Εις μνήμην Χάρρυ Κλυνν...

Ο θανάτος του Χάρρυ Κλυνν ήρθε λίγο απότομα για τον πολύ κόσμο. Όσοι όμως είχαν μια γνώση της κατάστασης, γνώριζαν ότι ο σπουδαίος αυτός κωμικός είχε αποσυρθεί τα τελευταία δύο χρόνια από τα κοινά, χτυπημένος από προβλήματα υγείας και από τον αδόκητο χαμό του γιού του Νίκου.

Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν από τους τελευταίους μεγάλους κωμικούς του ελληνικού σινεμά και θεάτρου της δεκαετίας του 1960, αλλά είχε την ατυχία ν' αρχίσει να πρωταγωνιστεί κατά την περίοδο πτώσης του ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες του ήταν λίγες (αν και πολύ επιτυχημένες). Αυτό όμως δεν τον πτόησε γιατί έκανε μεγάλη καριέρα στο θέατρο, σατυρίζοντας (πολλές φορές όμως χρησιμοποιώντας "ευκολίες") τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Επίσης ξεχωριστή ήταν η καριέρα του στη δισκογραφία όπου πούλησε εκατοντάδες χιλιάδες δίσκους, ηχογραφώντας σατυρικά σκετσάκια και τραγούδια. Αυτό που έκανε όμως τον Χάρυ Κλυνν να ξεχωρίζει ήταν ότι ήταν ένας ενεργός άνθρωπος, που δε φοβήθηκε να εκφέρει γνώμη για ότι απασχολούσε τον μέσο Έλληνα. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο (ήταν πρόεδρος του "Απόλλωνα Καλαμαριάς" για χρόνια και προσπάθησε ν' αλλάξει το ποδόσφαιρο προς το καλύτερο) και την πολιτική, ενώ ήταν ενεργός σε οργανώσεις του Ποντιακού ελληνισμού, έγραφε βιβλία και ζωγράφιζε.

Για τη βιογραφία του, θα διαβάσετε περισσότερα και εγκυρότερα ίσως αλλού. Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε από τον Χάρρυ Κλυνν είναι το ότι ήταν ένας αυθεντικά αστείος κωμικός, που στηριζόταν περισσότερο στο ταλέντο του, παρά στο κείμενό που παρουσίαζε. Ήταν πρωτοπόρος (στην ουσία εισήγαγε το stand up comedy στην χώρα μας) και δε δίστασε να τσακαλώσει την εικόνα του για να πει αυτό που θεωρούσε σωστό.
Για όλα αυτά ήταν ξεχωριστός...









 

 Το κορυφαίο του τραγούδι...

Και μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον Νίκο Χατζηνικολάου στο "Ενώπιος Ενωπίω"...