Πως ένα άρθρο έγινε η αιτία να κλείσει ένας ολόκληρος οργανισμός / Παραπολιτικά σχόλια για τη δημιουργία νέων κομμάτων

 

Το παρακάτω άρθρο έγινε η αφορμή να κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Τα όσα περιγράφει είναι αληθινά και σίγουρα χρειαζόταν απάντηση - που υπήρξε αν και δε δικαιολογούσε πλήρως τα πράγματα - η υπερβολική όμως αντίδραση του υπουργείου (που μακάρι να ήταν τόσο ευαίσθητο και σε άλλα θέματα), δείχνει μια προαποφασισμένη αντίδραση που απλώς έψαχνε για μία πρόφαση εκτέλεσης...

Γιατί να υπάρχει Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στην Ελλάδα του σήμερα; Γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει φορέας προώθησης της αγάπης προς τη γνώση και το βιβλίο αποτελεί μια από τις καλύτερες μορφές της. Και με ένα λαό που μεν κατάφερε ν' αυξήσει την παρουσία του στα θρανία αλλά από την άλλη βγαίνει φτωχότερος σε παιδεία από τα σχολεία, αυτό ήταν και παραμένει απαραίτητο. Η σύνδεσή της εξάλλου με την κριτική και δημοκρατική σκέψη είναι εκ των ουκ άνευ...

 Όπως όμως γράφει και ο Νίκος Σαραντάκος (συγγραφέας μεταξύ των άλλων): "'Όμως ίσως να μην έχει και τόση σημασία η κατάργηση του ΕΚΕΒΙ, αφού έτσι κι αλλιώς σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί να εκδίδει (έντυπα) βιβλία στην Ελλάδα, αν τουλάχιστον περάσει η διάταξη που φαίνεται ότι σχεδιάζει ο κ. Στουρνάρας, δηλαδή να επιβληθεί υποχρέωση σε όλους τους συγγραφείς, προκειμένου να εκδώσουν βιβλίο, να έχουν μπλοκάκι, δελτίο παροχής υπηρεσιών -άρα να πληρώνουν όλα τα τέλη επιτηδεύματος και όλες τις ασφαλιστικές εισφορές. Η διαμαρτυρία της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου είναι εύγλωττη και πολύ φοβάμαι πως δεν υπερβάλλει: Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι αμοιβές αυτές [των συγγραφέων] κατά μέσο όρο είναι δυσανάλογα μικρότερες των επιβαρύνσεων για τους πνευματικούς δημιουργούς στα ασφαλιστικά ταμεία, πράγμα που θα αναγκάσει αυτούς τους ανθρώπους να απόσχουν από τέτοιες δραστηριότητες. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην εκδίδονται σημαντικά έργα, να μην εκδίδονται ποιητικές συλλογές, να μην εκδίδονται επιστημονικές μονογραφίες με ελάχιστη κίνηση, να μην έχει τη δυνατότητα ένας ειδικός επιστήμονας να κάνει μια φορά στη ζωή του μία επιμέλεια σε ένα έργο εντελώς εξειδικευμένου θέματος για το οποίο δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος, να μη γίνει μία δύσκολη μετάφραση ενός ειδικού έργου από έναν άνθρωπο για τον οποίο θα είναι ίσως το μόνο έργο της ζωής του, να μην μπορεί κάποιος να γράψει τα απομνημονεύματά του, να μην μπορεί κανείς να γράψει ένα βιβλίο για το χωριό του κτλ. Αν έχω καταλάβει καλά, η υπό εξέταση διάταξη θα αναγκάζει όποιον θέλει να εκδώσει το βιβλίο του να διατηρεί ΔΠΥ (μπλοκάκι) και να πληρώνει εισφορές σε ασφαλιστικό φορέα, παρόλο που θα είναι ήδη ασφαλισμένος στον φορέα του κύριου επαγγέλματός του, γιατί, κακά τα ψέματα, ελάχιστοι είναι μόνο συγγραφείς. (Σε ιδιωτική επικοινωνία, μου γράφουν ότι: “ο οποιοσδήποτε γράψει ένα βιβλίο κάθε πέντε χρόνια, ή μεταφράσει ή σκιτσάρει, πρέπει να έχει μπλοκάκι και να πληρώνει 330 Ε μηνιαίως στον ΟΑΕΕ, εφ’ όρου ζωής!“) Αν είναι έτσι, καλώς ονομάστηκε συγγραφοκτόνο αυτό το μέτρο, διότι σχεδόν κανείς δεν είναι σε θέση να πληρώνει αρκετές χιλιάδες το χρόνο χωρίς καμιά απολαβή, τη στιγμή που τα συγγραφικά δικαιώματα που εισπράττει θα είναι πολύ λιγότερα. Αν υπήρχε παρόμοιο μέτρο από παλιότερα, ο Σεφέρης και ο Ελύτης δεν θα είχαν μπορέσει να εκδώσουν τις ποιητικές συλλογές τους και τα άλλα βιβλία τους."

(Για την ιστορία: ο εκδότης Πατάκη στην απάντησή του τόνισε ότι ο εκδοτικός του οίκος εκδίδει, τα τελευταία χρόνια, περισσότερο από το 25% των ελληνικών παιδικών βιβλίων, οπότε είναι αναμενόμενο να αντιπροσωπεύεται με ανάλογο ποσοστό, εφόσον μάλιστα πολλά βιβλία του κάθε χρόνο βραβεύονται. Είναι επίσης αλήθεια ότι όποια κι αν ήταν η σύνθεση της επιτροπής επιλογής, θα εγκρίνονταν αρκετά βιβλία του Β. Ηλιόπουλου και του Μ. Κοντολέων, αφού είναι καταξιωμένοι συγγραφείς παιδικών βιβλίων. Από την άλλη όμως δεν παύει να υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, οπότε ήταν εξαιρετικά απερίσκεπτη η απόφαση της ηγεσίας του ΕΚΕΒΙ να συμπεριλάβει στην επιτροπή κρίσης τους δυο συγγραφείς, που έτσι έγιναν κριτές και κρινόμενοι).

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Έχουμε πραγματικά πνιγεί στην παραφιλολογία για τη δημιουργία νέων κομμάτων, με σειρά χρεοκοπημένων ηθικά πολιτικών να το παίζουν σωτήρες. Η αρχή έγινε με τον Α.Λοβέρδο που ήδη δημιούργησε κόμμα (διαβάστε αναλυτικά εδώ), ακολούθησαν οι αποσχισθέντες από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έχουμε την προσπάθεια μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενώ υπάρχουν πάντα και τα σενάρια για την είσοδο του Λ.Παπαδήμου στην πολιτική (όπως βλέπει κανείς στο δημοσίευμα που ακολουθεί). Εσχάτως, έχουμε και την προσπάθεια του Κ.Σημίτη (ναι του αρχιτέκτονα του σκανδάλου με τα swaps που προσφάτως ζήτησε και έλαβε αποζημίωση ως "θύμα τρομοκρατικής επίθεσης") να επανέλθει στο παιχνίδι ως "γκουρού" πίσω από ένα κόμμα στο οποίο θα συμμετέχουν πρώην στενοί του συνεργάτες (μεταξύ των άλλων και οι κύριοι Προβόπουλος, Νεκτάριος και Στουρνάρας) και το οποίο θα μπορεί να συνεργαστεί με τον Α.Σαμαρά, για τον οποίο επιφυλάσσει πολύ καλά λόγια ο πρώην Πρωθυπουργός. Οι λόγοι; Πολλοί - με κυριότερο τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας...Αλίμονο μας, αν έρθουν να "μας σώσουν" εκείνοι που μας έφεραν στην κατάντια του σήμερα... 

Πηγή ειδήσεων: "Βήμα".