Άλλο ένα Μεσοπρόθεσμο - περικοπές δαπανών, κατάργηση επιδομάτων και δεύτερης σύνταξης, δίδακτρα στα πανεπιστήμια

Την θεσμοθέτηση αυστηρών εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων για τη χορήγηση των κοινωνικών επιδομάτων προβλέπει το σχέδιο περικοπής δαπανών ύψους 11,6 δισ. από το 2016, το οποίο καταρτίζουν σήμερα σε ειδική σύσκεψη οι γενικοί γραμματείς όλων των υπουργείων.

Στόχος είναι να επιλεγούν οι πλέον «ανώδυνες» περικοπές, που δεν θα θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού, τις βασικές λειτουργίες του κράτους ή την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Τα τεχνικά κλιμάκια της Τρόικα που βρίσκονται στην χώρα μας, έχουν εντοπίσει ότι τα τελευταία χρόνια είχαν αυξηθεί σημαντικά οι πάσης φύσεως κοινωνικές παροχές που χορηγούν Ταμεία και Οργανισμοί (πλην συντάξεων). Για το λόγο αυτό πιέζουν για να μειωθούν στα επίπεδα ...προ της εισαγωγής του ευρώ.

Σύμφωνα με τους απεσταλμένους της Τρόικα, οι παροχές αυτές όχι μόνον κατανέμονται άνισα ως σήμερα (π.χ. ανάλογα με το Ταμείο που ανήκει ο δικαιούχος) αλλά έχουν και λάθος στόχευση (π.χ. το 60% των οικογενειακών παροχών καταλήγει σήμερα στις τσέπες του 40% του πληθυσμού που διαθέτει το υψηλότερο εισόδημα).

Ως αντίβαρο για να μη μειωθούν τα ειδικά μισθολόγια, η κυβέρνηση έχει ήδη αποστείλει πρόταση στην τρόικα για πρόσθετη μείωση 10% - 20% στις λειτουργικές δαπάνες των υπουργείων. Ειδικά για τους στρατιωτικούς, η πρόταση προς την Τρόικα θα είναι να βρεθούν τα 40 εκατ. που απαιτούνται για φέτος και τα 120 εκατ. για του χρόνου, από μεταθέσεις πληρωμών και επανεξέταση εξοπλιστικών συμβάσεων.

Το νέο τριετές Μεσοπρόθεσμο αφορά την περίοδο 2013-2016, και μεταξύ άλλων εξετάζονται και μέτρα όπως:
-         επανεξέταση των κοινωνικών προγραμμάτων ή κατάργηση όλων των κοινωνικών προγραμμάτων και στη θέση τους να καθιερωθεί ένα και μοναδικό, που θα το λαμβάνουν όμως μόνον οι πάμφτωχοι!
-         αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με «επίδομα εργασίας», δηλαδή επιδότηση των επιχειρήσεων αντί του ανέργου για να τον προσλάβει.
-         περικοπή κρατικών δαπανών από «αντιπαραγωγικούς» τομείς με χαμηλή προστιθέμενη αξία για την οικονομία, και χρήση τους για ενίσχυση κινήτρων για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και την αναθέρμανση των τοπικών οικονομιών και της εθνικής Οικονομίας.

Τρεις προτάσεις έξω από τα συνηθισμένα έχουν πέσει ήδη στο τραπέζι για την εξεύρεση συνολικών μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ που προβλέπουν:

1. Οι κληρικοί να πληρώνονται τον μισό μισθό τους από το Δημόσιο και τον υπόλοιπο μισό από την ίδια την Εκκλησία.

2. Οι αιώνιοι φοιτητές, αν θέλουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να πληρώνουν δίδακτρα για τα έτη πέραν των κανονικών χρόνων φοίτησης.

3. Οι φαντάροι να υπηρετούν 12 αντί για εννέα μήνες.
4. Κατάργηση παροχής δεύτερης σύνταξης.

«Ολα τα μέτρα είναι στο τραπέζι, αλλά ακόμη δεν έχει αποφασιστεί τίποτα», σχολίαζε χθες  κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, θεωρώντας ότι η αύξηση της στρατιωτικής θητείας από τους εννέα στους 12 μήνες έχει περισσότερες πιθανότητες υλοποίησης και σπεύδοντας να κρατήσει αποστάσεις από το θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών.

 Πληροφορίες ανέφεραν ότι η τρόικα επιμένει σε μεγαλύτερες περικοπές στον κλάδο της υγείας και ζητά «μαχαίρι» πάνω από 1 δισ. ευρώ μόνο για το 2013, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός ήταν για περικοπές ύψους συνολικά 600 εκατ. ευρώ στη διετία. Μάλιστα οι πιέσεις που ασκούνται είναι το μεγαλύτερο βάρος της εξοικονόμησης (800 εκατ. ευρώ ) να προέλθουν από παρεμβάσεις στον ΕΟΠΥΥ, πρόταση που εφόσον περάσει θα φέρει μεγάλες ανατροπές στις φαρμακευτικές δαπάνες και στα νοσήλια για χιλιάδες ασφαλισμένους.

Σχόλιο: Μέτρα-ορισμός της σαχλαμάρας οι προτάσεις που ακούγουνται, όντως ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί. Ας υποθέσουμε καταρχήν ότι η κυβέρνηση ζητά από την Εκκλησία να πληρώνει το μισό μισθό των κληρικών - έχει κανείς υπολογίσει το κόστος του μέτρου; Ελάχιστο μπροστά στα όσα πρέπει να περικοπούν. Επίσης, θα μπορέσει το κράτος ν' αποδώσει ύστερα το αντίστοιχο ποσοστό της δεσμευμένης εκκλησιαστικής περιουσίας (η οποία πρέπει να διαχωριστεί από την συχνά συγχεόμενη μοναστηριακή) την οποία είναι σίγουρο ότι η Ελλαδική εκκλησία θα ζητήσει πίσω; Δεύτερον...Αν η στρατιωτική θητεία ανέβει κατά 3 μήνες, φανταζόμαστε αυτό θα γίνει με σκοπό την μείωση της ανάγκης των επαγγελματιών οπλιτών. Θα καλυφθούν όμως οι ανάγκες, δεδομένης της μείωσης των στρατευσίμων λόγω της μαζικής μετανάστευσης των νέων και της υπογεννητικότητας; Αντίστοιχα όμως δε θα υπάρξουν αυξημένες ανάγκες τροφοδοσίας, ένδυσης κ.λπ; Δε θα περάσει στους στρατιώτες και τις οικογένειες τους το κόστος της συντήρησής τους;  Μικρή λεπτομέρεια σίγουρα για τους κυβερνώντες. Αυτό δε καταργεί βέβαια την ανάγκη αναδιοργάνωσης του στρατεύματος και ίσως και την ίδια αύξηση της θητείας -αλλά το να παρουσιάζεται ως σωτήριο ένα τέτοιο μέτρο είναι τουλάχιστον αφελές.

Η επιβολή διδάκτρων είναι επίσης επικίνδυνη. Πραγματικός στόχος είναι βέβαια το να επιβληθούν συνολικά δίδακτρα. Κάτι τέτοιο προφανώς δεν μπορεί να γίνει με τη μία - παρά το ότι η θέληση του Κόμματος του Μνημονίου είναι αυτή εδώ και καιρό (διαβάστε σχετικά εδώ). Έτσι η σταδιακή εισαγωγή τους (στην αρχή στους "αιώνιους" φοιτητές, μετά σ' εκείνους που χάνουν παραπάνω μαθήματα από τον μέσο όρο, μετά στους "εύπορους", μετά σε όλους που τ' όνομά τους αρχίζει από Α-Ψ κ.ο.κ.) θεωρείται πιο εύκολη ως λύση. Πέραν αυτού όμως παραβλέπεται και μια κοινωνική πραγματικότητα: στην Ελλάδα του σήμερα, οι "αιώνιοι" φοιτητές, όπως τους γνωρίσαμε τις δεκαετίες του '80 και του '90 έχουν μειωθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Είναι κυρίως άτομα που εργάζονται παράλληλα για να συντηρηθούν σε κακοπληρωμένες δουλειές ή άτομα που στην ουσία έχουν σταματήσει να σπουδάζουν εδώ και χρόνια. Η επιβάρυνσή που δίνουν επομένως στο σύστημα είναι ελάχιστη και οποιαδήποτε επιβολή "διδάκτρων" είναι μια επιπλέον φορολόγηση για κάτι που όλοι μας έχουμε πληρώσει και πληρώνουμε κάθε χρόνο. Αν η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πληρώνεται ξανά ξεχωριστά, η παιδεία δεν είναι δωρεάν σε όλα τα επίπεδα, οι δρόμοι έχουν διόδια, η αστυνομία είναι ανύπαρκτη για το μέσο πολίτη, τα σύνορα είναι ανοιχτά και ο κρατικός μηχανισμός απών, ποιος ο λόγος να πληρώνει κανείς φόρους;

Για τη δε κατάργηση της δεύτερης σύνταξης τι να πει κανείς; Υπάρχει συνταγματικό κώλυμα δεδομένου ότι σε ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων το κράτος επέτρεπε ΝΟΜΙΜΑ μέχρι σήμερα να καταβάλουν εισφορές. Επομένως η παροχή σύνταξης είναι ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαίωμα και όχι "δώρο" από την εκάστοτε κυβέρνηση. Θα τους επιστρέψει εντόκως τις παροχές τους; Θα τις προσθέσει ως συντάξιμα έτη στην μια σύνταξη που θα παρέχεται; Αν δε γίνει κάτι από τα δύο, θα υπάρξουν προσφυγές στα διοικητικά δικαστήρια, οι οποίες σίγουρα θα δικαιωθούν και τότε θα τρέχει ΠΑΛΙ το κράτος να καλύψει "τρύπες" που "κανείς" (από τους ελαφρόμυαλους που προετοιμάζουν τα μέτρα) δεν "είχε υπολογίσει".

Τα δε μέτρα που εξετάζονται έχουν ήδη προαναγγελθεί κατά καιρούς (διαβάστε εδώ και εδώ) και παρακάμπτουν την πραγματικότητα η οποία ρητά δείχνει ότι οι μισθοί της χώρας έχουν κατρακυλήσει σε προ-ευρώ εποχές (η σχετική έκθεση της ΤτΕ βρίσκεται εδώ)...Απλά εφαρμόζεται η Παπανδρεϊκή τακτική του "διαρρέουμε πολλά και τα εφαρμόζουμε σιγά-σιγά". Ό,τι δηλαδή κατήγγειλαν πριν από 1 1/2 χρόνο η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ...Για το "θετικό" αντίκτυπο που ορισμένοι πιστεύουν ότι θα έχουν αμφιβάλλουμε ειλικρινά... π.χ. Αλήθεια πιστεύουν ότι η αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας μ' ένα επίδομα εργασίας θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας ή θα καταλήξουμε να έχουμε στην ουσία πολλαπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους που θα δουλεύουν για ψίχουλα σε ιδιώτες που θ' αντικαταστήσουν τους υπάρχοντες εργαζόμενους τους με "δωρεάν" καινούργιους; Ή μήπως οι "αντιπαραγωγικοί" τομείς είναι στην ουσία και οι πιο κρίσιμοι αφού προσφέρουν υπηρεσίες που κανείς ιδιώτες δε θα προσέφερε αν δεν επιδοτούνταν από το κράτος; Ποιος κρίνει επίσης τι είναι "βασικός τομέας" του κράτους; Λεπτομέρειες...

Πηγή ειδήσεων: "Τα Νέα"