Περί μειονοτικού κόμματος "DEB"...

  Όταν δεν υπάρχει κράτος - ή όταν αυτό αναλώνεται σε παρακολουθήσεις και εξυπηρετήσεις υμετέρων - υπάρχουν πάντα κάποιοι που λειτουργούν σαν "κράτος εν κράτει". Μια τέτοια περίπτωση είναι ο γνωστός φιλοτουρκικός κύκλος της μειονότητας, η οποία εκμεταλλευόμενη την ισχυρή αριθμητική του παρουσία και το χαμηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο μέρους της μειονότητας (κάτι που συμβαίνει βέβαια με την ανοχή και τη "φροντίδα" του επίσημου κράτους), βρίσκει και κάνει πολλά, ενώ η κεντρική εξουσία "κάνει τα στραβά μάτια" για μερικές χιλιάδες ψήφους.

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ημερών είναι ο Δήμαρχος Ιασμού, Οντέρ Μουμίν, ο οποίος (χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν πόσο μάλλον στο Ελεγκτικό Συμβούλιο που εξ ορισμού εγκρίνει δαπάνες, προσλήψεις και απολύσεις στο Δημόσιο), έχει ξεκινήσει πογκρόμ, σε όποιον είναι αντίθετος στην τοπική πολιτική του τουρκικού προξενείου στην περιοχή του. Ο δήμαρχος έχει προχωρήσει σε απολύσεις εργαζομένων και έχει ανακαλέσει τους αντιδημάρχους με την αιτιολογία ότι είναι «γκιουλενιστές». Ο ίδιος καλεί σε παραίτηση τους υπηρεσιακούς και αιρετούς του δήμου, οι οποίοι εμπλέκονται ή σχετίζονται «με την Παγκόσμια Τρομοκρατική Οργάνωση FETÖ και την Εγκληματική Οργάνωση ΕΥΡ-ΑΚΗ». Ο γνωστός "τσεκουράτος" υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, πήρε χαμπάρι (έστω και καθυστερημένα) το ποιόν του δημάρχου και ξεσήκωσε ελέγχους για να τον στείλει σπίτι του. 

Δεύτερο παράδειγμα είναι το γνωστό μειονοτικό κόμμα DEB, για το οποίο έχουμε κάνει εκτενή αναφορά εδώ. Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος Έλλη Μητακίδου στην εφημερίδα "Παρόν", το εν λόγω κόμμα επανεμφανίζεται δυναμικά, καθώς η προεκλογική περίοδος είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προσποριστεί οφέλη ή, ακόμα καλύτερα (γι’ αυτούς), να προκαλέσει… αταξία. Σε αυτήν τη φάση, λοιπόν, το… "Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας" (το οποιο βέβαια ούτε την ειρήνη προωθεί αλλά και ούτε και τη φιλία, για να μη μιλήσουμε για την ισότητα) απέστειλε ενημερωτική επιστολή στον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για μειονοτικά ζητήματα για τα… βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι "εθνικές" (γιατί οι άνθρωποι έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τους… προσδιορισμούς τους οποίους ορίζουν ανάλογα με το πως τους συμφέρει) μειονότητες στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα (όπως σημειώνεται) η "τουρκική μειονότητα" που ζει στη "Δυτική Θράκη"– αλλά και τις τελευταίες σχετικές εξελίξεις. 

Το περιεχόμενο αφορά τη γνωστή ατζέντα, η οποία περιφέρεται στα διεθνή φόρουμ και αφορά ιδιαίτερα την εκπαίδευση. Το DEB ζητά αυτονομία στο σύστημα διορισμών και στο πρόγραμμα σπουδών. Κοινώς, "αφήστε μας να κάνουμε παιχνίδι ελεύθερα, σαν να μην υπάρχει ελληνικό κράτος", κάτι το οποίο προφανώς και δε συμβαίνει πουθενά στον κόσμο (ούτε φυσικά στην Τουρκία που τα βιβλία που διδάσκονται στα μειονοτικά σχολεία περνούν από κόσκινο και κόβονται με κάθε ευκαιρία). Και κάπως έτσι αναφέρονται στα δίγλωσσα νηπιαγωγεία –ένα πάγιο αίτημα, για το οποίο, ωστόσο, έχουν λάβει και κάποιες διαβεβαιώσεις από την κυβερνώσα παράταξη –, αν και στον πρόλογο της επιστολής τους (αδιαφορώντας για τον επιθετικό προσδιορισμό "εθνικές"), αποδέχονται ότι οι μειονότητες είναι περισσότερες από μία. Και, ως γνωστόν, οι διαφορετικές μειονότητες, έστω και με κοινό χαρακτηριστικό το θρήσκευμα, παρουσιάζουν πολλές διαφορές: στη γλώσσα εν προκειμένω και άρα στην κουλτούρα και τον πολιτισμό. Υπ’ αυτήν την έννοια, τα δίγλωσσα δεν μπορούν να σταθούν, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Ρομά μιλούν τη ρομανί και οι Πομάκοι την πομακική… 

Χωρίς ντροπή, το «κόμμα» αναφέρεται στο δικαίωμα να εκλέγουν τους θρησκευτικούς τους εκπροσώπους, για να υπογραμμίσουν ότι η μειονότητα… εκλέγει (λέμε τώρα) και χαρακτηρίζει διττή συνθήκη, και όχι παρανομία, το ότι οι ταγοί της επιμένουν να καταστρατηγούν τον ελληνικό νόμο… Στη συνέχεια ασχολείται με τα βακούφια, παραθέτοντας την πάγια θέση της "δικής τους διαχείρισης" και επισημαίνοντας ότι τα διοικητικά συμβούλια που κάνουν τη διαχείριση ελέγχονται από το κράτος… Ακολουθεί η θέση ότι στην Ελλάδα υπάρχει η "αρχή της διάκρισης", εξηγώντας ότι το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει συλλογικό προσδιορισμό, υπενθυμίζοντας τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την αποκατάσταση του νομικού καθεστώτος των ενώσεων, οι οποίες, όπως σημειώνει, δεν έχουν εφαρμοστεί από το 2008. Στην επιστολή παρατίθεται, επίσης, ότι οι εκπρόσωποι της μειονότητας "δέχονται απειλές" όταν εκφράζουν δημόσια "την τουρκική τους ταυτότητα"…Από ποιους γίνεται αυτό, γιατί ακριβώς συμβαίνει καθώς και για το αν έχουν πάει στην αστυνομία - και το τι κάνει η αστυνομία για όλα αυτά, ούτε λόγος φυσικά.

Να σημειωθεί ότι την επιστολή συνυπογράφουν οι ψευδομουφτείες Ξάνθης και Ροδόπης, η Ένωση «Τούρκων» Νέων στην Κομοτηνή, ο Σύλλογος Ανώτατης Εκπαίδευσης Μειονοτήτων «Δυτικής Θράκης», η «Τουρκική» Ένωση Ξάνθης, η Ένωση «Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης», ο Σύλλογος Θρησκευτικών Ιδρυμάτων «Δυτικής Θράκης», ο Σύλλογος Αποφοίτων και Μελών Λυκείου Ιμάμ Χατίπ «Δυτικής Θράκης», η Εταιρεία Πολιτισμού και Εκπαίδευσης της Μειονότητας «Δυτικής Θράκης», η Ένωση Συμβούλων Μειονοτικών Σχολείων «Δυτικής Θράκης», ο Σύλλογος Νέων της Μειονότητας Έβρου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Τουρκικών» (!) Γυναικών Επαρχίας Ροδόπης. 

Σημείωση: Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών των συμβουλίων των παραπάνω φορέων έχουν παρουσία σε παραπάνω από ένα φορέα (κοινώς είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν συστήσει δεκάδες συλλόγους για να "φαίνονται πολλοί"), για να μη συζητήσουμε για κατά πόσο, αυτοί οι "σύλλογοι" και οι "φορείς" είναι αναγνωρισμένοι ή όχι...

Αλήθεια το κράτος παρακολουθεί τι γίνεται ή αναλώνεται στο "κυνήγι των αριστερών" και των "κομμουνιστών"; Μάλλον το τελευταίο, όπως γράφει με ιδιαίτερο τρόπο η Έλενα Ακρίτα εδώ.