Αναρτήσεις
Δυστυχώς στην Ελλάδα του 21ου αιώνα το σύνθημα της πορείας του Πολυτεχνείου "1-2-3, πολλά Πολυτεχνεία" (δηλαδή πολλές μορφές αντίστασης), μετεξελίχθηκε σε "1-2-3, πολλά Μνημόνια". Έτσι λοιπόν αισίως φτάσαμε προ των πυλών του 3ου και τελειωτικού Μνημονίου, το οποίο θα δώσει το έσχατο χτύπημα στην Ελλάδα και τους κατοίκους της. Μαζικά ξεπουλήματα, αυξήσεις σε όλα, επιπλέον μειώσεις του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, πλήρης εξευτελισμός εργασιακών δικαιωμάτων περιλαμβάνονται στα όσα έρθουν εντός των ημερών στην Βουλή.
Διαβάστε: εργασιακά δικαιώματα, υγεία, δημόσια περιουσία, όρια συνταξιοδότησης, αφορολόγητο, επιβάρυνση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και λοιπές παρεμβάσεις.
Στα παραπάνω προσθέτουμε και την ανασκόπηση μιας σειράς "διαρθρωτικών" μέτρων τα οποία περιλαμβάνουν τα κάτωθι:
Αίρονται οι περιορισμοί στις άδειες για λιμουζίνες και μικρά τουριστικά λεωφορεία κάτω των 12 θέσεων. (Υπάρχει προβληματισμός για το ποιον θα ωφελήσει μια τέτοια κίνηση και γιατί να είναι τόσο σημαντική ώστε να μπει ως όρος στο νέο Μνημόνιο. Τον μέσο Έλληνα πάντως, αποκλείεται).
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Το πολιτικό τέλος του Βαγγέλη Βενιζέλου προαναγγέλει στο "Periodista"ο αρθρογράφος Δημήτρης Μπεκιάρης. Έχει δίκιο; Θα το μάθουμε σύντομα. Πιο συγκεκριμένα γράφει: "Ο Βαγγέλης Βενιζέλος γνωρίζει να χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα. Όμως, δεν χειρίζεται το ίδιο καλά την πολιτική. Η καλή χρήση της γλώσσας τον ευνόησε την εποχή που ο μέσος όρος των ψηφοφόρων εξίσωνε ή συμψήφιζε την παντελή έλλειψη σαρδάμ στο λόγο με τις ικανότητες στην πολιτική. Με βάση αυτό και μόνο το κριτήριο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι τον θεωρούσαν ικανότερο από τον Κώστα Σημίτη ή από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Το 2007, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, έδειξε τη μεγάλη του αδυναμία. Ποια ήταν αυτή; Η παρόρμηση. Σαν έτοιμος από καιρό και εκπέμποντας έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές κάμερες στο χώρο του Ζαππείου δηλώνοντας «παρών», το βράδυ της μεγάλης ήττας. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος πόνταρε λανθασμένα στην καλή του διασύνδεση με τα λεγόμενο «θεσμικά» ΜΜΕ της χώρας, της οποίας δικλείδα ασφαλείας αποτελούσε η παλαιόθεν καλή σχέση του πεθερού του. Τότε τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Βαγγέλης Βενιζέλος θεωρούσε ότι μπορούσε να ηγηθεί ενός ΠΑΣΟΚ ισχυρού, το οποίο αργά ή γρήγορα θα ερχόταν στην εξουσία. Η αδυναμία της παρόρμησης κατέστη πολύ περισσότερο αντιληπτή, όταν λίγες ημέρες μετά τη δημόσια τοποθέτησή του στο Ζάππειο, φθάνοντας στην Χαριλάου Τρικούπη, δέχτηκε επίθεση με καφέ από τον γνωστό Ρέλλο. Φυσικά δεν τον αναγνώρισε. Αρχικά ζήτησε από τους άνδρες της ασφαλείας του να τον βοηθήσουν να σηκωθεί, αλλά η παρόρμηση τον κυρίευσε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, με τον ιδιότυπο ναρκισσισμό που τον διακρίνει επέστρεψε και στήθηκε μπροστά στις κάμερες για να υπαινιχθεί ότι την επίθεση προκάλεσαν για να τον πλήξουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ή εχθροί. Βέβαια, ένιωθε ακόμη ισχυρός. Ήδη η ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ΤΟ ΒΗΜΑ «έπαιζε» τα ρέστα της με το πρωτοσέλιδο που έμεινε στην ιστορία: «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε». Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες είχαν προετοιμαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή έδειχναν ότι θα κέρδιζε με άνεση και ο Γιάννης Πρετεντέρης, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι του έκανε ζημιά, έδινε τα δικά του βραδινά σόου στο κτήριο της λεωφόρου Μεσογείων. Έχασε, τότε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έχασαν και τα δομημένα συμφέροντα, διότι ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε, ούτε πολύ περισσότερο η πλατιά λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στενοχωρήθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Τελικά το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009. Ο Θεσσαλονικιός πολιτικός, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τα μεσημέρια οι ιδιαιτέρες του, του πήγαιναν φιλετάκια γαλοπούλας στο γραφείο του μέσα στο Πεντάγωνο και εκείνος σχεδίαζε πως στο μέλλον θα επανέλθει σε μία, κάποια, κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Το ήθελε πολύ, αλλά ίσως δεν το πίστευε τόσο. Η φιλοδοξία του τον οδήγησε σε νέα λάθη. Δεν υλοποίησε κάποια δημιουργική στρατηγική. Δεν παρουσίασε ποτέ ουσιαστική πολιτική πλατφόρμα. Με το που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, σε μία δύσκολη εποχή με την κρίση χρέους να έρχεται σαν Αρμαγεδώνας επάνω στην Ελλάδα, ξεκίνησε το «πριόνισμα» της καρέκλας του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Είχε ακόμη ισχυρές σχέσεις με ανθρώπους των media, με ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους και με τηλεοπτικούς σταθμούς. Ήλεγχε αρκετούς από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και τους αξιοποιούσε, όποτε χρειαζόταν. Αργότερα πίεσε τον Γιώργο Παπανδρέου και εξελίχθηκε στο κυβερνητικό σχήμα. Έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και βέβαια υπουργός Οικονομικών σε εκείνον τον ... ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2011. Επί των ημερών του ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και υπήρξε η συμφωνία της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Ιουλίου για τη μείωση του ελληνικού χρέους. Μετά δέχτηκε κριτική για τη διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία, με την οποία της εξασφαλίζονταν εγγυήσεις για συμμετοχή της στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τα βάρη ήταν μεγάλα. Όταν, αφού υπήρξε πολύ σκοτεινό παρασκήνιο ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε μετά από την παρουσία του στις Κάννες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι πλέον είχε ανοίξει ο δρόμος. Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, την περίοδο δηλαδή που παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι κρατούσε το «παιχνίδι» στα χέρια του. Είχε υποτιμήσει νωρίτερα το γεγονός ότι στις Συνόδους Κορυφής, οι Ευρωπαίοι εταίροι, όταν γυρνούσε την πλάτη γελούσαν περιπαικτικά, αμφισβητώντας την επάρκειά του στα Οικονομικά. Ωστόσο υπερασπίστηκε τα μνημόνια, και ιδιαίτερα το δεύτερο, με πάθος.Ταυτόχρονα είχε ξεκινήσει για τα καλά η διαδοχολογία. Πολιτικοί φίλοι του Βαγγέλη Βενιζέλου, στις συγκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, έβριζαν εν ψυχρώ τον Γιώργο Παπανδρέου, δημιουργώντας κλίμα. Από κοντά δημοσιογράφοι του χρεοκοπημένου συστήματος των Media. Ο ίδιος προσπαθούσε να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς. Συνεργάτες και φίλοι του μοίραζαν πληροφορίες και παραπολιτικά, δεξιά και αριστερά πιέζοντας ασφυκτικά, ενώ εκείνος ετοίμαζε με προσοχή τα επόμενα βήματά του. Μέχρι και με τον Ανδρέα Λοβέρδο εμφανίστηκαν παρέα κατεβάζοντας κοινή πλατφόρμα. Και όταν έφτασε η ώρα της διαδοχής, έδειξε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, να φοβάται. Δεν υπήρξε άλλος υποψήφιος και το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να καταρρέει. Μάχη χωρίς αντίπαλο, αλλά τα γιαούρτια δεν τα γλίτωσε και πάλι. Εκείνος πίστευε ότι "θα γυρίσει" το αρνητικό κλίμα, πίστευε στην "καρδιά της δημοκρατικής παράταξης", στο "εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ. Όμως, η "Δημοκρατική Παράταξη" είχε μετακομίσει αλλού, στον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα διατηρούσε έναν σημαντικό πυρήνα των δυνάμεών του. Λάθος εκτίμηση. Μετά η χώρα μπήκε στην τελική ευθεία για τις εκλογές.
Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Συντάγματος, πρόσβαλε την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. «Τρεις κι ο κούκος». Εκείνος ίδρωνε και παρακαλούσε να τελειώσει η ομιλία του. Τραγωδία. Όσοι έβλεπαν από τους δέκτες της τηλεόρασής τους την ομιλία ψιθύριζαν «Σήκω Ανδρέα για να δεις». Ο Βενιζέλος ήταν εκεί. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ έλλειπε. Μόνο μηχανισμοί και κάποιοι … «μισθοφόροι» οπαδοί. Τίποτε άλλο. Στον δρόμο για τις εκλογές εξέπεμψε αυταρχισμό. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση άρχισε να χτυπά δυνατά το χέρι, επειδή δέχτηκε μία ερώτηση. Το ΠΑΣΟΚ τόσο τον Μάιο, όσο και τον Ιούνιο ,στις εκλογές δηλαδή, συρρικνώθηκε. Την επομένη των εκλογών βγήκε και δήλωσε «ξεκινάμε από το 13%, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974», προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα στους κόλπους της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Συνεταιρίστηκε με τον Αντώνη Σαμαρά, στην σημερινή τρικομματική κυβέρνηση της συμφοράς και της καταστροφής, κάνοντας και τον τελευταίο Πασόκο, να του γυρίσει την πλάτη. Εφιάλτης «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος συμμάχησε με τη δεξιά», έλεγαν οι παππούδες στα καφενεία. Τροποποίησε «τον ήλιο τον πράσινο», μίλησε ως εκφραστής του πολιτικού Κέντρου της μετεμφυλιακής Ελλάδας, της Ελλάδας του 1950, θέλησε να κάνει restart. Όμως, έχασε και τα συστημικά του ερείσματα. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, η Όλγα Τρέμη και ο Παύλος Τσίμας τον «χτύπησαν» αλύπητα – δεν το περίμενε – στην τελευταία του εμφάνιση στο άλλοτε φιλικό, προς τον ίδιο, Mega Channel. Είχε τη λίστα Λαγκάρντ και δεν της έδωσε σημασία. Σκιές και γκρίζες ζώνες, γκρίζα σημεία. Στο (πρώην) ΠΑΣΟΚ λένε ότι πάσχει από το σύνδρομο του βοναπαρτισμού. Τα έχει χάσει όλα. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Τον ίδιο τον καταπίνει η ίδια η ιστορία, όπως θα καταπιεί τον Αντώνη Σαμαρά και τον Φώτη Κουβέλη.Η εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται στο 5,5%. Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή «σύντροφε» Βαγγέλη; Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή;"
Πηγή ειδήσεων: "Βήμα", "Periodistas"
Διαβάστε: εργασιακά δικαιώματα, υγεία, δημόσια περιουσία, όρια συνταξιοδότησης, αφορολόγητο, επιβάρυνση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και λοιπές παρεμβάσεις.
Στα παραπάνω προσθέτουμε και την ανασκόπηση μιας σειράς "διαρθρωτικών" μέτρων τα οποία περιλαμβάνουν τα κάτωθι:
Αύξηση εισιτηρίων 25%
Τον Μάρτιο του 2013 θα εφαρμοστεί αύξηση εισιτηρίων «τουλάχιστον κατά 25%» για τα αστικά λεωφορεία (ΟΑΣΑ) και τα τρένα (ΟΣΕ). Εξοντωτικές αυξήσεις - χαρακτηρίζονται βέβαια αναγκαίες από εκείνους που δεν τις χρησιμοποιούν ποτέ και που έγιναν υπουργοί χωρίς να έχουν βγει πρόεδροι ούτε σε ενοριακά συμβούλια. Σε ποια χώρα στον δυτικό κόσμο είναι οι δημόσιες μεταφορές κερδοφόρες και επιβιώνουν ΧΩΡΙΣ κρατικές επιδοτήσεις - έμμεσες ή άμεσες;
Μείωση μισθών και μετά πώληση της ΔΕΗ
Στον τομέα της ενέργειας βασικό μέτρο είναι η αναδιάρθρωση και η
ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. «Το σχέδιο θα ορίζει ποια τμήματα της ΔΕΗ θα
ιδιωτικοποιηθούν και μέσα σε ποιο χρονικό πλαίσιο», σημειώνεται μεταξύ
άλλων στο Μνημόνιο 3. Η Γερμανική EDF μπορεί να ελέγχεται από το κράτος (έμμεσα και άμεσα), η ελληνική ΔΕΗ όμως πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί...
Παράλληλα προβλέπεται η εκπόνηση μελέτης για τις αμοιβές των
εργαζόμενων και το σύστημα προαγωγών στην επιχείρηση με στόχο την
ευθυγράμμιση με τις πρακτικές που ακολουθούνται σε αντίστοιχες
επιχειρήσεις του εξωτερικού αλλά και στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα. Σε ποια χώρα ακριβώς δε μας λένε. Στην Γερμανία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Μ.Βρετανία κ.ο.κ. εξαιρετικά καλοπληρωμένοι και τα επιδόματα τους είναι αντίστοιχα με των δικών μας εργαζομένων. Βέβαια ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι απλός: μείωση εργατικού κόστους = μεγαλύτερα κέρδη για τον αγοραστή.
Βενζίνη και στα σουπερμάρκετ
Σειρά παρεμβάσεων, όπως η άρση των περιορισμών που ισχύουν για τη
διανομή των καυσίμων, ανοίγει το δρόμο για τη λειτουργία βενζινάδικών
και από μεγάλα σουπερμάρκετ με σκοπό την ενίσχυση του ανταγωνισμού και
τη μείωση της τιμής των καυσίμων. Τα ανεξάρτητα βενζινάδικα θα μπορούν
να κατέχουν ή να νοικιάζουν βυτιοφόρα. Αν δει κανείς ποιος ελέγχει τις αλυσίδες σουπερμάρκετ στην Ελλάδα, θα καταλάβει ποιον εξυπηρετεί αυτή η κίνηση. Αν στην Ελλάδα (που ο αριθμός βενζινάδικων είναι ο μεγαλύτερος ανά χιλιάδα κατοίκων) δε λειτουργεί ο ανταγωνισμός και οι τιμές είναι ακριβές, αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: πρώτον λόγω της τεράστιας φορολόγησης και 2ον γιατί οι τιμές φτάνουν στον βενζινοπώλη ήδη φουσκωμένες λόγω εταιριών και δυϊλιστηρίων. Αλλά αυτές δεν χτυπιούνται, οπότε θα την πληρώσουν τα γνωστά κορόιδα.
Ιδιωτικοποίηση λιμένων-αεροδρομίων
Με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης, το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων
καλείται να ενεργοποιήσει τον διαγωνισμό για την εκμετάλλευση των
περιφερειακών λιμένων τον Μάρτιο του 2013.
Η διαδικασία «ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων»
προβλέπεται να ενεργοποιηθεί το Δεκέμβριο εφέτος. Οσα αεροδρόμια δεν
ιδιωτικοποιηθούν θα υπάγονται σε ενιαίο δημόσιο φορέα. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν σε αυτό με λεπτομέρειες εδώ. Η πλέον επιζήμια για το κράτος κίνηση την οποία στο μέλλον θα την πληρώσουμε ακριβά.
Ελαστικοποίηση εργασίας στην ακτοπλοΐα
Προβλέπεται αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τα
ακτοπλοϊκά δρομολόγια. Προωθούνται (τον Μάρτιο του 2013) αλλαγές για την
ελαστικοποίηση των απαιτήσεων επάνδρωσης των πλοίων, μεταβολές στα
δρομολόγια και στις διατάξεις για το μέγεθος των πλοίων. Παραλλήλως έτερη παρέμβαση θα αναθεωρεί το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις των λιμενεργατών. Μια συγκινητική προσπάθεια του κράτους και της τρόικας να γυρίσουμε στο καθεστώς της δεκαετίας του '60, όταν καραβάκια αρμένιζαν τις ελληνικές θάλασσες, χωρίς περιορισμούς μεγέθους με ναυτικό δυναμικό κακοπληρωμένο να δουλεύει 20ωρες βάρδιες. Μια ακόμα προσφορά στους εγχώριους εφοπλιστές για τους οποίους έχουμε γράψει αναλυτικά εδώ.
Ελαστικοποίηση εργασίας στο λιανεμπόριο
Στόχος είναι η μείωση του «λειτουργικού κόστους» των επιχειρήσεων
του κλάδου. Πριν την εκταμίευση της δόσης η κυβέρνηση πρέπει να
υιοθετήσει νομοθεσία που θα αποσυνδέει τις ώρες εργασίας των εργαζομένων
στον κλάδο από το ωράριο λειτουργίας των καταστήματος, οδηγώντας
ουσιαστικά σε πλήρη απελευθέρωση ωραρίου. Εδώ κανείς αναρωτιέται: κανείς δε βρήκε να τους πει ότι με το να βάζουν τους εργαζομένους στον εμπορικό κλάδο να δουλεύουν και επισήμως (γιατί ανεπίσημα δουλεύουν ήδη) σαν τον γάιδαρο του γνωστού τραγουδιού του Ξυλούρη (το παραθέτουμε παρακάτω), αυτό που θα κάνουν είναι να τους εξαθλιώσουν περισσότερα και ότι δεν θα πάνε περισσότεροι "αγοραστές" στα καταστήματα; Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν. Βέβαια το περιθώριο κέρδους των εργοδοτών θ' αυξηθεί αφού θα μειωθούν τα έξοδά τους, αλλά μήπως αυτό το όφελος δε θα εξανεμιστεί από την περαιτέρω αύξηση της φορολόγησης;
Ανοιγμα επαγγελμάτων
Καταργείται πριν από την εκταμίευση της δόσης η υποχρεωτική
παρουσία δικηγόρου για τη σύνταξη των σειράς εγγράφων ενώπιον
συμβολαιογράφου (νόμος του 1954).(αλήθεια, θ' αγοράσει κανείς ή θα πουλήσει κάτι αξίας και δεν θα έχει δικηγόρο παρόντα;)
Πριν την εκταμίευση της δόσης προβλέπεται το άνοιγμα όλων των
κλειστών επαγγελμάτων με ειδικές παρεμβάσεις για την άρση των
περιορισμών που ισχύουν σε κάθε επάγγελμα ξεχωριστά. (Σχετικά σχόλια επ' αυτού βρίσκονται εδώ)
Με στόχο τη διαφάνεια κάθε επαγγελματική ένωση θα πρέπει
υποχρεωτικά να αναγράφει σε ιστοσελίδα της ενδεικτικές αμοιβές για κάθε
προσφερόμενη υπηρεσία. (Κατάλογος τέτοιος υπάρχει ήδη σε όλες σχεδόν τις επαγγελματικές ενώσεις.)
Απελευθέρωση λιμουζινών-minibus
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Το πολιτικό τέλος του Βαγγέλη Βενιζέλου προαναγγέλει στο "Periodista"ο αρθρογράφος Δημήτρης Μπεκιάρης. Έχει δίκιο; Θα το μάθουμε σύντομα. Πιο συγκεκριμένα γράφει: "Ο Βαγγέλης Βενιζέλος γνωρίζει να χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα. Όμως, δεν χειρίζεται το ίδιο καλά την πολιτική. Η καλή χρήση της γλώσσας τον ευνόησε την εποχή που ο μέσος όρος των ψηφοφόρων εξίσωνε ή συμψήφιζε την παντελή έλλειψη σαρδάμ στο λόγο με τις ικανότητες στην πολιτική. Με βάση αυτό και μόνο το κριτήριο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι τον θεωρούσαν ικανότερο από τον Κώστα Σημίτη ή από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Το 2007, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, έδειξε τη μεγάλη του αδυναμία. Ποια ήταν αυτή; Η παρόρμηση. Σαν έτοιμος από καιρό και εκπέμποντας έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές κάμερες στο χώρο του Ζαππείου δηλώνοντας «παρών», το βράδυ της μεγάλης ήττας. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος πόνταρε λανθασμένα στην καλή του διασύνδεση με τα λεγόμενο «θεσμικά» ΜΜΕ της χώρας, της οποίας δικλείδα ασφαλείας αποτελούσε η παλαιόθεν καλή σχέση του πεθερού του. Τότε τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Βαγγέλης Βενιζέλος θεωρούσε ότι μπορούσε να ηγηθεί ενός ΠΑΣΟΚ ισχυρού, το οποίο αργά ή γρήγορα θα ερχόταν στην εξουσία. Η αδυναμία της παρόρμησης κατέστη πολύ περισσότερο αντιληπτή, όταν λίγες ημέρες μετά τη δημόσια τοποθέτησή του στο Ζάππειο, φθάνοντας στην Χαριλάου Τρικούπη, δέχτηκε επίθεση με καφέ από τον γνωστό Ρέλλο. Φυσικά δεν τον αναγνώρισε. Αρχικά ζήτησε από τους άνδρες της ασφαλείας του να τον βοηθήσουν να σηκωθεί, αλλά η παρόρμηση τον κυρίευσε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, με τον ιδιότυπο ναρκισσισμό που τον διακρίνει επέστρεψε και στήθηκε μπροστά στις κάμερες για να υπαινιχθεί ότι την επίθεση προκάλεσαν για να τον πλήξουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ή εχθροί. Βέβαια, ένιωθε ακόμη ισχυρός. Ήδη η ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ΤΟ ΒΗΜΑ «έπαιζε» τα ρέστα της με το πρωτοσέλιδο που έμεινε στην ιστορία: «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε». Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες είχαν προετοιμαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή έδειχναν ότι θα κέρδιζε με άνεση και ο Γιάννης Πρετεντέρης, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι του έκανε ζημιά, έδινε τα δικά του βραδινά σόου στο κτήριο της λεωφόρου Μεσογείων. Έχασε, τότε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έχασαν και τα δομημένα συμφέροντα, διότι ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε, ούτε πολύ περισσότερο η πλατιά λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στενοχωρήθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Τελικά το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009. Ο Θεσσαλονικιός πολιτικός, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τα μεσημέρια οι ιδιαιτέρες του, του πήγαιναν φιλετάκια γαλοπούλας στο γραφείο του μέσα στο Πεντάγωνο και εκείνος σχεδίαζε πως στο μέλλον θα επανέλθει σε μία, κάποια, κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Το ήθελε πολύ, αλλά ίσως δεν το πίστευε τόσο. Η φιλοδοξία του τον οδήγησε σε νέα λάθη. Δεν υλοποίησε κάποια δημιουργική στρατηγική. Δεν παρουσίασε ποτέ ουσιαστική πολιτική πλατφόρμα. Με το που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, σε μία δύσκολη εποχή με την κρίση χρέους να έρχεται σαν Αρμαγεδώνας επάνω στην Ελλάδα, ξεκίνησε το «πριόνισμα» της καρέκλας του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Είχε ακόμη ισχυρές σχέσεις με ανθρώπους των media, με ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους και με τηλεοπτικούς σταθμούς. Ήλεγχε αρκετούς από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και τους αξιοποιούσε, όποτε χρειαζόταν. Αργότερα πίεσε τον Γιώργο Παπανδρέου και εξελίχθηκε στο κυβερνητικό σχήμα. Έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και βέβαια υπουργός Οικονομικών σε εκείνον τον ... ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2011. Επί των ημερών του ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και υπήρξε η συμφωνία της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Ιουλίου για τη μείωση του ελληνικού χρέους. Μετά δέχτηκε κριτική για τη διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία, με την οποία της εξασφαλίζονταν εγγυήσεις για συμμετοχή της στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τα βάρη ήταν μεγάλα. Όταν, αφού υπήρξε πολύ σκοτεινό παρασκήνιο ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε μετά από την παρουσία του στις Κάννες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι πλέον είχε ανοίξει ο δρόμος. Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, την περίοδο δηλαδή που παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι κρατούσε το «παιχνίδι» στα χέρια του. Είχε υποτιμήσει νωρίτερα το γεγονός ότι στις Συνόδους Κορυφής, οι Ευρωπαίοι εταίροι, όταν γυρνούσε την πλάτη γελούσαν περιπαικτικά, αμφισβητώντας την επάρκειά του στα Οικονομικά. Ωστόσο υπερασπίστηκε τα μνημόνια, και ιδιαίτερα το δεύτερο, με πάθος.Ταυτόχρονα είχε ξεκινήσει για τα καλά η διαδοχολογία. Πολιτικοί φίλοι του Βαγγέλη Βενιζέλου, στις συγκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, έβριζαν εν ψυχρώ τον Γιώργο Παπανδρέου, δημιουργώντας κλίμα. Από κοντά δημοσιογράφοι του χρεοκοπημένου συστήματος των Media. Ο ίδιος προσπαθούσε να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς. Συνεργάτες και φίλοι του μοίραζαν πληροφορίες και παραπολιτικά, δεξιά και αριστερά πιέζοντας ασφυκτικά, ενώ εκείνος ετοίμαζε με προσοχή τα επόμενα βήματά του. Μέχρι και με τον Ανδρέα Λοβέρδο εμφανίστηκαν παρέα κατεβάζοντας κοινή πλατφόρμα. Και όταν έφτασε η ώρα της διαδοχής, έδειξε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, να φοβάται. Δεν υπήρξε άλλος υποψήφιος και το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να καταρρέει. Μάχη χωρίς αντίπαλο, αλλά τα γιαούρτια δεν τα γλίτωσε και πάλι. Εκείνος πίστευε ότι "θα γυρίσει" το αρνητικό κλίμα, πίστευε στην "καρδιά της δημοκρατικής παράταξης", στο "εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ. Όμως, η "Δημοκρατική Παράταξη" είχε μετακομίσει αλλού, στον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα διατηρούσε έναν σημαντικό πυρήνα των δυνάμεών του. Λάθος εκτίμηση. Μετά η χώρα μπήκε στην τελική ευθεία για τις εκλογές.
Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Συντάγματος, πρόσβαλε την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. «Τρεις κι ο κούκος». Εκείνος ίδρωνε και παρακαλούσε να τελειώσει η ομιλία του. Τραγωδία. Όσοι έβλεπαν από τους δέκτες της τηλεόρασής τους την ομιλία ψιθύριζαν «Σήκω Ανδρέα για να δεις». Ο Βενιζέλος ήταν εκεί. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ έλλειπε. Μόνο μηχανισμοί και κάποιοι … «μισθοφόροι» οπαδοί. Τίποτε άλλο. Στον δρόμο για τις εκλογές εξέπεμψε αυταρχισμό. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση άρχισε να χτυπά δυνατά το χέρι, επειδή δέχτηκε μία ερώτηση. Το ΠΑΣΟΚ τόσο τον Μάιο, όσο και τον Ιούνιο ,στις εκλογές δηλαδή, συρρικνώθηκε. Την επομένη των εκλογών βγήκε και δήλωσε «ξεκινάμε από το 13%, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974», προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα στους κόλπους της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Συνεταιρίστηκε με τον Αντώνη Σαμαρά, στην σημερινή τρικομματική κυβέρνηση της συμφοράς και της καταστροφής, κάνοντας και τον τελευταίο Πασόκο, να του γυρίσει την πλάτη. Εφιάλτης «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος συμμάχησε με τη δεξιά», έλεγαν οι παππούδες στα καφενεία. Τροποποίησε «τον ήλιο τον πράσινο», μίλησε ως εκφραστής του πολιτικού Κέντρου της μετεμφυλιακής Ελλάδας, της Ελλάδας του 1950, θέλησε να κάνει restart. Όμως, έχασε και τα συστημικά του ερείσματα. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, η Όλγα Τρέμη και ο Παύλος Τσίμας τον «χτύπησαν» αλύπητα – δεν το περίμενε – στην τελευταία του εμφάνιση στο άλλοτε φιλικό, προς τον ίδιο, Mega Channel. Είχε τη λίστα Λαγκάρντ και δεν της έδωσε σημασία. Σκιές και γκρίζες ζώνες, γκρίζα σημεία. Στο (πρώην) ΠΑΣΟΚ λένε ότι πάσχει από το σύνδρομο του βοναπαρτισμού. Τα έχει χάσει όλα. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Τον ίδιο τον καταπίνει η ίδια η ιστορία, όπως θα καταπιεί τον Αντώνη Σαμαρά και τον Φώτη Κουβέλη.Η εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται στο 5,5%. Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή «σύντροφε» Βαγγέλη; Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή;"
Πηγή ειδήσεων: "Βήμα", "Periodistas"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου