Χρέη στα νοσοκομεία

Είδηση: Επιχείρηση διάσωσης των νοσοκομείων από τους προμηθευτές, καθώς εκκρεμούν χρέη άνω των 7 δισ. ευρώ, πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση, η οποία ζητούσε επιτακτικά τη συμμόρφωσή τους, απειλώντας ακόμα και με επίταξη υλικού.

Το ζήτημα των χρεών των νοσοκομείων, που εκκρεμεί εδώ και χρόνια, κορυφώθηκε με πράξεις που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή ασθενών, αφού οι προμηθευτές είχαν κηρύξει στάση προμηθειών με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος αδυναμίας εκτέλεσης βασικών ιατρικών πράξεων μετά την κυβερνητική απόφαση της περασμένης εβδομάδας για την εξόφληση των χρεών με άτοκα ομόλογα έως και τετραετούς διάρκειας.

Πάντως με νεότερη απόφαση τους τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου Επιστημών, Προμηθευτών και Υγείας, αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναστολή των προμηθειών των νοσοκομείων με ιατρικά υλικά, ενώ την ίδια στάση αναμένεται να κρατήσουν και οι προμηθευτές ορθοπεδικού υλικού, στην επόμενη γενική συνέλευση του Πανελληνίου Συλλόγου τους. Οι εκπρόσωποι των προμηθευτών, αποδέχτηκαν τη πιο πρόσφατη πρόταση των συναρμόδιων υπουργών Οικονομικών και Υγείας για το διακανονισμό που αφορά στην άμεση αποπληρωμή του χρέους της περιόδου 2007-2009, συνολικού ύψους 5,2 δισ. ευρώ. Οι προμηθευτές εκτιμούν ότι έως το τέλος του μήνα θα έχει εξομαλυνθεί η κατάσταση στις προμήθειες των νοσοκομείων.

Σχόλιο: Αν κάνουμε τους "συνηγόρους του διαβόλου", είμαστε σίγουροι πως αν στη θέση του κράτους ήταν μια ομάδα εργαζομένων που διεκδικούσε δεδουλευμένα ή την διατήρηση των δικαιωμάτων τους, η ίδια κυβέρνηση θα έλεγε "ότι δίκαιος ο αγώνας τους αλλά πρέπει να σκεφτούν και τους πολίτες που υποφέρουν εξαιτίας των κινητοποιήσεων". Βέβαια όταν βρίσκεται η ίδια σε παρόμοια θέση δεν κάνει πίσω - εμμένει στη θέση της και αδιαφορεί για τις συνέπειες.
Στην περίπτωση αυτή πάντως και οι δύο πλευρές έχουν άδικο: Οι μεν προμηθευτές (έχοντας κερδίσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ με υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, υλικών και μηχανημάτων) θα έπρεπε να είναι πιο ελαστικοί σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο για τα δημόσια οικονομικά, δεδομένου ότι τα χρήματα τους (σε αντίθεση με τις συντάξεις και τους μισθούς που μειώθηκαν άνευ λόγου και αιτίας) δεν υπήρχε περίπτωση να χαθούν -απλά θα καθυστερούσε χρονικά η πλήρης αποπληρωμή τους, ενώ και οι προτεινόμενες δόσεις δεν ήταν τόσο μακρυά από το σήμερα (πράγμα που προκαλεί έκπληξη σε όσους έχουν συνδιαλαγές με το δημόσιο, αφού συνήθως το τελευταίο αποπληρώνει σε μεγάλο βάθος χρόνου).
Από την άλλη το κράτος, αντί να χρησιμοποιεί την κοινή γνώμη (που αντιδρά απέναντι στους προμηθευτές, βλέποντας τους τόσους ανθρώπους που υποφέρουν έτσι κι αλλιώς στα δημόσια νοσοκομεία να βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο λόγω της έλλειψης σε αναγκαίο ιατροφαρμακευτικό υλικό) θα έπρεπε να πληρώσει τα χρέη του, όπως έχει απαίτηση το ίδιο να γίνεται από τους πολίτες (για τις μεγάλες επιχειρήσεις κρατάμε μια επιφύλαξη - απ' αυτές συνήθως δε ζητάει).
Το ότι τα χρέη είναι υπέρογκα και ότι δημιουργήθηκαν λόγω του στρεβλού συστήματος προμηθειών (που επιτρέπει τον πλουτισμό των μεσαζόντων) είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Όμως εφόσον συμφώνησε εξ' αρχής σ' αυτές τις τιμές, το λιγότερο που πρέπει να κάνει είναι να εξοφλήσει καταρχήν: Η ευθύνη είναι δική του δεδομένου ότι παρά τα μεγάλα λόγια, αλλαγές στο σύστημα δεν έγιναν, με αποτέλεσμα την τελευταία 5ετία τα χρέη να τριπλασιαστούν.
Από κει και πέρα η κυβέρνηση - και χωρίς να σπαταλάει παραπάνω χρόνο- θα πρέπει επιτέλους να δημιουργήσει ένα μηχανισμό ελέγχου προμηθειών, να κόψει τον "Γόργιο Δεσμό" των υπερτιμολογήσεων και να βάλει τάξη ώστε να μπορέσει να διοχετεύσει τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν σε άλλους τομείς της υγείας, που φαίνεται να βαδίζει ολοταχώς προς τον γκρεμό.

Πηγή: "Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία"