Αναρτήσεις
Σχεδόν τελευταίο από τα κοινοβουλευτικά κόμματα (Αν εξαιρέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ που λόγω εσωκομματικών τριβών αδυνατεί να βρει μια συμβιβαστική λύση με τις συνιστώσες του και να προχωρήσει σε ανακοινώσεις) και το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε την Κυριακή τους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους στους περισσότερους μεγάλους δήμους της χώρας.
Σχεδόν αυτόματα, ξεκίνησε και η προεκλογική περίοδος, στην οποία δυστυχώς όμως λίγη σημασία θα δώσει ο μέσος πολίτης, ο οποίος βασανίζεται ήδη από τα μέτρα του Μνημονίου και τρέμει για τα χειρότερα που έρχονται. Για τις υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν δεν θα πούμε πολλά - τα έχουν πει ήδη αρκετοί "έγκυροι" και μη αναλυτές. Αυτό που έχουμε να πούμε όμως είναι ότι σε άλλες εποχές, θα επικροτούσαμε τις επιλογές του Πρωθυπουργού: Αν συνέβαιναν βέβαια σε εποχές χωρίς Μνημόνια, χωρίς ανεργία πάνω από 12% και πληθωρισμό πάνω από 5%. Τότε που τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ θα συνωστίζονταν για το ποιός θα γίνει δήμαρχος και ποιός περιφερειάρχης. Τότε οι υποψηφιότητες εκτός στενών κομματικών ορίων θα είχαν νόημα και θα ήταν επικροτούμενες.
Τώρα όμως φαντάζουν λύσεις ανάγκης, αφού κανείς σχεδόν δε θέλει να παίξει το όνομά του "κορώνα-γράμματα", για να καταλήξει στην καλύτερη των περιπτώσεων σ' ένα δήμο που θα έχει μεγάλες αρμοδιότητες αλλά καθόλου χρήματα: Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ μέχρι σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση κοστίζει 5 δις στο κράτος, από του χρόνου η χρηματοδότηση περιορίζεται στο 1,5 δις. Παρότι θα υπάρχει εξοικονόμηση από συγχωνεύσεις οργανισμών, μείωση συμβούλων κ.λπ. η αύξηση των αρμοδιοτήτων φέρνει και αύξηση υποχρεώσεων εξανεμίζοντας την "οικονομία" που γίνεται- Όπως αποκάλυψε ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, όταν έθεσε το ζήτημα στον υπουργό Εσωτερικών εκείνος του είπε ότι "θα πρέπει ν' αυξήσει τα δημοτικά τέλη" για να βρει χρήματα. Φανταστείτε λοιπόν τι έχει να γίνει από το καινούργιο έτος παντού: Το κράτος δε θα δίνει λεφτά οπότε ή θα υπάρξει "εγκατάλειψη" σε πολλούς τομείς ή μεγάλες αυξήσεις ή και συνδυασμός και των δύο.
Έχουμε γράψει στο παρελθόν για τους κινδύνους που υπάρχουν με την εφαρμογή του Καλλικράτη, τόσο στους δήμους όσο και στις περιφέρειες της χώρας. Όταν συνενώσεις γίνονται με βάση τα χιλιόμετρα και με μια μπακαλίστικη διάθεση ("να έχουμε 5 δήμους εδώ και 7 εκεί") και συνενώνονται καθαρά τουριστικοί δήμοι με καθαρά αγροτικούς ή καταλήγουμε να έχουμε δήμους στην περιφέρεια που χιλιομετρικά είναι μεγαλύτεροι από τον Μητροπολιτικό Δήμο του Λονδίνου, δεν μπορεί κανείς να αισιοδοξεί. Εκεί θα έπρεπε να υπάρξουν αντιδράσεις, κυρίως από τους τοπικούς άρχοντες και βουλευτές που υποτίθεται ότι βγήκαν για να εκπροσωπήσουν το λαό και γιατί είχαν γνώση των περιοχών που εκπροσωπούν. Αλλά όταν στο πρόσφατο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ κανείς από τους βουλευτές του δεν βγήκε να πει μια κουβέντα ενάντια στην πολιτική που εφαρμόζεται (παρά τις υποσχέσεις που πολλοί απ' αυτούς έδωσαν στους ψηφοφόρους τους στις εκλογικές τους περιφέρειες) για να μην χάσουν την ευκαιρία να υπουργοποιηθούν, τι να περιμένει κανείς; Είναι - και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Μακάρι πάντως να βγούμε υπερβολικοί και όλα να έχουν ευτυχή κατάληξη στο τέλος. Το υπάρχον σύστημα είχε ανάγκη βελτιώσεων (για τα διάφορα "ευτράπελα" που συμβαίνουν σήμερα σε Δήμους μπορείτε να πάρετε μια γεύση εδώ στο άρθρο του Αντώνη Πανούτσου) αλλά το ότι θα συμβεί είναι ακόμα ένα παράδειγμα για το γεγονός ότι ζούμε στην χώρα των άκρων και της υπερβολής. Έτσι το σχέδιο "Καλλικράτης" ή θα δώσει το φιλί της ζωής για την ελληνική περιφέρεια ή θα αποτελέσει την οριστική "ταφόπλακά" της. Το μέλλον θα δείξει.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Στις 4,5 και 6 του Σεπτέμβρη του 1955 πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές καταστροφές για τον Ελληνισμό - και αναφερόμαστε βέβαια στα "Σεπτεμβριανά" που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη πριν 55 χρόνια. Αποτέλεσαν την 3η άλωση της Πόλης και οδήγησαν στον οριστικό μαρασμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Μάθαμε κάτι από αυτό; Σα γνήσιοι Έλληνες όχι...Και τα όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην Βόρεια Ήπειρο δειχνουν "του λόγου το αληθές".
Σχεδόν αυτόματα, ξεκίνησε και η προεκλογική περίοδος, στην οποία δυστυχώς όμως λίγη σημασία θα δώσει ο μέσος πολίτης, ο οποίος βασανίζεται ήδη από τα μέτρα του Μνημονίου και τρέμει για τα χειρότερα που έρχονται. Για τις υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν δεν θα πούμε πολλά - τα έχουν πει ήδη αρκετοί "έγκυροι" και μη αναλυτές. Αυτό που έχουμε να πούμε όμως είναι ότι σε άλλες εποχές, θα επικροτούσαμε τις επιλογές του Πρωθυπουργού: Αν συνέβαιναν βέβαια σε εποχές χωρίς Μνημόνια, χωρίς ανεργία πάνω από 12% και πληθωρισμό πάνω από 5%. Τότε που τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ θα συνωστίζονταν για το ποιός θα γίνει δήμαρχος και ποιός περιφερειάρχης. Τότε οι υποψηφιότητες εκτός στενών κομματικών ορίων θα είχαν νόημα και θα ήταν επικροτούμενες.
Τώρα όμως φαντάζουν λύσεις ανάγκης, αφού κανείς σχεδόν δε θέλει να παίξει το όνομά του "κορώνα-γράμματα", για να καταλήξει στην καλύτερη των περιπτώσεων σ' ένα δήμο που θα έχει μεγάλες αρμοδιότητες αλλά καθόλου χρήματα: Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ μέχρι σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση κοστίζει 5 δις στο κράτος, από του χρόνου η χρηματοδότηση περιορίζεται στο 1,5 δις. Παρότι θα υπάρχει εξοικονόμηση από συγχωνεύσεις οργανισμών, μείωση συμβούλων κ.λπ. η αύξηση των αρμοδιοτήτων φέρνει και αύξηση υποχρεώσεων εξανεμίζοντας την "οικονομία" που γίνεται- Όπως αποκάλυψε ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, όταν έθεσε το ζήτημα στον υπουργό Εσωτερικών εκείνος του είπε ότι "θα πρέπει ν' αυξήσει τα δημοτικά τέλη" για να βρει χρήματα. Φανταστείτε λοιπόν τι έχει να γίνει από το καινούργιο έτος παντού: Το κράτος δε θα δίνει λεφτά οπότε ή θα υπάρξει "εγκατάλειψη" σε πολλούς τομείς ή μεγάλες αυξήσεις ή και συνδυασμός και των δύο.
Έχουμε γράψει στο παρελθόν για τους κινδύνους που υπάρχουν με την εφαρμογή του Καλλικράτη, τόσο στους δήμους όσο και στις περιφέρειες της χώρας. Όταν συνενώσεις γίνονται με βάση τα χιλιόμετρα και με μια μπακαλίστικη διάθεση ("να έχουμε 5 δήμους εδώ και 7 εκεί") και συνενώνονται καθαρά τουριστικοί δήμοι με καθαρά αγροτικούς ή καταλήγουμε να έχουμε δήμους στην περιφέρεια που χιλιομετρικά είναι μεγαλύτεροι από τον Μητροπολιτικό Δήμο του Λονδίνου, δεν μπορεί κανείς να αισιοδοξεί. Εκεί θα έπρεπε να υπάρξουν αντιδράσεις, κυρίως από τους τοπικούς άρχοντες και βουλευτές που υποτίθεται ότι βγήκαν για να εκπροσωπήσουν το λαό και γιατί είχαν γνώση των περιοχών που εκπροσωπούν. Αλλά όταν στο πρόσφατο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ κανείς από τους βουλευτές του δεν βγήκε να πει μια κουβέντα ενάντια στην πολιτική που εφαρμόζεται (παρά τις υποσχέσεις που πολλοί απ' αυτούς έδωσαν στους ψηφοφόρους τους στις εκλογικές τους περιφέρειες) για να μην χάσουν την ευκαιρία να υπουργοποιηθούν, τι να περιμένει κανείς; Είναι - και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Μακάρι πάντως να βγούμε υπερβολικοί και όλα να έχουν ευτυχή κατάληξη στο τέλος. Το υπάρχον σύστημα είχε ανάγκη βελτιώσεων (για τα διάφορα "ευτράπελα" που συμβαίνουν σήμερα σε Δήμους μπορείτε να πάρετε μια γεύση εδώ στο άρθρο του Αντώνη Πανούτσου) αλλά το ότι θα συμβεί είναι ακόμα ένα παράδειγμα για το γεγονός ότι ζούμε στην χώρα των άκρων και της υπερβολής. Έτσι το σχέδιο "Καλλικράτης" ή θα δώσει το φιλί της ζωής για την ελληνική περιφέρεια ή θα αποτελέσει την οριστική "ταφόπλακά" της. Το μέλλον θα δείξει.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Στις 4,5 και 6 του Σεπτέμβρη του 1955 πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές καταστροφές για τον Ελληνισμό - και αναφερόμαστε βέβαια στα "Σεπτεμβριανά" που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη πριν 55 χρόνια. Αποτέλεσαν την 3η άλωση της Πόλης και οδήγησαν στον οριστικό μαρασμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Μάθαμε κάτι από αυτό; Σα γνήσιοι Έλληνες όχι...Και τα όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην Βόρεια Ήπειρο δειχνουν "του λόγου το αληθές".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου