Αναρτήσεις
Είδηση: Υστερα από 14ωρη διαπραγμάτευση που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής, οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν ότι στο εξής η ανακεφαλαιοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα θα μπορεί να γίνεται με ευρωδάνεια διοχετευόμενα απευθείας στις τράπεζες, τα οποία αφενός δεν θα επιβαρύνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς των χωρών και αφετέρου δεν θα επιφέρουν, αναγκαστικά, ευρύτερες μνημονιακές δεσμεύσεις. Η απόφαση ανοίγει παράθυρο για πιο ευέλικτους (και σίγουρα λιγότερο 'τιμωρητικούς') όρους στα πακέτα στήριξης των ευρωπαϊκών χωρών και αποτιμάται ως γερμανική υποχώρηση μπροστά στη συμπαγή στάση Ιταλίας - Ισπανίας υπό τη στήριξη και του προέδρου Ολάντ.
Η σημασία της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης
Μέχρι τώρα, όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας είχε ανάγκη από ευρωπαϊκά κεφάλαια στήριξης, αυτά έπαιρναν τη μορφή δανείου προς την κυβέρνηση της ενδιαφερόμενης χώρας, η οποία μετά δάνειζε, με τη σειρά της, τις τράπεζές της. Με το που τα ποσά αυτά, όμως, εγγράφοντο στο χρέος των κρατών, οι χρηματαγορές άρχιζαν να ανησυχούν ζητώντας όλο και υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν τα κράτη. Κάποια στιγμή το κόστος δανεισμού γινόταν απαγορευτικό και έτσι η διάσωση μιας τράπεζας κατέληγε σε ποντισμό μιας ολόκληρης οικονομίας.
Πέρα από την τεχνοκρατική της διάσταση όμως, η απόφαση ερμηνεύεται πολιτικά ως νίκη του ιταλο - ισπανικού μετώπου, οι ηγέτες των οποίων υποστήριξαν και χθες, με σθένος απέναντι στη Μέρκελ, ότι παρότι έχουν κάνει ήδη τεράστια βήματα για τη διάσωση των οικονομιών τους, αυτές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυξημένα κόστη δανεισμού.
Μέχρι τώρα η μόνιμη επωδός της γερμανικής πλευράς ήταν ότι κάθε είδους βοήθεια πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρών μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών και λιτότητας ώστε να κατευναστούν οι αγορές.
Ενδεικτικό είναι το σχόλιο του Guardian: «Υστερα από 14 ώρες πάλης, το ανακοινωθέν των ηγετών ξαναγράφει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική διάσωσης κατά έναν τρόπο που είναι πιθανό να απαλύνει τους δρακόντειους όρους που συνόδευσαν τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας τα τελευταία δύο χρόνια».
Ο Μόντι δεν κέρδισε τα πάντα, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε στους δημοσιογράφους απηχώντας εν πολλοίς τις απόψεις του Βερολίνου. «Η Ιταλία ήθελε άμεση αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και ήθελαν και μια διασφάλιση επιτοκίου. Ούτε αυτό θα συμβεί». Οσο για την Αγκελα Μέρκελ, η πρώτη της αντίδραση, όπως σχολιάζουν οι Fianancial Times, έγινε για να πείσει ότι υπήρξε καμία συνθηκολόγηση: «Η φόρμουλα δεν αλλάζει» είπε στους δημοσιογράφους προσερχόμενη στη 2η μέρα εργασιών της Συνόδου. «Νομίζω ότι πήραμε μερικές σημαντικές αποφάσεις, αλλά παραμένουμε στη φιλοσοφία μας: 'καμία βοήθεια χωρίς αποτέλεσμα'. Και θύμισε ότι θα υπάρχουν όροι για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω των μηχανισμών στήριξης τονίζοντας ότι «οι χώρες θα πρέπει να πληρούν πρώτα κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες θα ελέγχει η τρόικα».
Σχόλιο: Η απόφαση αυτή αποδεικνύει τι συμβαίνει όταν υπάρχει συνασπισμός χωρών με κοινά συμφέροντα. Μαντέψτε όμως ποιος ήταν σαν μην υπήρχε σ' αυτή τη συνεδρίαση; Σωστά μαντέψατε...Εμείς. Με τον Πρωθυπουργό ασθενή (αφού προτίμησε να κάνει την αναγκαία εγχείρηση μετά τις εκλογές, μην τυχόν και χαθεί η καρέκλα, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία του και προτιμώντας ν' αφήσει την Ελλάδα χωρίς εκπροσώπηση στη σημαντικότερη συνεδρίαση της Κομισιόν τα τελευταία 3 χρόνια), χωρίς υπουργό Οικονομικών, τους αντι-προέδρους σε ρόλο διακοσμητικού φυτού και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παίζει το ρόλο ακριβού ταχυδρόμου, εμείς "απλώς παριστάμην".
Η συμφωνία πάντως είναι σημαντική. Τα προβλήματα δε λύθηκαν, όμως παρόλα αυτά παρουσιάστηκε ένας ωραίος τρόπος "να σκουπιστεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί" ανοίγοντας το δρόμο στην μείωση του χρέους...Πως μπορεί να γίνει αυτό; Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του PSI και το «κούρεμα» των ομολόγων εξασφάλισε στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης 50 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό στήριξης για την κεφαλαιακή ενίσχυση των εγχώριων τραπεζών. Ήδη έχουν εκταμιευτεί τα 25 δισ. ευρώ (εξ αυτών τα 18 δισ. έχουν δοθεί στις τράπεζες) και απομένει να δοθούν, πιθανότατα εντός του Αυγούστου, τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ.
Όμως, τα κεφάλαια αυτά διοχετεύονται στις τράπεζες με ...ενδιάμεσο το ελληνικό Δημόσιο βαρύνοντας έτσι το χρέος το οποίο προσεγγίζει το 160% του ΑΕΠ.
Aν επομένως ισχύσει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των κρατών – μελών, θα πρέπει να υπάρξει απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών και να γλυτώσουμε τα χρήματα αυτά από το συνολικό δημόσιο χρέος.
Το ερώτημα βέβαια είναι άλλο... Θα μπορέσει να υπάρξει κεφαλαιοποίηση της προσπάθειας αυτής που μπορεί ν' ανατρέψει ολόκληρη την Μνημονιακή πολιτική; Με τα κόμματα της κυβέρνησης ταγμένα στην Μνημονιακή ιδέα, πολύ αμφιβάλλουμε. Μια κυβέρνηση που θα έθετε τα ερωτήματα και την εφαρμογή εναλλακτικών δρόμων αντί για το Μνημόνιο, με επιθετική και συνασπισμένη πολιτική, θα είχε τύχη. Όχι όμως η παρούσα που όπως και οι προηγούμενες έχοντας "νομοταγή" μυαλά χωρίς να κρούσει το καμπανάκι στους υπόλοιπους, συνεχίζοντας αδιέξοδες πολιτικές.
Ελπίζουμε πως για το καλό της χώρας αυτό θ' αλλάξει φέρνοντας γρήγορα αποτελέσματα. Χρόνος δεν υπάρχει...
Πηγή ειδήσεων: "Έθνος", "Ημερησία"
Η σημασία της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης
Μέχρι τώρα, όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας είχε ανάγκη από ευρωπαϊκά κεφάλαια στήριξης, αυτά έπαιρναν τη μορφή δανείου προς την κυβέρνηση της ενδιαφερόμενης χώρας, η οποία μετά δάνειζε, με τη σειρά της, τις τράπεζές της. Με το που τα ποσά αυτά, όμως, εγγράφοντο στο χρέος των κρατών, οι χρηματαγορές άρχιζαν να ανησυχούν ζητώντας όλο και υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν τα κράτη. Κάποια στιγμή το κόστος δανεισμού γινόταν απαγορευτικό και έτσι η διάσωση μιας τράπεζας κατέληγε σε ποντισμό μιας ολόκληρης οικονομίας.
Πέρα από την τεχνοκρατική της διάσταση όμως, η απόφαση ερμηνεύεται πολιτικά ως νίκη του ιταλο - ισπανικού μετώπου, οι ηγέτες των οποίων υποστήριξαν και χθες, με σθένος απέναντι στη Μέρκελ, ότι παρότι έχουν κάνει ήδη τεράστια βήματα για τη διάσωση των οικονομιών τους, αυτές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυξημένα κόστη δανεισμού.
Μέχρι τώρα η μόνιμη επωδός της γερμανικής πλευράς ήταν ότι κάθε είδους βοήθεια πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρών μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών και λιτότητας ώστε να κατευναστούν οι αγορές.
Ενδεικτικό είναι το σχόλιο του Guardian: «Υστερα από 14 ώρες πάλης, το ανακοινωθέν των ηγετών ξαναγράφει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική διάσωσης κατά έναν τρόπο που είναι πιθανό να απαλύνει τους δρακόντειους όρους που συνόδευσαν τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας τα τελευταία δύο χρόνια».
Ο Μόντι δεν κέρδισε τα πάντα, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε στους δημοσιογράφους απηχώντας εν πολλοίς τις απόψεις του Βερολίνου. «Η Ιταλία ήθελε άμεση αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και ήθελαν και μια διασφάλιση επιτοκίου. Ούτε αυτό θα συμβεί». Οσο για την Αγκελα Μέρκελ, η πρώτη της αντίδραση, όπως σχολιάζουν οι Fianancial Times, έγινε για να πείσει ότι υπήρξε καμία συνθηκολόγηση: «Η φόρμουλα δεν αλλάζει» είπε στους δημοσιογράφους προσερχόμενη στη 2η μέρα εργασιών της Συνόδου. «Νομίζω ότι πήραμε μερικές σημαντικές αποφάσεις, αλλά παραμένουμε στη φιλοσοφία μας: 'καμία βοήθεια χωρίς αποτέλεσμα'. Και θύμισε ότι θα υπάρχουν όροι για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω των μηχανισμών στήριξης τονίζοντας ότι «οι χώρες θα πρέπει να πληρούν πρώτα κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες θα ελέγχει η τρόικα».
Σχόλιο: Η απόφαση αυτή αποδεικνύει τι συμβαίνει όταν υπάρχει συνασπισμός χωρών με κοινά συμφέροντα. Μαντέψτε όμως ποιος ήταν σαν μην υπήρχε σ' αυτή τη συνεδρίαση; Σωστά μαντέψατε...Εμείς. Με τον Πρωθυπουργό ασθενή (αφού προτίμησε να κάνει την αναγκαία εγχείρηση μετά τις εκλογές, μην τυχόν και χαθεί η καρέκλα, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία του και προτιμώντας ν' αφήσει την Ελλάδα χωρίς εκπροσώπηση στη σημαντικότερη συνεδρίαση της Κομισιόν τα τελευταία 3 χρόνια), χωρίς υπουργό Οικονομικών, τους αντι-προέδρους σε ρόλο διακοσμητικού φυτού και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παίζει το ρόλο ακριβού ταχυδρόμου, εμείς "απλώς παριστάμην".
Η συμφωνία πάντως είναι σημαντική. Τα προβλήματα δε λύθηκαν, όμως παρόλα αυτά παρουσιάστηκε ένας ωραίος τρόπος "να σκουπιστεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί" ανοίγοντας το δρόμο στην μείωση του χρέους...Πως μπορεί να γίνει αυτό; Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του PSI και το «κούρεμα» των ομολόγων εξασφάλισε στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης 50 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό στήριξης για την κεφαλαιακή ενίσχυση των εγχώριων τραπεζών. Ήδη έχουν εκταμιευτεί τα 25 δισ. ευρώ (εξ αυτών τα 18 δισ. έχουν δοθεί στις τράπεζες) και απομένει να δοθούν, πιθανότατα εντός του Αυγούστου, τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ.
Όμως, τα κεφάλαια αυτά διοχετεύονται στις τράπεζες με ...ενδιάμεσο το ελληνικό Δημόσιο βαρύνοντας έτσι το χρέος το οποίο προσεγγίζει το 160% του ΑΕΠ.
Aν επομένως ισχύσει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των κρατών – μελών, θα πρέπει να υπάρξει απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών και να γλυτώσουμε τα χρήματα αυτά από το συνολικό δημόσιο χρέος.
Το ερώτημα βέβαια είναι άλλο... Θα μπορέσει να υπάρξει κεφαλαιοποίηση της προσπάθειας αυτής που μπορεί ν' ανατρέψει ολόκληρη την Μνημονιακή πολιτική; Με τα κόμματα της κυβέρνησης ταγμένα στην Μνημονιακή ιδέα, πολύ αμφιβάλλουμε. Μια κυβέρνηση που θα έθετε τα ερωτήματα και την εφαρμογή εναλλακτικών δρόμων αντί για το Μνημόνιο, με επιθετική και συνασπισμένη πολιτική, θα είχε τύχη. Όχι όμως η παρούσα που όπως και οι προηγούμενες έχοντας "νομοταγή" μυαλά χωρίς να κρούσει το καμπανάκι στους υπόλοιπους, συνεχίζοντας αδιέξοδες πολιτικές.
Ελπίζουμε πως για το καλό της χώρας αυτό θ' αλλάξει φέρνοντας γρήγορα αποτελέσματα. Χρόνος δεν υπάρχει...
Πηγή ειδήσεων: "Έθνος", "Ημερησία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου