Οι καταγγελίες Χαϊκάλη και το πολιτικό σκηνικό στην χώρα μας

Οι καταγγελίες Χαϊκάλη για απόπειρα χρηματισμού, προκειμένου να υπάρξει ψήφιση του κ. Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι οι πρώτες και ούτε οι μόνες επώνυμες. Είχαν προηγηθεί άλλες, αλλά δεν αντιμετωπίστηκαν με τη δέουσα σοβαρότητα - αν και θα έπρεπε. Δημιούργησαν όμως τεράστιο θόρυβο, για ένα και μόνο λόγο: το ποσό ήταν τεράστιο, παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό, το άτομο που φέρεται να κάνει την απόπειρα είναι από τον τραπεζικό χώρο - και σύμβουλος Πρωθυπουργών και υπήρξε έγκαιρη ενημέρωση της αστυνομία και του Εισαγγελέα. Η απόφαση του Σαμαρά να "μηνύσει" τον Χαϊκάλη, γιατί τον ενέπλεξε στην καταγγελία του, αποτελεί απλώς το "κερασάκι" στην "τούρτα".

Το αν το υλικό είναι αξιόπιστο ή όχι, αυτό θα το δείξει η εισαγγελική και αστυνομική έρευνα. Το ότι όμως καταλήξαμε στο σημείο ώστε μια τέτοια καταγγελία να προκαλεί θόρυβο μεν αλλά χωρίς να προκαλεί έκπληξη είναι αποτέλεσμα των όσων ζούμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Είναι δυνατόν, αναρωτιούνται όλοι, να βρεθούμε 25 επιπλέον βουλευτές και να ψηφίσουν ένα άχρωμο, και κομματικά χρωματισμένο υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εν μέσω κρίσης και εν αναμονή του επίσημου, 3ου Μνημονίου; Φυσικά όχι. Πως θα υπάρξουν άνθρωποι να ψηφίσουν κάτι τέτοιο, που θα δώσει πνοή στην κυβέρνηση και θ' ανοίξει το δρόμο για καινούργια μέτρα και ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της χώρας στους δανειστές της; Όχι λογικά, όχι φυσιολογικά. Κάτι θα πρέπει να "παρουσιαστεί", που θα τους αλλάξει γνώμη.

Και αυτό δεν μπορεί να είναι πολιτικό. Γιατί η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστη, γιατί οι το φαγοπότι μεταξύ των δικών της παιδιών συνεχίζεται, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει. Δεν αντιδρά, αλλά δεν αντέχει. Απλώς έχει παραιτηθεί.

Γι' αυτό και δεν εκπλήσσεται κανείς. Γι' αυτό και η καταγγελία του Π. Χαϊκάλη έκανε μεν άνω-κάτω το πολιτικό σκηνικό αλλά την ίδια στιγμή αντιμετωπίστηκε ως κάτι μάλλον "αναμενόμενο" απ' όλους. Αλλά χρειαζόταν. Για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, είτε έτσι, είτε αλλιώς...