Η κατά Παπανδρέου εξωτερική πολιτική / "Κυβερνάει η τρόικα" λένε οι δημοσκοπήσεις

Στα τόσα και τόσα προβλήματα που έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο εσωτερικό της χώρας, έχει να παλέψει και με σειρά αποτυχιών στην εξωτερική πολιτική: Τόσο η σειρά πρωτοβουλιών που προσπάθησε να πάρει σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο, όσο και η προσπάθεια προώθησης εθνικών υποθέσεων και συμφωνιών έχουν σαφέστατα δυσμενή κατάληξη - αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Καταρχήν έγινε μια προσπάθεια να μπει ο Πρωθυπουργός "μπροστάρης" σε μια σειρά κινήσεων που υποτίθεται θα προωθούσαν την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της ειρήνευσης στην Μεσόγειο. Στο πρώτο τομέα είχαμε την προώθηση της ιδέας του "ευρωομολόγου" (η οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβρη), του οποίου η δημιουργία θα βοηθούσε όλες τις χώρες του νότου να ξεπεράσουν την κρίση - και εμάς μαζί. Η ιδέα όμως εγκαταλήφθηκε σύντομα, αφού δε βρέθηκαν οι αναγκαίοι συμπαραστάτες, οι οποίοι θα έκαναν κατανοητό στην Γερμανία ότι δεν μπορεί ν' αποφασίζει για όλους, ιδιαίτερα όταν ο ρόλος της στη δημιουργία της κρίσης είναι τεράστιος. Αντ' αυτού (το οποίο θα έδινε μια τίμια λύση και μια ανάσα στην χώρα μας) βρεθήκαμε συνοδοιπόροι στην "φαεινή ιδέα" της Γερμανίας, που θα οδηγήσει εμάς (και την υπόλοιπη Ευρώπη) δέσμια των γραφειοκρατών των Βρυξελλών για τις επόμενες γενιές (διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ στο "Παρόν" εδώ). Ευτυχώς αντιδράσεις υπάρχουν (από διάφορες χώρες και για διάφορους λόγους), αλλά πάλι εμείς είμαστε τα "καλά παιδιά" της Γερμανίας, χωρίς να αρθρώνουμε ένα διαφορετικό λόγο και χωρίς να συμπαρατασσόμαστε με μια λύση που συνάδει με το συμφέρον μας (που σίγουρα δεν είναι η λήψη νέων μέτρων). Στο δεύτερο τομέα είχαμε την προσπάθεια ένδυσης του ρόλου του "ειρηνοποιού": Παρότι όμως προαναγγέλθηκε, ο κύριος Παπανδρέου ούτε στην Ιερουσαλήμ πήγε για να "πιέσει" το Ισραήλ να επιτρέψει την είσοδο του καραβανιού αλληλεγγύης στην Λωρίδα της Γάζας, ούτε στην Αίγυπτο για να "βοηθήσει" στη δημιουργία ενός κλίματος συννενόησης μεταξύ του τριγώνου στρατος-αντιπολίτευση-Μουμπάρακ. Το περίεργο δε είναι ότι αντ' αυτού πήγε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ν.Κάμερον, πολλές μέρες αργότερα.

Από την άλλη έχουμε τα γνωστά εκκρεμή ζητήματα, τα οποία έχουν πάρει ανησυχητική τροπή, παρά το ότι η κοινή γνώμη δεν το έχει συνειδητοποιήσει πλήρως. Καταρχήν των θέμα των χωρικών υδάτων και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) φαίνεται να είναι "στον πάγο", χωρίς να υπάρχει διάθεση από πλευράς μας να κλείσουμε το θέμα, όπως έκανε η Κύπρος πρόσφατα. Έτσι φτάσαμε στο παράδοξο του να μας "αναγνωρίζει" ΑΟΖ το Ισραήλ, αλλά εμείς να μην το έχουμε κάνει για τους εαυτούς μας (!!!) συνεχίζοντας να έχουμε το ζήτημα εκκρεμές (σχετικό ρεπορτάζ εδώ) - παραπέμποντας μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας στην Χάγη (με αμφίβολες προοπτικές). Παράλληλα στην Θράκη τα πράγματα δεν δείχνουν ευοίωνα: Η πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού εκεί, έδωσε "φτερά" στο τουρκικό προξενείο, αφού δόθηκαν υποσχέσεις για μεγαλύτερη επέκταση της χρήσης της τουρκικής στην καθημερινότητα (ως και στις εξετάσεις για δίπλωμα αυτοκινήτου). Ίσως είναι η ώρα να ενημερώσει κάποιος τον Πρωθυπουργό όμως ότι υπάρχουν και Πομάκοι στην Θράκη και όχι μόνο τουρκογενείς: Άρα μήπως τα παιδιά αυτού του κομματιού της μειονότητας να έχουν τη δυνατότητα να μην μαθαίνουν τουρκικά; Μήπως να προχωρήσουμε την ενσωμάτωση τους, αντί να τους σπρώχνουμε στην αγκαλιά της Τουρκίας (η οποία σημειωτέον παραμένει αμετακίνητη σε ζητήματα της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία και μάλιστα σε θέματα κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες);

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και δύο ακόμα, σοβαρές πτυχές των ελληνοτουρκικών: Η πρώτη είναι σε σχέση με το ΝΑΤΟ και η 2η με τη λαθρομετανάστευση. Για την πρώτη πρέπει ν'αναφέρουμε ότι υπάρχει μια σταθερά αδιάφορη στάση όσο αφορά τις ελληνικές θέσεις σε σειρά ζητημάτων (υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος, έρευνα και διάσωση) ενώ στη δεύτερη και παρά τις τυμπανοκρουσίες για συμφωνίες επανεισδοχής, η Τουρκία αρνείται σθεναρά να δεχτεί τους λαθρομετανάστες πίσω, ζητώντας από την ΕΕ να εφαρμόσει παράλληλα συμφωνία σταδιακής κατάργησης της βίζας για τους Τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Το 2ο θέμα όμως δεν είναι καθαρά ελληνικό - όμως δυστυχώς για μας η λανθασμένη εξωτερική μας πολιτική το έχει αναγάγει σε ελληνοτουρκικό και μόνο με τα γνωστά αποτελέσματα.

Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε παρακάτω και να μιλήσουμε για την αποτυχία στο θέμα των αγωγών ενέργειας (π.χ. Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη), για τη σταδιακή μας απομάκρυνση από τον Αραβικό χώρο, για τις πιέσεις στο Σκοπιανό (διαβάστε σχετικά εδώ) κ.ο.κ. Αυτά όμως τα ζητήματα έχουν αναλυθεί εκτενώς αλλού.

Εμείς απλά θ' αναφέρουμε ότι την ίδια ώρα που ο Πρωθυπουργός μας ξεκινάει να πάει στην Αίγυπτο για να φέρει την ειρήνη και αλλάζει πορεία στον δρόμο ("περιμένοντας οι συνθήκες να γίνουν ασφαλέστερες" - λες και θα πήγαινε διακοπές) ή μιλάει σε γερμανικά πανεπιστήμια και τον γιουχάρουν, σύμφωνα με τουρκοκυπριακές εφημερίδες, η Μ.Βρετανία είναι έτοιμη να υπογράψει Μνημόνιο αμυντικής συμφωνίας με την Τουρκία. Αυτό προβλέπει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, εκπαίδευση Τούρκων αξιωματικών στις βασιλικές στρατιωτικές σχολές, συμμετοχή της Τουρκίας στην κατασκευή φρεγατών για την Βρετανία κ.ο.κ. Είναι προφανές ότι δικαίωμα κάθε χώρας να κάνει τις συμμαχίες της ανάλογα με τα συμφέροντά της (εξάλλου ο έρωτας μεταξύ Μ.Βρετανίας και Τουρκίας είναι πολυετής και δε κρύβεται), αλλά μήπως κι εμείς πρέπει στα μέτρα του δυνατού να προβούμε σε ανάλογες κινήσεις; Και βέβαια το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι για το που θα γίνονται αυτές οι ασκήσεις: Στα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον ελληνικό εναέριο χώρο - τον οποίο δεν αναγωρίζει η Τουρκία, όπως κάνει συνήθως η γειτονική μας χώρα όταν της δίνονται τέτοιες ευκαιρίες;

Διαβάστε εδώ ένα άρθρο του Στάθη "για τα διόδια του 4ου δρόμου" στα οποία βρισκόμαστε ως χώρα...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Βγήκαν καινούργιες δημοσκοπήσεις στην επιφάνεια με θέματα από την επικαιρότητα. Τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα είχαν σχέση με την άποψη του κόσμου ότι η κυβερνητική αντίδραση στην περιβόητη συνέντευξη της «τρόικας» ήταν προσχηματική (76,7% με το ποσοστό επι των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ να είναι στο 59,3%), ότι όσα έγιναν δείχνουν την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου (60,5%), ότι τη χώρα δεν την κυβερνά η κυβέρνηση, αλλά η "τρόικα" (80,5%) και με τη διαφορά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να είναι στο 3,4% (26,1% - 22,7%). Αναλυτικά τα ευρήματα εδώ. Κοινώς ο κόσμος το' χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι - αλλά και που τους έχουν καταλάβει όλοι δεν βλέπουμε ν' αλλάζει κάτι...