25η Μαρτίου 1821 - 25η Μαρτίου 2013

25η Μαρτίου 1821 - 25η Μαρτίου 2013. Δύο στιγμές στην ιστορία της χώρας, πολύ μακρυά μεταξύ τους αλλά πολύ κοντά από πλευράς συνθηκών (και τότε και τώρα οι Έλληνες πάλευαν απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις για την ελευθερία τους) - με τη σοβαρή διαφορά ότι τότε στην Ελλάδα αυτοί που ήταν τότε έτοιμοι να θυσιαστούν για τη σωτηρία της χώρας, ήταν περισσότεροι απ' όσους σήμερα είναι έτοιμοι να σηκωθούν από τον καναπέ του σαλονιού τους και από τη θαλπωρή του διαδικτύου για να ξεσηκωθούν ενάντια στα όσα τρομακτικά ζούμε ως χώρα...
Η άλλη ειδοποιός διαφορά του τότε με το σήμερα είναι ότι στα 1821, είχε αναπτυχθεί ένα φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τέτοιας μορφής που στο τέλος ανάγκασε και τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, να επέμβουν και να "χαρίσουν" (με σκληρά και δυσβάστακτα ανταλλάγματα πάντως όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια) την ελευθερία της. Όπως λέει και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στο "Μεγάλο μας Τσίρκο" - "ο μόνος τρόπος για να μην έχουν είναι ν' αφήσουμε να έχουν" (το Σύνταγμα, την ελευθερία" κ.ο.κ.):

Σήμερα αντίθετα, και εμείς και οι αδερφοί μας (είτε το θέλουν/θέλουμε είτε όχι, είναι) οι Κύπριοι, πληρώνουμε πολλά για να εισπράξουμε ελάχιστα - και πάντως λιγότερα απ' όσα είχαμε πριν και πιθανότατα λιγότερα απ' όσα θα είχαμε αν δε μας "βοηθούσαν".

Βέβαια, όπως αφήσαμε να εννοηθεί και πιο πάνω, οι Έλληνες ούτε τότε ήταν ενωμένοι (αφού περάσαμε και ένα εμφύλιο ενώ πολεμούσαμε τους Τούρκους), ούτε "σίγουροι" για τη επανάσταση  - χρειάστηκε εξάλλου η φοβερή απειλή "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" του Κολοκοτρώνη και οι φοβερές σφαγές των Τουρκοαιγυπτίων στην Πελοπόννησο και την Χίο για να ξυπνήσει η αγανάκτηση των Ελλήνων, να συστρατευθούν ορισμένες "παραδομένες" περιοχές και ν' αναζωπυρωθεί η επανάσταση. Αλλά τουλάχιστον τότε, υπήρξαν ορισμένες φωτισμένες προσωπικότητες για να ηγηθούν του λαού και να μας οδηγήσουν προς την ελευθερία... Για να έρθουμε στο σήμερα και να φανούμε ανάξιοι της επανάστασης και του αίματος που χύθηκε τότε - ανθρώπων που θυσιάσαν πολλά για να πεθάνουν άδοξα και χωρίς τα στοιχειώδη:


Και που φτάσαμε; Να γίνουμε μια καρικατούρα του καλού μας εαυτού, να βυθιστούμε σε μια αποξένωση με την ιστορία μας (τόσο από πλευράς γνώσης αυτής όσο και από πλευράς υπεράσπισης της με τις ανάλογες πράξεις) και σχεδόν αστεία πατριδολαγνεία, που απέχει όμως μακράν από τα όσα οι ίδιοι οι προγονοί μας, μας άφησαν- ανάλογη με αυτό που περιγράφει το χιουμοριστικό βιντεάκι των ΑΜΑΝ:


Το κράτος μας έγινε μαυραγορίτης στους ίδιους τους πολίτες του, δίνει χρήματα σε άλλους για ν' αγοράσουν την περιουσία του (και για να ξαναπάρει έτσι τα χρήματα που χάρισε-δάνεισε πίσω, τα οποία βέβαια θα ξαναδώσει σ' αυτούς με τη μορφή ενοικίων και για την παροχή υπηρεσιών), επιτρέπει τη διαπλοκή (που φτάνει μέχρι το γραφείο του Πρωθυπουργού) και ληστεύει επισήμως τα όσα έχουν μαζέψει με κόπο και ιδρώτα οι κάτοικοι της χώρας (μπορεί όχι άμεσα όπως προτάθηκε στην Κύπρο, αλλά έμμεσα όπως φαίνεται εδώ).
Και εμείς ωχαδερφιστές και α-φιλότιμοι... Μια υπενθύμιση όμως της επετείου δεν κάνει κακό. Αρκεί να μας παραδειγματίσει πραγματικά και να μην είναι απλώς άλλη μια αφορμή για αργία και για καφέ στην πλατεία/παραλία.

Και του χρόνου καλύτερα!

(Σε προηγούμενη επετειακή μας αναφορά στην 25η Μαρτίου είχαμε εστιάσει στα ελληνοτουρκικά - γράφοντας ότι χύσαμε τόσο αίμα για να καταλήξουμε να παραδώσουμε αναίμακτα το Αιγαίο στους Τούρκους. Ο καιρός πέρασε, αλλά η ανάρτηση παραμένει επίκαιρη - με τους Τούρκους να συνεχίζουν να απειλούν ανενόχλητοι...Αλίμονο σε μας και την ιστορία μας).

ΥΓ. Για το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων στην ελληνική επανάσταση, υπάρχει ένα ωραίο αφιέρωμα της "Μηχανής του χρόνου" που αξίζει να δούμε όλοι: