Καινούργιο ασφαλιστικό εν όψη...

Είδηση: Βγήκε στη δημοσιότητα το νέο ασφαλιστικό το οποίο είναι σε συνέχεια του προηγούμενου (διαβάστε εδώ γι' αυτό) και επιφέρει αλλαγές και διευθετήσεις ζητημάτων που είχαν μείνει εκκρεμή από το προηγούμενο. Συγκεκριμένα:
α) Θεσμοθετείται η κάρτα εργασίας στις επιχειρήσεις, σε εθελοντική βάση και μέσω της οποίας το Σώμα Επιθεωρητών θα ελέγχει τις ώρες και τις ημέρες εργασίας ενός εκάστου υπαλλήλου. Ετσι, η προσέλευση και ο χρόνος εργασίας και αποχώρησης των εργαζομένων καταγράφονται και ελέγχονται με χρήση ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας, σε φορητό ή σταθερό πιστοποιημένο ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο θα εγκαταστήσουν οι επιχειρήσεις στους χώρους εργασίας. Η κάρτα εργασίας θα συνδέεται με το κεντρικό ηλεκτρονικό σύστημα του άρθρου 18 του παρόντος νόμου. Στις επιχειρήσεις οι οποίες θα εγκαταστήσουν το σύστημα αυτό στους χώρους εργασίας τους και θα καταβάλλουν εμπροθέσμως τις ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και στους εργαζομένους των επιχειρήσεων αυτών, θα παρέχεται έκπτωση 10% επί των αντίστοιχων ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και επιχειρήσεων.

β) Οι επιχειρήσεις που απολύουν εργαζομένους άνω των 55 ετών υποχρεούνται στην κάλυψη του 50% των ασφαλιστικών εισφορών για 3 έτη. Εάν ο εργαζόμενος είναι άνω των 60 ετών η συμμετοχή τού (πρώην) εργοδότη φτάνει το 80%.

Ειδικά οι εργαζόμενοι ηλικίας 55 έως 64 ετών των οποίων η σύμβαση εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους ή μερικής απασχόλησης, καταγγέλλεται, ανεξάρτητα αν πρόκειται για ομαδικές ή μεμονωμένες απολύσεις, και εφόσον έχουν τουλάχιστον 3.000 ένσημα, δύνανται να υπαχθούν στις διατάξεις αυτές, υπό την προϋπόθεση ότι είναι άνεργοι επί 3 τουλάχιστον συνεχείς μήνες πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης υπαγωγής, εξακολουθούν να είναι άνεργοι και διαθέτουν κάρτα ανεργίας ανανεούμενη συνεχώς, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία του ΟΑΕΔ. Η ρύθμιση εφαρμόζεται για αιτήσεις που υποβάλλονται από την ημερομηνία ισχύος του παρόντος νόμου μέχρι 31/12/2012.

Οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ ηλικίας 55 έως 64 ετών, των οποίων η σύμβαση εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους ή μερικής απασχόλησης, καταγγέλλεται, ανεξάρτητα αν πρόκειται για ομαδικές ή μεμονωμένες απολύσεις, εφόσον έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 4.500 ημέρες ή 15 έτη ασφάλισης σε οποιονδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης και παραμένουν άνεργοι, έχουν το δικαίωμα αυτασφάλισης. Η άσκηση του δικαιώματος αυτού μπορεί να γίνει εντός 60 ημερών από την καταγγελία της σύμβασης εξηρτημένης εργασίας. Οσοι απολυθέντες δεν άσκησαν το δικαίωμα αυτό εντός του προβλεπόμενου διμήνου μετά τη δημοσίευση του ν. 3863/2010, έχουν τη δυνατότητα να το ασκήσουν εντός 60 ημερών από τη δημοσίευση της υπουργικής απόφασης της παραγράφου 5 του παρόντος άρθρου. Σε κάθε περίπτωση η δυνατότητα υπαγωγής στις ρυθμίσεις της παραγράφου αυτής και των επόμενων παραγράφων 5 και 6 του άρθρου αυτού λήγει στις 31/12/2012.

γ) Οι εργαζόμενοι από τον τρέχοντα μήνα και μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012 που είναι ενταγμένοι στο ΙΚΑ, καθώς και τα μέλη οικογενείας τους, καλύπτονται ασφαλιστικά (ασθένειας σε είδος) εφόσον έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 ημέρες ασφάλισης, είτε το προηγούμενο ημερολογιακό έτος είτε κατά το τελευταίο δεκαπεντάμηνο. Χωρίς να συνυπολογίζονται οι ημέρες που πραγματοποιήθηκαν κατά το τελευταίο ημερολογιακό τρίμηνο του δεκαπενταμήνου.

Ωστόσο, οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ για την περίοδο από 1/3/2011 έως 28/2/2012, δικαιούνται επίδομα ασθένειας από το Ιδρυμα, εφόσον εκτός των άλλων προϋποθέσεων έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 100 ημέρες ασφάλισης, είτε κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος είτε κατά το τελευταίο δεκαπεντάμηνο, χωρίς να συνυπολογίζονται οι ημέρες που πραγματοποιήθηκαν κατά το τελευταίο ημερολογιακό τρίμηνο του δεκαπενταμήνου. Οι εργαζόμενοι σε οικοδομοτεχνικά έργα δικαιούνται επίδομα ασθένειας από το Ιδρυμα για την ίδια ως άνω χρονική περίοδο, εφόσον είχαν πραγματοποιήσει 80 ημέρες ασφάλισης. Αυτό σημαίνει ότι για τη λήψη και των λοιπών παροχών, όπως είναι η μερική κάλυψη του μισθού σε περίπτωση ασθένειας ή σοβαρής νόσου, ο εργαζόμενος θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 100 ένσημα όπως προβλεπόταν.

δ) Επεκτείνεται η κάλυψη των μητέρων από τις αυθαιρεσίες του εργοδότη. Συγκεκριμένα, απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όσο και για το χρονικό διάστημα 18 μηνών μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό, εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία. Σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου που οφείλεται στην εγκυμοσύνη.

ε) Επεκτείνεται και στον ιδιωτικό τομέα το δικαίωμα συνταξιοδότησης και στους δύο γονείς (διαζευκτικά πάντως σε έναν εκ των δύο) στις περιπτώσεις που έχουν ανάπηρο τέκνο (67%) ή όταν ο ένας εκ των δύο συζύγων είναι ανάπηρος (80%). Ετσι, γονείς και αδελφοί/ές ατόμων άγαμων και ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία, με ποσοστό 67% και άνω, που δεν νοσηλεύονται σε ιδρύματα με δαπάνη ασφαλιστικού ή άλλου δημόσιου φορέα, καθώς και σύζυγοι αναπήρων με ποσοστό 80% και άνω, εφόσον έχουν διανύσει τουλάχιστον δεκαετή έγγαμο βίο, ασφαλισμένοι σε φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, αρμοδιότητας του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης με τη συμπλήρωση 7.500 ημερών εργασίας ή 25 ετών πραγματικής ασφάλισης, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και ανεξαρτήτως χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση.

Για τη συμπλήρωση του ανωτέρω προσδιοριζόμενου χρόνου λαμβάνονται υπόψη μόνο ο χρόνος στρατιωτικής θητείας που αναγνωρίζεται κατόπιν εξαγοράς, ο χρόνος γονικής άδειας ανατροφής παιδιών, καθώς και ο προβλεπόμενος από τη συλλογική σύμβαση της ΓΣΕΕ χρόνος απουσίας από την εργασία λόγω κύησης και λοχείας.

Το δικαίωμα συνταξιοδότησης ασκείται διαζευκτικά από τον ένα γονέα ή, στην περίπτωση των αδελφών, από ένα αδελφό/ή σε ένα φορέα κύριας και σε έναν φορέα επικουρικής ασφάλισης. Για την άσκηση του δικαιώματος από τον γονέα του ανάπηρου τέκνου, πρέπει, κατά την ημερομηνία της αίτησης για συνταξιοδότηση, ο έτερος γονέας να μη λαμβάνει ή να μη δικαιούται σύνταξη από οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο, να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 3.600 ημέρες ή 12 έτη πραγματικής ασφάλισης εκ των οποίων 600 ημέρες ή 2 έτη τα τελευταία 4 χρόνια, σε φορείς κύριας ασφάλισης ή/και το Δημόσιο και να εργάζεται. Αν ο γάμος λυθεί, το δικαίωμα ασκείται από τον γονέα που έχει την επιμέλεια του ανάπηρου παιδιού με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Αν το παιδί είναι ενήλικο, το δικαίωμα ασκείται από τον γονέα που είχε την επιμέλεια όσο ήταν ανήλικο. Αν η ενηλικότητα επήλθε πριν από τη λύση του γάμου, το δικαίωμα ασκείται από έναν από τους δύο γονείς.

Σε περίπτωση που το ανάπηρο παιδί έχει τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής ή λόγω σωματικής αναπηρίας, με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, το δικαίωμα ασκείται από τον γονέα που έχει οριστεί δικαστικός συμπαραστάτης.

στ) Στις περιπτώσεις δύο, ή περισσότερων, γάμων του θανόντος δικαιούχου η σύνταξη επιμερίζεται -με την προϋπόθεση ότι υπήρξε 10ετής έγγαμος βίος- ως εξής: Σε περίπτωση θανάτου του/της πρώην συζύγου, εφόσον ο γάμος είχε διαρκέσει 10 έτη έως τη λύση του με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 75% στον χήρο ή χήρα και 25% στον/στη διαζευγμένο/η.

Για κάθε έτος έως το 35ο έτος διάρκειας του γάμου, το ποσοστό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η +χήρα μειώνεται κατά 1% στον χήρο ή στη χήρα και αυξάνεται αντίστοιχα κατά 1% στον/στη διαζευγμένο/-η. Προκειμένου περί εγγάμου βίου που διήρκεσε πλέον των 35 ετών έως τη λύση του κατά τα ανωτέρω, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 50% στον χήρο ή στη χήρα και 50% στον/στη διαζευγμένο/η. Στις ανωτέρω περιπτώσεις εάν ο θανών ή η θανούσα δεν καταλείπει χήρο ή χήρα, ο/η διαζευγμένος/η δικαιούται το αυτό ποσοστό του/της διαζευγμένου/ης κατά τα ως άνω, της σύνταξης που θα δικαιούνταν ο χήρος ή η χήρα.

η) Μέχρι σήμερα ο ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ με την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης θα έπρεπε να παραδώσει και βεβαίωση της Εφορίας για διακοπή εργασιών της επιχείρησης ή της δραστηριότητάς του. Με τις νέες ρυθμίσεις ο υποψήφιος συνταξιούχος μπορεί, εφόσον έχει θεμελιώσει δικαίωμα, να υποβάλει αίτηση χωρίς να διακόψει την επαγγελματική του δραστηριότητα. Η σύνταξη όμως καταβάλλεται από τις αρχές του επόμενου της διακοπής μήνα.

Παράλληλα σε όσους απονέμεται προσωρινή αναπηρική σύνταξη παρέχεται η δυνατότητα διατήρησης της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας, εφόσον δεν προσφέρουν προσωπική εργασία. Ο ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ δικαιούται έτσι σύνταξη λόγω αναπηρίας, εάν έγινε ανάπηρος κατά την έννοια του παρόντος και έχει πραγματοποιήσει πέντε έτη ασφάλισης, από τα οποία δύο έτη μέσα στα πέντε τελευταία έτη πριν από την επέλευση της αναπηρίας ή τη διακοπή της ασφάλισης. Εάν κατά τη διάρκεια των πέντε ετών ο ασφαλισμένος έχει συνταξιοδοτηθεί, η περίοδος των πέντε ετών επεκτείνεται για όσο χρόνο συνταξιοδοτήθηκε.

ζ) Επίσης οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ/ΤΣΑ (αυτοκινητιστές) μπορούν να βελτιώσουν τη σύνταξή τους πληρώνοντας έως 250 ευρώ το μήνα (αλλαγή ασφαλιστικής κλάσης) έτσι ώστε να λάβουν σύνταξη περίπου 1.050 ευρώ από 840 που προβλεπόταν μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, έχουν δικαίωμα να καταταγούν, για το σύνολο ή μέρος του χρόνου ασφάλισής τους στο πρώην ΤΣΑ, στην 5η ασφαλιστική κατηγορία του ΟΑΕΕ, όπως ισχύει κάθε φορά, και να δικαιωθούν τις αντίστοιχες παροχές, εφόσον καταβάλλουν ειδική εισφορά για κάθε έτος ασφάλισής τους, ίση με 250 ευρώ.

Τα οφειλόμενα ποσά δύνανται να εξοφληθούν είτε εφάπαξ είτε σε ίσες διμηνιαίες δόσεις που δεν μπορεί να υπερβαίνουν τα έτη για τα οποία επιθυμούν την ανακατάταξη. Σε περίπτωση υποβολής αίτησης συνταξιοδότησης πριν από την εξόφληση των παραπάνω δόσεων, το υπολειπόμενο ποσό καταβάλλεται με παρακράτηση του ενός τετάρτου του ποσού της σύνταξης έως την εξόφληση.

Επίσης, σε κάθε επιβατικό αυτοκίνητο δημόσιας χρήσης (ταξί) τηρείται «ειδικό βιβλίο κυκλοφορίας ταξί» στο οποίο αναγράφονται όλα τα στοιχεία τού ανά πάσα στιγμή οδηγού καθώς και ο φορέας ασφάλισής του στις περιπτώσεις μίσθωσης του αυτοκινήτου. Σε περίπτωση ανασφάλιστου οδηγού επιβατικού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης (ταξί) ή φορτηγού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης, κυριότητας, ανεξάρτητα από ποσοστό, συνταξιούχου του ΟΑΕΕ ο οποίος το διατήρησε και μετά τη συνταξιοδότησή του, αφαιρείται η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου για ένα έτος και ο συνταξιούχος χάνει το, από τις παραπάνω διατάξεις, παρεχόμενο δικαίωμά του για ένα έτος.

Ακόμα:

Αλλάζουν τα εισοδηματικά κριτήρια στην καταβολή του ΕKΑΣ. Στο εξής θα προβλέπεται ο συνυπολογισμός όλων των εισοδημάτων (εκτός κοινωνικών επιδομάτων) στα κριτήρια για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ. Αντιμετωπίζεται έτσι ένα πρόβλημα καταστρατήγησης του αρχικού νόμου και δικαιότερης κατανομής των πόρων για την ενίσχυση χαμηλοσυνταξιούχων που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Σήμερα δεν υπολογίζεται π.χ. το μέρισμα από συμμετοχή σε Ανώνυμες Εταιρείες με αποτέλεσμα, όπως εντοπίστηκε στις διασταυρώσεις, περίπου 20.000 συνταξιούχοι να λαμβάνουν το επίδομα παρά το ότι έχουν εισοδήματα άνω των 15.000 ευρώ.

- To νομοσχέδιο παράλληλα προβλέπει την έκδοση προσωρινής σύνταξης, που θα εκδίδεται μέσα σε ενάμισι μήνα όταν όλα τα ένσημα είναι σε ένα Ταμείο και το αργότερο μέσα σε δυόμισι μήνες όταν υπάρχει διαδοχική ασφάλιση. Η προσωρινή σύνταξη θα απονέμεται σε 50.000 άτομα κάθε χρόνο ενώ όταν εκδοθεί η τελική απόφαση η διαφορά θα καταβάλλεται αναδρομικά. Σε πρώτη φάση οι νέες ρυθμίσεις θα αφορούν τα ταμεία κύριας ασφάλισης (σήμερα η καθυστέρηση κυμαίνεται από 4 μήνες έως 1,5 έτος) ΙΚΑ καθώς και του Δημοσίου που θα υποχρεωθούν να καταβάλλουν προσωρινή σύνταξη, 80% τουλάχιστον αυτής που προκύπτει από τα στοιχεία του ασφαλισμένου.

Προϋπόθεση για την καταβολή της προσωρινής σύνταξης είναι να μην υπάρχει από το Ταμείο ή το Δημόσιο, η δυνατότητα έκδοσης οριστικής απόφασης σε 3 μήνες για ασφαλισμένο σε ένα ταμείο και σε 6 μήνες για ασφαλισμένο σε 2 ή περισσότερα ταμεία.

Τέλος δίνεται η δυνατότητα στον εργαζόμενο να αξιοποιήσει το επίδομα ανεργίας για να προσληφθεί σε επιχείρηση με μείωση του μισθολογικού κόστους.

Μέχρι και την τελευταία στιγμή, ο κ. Κουτρουμάνης και το επιτελείο του έψαχναν τρόπο να διασώσουν το δικαίωμα της 37ετίας για συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας, τουλάχιστον για όσους βγαίνουν στη σύνταξη έως και το 2012 (προϋπόθεση η συμπλήρωση 35ετίας στο τέλος του 2010) ώστε να μην υποστούν για λίγους μήνες ή και για λίγες ημέρες την απότομη αύξηση των ορίων ηλικίας που ορίζει ο νέος ασφαλιστικός νόμος και να συνταξιοδοτηθούν χωρίς μεταβατική περίοδο στα 60, με 40 έτη ασφάλισης.

Ωστόσο παρότι το σωτήριο μέτρο είχε εξαγγελθεί, συνάντησε την άρνηση της Τρόικας να υιοθετηθεί, καθώς τα στοιχεία έδειξαν ότι αφορά περισσότερους ασφαλισμένους απ' όσους είχε αρχικά υπολογιστεί.

Μια ακόμα αδικία έχει τεθεί στο μικροσκόπιο των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας παρότι προς το παρόν δεν αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο διόρθωσης. Οι δημόσιοι υπάλληλοι με ενήλικα παιδιά έχουν πλέον το δικαίωμα λόγω της εξίσωσης των ορίων ηλικίας αδρών και γυναικών στο δημόσιο να βγουν στη σύνταξη νωρίτερα, στα 52 το 2011 και στα 55 το 2012 κάνοντας χρήση της μεταβατικής περιόδου που προβλέπει ο νέος ασφαλιστικός νόμος.

Υπενθυμίζουμε ότι μετά το 2013 οι υπάλληλοι και των δύο φύλων θα συνταξιοδοτούνται στα 65. Το δικαίωμα χάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι με ανήλικα που βγαίνουν στη σύνταξη το 2010 ,παρότι έχουν συμπληρώσει 25 χρόνια υπηρεσίας. Από το ευνοϊκό μέτρο εξαιρούνται περίπου 30.000 υπάλληλοι, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί που άρχισαν ήδη να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας ότι έστω και για λίγες μέρες διαφορά στην ασφάλιση, επιβαρύνονται με 5-7 χρόνια δουλειάς επιπλέον.

Σχόλιο: Αλλαγές λοιπόν στο ασφαλιστικό σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ψήφιση των αλλαγών στο ασφαλιστικό τόσο του ιδιωτικού όσο και του Δημοσίου τομέα (δείτε εδώ τις σχετικές αλλαγές). Οι πολυπόθητες ρυθμίσεις που θα ελάφρυναν το βάρος που έριξαν οι προηγούμενες αλλαγές δεν ήρθαν - και οι αδικίες (και οι μικρές συντάξεις) παραμένουν, γυρνόντας μας πολλά χρόνια πίσω (δείτε εδώ πως). Οι κοινωνικοί εταίροι είχαν εκφράσει τις διαφωνίες τους (λεπτομέρειες εδώ), απεργίες έγιναν, υποσχέσεις δόθηκαν αλλά δυστυχώς τα μέτρα που πάρθηκαν αποτελούν ημίμετρα κατευνασμού των "παλιών" συνταξιούχων (που βρίσκονται κοντά στην σύνταξη) και πάλι όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Οι νέοι των 30 και 40 χρόνων, έχουν μπροστά τους ένα πολύ μεγαλύτερο εργασιακό βίο, με μικρότερες κύριες συντάξεις, αβέβαιο εφάπαξ και ανύπαρκτες επικουρικές - πράγματα για τα οποία πληρώνουν βέβαια και εισφέρουν από το εισόδημα τους κάθε μήνα. Άραγε τι θα γίνει, αν δεν υπάρξει διασφάλιση του εφάπαξ από το Δημόσιο των 60.000 εργαζομένων ιδιωτικού δικαίου που υπάγονται αναγκαστικά στο Ταμείο Πρόνοιας των υπαλλήλων του Δημοσίου; H κίνηση γίνεται προκειμένου να «αιμοδοτήθεί» αυτό με νέες εισφορές και έτσι να πάρουν το εφάπαξ οι παλαιοί (μόνιμοι) υπάλληλοι. Αλλά το καινούργιο ασφαλιστικό δε διασφαλίζει ότι και οι ίδιοι οι εισφέροντες τώρα (υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου) θα λάβουν την εν λόγω παροχή όταν ωριμάσουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Ιδιαίτερα όταν η τρόικα ζητάει νέες περικοπές τόσο στις επικουρικές συντάξεις όσο και στο εφάπαξ (δείτε εδώ σχετικά).

Γι' αυτό και τα πλασματικά χρόνια που δόθηκαν τόσο σ' αυτή (δείτε εδώ για τα χρόνια που δίνονται στους γονείς με δύο παιδιά) όσο και την προηγούμενη περίπτωση είναι στην ουσία "χρύσωμα του χαπιού" και όχι σοβαρή αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού (αφού συν τοις άλλοις επιβαρύνει οικονομικά τους ασφαλισμένους), αφού δε διασφαλίζει τις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης. Είναι σα να ξεκινάει κανείς ένα ταξίδι, να έχει πληρώσει το εισιτήριο και στην πορεία να του πουν "πάμε αλλού" - σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο μια τέτοια αλλαγή θα ξεσήκωνε αντιδράσεις και θα είχε ως αποτέλεσμα υλικές αποζημιώσεις.

Το ίδιο λάθος φαντάζει και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με πρόσχημα την καινούργια κάρτα εργασίας: Έχουμε αναφερθεί αναλυτικά επ' αυτού στο παρελθόν (διαβάστε σχετικά εδώ), οπότε δε θα επανέλθουμε διεξοδικά. Θα πούμε μόνο πως αν δεν υπάρχει ουσιαστικός τρόπος ελέγχου της αγοράς εργασίας (που θα οδηγήσει στην μείωση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της εισφοροδιαφυγής), το μέτρο αυτό θα μειώσει τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, εκτός βέβαια και αν καλυφθεί από περαιτέρω αυξήσεις στις εισφορές των εργαζομένων (δείτε εδώ αναλυτικά), πράγμα που θα δείξει το βάρος της ασφάλισης να πέφτει ακόμα περισσότερο στους ώμους τους.

Δύο πάντως τα θετικά του νέου ασφαλιστικού: Το πρώτο είναι η προστασία των μητέρων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (το οποίο ελπίζουμε να εφαρμοστεί και στην πράξη), πράγμα χρήσιμο σ' ένα κλίμα αβεβαιότητας και "ευκαιρίας" για εκμεττάλευση (Άραγε θα υπάρξει έλεγχος ώστε να σταματήσει το φαινόμενο πιέσεων που δέχονται οι γυναίκες-εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα να μην μένουν έγκυες; Ας το ελπίσουμε). Το δεύτερο είναι είναι για συντάξεις για γονείς με ανάπηρα τέκνα. Ήταν ένα μέτρο που έπρεπε να είχε γίνει στον ιδιωτικό τομέα εδώ και χρόνια και διορθώνει μια αδικία - με μικρό κόστος για την κυβέρνηση αλλά δίνοντας μια μεγάλη ανάσα στους εν λόγω γονείς.

Κλείνοντας να θυμηθούμε μια μικρή λεπτομέρεια: Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό (τόσο οι πρόσφατες όσο και οι παλιότερες), γίνονται από την κυβέρνηση και μόνο. Κανείς δεν μπορεί να την υποχρεώσει να το κάνει (ούτε καν η παντοδύναμη Ε.Ε.) αφού με βάση τη συνθήκη της Ρώμης κανείς εκτός των εθνικών κοινοβουλίων δεν μπορεί να επιβάλλει αλλαγές όσο αφορά την πρόνοια, τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά όρια. Επομένως τα κροκοδείλια δάκρυα απλώς περισσεύουν...

(Για τον ΟΑΕΕ δε θα σχολιάσουμε - το ταμείο δυστυχώς είναι καταδικασμένο και η επιβάρυνση του θα οδηγήσει στο τέλος των περισσοτέρων παροχών του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αν δε γίνουν ριζικές αλλαγές σύντομα).

Πηγές: "Πρώτο Θέμα", "Ελευθεροτυπία"