Αναρτήσεις
Ψηφίστηκε λοιπόν το πολυνομοσχέδιο - αναμενόμενο το αποτέλεσμα αφού η επανάσταση πολλών εκ των "διαφωνούντων" έμεινε στα λόγια για πολλοστή φορά. Η υπερψήφιση πάντως των διατάξεών του αποτελεί μια ακόμα μαύρη σελίδα στα κοινοβουλευτικά χρονικά της χώρας και όχι μόνο για τα όσα συμπεριλαμβάνει: είναι η πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά που το επιστημονικό συμβούλιο του κράτους είχε να σημειώσει μία ένσταση για κάθε ένα από τα άρθρα ενός Πολυνομοσχεδίου (109 τον αριθμό στην συγκεκριμένη περίπτωση). Παράλληλα δε είναι η πρώτη φορά που απαλείφεται από νομοσχέδιο αναφερόμενο στα εργασιακά, ο ορισμός της πλήρους απασχόλησης ως 8ωρο, 5ήμερο, 25 μέρες τον μήνα - ενώ αρχικά υπήρχε. Παρά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων, υπερψηφίστηκε και αυτή η διάταξη, δείγμα της αδιαφορίας που επιδεικνύουν προς τους εργαζομένους, οι "πατέρες του έθνους" που ανήκουν στην συμπολίτευση.
Το πιο ενοχλητικό όμως απ' όλα ήταν για πολλοστή φορά οι απουσίες ("με νόημα" κατά τις εφημερίδες), ορισμένων στελεχών. Κατά την άποψή μας σε νομοσχέδια που κρίνουν το μέλλον της χώρας, μόνο πολύ σοβαροί λόγοι υγείας και οικογενειακοί λόγοι δικαιολογούνται. "Ταξίδια - αποστολές στο εξωτερικό", "ηθικά κωλύματα" κ.ο.κ. δε δικαιολογούνται. Όποιοι έχουν πάει σε αποστολή στο εξωτερικό να γυρίσουν γιατί ο βασικός λόγος που πληρώνονται είναι να συμμετέχουν στη νομοπαρασκευή και ψήφιση. Όσοι από την άλλη έχουν συνειδησιακά προβλήματα τα καταψηφίζουν (όπως ο Π. Κουκουλόπουλος που όντας δήμαρχος στο παρελθόν ήξερε τι θα σημάνουν για τους δήμους οι αλλαγές που ψηφίστηκαν) και όποιοι δεν ξέρουν τι να κάνουν κάνουν ένα γκάλοπ ή ρωτάνε μια καφετζού. Σε κάθε περίπτωση είναι παρόντες και αναλαμβάνουν το βάρος των πράξεών τους, ψηφίζοντας είτε έτσι, είτε αλλιώς. Και "εξυπνάδες" του τύπου "κρύβομαι στην τουαλέτα μέχρι να μάθω που γέρνει η ψηφοφορία" (όπως έκανε ο κ. Ψαριανός και το γιλέκο του σε προηγούμενη ψηφοφορία) δείχνουν μικρό πολιτικό μέγεθος και αναξιοπιστία. Άρα οι κύριοι Κακλαμάνης, Κουβέλης και λοιποί απουσιάζοντες άνευ λόγου και αιτίας είναι υπόλογοι απέναντι σε όλους μας.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν μας ενόχλησε και η αρνητική ψήφος πρώην υπέρμαχων του Μνημονίου, γιατί απλά μας νοιάζει το αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά οι κύριοι Λοβέρδος και Αηδόνης, δεν μπορούν να μας πείσουν για τα αντιμνονιακά διαπιστευτήριά τους. Και το άρθρο του Κ.Καίσαρη μας βρίσκει σύμφωνους αν και ιδιαίτερα καυστικό:
"Ο Ανδρέας Λοβέρδος σαν επικεφαλής της πολιτικής κίνησης "Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα (όπως λέγαμε "Νέος Πανιώνιος") ταράζει τα λιμνάζοντα πολιτικά νερά. Ρίχνει ένα βότσαλο στη λίμνη. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είδε το φως το αληθινό. Είδε τον πόνο και τα βάσανα του Έλληνα. Είδε το βλέμμα της απόγνωσης στα μάτια του ανέργου. Είδε την απελπισία της μάνας, που δεν έχει να δώσει ένα πιάτο φαί στα παιδιά της. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είναι αυτός που ξέραμε. Δεν είναι αυτός που έβγαζε φόρα παρτίδα τις φωτογραφίες και τα ονόματα των οροθετικών ιερόδουλων.
Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ένας από μας. Και δεν πρόκειται να περιοριστεί στον εντός Κοινοβουλευτικό αγώνα κατά της Μέρκελ και των εγχώριων προσκυνημένων. Από τούδε και στο εξής θα βγαίνει στους δρόμους. Στο πεζοδρόμιο. Μπροστάρης στους αγώνες και στις διαδηλώσεις. Αφού θα ξεκουραστεί τώρα το καλοκαίρι και θα κάνει τα μπάνια του, από τον Σεπτέμβριο με τα πρωτοβρόχια, θα είναι πρώτος και καλύτερος στο μετερίζι των λαϊκών αγώνων.
Κι άσε τον παλιόκοσμο να λέει. Αυτά που διαβάζεις, δηλαδή, αν γκουγκλάρεις το "Ανδρέας Λοβέρδος" ότι "αποτελεί έναν από τους ωραιότερους άνδρες του ελληνικού κοινοβουλίου". Πάντα κομψός και περιποιημένος. Να τον κατηγορήσουμε και σ' αυτό δηλαδή; Ότι έχει ευθύνη επειδή ο Θεός τον έκανε ωραίο και έξυπνο;
Είπαμε, όμως. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Αυτός που μέχρι χθες έτρεχε μέχρι τη Σαλαμίνα για να παρακολουθήσει της "Βάκχες" με τον Σάκη Ρουβά να υποδύεται τον Διόνυσο. Με κάζουαλ ντύσιμο, όπως όριζε η περίσταση και συνοδευόμενος από την πανέμορφη σύζυγο του, Πηνελόπη Παπαϊωάννου, που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ "ξέρει να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας".
Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος θα πηγαίνει στο θέατρο για να παρακολουθήσει παραστάσεις μόνος του Μπέρτολτ Μπρεχτ θα διαβάζει Μπακούνιν και θα συχνάζει μεταμφιεσμένος με ρούχα παραλλαγής στα Εξάρχεια.
Μπορούμε να το πούμε, πλέον, μετά βεβαιότητας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος της σαχλαμάρας που ξέραμε μέχρι χθες, δεν υπάρχει πια. Ένας νέος Ανδρέας Λοβέρδος γεννιέται. Είναι μπορούμε να πούμε στα σκαριά. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ο αντιμνημονιακός. Ο Ανδρέας Λοβέρδος του αγώνα και της επανάστασης. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που σφίγγει τη γροθιά του και βροντοφωνάζει σαν δεύτερος Κώστας Σακκάς: μέχρι τη νίκη. Μέχρι το τέλος."
Το πιο ενοχλητικό όμως απ' όλα ήταν για πολλοστή φορά οι απουσίες ("με νόημα" κατά τις εφημερίδες), ορισμένων στελεχών. Κατά την άποψή μας σε νομοσχέδια που κρίνουν το μέλλον της χώρας, μόνο πολύ σοβαροί λόγοι υγείας και οικογενειακοί λόγοι δικαιολογούνται. "Ταξίδια - αποστολές στο εξωτερικό", "ηθικά κωλύματα" κ.ο.κ. δε δικαιολογούνται. Όποιοι έχουν πάει σε αποστολή στο εξωτερικό να γυρίσουν γιατί ο βασικός λόγος που πληρώνονται είναι να συμμετέχουν στη νομοπαρασκευή και ψήφιση. Όσοι από την άλλη έχουν συνειδησιακά προβλήματα τα καταψηφίζουν (όπως ο Π. Κουκουλόπουλος που όντας δήμαρχος στο παρελθόν ήξερε τι θα σημάνουν για τους δήμους οι αλλαγές που ψηφίστηκαν) και όποιοι δεν ξέρουν τι να κάνουν κάνουν ένα γκάλοπ ή ρωτάνε μια καφετζού. Σε κάθε περίπτωση είναι παρόντες και αναλαμβάνουν το βάρος των πράξεών τους, ψηφίζοντας είτε έτσι, είτε αλλιώς. Και "εξυπνάδες" του τύπου "κρύβομαι στην τουαλέτα μέχρι να μάθω που γέρνει η ψηφοφορία" (όπως έκανε ο κ. Ψαριανός και το γιλέκο του σε προηγούμενη ψηφοφορία) δείχνουν μικρό πολιτικό μέγεθος και αναξιοπιστία. Άρα οι κύριοι Κακλαμάνης, Κουβέλης και λοιποί απουσιάζοντες άνευ λόγου και αιτίας είναι υπόλογοι απέναντι σε όλους μας.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν μας ενόχλησε και η αρνητική ψήφος πρώην υπέρμαχων του Μνημονίου, γιατί απλά μας νοιάζει το αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά οι κύριοι Λοβέρδος και Αηδόνης, δεν μπορούν να μας πείσουν για τα αντιμνονιακά διαπιστευτήριά τους. Και το άρθρο του Κ.Καίσαρη μας βρίσκει σύμφωνους αν και ιδιαίτερα καυστικό:
"Ο Ανδρέας Λοβέρδος σαν επικεφαλής της πολιτικής κίνησης "Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα (όπως λέγαμε "Νέος Πανιώνιος") ταράζει τα λιμνάζοντα πολιτικά νερά. Ρίχνει ένα βότσαλο στη λίμνη. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είδε το φως το αληθινό. Είδε τον πόνο και τα βάσανα του Έλληνα. Είδε το βλέμμα της απόγνωσης στα μάτια του ανέργου. Είδε την απελπισία της μάνας, που δεν έχει να δώσει ένα πιάτο φαί στα παιδιά της. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είναι αυτός που ξέραμε. Δεν είναι αυτός που έβγαζε φόρα παρτίδα τις φωτογραφίες και τα ονόματα των οροθετικών ιερόδουλων.
Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ένας από μας. Και δεν πρόκειται να περιοριστεί στον εντός Κοινοβουλευτικό αγώνα κατά της Μέρκελ και των εγχώριων προσκυνημένων. Από τούδε και στο εξής θα βγαίνει στους δρόμους. Στο πεζοδρόμιο. Μπροστάρης στους αγώνες και στις διαδηλώσεις. Αφού θα ξεκουραστεί τώρα το καλοκαίρι και θα κάνει τα μπάνια του, από τον Σεπτέμβριο με τα πρωτοβρόχια, θα είναι πρώτος και καλύτερος στο μετερίζι των λαϊκών αγώνων.
Κι άσε τον παλιόκοσμο να λέει. Αυτά που διαβάζεις, δηλαδή, αν γκουγκλάρεις το "Ανδρέας Λοβέρδος" ότι "αποτελεί έναν από τους ωραιότερους άνδρες του ελληνικού κοινοβουλίου". Πάντα κομψός και περιποιημένος. Να τον κατηγορήσουμε και σ' αυτό δηλαδή; Ότι έχει ευθύνη επειδή ο Θεός τον έκανε ωραίο και έξυπνο;
Είπαμε, όμως. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Αυτός που μέχρι χθες έτρεχε μέχρι τη Σαλαμίνα για να παρακολουθήσει της "Βάκχες" με τον Σάκη Ρουβά να υποδύεται τον Διόνυσο. Με κάζουαλ ντύσιμο, όπως όριζε η περίσταση και συνοδευόμενος από την πανέμορφη σύζυγο του, Πηνελόπη Παπαϊωάννου, που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ "ξέρει να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας".
Από τούδε και στο εξής ο Ανδρέας Λοβέρδος θα πηγαίνει στο θέατρο για να παρακολουθήσει παραστάσεις μόνος του Μπέρτολτ Μπρεχτ θα διαβάζει Μπακούνιν και θα συχνάζει μεταμφιεσμένος με ρούχα παραλλαγής στα Εξάρχεια.
Μπορούμε να το πούμε, πλέον, μετά βεβαιότητας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος της σαχλαμάρας που ξέραμε μέχρι χθες, δεν υπάρχει πια. Ένας νέος Ανδρέας Λοβέρδος γεννιέται. Είναι μπορούμε να πούμε στα σκαριά. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ο αντιμνημονιακός. Ο Ανδρέας Λοβέρδος του αγώνα και της επανάστασης. Ο Ανδρέας Λοβέρδος που σφίγγει τη γροθιά του και βροντοφωνάζει σαν δεύτερος Κώστας Σακκάς: μέχρι τη νίκη. Μέχρι το τέλος."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου