Ένα μικρό αφιέρωμα στον Σάκη Μπουλά

Η καλλιτεχνική είδηση των τελευταίων ημερών ήταν ο θάνατος του Σάκη Μπουλά. Και είναι περίεργο γιατί με καθαρά καλλιτεχνικά μέτρα ο Σάκης Μπουλάς δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό: δεν έπαιξε σε "μεγάλες" ταινίες (δύσκολο να χαρακτηριστεί τέτοια ο "Δράκουλας των Εξαρχείων", οι "Τηλεκανίβαλοι" ή το "Πεθαίνω για σένα"), δεν έκανε καριέρα στο εξωτερικό (η καριέρα του ήταν μέτριου βεληνεκούς εντός συνόρων), ενώ επίσης δεν τραγούδησε πολλά μεγάλα τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση.

Κατάφερε όμως να γίνει αγαπητός για τους ίδιους λόγους που έγινε αγαπητός ο Βλάσσης Μπονάτσος, ένας άλλος καλλιτέχνης που πέθανε επίσης σχετικά νέος: ήταν πολυτάλαντος και έμεινε στο φως της δημοσιότητας για πολλά χρόνια χωρίς να γίνει ποτέ "σταρ", έκανε πράγματα κοινότυπα και ίσως "ρηχά" με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται ξεχωριστά και πρωτότυπα και κυρίως η εικόνα που είχε δημιουργήσει έβγαζε κάτι το προσφιλές και αγαπητό, χωρίς να είναι κάτι το "προσβάσιμο" - ήταν ένας άνθρωπος που θα θέλαμε να είμαστε χωρίς να μπορούμε ή να έχουμε τα κώτσια να το κάνουμε.

Δεν είναι τυχαίο ότι είχε ειλικρινείς φιλίες στον καλλιτεχνικό χώρο και ότι κατάφερε να περάσει στον κόσμο με το μικρό του όνομα - κάτι δύσκολο και σπάνιο. Εμείς θα τον θυμόμαστε με αγάπη. Για τη συνεργασία του με τον Θάνο Μικρούτσικο, στα πρώτα χρόνια και των δύο (δείτε ένα τραγούδι από εκείνα τα χρόνια παρακάτω), για τις "πλάκες" του με τον Ζουγανέλη, για τους ρόλους του στην τηλεόραση (όπως τις "Σαββατογεννημένες" και "50-50") και το σινεμά (όπως το "Μια φορά κι ένα μωρό") για τις μοναδικές του ερμηνείες σε τραγούδια άλλων αλλά και στα τραγούδια του "χαβαλέ" που έφτιαξε με τον Γιοκαρίνη... Θα το θυμόμαστε επίσης για εκείνη την "τρελή" παρέα των υπογείων των Εξαρχείων (με Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Κούτρα, Γιάννη Γιοκαρίνη, Βλάσση Μπονάτσο, Ισιδώρα Σιδέρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου και φυσικά τον Γιάννη Ζουγανέλη), αλλά και την μετεξέλιξή της στο "Ζυγό" και την "Ακτή Πειραιώς".

Μια μικρή ανθολόγηση έχουμε παρακάτω, θυμίζοντας όμως το εξής: το ταλέντο του φαινόταν πιο ξεκάθαρα στο "ζωντανό". Κι όπως δυστυχώς συμβαίνει με ότι είναι "ζωντανό", αυτό δε μπορεί να καταγραφεί συνεχόμενα και μένει στη μνήμη εκείνων που είχαν την τύχη να τον απολαύσουν επί σκηνής...

Κι ένα τελευταίο απίστευτο περιστατικό που αποκάλυψε ο Διονύσης Σαββόπουλος μετά την κηδεία του:  "μετά την κηδεία πήγαμε σε ένα παρακείμενο μαγαζί γνωστό για την ψαρόσουπα, για την κλασσική μακαριά και τι μαθαίνω; Ο μακαρίτης είχε πάει πριν από μέρες στον μαγαζάτορα, "μετά την κηδεία μου λέει θα έρθουν εδώ 40-50 φίλοι, τι μενού θα βγάλεις και πόσο κάνει;". Παρά τις αντιρρήσεις του μαγαζάτορα, τελικά πλήρωσε την μακαριά. Μείναμε άφωνοι!"

Τραγούδια
 


 

Σκετσάκια

(από τις τηλεοπτικές εκπομπές με τον Ζουγανέλη):



 

"50-50"
"Ας περιμένουν οι γυναίκες"


"Ο Καλός, ο κακός και ο άσχημος" (από το 14:12 εώς 19:31, σχολιασμός των παλιών τους συνεργατών)
 

"Ακτή Πειραιώς 2012"