Σχόλιο για τα μέτρα της 6ης δόσης

Να 'μαστε λοιπόν. Είναι η 9η ή 10η φορά (έχουμε χάσει το λογαριασμό) που ανακοινώνονται "καινούργια" μέτρα τα οποία πάντα είναι "απαραίτητα" για να "πιάσουμε τους στόχους".

Τα μέτρα βέβαια δεν είναι καινούργια. Όσοι μας παρακολουθούν από την αρχή (ή ακόμα και οι καινούργιοι αναγνώστες με μια μικρή αναζήτηση στις ετικέτες του ιστολογίου μας) ξέρουν ότι τα περισσότερα απ΄ αυτά τα μέτρα έχουν συζητηθεί ή έχουν ζητηθεί από την αρχή της φαύλης περιόδου στην οποία εισήλθαμε χάρις την αναλγησία 25 χρόνων και τη σειρά άστοχων και επίκινδυνων ενεργειών της παρούσας κυβέρνησης. Απλά κάποιοι μας έφτασαν εδώ με στόχο να τα δεχτούμε "ως απαραίτητα"...

Αυτή τη φορά δεν είχαμε ούτε συνεντεύξεις τύπου, ούτε διαγγέλματα του Πρωθυπουργού (ο οποίος δεν ξέρουμε καν εαν είναι στην χώρα ή αν ετοιμάζεται να φύγει), ούτε ανακοινώσεις από υπουργούς. Απλώς μια ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος ελπίζουμε να μην είναι ένας απλός στρατιώτης "του κινήματος" αλλά να έχει σιγουρέψει μια μελλοντική θέση σε κάποιο διεθνή οργανισμό ή το ψηφοδέλτιο επικρατείας (αν υπάρχει ΠΑΣΟΚ μέχρι τις επόμενες εκλογές) - τόσες φορές που βγαίνει και "ξελασπώνει" την κυβέρνηση προσπαθώντας να κάνει τη νύχτα μέρα, το αξίζει.

Η ανακοίνωση βέβαια από μόνη της είναι αστεία - αν κανείς έχει το χρόνο να τη διαβάσει κανείς. Αναφέρεται σε "εξομείωση του αφορολόγητου με αυτό των ξένων χωρών" (ξεχνόντας τους μισθούς που ισχύουν εκεί και την απουσία τόσων εκαντοντάδων έμμεσων και φόρων που ισχύουν στην χώρα μας), σε "εξορθολογισμό του κράτους" (το οποίο όποιος έχει παιδί σε ηλικία σχολείου ή είχε την ατυχία να επισκεφτεί νοσοκομείο για λόγους υγείας, ξέρει τι σημαίνει) και "ενιαίο μισθολόγιο" και "μείωση συντάξεων" σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, ξεχνώντας ότι οι πρώτες είναι όλες σχεδόν μετοχοποιημένες (και άρα η επιβάρυνσή του κρατικού προϋπολογισμού είναι μικρή) ενώ στο 2ο οι κρατήσεις είναι πραγματικά τεράστιες (και επομένως δικαιολογούν τις συντάξεις και το εφάπαξ).

Η ανακοίνωση δυστυχώς δεν μας ανέφερε τι έφταιξε και τα προηγούμενα "αναγκαία" μέτρα δε δούλεψαν ή γιατί τα προ-προηγούμενα "άδικα μεν αλλά υποχρεωτικά" μέτρα δεν πέτυχαν. Γιατί η κυβέρνηση δεν έπραξε τ' αυτονόητα δηλ. να μειώσει τις σπατάλες της (γιατί π.χ. να μένει η κυρία Διαμαντοπούλου στο "Four Seasons"; Τη γνωρίζουμε προσωπικά από φοιτήτρια και θυμόμαστε να "απεχθάνεται" τέτοιες "υπερβολές" - στη θεωρία τουλάχιστον), να εφαρμόσει την πραγματικά αναλογική συμμετοχή στο φορολογικό σύστημα, να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή (στην πράξη και όχι στα λόγια) και γιατί δεν προστάτεψε τους πολίτες της, ψάχνοντας άλλες λύσεις πέραν του Μνημονίου, το οποίο θα έπρεπε να είναι η τελευταία και όχι η πρώτη λύση.

Για να είμαστε πάντως ειλικρινείς θα πρέπει να τους βγάλουμε το καπέλο: η κυβέρνηση εφάρμοσε μια στρατηγική έξυπνη που την κράτησαν στην εξουσία, επιτρέποντας της να "πραγματοποιήσει το πρόγραμμά της" (το οποίο βέβαια δεν είχε σχέση με αυτό με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές). Στην αρχή λειτούργησε με τη λογική της "καμένης γης", ρίχνοντας το φταίξιμο στους "προηγούμενους". Μετά (και αφού η επιτυχία του εγχειρήματος κράτησε λίγο) λειτούργησε εκφοβιστικά (θυμηθείτε την υπόθεση της Marfin και τις ευθύνες που αποδόθηκαν), αποτρέποντας τον κόσμο από το να βγει στους δρόμους, πράγμα που ξανέκανε και κατά τις κινητοποιήσεις των "αγανακτισμένων" (θυμηθείτε το σχετικό σχέδιο της αστυνομίας εδώ). Μετά έβαλε συνειδησιακά διλήμματα (μέσω του κυρίου Πάγκαλου) τονίζοντας ότι "μαζί τα φάγαμε". Στην συνέχεια έπαιξε το σίγουρο χαρτί - τη φαγωμάρα των Ελλήνων. (Ως γνωστόν, λαός ενωμένος ποτέ νικημένος, αλλά για να το κάνει αυτό ο Έλληνας πρέπει να έχει να πολεμήσει Πέρσες, Τούρκους ή Γερμανούς ή να έχει πάρει μετάλλια στο μπάσκετ ή στους Ολυμπιακούς. Τον υπόλοιπο καιρό περνάμε την ώρα μας ευχάριστα, κανιβαλίζοντας η μια κοινωνική ομάδα την άλλη). Έτσι αργά μεν, σταθερά δε, έριξε το φταίξιμο στους "δημοσίους υπαλλήλους" ξεχνώντας ότι: α) οι υπάλληλοι δε διορίζονταν μόνοι τους β) από το 1994, και με το νόμο Πεπονή, διορισμοί μονίμων δημοσίων υπαλλήλων γίνονται κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία από τον ΑΣΕΠ και επομένως υπάρχει μια αντικειμενικότητα και διαφάνεια, πρωτόγνωρη ακόμα και για τον ιδιωτικό τομέα. Η μαγική αυτή κίνηση έπιασε γιατί ο Έλληνας όταν είναι χαμηλά, αντί ν' ανέβει ψηλότερα, ρίχνει πέτρες στους από πάνω να πέσουν μαζί του. Έτσι κατάφερε (επικεντρώνοντας τα μέτρα στον Δημόσιο τομέα) να δεχτεί υποστήριξη από μερίδα εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα - που αντί να ζητούν την κάλυψη του κράτους απέναντι στις άθλιες εργασιακές συνθήκες τους, χαίρονται που θα γίνει το ίδιο και στον δημόσιο τομέα. Παράλληλα δε, θα έχει ενδιαφέρον ότι ξεδιπλωθούν όλες οι πτυχές της κρίσης, να δούμε πως θα επιβιώσει και ο ιδιωτικός τομέας με την μορφή που έχει (μικρομεσαίες επιχειρήσεις) δεδομένου ότι στηρίζεται είτε έμμεσα (μέσω προμηθειών) είτε άμεσα (μέσω της αγοραστικής δύναμην των δημοσίων υπαλλήλων) από το ίδιο το Δημόσιο που υβρίζουν.

Πάντως ότι και ν' αποφάσισε η κυβέρνηση, θεωρούμε ότι έχει μικρή σημασία. Ο καινούργιος φόρος στ' ακίνητα μέσω του λογαριασμού στην ΔΕΗ (που προστέθηκε στους ήδη γνωστούς και υπάρχοντες) που ξεκίνησε για 2 χρόνια και 8α καταλήξει εφ' όρου ζωής και η γενικευμένη εργασιακή εφεδρεία στο Δημόσιο, θα είναι η ταφόπλακα της.

Ούτε η κοινωνία, ούτε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ μπορεί ν' αντέξει περισσότερο. Οι βουλευτές του "κινήματος" κάποιοι στιγμή θ' αναγκαστούν να γυρίσουν στις εκλογικές τους περιφέρειες (οπότε θα πρέπει να εξηγήσουν τ' ανεξήγητα), οι πολίτες θα σταματήσουν να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, το κίνημα "δεν πληρώνω" θα ξεφύγει από τα διόδια και θα πάει σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, ο κόσμος θα κατασκηνώσει στο Σύνταγμα και δε θα φεύγει ούτε με γερανούς και γενικώς η κατάσταση θα φύγει εκτός ελέγχου. Θα μπορούσε να έχει γίνει ήδη (θυμηθείτε την ευκαιρία για έφοδο στην βουλή στην μεγαλείωδη συγκέντρωση των αγανακτισμένων τον περασμένο Ιούνιο), αλλά ο Έλληνας έδωσε την 100η ευκαιρία στην κυβέρνηση - χωρίς αυτή να το πάρει χαμπάρι... Για να μη γίνει το τελευταίο η κυβέρνηση θ' αναγκαστεί ή να συγκυβερνήσει με όλους ή ν' αναστείλει (και τυπικά) τη λειτουργία του Συντάγματος ή να προκηρύξει εκλογές. Επειδή το πρώτο είναι αδύνατο και το δεύτερο αντιδημοκρατικό, πιστεύουμε ότι θα έχει τη σωφροσύνη να μας αποχαιρετήσει για να έρθει μια κυβέρνηση με πρόγραμμα και πλάνο εξόδου. Αν θα είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ή αριστεράς λίγη σημασία θα έχει. Σημασία θα έχει να έχει προοπτική εξόδου, διαπραγματευτική ισχύ και να νοιαστεί για τους πολίτες και την χώρα.

Και αν γίνει αυτό, θα μπορέσουμε όλοι μας (πολιτικοί και πολίτες) ν' αναλάβουμε τις ευθύνες τους...


(Και κάτι ακόμα... "Κλέφτες" είναι κατά τον κύριο Πάγκαλο οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Επομένως με τη λογική της κυβέρνησης αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι "κοπρίτες", οι ελεύθεροι επαγγελματίες "κλέφτες" και οι συντεχνίες "μαφιόζοι", ποιος είναι έντιμος πολίτης; Τα παιδιά, οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί σε ιδιωτικές επιχείρησεις και οι βουλευτές. Για τους τελευταίους δε σχολιάζουμε, αλλά μήπως έχει κάτι οτιδήποτε για τις τρεις ομάδες η κυβέρνηση του; Δε νομίζουμε... Τους συνταξιούχους τους φορολογεί διαρκώς και αδιακρίτως, αποδομώντας παράλληλα το κράτος Πρόνοιας και τις παροχές υγείας. Τους ιδιωτικούς υπαλλήλους τους άφησε ακάλυπτους εργασιακά (βλ. μερική απασχόληση, μείωση κατώτατου μισθού, μείωση εργασιακών δικαιωμάτων κ.ο.κ.), οδηγώντας παράλληλα στο κλείσιμο μεγάλο αριθμό από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες αυτοί δουλεύουν. Για τα δε παιδιά, ας μην το συζητάμε. Έκλεισε σχολεία, συγχώνευσε τάξεις, περιόρισε την χρηματοδότηση, μείωσε εύρος μαθημάτων, αλλάζει τα βιβλία και το σύστημα εισαγωγής ανά εξάμηνο, ενώ πιο πρόσφατα τους μοίρασε φωτοτυπίες αντί για βιβλία... Επομένως ας ξυπνήσουμε επιτέλους ως λαός. Οι δηλώσεις αυτές έχουν ως μόνο στόχο τη διάσπαση της κοινωνίας - στο χέρι μας είναι αυτές οι προσπάθειες να μην πετυχαίνουν).