Αναρτήσεις
Είδηση: Σε 328,588 δισ. ευρώ ήταν το 2010 το χρέος της Ελλάδας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών. Ωστόσο, απʼ το υπέρογκο αυτό ποσό, η χώρα μας, όπως προκύπτει απʼ τα ίδια στοιχεία, έχει πληρώσει σε τόκους 197,939 δισ. ευρώ! Συγκεκριμένα, το χρέος της χώρας απʼ το 1975, όπου υπάρχουν τα στοιχεία, από 566 εκατομμύρια ευρώ έχει φτάσει τώρα στα 328.588 δισ. ευρώ. Και οι τόκοι που έχουμε πληρώσει ανέρχονται, αθροιστικά, σε 197.939 δισ. ευρώ.
Αναλυτικά η εξέλιξη του χρέους απʼ το 1975 μέχρι σήμερα:
Χρέος - Εξέλιξη επιτοκίων (εκατ. ευρώ)
Χρέος
Γενική κυβέρνηση Τόκοι
1975 566 18
1976 701 27
1977 860 29
1978 1.145 43
1979 1.391 65
1980 1.734 86
1981 2.500 148
1982 3.759 146
1983 4.549 246
1984 6.477 399
1985 8.992 595
1986 10.985 819
1987 13.755 1.156
1988 17.981 1.868
1989 22.365 2.193
1990 31.131 3.660
1991 39.698 4.045
1992 49.030 5.869
1993 69.238 7.145
1994 76.957 8.967
1995 86.874 10.150
1996 97.793 10.539
1997 105.180 10.314
1998 111.924 9.823
1999 126.557 9.443
2000 140.971 9.996
2001 151.869 9.497
2002 159.214 8.633
2003 168.025 8.472
2004 183.187 9.176
2005 212.418 8.668
2006 224.945 9.188
2007 239.364 10.002
2008 262.318 11.696
2009 298.706 11.986
2010* 328.588 12.832
Τα παραπάνω στοιχεία οδήγησαν τον πρώην οικονομολόγος της Γουόλ Στριτ, Μάικλ Χάντσον να υποστηρίξει σε άρθρο του ότι "ό,τι δεν μπόρεσαν να πάρουν με πόλεμο, θα το πάρουν με το χρέος", ζητώντας από τους Ελληνες να κάνουν δημοψήφισμα σαν τους Ισλανδούς και να απορρίψουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας. «Οι τραπεζίτες επιχειρούν να πετύχουν, χρησιμοποιώντας το σφυρί του χρέους, ό,τι κατάφερνε ένας πόλεμος στο παρελθόν», τονίζει. «Ζητούν την ιδιωτικοποίηση δημόσιων περιουσιακών αγαθών... Η μεταβίβαση γης, κοινωφελών επιχειρήσεων, ο τόκος ως χρηματοοικονομικό λάφυρο και η υποτέλεια στις οικονομίες των πιστωτών κάνει την οικονομική λιτότητα να μοιάζει με πόλεμο στην πράξη», γράφει ο Αμερικανός οικονομολόγος, καθηγητής σήμερα στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι στο Κάνσας και συγγραφέας αρκετών επικριτικών βιβλίων για την πολιτική των ΗΠΑ, με γνωστότερο το «Σούπερ Ιμπεριαλισμός: Η Οικονομική Στρατηγική της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας (Super Imperialism: The Economic Strategy of American Empire)».
«Η μάχη για το μέλλον της Ευρώπης διεξάγεται στην Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις που αντιστέκονται σε οικονομικές αξιώσεις οι οποίες αποτελούν μια εκδοχή πλήρους στρατιωτικής επίθεσης τον 21ο αιώνα», αναφέρει σε άρθρο με τίτλο «Η ανάγκη για ένα ελληνικό δημοψήφισμα - πώς να εκλαϊκεύσουμε καλύτερα την ιδέα». «Οι καταστροφικές οικονομικές πολιτικές μοιάζουν περισσότερο με άσκηση στην κοινοτοπία του κακού - σε αυτήν την περίπτωση, τις αξιώσεις υπέρ των πιστωτών της ΕΚΤ, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ (που ελέγχεται από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών)».
«Η πλέον αποτελεσματική τακτική είναι η απαίτηση για τη διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι των όρων της ΕΚΤ, για λιτότητα, αύξηση της φορολογίας, μείωση των δημόσιων δαπανών και το ξεπούλημα», γράφει σε άλλο σημείο του άρθρου του ο Αμερικανός οικονομολόγος. «Ετσι σταμάτησε ο πρόεδρος της Ισλανδίας τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της χώρας από το να οδηγήσει την οικονομία στις καταστροφικές (και νομικά μη απαραίτητες) πληρωμές που απαιτούσε το Εργατικό Κόμμα του Γκόρντον Μπράουν καθώς και αυτές που ζητούσαν οι Ολλανδοί για τη διάσωση των τραπεζών Icesave και Kaupthing». «Η μόνη νομική βάση για να απαιτηθεί η αποπληρωμή για την οικονομική διάσωση γαλλικών και γερμανικών τραπεζών από την Ε.Ε. -και η απαίτηση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, ότι τα χρέη είναι ιερά και όχι οι ζωές των πολιτών- είναι η αποδοχή και η συγκατάθεση από τον κόσμο μιας τέτοιας πολιτικής. Ειδάλλως η επιβολή του χρέους θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πράξη οικονομικού πολέμου», συμπληρώνει.
«Συνοψίζοντας, οι στόχοι της ξένης οικονομικής επιθετικότητας είναι ίδιοι με τη στρατιωτική κατοχή: γη και εξουσία... Σε αντίθεση με τις απαιτήσεις της Ε.Ε. για "εσωτερική υποτίμηση" (μείωση μισθών) ως μέσο για τη μείωση του εργατικού κόστους στην Ελλάδα, με στόχο να γίνει πιο ανταγωνιστική, η μείωση του επιπέδου ζωής δεν είναι λύση. Μειώνει την παραγωγικότητα, ενώ παράλληλα διαβρώνει την εσωτερική αγορά, προκαλώντας ένα επιδεινούμενο σπιράλ οικονομικής ύφεσης».
Σχόλιο: Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι αποκαλυπτικά: έχουμε πληρώσει σε τόκους πάνω απʼ το 60% του συνολικού ποσού που οφείλουμε! Αυτό δείχνει, για πολλοστή φορά, ότι οι πιστωτές μας δεν είναι δα και χαμένοι αφού έχουν ήδη εισπράξει πολλά απʼ αυτά που τους οφείλουμε και μάλιστα με αποδόσεις που θα τις ζήλευαν και ορισμένα από τα πιο κερδοφόρα επενδυτικά προϊόντα.
Αυτό βέβαια θα μπορούσε να είχε γίνει, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο, διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης, πράγμα που δυστυχώς δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα, αφού η απάντησή της είναι καταφατική σε κάθε εκβιαστικό όρο που βάζει η «τρόικα» με τις γνωστές επιπτώσεις για το λαό (φτώχεια, δυστυχία, ανέχεια κ.λπ.). Η κατάσταση βεβαίως είναι δυσοίωνη, αφού σ' αυτά θ' αρχίσουν να προστίθενται με αρκετή φόρα τα ποσά απʼ το περσινό δάνειο απʼ την «τρόικα» και τα αντίστοιχα ποσά απʼ το επόμενο δάνειο που έχει συμφωνηθεί (και το οποίο θα εξετάσουμε σε προσεχή ανάρτηση).
Σ' αυτό το κλίμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη ορισμένων ανεξάρτητων φωνών, όπου αυτή που παραθέτουμε στην ανάρτησή μας. Κι αυτό όχι γιατί λένε πράγματα που μας συμφέρουν, αλλά γιατί περιγράφουν την πραγματικότητα την οποία ζούμε στις πραγματικές της διαστάσεις. Τα μέτρα που λαμβάνονται δεν βοηθούν την χώρα μακροπρόθεσμα, κερδισμένοι θα είναι οι "γνωστοί" (δηλ. τράπεζες και διεθνείς επενδυτές), ενώ η "κινεζοποίηση" του ελληνικού εργατικού δυναμικού δεν εξυπηρετεί το μέλλον της χώρας αφού οικονομικά θα εξαθλιωθεί μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που πλέον δε θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, οδηγώντας σε περαιτέρω ύφεση.
Και βέβαια το ερώτημα παραμένει, θέλουμε ευημερία των αριθμών ή των ανθρώπων;
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Συνάντηση είχε ο κ.Βενιζέλος με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια του δείπνου, συζητήθηκαν οι προοπτικές εισόδου της Γερμανίας στο παιχνίδι των αποκρατικοποιήσεων με ευνοϊκούς όρους και τους προσφέρθηκαν, κυριολεκτικά όλα τα φιλετα δηλ. Ελληνικό, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΕΛΤΑ καθώς και το τελευταίο ποσοστό που κατέχει η χώρα στον ΟΤΕ (του οποίου το τίμημα έχει ήδη συμφωνηθεί). Η Γερμανική πλευρά εκδήλωσε ενδιαφέρον και τόνισε την ανάγκη για την αύξηση των Γερμανικών επενδύσεων στην χώρα. Όπερ και σημαίνει ετοιμαστείτε για άγριο ξεπούλημα: εξάλλου σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο, από τον Οκτώβριο και μέχρι τον Δεκέμβριο θα πρέπει να εισπράττονται από αποκρατικοποιήσεις 1,1 δισ. κάθε 30 μέρες. Γίνεται; Όπως λένε παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, «αυτά δεν γίνονταν ούτε τους καλούς καιρούς, που το χρηματιστήριο και η ψυχολογία της αγοράς ήταν στα ύψη, όχι εν μέσω ύφεσης και τις αξίες υπό κατάρρευση, όπως τώρα συμβαίνει» Το θέλουμε; Εμείς ως "Νέα Μέτρα" όχι. Το γιατί το έχουμε εξηγήσει με επιχειρήματα εδώ.
Και μην ξεχνάτε: Το Μεσοπρόθεσμο υποχρεώνει το ελληνικό δημόσιο να μεταφέρει, κάθε τρίμηνο από τώρα και μετά, κονδύλια 1 δισ. ευρώ, σε ειδικό κυβερνητικό λογαριασμό που έχει ανοιχθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, για τις ανάγκες του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μέχρι τέλος του χρόνου θα πρέπει να καταβάλει στο Ταμείο (ΤΧΣ) συνολικά 2 δισ. ευρώ. Από το λογαριασμό τα λεφτά θα μεταφέρονται τακτικά προς το ΤΧΣ, για να διασφαλιστεί ότι το τελευταίο διατηρεί ταμειακό υπόλοιπο ύψους 1.500 εκατ. ευρώ, εφόσον η αξιολόγηση του προγράμματος για το κεφάλαιο των τραπεζών δείξει ότι οι πόροι αυτοί είναι απαραίτητοι.
Και κάτι τελευταίο... "...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι..." είπε, μπουρδολογώντας ως συνήθως ο Πρωθυπουργός πέρσυ όταν μας έβαλε στο Μνημόνιο, χωρίς να μας ρωτήσει. Σήμερα, ένα χρόνο και κάτι μετά, αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο άγνωστος σχολιαστής που έγραψε τα παρακάτω είχε δίκιο: "Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει τον Γ. Α. Παπανδρέου ότι και ο Οδυσσέας ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη αλλά του πήρε 10 χρόνια για να φτάσει. ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ οι άλλοι πέθαναν στην διαδρομή!!!"
Πηγές είδησης: "Το Παρόν", "Ελευθεροτυπία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου