Πως φτάσαμε στην επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου ως πρόταση της ΝΔ για το αξίωμα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας

Ο Κυριάκος δεν ήθελε τον Προκόπη (γιατί τα είχε κάνει πλακάκια με τον ΣΥΡΙΖΑ). Δεν γούσταρε όμως και τις άλλες λύσεις που του προτείνονταν από το εσωτερικό του κόμματός του: Έτσι παρέκαμψε τον Αντώνη Σαμαρά (που θα ήθελε πολύ να είναι ο επόμενος ΠτΔ), τον Μεϊμαράκη

(ήταν αντίπαλός του στις εσωκομματικές στο κάτω-κάτω), τον Αβραμόπουλο (που κανείς δεν ήθελε στην πραγματικότητα) και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (γιατί η οικογένειά του ποτέ δεν τα πήγε καλά με τους Καραμανλικούς). Για την Γιάννα δεν το συζήτησε ποτέ καν - δεν της συγχώρεσε εξάλλου που στήριξε τόσο πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές, ενώ δεν ασχολήθηκε ποτέ με τ' άλλα ονόματα που ακούστηκαν - πλην της Ντόρας την οποία θα ήθελε, αλλά ποιος θ' άκουγε τον κόσμο στα καφενεία, στα ραδιόφωνα και στα social media; Ούτε ο Πούτιν με τον Ερντογάν δε θα το έκαναν!

Από την άλλη ήθελε να το παίξει "προοδευτικός" και "συναινετικός". Να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του, που κατάφερε και έβαλε το ΚΚΕ στην κυβέρνηση (έστω και αν αυτό έγινε το "βρώμικο '89"). Η περίπτωση του Βενιζέλου ή του Σημίτη θα του καλάρεσε, αλλά από την άλλη ο πρώτος έχει συγκεντρώσει πολύ αρνητική κριτική (και είναι αναμφίβολο αν θα ψηφιζόταν με περισσότερους από τους ψήφους της ΝΔ και 2-3 άλλων προσωπικών φίλων του Βαγγέλη), ενώ ο Σημίτης έχει μια ντουζίνα σκάνδαλα στην πλάτη του και την κατηγορία ότι "μαγείρεψε" τα οικονομικά της χώρας για να τη βάλει με το ζόρι στο κοινό νόμισμα. Δε γινόταν να προτείνει όμως ως υποψήφιο ένα ακραιφνή αριστερό. Αυτή η ευκαιρία εξάλλου χάθηκε το 2015: Ο Γλέζος είναι πολύ μεγάλος, οι άλλοι "ενεργοί" δεν θα πήγαιναν μαζί του χωρίς τη στήριξη του "κόμματος" ή του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο αποκλειόταν ούτως ή άλλως, γιατί ο Αλέξης τα πήγαινε τόσο καλά με τον Προκόπη, που (για πρώτη φορά στη σύντομη πολιτική του ιστορία) δεν μπορούσε να "πουλήσει" κάποιον που τον ευεργέτησε, και αποφάσισε να επιμείνει στην επανεκλογή του. 

Όμως οι αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας σημαίνουν ότι δεν χρειάζεται πλέον ευρεία συναίνεση για να εκλεγεί κάποιος ως ΠτΔ. Και έτσι η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε τοίχο. Ο Κυριάκος αποφάσισε να χτυπήσει "πασοκικά" και πρότεινε τη πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, μια "βενιζελική" γυναίκα, ως ΠτΔ. Η οποία όμως ναι μεν είναι η πρώτη γυναίκα-πρόεδρος στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά που ως δικαστικός έχει χαρακτηριστεί ως διαθετημένη να κρίνει

"πολιτικά" και μόνο, στις μεγαλής-σημασίας δίκες που δικάζει. Από την άλλη όμως ως επιλογή είναι ενδιάφερουσα, και σημειολογικά είναι πρόοδος το ότι όχι μόνο συζητήσαμε ως πιθανότητα το να έχουμε γυναίκα ΠτΔ, αλλά και το ότι περνάμε στην εκλογή μιας στο αξίωμα. 

Έχει όμως πραγματικά σημασία πέραν του ότι θα θεωρηθεί ως "νίκη" για το φεμινιστικό κίνημα; Στο 2020 δυστυχώς όχι. Η κοινωνία έχει προχωρήσει ώστε να μη θεωρεί κάτι τέτοιο ως "φοβερό γεγονός", ενώ και η γενικότερη θεώρηση του αξιώματος ως "τελετουργικού" (και μόνο) από το σύνολο των πολιτών της χώρας, υποδηλώνει και την απαξίωση του ρόλου. Αν το συνδυάσουμε μάλιστα και με τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η χώρα μας λόγω των δυσμενών εξελίξεων που υπάρχουν στα ελληνοτουρκικά, είναι πιθανόν να γίνει η εκλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου και να μην το πάρει χαμπάρι κανείς. 

Και το δυστύχημα είναι ότι δεν έχει ο κόσμος και άδικο...