Ένα σχόλιο για τις εκλογές...

Παρά τα όσα λέμε για τους πολιτικούς και τα κόμματα, και όσο και αν τους απαξιώνουμε, οι εκλογές είναι ένας από τους λίγους τρόπους που μπορεί κανείς να εκφραστεί μέσα σε μια δημοκρατία.

Αν θυμηθούμε λοιπόν ότι ούτε η αποχή, ούτε το λευκό ή το άκυρο οδηγούν πουθενά (αφού ουσιαστικά πριμοδοτούν αυτόν που βγαίνει) είναι σημαντικό να πάμε να ψηφίσουμε την Κυριακή, για πολλούς λόγους.

Είναι σημαντικό επίσης να ψηφίσουμε αυτόβουλα, χωρίς να υπακούμε σε ψευτοδιλήμματα τύπου "πρέπει να ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ γιατί αλλιώς θα πάω σ' εκλογές/ θα μας δουν με άλλο μάτι στο εξωτερικό / δε θα μου φτιάξει η Άντα το κέικ σοκολάτα που τόσο μου αρέσει". Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε αυτόβουλα. Το δίλημμα που έθεσε ο Πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε εποχές βαθιά αντιδημοκρατικές. Ας μην επιστρέψουμε μαζί του πίσω στον χρόνο.

Και δυστυχώς η στάση του δεν μας επιτρέπει ούτε να ψηφίσουμε "τον καλύτερο ανεξαρτήτως κόμματος" αφού κάθε ψήφος σε κυβερνητικό υποψήφιο θεωρείται από τον ίδιο ως ψήφος υπέρ του Μνημονίου και των όσων αυτό έφερε (είτε έμμεσα είτε άμεσα).

Ας κρατήσουμε τη στάση που πρέπει...

Και για να ελαφρύνουμε το κλίμα, έχουμε το τρέιλερ της ταινίας "Πρώτη φορά νονός" που περιγράφει μια οικογενειακή ιστορία της οικογένειας Παπανδρέου, και τις υποσχέσεις που δίνονται αλλά που δεν μπορούν να κρατηθούν "προκειμένου να μαζευτούν τα ψηφαλάκια":