Έφτασε η ώρα της απόδοσης ευθυνών για τα Μνημόνια; Η παρέμβαση της Κομισιόν στην υπόθεση Γεωργίου

Η παρέμβαση της Κομισιόν (στις αποφάσεις της οποίας παρεπιπτόντως έχει θεωρητικά λόγο και η χώρα μας) για την "υπόθεση Γεωργίου" είναι σαφέστατα πιο περίπλοκη απ' ότι φαίνεται. Η ενδελεχής διερεύνηση της υπόθεσης (η διερεύνηση της οποίας ξεκίνησε πριν από 4 χρόνια περίπου) και η οποία απ' ότι φαίνεται θ' αποδώσει επιτέλους ευθύνες για την είσοδο της χώρας μας σε μνημονιακό καθεστώς, δημιούργησε τριγμούς στους δανειστές οι οποίοι βλέπουν την αιτιολόγηση στην οποία στηρίχθηκε η μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο να καταρρέει.

Αυτό βέβαια δεν πρόκειται ν' αλλάξει τα πράγματα για την χώρα μας: ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω στο 2010, ούτε ο τρόπος διαχείρησης της χώρας μας θ' αλλάξει αν καταδικαστεί ο Γεωργίου (το "κύριος" το έχει χάσει εδώ και χρόνια) λόγω "μαγειρέματος" των εθνικών στατιστικών στοιχείων. Η απόδοση όμως ευθυνών και καταδίκες χρειάζονται για να υπάρξει μια ηθική δικαίωση και να δοθεί ένα μήνυμα ότι στην χώρα υπάρχει δικαιοσύνη και ότι όταν υπάρχει "απιστία" κάποια στιγμή η ώρα της απόδοσης ευθυνών θα έρθει. Επίσης θα δοθεί και ένα πάτημα για την κυβέρνηση της χώρας μας ώστε να ζητήσει καλύτερους όρους για το μέλλον πιθανόν λαμβάνοντας υποστήριξη από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ένα εγχείρημα σχεδόν αδύνατο, αλλά στην κατάσταση που βρισκόμαστε απαραίτητο να επιχειρηθεί.

Γι' αυτό ακριβώς και υπήρξε η παρέμβαση της Κομισιόν, γι' αυτό και οι δανειστές ζητούν δικαστική ασυλία για τους "συμβούλους" των αποκρατικοποιήσεων (διαβάστε αναλυτικά εδώ) και γι' αυτό επίσης υπάρχουν δημοσιογραφικές πληροφορίες ότι οι δανειστές θα επιχειρήσουν να τινάξουν στον αέρα την 2η αξιολόγηση με τον ωμό εκβιασμό να κλείσει η υπόθεση αυτή.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει επίσης το ότι τα πολιτικά κόμματα τα οποία διαχειρίστηκαν αρχικά την κρίση (δηλ. το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ), έσπευσαν να λειτουργήσουν είτε άμεσα (βλ. ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ) είτε έμμεσα (βλ. ΝΔ) ως συνήγοροι υπεράσπισης του Γεωργίου, αδιαφορώντας για τη σημασία που έχει η υπόθεση για την χώρα μας.
Κλασσική ελληνική στάση δηλαδή - "ο σώζων εαυτώ σωθήτω" - όπου ο καθένας κοιτά να προστατέψει το τομάρι του αδιαφορώντας για το κοινό καλό - αφού ο Γεωργίου δε λειτουργούσε αυτόνομα, αλλά σε συννεόηση με το πολιτικό σύστημα. Λεπτομέρεια: στο προσεχές μέλλον οι Γεωργίου αυτού του κόσμου δε θα επηρεάζονται από τον κάθε Παπανδρέου και Σαμαρά αλλά απευθείας από τους δανειστές, οι οποίοι πρώτα θα έχουν εξασφαλίσει ασυλίες για τους υπηρέτες τους...

Για όσους θέλουν να θυμηθούν λεπτομέρειες της υπόθεσης (οι πτυχές της οποίας θυμίζουν αστυνομικό μυθιστόρημα) παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα από την ιστοσελίδα Newsbomb:

"...Να θυμίσουμε ότι αφορμή για τις έρευνες, είχαν σταθεί οι καταγγελίες της κυρίας Ζωής Γεωργαντά, η οποία και ήταν μέλος της ΕΛΣΤΑΤ κατά την περίοδο που ανέλαβε υπουργός Οικονομικών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το 2009. Η κυρία Γεωργαντά είχε δημοσίως καταγγείλει πως ο κύριος Γεωργίου (στενός συνεργάτης του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ανέλαβε πρόεδρος της Αρχής το 2009), είχε σκοπίμως διογκώσει το έλλειμμα, με σκοπό να σπρώξει ο πρώην πρωθυπουργός την Ελλάδα στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! 

Στο πλαίσιο της συγκάλυψης του σκανδάλου όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι από το Κράτος και το παρακράτος των Σαμαροβενιζέλων, όπως η διάρρηξη του αυτοκινήτου της ανακρίτριας που χειριζόταν την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, από το οποίο είχαν πάρει όλη την δικογραφία, η ανακρίτρια είχε κρατήσει όμως στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή της όλες τις καταθέσεις, με αποτέλεσμα να πηγαίνει προς τα πίσω χρονικά η διαδικασία, αφού ήταν υποχρεωμένη να βάλει τους μάρτυρες να τις ξαναϋπογράψουν. Όπως ήταν φυσικό αυτό δημιούργησε αρκετή καθυστέρηση. Η δράση της παρακρατικής μαφίας όμως δεν σταμάτησε εκεί. Άγνωστοι δράστες διέρρηξαν το σπίτι του Νικόλαου Στρόμπλου, πρώην Διευθυντού Εθνικών Λογαριασμών της Στατιστικής Υπηρεσίας και βασικού μάρτυρα στην υπόθεση της αλλοίωσης των στοιχείων του ελλείμματος! 

Για τον κ. Στρόμπλο να θυμίσουμε ότι ξηλώθηκε από τον κ. Γεωργίου επειδή αρνήθηκε να υπακούσει στις επιταγές της Eurostat η οποία επιθυμούσε να συμπεριληφθούν στο έλλειμμα και συγκεκριμένες ΔΕΚΟ από τον Μάιο του 2010. Εκείνος αντιτάχθηκε με το επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις κατατάσσονται στους πέντε θεσμικούς τομείς της οικονομίας κάθε πέντε χρόνια και συνεπώς (για να υπάρχει αμεροληψία και αντικειμενικότητα) η αναταξινόμηση θα έπρεπε να γίνει βάσει των στοιχείων του 2005 και όχι μεσούσης της πενταετίας όπως ζητούσε η Eurostat!!! «Ενδιαμέσως μπορούσαν να μεταβληθούν τα στοιχεία στις αρχές του 2011 που θα κοινοποιούσαμε στη Eurostat τα αποτελέσματα της αναθεώρησης του 2005», είχε επισημάνει ο κ. Στρόμπλος. Μετά από αυτή την άρνησή του ο κ. Στρόμπλος με απόφαση του κ. Γεωργίου μετατέθηκε αιφνιδίως στις 10 Σεπτεμβρίου του 2010 σε άλλο τομέα. Το μέγεθος του σκανδάλου γύρω από την υπόθεση του ελλείμματος περιγράφτηκε εύστοχα και από την ην απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους: «Όταν ήλθε στην εξουσία η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στις αρχές Οκτωβρίου του 2009, ο στόχος της οικονομικής πολιτικής της ήταν να δραματοποιηθεί η κατάσταση των Δημόσιων οικονομικών σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνουν αποδεκτά από την Ελληνική κοινωνία νέα σκληρά μέτρα. 

Η οποιαδήποτε δηλαδή εφαρμογή ήπιας προσαρμογής της οικονομίας σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στην σταδιακή μείωση των Δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους, απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Αντίθετα επιλέχθηκε η άμεση και βίαιη προσαρμογή της οικονομίας και της κοινωνίας. Στόχος ήταν η μείωση των εισοδημάτων και γενικότερα του κόστους παραγωγής στον Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια κατάσταση εσωτερικής υποτίμησης και άνοδο της ανταγωνιστικότητας, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είχε αυτόνομη νομισματική πολιτική και δεν μπορούσε να επηρεάσει την ισοτιμία του ευρώ. Την εμπειρία για εφαρμογή μιας τέτοιας συνταγής βέβαια, την είχε το ΔΝΤ». «Στην συνείδηση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, λόγω της Αμερικανικής του κουλτούρας, δεν υπήρχε κανένας ενδοιασμός ότι η λύση του ΔΝΤ ήταν επιβεβλημένη. Πρόβλημα ήταν το κατά πόσον η ΕΕ θα δεχόταν μια τέτοια επιλογή, εφόσον ουδέποτε στο παρελθόν είχαν εκχωρηθεί εξουσίες στο ΔΝΤ προκειμένου να αναμειχθεί στα οικονομικά της Ευρωζώνης. 

Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωζώνης επί χρόνια δυσφορούσαν στην πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά οικονομικά ζητήματα εφόσον θεωρείτο ότι οι συνταγές του δεν ήταν συμβατές σε μια Ευρώπη ώριμων κοινωνών, κοινό νόμισμα και υψηλό βιοτικό επίπεδο. Ο Γ. Παπανδρέου έκανε αρχικά μια βολιδοσκόπηση των διαθέσεων του κ. Ντομινίκ Στρος Σκαν που ηγείτο του ΔΝΤ. Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους τέθηκε εκ μέρους του ΔΝΤ ως προαπαιτούμενο να εμπλακεί στο σχέδιο και η ΕΕ, εφόσον ήταν γνωστές οι αντιρρήσεις των ηγετών της. Η μυστική επικοινωνία Παπανδρέου με το ΔΝΤ, ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστή αργότερα και καυτηριάστηκε από όλη την τότε αντιπολίτευση, ενώ διατυμπανίστηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 ο Παπανδρέου είχε αρχίσει να προσχεδιάζει την ένταξη της χώρας στην «μέγγενη» του ΔΝΤ, ενώ για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης εμφατικά το απέρριπτε».

 Η προτροπή του Στρος Σκαν ότι δεν θα ήταν δυνατή η εμπλοκή του ΔΝΤ στα Δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, αν δεν πειθόταν η ΕΕ να το επιτρέψει και παράλληλα να συμμετάσχει, έγινε ο νέος στόχος της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Έτσι, από το τελευταίο τρίμηνο του 2009, η νέα κυβέρνηση επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου παραποίηση των στοιχείων του τρέχοντος ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης, αποβλέποντας να το αυξήσει αμφίπλευρα μέσω της μείωσης των εσόδων και αύξησης των δαπανών. Η μεθόδευση παραποίησης των Δημόσιων οικονομικών έγινε κυρίως μέσω της αύξησης των δαπανών του τελευταίου τριμήνου του 2009, της μετακύλισης εσόδων από το 2009 στο 2010, της μεταφοράς δαπανών που έπρεπε να γίνουν το 2010 στο 2009, και πάνω απ’ όλα με την αλλαγή των κανόνων της ΕΛΣΤΑΤ αναφορικά με το οικονομικό αποτέλεσμα των ΟΤΑ, ΟΚΑ, ΝΠΔΔ και ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ τα οποία προστέθηκαν στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης."