Εξελίξεις στις ιδιωτικοποίησεις δημοσίων ακινήτων (Ελληνικό, Αφάντου κ.ά.) και μέσων μαζικής μεταφοράς

Όπως αναφέραμε πρόσφατα η δημόσια περιουσία παίρνει το δρόμο του πλήρους ξεπουλήματος. Ήδη έχουν πάρει το δρόμο του ΤΑΙΠΕΔ με αδιαφανείς διαδικασίες τα Κρατικά Λαχεία (λεπτομέρειες εδώ) και τα περιφερειακά λιμάνια της χώρας μας (διαβάστε σχετικά εδώ), ενώ αποκρατικοποιήθηκε με τρόπο που επισείει ποινικές ευθύνες και η Αγροτική Τράπεζα (διαβάστε εδώ λεπτομέρειες). Για την τελευταία αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο του Α. Μητρόπουλου, που αναφέρεται στον τρόπο που έγινε η αποκρατικοποίηση και πως οι υποσχέσεις για προστασία θέσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων εξαφανίστηκε σ' ένα βράδυ:

 

Στις αποκρατικοποίησεις όμως σημαντικό ρόλο θα παίξουν και τ' ακίνητα. Διαβάζοντας βέβαια τη λίστα των ενδιαφερομένων "επενδυτών" μας πιάνει μελαγχολία, όπως επίσης μας προκαλεί θυμηδία ο τρόπος με τον οποίο αυτοί προβάλλονται. Δεν είναι δυνατόν π.χ. να προβάλλεται ως σοβαρή περίπτωση η "Minoan Group Plc" μια εταιρεία που εδρεύει στο σπίτι του ιδιοκτήτη της, δημιουργήθηκε με μετοχικό κεφάλαιο 1 βρετανικής λίρας και που κουβαλάει μαζί της την αμαρτία του Κάβο Σίδερο (για την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ γλαφυρές λεπτομέρειες). Ούτε επίσης να θεωρείται ως "σωτήριο" το ενδιαφέρον του ομίλου ΤΕΜΕS (που βρίσκεται πίσω από την επένδυση στο Costa Navarino), ενός ομίλου που υποσχέθηκε μονάδες αφαλάτωσης και έργα προστασίας του περιβάλλοντος προκειμένου να πάρει άδεια οικοδόμησης αλλά στην πορεία "ξέχασε" να τα κατασκευάσει (ενώ την ίδια στιγμή δεν αμέλησε να φιλοξενήσει δωρεάν, στρατιές δημοσιογράφων και πολιτικών διαφόρων πολιτικών παρατάξεων). Και επίσης δεν μπορεί να μας προκαλεί χαρά το ενδιαφέρον της "London & Regional Properties", μιας μεσαίου μεγέθους, αγγλικής εταιρείας Real Estate η οποία έχει μεν ένα φάκελο ακινήτων 9 δις ευρώ, του οποίου όμως η αξία είναι ολοένα μειούμενη και η οποία αν και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τη διοργάνωση των Ο.Α. στο Λονδίνο, απέτειχε παταγωδώς να συμμετάσχει σε κάποιο σοβαρό έργο στο ευρύτερο Λονδίνο, πράγμα που της δημιούργησε οικονομικό πρόβλημα. Για την ύπαρξη ενδιαφέροντος της ΤUI (που χρησιμοποιεί μια κυπριακή, ξενοδοχειακή εταιρεία σε τέτοιους διαγωνισμούς) δεν θα πούμε επίσης πολλά- είναι μια εταιρεία που με βάση τη φιλοσοφία της, λίγα προσφέρει πλέον στις περιοχές στις οποίες δραστηριοποιείται, ενώ ας μην ξεχνάμε ότι πλέον μέσω της First Choice προωθεί πακέτα 100% all-inclusive, που αφήνουν μηδενικά οφέλη στην ευρεία τοπική οικονομία.

Τα ακίνητα είναι επομένως μια πονεμένη ιστορία. Ομοίως πονεμένη είναι και η υπόθεση των δημόσιων μεταφορών. Το παρακάτω (ελαφρώς φιλοκυβερνητικό) ρεπορτάζ, περιγράφει τη θέση της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο τομέα:

Τα πράγματα βέβαια στις δημόσιες μεταφορές είναι απλά: επειδή είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να καλύπτουν μεγάλα πολεοδομικά (και μη) συγκροτήματα, περιοχές που μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν "άγονες" και πρέπει να έχουν χαμηλό εισιτήριο, είναι γραφτό να είναι ζημιογόνες είτε άμεσα είτε έμμεσα. Ακόμα και σε χώρες που λειτουργούν σχεδόν υποδειγματικά (βλ. Μ.Βρετανία, Γαλλία, Ελβετία) είτε το κράτος επιδοτεί ολόκληρες κατηγορίες εισιτηρίων με μεγάλο κόστος στον κρατικό προϋπολογισμό και αυτές λειτουργούν ως ιδιωτικές (αλλά στην ουσία είναι κρατικοδίαιτες), είτε είναι υπεύθυνο εξ ολοκλήρου γι' αυτές. Μέση λύση για να είναι αυτές κερδοφόρες δεν υπάρχει, πέραν της κατάργησης δρομολογίων και της υπέρογκης αύξησης των εισιτηρίων. Αλλά όταν αυτό συμβαίνουν παύουν να είναι "μαζικές" και καταντούν "για προνομιούχους".

Πηγή ειδήσεων: "Real News"