Νομοσχέδιο ("fast-track") για τις μεγάλες επενδύσεις - Σκέψεις και ερωτηματικά / Δηλώσεις Παπανδρέου για την κρίση και "ευρωομόλογο"

Είδηση: Έτοιμο προς εφαρμογή είναι το νομοσχέδιο για την επιτάχυνση των μεγάλων επενδύσεων στη χώρα μας. Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο προβλέπει τη σύσταση Ειδικής Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων, κατάργηση αποσπασματικών και ανεπαρκών ρυθμίσεων, αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και στις ιδιωτικές επενδύσεις κ.ά. Επίσης, η εταιρεία Ιnvest in Greece (ο αρμόδιος δημόσιος φορέας για την προσέλκυση ξένων επενδυτών) μεταφέρεται από το υπουργείο Οικονομίας στον υπουργό Επικρατείας. Η «στρατηγική επένδυση» ορίζεται πέραν των ποσοτικών κριτηρίων (προϋπολογισμού κ.λπ.) και με άλλα κριτήρια όπως η προώθηση της καινοτομίας, η προστασία του περιβάλλοντος, η πράσινη ανάπτυξη κ.λπ.

Ως προς το μέγεθος της «μεγάλης επένδυσης», στο τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου έπεσαν διάφορες προτάσεις: Ένα από τα κριτήρια που προτάθηκαν για το χαρακτηρισμό μίας επένδυσης ως μεγάλης ήταν το μίνιμουμ 200 εκατ. ευρώ ή, εναλλακτικά, 75 εκατ. ευρώ αλλά με δημιουργία τουλάχιστον 200 θέσεων εργασίας.

Οι ρυθμίσεις προκάλεσαν παρατηρήσεις από υπουργούς, μεταξύ των οποίων η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη, η οποία έκανε λόγο για η ένταξη των έργων «με πολιτικές διαδικασίες», προκάλεσε την παρέμβαση του πρωθυπουργού, ο οποίος φέρεται να είχε τον εξής διάλογο με την υπουργό «Εννοείς με αναπτυξιακές διαδικασίες, Λούκα, γιατί πολιτικές διαδικασίες δεν υπάρχουν». «Όχι, πρόεδρε, πολιτικές εννοώ, γιατί οι ειδικές διαδικασίες δεν είναι οι συνηθισμένες. Οι επενδύσεις αυτές εντάσσονται και αδειοδοτούνται χωρίς να ακολουθούνται οι συνηθισμένες θεσμικές διαδικασίες» φέρεται να απάντησε η κα Κατσέλη.

Σχόλιο: Να υποθέσουμε λοιπόν ότι ο "4ος δρόμος προς τον σοσιαλισμό" που οραματίζεται ο Πρωθυπουργός βασίζεται σε συνδυασμό πρακτικών που εφαρμόζονται στις ΗΠΑ και στην Κίνα; Από την μια έχουμε συνεχόμενη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και του κράτους προνοίας τόσο από πλευράς του κράτους όσο και από πλευράς εργοδοτών (πρακτικές που ευδοκιμούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) και από την άλλη έχουμε νομοσχέδιο το οποίο θα επιβάλλει αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ ιδιωτικών επενδύσεων (πρακτική που εφαρμόζεται ευρέως στην "μετα-κομμουνιστική" Κίνα)!

Σαφέστατα και είμαστε υπέρ των επενδύσεων και "της ανάπτυξης της καινοτομίας", αλλά μήπως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελέσει την Κερκόπορτα για την οριστική υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην χώρα μας και για την εξάλειψη της έννοιας της ιδιοκτησίας; Το παράδειγμα των Χανίων όπου ένας ολόκληρος νομός αντιδρά σε μεγάλη επένδυση είναι χαρακτηριστικό: Με το νομοσχέδιο που προωθείται τέτοιες επενδύσεις δεν θα συζητούνται καν (δεδομένης της πρεμούρας της κυβέρνησης για προώθηση έργων) αν και μια ολόκληρη τοπική κοινωνία αντιδρά. Και μπορεί στη θεωρία να υπάρχει "μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος" αλλά όταν σε μια από τις πλέον πρόσφατες επενδύσεις στην Μεσσηνία που χαρακτηρίστηκαν ως "φιλικές προς το περιβάλλον" (δείτε εδώ), κατασκευάστηκαν γήπεδα γκολφ χωρίς παράλληλα τη δημιουργία μονάδων αφαλάτωσης για το πότισμά τους, τι μπορεί να περιμένει κανείς στο μέλλον;

Η Ελλάδα έχει προοπτικές ανάπτυξης: Έχει τις καινοτόμες ιδέες που προέρχονται από τα ελληνικά πανεπιστήμια και που παίρνουν διεθνή βραβεία (σε θέματα περιβαλλοντικά που τόσο αγαπά ο Πρωθυπουργός μας) και τα οποία με την κατάλληλη ενίσχυση μπορεί να τα αναπτύξει περαιτέρω, έχει τα αγροτικά της προϊόντα τα οποία είναι υψηλής ποιότητας (και τα οποία επιτέλος πρέπει να προωθήσει στο εξωτερικό) κ.ο.κ. Αυτά πρέπει να προσεχθούν και να ενισχυθούν και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να υπάρξουν αναπτυξιακή νόμοι, με ουσιαστικό σεβασμό όμως στις τοπικές κοινωνίες, στα εργασιακά κεκτημένα και στο περιβάλλον που δεινοπαθεί στην χώρα μας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... "Εμείς βάλαμε το κεφάλι μας στο ντορβά, εμείς θα βγάλουμε την Ελλάδα από επιτήρηση" δήλωσε ο κύριος Παπανδρέου στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Και λοιπόν; Θα σχολιάσουμε εμείς. Τι να κάνουμε την έξοδο από την επιτήρηση έχοντας θυσιάσει μια ολόκληρη γενιά και υποθηκεύοντας όλες τις επόμενες, δημιουργώντας μια "ζούγκλα" στα εργασιακά, ξεπουλώντας την δημόσια περιουσία και μειώνοντας μισθούς; Σιγά το κατόρθωμα κύριε Παπανδρέου...Σιγά το κατόρθωμα (κατά τα λοιπά δεν κατάφερε να συνασπιστεί με τους υπόλοιπους της ευρωζώνης και να επιβάλλει "ευρωομόλογο" και ζητά ξεκινά πρωτοβουλία του να συγκεντρωθούν 1.000.000 υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών προκειμένου να συζητηθεί στην Ευρώπη το θέμα. Ο καθένας στον κόσμο του).

Πηγή: "Το Βήμα" / Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τον χειρισμό του δημοσίου χρέους μπορείτε να βρείτε εδώ.