαφέρον για τους Έλληνες του εξωτερικού. Τους θυμάται μόνο την περίοδο των εκλογών και όταν αυτή περάσει, περνάνε και αυτοί στην λήθη.

Βέβαια όλοι αυτοί που δεν έκαναν τον κόπο να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους των Ελλήνων του εξωτερικού, έχουν ευθύνη. Αύριο-μεθαύριο θα χρειαστούν ένα χαρτί από μια προξενική αρχή. Αν δεν έχουν δηλωθεί, δε θα μπορούν να γκρινιάζουν αν χρειαστεί να ταξιδέψουν 4-5 ώρες για να πάρουν αυτό το χαρτί που θα θέλουν, αφού το κοντινότερο προξενείο θα είναι πολλές ώρες μακριά και όχι κοντά σε αυτούς ακόμα και αν στην πραγματικότητα στην περιοχή τους ζουν χιλιάδες Έλληνες.  Μετά θα κάνουν οικογένεια, πιθανόν παιδιά. Πως θα μπορούν να διεκδικήσουν μια πιο ανθρώπινη διαδικασία (και όχι περί τις 130-140 σελίδες σε δικαιολογητικά όπως είναι, κατά μέσο όρο, αυτή τη στιγμή) για να πάρουν τα παιδιά τους το πολυπόθητο χαρτί μόνιμης κατοικίας στο εξωτερικό που χρειάζεται για βασικές διαδικασίες όπως π.χ. για την αναβολή στράτευσης. Το κράτος δυστυχώς, έχει μάθει να λειτουργεί υπό το φόβο της αντίδρασης: μη δηλωμένος + μη διεκδίκηση = αδιαφορία από το κράτος.  

To ίδιο βέβαια ισχύει και γι' αυτούς που δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα, δεν αντιδρούν, αλλά έχουν απαιτήσεις από το κράτος και κατηγορούν την (όποια) κυβέρνηση...

Παιδιά τα πράγματα είναι απλά: Όποιος δεν ψηφίζει, δε δικαιούται να μιλάει γιατί αφήνει τους άλλους ν' αποφασίσουν γι' αυτόν...

Πέμπτη 4 Μαΐου 2023

Τα εκλογικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την περίοδο 1974 - 2012

 Από το 1974 μέχρι και το 2012 διενεργήθηκαν δεκαπέντε βουλευτικές εκλογικές διαδικασίες με δυο κόμματα να μονοπωλούν τις πρωτιές. Η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) νίκησε 9 φορές και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) τις άλλες 6. Βέβαια, η ΝΔ μόνο τις 4 φορές κέρδισε μαζί με την πρωτιά και την πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όποτε ήρθε πρώτο, διέθετε πάντοτε περισσότερες από 150 έδρες στη Βουλή. Το δίπολο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έσπασε το 2015, όπου σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ (για να πάρει ξανά την εξουσία το 2019 η ΝΔ).

Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει και το μεγαλύτερο μερίδιο στον χρόνο παραμονής στην εξουσία στη διάρκεια των 41 χρόνων της μεταπολιτευτικής περιόδου 1974-2015 - συνολικά 21 έναντι 20 της ΝΔ (σύν τα χρόνια της συγκυβέρνησης). Το εκπληκτικότερο όλων όμως είναι ότι από το 1974 μέχρι και το 2009, οι πρωθυπουργοί μας είχαν το επίθετο Καραμανλής ή Παπανδρέου στα 24 από αυτά (για να προστεθούν σε αυτά, τα 4 του Κυριάκου Μητσοτάκη μεταξύ το 2019 και το 2023). Οι εκλογές του 2009 ήταν οι πρώτες που δεν υπήρξε υποψήφιος πρωθυπουργός προερχόμενος από τις δυο οικογένειες «ταμπού» της πολιτικής μας ζωής!

Από όλο αυτό το «πανηγύρι» φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η «τέταρτη» εξουσία, ο Τύπος, κυρίως δε με τη μορφή που υπήρχε στην Ελλάδα από το 1974 και μέχρι το 2012, όταν δηλαδή δημιουργήθηκαν τα παραδοσιακά εκδοτικά μπλοκ που χωρίζονται σε «νεοδημοκρατικά» και «πασοκικά» έντυπα. Οι εφημερίδες άσκησαν πάντοτε κριτική – ενίοτε και εξουσία – είτε στην συμπολίτευση είτε στην αντιπολίτευση και επηρέασαν όλα αυτά τα χρόνια το εκλογικό σώμα. Επίσης, σε ένα ίσως μοναδικό φαινόμενο του δυτικού κόσμου, ακόμα και σε περιόδους εξόφθαλμης ανικανότητας εκάστοτε κυβερνήσεων, τα φιλικώς κείμενα έντυπα πολύ συχνά απέφυγαν να τοποθετηθούν κατά τέτοιων καταστάσεων, αποδεικνύοντας τις βαθύτερες – και συχνά υπόγειες – σχέσεις ανάμεσα στον Τύπο και τα πολιτικά συμφέροντα του τόπου. Από τη σοβαρή και μετρημένη «Καθημερινή» μέχρι την ενθουσιώδη και εκδηλωτική «Ελευθεροτυπία», απολαύστε τη δημοσιογραφική άποψη για τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρώτη σελίδα του Τύπου.

Οι εκλογές του 2012 αποτέλεσαν το κύκνειο άσμα της σημασίας του τύπου στην πολιτική ζωή της χώρας. Από κει και πέρα κυριαρχούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το ίντερνετ, με την τηλεόραση να προσπαθεί να περισώσει το χαμένο της γόητρο...Γι' αυτό και σταματάμε την αναδρομή σε αυτές, με την υπόσχεση ν' ανανεώσουμε το αφιέρωμα κάποια στιγμή - για ιστορικούς λόγους κυρίως...

1.  17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1974 – ΝΔ

Κωνσταντίνος Καραμανλής – ο «απελευθερωτής» πρωθυπουργός

Οι Έλληνες προσέρχονται για πρώτη φορά στις κάλπες μετά από 10 χρόνια. Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη μέρα (πρώτη επέτειος του Πολυτεχνείου) η Νέα Δημοκρατία του εγγυητή της αποκατάστασης της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, σαρώνει στις εκλογές λαμβάνοντας σχεδόν 55% και 219 έδρες στη Βουλή. Δεύτερο κόμμα αναδεικνύεται η Ένωση Κέντρου του Γεώργιου Μαύρου και τρίτο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Το νομιμοποιημένο ΚΚΕ συμμετέχει για πρώτη φορά σε εκλογές από το 1936.
Αποτελέσματα:
- ΝΔ: 54.37% - 219 έδρες
- ΕΚΝΔ (Ένωση Κέντρου / Νέες Δυνάμεις): 20.42% - 60 έδρες
- ΠΑΣΟΚ:  13.58% - 13 έδρες
- ΕΑ (Ενωμένη Αριστερά): 9.47% - 8 έδρες

2.  20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1977 – ΝΔ

Ο Καραμανλής επανεκλέγεται – Άνοδος του ΠΑΣΟΚ

Η ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κερδίζει ξανά τις εκλογές, σαφώς όμως αποδυναμωμένη σε ψήφους και έδρες. Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου καταποντίζεται, ενώ το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση με θεαματικά αυξημένες δυνάμεις (25% και 93 έδρες). Το ΚΚΕ κατεβαίνει ανεξάρτητο και φτάνει σχεδόν στο 10%, ενώ η Αριστερή Συμμαχία του Ηλία Ηλιού με 2.72% εκλέγει 2 βουλευτές.  Κάνουν την εμφάνισή τους δυο πρωταγωνιστές της Αποστασίας του ’65, ο Στέφανος  Στεφανόπουλος με την Εθνική Παράταξη και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων. Η Βουλή που προκύπτει από τις εκλογές είναι επτακομματική και διατηρεί το ρεκόρ πολυφωνίας μέχρι σήμερα.
Αποτελέσματα:
- ΝΔ: 41.84% - 171 έδρες
- ΠΑΣΟΚ: 25.34% - 93 έδρες
- ΕΔΗΚ: 11.95% - 16 έδρες
- ΚΚΕ: 9.36% - 11 έδρες
- ΕΠ: 6.82% - 5 έδρες
- ΣΥΜΜΑΧΙΑ: 2.72% - 2 έδρες
- ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ: 1.08% - 2 έδρες

3.  18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1981 – ΠΑΣΟΚ

Ο Ανδρέας, πρωθυπουργός της «Αλλαγής»

Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ πετυχαίνουν έναν ιστορικό θρίαμβο ανεβαίνοντας στην εξουσία με το 48.07% και 172 έδρες. Ο Κ. Καραμανλής έχει ήδη κατέβει από το άρμα της ΝΔ, αφήνοντας τον Γεώργιο Ράλλη εύκολη λεία στην καταιγίδα της «αλλαγής». Ο Ανδρέας, εκφραστής των οραμάτων του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης, σπάει την παράδοση των σύντομων κεντροαριστερών παρενθέσεων, διαμορφώνοντας ένα νέο σκηνικό στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας. Παγιώνεται για πρώτη φορά το δίπολο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ με τρίτο πόλο την Αριστερά, την οποία αντιπροσωπεύει στη Βουλή το ΚΚΕ. Εκτός Κοινοβουλίου μένουν το ΚΚΕ εσ., η ΕΔΗΚ, το ΚΟΔΗΣΟ και το Κόμμα Προοδευτικών του Σπ. Μαρκεζίνη. Πρόκειται για την πιο φτωχή αντιπροσώπευση δυνάμεων στη μεταπολιτευτική Βουλή με μόνο 3 κόμματα να καταλαμβάνουν όλα τα έδρανα.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 48.07% - 172 έδρες
ΝΔ: 35.86% - 115 έδρες
ΚΚΕ: 10.93% - 13 έδρες

4.  2 ΙΟΥΝΙΟΥ 1985 – ΠΑΣΟΚ

Ο Αντρέας συνεχίζει να εμπνέει

Το ΠΑΣΟΚ παίρνει δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη νίκη (46%) και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όμως και η ΝΔ – υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη – ανεβάζει τη δύναμή της κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες (41%). Τα δυο κομμουνιστικά κόμματα (ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ.) συμπληρώνουν τη Βουλή, ενώ μια δεκαετία μετά τη μεταπολίτευση σβήνει η ακροδεξιά στην Ελλάδα, με την ΕΠΕΝ του Χρύσανθου Δημητριάδη να περιορίζεται στις 38.000 ψήφους και το 0.60%, μένοντας φυσικά εκτός Κοινοβουλίου.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 45.82% - 161 έδρες
ΝΔ: 40.85% - 126 έδρες
ΚΚΕ: 9.89% - 12 έδρες
ΚΚΕ (εσ.): 1.84% - 1 έδρα

5.  18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1989 – ΝΔ (πρώτο κόμμα)

Ο λαός τιμωρεί τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ

Αρχίζει το μακρύ δεκάμηνο της ακυβερνησίας και των 3 συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Το εκλογικό σώμα γυρίζει για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση την πλάτη του στο ΠΑΣΟΚ και το τιμωρεί για τα σκάνδαλα. Η ΝΔ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, αλλά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού διαθέτει μόνο 145 έδρες. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η ενωμένη – για πρώτη φορά μετά το ’74 – Αριστερά (ως Συνασπισμός), φτάνοντας το 13.1% και τις 28 έδρες. Η μουσουλμανική μειονότητα εκλέγει για πρώτη φορά ανεξάρτητο βουλευτή (στο νομό Ροδόπης). Η ΝΔ και ο Συνασπισμός της Αριστεράς σχηματίζουν κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη, με πρώτο μέλημα την περιβόητη «κάθαρση» και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου σε δίκη.
Αποτελέσματα:
ΝΔ: 44.3% - 145 έδρες
ΠΑΣΟΚ: 39.1% - 125 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 13.1% - 28 έδρες
ΔΗΑΝΑ: 1% - 1 έδρα
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ (Ν. Ροδόπης): 0.5% - 1 έδρα

6.  5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1989 – ΝΔ (πρώτο κόμμα)

Ο Μητσοτάκης προ των πυλών

Τέσσερις μήνες μετά τη σύμπραξη ΝΔ και Αριστεράς, η χώρα οδηγείται σε νέες εκλογές. Η ΝΔ ανεβάζει το ποσοστό της στο 46.19%, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό για να γίνει πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης, αφού το κόμμα του φτάνει μέχρι τις 148 έδρες. Ο Συνασπισμός χάνει 2% από τη δύναμή του, ποσοστό που πηγαίνει σχεδόν ατόφιο στο ΠΑΣΟΚ (40.67%). Για πρώτη φορά στα χρονικά, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί εκλέγουν βουλευτή (τη Μαρίνα Δίζη στην Α’ Αθήνας). Η αδυναμία της ΝΔ για αυτοδυναμία, οδηγεί στον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμό της Αριστεράς με πρωθυπουργό τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η πόλωση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ φτάνει στο μεγαλύτερο ποσοστό της, καταγράφοντας το σύνολο-ρεκόρ του 86.86%.
Αποτελέσματα:
ΝΔ: 46.19% - 148 έδρες
ΠΑΣΟΚ: 40.67% - 128 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 10.97% - 21 έδρες
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ: 0.58% - 1 έδρα
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ (Ν. Ροδόπης): 0.38% - 1 έδρα
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ (ΠΑΣΟΚ & ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στο Ν. Λευκάδας): 0.34% - 1 έδρα

7.  8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1990 – ΝΔ (πρώτο κόμμα)

Η μεγάλη νύχτα του Κατσίκη

Τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, 4 μόλις μήνες μετά την ορκωμοσία της οικουμενικής. Η ΝΔ φτάνει το 46.89%, αλλά εκλέγει 150 βουλευτές. Μέσα στη νύχτα γίνονται 151 με την προσθήκη του εκλεγμένου με την ΔΗΑΝΑ στο Υπόλοιπο Αττικής, Θεόδωρου Κατσίκη, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα προσχώρησε στη ΝΔ. Έτσι λοιπόν, μετά από 3 συνεχόμενες αναμετρήσεις, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τη βοήθεια των 406 ψηφοφόρων της ΔΗΑΝΑ που σταύρωσαν και ανέδειξαν βουλευτή τον Θ. Κατσίκη, γίνεται πρωθυπουργός. Οι Οικολόγοι εκλέγουν και πάλι έναν βουλευτή, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Θράκης κάνουν τους δικούς τους δυο. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς στην τελευταία κοινή του κάθοδο σε εκλογές, μένει στο 10.28% με 19 έδρες.
Αποτελέσματα:
ΝΔ: 46.89% - 150 έδρες
ΠΑΣΟΚ: 38.61% - 123 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 10.28% - 19 έδρες
ΣΥΝ/ΜΟΙ ΠΑΣΟΚ & ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (για τις μονοεδρικές): 1.02% - 4 έδρες
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ: 0.77% - 1 έδρα
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ / ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ (Ν. Ροδόπης & Ν. Ξάνθης): 0.70% - 2 έδρες
ΔΗΑΝΑ: 0.67% - 1 έδρα

8.  10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1993 – ΠΑΣΟΚ

Η εκδίκηση του Αντρέα

Τρεις μήνες μετά την ίδρυση από τον Αντώνη Σαμαρά της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ) και ένα μήνα μετά την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή της ΝΔ, Γιώργου Συμπιλίδη, που οδήγησε στην απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές, με μεγάλους θριαμβευτές το ΠΑΣΟΚ (47%) και τον Ανδρέα Παπανδρέου στο μεγαλύτερο come back της μεταπολίτευσης. Ο ήδη αθωωμένος από το ειδικό δικαστήριο Ανδρέας, σχηματίζει έτσι την τρίτη και τελευταία του κυβέρνηση. Η ΝΔ πέφτει 7.5 μονάδες, η ΠΟΛΑΝ εκλέγει 10 βουλευτές, ενώ το ΚΚΕ κατρακυλάει στο χαμηλότερο μεταπολιτευτικό του ποσοστό (4.54%), πληρώνοντας κυρίως τη σύμπραξη του 1989 με τον Μητσοτάκη. Είναι πάντως χαρακτηριστικό, ότι για πρώτη φορά δυο γυναίκες ηγούνται των δυο αριστερών κομμάτων: η Αλέκα Παπαρήγα (ΚΚΕ) και η Μαρία Δαμανάκη (ΣΥΝ). Για πρώτη φορά μπαίνει και το πλαφόν του 3% πανελλαδικά για την είσοδο στη Βουλή.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 46.88% - 170 έδρες
ΝΔ: 39.30% - 111 έδρες
ΠΟΛΑΝ: 4.88% - 10 έδρες
ΚΚΕ: 4.54% - 9 έδρες

9.  22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1996 – ΠΑΣΟΚ

Ο Σημίτης και το εκσυγχρονιστικό μπλοκ

Οχτώ μήνες μετά την διαδοχή του ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη και τρεις μήνες μετά το θάνατο του ιστορικού ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, η χώρα οδηγείται και πάλι σε πρόωρες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ παίρνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά τη νίκη, αφήνοντας 3 μονάδες πίσω τη ΝΔ του Μιλτιάδη Έβερτ. Το ΚΚΕ αρχίζει να συνέρχεται και ανεβάζει τη δύναμή του (5.61%), ενώ δυναμικά επανέρχεται ο Συνασπισμός με 5.12% και 10 έδρες. Το ΔΗΚΚΙ του αποχωρήσαντα από το ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Τσοβόλα μπαίνει και αυτό στη Βουλή με 4.43% και 9 βουλευτές. Θρίλερ για την ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά, που για 0.06% και λίγες δεκάδες ψήφους δεν καταφέρνει τελικά να πιάσει το 3% και μένει εκτός Κοινοβουλίου.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 41.49% - 162 έδρες
ΝΔ: 38.12% - 108 έδρες
ΚΚΕ: 5.61% - 11 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 5.12% - 10 έδρες
ΔΗΚΚΙ: 4.43% - 9 έδρες

10.  9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2000 – ΠΑΣΟΚ

Το μεγάλο θρίλερ της μεταπολίτευσης

Η δέκατη εκλογική αναμέτρηση της μεταπολίτευσης είναι η πιο μικρή σε διαφορά, αλλά και η πιο μεγάλη σε αγωνία και ανατροπές. Η βραδιά των εκλογών εξελίσσεται σε ένα απίστευτο θρίλερ που κρίνεται τελικά στο νήμα υπέρ του ΠΑΣΟΚ και του Κώστα Σημίτη. Μόλις 72.400 ψήφοι (και μια ποσοστιαία μονάδα) χωρίζουν τα δυο μεγάλα κόμματα. Με τα πρώτα αποτελέσματα και για 4 περίπου ώρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, η ΝΔ φαίνεται να κερδίζει, όμως με το που αρχίζουν να φτάνουν τα μεγάλα αστικά κέντρα και η Β’ Αθηνών, η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η πρώτη εκλογική αναμέτρηση του Κώστα Καραμανλή και συνοδεύτηκε από το (μοναδικό μέχρι σήμερα στα κοινοβουλευτικά χρονικά) unfair να μην συγχαρεί τον αντίπαλό του, Κ. Σημίτη, για τη νίκη του. Σταθερό το ΚΚΕ σε ποσοστό (5.52%) και έδρες (11), σε πτώση ο Συνασπισμός που περνάει οριακά το 3% εκλέγοντας 6 βουλευτές. Αντίθετα το ΔΗΚΚΙ (2.69%) δεν τα καταφέρνει και για 20.000 ψήφους μένει εκτός Βουλής.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 43.79% - 158 έδρες
ΝΔ: 42.74% - 125 έδρες
ΚΚΕ: 5.52% - 11 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 3.20 % - 6 έδρες

11.  7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2004 – ΝΔ

24 χρόνια μετά και πάλι Κ. Καραμανλής

Χρειάστηκε να περιμένει άλλα 4 χρόνια ο Κώστας Καραμανλής για να γίνει πρωθυπουργός και θα το καταφέρει με μεγάλη άνεση το 2004. Η δημοτικότητα του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο ναδίρ, οι δημοσκοπήσεις μιλάνε για διαφορές που αγγίζουν διψήφιο αριθμό, η οικονομία βρίσκεται σε αδιέξοδο και δυο μήνες πριν τις εκλογές, ο Κώστας Σημίτης αποφασίζει να παραχωρήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου. Ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών απλά συγκρατεί την ήττα του ΠΑΣΟΚ σε λογικά πλαίσια. Η ΝΔ παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό της τα τελευταία 14 χρόνια (45.4%), το ΠΑΣΟΚ το δικό του χαμηλότερο στην ίδια περίοδο (40.5%) και ο Κώστας Καραμανλής γίνεται ο νεώτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Το ΚΚΕ εμφανίζει μικρή άνοδο (5.9%) κερδίζοντας μια έδρα παραπάνω (12), ενώ ο Συνασπισμός παραμένει σταθερός, οριακά πάνω από το 3% και με 6 βουλευτές. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, όμως με ποσοστό 2.2% μένει εκτός Βουλής. Ίδια τύχη και για το ΔΗΚΚΙ (1.8%), που σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής καριέρας του Δ. Τσοβόλα.
Αποτελέσματα:
ΝΔ: 45.4% - 165 έδρες
ΠΑΣΟΚ: 40.5% - 117 έδρες
ΚΚΕ: 5.9% - 12 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 3.3% - 6 έδρες

12.  16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2007 – ΝΔ

Η δεύτερη ευκαιρία στον Κώστα Καραμανλή

Λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία και την υπόλοιπη Ελλάδα, ο Κώστας Καραμανλής κερδίζει τη δεύτερη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, αφήνοντας 4 σχεδόν μονάδες πίσω το ΠΑΣΟΚ, που ακόμα παιδεύεται από εσωτερικές φαγωμάρες και εσωστρέφεια, ανίκανο να εισπράξει έστω και στο ελάχιστο την ήδη υπάρχουσα λαϊκή δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση. Η ΝΔ πέφτει 3.5 μονάδες και το ΠΑΣΟΚ 2.5, ενώ αντίθετα σημαντική αύξηση παρουσιάζουν τα δυο αριστερά κόμματα. Το ΚΚΕ φτάνει στο 8.15% με 22 έδρες και ο Συνασπισμός με 5.04% εκλέγει 14 βουλευτές. Μετά από 30 χρόνια συνεχούς απουσίας από το Κοινοβούλιο (τελευταία παρουσία η Εθνική Παράταξη του Στέφανου Στεφανόπουλου το 1977) η ακροδεξιά εμφανίζεται και πάλι με τον ΛΑΟΣ που φτάνει το 3.8% και τις 10 έδρες.
Αποτελέσματα:
ΝΔ: 41.83% - 152 έδρες
ΠΑΣΟΚ: 38.10% - 102 έδρες
ΚΚΕ: 8.15% - 22 έδρες
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: 5.04% - 14 έδρες
ΛΑΟΣ: 3.80% - 10 έδρες

13.  4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 – ΠΑΣΟΚ

Θρίαμβος του Γιωργάκη – λεφτά υπάρχουν – Παπανδρέου

Η Νέα Δημοκρατία ζει την απόλυτη καθίζηση σημειώνοντας το μικρότερο ποσοστό της ιστορίας της (33.5%) μέχρι το 2012, αλλά και για πρώτη φορά στα χρονικά κατακτώντας μόνο διψήφιο αριθμό εδρών - μόλις 91. Η πλήρης αποτυχία σε όλους τους τομείς (και) της δεύτερης διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, αλλά και οι απλόχερες προεκλογικές υποσχέσεις του Γιωργάκη, φέρνουν έναν ακόμα Παπανδρέου – τον τρίτο – στο πρωθυπουργικό αξίωμα, με αυτοδυναμία 160 εδρών. Η διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων είναι η δεύτερη μεγαλύτερη που καταγράφει το ΠΑΣΟΚ, πίσω μόνο από τις 12 του 1981! ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ χάνουν λίγο από το ποσοστό τους και από έναν βουλευτή το καθένα (21 και 13 έδρες αντίστοιχα), ενώ ο (άλλος) μεγάλος κερδισμένος της βραδιάς είναι ο ΛΑΟΣ που ανεβάζει το ποσοστό του κατά 2% και φτάνει τις 15 έδρες. Η ακροδεξιά απενοχοποείται.
Αποτελέσματα:
ΠΑΣΟΚ: 43.92% - 160 έδρες
ΝΔ: 33.47% - 91 έδρες
ΚΚΕ: 7.54% - 21 έδρες
ΛΑΟΣ: 5.63% - 15 έδρες
ΣΥΡΙΖΑ: 4.60% - 13 έδρες

14.  6 ΜΑΪΟΥ 2012 – ΝΔ





Οι πιο περίεργες εκλογές της Μεταπολίτευσης μετά από δύο αιματηρά μνημόνια. Η ΝΔ, τον Μάη, έφθασε στο ιστορικά χαμηλό ποσοστό της από 33,74% των ψηφοφόρων του 2009 στο 18,85%. Το ΠΑΣΟΚ από 43,92% του 2009 γκρεμίστηκε κυριολεκτικά στο 13,18% το 2012. Και τα δύο κόμματα έχασαν εκατομμύρια ψήφους - σε τρία χρόνια.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε ελπίδα για μια διαφορετικού τύπου διακυβέρνηση, δίνοντάς του τη σκυτάλη, ως αντίπαλο δέος της ΝΔ. 

Αποτελέσματα:
ΝΔ: 18,85%  - 108 έδρες
ΣΥΡΙΖΑ: 16,78 % - 52 έδρες 
ΠΑΣΟΚ: 13,18%  - 41 έδρες
Ανεξάρτητοι Έλληνες:10,61% - 33 έδρες 
ΚΚΕ: 8,48% - 26 έδρες 
Χρυσή Αυγή: 6,97 % - 21 έδρες 
ΔΗΜΑΡ: 6,11% - 19 έδρες.

Για τον χαμό που ακολούθησε με τις διερευνητικές δε θα σχολιάσουμε...Η "Ελεύθερη Ώρα" βέβαια έλεγε για τις προφητείες του Παϊσίου αλλά κάποιοι γελούσαν...



15.  17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 – ΝΔ




Χωρίς προφητεία του Παϊσίου αυτή τη φορά, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την επομένη των εκλογών δίνουν το στίγμα. Από την μία "νικητής ήταν ο Αλέξης" (που όντως μπορούσε να είναι υπερήφανος για το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ) και από την άλλη είχαμε το πρωτοσέλιδο "ανακούφισης" για τη "λαϊκή εντολή" στη ΝΔ (στο Έθνος). Σημειώστε πάντως ότι 11 χρόνια μετά, τόσο η "Αυριανή", όσο και το "Εθνος" έχουν πάψει να κυκλοφορούν. Άρα τζάμπα πήγε η μεταστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ (της Αυριανής) και στη ΝΔ (του Έθνους)...

Αποτελέσματα:
ΝΔ: 29,66% - 129 έδρες 
ΣΥΡΙΖΑ: 26,89% -71 έδρες 
ΠΑΣΟΚ: 12,28% -  33 έδρες 
ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΕΣ: 7,51% - 20 έδρες 
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 6,92% - 18 έδρες 
ΔΗΜΑΡ: 6,26% - 17 έδρες 
ΚΚE: 4,50% - 12 έδρες.