Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Λιγότερη δημοκρατία...

Είδηση: "Ο Γ. Παπανδρέου είναι έτοιμος να τα παίξει όλα για όλα. Το έχει πει στους δικούς του ανθρώπους, το έχει πει και δημόσια ότι θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει την Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός επεξεργάζεται και ένα σχέδιο μείωσης του κόστους της... δημοκρατίας!

Τι σημαίνει αυτό; Τον περιορισμό των βουλευτών από 300 σε 200, ταυτόχρονα με την υιοθέτηση του γερμανικού εκλογικού συστήματος, που είναι λιγότερο κοστοβόρο και πιο διαφανές. Δίνει, όμως, υπερεξουσίες στους αρχηγούς, γεγονός που έχει θέσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε συναγερμό. Εξοικονόμηση πόρων επιτυγχάνεται και με την κοινή διεξαγωγή των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών με τις ευρωεκλογές που ανακοίνωσε ο Γ. Ραγκούσης."

Σχόλιο: Μετά τις υπερεξουσίες που δόθηκαν στον υπουργό οικονομικών για να παίρνει αποφάσεις εν ονόματι του του κοινουβουλίου, "Καλλικράτη" στο οποίο νομοσχέδιο αυξάνεται η θητεία των δημάρχων και περιφερειαρχών (θα το δούμε αναλυτικά σε επόμενο σχόλιο), ο Γ.Παπανδρέου, ετοιμάζεται να περιορίσει των αριθμό των βουλευτών, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το "μεγάλο κόστος της δημοκρατίας".

Το τελευταίο βέβαια ακούγεται, αρκετά οξύμωρο - γιατί η δημοκρατία δεν πρέπει να μετριέται με οικονομικά μεγέθη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να οδηγούμαστε σε κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος αλλά με την ίδια λογική, μπορεί αύριο να ζητήσει να γίνονται εκλογές κάθε 10ετία ή να ψηφίζουμε με e-mail ή ακόμα και δια βοής αφού κάτι τέτοιο θα κοστίζει λιγότερο. Εξορθολογισμός των εξόδων, δεν σημαίνει κατάργηση της αιτίας τους, αλλά σωστή διαχείριση της κατάστασης. Κάτι που δε δείχνει διαθετιμένος να κάνει.

Όσο αφορά τον αριθμό, "ουκ εν το πολλώ το εύ" λέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι αν έχουμε 200, 300 ή 1000 βουλευτές. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι βουλευτές δεν εκλέγονται για να εκπροσωπούν τον λαό, αλλά για να κάνουν τα χατήρια του αρχηγού του κόμματός τους και για να γίνουν μέρος ενός σαθρού πολιτικού συστήματος το οποίο ξεπήδησε μετά την τραγωδία της 7ετίας της Χούντας, από τις καταστροφές της οποίας, δεν έδειξε τελικά ότι διδάχτηκε. Ευθύνες βέβαια έχει και ο λαός, αφού ποτέ δεν ψήφισε με γνώμονα του ποιός θα ήταν πραγματικά καλύτερος για την χώρα, αλλά με το ποιός του υπόσχεται το μεγαλύτερο ρουσφέτι. Έτσι οδηγηθήκαμε σε βουλευτές που κοιτάζουν τον εαυτό τους και την θέση τους, θυσιάζουν τον λαό σαν Ιφιγένειες για να εξασφαλίσουν υποψηφιότητα και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση και που δεν έχουν καμία επαφή με τις ανάγκες και την πραγματικότητα των "από κάτω". Αν ψήφιζε τους καλύτερους ο λαός και τηρούνταν οι νόμοι δε θα χρειαζόταν να γίνουν συζητήσεις για τέτοιου είδους αλλαγές.

Βέβαια στην πραγματικότητα, το πρόβλημα δεν είναι το κόστος των 100 παραπάνω βουλευτών (που είναι σταγόνα στον δημοσιοοικονομικό ωκεανό της χώρας). Είναι ότι σε 300 βουλευτές που εκλέγονται από μια ομάδα υποψηφίων ανά κόμμα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να εκλεγούν άνθρωποι που είτε δεν είναι αρεστοί στην ηγετική ομάδα κάθε κόμματος, που θα μπορούν να εξεγερθούν κάποια στιγμή (έχουμε πρόσφατα παραδείγματα) ή ακόμα και να εκφράσουν μια άποψη αντίθετη στην κομματική γραμμή, προκαλώντας τριγμούς στην κομματική πειθαρχία. Έτσι ο περιορισμός των βουλευτών με παράλληλη μετατροπή του συστήματος σε "ένας από κάθε κόμμα ενάντια στους άλλους" περιορίζει τον κίνδυνο αισθητά. Από κει και πέρα βέβαια, ένα εκλογικό σύστημα το οποίο είναι "σχεδόν" πλειοψηφικό, περιορίζει αισθητά και την αναλογική εκπροσώπηση των κομμάτων: Θα είναι πολύ εύκολο πλέον να βγουν κυβερνήσεις με πολύ χαμηλά εκλογικά ποσοστά, πράγμα που ευνοεί τα μεγάλα κόμματα με βάση τις παρούσες συνθήκες (βλέπε χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά) και εξορίζει στην άβυσσο τα μικρότερα.

Είναι δύσκολο επομένως να δεχτεί κανείς ότι υπάρχουν αγνές προθέσεις - Όπως και να έχει όμως, εμείς εδώ θα είμαστε και όταν έρθει η ώρα θα τα ξαναπούμε επ' αυτού...
Πηγή: "Έθνος"

5 σχόλια:

Χριστίνα είπε...

Δε διαφωνώ καθόλου με τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, εξάλλου αυτό επιτρέπεται και από το Σύνταγμα. Μπορεί τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν να είναι πολύ λίγα μπροστά στις παρούσες οικονομικές ανάγκες, αλλά θα είναι μια κίνηση αποδεικτική της βούλησης (;) της κυβέρνησης για δημοσιονομική τακτοποίηση.
Οι επιπτώσεις που προκύπτουν από την αλλαγή του εκλογικού νόμου δε μου είναι ξέκαθαρες, θα ήταν πολύ βοηθητικό λοιπόν αν μπορούσες να μας παραθέσεις μερικά στοιχεία για το γερμανικό σύστημα εκλογών.
Πάντως, με μια πρώτη, επιδερμιδική θεώρηση των πραγμάτων, έχω να κάνω δύο σχόλια:
α) Η μείωση του αριθμού των βουλευτών θα οδηγήσει σε μείωση των πελατειακών σχέσεων με τους ψηφοφόρους.
β) Το ζήτημα της κομματικής πειθαρχίας είναι βαθιά αντιδημοκρατικό και φασίζον, γιατί ουσιαστικά απαγορεύει στους βουλευτές να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Ταυτόχρονα, είναι και εντελώς σχιζοφρενικό: πώς διαγράφεις κάποιον που εσύ ο ίδιος έχεις επιλέξει (μέσω του εκλογικού σώματος), επειδή εκφράζει την άποψή του; Εσύ (το κόμμα) δεν τον έθεσες υποψήφιο βάσει των πολιτικών του ιδεών, του ήθους του (μη γελάτε...), της οξύνοιάς του (μη γελάτε, λέμε);

Χριστίνα είπε...

ΥΓ. Και η φράση "μείωση του κόστους της δημοκρατίας"... ΤΡΕΛΑ' λαϊκίστικη.

Ανώνυμος είπε...

Ο τίτλος "Διγότερη Δημοκρατία" είναι ελαφρά παραπλανητικός. Η δημοκρατία δεν είναι γραμμική συνάρτηση του αριθμού των βουλευτών. Δημοκρατία μπορείς να έχεις τόσο με 600 όσο και με 200. Να θυμίσω ότι γενικά δεν πολυπατάνε στη Βουλή εκτός και αν έχουν να τοποθετηθούν εκ μέρους του κόμματος.
Να θυμίσω επίσης ότι υπάρχουν και άλλα εργαλεία δημοκρατίας πλην του κοινοβουλίου, π.χ. το δημοψήφισμα, η απόδοση περισσότερων αρμοδιοτήτων σε επίπεδο τοπικής αιρετής εξουσίας, κ.λπ.
Προσωπικά θα έλεγα ναι στη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Το σύνταγμα θέτει όρια και εμείς για κάποιον περίεργο λόγο διαλέξαμε να λειτουργούμε με το μέγιστο. Δεν είναι κατακριτέο αλλά δε σημαίνει ότι οτιδήποτε μικρότερο είναι απαγορευτικό ή έστω μη λειτουργικό.

Ενεργός Πολίτης είπε...

Σαφέστατα η δημοκρατία δεν είναι συνάρτηση του αριθμού των βουλευτών. Όμως αν δεν εκλέγεις ανεξάρτητους βουλευτές, και αν οι βουλευτές που θα βγαίνουν καθορίζονται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ από τη θέληση του αρχηγού του κάθε κόμματος, μειώνεις την δημοκρατία, αφού ο λαός δεν ψηφίζει αυτόν που θέλει αλλά αυτόν που του επιβάλλεται.
Έτσι αν βάλεις μαζί τα υπόλοιπα (ελάχιστες αρμοδιότητες σε τοπικό αυτοδιοικητικό επίπεδο, δημοψηφίσματα να μη γίνονται ούτε για κομβικά ζητήματα - βλ. ευρωπαϊκές συνθήκες) έχεις λιγότερη δημοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πείθει η κυβέρνηση για τις προθέσεις της - μου φαίνεται ότι απλώς χρησιμοποιεί την σκανδαλολογία για να περάσει μέτρα που την συμφέρουν.
Συμφωνώ με την παρατήρηση του άρθρου ότι ο αριθμός των βουλευτών δεν είναι το ζήτημα - Κοιτώντας τον αριθμό και μόνο είναι σα να κοιτάς το δέντρο και να χάνεις το δάσος. Το θέμα είναι να εκλέγεις βουλευτές που νοιάζονται για την χώρα και που μπορούν να προσφέρουν. Γι' αυτό πρέπει να ενδιαφέρονται τα κόμματα και όχι για να εκλέγουν χειροκροτητές. Αλλά τι περιμένεις όταν βάζουν στα ψηφοδέλτια τους ανθρώπους που αμφισβητούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας προκειμένου να πάρουν κάποιους ψήφους παραπάνω;