Επερχόμενες εκλογές, Δημοκρατική (και μη) Αριστερά / Φτηνά τη γλύτωσε η Siemens

Στις επερχόμενες εκλογές, θα έχει "απ' όλα ο μπαξές" που λέει και ο θυμόσοφος λαός. Κόμματα που ήταν εξαρχής μνημονιακά (ΠΑΣΟΚ), κόμματα που ήταν αντι-μνημονιακά και το "αγάπησαν" στην πορεία (ΝΔ), κόμματα που πήγαν από το αντι-μνημόνιο στο μνημόνιο και τούμπαλιν (ΛΑΟΣ), κόμματα που ήταν εξαρχής αντι-μνημονιακά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΑΡΣΥΑ). Επίσης έχουμε κόμματα αντιμνημονιακών που άνηκαν σε αντιμνημονιακά κόμματα που άλλαξαν στην πορεία (Ανεξάρτητοι Έλληνες), κόμματα φιλομνημονιακών που ξαφνικά έγιναν αντιμνημονιακοί (Κοινωνική Συμφωνία), κόμματα φιλομνημονιακών που άνηκαν σε αντιμνημονιακά κόμματα που άλλαξαν στην πορεία (Δημοκρατική Συμμαχία) και κόμματα αντιμνημονιακά που θα ήθελαν πολύ να γίνουν φιλομνημονιακά και να μπουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου (Δημοκρατική Αριστερά). Επίσης έχουμε κόμματα που δεν έχουν καμία πολιτική ατζέντα αλλά επειδή πάνε καλά στις δημοσκοπήσεις μιλάνε κατά καιρούς ενάντια στο μνημόνιο (Οικολόγοι Πράσινοι) και τέλος κάποια κόμμματα που χρησιμοποιούν το μνημόνιο για να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα δηλ. να κυνηγούν μετανάστες, ενώ τα προβλήματα τα δημιουργούν Έλληνες και οι "κουστουμαρισμένοι" (και άρα κατ' αυτούς καλοί) ξένοι "σύμμαχοι" μας (Χρυσή Αυγή).

Απ' όλα αυτά αξίζει να δούμε την Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα το οποίο είχε την μεγαλύτερη δημοσκοπική άνοδο, η οποία είναι τουλάχιστον ακατανόητη αν αναλογιστεί κανείς την αμφιλεγόμενη και συχνά ουδέτερη στάση απέναντι στο μνημόνιο και τα μέτρα που έφερε, καθώς και τα στελέχη που το απαρτίζουν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε που πρωτομιλήσαμε για την Δημοκρατική Αριστερά και αναφερθήκαμε στο σκοπό δημιουργίας της (διαβάστε εδώ σχετικά).
Αλήθεια ποιος θα φανταζόταν ότι ένα κόμμα στου οποίου το σχεδιασμό συμμετέχει ενεργά ο κ.Μπίστης -πρώην εκσυχρονιστής, αριστερός και αποτυχών πολιτευτής, υπεύθυνη των θεμάτων παιδείας είναι η κ.Ρεπούση (της γνωστής απόψεως περί "συνωστισμού" στην προκυμαία της Σμύρνης) και στο οποίο τρέχοντας πήγαν βουλευτές δηλωμένοι ανθέλληνες (όπως ο κ. Μάνταζι), θα πήγαινε από το 2-2,5% στο 13%-14% σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα;

Για το φαινόμενο αυτό υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις. Καταρχήν, η επικοινωνιακή του πρόσβαση ήταν εξαρχής δυσανάλογα της παρουσίας του στην Βουλή. Αυτό ήταν μάλλον λογικό - με τον κύριο Μαλέλη του STAR να κινεί τα νήματα και σειρά "αριστερών" δημοσιογράφων (που ως εργοδότες όμως ήταν σκληροί δεξιοί) στην υποστήριξη δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Το κίνημα όμως στήριξης γιγαντώθηκε όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσε να διατηρήσει τις δυνάμεις του με τα μέτρα που έπαιρνε. Έτσι για τους "συστεμικούς" καναλάρχες η επιλογή του κυρίου Κουβέλη έμοιασε πιο σίγουρη ως κατεύθυνση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από το "αντιδραστικό" ΚΚΕ και τον "απρόβλεπτο" ΣΥΡΙΖΑ (γι' αυτό εξάλλου και γνωστό μεγαλοστέλεχος και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ τη χαρακτήρισε ως "πάρκινγκ των ψηφοφόρων μας"). Έτσι παίζοντας στο συναίσθημα των Ελλήνων, που απευχθάνονται τις ακραίες ενέργειες και λατρεύουν τις ταμπέλες, άρχισαν να χτίζουν το προφίλ του κυρίου Κουβέλη ως "μετριοπαθή" και "αντίθετο στ' άκρα", παραβλέποντας το ρόλο του στην παραπομπή Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο και το γεγονός ότι ως δικηγόρος έχει συμμετάσχει ουκ ολίγες φορές στην "απελευθέρωση" "γνωστών-αγνώστων" (σημείωση: αυτό δεν το θεωρούμε μεμπτό. Απλά είναι τουλάχιστον υποκριτικό για κάποιους να απευχθάνονται τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη "φωλιά των μπαχαλάκηδων" -πράγμα το οποίο είναι αφελές- και να υποστηρίζουν το δικηγόρο τους).

Για τη σχέση της Δημοκρατικής Αριστεράς με το μνημόνιο έχουμε αναφερθεί εδώ. Είναι επίσης γνωστό ότι η συμμετοχή της στην "κυβέρνηση ψήφισης του Μνημονίου Β" ήταν σίγουρη (εξάλλου και ο ίδιος ο κύριος Κουβέλης έχει τονίσει ότι είναι θετικός σε συμμετοχή σε κυβερνήσης συνεργασίας) και δεν πραγματοποιήθηκε αφού εξασφαλίστηκε η είσοδος του ΛΑΟΣ στο θίασο Παπαδήμου. Θεωρήθηκε καλύτερο να μείνει εκτός, ώστε να μην υποστεί φθορά και να μπορέσει να συμμετάσχει σε μετεκλογικό σχήμα, αν αυτό κριθεί απαραίτητο μετά τις επερχόμενες εκλογές.

Είναι αλήθεια δυνατόν ένα, θεωρητικά "αντι-μνημονιακό", κόμμα να θεωρεί πιο εύκολο να συνυπάρξει με δύο κόμματα εξουσίας που έριξαν την χώρα στο γκρεμό, και όχι με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα πράγμα που θα του έδινε μια μοναδική ευκαιρία στα ελληνικά χρονικά να χτυπήσει την πόρτα της κυβέρνησης και να εφαρμόσει τις προοδευτικές πολιτικές του; Μας φαντάζει αδιανόητο, αλλά έτσι είναι. Αυτό βέβαια δε θα συνέβαινε αν η Δημοκρατική Αριστερά ήταν πραγματικά ενάντια στο μνημόνιο ή είχε πραγματικά σχέδιο αντίδρασης (καλό ή κακό δεν έχει σημασία - έστω κι ένα σε θεωρητικό επίπεδο) σ' αυτό. Και το υποστηρίζουμε αυτό μη έχοντας το μυαλό μας μόνο στις δηλώσεις Ψαριανού για τον Παπαδήμο (δηλ. ότι είναι ο μόνος σοβαρός και πρέπει να παραμείνει Πρωθυπουργός) ή την "προβληματική" ψηφοφορία για την στάση απέναντι στην κυβέρνηση του Μνημονίου (χαρακτηριστικό ρεπορτάζ εδώ - παρακαλούμε ρίξτε μια προσεκτική ματιά στο ποιοι ψήφισαν τι). Ολόκληρη η παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς και η έλλειψη ουσιαστικού αντιλόγου είναι εντελώς προβληματική, ακόμα για τους πιο ρομαντικούς του χώρου.

Βέβαια η τοποθέτηση απέναντι σε όσα ζούμε ως χώρα από το 2010 μέχρι σήμερα δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικά ενάντια. Μπορεί κάλλιστα να είναι και υπέρ - εξάλλου υπάρχει ένα ενδιαφέρον ποσοστό συνανθρώπων μας που μάλλον τους ικανοποιούν τα όσα γίνονται, όπως φάνηκε και από αυτούς που συμμετείχαν στην εκλογή του κυρίου Βενιζέλου - παρά το γεγονός βέβαια ότι η διαδικασία κατηγορήθηκε ως "διάτρητη" από τον κύριο Τζουμάκα (διαβάστε εδώ αναλυτικά). Αλλά νομίζουμε ότι σ' αυτές τις εκλογές θα πρέπει τα κόμματα να παίξουν μ' "ανοιχτά χαρτιά": είτε είναι υπέρ, είναι είναι ενάντια και να μας δώσουν να καταλάβουμε τις εναλλακτικές λύσεις που έχουν να μας παρουσιάσουν. Αλλά το να λες κάτι, ενώ στο μυαλό σου έχεις σκοπό να πράξεις κάτι διαφορετικό είναι απαράδεκτο ιδιαίτερα αν προέρχεται από ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται ως "νέο". Τέτοιες πρακτικές τις ζήσαμε και τις "χορτάσαμε". Καιρός να δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Τελικά η Siemens είναι γραφτό πάντα να τη γλυτώνει στην χώρα μας φτηνά (διαβάστε εδώ τι εννοούμε). Το θέμα βέβαια είναι κάποιων ημερών αλλά αξίζει να το παρουσιάσουμε όπως γράφτηκε στο "Βήμα" για ιστορικούς λόγους...

Σε συμφωνία κατέληξε η ελληνική κυβέρνηση και η Siemens, ώστε να κλείσει η υπόθεση των "μαύρων ταμείων" και να ξεμπλοκάρουν έργα στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία. Συγκεκριμένα, η γερμανική εταιρεία ζητάει συγγνώμη από το ελληνικό δημόσιο για την ανάρμοστη συμπεριφορά ενάντια στους κανόνες διαφάνειας αξιωματούχων της σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εταιρεία δηλώνει ότι θα στηρίξει τις επενδύσεις της στην Ελλάδα και δεσμεύεται ότι θα ενισχύσει μέσα στο 2012 με 100 εκατ. ευρώ μετρητά την Siemens Ελλάδος, προκειμένου η εταιρεία, των 600 εργαζομένων, να ανακάμψει (δηλαδή δεχτήκαμε να πληρώσει τον εαυτό της ως αποζημίωση για τη ζημιά που έκαναν σ' εμάς ως κράτος). Δεσμεύεται, επίσης, για τη δημιουργία εργοστασίου στην Ελλάδα, που θα δώσει 700 νέες θέσεις εργασίας. Τι θα παράγει το εργοστάσιο, υπό ποιες συνθήκες θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι άγνωστο. Σύμφωνα με το "Βήμα" η εταιρεία θα δώσει αποζημίωση 90 εκατομμυρίων ευρώ υπό μορφή εκπαιδευτικών προγραμμάτων (με τι θέμα θα γίνει τα προγράμματα αυτά άγνωστο), χρηματοδοτήσεις κρατικών φορέων ενάντια στη διαφθορά (πως θα γίνει και σε τι θα βοηθήσει αυτό άγνωστο) και 100 μεταπτυχιακές υποτροφίες σε γερμανικά πανεπιστήμια (σε τι βάθος χρόνου επίσης άγνωστο - μπορεί σ'ένα χρόνο, μπορεί σε 100). Παράλληλα παραιτείται από απαιτήσεις 79.450.000 ευρώ από έργα σε νοσοκομεία, ΟΣΕ, ΔΕΗ, Ελληνικά Πετρέλαια και άλλα.

Το ελληνικό κράτος παραιτείται από αστικές απαιτήσεις, αλλά και διοικητικά πρόστιμα κατά της εταιρείας και στελεχών της και σε αυτή την παραίτηση περιλαμβάνονται και οι απαιτήσεις οργανισμών του ελληνικού Δημοσίου. Αναφέρεται ρητώς ότι παραιτείται και από τις απαιτήσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Το ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει από την πλευρά του ότι η εταιρεία είναι αξιόπιστη με την έννοια της ευρωπαϊκής εταιρείας, ώστε να δοθεί το πράσινο φως για την περαιτέρω συνεργασία των δυο πλευρών. Επιπλέον, δημιουργείται εποπτικό συμβούλιο για τη διαφάνεια από τρεις Έλληνες και τρεις εκπροσώπους από τη γερμανική εταιρεία. Επικεφαλής θα είναι Έλληνας. Η συμφωνία, αν υπάρξουν διαφορές, θα κριθεί από το Διεθνές διαιτητικό Δικαστήριο στη Γενεύη.

Μη μου πείτε...Τους "ρίξαμε" πάλι τους Γερμανούς!!!(Μη ρωτάτε σας παρακαλώ αν τους υποχρεώσαμε να μας πουν που πήγαν οι μίζες...Με το παρελθόν θ' ασχολούμαστε τώρα;)

Πηγή είδησης: "Το Βήμα"