Αναρτήσεις
Όταν στις αρχές του 2015 ο Πρωθυπουργός ανακοίνωνε τη δημιουργία υφυπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, πολλοί - μη γνωρίζοντας για το επερχόμενο προσφυγικό τσουνάμι - θεώρησαν ότι η κίνησή του αυτή, είχε σκοπό να "βολέψει" σ' αυτό κάποιες αριστερές ιδεοληψίες και κάποιους ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να έχουν ρόλο σε μια κυβέρνηση.
Δυστυχώς όμως οι εξελίξεις τους πρόλαβαν και αποδείχτηκε ότι η κίνηση αυτή του Τσίπρα ήταν ίσως η μόνη που έδειχνε μεσοπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό και μια διάθεση αντιμετώπισης ενός προβλήματος που μπορεί τον Γενάρη να μη φάνταζε τόσο σοβαρό, αλλά το οποίο οι επερχόμενοι μήνες θα το έκαναν το Νο2 και στη συνέχεια το Νο1 πρόβλημα για την χώρα.
Δυστυχώς όμως η πολιτική προνοητικότητα του κυρίου Τσίπρα τελείωσε κάπου εκεί. Οι επιλογές της κυρίας Χριστοδουλοπούλου αρχικά και του κυρίου Μουζάλα στη συνέχεια, αποδείχτηκαν αποτυχημένες, αφού χαρακτηρίστηκαν από έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών, εναπόθεση του διαχειριστικού ρόλου των προσφυγικών ροών στις ΜΚΟ, μηδενική πρόβλεψη του κόστους διαχείρισης της προσφυγικής χρήσης και κυρίως εναπόθεση της λύσης σε παράγοντες τους οποίους κανείς στην κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει (καιρός, εξέλιξη του πολέμου στην Συρία, Τουρκία και γειτονικές χώρες κ.ο.κ.).
Και μπορεί η κυρία Χριστοδουλοπούλου να έμεινε στην ιστορία από ορισμένες ατυχείς δηλώσεις και από το πλέξιμό της στις επιτροπές της Βουλής αλλά ο κύριος Μουζάλας φάνηκε το πως ορισμένες φορές οι καλές προθέσεις όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά πολλές φορές είναι επιζήμιες για το τελικό αποτέλεσμα: αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα όταν πρόκειται για τη δημιουργία κέικ, αλλά είναι τεράστιο όταν πρόκειται για κάτι που μπορεί να επηρεάσει μια χώρα για δεκαετίες ολόκληρες...
Ο κύριος Μουζάλας μπορεί να ήταν εξαιρετικός γιατρός, να έκανε πολλά ως επικεφαλής ΜΚΟ σε ξένες χώρες και κάτω από δύσκολες συνθήκες αλλά αποδείχτηκε ακατάλληλος ως αρμόδιος υφυπουργός.
Οι ατυχείς δηλώσεις του για την ΠΓΔΜ, ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Η έλλειψη ευαισθησίας σ' ένα σοβαρό εθνικό θέμα (για το οποίο μπορεί πολλοί υποστηρικτές του να μη νοιάζονται εκ πεποιθήσεως αλλά αφορά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και επομένως θα επέβαλλε μεγαλύτερη σοβαρότητα από πλευράς του καθώς και από πλευράς της κυβέρνησης) είναι το λιγότερο σε σωρεία λαθών που έχει πραγματοποιήσει όντας άμεσα αρμόδιος για τη διαχείρηση του προσφυγικού -και εξηγούμαστε:
α) Από τη στιγμή που ανέλαβε υποχώρησε στις αρχικές ενστάσεις και επέτρεψε την κυριαρχία των ΜΚΟ στο θέμα της διαχείρησης των προσφύγων, αφήνοντας φίλους (εντός και εκτός εισαγωγικών) να επιβάλλουν ουσιαστικά τις προσωπικές ή συλλογικές τους απόψεις ως εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, δημιουργώντας εντάσεις και πρόσθετα οικονομικά βάρη στην χώρα. Το σκηνικό των ΜΚΟ που έκαναν παιχνίδι στις δύο πλευρές του Αιγαίου, κλείνοντας το μάτι σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες και υπονοώντας ότι η Ελλάδα αποτελεί ανοιχτή πόρτα προς την Ευρώπη, δεν τιμάει καμία σοβαρή χώρα και στο τέλος κατέληξε να προκαλέσει το οριστικό κλείσιμο των συνόρων και των εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην χώρα μας. Ο κύριος Μουζάλας δυστυχώς δεν μπόρεσε να διαχωρίσει τις προσωπικές σχέσεις που είχε με πολλούς απ' αυτούς τους ανθρώπους που άρχουν των μεγάλων ΜΚΟ, από το καθήκον του ως ηπουργός να προστατεύσει την χώρα από μια δυσμενή εξέλιξη.
β) Απέτυχε να οργανώσει εσωτερικά την χώρα, ώστε να μπορούν οι αρμόδιοι να γνωρίζουν κάθε στιγμή που βρίσκεται ο κάθε πρόσφυγας, πόσοι είναι συνολικά σε αριθμό καθώς και πόσοι εξ αυτών μπορούν να έχουν ελπίδα ασύλου και ποιοι όχι. Αποτέλεσμα είναι τα γνωστά τελεσίγραφα και το άρον-άρον χτίσιμο των hot spots (τα οποία καταφέραμε ως χώρα να δημιουργήσουμε σε χρόνο μηδέν όταν πιεστήκαμε). Επίσης παρά το ότι διαφαινόταν ότι οδηγούμαστε σε κλείσιμο του Βαλκανικού διαδρόμου, δε φρόντισε να δημιουργήσει (σε συνεργασία με τα υπόλοιπα αρμόδια υπουργεία) χώρους υποδοχής, με αποτέλεσμα να έχουμε περιπτώσεις λεωφορεία να ξεκινούν με πρόσφυγες και να γυρίζουν από χωριό σε χωριό και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο μη γνωρίζοντας πόσοι θα κατέβουν και που. Το δε σκηνικό να μην υπάρχει τροφοδοσία στον Πειραιά σε ανθρώπους που δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά από τον ουρανό αλλά τους οποίους έφερναν καράβια από τα νησιά, αποτελεί ντροπή για μια χώρα που δε βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, και η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως Ευρωπαϊκή.
γ) Παρότι ο ίδιος και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές αποστολές με ΜΚΟ στο εξωτερικό και γνωρίζει τον τρόπο που προτιμάει η Ε.Ε. να χρηματοδοτεί, δε φρόντισε στην κατάρτηση του προϋπολογισμού να δημιουργήσει ειδικούς κωδικούς ώστε να υπάρχει σωστός έλεγχος των χρημάτων που δίνονται για τους πρόσφυγες. Έτσι ξοδεύτηκαν και ξοδεύονται χρήματα τα οποία η χώρα μας δεν μπορεί να διεκδικήσει, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει πόσα είναι και από ποιές πηγές φεύγουν. Τα παραστατικά είναι ελλειπή και συχνά λανθασμένα, ενώ έχει φορτωθεί μεγάλο βάρος ο στρατός, ο οποίος κάνει δουλειά που δε φαίνεται και δεν μπορεί να αποδοθεί σε ώρες που θα πληρωθούν, αφού οι στρατεύσιμοι δεν πληρώνονται με όρους αγοράς. Έτσι - εκτός και αν συμβεί κάτι μαγικό τις επόμενες εβδομάδες - η χώρα μας θα λάβει ελάχιστα από τα πολυδιαφημισμένα 700 εκ. ευρώ των διαθέσιμων κονδυλίων για τους πρόσφυγες.
δ) Παρότι τέλος συμμετείχε στις σχετικές επιτροπές της Ε.Ε., δεν πέρασε το μήνυμα της σοβαρότητας της κατάστασης. Δε διεκδίκησε άμεσα κονδύλια και βοήθεια για τη διαχείρηση των προσφύγων, δε μετέφερε αυτό που φαινόταν σε όλους - δηλαδή ότι οι ροές θ' αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο - κάτι που έπρεπε να κάνει όντας στην πρώτη γραμμή του "πολέμου". Και αντί να διεκδικήσει με ανοιχτές προσκλήσεις το καλύτερο για την χώρα, επέτρεψε να γίνονται βόλτες-σόου ξένων υπουργών και αστέρων της διεθνούς σόου-μπιζ, χωρίς όφελος για την χώρα και για τους πρόσφυγες.
Οι ευθύνες για όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι μόνο δικές του. Είναι και των συναρμόδιων υπουργών αλλά του Πρωθυπουργού που δεν έβαλε μια τάξη όταν έπρεπε. Που δέχτηκε τον κύριο Μουζάλα, "όπως ήταν", πιστεύοντας ότι μιας και ο τελευταίος "δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ" έπρεπε να δεχτεί όλες τις λανθασμένες επιλογές του τελευταίου, μην τυχόν και χαλάσει η εικόνα της κυβέρνησης.
Και τώρα το πληρώνουμε όλοι μας...
ΥΓ Το ότι ο κύριος Μουζάλας, όντας ανθρωπιστής έμεινε μέλος μιας κυβέρνησης που υπέγραψε 3ο Μνημόνιο και ετοιμάζεται να στραγγαλίσει ότι έχει απομείνει όρθιο, το αφήνουμε ασχολίαστο. Μπορεί η συνείδησή του να λειτουργεί κατά προτεραιότητα και να πιστεύει ότι υπάρχει μέλλον σ΄αυτή την χώρα. Μπορεί όμως απλώς η καρέκλα να είναι γλυκειά ιδιαίτερα αν έχει σχέση με ένα τομέα που τον ίδιο τον ενδιαφέρει έντονα...
Δυστυχώς όμως οι εξελίξεις τους πρόλαβαν και αποδείχτηκε ότι η κίνηση αυτή του Τσίπρα ήταν ίσως η μόνη που έδειχνε μεσοπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό και μια διάθεση αντιμετώπισης ενός προβλήματος που μπορεί τον Γενάρη να μη φάνταζε τόσο σοβαρό, αλλά το οποίο οι επερχόμενοι μήνες θα το έκαναν το Νο2 και στη συνέχεια το Νο1 πρόβλημα για την χώρα.
Δυστυχώς όμως η πολιτική προνοητικότητα του κυρίου Τσίπρα τελείωσε κάπου εκεί. Οι επιλογές της κυρίας Χριστοδουλοπούλου αρχικά και του κυρίου Μουζάλα στη συνέχεια, αποδείχτηκαν αποτυχημένες, αφού χαρακτηρίστηκαν από έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών, εναπόθεση του διαχειριστικού ρόλου των προσφυγικών ροών στις ΜΚΟ, μηδενική πρόβλεψη του κόστους διαχείρισης της προσφυγικής χρήσης και κυρίως εναπόθεση της λύσης σε παράγοντες τους οποίους κανείς στην κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει (καιρός, εξέλιξη του πολέμου στην Συρία, Τουρκία και γειτονικές χώρες κ.ο.κ.).
Και μπορεί η κυρία Χριστοδουλοπούλου να έμεινε στην ιστορία από ορισμένες ατυχείς δηλώσεις και από το πλέξιμό της στις επιτροπές της Βουλής αλλά ο κύριος Μουζάλας φάνηκε το πως ορισμένες φορές οι καλές προθέσεις όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά πολλές φορές είναι επιζήμιες για το τελικό αποτέλεσμα: αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα όταν πρόκειται για τη δημιουργία κέικ, αλλά είναι τεράστιο όταν πρόκειται για κάτι που μπορεί να επηρεάσει μια χώρα για δεκαετίες ολόκληρες...
Ο κύριος Μουζάλας μπορεί να ήταν εξαιρετικός γιατρός, να έκανε πολλά ως επικεφαλής ΜΚΟ σε ξένες χώρες και κάτω από δύσκολες συνθήκες αλλά αποδείχτηκε ακατάλληλος ως αρμόδιος υφυπουργός.
Οι ατυχείς δηλώσεις του για την ΠΓΔΜ, ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Η έλλειψη ευαισθησίας σ' ένα σοβαρό εθνικό θέμα (για το οποίο μπορεί πολλοί υποστηρικτές του να μη νοιάζονται εκ πεποιθήσεως αλλά αφορά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και επομένως θα επέβαλλε μεγαλύτερη σοβαρότητα από πλευράς του καθώς και από πλευράς της κυβέρνησης) είναι το λιγότερο σε σωρεία λαθών που έχει πραγματοποιήσει όντας άμεσα αρμόδιος για τη διαχείρηση του προσφυγικού -και εξηγούμαστε:
α) Από τη στιγμή που ανέλαβε υποχώρησε στις αρχικές ενστάσεις και επέτρεψε την κυριαρχία των ΜΚΟ στο θέμα της διαχείρησης των προσφύγων, αφήνοντας φίλους (εντός και εκτός εισαγωγικών) να επιβάλλουν ουσιαστικά τις προσωπικές ή συλλογικές τους απόψεις ως εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, δημιουργώντας εντάσεις και πρόσθετα οικονομικά βάρη στην χώρα. Το σκηνικό των ΜΚΟ που έκαναν παιχνίδι στις δύο πλευρές του Αιγαίου, κλείνοντας το μάτι σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες και υπονοώντας ότι η Ελλάδα αποτελεί ανοιχτή πόρτα προς την Ευρώπη, δεν τιμάει καμία σοβαρή χώρα και στο τέλος κατέληξε να προκαλέσει το οριστικό κλείσιμο των συνόρων και των εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην χώρα μας. Ο κύριος Μουζάλας δυστυχώς δεν μπόρεσε να διαχωρίσει τις προσωπικές σχέσεις που είχε με πολλούς απ' αυτούς τους ανθρώπους που άρχουν των μεγάλων ΜΚΟ, από το καθήκον του ως ηπουργός να προστατεύσει την χώρα από μια δυσμενή εξέλιξη.
β) Απέτυχε να οργανώσει εσωτερικά την χώρα, ώστε να μπορούν οι αρμόδιοι να γνωρίζουν κάθε στιγμή που βρίσκεται ο κάθε πρόσφυγας, πόσοι είναι συνολικά σε αριθμό καθώς και πόσοι εξ αυτών μπορούν να έχουν ελπίδα ασύλου και ποιοι όχι. Αποτέλεσμα είναι τα γνωστά τελεσίγραφα και το άρον-άρον χτίσιμο των hot spots (τα οποία καταφέραμε ως χώρα να δημιουργήσουμε σε χρόνο μηδέν όταν πιεστήκαμε). Επίσης παρά το ότι διαφαινόταν ότι οδηγούμαστε σε κλείσιμο του Βαλκανικού διαδρόμου, δε φρόντισε να δημιουργήσει (σε συνεργασία με τα υπόλοιπα αρμόδια υπουργεία) χώρους υποδοχής, με αποτέλεσμα να έχουμε περιπτώσεις λεωφορεία να ξεκινούν με πρόσφυγες και να γυρίζουν από χωριό σε χωριό και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο μη γνωρίζοντας πόσοι θα κατέβουν και που. Το δε σκηνικό να μην υπάρχει τροφοδοσία στον Πειραιά σε ανθρώπους που δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά από τον ουρανό αλλά τους οποίους έφερναν καράβια από τα νησιά, αποτελεί ντροπή για μια χώρα που δε βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, και η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως Ευρωπαϊκή.
γ) Παρότι ο ίδιος και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές αποστολές με ΜΚΟ στο εξωτερικό και γνωρίζει τον τρόπο που προτιμάει η Ε.Ε. να χρηματοδοτεί, δε φρόντισε στην κατάρτηση του προϋπολογισμού να δημιουργήσει ειδικούς κωδικούς ώστε να υπάρχει σωστός έλεγχος των χρημάτων που δίνονται για τους πρόσφυγες. Έτσι ξοδεύτηκαν και ξοδεύονται χρήματα τα οποία η χώρα μας δεν μπορεί να διεκδικήσει, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει πόσα είναι και από ποιές πηγές φεύγουν. Τα παραστατικά είναι ελλειπή και συχνά λανθασμένα, ενώ έχει φορτωθεί μεγάλο βάρος ο στρατός, ο οποίος κάνει δουλειά που δε φαίνεται και δεν μπορεί να αποδοθεί σε ώρες που θα πληρωθούν, αφού οι στρατεύσιμοι δεν πληρώνονται με όρους αγοράς. Έτσι - εκτός και αν συμβεί κάτι μαγικό τις επόμενες εβδομάδες - η χώρα μας θα λάβει ελάχιστα από τα πολυδιαφημισμένα 700 εκ. ευρώ των διαθέσιμων κονδυλίων για τους πρόσφυγες.
δ) Παρότι τέλος συμμετείχε στις σχετικές επιτροπές της Ε.Ε., δεν πέρασε το μήνυμα της σοβαρότητας της κατάστασης. Δε διεκδίκησε άμεσα κονδύλια και βοήθεια για τη διαχείρηση των προσφύγων, δε μετέφερε αυτό που φαινόταν σε όλους - δηλαδή ότι οι ροές θ' αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο - κάτι που έπρεπε να κάνει όντας στην πρώτη γραμμή του "πολέμου". Και αντί να διεκδικήσει με ανοιχτές προσκλήσεις το καλύτερο για την χώρα, επέτρεψε να γίνονται βόλτες-σόου ξένων υπουργών και αστέρων της διεθνούς σόου-μπιζ, χωρίς όφελος για την χώρα και για τους πρόσφυγες.
Οι ευθύνες για όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι μόνο δικές του. Είναι και των συναρμόδιων υπουργών αλλά του Πρωθυπουργού που δεν έβαλε μια τάξη όταν έπρεπε. Που δέχτηκε τον κύριο Μουζάλα, "όπως ήταν", πιστεύοντας ότι μιας και ο τελευταίος "δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ" έπρεπε να δεχτεί όλες τις λανθασμένες επιλογές του τελευταίου, μην τυχόν και χαλάσει η εικόνα της κυβέρνησης.
Και τώρα το πληρώνουμε όλοι μας...
ΥΓ Το ότι ο κύριος Μουζάλας, όντας ανθρωπιστής έμεινε μέλος μιας κυβέρνησης που υπέγραψε 3ο Μνημόνιο και ετοιμάζεται να στραγγαλίσει ότι έχει απομείνει όρθιο, το αφήνουμε ασχολίαστο. Μπορεί η συνείδησή του να λειτουργεί κατά προτεραιότητα και να πιστεύει ότι υπάρχει μέλλον σ΄αυτή την χώρα. Μπορεί όμως απλώς η καρέκλα να είναι γλυκειά ιδιαίτερα αν έχει σχέση με ένα τομέα που τον ίδιο τον ενδιαφέρει έντονα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου