Αναρτήσεις
Κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να αφήσει περιβαλλοντική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, πρέπει και επιβάλεται να προωθεί την χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτό τουλάχιστον είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης για τη μαζική χρηματοδότηση φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, μέσω των αναπτυξιακών νόμων - χρηματοδοτήσεις που μαζί με τις εγγυημένες τιμές πώλησης (εις βάρος της ΔΕΗ που υποχρεούται ν' "αγοράσει" ακριβά την ενέργεια που θα παραχθούν και των καταναλωτών που πληρώνουν ειδικά τέλη - χαράτσια για την χρηματοδότηση των αυτών πάρκων), καθιστούν τις εν λόγω "επενδύσεις" χρυσοφόρες.
Η όλη υπόθεση όμως έχει πολλά κενά. Καταρχήν υπάρχει (και εδώ) έντονο το φαρισαϊκό στοιχείο. Από την μία η κυβέρνηση ξεπουλάει τον αιγιαλό αδιαφορώντας για το τσιμέντο που θα πέσει ενώ φροντίζει ν' ανοίξει το δρόμο για το "τσιμέντωμα" των δασών (λες και οι Ευρωπαίοι που τα προστατεύουν ουσιαστικά είναι "κουτόφραγκοι") και από την άλλη μιλάει για "προστασία" του περιβάλλοντος μέσω της χρήσης των ΑΠΕ.
Κατά δεύτερον ο αναπτυξιακός νόμος, εξ ορισμού έχει στόχο να βοηθήσει την ανάπτυξη. Στην παρούσα φάση με τους ανέργους να σκοτώνονται για ένα ξεροκόματο και για μισθούς πείνας, αυτό που χρειάζεται στην χώρα μας είναι επενδύσεις που θ' ανοίξουν ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ δουλειές. Δυστυχώς τα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, ούτε δουλειές ανοίγουν (αφού λειτουργούν από μόνα τους) ούτε χρήματα αφήνουν στην ελληνική οικονομία, αφού τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι εισαγώμενα. Βέβαια όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν (σε άρθρο μας για τον τουρισμό), ακόμα και η χρηματοδότηση ξενοδοχείων δεν βοηθάει την ανάπτυξη - αφού γίνεται χωρίς δικλείδες ασφαλείας που θα προστατεύσουν τις τοπικές οικονομίες και θ' ανοίξουν θέσεις εργασίας. Επομένως όταν μια χώρα που ούτε χρήματα έχει, ούτε υγιή αγορά εργασίας διαθέτει, δίνει χρήματα επιβάλλεται αυτό να γίνεται προς εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι για τη θεωρητική ανάπτυξη των μεγεθών, που λίγα προσφέρουν στην πράξη.
Και τέλος κατά τρίτον, ο τρόπος που λειτουργεί η αγορά ενέργειας και η υπερσυγκέντρωση των εν λόγω πάρκων σε συγκεκριμένες περιοχές, δε βοηθάει στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Το αντίθετο. Την υποχρεώνει στην μεγαλύτερη εξάρτηση από τις παραδοσιακές πρώτες ύλες, αφού δυστυχώς η τεχνολογία που έχουμε στα χέρια μας είναι και ακριβή και αναξιόπιστη και χρειάζεται υποχρεωτικά την ύπαρξη "συμπληρωματικών" συστημάτων παραγωγής ενέργειας. Θα είχε επομένως μεγαλύτερη σημασία η χρηματοδότηση της έρευνας προς αυτή την κατεύθυνση - παρά η χρηματοδότηση πάρκων, που θα δουλέψουν για λίγο, θα κοστίσουν πολύ και θα δημιουργήσουν μηδενικές θέσεις εργασίας...
Γι΄ αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη η σωρεία των αντιδράσεων - ακόμα και εντός κυβέρνησης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η κυβέρνηση πασχίζει να δείξει ότι στην Ελλάδα γίνονται επενδύσεις. Τώρα βέβαια το ότι οι επενδύσεις αυτές στηρίζονται στην εισαγωγή τους σε αναπτυξιακούς νόμους και σε δανεισμούς λίγη σημασία έχει. Παράλληλα δε υπάρχουν και οι πιέσεις από τους δανειστές μας για "προώθηση" αυτών των επενδύσεων και χρηματοδότησης τους. Ο λόγος απλός: η προέλευση των εταιρειών που θέλουν να φτιάξουν φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα στην χώρα μας. Και όπως λέει και το ρητό "αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτο"...
Η όλη υπόθεση όμως έχει πολλά κενά. Καταρχήν υπάρχει (και εδώ) έντονο το φαρισαϊκό στοιχείο. Από την μία η κυβέρνηση ξεπουλάει τον αιγιαλό αδιαφορώντας για το τσιμέντο που θα πέσει ενώ φροντίζει ν' ανοίξει το δρόμο για το "τσιμέντωμα" των δασών (λες και οι Ευρωπαίοι που τα προστατεύουν ουσιαστικά είναι "κουτόφραγκοι") και από την άλλη μιλάει για "προστασία" του περιβάλλοντος μέσω της χρήσης των ΑΠΕ.
Κατά δεύτερον ο αναπτυξιακός νόμος, εξ ορισμού έχει στόχο να βοηθήσει την ανάπτυξη. Στην παρούσα φάση με τους ανέργους να σκοτώνονται για ένα ξεροκόματο και για μισθούς πείνας, αυτό που χρειάζεται στην χώρα μας είναι επενδύσεις που θ' ανοίξουν ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ δουλειές. Δυστυχώς τα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, ούτε δουλειές ανοίγουν (αφού λειτουργούν από μόνα τους) ούτε χρήματα αφήνουν στην ελληνική οικονομία, αφού τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι εισαγώμενα. Βέβαια όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν (σε άρθρο μας για τον τουρισμό), ακόμα και η χρηματοδότηση ξενοδοχείων δεν βοηθάει την ανάπτυξη - αφού γίνεται χωρίς δικλείδες ασφαλείας που θα προστατεύσουν τις τοπικές οικονομίες και θ' ανοίξουν θέσεις εργασίας. Επομένως όταν μια χώρα που ούτε χρήματα έχει, ούτε υγιή αγορά εργασίας διαθέτει, δίνει χρήματα επιβάλλεται αυτό να γίνεται προς εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι για τη θεωρητική ανάπτυξη των μεγεθών, που λίγα προσφέρουν στην πράξη.
Και τέλος κατά τρίτον, ο τρόπος που λειτουργεί η αγορά ενέργειας και η υπερσυγκέντρωση των εν λόγω πάρκων σε συγκεκριμένες περιοχές, δε βοηθάει στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Το αντίθετο. Την υποχρεώνει στην μεγαλύτερη εξάρτηση από τις παραδοσιακές πρώτες ύλες, αφού δυστυχώς η τεχνολογία που έχουμε στα χέρια μας είναι και ακριβή και αναξιόπιστη και χρειάζεται υποχρεωτικά την ύπαρξη "συμπληρωματικών" συστημάτων παραγωγής ενέργειας. Θα είχε επομένως μεγαλύτερη σημασία η χρηματοδότηση της έρευνας προς αυτή την κατεύθυνση - παρά η χρηματοδότηση πάρκων, που θα δουλέψουν για λίγο, θα κοστίσουν πολύ και θα δημιουργήσουν μηδενικές θέσεις εργασίας...
Γι΄ αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη η σωρεία των αντιδράσεων - ακόμα και εντός κυβέρνησης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η κυβέρνηση πασχίζει να δείξει ότι στην Ελλάδα γίνονται επενδύσεις. Τώρα βέβαια το ότι οι επενδύσεις αυτές στηρίζονται στην εισαγωγή τους σε αναπτυξιακούς νόμους και σε δανεισμούς λίγη σημασία έχει. Παράλληλα δε υπάρχουν και οι πιέσεις από τους δανειστές μας για "προώθηση" αυτών των επενδύσεων και χρηματοδότησης τους. Ο λόγος απλός: η προέλευση των εταιρειών που θέλουν να φτιάξουν φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα στην χώρα μας. Και όπως λέει και το ρητό "αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτο"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου