Αναρτήσεις
Μπορεί η πρώτη ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος να επέβαλε την προκήρυξη των εκλογών, περίπου 3 μήνες νωρίτερα απ' ότι ήταν προγραμματισμένο να γίνει, αλλά μια ψύχραιμη αποτίμηση του, κάνει κατανοητό ότι τα μηνύματα είναι πολλαπλά και αφορούν πολλοί περισσότερους, απ' ότι νομίζει ο πολύς κόσμος.
Σ' αυτή την ανάρτηση θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ακριβώς αυτό, αποτιμώντας το εκλογικό αποτέλεσμα σε όλα τα επίπεδα.
Στα ψηλά, η ΝΔ είναι πράγματι ο μεγάλος νικητής της εκλογικής αναμέτρησης - σε όλα τα επίπεδα. Νίκησε όμως όχι γιατί ο κόσμος έχει πειστεί από το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά γιατί ο κόσμος αποφάσισε να τιμωρήσει τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του, για την αλλαζονεία του, για τον καθεστωτισμό του, για τη συνέχιση της οικονομικής του αιμοραγίας, για την απόλυτη προσήλωση στα μνημόνια (τα οποία συνεχίζονται απρόσκοπτα) και φυσικά για τις Πρέσπες. Οι παροχές της τελευταίας στιγμής - τα 200 τόσα ευρώ που μοιράστηκαν σε συνταξιούχους και οι 120 δόσεις για τα χρέη στην εφορία και τ' ασφαλιστικά ταμεία - αντιμετωπίστηκαν
Η αμήχανη παρουσία των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στα εκλογικά πάνελ δείχνουν ξεκάθαρα όμως ότι δεν έλαβαν το αποδοκιμαστικό μήνυμα. H συνεχής αναφορά τους, σε μη ύπαρξη "στρατηγικής ήττας", η εμμονή τους για την επιτυχία των μέτρων, της Συμφωνίας των Πρεσπών καθώς και για "πραγματοποίηση της εξόδου από τα Μνημόνια" δείχνουν ότι είτε παραμένουν ακόμα στο ροζ συννεφάκι που βρίσκονται εδώ και καιρό (παρέα με όλους εκείνους που μαζεύτηκαν στο κόμμα προσπαθώντας να κρατήσουν τις βουλευτικές τους καρέκλες), είτε προσπαθούν να κάνουν τη νύχτα-μέρα (όπως κάνουν αρκετά επιτυχημένα εδώ και αρκετό καιρό).
Η ΝΔ νίκησε για τους λόγους που αναφέραμε παρά πάνω. Η επόμενη μέρα όμως θα είναι δύσκολη, γιατί η ανοχή του κόσμου στο πρόσωπο του αρχηγού της και την ηγετική ομάδα του κόμματος, θα είναι μικρή. Ειδικά σε περίπτωση μη εξασφάλισης αδυναμίας, η οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης θα είναι δύσκολη γιατί τα πρόσφατα παραδείγματα (Καρατζαφέρης, ΔΗΜΑΡ από την μία, ΑΝΕΛ από την άλλη) αναμένεται να αποθαρρύνουν την εξέρευση "πρόθυμων".
Από κει και πέρα η σταθεροποίηση του ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ ήταν σίγουρα επιτυχίες, παρότι ίσως με τα "δυνατά" ευρωψηφοδέλτια που παρουσίασαν ίσως κάποιοι να περίμεναν καλύτερη εκλογική απόδοση. Σε μια εκλογική αναμέτρηση η οποία παρουσιάστηκε από τον Πρωθυπουργό ως "αποδοχή ή μη της κυβερνητικής πολιτικής" και που η πόλωση ήταν μεγάλη, τα δύο κόμματα πέτυχαν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους. Βέβαια το ερώτημα που θα πρέπει ν' αρχίσει ν' απασχολεί τα δύο κόμματα είναι το τι ακριβώς επιδιώκουν από την επόμενη μέρα: Αν οι 15-16 βουλευτές αρκούν, τότε δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αυτό βέβαια θα φέρει μακροπρόθεσμα πρόβλημα βιωσιμότητας, ιδιαίτερα στο ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ), το οποίο σε προσεχείς αναμετρήσεις θα πιεστεί σίγουρα ακόμα περισσότερο. Η επαφή του επομένως με την κοινωνία θα πρέπει να γίνει πιο στενή, όπως και η αποδόμηση του μνημονιακού του παρελθόντος, το οποίο θα κουβαλάει για πολλά χρόνια.
Λίγο παρακάτω στη σειρά των εκλογικών αποτελεσμάτων ήταν η μεγάλη ηττημένη των εκλογών, η Χρυσή Αυγή. Ηττήθηκε όχι γιατί το εκλογικό σώμα έγινε σοφότερο, αλλά γιατί ο Κυριάκος Βελόπουλος έγινε "Καρατζαφέρης στη θέση του Καρατζαφέρη" και μπορεί να εκφράζει πιο κόσμια την ακροδεξιά στροφή ενός μεγάλου μέρους των Ελλήνων εκλογέων. Κακά τα ψέμματα, η πλειοψηφία εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους "πατριώτες-εθνικιστές" δε θέλουν να έχουν ως αρχηγό κόμματος κάποιων που περνάει ένα μεγάλο μέρος της μέρας του στα δικαστήρια, ούτε θέλουν να εκπροσωπούνται από δολοφόνους και μπράβους. Μπορεί βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση να επέλεξαν κάποιον που πουλούσε "επιστολές του Ιησού", αλλά δεν αποκλείεται - αν προχωρήσει η συγκρότηση ενός άλλου πόλου (στον οποίο θα συμμετέχουν διάφοροι σχηματισμοί που συγκέντρωσαν περί το 1-1.5% ο καθένας) και ο οποίος θ' αποτελεί μια πιο "σοβαρή" εναλλακτική" ίσως να στραφούν προς τα εκεί. Πάντως, η ουσία είναι ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής μοιράστηκαν και στο επόμενο debate δε θα είναι τόσο εύκολο να μην έχουμε "ακροδεξιά" παρουσία.
Η άλλη έκπληξη των εκλογών προέρχεται από το MEΡΑ-25. Με μηδενική προβολή και στην ουσία την ύπαρξη μόνο 3 προβεβλημένων ατόμων στους χώρους του (Βαρουφάκης - Σακοράφα - Γρηγοριάδης) τα πήγε εξαιρετικά, "κλέβοντας" ψήφους απ' όλους εκείνους τους αντισυστεμικούς αντιπάλους του. Αν τελικά υπάρξει εκλογή ευρωβουλευτή, τότε θα μιλάμε για μια τεράστια έκπληξη, που θα φέρει ανατροπή στο χώρο των αποχωρήσαντων από το ΣΥΡΙΖΑ: Μέχρι πρότεινος εκεί κυριαρχούσε η ΛΑΕ, αλλά με την εκλογική καθίζηση της τελευταίας, πολλά θα πρέπει αναμένεται ν' αλλάξουν.
Τόσο η Πλεύση Ελευθερίας όσο και η ΛΑΕ θα πρέπει να επαναπροσανατολίσουν τη στάση τους. Τόσο απέναντι στους υπόλοιπους που θεωρητικά ανήκουν στον χώρο αυτό, όσο και απέναντι στο εκλογικό σώμα. Όσο και αν η προβολή τους από τα ΜΜΕ ήταν μηδενική, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο - ο χώρος στον οποίο κυριαρχεί ο καταγγελτικός λόγος έχει καταληφθεί από το ΚΚΕ και δεν υπάρχει περιθώριο για καινούργιους "παίκτες". Ίσως βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση το εκλογικό σώμα να ήταν άδικο απέναντι στους κ.κ. Λαφαζάνη και Στρατούλη, αλλά πέραν της σύμπραξης (με κάποιον πέρα των "Πειρατών") δεν υπάρχει άλλος δρόμος για κανένα απ' αυτούς.
Η άλλη θετική έκπληξη - τηρουμένων των αναλογιών - ήταν το ψηφοδέλτιο του κυρίου Μαριά. Και γι' αυτόν βέβαια δεν υπάρχει προοπτική - ειδικά δεδομένου ότι δεν θα υπάρχει κρατική χρηματοδότηση βάση του αποτελέσματος - παρά μόνο η σύμπραξη με κάποιο άλλο χώρο. Αυτό μπορεί να είναι μέσω του κ. Λεβέντη ή τον κ. Μητρόπουλο, με τους οποίους οι διαφοροποιήσεις είναι στην πραγματικότητα μικρές. Για τον 2ο η σύμπραξη με άλλους που ανήκουν σε όμορους χώρους είναι μονόδρομος, εκτός και η παρουσία στα τηλεοπτικά πάνελ θα του αρκεί.
Η κατάρρευση του Ποταμιού και των ΑΝΕΛ, δεν προκάλεσε εντύπωση σε κανένα. Βέβαια το Ποτάμι θα έχει κρατική χρηματοδότηση, οπότε θα μπορέσει να επιβιώσει οριακά, αλλά και γι' αυτό είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει πολιτικό μέλλον ως αυτόνομη οντότητα. Το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ, που πέρασε από το 7% στο τίποτα, είναι υπαρκτό και φωτεινό παράδειγμα για το τι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Βέβαια τα πράγματα για το Ποτάμι δεν είναι τόσο τραγικά όσο για τους ΑΝΕΛ. Οι τελευταίοι τιμωρήθηκαν για τη σύμπραξη τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις Πρέσπες, για τη συνέχιση των μνημονίων, για το βόλεμα των στελεχών τους σε κρατικές θέσεις (από τις οποίες η πλειοψηφία δεν έχει αποχωρήσει ακόμα) και για την αδυναμία τους να συγκρατήσουν τους βουλευτές τους. Τα πράγματα βέβαια έδειχναν πολύ άσχημα από την αρχή, όταν αναζητούσαν υποψηφίους μέσω αγγελίας (λες και πρόκειται για γραφείο γνωριμιών), αλλά κανείς δε μπορούσε να περιμένει ένα αποτέλεσμα κοντά στο 0,60%.
Το μέλλον είναι σκοτεινό και για την Ένωση Κεντρώων. Ο κύριος Λεβέντης - όντας ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που έκανε δημόσια τοποθέτηση - παρουσιάστηκε καταγγελτικός, τόσο απέναντι στα ΜΜΕ όσο και απέναντι στο εκλογικό σώμα, και μάλλον δίκαια. Η προβολή του κόμματός του ήταν πολύ μικρή, αναλογικά με την εκλογική του δύναμη και αν και απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών ήταν σαφέστατα αντίθετος, ο λαός ψήφισε Βελόπουλο. Σ' αυτή την περίπτωση, η νεολαία που τον είχε στηρίξη στις βουλευτικές εκλογές πήγε με τον Βαρουφάκη και οι "πατριώτες" ψήφισαν Βελόπουλο και Μαριά. Και γι' αυτόν το μέλλον είναι στη σύμπραξη με εκείνους που ανήκουν στον Κεντρώο και πατριωτικό χώρο (όπως π.χ. τον κ. Δημαρά που από ρυθμιστής των εκλογών του 2012, κατέληξε στο 0,17% σ' αυτές τις εκλογές)...
Για το τέλος αφήσαμε το μειονοτικό κόμμα της Θράκης και το Ουράνιο Τόξο. Το τελευταίο απέδειξε ότι αφορά ελάχιστους και ότι συνθήματα του τύπου "αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των εθνικών Μακεδόνων" δεν έχουν μέλλον. Οι 1000 ψήφοι στην Φλώρινα είναι το ταβάνι του. Το μειονοτικό κόμμα της Θράκης όμως έχει μεγαλύτερη εκλογική πελατεία και δεν μπορεί να μην απασχολεί τα πολιτικά κόμματα. Τα όσα είχαμε γράψει κατά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση ισχύουν και σήμερα και θα πρέπει να γίνουν κινήσεις ουσιαστικές, χωρίς χαϊδέματα στο προξενείο.
Ένα είναι το σίγουρο - οι επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου θα ξεκαθαρίσουν πλήρως το εκλογικό σκηνικό, κλείνοντας το δίπολο "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" οριστικά...
Στα ψηλά, η ΝΔ είναι πράγματι ο μεγάλος νικητής της εκλογικής αναμέτρησης - σε όλα τα επίπεδα. Νίκησε όμως όχι γιατί ο κόσμος έχει πειστεί από το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά γιατί ο κόσμος αποφάσισε να τιμωρήσει τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του, για την αλλαζονεία του, για τον καθεστωτισμό του, για τη συνέχιση της οικονομικής του αιμοραγίας, για την απόλυτη προσήλωση στα μνημόνια (τα οποία συνεχίζονται απρόσκοπτα) και φυσικά για τις Πρέσπες. Οι παροχές της τελευταίας στιγμής - τα 200 τόσα ευρώ που μοιράστηκαν σε συνταξιούχους και οι 120 δόσεις για τα χρέη στην εφορία και τ' ασφαλιστικά ταμεία - αντιμετωπίστηκαν
Η αμήχανη παρουσία των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στα εκλογικά πάνελ δείχνουν ξεκάθαρα όμως ότι δεν έλαβαν το αποδοκιμαστικό μήνυμα. H συνεχής αναφορά τους, σε μη ύπαρξη "στρατηγικής ήττας", η εμμονή τους για την επιτυχία των μέτρων, της Συμφωνίας των Πρεσπών καθώς και για "πραγματοποίηση της εξόδου από τα Μνημόνια" δείχνουν ότι είτε παραμένουν ακόμα στο ροζ συννεφάκι που βρίσκονται εδώ και καιρό (παρέα με όλους εκείνους που μαζεύτηκαν στο κόμμα προσπαθώντας να κρατήσουν τις βουλευτικές τους καρέκλες), είτε προσπαθούν να κάνουν τη νύχτα-μέρα (όπως κάνουν αρκετά επιτυχημένα εδώ και αρκετό καιρό).
Η ΝΔ νίκησε για τους λόγους που αναφέραμε παρά πάνω. Η επόμενη μέρα όμως θα είναι δύσκολη, γιατί η ανοχή του κόσμου στο πρόσωπο του αρχηγού της και την ηγετική ομάδα του κόμματος, θα είναι μικρή. Ειδικά σε περίπτωση μη εξασφάλισης αδυναμίας, η οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης θα είναι δύσκολη γιατί τα πρόσφατα παραδείγματα (Καρατζαφέρης, ΔΗΜΑΡ από την μία, ΑΝΕΛ από την άλλη) αναμένεται να αποθαρρύνουν την εξέρευση "πρόθυμων".
Από κει και πέρα η σταθεροποίηση του ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ ήταν σίγουρα επιτυχίες, παρότι ίσως με τα "δυνατά" ευρωψηφοδέλτια που παρουσίασαν ίσως κάποιοι να περίμεναν καλύτερη εκλογική απόδοση. Σε μια εκλογική αναμέτρηση η οποία παρουσιάστηκε από τον Πρωθυπουργό ως "αποδοχή ή μη της κυβερνητικής πολιτικής" και που η πόλωση ήταν μεγάλη, τα δύο κόμματα πέτυχαν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους. Βέβαια το ερώτημα που θα πρέπει ν' αρχίσει ν' απασχολεί τα δύο κόμματα είναι το τι ακριβώς επιδιώκουν από την επόμενη μέρα: Αν οι 15-16 βουλευτές αρκούν, τότε δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αυτό βέβαια θα φέρει μακροπρόθεσμα πρόβλημα βιωσιμότητας, ιδιαίτερα στο ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ), το οποίο σε προσεχείς αναμετρήσεις θα πιεστεί σίγουρα ακόμα περισσότερο. Η επαφή του επομένως με την κοινωνία θα πρέπει να γίνει πιο στενή, όπως και η αποδόμηση του μνημονιακού του παρελθόντος, το οποίο θα κουβαλάει για πολλά χρόνια.
Λίγο παρακάτω στη σειρά των εκλογικών αποτελεσμάτων ήταν η μεγάλη ηττημένη των εκλογών, η Χρυσή Αυγή. Ηττήθηκε όχι γιατί το εκλογικό σώμα έγινε σοφότερο, αλλά γιατί ο Κυριάκος Βελόπουλος έγινε "Καρατζαφέρης στη θέση του Καρατζαφέρη" και μπορεί να εκφράζει πιο κόσμια την ακροδεξιά στροφή ενός μεγάλου μέρους των Ελλήνων εκλογέων. Κακά τα ψέμματα, η πλειοψηφία εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους "πατριώτες-εθνικιστές" δε θέλουν να έχουν ως αρχηγό κόμματος κάποιων που περνάει ένα μεγάλο μέρος της μέρας του στα δικαστήρια, ούτε θέλουν να εκπροσωπούνται από δολοφόνους και μπράβους. Μπορεί βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση να επέλεξαν κάποιον που πουλούσε "επιστολές του Ιησού", αλλά δεν αποκλείεται - αν προχωρήσει η συγκρότηση ενός άλλου πόλου (στον οποίο θα συμμετέχουν διάφοροι σχηματισμοί που συγκέντρωσαν περί το 1-1.5% ο καθένας) και ο οποίος θ' αποτελεί μια πιο "σοβαρή" εναλλακτική" ίσως να στραφούν προς τα εκεί. Πάντως, η ουσία είναι ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής μοιράστηκαν και στο επόμενο debate δε θα είναι τόσο εύκολο να μην έχουμε "ακροδεξιά" παρουσία.
Η άλλη έκπληξη των εκλογών προέρχεται από το MEΡΑ-25. Με μηδενική προβολή και στην ουσία την ύπαρξη μόνο 3 προβεβλημένων ατόμων στους χώρους του (Βαρουφάκης - Σακοράφα - Γρηγοριάδης) τα πήγε εξαιρετικά, "κλέβοντας" ψήφους απ' όλους εκείνους τους αντισυστεμικούς αντιπάλους του. Αν τελικά υπάρξει εκλογή ευρωβουλευτή, τότε θα μιλάμε για μια τεράστια έκπληξη, που θα φέρει ανατροπή στο χώρο των αποχωρήσαντων από το ΣΥΡΙΖΑ: Μέχρι πρότεινος εκεί κυριαρχούσε η ΛΑΕ, αλλά με την εκλογική καθίζηση της τελευταίας, πολλά θα πρέπει αναμένεται ν' αλλάξουν.
Τόσο η Πλεύση Ελευθερίας όσο και η ΛΑΕ θα πρέπει να επαναπροσανατολίσουν τη στάση τους. Τόσο απέναντι στους υπόλοιπους που θεωρητικά ανήκουν στον χώρο αυτό, όσο και απέναντι στο εκλογικό σώμα. Όσο και αν η προβολή τους από τα ΜΜΕ ήταν μηδενική, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο - ο χώρος στον οποίο κυριαρχεί ο καταγγελτικός λόγος έχει καταληφθεί από το ΚΚΕ και δεν υπάρχει περιθώριο για καινούργιους "παίκτες". Ίσως βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση το εκλογικό σώμα να ήταν άδικο απέναντι στους κ.κ. Λαφαζάνη και Στρατούλη, αλλά πέραν της σύμπραξης (με κάποιον πέρα των "Πειρατών") δεν υπάρχει άλλος δρόμος για κανένα απ' αυτούς.
Η άλλη θετική έκπληξη - τηρουμένων των αναλογιών - ήταν το ψηφοδέλτιο του κυρίου Μαριά. Και γι' αυτόν βέβαια δεν υπάρχει προοπτική - ειδικά δεδομένου ότι δεν θα υπάρχει κρατική χρηματοδότηση βάση του αποτελέσματος - παρά μόνο η σύμπραξη με κάποιο άλλο χώρο. Αυτό μπορεί να είναι μέσω του κ. Λεβέντη ή τον κ. Μητρόπουλο, με τους οποίους οι διαφοροποιήσεις είναι στην πραγματικότητα μικρές. Για τον 2ο η σύμπραξη με άλλους που ανήκουν σε όμορους χώρους είναι μονόδρομος, εκτός και η παρουσία στα τηλεοπτικά πάνελ θα του αρκεί.
Η κατάρρευση του Ποταμιού και των ΑΝΕΛ, δεν προκάλεσε εντύπωση σε κανένα. Βέβαια το Ποτάμι θα έχει κρατική χρηματοδότηση, οπότε θα μπορέσει να επιβιώσει οριακά, αλλά και γι' αυτό είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει πολιτικό μέλλον ως αυτόνομη οντότητα. Το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ, που πέρασε από το 7% στο τίποτα, είναι υπαρκτό και φωτεινό παράδειγμα για το τι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Βέβαια τα πράγματα για το Ποτάμι δεν είναι τόσο τραγικά όσο για τους ΑΝΕΛ. Οι τελευταίοι τιμωρήθηκαν για τη σύμπραξη τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις Πρέσπες, για τη συνέχιση των μνημονίων, για το βόλεμα των στελεχών τους σε κρατικές θέσεις (από τις οποίες η πλειοψηφία δεν έχει αποχωρήσει ακόμα) και για την αδυναμία τους να συγκρατήσουν τους βουλευτές τους. Τα πράγματα βέβαια έδειχναν πολύ άσχημα από την αρχή, όταν αναζητούσαν υποψηφίους μέσω αγγελίας (λες και πρόκειται για γραφείο γνωριμιών), αλλά κανείς δε μπορούσε να περιμένει ένα αποτέλεσμα κοντά στο 0,60%.
Το μέλλον είναι σκοτεινό και για την Ένωση Κεντρώων. Ο κύριος Λεβέντης - όντας ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που έκανε δημόσια τοποθέτηση - παρουσιάστηκε καταγγελτικός, τόσο απέναντι στα ΜΜΕ όσο και απέναντι στο εκλογικό σώμα, και μάλλον δίκαια. Η προβολή του κόμματός του ήταν πολύ μικρή, αναλογικά με την εκλογική του δύναμη και αν και απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών ήταν σαφέστατα αντίθετος, ο λαός ψήφισε Βελόπουλο. Σ' αυτή την περίπτωση, η νεολαία που τον είχε στηρίξη στις βουλευτικές εκλογές πήγε με τον Βαρουφάκη και οι "πατριώτες" ψήφισαν Βελόπουλο και Μαριά. Και γι' αυτόν το μέλλον είναι στη σύμπραξη με εκείνους που ανήκουν στον Κεντρώο και πατριωτικό χώρο (όπως π.χ. τον κ. Δημαρά που από ρυθμιστής των εκλογών του 2012, κατέληξε στο 0,17% σ' αυτές τις εκλογές)...
Για το τέλος αφήσαμε το μειονοτικό κόμμα της Θράκης και το Ουράνιο Τόξο. Το τελευταίο απέδειξε ότι αφορά ελάχιστους και ότι συνθήματα του τύπου "αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των εθνικών Μακεδόνων" δεν έχουν μέλλον. Οι 1000 ψήφοι στην Φλώρινα είναι το ταβάνι του. Το μειονοτικό κόμμα της Θράκης όμως έχει μεγαλύτερη εκλογική πελατεία και δεν μπορεί να μην απασχολεί τα πολιτικά κόμματα. Τα όσα είχαμε γράψει κατά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση ισχύουν και σήμερα και θα πρέπει να γίνουν κινήσεις ουσιαστικές, χωρίς χαϊδέματα στο προξενείο.
Ένα είναι το σίγουρο - οι επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου θα ξεκαθαρίσουν πλήρως το εκλογικό σκηνικό, κλείνοντας το δίπολο "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" οριστικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου