Πώληση μέσω κρατικοποίησης για την Eurobank / Πρωτοσέλιδα ερωτήματα εφημερίδων...

Είδηση: «Έπεσε» η Εurobank. Δεν θα είναι πια ιδιωτική. Πάει προς «κρατικοποίηση», διατηρώντας βέβαια τα «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» λειτουργίας και στόχο να πουληθεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Με πιθανή «προίκα» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λένε πληροφορίες. Η Eurobank πάει, λοιπόν, στο ΤΧΣ για να ανακεφαλαιοποιηθεί, καθώς φαίνεται δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα κεφάλαια του 10% από ιδιώτες, που ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση(!) για να παραμείνει ο έλεγχος της τράπεζας σε ιδιωτικά χέρια. Υπενθυμίζεται ότι τα κεφάλαια του ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, υπολογίζονται στα 27,5 δισ. ευρώ: Εθνική Τράπεζα (9,756 δισ.), Τράπεζα Πειραιώς (7,335 δισ.), Eurobank (5,839 δισ.), Alpha Bank (4,571 δισ.). Χρήματα που φορτώνονται, βέβαια, στο δημόσιο χρέος, όπως όλα τα προηγούμενα. Οπως τα 50 δισ. ευρώ συνολικά για το τραπεζικό σύστημα που έχει "κλείσει" η συγκυβέρνηση με την τρόικα για να... καλυφθούν οι τραπεζικές "τρύπες".

Αλλά απ' ό,τι φαίνεται ο αγώνας δρόμου για να εξασφαλιστούν ιδιωτικά κεφάλαια 10% (επί του συνόλου της ανακεφαλαιοποίησης) στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ), έμεινε από... καύσιμα για τη Eurobank. Κι αυτό, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να βρεθούν ιδιωτικά κεφάλαια για να μην χαθεί ο ιδιωτικός χαρακτήρας των τραπεζών, όπως μια σειρά ρεπορτάζ έδειξαν (με αιχμή την Εθνική) ακόμα και με την προσωπική συμβολή του Αντ. Σαμαρά. Η «πλευρά Λάτση», έχει εκδηλώσει πρόθεσης για εισφορά περίπου 200 εκατ. ευρώ στην Εθνική Τράπεζα, με αποτέλεσμα την έντονη δυσφορία μεγαλομετόχων της Eurobank. Τα 200 εκατ. ευρώ αντιστοιχούν μόλις στο 10% των κεφαλαίων που γλίτωσε ο Σπ. Λάτσης όταν πέρυσι τον Ιούλιο αποχώρησε από τη Eurobank.
Μεταβίβασε το ποσοστό του σε εννέα μέλη της οικογένειας, αποφεύγοντας πρακτικά τη διαδικασία αποχώρησης των Γάλλων (από Εμπορική και Γενική), που τους κόστισε σχεδόν 2 δισ. ευρώ.

Για τη συνέχεια, τα σενάρια κάνουν λόγο για πακέτο πώλησης της Εurobank από το ΤΧΣ μετά την ανακεφαλαιοποίηση, με πιθανή «προίκα» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο...! 

Σχόλιο: Να λοιπόν που στο ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" υπάρχει άλλη μια απόδειξη ότι στον ιδιωτικό τομέα (που στην Ελλάδα "θα σώσει τα πάντα" κατά την κυβέρνηση) "στο φαγητό (δηλ. στην μάσα) είναι ο καθένας μόνος του, αλλά στο λογαριασμό όλοι μαζί (δηλ. το κράτος)". Τόσα και τόσα χρήματα στον τραπεζικό τομέα, που καταλήγει - αργά αλλά σταθερά - να κρατικοποιείται, με το κράτος να "φορτώνεται" τις ζημιές και μετά αφού τις "καθαρίσει" πληρώνοντας και το λογαριασμό βέβαια, να τις παραδίδει "καινούργιες" σε "επενδυτές" που θα μπορέσουν έτσι να ξεκινήσουν ένα καινούργιο κύκλο: "φτηνό" χρήμα από την Ε.Κ.Τ., υψηλά επιτόκια σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, μεγάλα bonus στα υψηλόβαθμα στελέχη και μερίσματα στους μετόχους, μέχρι την επόμενη φούσκα...

Παράλληλα δε έχουμε και τους "επαγγελματίες επενδυτές" (όπως ο κύριος Λάτσης) ο οποίος αφού οδήγησε την Eurobank στα χέρια του ΤΧΣ, προχωράει στο να "σώσει" και την Εθνική - αποκτώντας ένα σημαντικό ποσοστό πιθανότατα στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της χώρας, έναντι χαμηλού τιμήματος, πράγμα που σίγουρα είναι μια επένδυση με μέλλον, αφού στην εποχή των συγχωνεύσεων, οι τράπεζες που θα μείνουν θα είναι λίγες και συγκεκριμένες.

Για την προβλεπόμενη πακετοποίηση της Eurobank με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, δεν θα πούμε πολλά - θα σας παραπέμψουμε στην παλαιότερη ανάρτησή μας που βρίσκεται εδώ και που αναφέρεται στο γιατί το Τ.Τ. δεν θα έπρεπε να πωληθεί γενικά πόσο μάλλον σε τιμή δώρου.

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Διαβάζοντας την εφημερίδα "Χωνί" μεταφέρουμε κι εμείς τα πρωτοσέλιδα ερωτήματά του - χωρίς να περιμένουμε απαντήσεις: Καταρχήν, γιατί δεν ανακοινώνονται τα οικονομικά στοιχεία του Μαρτίου; Μήπως γιατί το πρώτο δίμηνο του έτους δημιουργήθηκε νέο ληξιπρόθεσμο χρέος 1,32 δις ευρώ και τα έσοδα του κράτους ήταν 7,2% λιγότερα του στόχου και ότι ακόμα και τα χρήματα που εισπράχθηκαν αφορούσαν ληξιπρόθεσμα του 2012 τα οποία πήγαν καλύτερα απ' όσο υπολογιζόταν; Θα μας πουν επίσης τι συμβαίνει με το εμπόριο του οποίου ο δείκτης κύκλου παρουσιάζεται μειωμένος κατά 15,7% σε σχέση με πέρσυ και με τα έσοδα από το φόρο πετρελαίου, του οποίου η κατανάλωση είναι πεσμένη κατά 63%;

Μήπως δεν είναι τα πράγματα όσο όμορφα τα παρουσιάζουν; Λέμε μήπως...