Ένα αφιέρωμα στον ραγιά Έλληνα...

Έκανε λοιπόν μια επίσκεψη-αρπαχτή ο Πρωθυπουργός της χώρας μας στο Λονδίνο, απ' αυτές που κάνουν όσοι ηγέτες τα πάνε χάλια στο εσωτερικό μιας χώρας. Απ' αυτές που μπορεί και να βοηθήσουν ν' αλλάξει η γνώμη ανάμεσα σε εκείνους που έχοντας γονατίσει απ' τους φόρους και την ανέχεια, ψάχνουν για μια ακτίνα αισιοδοξίας - από την αναγνώριση των θυσιών του στο εξωτερικό.
Έτσι συμβαίνει κατά καιρούς...Στον καιρό των μεγάλων μεταναστευτικών ροών από την Μέση Ανατολή είχαμε την ιστορία με το Νόμπελ Ειρήνης για τους "'ήρωες του Αιγαίου". Στον καιρό της μεγάλης μετανάστευσης των Ελλήνων λόγω των μνημονίων, είχαμε τα καλά λόγια για την "εργατικότητά" τους. Να μην μιλήσουμε για τα μπράβο στους Παπανδρέου, Σαμαρά, Στουρνάρα, Παπαδήμο και πρόσφατα στον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο. Κατά την υπογραφή της συμφωνίας με τους Σκοπιανούς είχαμε τη διασπορά της φήμης ότι ο Τσίπρας πάει για "Νόμπελ Ειρήνης". Τζάμπα είναι οι φήμες και τζάμπα και τα μπράβο στο κάτω-κάτω...

Αυτά δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση. Γι' αυτό εξάλλου γίνονται και τα ταξίδια και οι βόλτες στο εξωτερικό (με παιδιά και συζύγους πάντα - για να γνωρίσει όλη η οικογένεια με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου τον ευρωπαϊκό πολιτισμό) και αντίστοιχα οι επισκέψεις των ξένων ηγετών και αξιωματικούχων στην χώρα μας. Για να υπάρξει "αναγνώριση" στο εσωτερικό, αφού κανείς στο εξωτερικό δε δίνει ουσιαστική σημασία.
Δεν μας προκάλεσε επίσης εντύπωση η ταπεινόφρονη (αν και σχετικά σύντομη) επίσκεψη του Πρωθυπουργού στον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριο. Η ελληνορθόδοξη εκκλησία της Μ. Βρετανίας μαζί με τα παροικιακά σχολεία (στο κόστος των οποίων η συμμετοχή του ελληνικού κράτους είναι μηδενική) είναι τα μοναδικά προπύργια του ελληνισμού σε μια χώρα που η μαζική μετανάστευση Ελλήνων είναι ανιστρόφως ανάλογη της ελληνικότητας που διατηρούν, ακόμα και μετά από μια γενιά: Μια κοινότητα 300 χιλιάδων ανθρώπων που δεν μπορεί να διατηρήσει - μέσω χρηματοδότησης - τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε δημόσια σχολεία του κεντρικού Λονδίνου, προφανώς και δεν μπορεί να έχει μέλλον.  Έχει λοιπόν υποχρέωση ο Τσίπρας στον Γρηγόριο γιατί ο τελευταίος παλεύει να κρατήσει την ελληνικότητα στους Έλληνες σχεδόν τζάμπα.
Αυτό που μας προκάλεσε εντύπωση όμως στην πρόσφατη επίσκεψη του Τσίπρα στο Λονδίνο ήταν η δουλικότητα με την οποία υποδέχτηκαν οι "Έλληνες επιστήμονες" τον Πρωθυπουργό και η θέρμη με την οποία τον αγκάλιασαν στη συνάντηση που είχαν μαζί του - πριν και μετά τον ορυμαγδό παπαρολογίας-ομιλία του στο Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου. Αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν, άνθρωποι που αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους γιατί εκεί ήταν καταδικασμένοι να δουλεύουν για 450 ευρώ μεικτά (παρότι πτυχιούχοι), που βλέπουν την μάνας του άνεργη, τον πατέρα τους να αναστενάζει από φόρους και κατασχέσεις και τον παππού τους να παίρνουν τη μισή σύνταξη απ' αυτή που έπαιρναν προ 8ετίας, να σφίγγουν το χέρι με θέρμη εκείνου που ολοκλήρωσε την καταστροφή της χώρας; Είναι δυνατόν να κάθονται ν' ακούν με το στόμα ανοιχτό, σα χάνοι που περιμένουν το δόλωμα, το λόγο κάποιου που αντί να κάνει το ελάχιστο - να φέρει δηλαδή την αξιοκρατία μπας και δει η χώρα κάποια στιγμή άσπρη μέρα - φρόντισε να πάει το ρουσφέτι και το νεποτισμό στο επόμενο επίπεδο εισάγωντας την περίφημη "τροπολογία Μπαζιάνα"; Κάποιου που υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια και δε διαφύλαξε κάτι που κατακτήθηκε με αγώνες για την αριστερά - αυτό που ονομαζόταν μέχρι πρόσφατα "αριστερό πλεονέκτημα"; Ακόμα και αν το ακροατήριο ήταν αυστηρώς επιλεγμένο (προφανέστατα) και αν υπήρξαν γιουχαϊσματα και φωνές κατά την είσοδό του Τσίπρα στη συγκέντρωση (δείτε σχετικά εδώ), η εντύπωση δεν αλλάζει.
Αυτή λοιπόν η ανάρτηση είναι αφεριωμένη στον κλασικό, μ@@@@α Έλληνα, που μας δείχνει ξεκάθαρα γιατί δεν υπάρχει καμία ελπίδα σ' αυτή την χώρα...Η Τουρκοκρατία έληξε σχεδόν 200 χρόνια πριν, αλλά ο ραγιαδισμός υπάρχει ακόμα στην ψυχή του Έλληνα - Η φωτογραφία (με τον έκπληκτο νεαρό επιστήμονα να κοιτάζει τον Τσίπρα λες και είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος) είναι όλα τα λεφτά...