Να το πως η πτώση των τιμών των ακινήτων στην Ελλάδα μοιάζει με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

Ο Κ. Σημίτης θα μείνει στην ιστορία για 3 πράγματα: α) τις δηλώσεις του στην Βουλή την επομένη της εισβολής των Τούρκων στα Ίμια, β) την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και γ) το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Εκεί όπου το κράτος, συμπεριφερόμενος ως "ατζέντης" εταιριών που υπήρχαν μόνο στα χαρτιά, ώθησε εκατοντάδες χιλιάδες έυπιστους Έλληνες σε ένα ξέφρενο κυνηγητό γρήγορου πλούτου, τζογάροντας για την στήριξή τους με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων οργανισμών. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε όλοι: εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχασαν τις οικονομίες μιας ζωής και τ' ασφαλιστικά άρχισαν να μπαίνουν για τα καλά στο "κόκκινο", ζώντας με δανεικά - δανεισμένα από κρατικοδίαιτες τράπεζες με υψηλό επιτόκιο.

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου έμεινε στην ιστορία λοιπόν, κάνοντας τεράστια ζημιά στον μέσο Έλληνα αλλά αυτό που θα του δώσει το τελειωτικό χτύπημα - ότι αφορά στο ότι έχει μείνει από τις οικονομίες "μιας ζωής" - θα είναι το σημερινό σκάνδαλο των ακινήτων. Και εξηγούμαστε: από την αρχή της κρίσης διαφαινόταν ότι ένας από τους στόχους των τροϊκανών ήταν η τεράστια ακίνητη περιουσία του μέσου Έλληνα. Για την τρόικα το να έχει στα χέρια του ο μέσος Έλληνας συνολική ακίνητη περιουσία 1 τρις ευρώ (με βάση τις αντικειμενικές αξίες) αποτελούσε και αποτελεί κάτι το αδιανόητο και απαράδεκτο. Ο στόχος "φτωχοποίηση του Έλληνα" (που αποτελεί το βασικό στόχο των σαδιστικών πρακτικών τους) θα μπορούσε μόνο να επιτευχθεί με την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας του: με προφανή επιδίωξη βέβαια να περάσουμε από το μοντέλο "ιδιοκατοίκηση" στο μοντέλο "ενοικίαση" όπως αυτό επικρατεί στην κεντρική Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι οι "buy to let" οργανισμοί που στηρίζονται από επενδυτικά funds είναι ιδιαίτερα κερδοφόροι, αφού έχουν τα ενοίκια κατοικιών έχουν σταθερές αποδόσεις ακόμα και αν βγάλεις τη χασούρα που πάντα υπάρχει στην ενοικίαση, και με τις αγορές της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης ν' ασφυκτιούν (αφού οι επενδύσεις σε καινούργιες κατοικίες είναι ακριβές) , η Νότια Ευρώπη φαντάζει ως μια καλύτερη λύση για "επέκταση". Αν βάλουμε και τα παραθαλάσσια φιλέτα (του Δημοσίου πρωτίστως αλλά και τα ιδιωτικά δευτερευόντως), μπορεί κανείς να κατανοήσει το γιατί το τόσο ενδιαφέρον στο να δημιουργηθούν οι συνθήκες του να καταστεί η ιδιοκτησία ακινήτων ως οικονομικά ασύμφορη.

Γιατί μιλάμε όμως για σκάνδαλο; Μετά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και με την κυβέρνηση να προσπαθεί να προσανατολίσει κάπου αλλού την οικονομική ανάπτυξη, είχαμε την έκρηξη της οικοδομικής δραστηριότητας: το όνειρο του Έλληνα για ένα "δικό του κεραμίδι", έγινε πολλαπλά κεραμίδια και όλες οι οικονομίες επενδύθηκαν (όταν δεν σπαταλήθηκαν σε αυτοκίνητα, διακοπές και τηλεοράσεις τελευταίες τεχνολογίας) σε σπίτια και χωράφια που "θα μπορούσαν να χτιστούν όταν παρουσιαζόταν η ευκαιρία". Η κυβέρνηση έσπρωξε προς τα εκεί - όχι αδικαιολόγητα - και η οικοδομή (μαζί με τα Ολυμπιακά έργα) αποτέλεσαν την "ατμομηχανή" των τεράστιων Ελληνικών ρυθμών ανάπτυξης. Έτσι από το Χρηματιστήριο περάσαμε στ' ακίνητα...

Κι ύστερα ήρθε το Μνημόνιο. Και επειδή πολλά ανέχεται ο Έλληνας αλλά όχι να του πατήσουν πόδι στο ίδιο του σπίτι, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν και η ακίνητη περιουσία να στοχεύεται - πονηρά, αργά αλλά σταθερά: οι μειώσεις μισθών και συντάξεων άρχισαν να κάνουν τα στεγαστικά δάνεια μη εξυπηρετούμενα, η αύξηση της φορολογίας των ακινήτων έγινε σταδιακά όλο και μεγαλύτερη, ενώ η οικονομική κρίση έριξε τα ενοίκια και αύξησε τα "φέσια" στην αγορά. Έτσι το ακίνητο, έγινε βρόχος που σιγά - σιγά άρχισε να πνίγει τον μέσο Έλληνα. Το διαμέρισμα που νοίκιαζε σε κάποιο φοιτητή, έγινε από σταθερό εισόδημα, θηλιά στο λαιμό, το δάνειο για το σπίτι που είχε κτίσει/αγοράσει για κύρια κατοικία μετά κόπων και βασάνων έγινε υπέρογκο. Και το τελικό χτύπημα δόθηκε με τον ΕΝΦΙΑ. Χωράφια στο χωριό, το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται το σπίτι που ήδη πλήρωνε φόρο και η αύξηση του φόρου, οδήγησαν στη σχιζοφρένια του να πληρώνει κανείς ενοίκιο για το ίδιο του το σπίτι. Και το χειρότερο; Η πληρωμή των φόρων να γίνεται με τις προ-μνημονιακές αντικειμενικές αξίες που σήμερα φαντάζουν μακρινό όνειρο, αφού οι εμπορικές είναι στο 60% αυτών.

Έτσι όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ το "Έθνος της Κυριακής" σήμερα το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής αγοράς ακινήτων, είναι ότι οι Έλληνες έχουν χάσει περίπου τον μισό πλούτο που επένδυσαν στα ακίνητα.Αν και η αντικειμενική αξία της περιουσίας τους υπολογίζεται στο 1 τρισ. Ευρώ, η εμπορική αξία δεν ξεπερνά τα 600 δισ. ευρώ.Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μείωση 50% στις τιμές των διαμερισμάτων, ενώ σε πολλές περιοχές η πτώση φτάνει το 70%. Αλλά εκεί που δεν υπάρχει προηγούμενο είναι στην αγορά πολυτελών κατοικιών.Τα ακριβά σπίτια σε βόρεια προάστια, στο καστρί, στην Εκάλη, στη Βουλιαγμένη και σε όλη την παραλιακή, στη Μύκονο και την Αράχωβα έχουν βγει στο σφυρί. Οι τιμές τους έχουν κατρακυλήσει από το 2008 ακόμη και πάνω από 50%, ενώ όσο πιο μεγάλο είναι το ακίνητο τόσο μεγαλύτερη και η έκπτωση.

Και μπορεί αυτούς να μην τους κλαίμε, αλλά τον μέσο Έλληνα τον λυπόμαστε - και μαζί μ' αυτούς και εμάς. Γιατί την πατήσαμε - όλοι μαζί - για 2η φορά, με το ίδιο κόλπο από τους ίδιους ανθρώπους μέσα σε 17 χρόνια. Και αυτή τη φορά δεν έχουμε πολλά για να γλυτώσουμε - γιατί θα τα έχουμε χάσει σχεδόν όλα...