Εθελοντικές αιμοδοσίες και Χρυσή Αυγή / Η δίκη για τα γεγονότα της Marfin

Περάσαμε τις μέρες του Πάσχα και φτάσαμε στην Ανάσταση, την πιο σημαντική ίσως στιγμή του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Παρόλα αυτά και παρόλο το νόημα των ημερών, που κατ' εμάς (και πολλούς άλλους) είναι η αγνή και ανιδιοτελής αγάπη, μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις ήταν και οι   χρυσαυγίτικες αιμοδοσίες, οι οποίες διαφημίστηκαν ως "μαζικές" και "αποκλειστικά για Έλληνες", ενώ σε κάποιες τοπικές διαφημίστηκαν και "τράπεζες αίματος μόνο για Έλληνες". Το θέμα το ψάξαμε αρκετά - γιατί θεωρήσαμε σοκαριστικό το να γινόταν δεκτό κάτι τέτοιο από τους λειτουργούς της υγείας...Αυτό που αποδείχτηκε βέβαια στην πράξη ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό...Κατά πρώτον, και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, με βάση τη νομοθεσία, δεν υπάρχει θέμα "ξεχωριστών" ή "ιδιωτικών" Τραπεζών αίματος. Μία και μοναδική υπάρχει στην χώρα μας και αυτή είναι δημόσια. Δεύτερον, οι πρώτες αιμοδοσίες που οργανώθηκαν σε Πάτρα, Λάρισα, Βόλο (σε πόλεις δηλαδή που η Χ.Α. πήγε αρκετά καλά από πλευράς ψήφων), οι φιάλες που μαζεύτηκαν ήταν ελάχιστες για την τεράστια κινητοποίηση, 10-15 φιάλες σε κάθε περίπτωση (ενώ υπήρξε και αιμοδοσία με 3 μόνο). Το οποίο θα πρέπει να βέβαια να δημιουργεί προβληματισμό στους διοργανωτές της αιμοδοσίας, αφού αποδεικνύει ότι οι "φίλοι" και οι "ψηφοφόροι" της οργάνωσης δε συμμερίζονται τις απόψεις των ηγετών της περί "προσφοράς" στον "Έλληνα συνάνθρωπο" (πόσο μάλλον στον συνάνθρωπο γενικά). Τρίτον, σε όλες τις περιοχές που έγινε αιμοδοσία, οι αιμοδότες υπέγραψαν κανονικά και χωρίς αντίδραση το χαρτί αιμοδοσίας το οποίο δηλώνει ξεκάθαρα και σε απλά ελληνικά ότι δε νοείται διαχωρισμός στο ποιος θα λάβει το αίμα. Ο λήπτης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, εφόσον το έχει ανάγκη. Οι αιμοδότες δεν αρνήθηκαν κάτι τέτοιου, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι εκ των υστέρων ανακοινώσεις ήταν προφανώς εκ του πονηρού. Σε μία περίπτωση (Σάμο) δεν έγινε αιμοδοσία γιατί υπήρξε επιμονή στην απάλειψη του σχετικού όρου - κάτι τέτοιο δεν  μπορούσε να γίνει και οι (10-15) φιάλες που θα συγκεντρώνονταν, δυστυχώς δεν μαζεύτηκαν. 

Και βέβαια έχουμε να θέσουμε το εξής ερώτημα προς τους υποστηρικτές τέτοιων μισαλόδοξων  εκδηλώσεων...Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι 600000 περίπου φιάλες που μαζεύονται στην χώρα μας πλειοψηφικά προέρχονται σε Έλληνες, ξέρουν αλήθεια αν οι αιμοδότες των υπόλοιπων 30-40 χιλιάδων που είναι εισαγόμενες είναι "καθαρόαιμοι" Ευρωπαίοι; Δεδομένου ότι οι εισαγωγές γίνονται από την Ελβετία όπου υπάρχουν αρκετοί Αφρικανοί και Ασιάτες, τους πειράζει ή όχι αν το αίμα προέρχεται από κάποιον που το χρώμα του δεν είναι "λευκό"; Ή αν βρεθούν στην ανάγκη ζητούν "ταυτοποίηση" του; Ρητορικές ερωτήσεις που απλά αποδεικνύουν την χαζομάρα τέτοιων κινήσεων...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Αυτές τις μέρες γίνεται επιτέλους, μετά από αναβολές και πιέσεις για απόσυρση των κατηγοριών προς στελέχη της τράπεζας, η δίκη για την απόδοση ευθυνών για την υπόθεση της Marfin (θυμηθείτε εδώ τα όσα είχαμε γράψει τότε καθώς την αναφορά μας στο πρώτο πόρισμα των εμπειρογνωμόνων σχετικά με την υπόθεση). Στα όσα συνταρακτικά ακούγονται, σπουδαία θέση έχουν τα όσα καταθέτουν οι μάρτυρες, όσο αφορά την ευθύνη της τράπεζας για τους θανάτους τους - μπορεί κάποιοι εγκληματίες να έριξαν τις μολότοφ, αλλά κάποιοι άλλοι φρόντισαν ώστε τα θύματα να παραμείνουν στις θέσεις τους, υποχρεωμένοι να θυσιαστούν παρά τη θέλησή τους. Έτσι λοιπόν διαβάζουμε στις μαρτυρικές καταθέσεις ότι η μοναδική είσοδος - έξοδος του καταστήματος ήταν κλειδωμένη και ότι κανείς από τους υπαλλήλους δεν βγήκε με ορθόδοξο τρόπο. "Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια", αναφέρει ένας μάρτυρας. Ο δε υπάλληλος της τράπεζας Γιώργος Γκολιάς κατέθεσε στο δικαστήριο ότι την στιγμή της φωτιάς άκουσε συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν "μας καίνε, μας καίνε" και ότι η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική που δεν μπορούσαν ούτε να δουν ούτε να αναπνεύσουν. "Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα. Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Όλοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε".

Ο συνάδελφος του κ. Γκολιά, Γιώργος Σταυρογιαννάκης, που εργαζόταν στον τελευταίο όροφο του κτιρίου κατέθεσε ότι βγήκε από την ταράτσα όταν συνάδελφός του έσπασε την καταπακτή. "Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο πέρα από την κυρία είσοδο. Ήταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας".

Ο μάρτυρας δήλωσε ότι η τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη και ότι δεν τους έχει αποζημιώσει, ενώ, όπως κατέθεσε, "σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες μετά την επίθεση, με το Δ.Σ. της Marfin, ουσιαστικά μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε. Μας είπαν τί καθόμασταν για να κλείσουμε ταμείο ή τις επιταγές, ενώ έπρεπε να φύγουμε, τη στιγμή που είχαμε εντολές".

Στη συνάντηση αυτή μετά τον εμπρησμό, αναφέρθηκε και ο υπάλληλος της τράπεζας Σωτήρης Παπατζίκης : "Στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε, παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...".

Υπενθυμίζεται ότι για την υπόθεση δικάζονται για ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματική βλάβη κατά συρροή ο διευθύνων σύμβουλος της Marfin, ο υπεύθυνος ασφαλείας, η διευθύντρια και η υποδιευθύντρια του υποκαταστήματος. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τα στελέχη της τράπεζας δεν επέτρεψαν την ώρα των επεισοδίων στους υπαλλήλους να φύγουν από το χώρο εργασίας, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι το ζητούσαν. Επίσης, γίνεται αναφορά σε παραλείψεις που εντοπίστηκαν σε θέματα ασφαλείας, που είχαν ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν και στη συνέχεια να χάσουν τη ζωή τους οι τρεις άτυχοι υπάλληλοι." To τι θα γίνει θα το δούμε στην πορεία. Ελπίζουμε πάντως οι ευθύνες ν' αποδοθούν καθώς πρέπει...Ένα σχετικό, παλιότερο άρθρο παραθέτουμε από την εφημερίδα "Παρόν":

Πηγές ειδήσεων: "Παρόν", "Αυγή"