Αναρτήσεις
Είδηση: Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας έπιασαν πάτο. Μέχρι η κυβέρνηση να δικαιολογήσει την επιλεκτική χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, έχουν ήδη χρεοκοπήσει ζωές και αξιοπρέπειες. Τα πολυϊατρεία δύο ανθρωπιστικών οργανώσεων, των «Γιατρών του Κόσμου» και της «Praksis», μέχρι σήμερα προσέφεραν δωρεάν φάρμακα και πρωτοβάθμια περίθαλψη κυρίως σε κατατρεγμένους μετανάστες που δεν είχαν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Την πόρτα τους, καθημερινά, χτυπάνε συνταξιούχοι που δεν έχουν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, μεσήλικες που λόγω της ανεργίας έχουν χάσει τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, γονείς που δεν έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους τη στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, όπως είναι ο εμβολιασμός.
«Φοβάμαι ότι δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε, όταν τον περασμένο χειμώνα λέγαμε ότι η Αθήνα είναι μια πόλη σε ανθρωπιστική κρίση. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι να συναντάω αξιοπρεπείς ανθρώπους, ανθρώπους σαν εμάς, της διπλανής πόρτας, οι οποίοι στα 70 τους δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Δεν έχουν χρήματα για τα στοιχειώδη: τα φάρμακα και τη σίτισή τους. Δεν πίστευα ότι στην Ελλάδα θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις. Δυστυχώς ξαναγυρνάμε 40 χρόνια πίσω. Μας κοστίζει πολύ που βλέπουμε αυτές τις εικόνες. Δοκιμαζόμαστε κάθε μέρα», λέει ο πρόεδρος της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», Νικήτας Κανάκης.
Τη χρονιά που πέρασε τα τέσσερα πολυϊατρεία (Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη, Χανιά) της οργάνωσης περιέθαλψαν 23 χιλιάδες νέους ασθενείς, σε συνολικά 89 χιλιάδες νέα ραντεβού. Εννέα χιλιάδες από αυτά αφορούσαν παιδιά: «Αυτό που παρατηρούμε, είναι, ότι αρχίζει και αλλάζει το προφίλ των ασθενών. Μέχρι τώρα, προσέρχονταν σε εμάς μετανάστες, άστεγοι και πολύ φτωχοί άνθρωποι που είχαν εισοδήματα κάτω των 200 ευρώ μηνιαίως. Συνήθως το ποσοστό των Ελλήνων κυμαινόταν στο 3%-4%. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει φτάσει στο 30%»!
Ποιοι είναι όμως οι άνθρωποι αυτοί;
Αρκετοί είναι συνταξιούχοι, από 55 έως 60 ετών και πάνω, οι οποίοι είτε δεν έχουν ασφάλιση πια, είτε η ασφάλειά τους έχει λήξει και το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να ανανεωθεί δεν έχουν χρήματα για ιατρικές δαπάνες και περίθαλψη.
«Ερχονται άνθρωποι ακόμη και με συνταγές από τα νοσοκομεία, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους. Μακροχρόνια άνεργοι με παιδιά, οι οποίοι με πολύ διακριτικό και αξιοπρεπή τρόπο, μας ζητάνε πλέον και τρόφιμα... Και για να διαβεί κανείς το κατώφλι μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και πολύ περισσότερο για να ζητήσει τρόφιμα, πράγμα που, επαναλαβάνω, το κάνουν με απίστευτη αξιοπρέπεια, πρέπει, πραγματικά να έχει πιάσει πάτο», συμπληρώνει ο κ. Κανάκης.
Είναι δεκάδες τα περιστατικά ανθρώπων που βιώνουν πραγματική δυστυχία από την οικονομική ανέχεια: «Θυμάμαι πρόσφατα», συμπληρώνει ο κ. Κανάκης, «έναν άνεργο πατέρα με τέσσερα παιδιά, ο οποίος έλεγε πόσο άχρηστος νιώθει, που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην οικογένειά του. Θυμάμαι επίσης μία άλλη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία θα μπορούσε να είναι η μητέρα μου, η μητέρα σας, η οποία δυσανασχέτησε όταν της είπαμε ότι πρέπει να πάρει τα φάρμακα που της δώσαμε μετά το φαγητό. "Μη θεωρείτε δεδομένο ότι έχω πάντα να φάω", μας είπε...».
Τους περασμένους μήνες οι «Γιατροί του Κόσμου» απηύθηναν δημόσια έκκληση για φάρμακα. Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα γίνει το ίδιο, αυτή τη φορά όμως για τρόφιμα. Ταυτόχρονα οργανώνεται εξόρμηση με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών σε φτωχές περιοχές της Αθήνας. Η Αρχιεπισκοπή θα παραχωρήσει στην οργάνωση κινητές μονάδες ενώ οι «Γιατροί του Κόσμου» θα παράσχουν ιατρικές υπηρεσίες.
Πρόεδρος της οργάνωσης «Praksis», ο Τζανέτος Αντύπας, εξηγεί ότι από τα τέλη του 2010 αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι Ελληνες που συνωθούνται στα πολυϊατρεία της οργάνωσης στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη:
«Μπορούμε να μιλήσουμε πια για αθρόα εισροή, η οποία παρατηρήσαμε αρχικά να ξεκινά από το πολυϊατρείο της Θεσσαλονίκης. Αυτή η κρίση, η οποία αποτέλεσε την αιτία πολλοί άνθρωποι, είτε να χάσουν τη δουλειά τους, είτε τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, μας βάζει σε μια διαδικασία δημιουργίας νεολογισμών, όπως είναι οι όροι "νεοάστεγοι" και "νεόπτωχοι". Αυτές οι δύο κοινωνικές ομάδες, που προσφεύγουν το τελευταίο χρόνο στις υπηρεσίες της οργάνωσης, δεν έχουν καμία σχέση με τους παραδοσιακούς κλοσάρ. Φαίνεται ότι ήταν άνθρωποι μέσου και πολλές φορές ανώτερου βιοτικού επιπέδου, που λόγω των προαναφερθέντων αιτίων, κατέβηκαν στις παρυφές της κοινωνικής πυραμίδας».
«Είναι, επίσης», συμπληρώνει, «άνεργοι από διάφορες επαρχιακές πόλεις. Συγκεντρώνονται στα μεγάλα αστικά κέντρα για να αποφύγουν τη στερεοτυπική αντίληψη και κριτική που υπάρχει στις κλειστές κοινωνίες των επαρχιακών πόλεων για τον άντρα (ως ο κουβαλητής του σπιτιού, που εξασφαλίζει την οικονομική σταθερότητα της οικογένειας). Μην έχοντας πια τη δυνατότητα να επωμιστούν και να στηρίξουν αυτό το ρόλο, φεύγουν προς τα μεγάλα αστικά κέντρα για να καλυφθούν πίσω από την ανωνυμία που μπορεί να τους προσφέρουν».
Τα νούμερα που αναφέρει ο κ. Αντύπας είναι εντυπωσιακά: «Από το τέλος του 2010 έχουν προσφύγει τέσσερις χιλιάδες Ελληνες για να ζητήσουν δωρεάν φάρμακα. Το ίδιο διάστημα το πολυϊατρείο της Αθήνας προσέφερε πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα σε 1.500 Ελληνες και σε 800 το πολυϊατρείο της Θεσσαλονίκης. Τα αντίστοιχα νούμερα, για τον περσινό χρόνο (από τον Αύγουστο του 2010 και πίσω), ήταν 160 άτομα στη Θεσσαλονίκη και 580 άτομα για την Αθήνα.
»Κυρίως πρόκειται για άνδρες, από 37 έως 55 χρόνων. Ανθρωποι που ποτέ δεν είχαν προσφύγει σε εμάς στο παρελθόν, κυριολεκτικά ζητιανεύουν για φάρμακα. Στους περισσότερους διαγνώστηκαν δερματολογικά προβλήματα (τα αίτια των οποίων, είναι ψυχολογικά), και μυοσκελετικά, τα οποία σχετίζονται με τις συνθήκες στέγασης. Είχαμε επίσης πολλά οδοντιατρικά αιτήματα, που σχετίζονται βέβαια με το υψηλό κόστος που έχει η παροχή των οδοντιατρικών υπηρεσιών», εξηγεί ο πρόεδρος της «Praksis».
Ο ίδιος σχολιάζει ότι «η οικονομική κρίση και οι πολιτικές περικοπών και συρρικνώσεων που προωθούνται στο χώρο της υγείας έχουν ήδη επιφέρει μία μεγάλη αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Εάν δεν ληφθούν γενναίες πολιτικές αποφάσεις, θα δημιουργηθούν ραγδαίες κοινωνικές ανισότητες. Η έλλειψη στέγασης και σίτισης σε μεγάλο ποσοστό πληθυσμού θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στον κοινωνικό ιστό της χώρας», καταλήγει.
Σχόλιο: Το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας είναι συγκλονιστικό για όποιον ήταν μακρυά για κάποιο χρονικό διάστημα από την χώρα μας, αλλά δεν προκαλεί καμία έκπληξη για όποιον κυκλοφορεί στα μεγάλα αστικά κέντρα καθημερινά. Όταν πριν μερικό καιρό γράφαμε για την κατάρρευση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και για τις κοινωνικές παρενέργειες της κρίσης που φτάνουν ως και την εγκατάλειψη παιδιών στα βρεφοκομεία (γυρίζοντας μας χρόνια πίσω), κάποια θεωρούσαν ότι υπερβάλλαμε. Δυστυχώς όμως αποδεικνύεται πως υπήρχε και συνέχεια στα όσα βλέπαμε και ακούγαμε.
Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς, ποτέ στην χώρα μας δεν υπήρχε πραγματικό κοινωνικό κράτος. Όμως οι ισχυροί θεσμοί της οικογένειας και της γειτονιάς (με τα πολλά στραβά τους που έχουν περισσότερο να κάνουν με την νοοτροπία μας ως λαού παρά με οτιδήποτε άλλο), δεν επέτρεπαν την εξαθλίωση να φαίνεται σε αυτό το βαθμό. Δυστυχώς όμως φαίνεται πλέον ότι πλέον ο διαβρωμένος κοινωνικός ιστός, η ισχνή κοινωνική συνοχή και η συνεχής οικονομική αφαίμαξη του μέσου Έλληνα από το αδηφάγο κράτος δεν επιτρέπουν πλέον να καλύπτεται η αδιαφορία του τελευταίου να καλύπτεται με μπαλώματα. Μπορεί βέβαια τα απόλυτα νούμερα να φαίνονται μικρά, δεν είναι όμως: τα ιατρεία και οι κοινωνικές παροχές είναι μικρά σε αριθμό και πολύς κόσμος φεύγει άπρακτος χωρίς να λαμβάνει βοήθεια. Ας μην ξεχνάμε επίσης και τα συσίτια που ταϊζουν χιλιάδες ανθρώπων κάθε μέρα - και δυστυχώς ούτε αυτά δεν επαρκούν - με την κοινωνική Πρόνοια να είναι επισήμως θύμα του Μεσοπρόθεσμου (διαβάστε αναλυτικά εδώ), τα πράγματα προβλέπονται δυσοίωνα.
Είδηση 2η: Κάθε μέρα στο κέντρο της πόλης, κάτω από τα μάτια της αστυνομίας ή μερικές φορές με την ενεργό συμμετοχή μελών της, διεξάγεται ένα πρωτοφανές, ρατσιστικό «σαφάρι». Εκατοντάδες μετανάστες, με μελαψό κατά προτίμηση χρώμα, πέφτουν χωρίς κανένα λόγο θύματα μαχαιρωμάτων, ξυλοδαρμών, προπηλακισμών και απειλών, από οργανωμένες συμμορίες ακροδεξιών, που εμφανίζονται ως αυτόκλητοι «συλλογικοί τιμωροί».
Το οργανωμένο ρατσιστικό έγκλημα διαρκείας, που φούντωσε μετά την άγρια δολοφονία του 44χρονου Ελληνα στην Ηπείρου, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση αλλοδαπών (ναρκωτικά, πορνεία κ.ά.), έχει μετατρέψει σε ζούγκλα το κέντρο της Αθήνας. Η παράνομη βία, όμως, των ακροδεξιών ομάδων που έχουν στήσει ένα αδυσώπητο κυνήγι μεταναστών, είναι ωστόσο ένα υπαρκτό φαινόμενο που ιδίως τους τελευταίους 8-10 μήνες παρουσιάζει επικίνδυνα αυξητικές τάσεις. Σύμφωνα με στοιχεία των ΜΚΟ που διατηρούν πολυϊατρεία στο κέντρο, των Γιατρών του Κόσμου και της «Πράξις», μόνο το τελευταίο οκτάμηνο αναζήτησαν εκεί ιατρική φροντίδα περισσότεροι από 500 μετανάστες (κατά μέσο όρο δύο κάθε μέρα).
Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, σπασμένα μέλη, μαχαιρωμένα σώματα, ρήξεις ζωτικών οργάνων είναι οι συνέπειες της πρωτοφανούς βίας. «Οι περισσότερες επιθέσεις γίνονται στο δρόμο, σε ενέδρες που στήνουν σε απομονωμένα σημεία, από ομάδες 4-5, ακόμη και δέκα ατόμων, που συνήθως επιβαίνουν σε μηχανές», μας λέει ο επικεφαλής των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης, ο οποίος υπολογίζει ότι περίπου 300 μετανάστες πέρασαν χτυπημένοι από εκεί, το τελευταίο 6μηνο. Δεν λείπουν επίσης και οι επιθέσεις σε σπίτια, μαγαζιά και τζαμιά, με στόχο την τρομοκράτηση ολόκληρης της κοινότητας.
Μόνο στο πολυϊατρείο της «Πράξις» καταγράφηκαν τους τελευταίους 8 μήνες 206 περιστατικά ρατσιστικής βίας κατά μεταναστών. Ο υπεύθυνος της ΜΚΟ Τζανέτος Αντύπας επισημαίνει ότι η πλειονότητά τους προέρχεται από το Μπαγκλαντές (56 άτομα) και ακολουθούν οι Αφγανοί (45 άτομα). Τα περισσότερα θύματα είναι άνδρες 25-45 ετών, ενώ ανάμεσά τους είναι και 45 γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά.
Η βία κατά των γυναικών εκδηλώνεται συνήθως με τρικλοποδιές, σπρωξιές, τράβηγμα της μαντίλας, φτύσιμο και βρισιές. Για τους άνδρες η βία είναι πολύ πιο άγρια. Τους μαχαιρώνουν με σουγιά ή μαχαίρι στο σώμα, τους ανοίγουν με χτυπήματα το κεφάλι και τους χτυπούν στο πρόσωπο, τους ρίχνουν στο έδαφος και τους κλοτσούν στην κοιλιά.
Ο Μπασραχμάντ Ρεζάι βρισκόταν μαζί με την κόρη του στο σταθμό Αττικής, όταν δέχθηκε επίθεση από ομάδα 10 ατόμων. Ο Αφγανός Καντίρ, διερμηνέας των Γιατρών του Κόσμου, χτυπήθηκε ενώ επέστρεφε σπίτι του. Στα περιστατικά βίας δεν περιλαμβάνονται καταστροφές περιουσιών και οργανωμένες επιθέσεις ή φθορές σε σπίτια, ενώ ερευνώνται και καταγγελίες για ύποπτες περιπτώσεις δολοφονιών.
Οπως διευκρίνισε ο Τζ. Αντύπας, ορισμένα θύματα, αναφέρουν στις συνεντεύξεις τους ότι ξυλοκοπήθηκαν από αστυνομικούς. Ομως ουδείς προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Στα θύματα αυτά δεν έχουν μετρηθεί όσοι καταφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία, για τις πρώτες βοήθειες. Όλα καλύπτονται λοιπόν κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο διάχυτου φόβου και ένοχης σιωπής. Τα θύματα είναι τρομοκρατημένα και δεν κάνουν καταγγελίες στις αρχές, αφού στην πλειονότητά τους είναι παράνομοι μετανάστες και απειλούνται με σύλληψη και απέλαση. Για την ΕΛ.ΑΣ. βέβαια ούτε υπάρχουν τέτοια εγκλήματα ούτε εμπλέκονται στελέχη της σε αυτά. Τα περισσότερα τα αποδίδει σε «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» μεταξύ των μεταναστών. Οι καταγγελίες, ωστόσο, επιμένουν: Υπάρχουν και όργανα της τάξης που χτυπούν μετανάστες στο δρόμο.
Ο Θαν. Κούρκουλας από την κίνηση «Απελάστε το ρατσισμό», μας μετέφερε ορισμένες από αυτές: *Αστυνομικοί επισκέπτονταν επί αρκετές ημέρες εγκαταλειμμένο σπίτι στην Κυψέλη όπου είχαν βρει καταφύγιο μετανάστες και τους χτυπούσαν αδιακρίτως.
*Κάτοικοι της πλατείας Αμερικής κατήγγειλαν ότι επανειλημμένα, με πρόσχημα τους ελέγχους μικροπωλητών ή ύποπτων δικίνησης ναρκωτικών, αστυνομικοί ξυλοκοπούν μετανάστες. Σε παρατήρηση γυναίκας απαντούσαν: «Φύγε, μη συλλάβουμε εσένα».
*Επί δύο ώρες συμμορία ακροδεξιών χτυπούσε με τσεκούρια την πόρτα διαμερίσματος στην Ηπείρου. Οι αστυνομικοί έφτασαν με δίωρη καθυστέρηση, προσποιούμενοι ότι δεν καταλαβαίνουν σε ποιο σημείο συμβαίνει το περιστατικό!
Ομως η ΕΛ.ΑΣ., όταν δεν αφήνει προκλητικά ατιμώρητες τις παράνομες συμπεριφορές των οργάνων της, κάνει απλά πως δεν τις βλέπει! Τον περασμένο Φεβρουάριο με έγγραφό της προς την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) διαβεβαίωνε ότι δεν έχει διαπιστώσει καμία παρανομία ή περιστατικό βίας σε βάρος μεταναστών ή άλλων ευαίσθητων ομάδων με ρατσιστικό κίνητρο!
«Τα περιστατικά βίας, στα οποία εμπλέκονται αστυνομικοί, σπάνια διερευνώνται ή καταλήγουν σε δίκαιη τιμωρία. Η αστυνομία ως θύτης μένει ατιμώρητη, οπότε τα θύματα θεωρούν μάταιο να προβούν σε οποιαδήποτε καταγγελία ρατσιστικής βίας κατά αστυνομικού. Η αστυνομία ως αμέτοχος παρατηρητής ενώπιον επιθέσεων από ακροδεξιές οργανώσεις και ομάδες δεν ανταποκρίνεται στην υποχρέωσή της να προστατεύει τα θύματα ρατσιστικής βίας», απαντά η ΕΕΔΑ, προσθέτοντας ότι ουδέποτε διερευνήθηκαν και οι επίμονες καταγγελίες για υπόγειες διασυνδέσεις της ΕΛ.ΑΣ. με δράστες ρατσιστικής βίας. Να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παρατηρητήριο καταγραφής εγκλημάτων ρατσιστικής βίας, προτείνουν τέλος ο κ. Κανάκης, η ΕΕΔΑ και άλλοι.
Σχόλιο: Αν και σ' αυτήν την περίπτωση τα λόγια είναι περιττά - θα πούμε το εξής: η βία φέρνει βία και δυστυχώς αυτοί που δεν φταίνε πληρώνουν (πάλι). Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων των επιθέσεων είναι οικογενειάρχες, "μεροκαματιάρηδες", παιδιά και γυναίκες - άτομα δηλαδή που θα μπορούσαν να εκπροσωπούνται από τους "αγανακτισμένους" επιτιθέμενους αν είχαν άλλο χρώμα ή ήταν Έλληνες / Ευρωπαίοι. Αυτοί που κάνουν άνανδρες επιθέσεις στον άμαχο πληθυσμό, θα προσέφεραν έργο εάν όλα αυτά τα χρόνια δεν εκμεταλλεύονταν τους λαθρομετανάστες ως πηγή χαμηλόμισθης εργασίας, δεν νοίκιαζαν τα διαμερίσματά τους σε 10-15 αλλοδαπούς εισπράττοντας "μαύρο χρήμα" και δεν κατέκλυζαν τα τρικοκλασάτα μπαρ για να "θαυμάσουν" ξανθούς ή μαύρους "αγγέλους".
Όπως και να έχει, οι πραγματικά υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, τα κόμματα εξουσίας και οι "υμέτεροι" μεγαλοεργολάβοι, που πλούτισαν εφαρμόζοντας πολιτικές ανοιχτών συνόρων (χωρίς η χώρα να μπορεί ν' ανταπεξέλθει σ' αυτές) στέκονται από μακρυά, αμέτοχοι στην κατάσταση αυτή, αφήνοντας από την μια περιοχές ολόκληρες ανά την Ελλάδα να καταντούν εστίες εγκληματικότητας και από την άλλη τον ρατσισμό να δηλητηριάζει την καθημερινότητά μας (και μια από της αρετές της φυλής μας - το να είμαστε φιλόξενοι). Γιατί να κάνουν διαφορετικά άλλωστε; Εκεί που μένουν αυτοί, δε συμβαίνουν τέτοια περιστατικά, ούτε υπάρχουν "άλλοι". Άραγε είναι δύσκολο να υπάρχει σωστή μεταναστευτική πολιτική και αστυνόμευση (όχι αστυνομοκρατία) που να δηλώνει ότι η Ελλάδα είναι σοβαρή χώρα που εφαρμόζονται οι νόμοι για όλους και η παραβατικότητα δεν επιβραβεύεται; Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να πειστούμε πρώτα οι ίδιοι...
Πηγή ειδήσεων: "Ελευθεροτυπία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου