Αναρτήσεις
Είδηση: Τη σύσταση 30 κλειστών κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών στις περιφέρειες της χώρας, εκτός από τις περιφέρειες των νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου και της Κρήτης, ανακοίνωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Είχε προηγηθεί σύσκεψη με τους περιφερειάρχες της χώρας, με θέμα την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος. Τα κέντρα φιλοξενίας θα είναι χωρητικότητας 1.000 μεταναστών το καθένα, ενώ όπως έγινε γνωστό έχουν ήδη εκταμιευτεί 250 εκατομμύρια ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια έως το 2013 για τον λόγο αυτό. Οι ηπειρωτικές Περιφέρειες είναι: Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας, Αττικής και Πελοποννήσου. Όπως είπε ο κ. Χρυσοχοΐδης, για κάθε χώρο κράτησης θα δημιουργούνται ανεξάρτητα αστυνομικά τμήματα που θα στελεχώνονται από 150 νέους αστυνομικούς. Επίσης, σε κάθε 250 μετανάστες θα αντιστοιχούν 70 άτομα ως προσωπικό ασφαλείας.
Ο κ. Χρυσοχοϊδης κάλεσε τους περιφερειάρχες να υποδείξουν εντός 15 ημερών τους κατάλληλους χώρους, που θα μπορούσαν να πληρούν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών. Όπως τόνισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αν οι περιφερειάρχες δεν προτείνουν κάποιον χώρο για την εγκατάσταση των κέντρων, τότε θα φέρει πράξη νομοθετικού περιεχομένου στο Υπουργικό Συμβούλιο, σε συνεργασία με το υπουργείο 'Αμυνας, για να καθορίσει το πού θα γίνουν.
Οι περιφερειάρχες Λάρισας και Δυτικής Μακεδονίας ανέφεραν ότι υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στις περιοχές τους για τη δημιουργία των κέντρων παράνομων μεταναστών, ενώ υπέρ της δημιουργίας τους τάχθηκε ο περιφερειάρχης Αττικής και πρόεδρος της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος Γιάννης Σγουρός.
Κατά τη σύσκεψη, το Αρχηγείο της Αστυνομίας διένειμε στους περιφερειάρχες έγγραφο με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κέντρων που θα δημιουργηθούν. Κάθε χώρος κράτησης αλλοδαπών θα είναι χωρισμένος σε τέσσερις τομείς για κράτηση συνολικά 1.000 ατόμων. Κάθε τομέας θα είναι χωρητικότητας 250 ατόμων, ο οποίος θα χωρίζεται σε 5 πτέρυγες των 50 ατόμων. Συνολικά θα απασχοληθούν στο κέντρο κράτησης 1.000 περίπου άτομα από τη τοπική κοινωνία.
Κάθε πτέρυγα 50 ατόμων περιλαμβάνει: *Χώρους διαμονής *Χώρο εστιατορίου *Χώρους υγιεινής (WC, ντους) *Χώρο θρησκευτικής λατρείας *Υπαίθριο χώρο άθλησης *Ελεύθερους χώρους - προαυλισμού
Η εγκατάσταση θα έχει τριπλή περίφραξη τύπου ΝΑΤΟ και θα είναι ύψους 3 μέτρων. Περιλαμβάνει Διοικητήριο με χώρους διοίκησης, προσωπικού και λοιπούς απαραίτητους χώρους (χώρος ιατρείου με αναρρωτήριο, γραφείο πυροσβεστικής Υπηρεσίας, χώρος για παραμονή εκπροσώπων συνεργαζόμενων φορέων, κλπ.).
Φύλαξη: *Εξωτερική φύλαξη από αστυνομικό προσωπικό με οπλισμό, *Εσωτερική φύλαξη από ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας, *Υποστήριξη από τεχνικά μέσα επιτήρησης (κλειστό κύκλωμα καμερών- CCTV)
Ανταποδοτικά Οφέλη: *Ίδρυση αστυνομικής Υπηρεσίας (150 αστυνομικοί) *Ιδιωτικό προσωπικό Ασφαλείας (300 άτομα) *Κάλυψη αναγκών σίτισης από εταιρεία Catering
*Παροχή υπηρεσιών ιατρικής μέριμνας *Συνεργείο καθαρισμού *Συνεργία συντήρησης- τεχνικής κάλυψης *Εκμετάλλευση κυλικείων *Υπηρεσίες καθαριστηρίου
Σχόλιο: Διαβάζοντας την είδηση, δεν μπορεί κανείς παρά να φανταστεί τις χαρές που θα κάνουν, οι ιδιώτες εργολάβοι, από τη δημιουργία τέτοιων μεγαλεπίβολων έργων. Στην Ελλάδα δε του σήμερα (που οι δουλειές τους έχουν μειωθεί) ένα ποσό 250 εκατομμυρίων ευρώ που θα υπάρξει σε πρώτη φάση για μοίρασμα ακούγεται ιλλιγιώδες. Από κει και πέρα σε εμάς τους υπόλοιπους μια σειρά από σκέψεις μπορούν γίνουν, αλλές πεζές και άλλες περισσότερο ανθρωπιστικές.
Κατά πρώτον, προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μετατόπιση του προβλήματος από την αστυνομία σε ιδιώτες. Αυτό ανοίγει επικίνδυνες ατραπούς, δεδομένου ότι θ' αποτελέσει πρόκριμα για περαταίρω "ενεργοποίηση" τους και σε άλλες δραστηριότητες, έναντι παχυλής αμοιβής (στις εταιρείες πάντα και όχι στους εργαζομένους). Αν υποθέσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κίνδυνος της εθνικής μας ασφάλειας (το οποίο βέβαια αποτελεί θέμα συζήτησης που ξεπερνά το ιστολόγιό μας) τότε η (περί)φρούρησής τους, πρέπει να γίνεται από τα σώματα ασφαλείας και όχι τους ιδιώτες.
Δεύτερο μείζον θέμα είναι αυτό της χρηματοδότησης. Το υπουργείο δεν μας έδωσε στοιχεία για το ποσό της εθνικής συμμετοχής, ούτε και για τα πόσα χρόνια θα "επιδοτήσει" η Ε.Ε. αυτά τα στρατόπεδα. Να θυμίσουμε ότι το θέμα δεν είναι ελληνικό δηλ. οι δυστυχείς Σομαλοί, Αφγανοί, Ιρακινοί κ.ο.κ. δεν έρχονται στην Ελλάδα επειδή θα περάσουν εδώ καλά, αλλά γιατί η χώρα μας είναι η πύλη της Ε.Ε. (δηλαδή του παραδείσου γι' αυτούς). Επομένως, είναι υποχρέωση της Ευρώπης να συνεισφέρει αδρά, αν δεν τους θέλει στην πόρτα της. Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει σε δύο στάδια - αυτό της πρόληψης (με το να χρηματοδοτεί προγράμματα στις χώρες από τις οποίες προέρχεται η μετανάστευση και να σιγουρεύει ότι τα χρήματα πάνε όντως για τις τοπικές ανάγκες και όχι στην τσέπη κάποιου τοπικού παράγοντα) και δεύτερον της αποτροπής (όπως τη δημιουργία των στρατοπέδων).
Τρίτο μείζον θέμα (και το οποίο θα πρέπει ν' απασχολεί όλους μας) είναι ο τρόπος με τον οποίο θα λειτουργούν τα στρατόπεδα. Πως θα σιγουρευτούμε ότι οι συνθήκες θα είναι ανθρώπινες; Πως θ' αποτρέψουμε φαινόμενα βίας και βασανισμού; Πως θα υπάρξει η σιγουριά ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα μείνουν για πάντα σ' αυτά και ότι θα επαναπροωθηθούν στις χώρες τους; Πρέπει να υπάρξει σαφής μέριμνα για όλα αυτά, για να μην καταλήξουν αυτοί οι άνθρωποι να πληρώσουν ουσιαστικά για εγκλήματα που δεν έχουν κάνει. Η φτώχεια δεν είναι αμάρτημα για να πρέπει να τιμωρείται (και μάλιστα βάναυσα).
Τέλος έχουμε το ζήτημα της χωροθέτησης των στρατοπέδων. Έχουμε γίνει μάρτυρες τον τελευταίο καιρό μιας έντονης διαμάχης μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και τοπικών κοινωνιών για το που θα πρέπει να δημιουργηθούν αυτά. Η μεν πρώτη θέλει αυτά να γίνουν όσο πιο μακρυά γίνεται από την Αθήνα οι δε δεύτερες επιχειρηματολογούν ενάντια σ' αυτό υποστηρίζοντας ότι "αυτά πρέπει να γίνουν εκεί που υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα δηλ. στα μεγάλα αστικά κέντρα", αντιδρώντας στην χρησιμοποίησή τους ως "χαβούζα της Αθήνας" (υπερβολικός όρος εν προκειμένω αλλά σωστός γενικά). Στην πραγματικότητα τα κέντρα υποδοχής θα πρέπει να γίνονται περιοχές που θα είναι: α) κοντά στην πηγή του προβλήματος, β) κοντρά στα κέντρα προώθησής των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους και γ) εκεί που υπάρχουν ελεύθεροι χώροι. Το να δημιουργηθεί στρατόπεδο π.χ. σ' ένα χωριό της Κοζάνης, και να μεταφέρονται εκατοντάδες χιλιόμετρα κάποιες χιλιάδες άνθρωποι είναι ακριβό ως εκτέλεση και το λιγότερο αφελές ως ιδέα - μόνο και μόνο επειδή σε κάποιους δεν αρέσει να έχουν "το πρόβλημα" στην πόρτα τους. Εναλλακτικά, υπάρχουν στο κάτω-κάτω αρκετά στρατόπεδα κοντά στην Αττική τα οποία δεν εξυπηρετούν τίποτα (ως γνωστόν τα σύνορα της Ελλάδας είναι πιο βόρεια και ανατολικά) και τα οποία θα μπορούσαν ν' απελευθερωθούν για ποικίλους σκοπούς, ένας εκ των οποίων είναι η δημιουργία πραγματικά προσωρινών κέντρων υποδοχής μεταναστών. Δυστυχώς όμως πολλές φορές η κοινή λογική συγκρούεται με σειρά συμφερόντων, με την πρώτη να χάνει με μεγάλη διαφορά...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Την έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών οι οποίες δεν υπαγορεύονται από την τρόικα και αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση ιδίου όφελους, κατήγγειλε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Γιάννης Αδαμόπουλος, με αφορμή τις ενδοκυβερνητικές έριδες για το νομοσχέδιο χορήγησης των αδειών ταξί.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, σε μακροσκελή δήλωσή του, υπογραμμίζει ότι οι σχετικές «ενδοκυβερνητικές διχογνωμίες που ανέκυψαν δικαίωσαν δυστυχώς την από καιρό βεβαιότητά μας πως οι κατά καιρούς προωθούμενες 'μεταρρυθμίσεις' δεν αποτελούν στο σύνολό τους επιταγές των δανειστών μας και της Τρόικα, όπως εντέχνως επιχειρείται διαρκώς να παρουσιαστεί». Την τελευταία διετία, επισημαίνει ο Αδαμόπουλος, διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι (μεταξύ αυτών και οι δικηγόροι) έχουν στοχοποιηθεί ως προνομιούχοι «κλειστού» δήθεν επαγγέλματος. «Έτσι λοιπόν» συνεχίζει ο πρόεδρος του ΔΣΑ «στο πλαίσιο των "μνημονιακών" της υποχρεώσεων, η Κυβέρνηση σπεύδει διαρκώς να υιοθετεί εντελώς άκριτα κάθε πρόταση έξωθεν προερχόμενη, επικαλούμενη την αναγκαιότητα συμμόρφωσης προς τις επιταγές των δανειστών μας, οι οποίες συνοδεύονται από τη ρητή θέση εκβιαστικών διλημμάτων».
Ωστόσο, τονίζει ο κ. Αδαμόπουλος, "καθίσταται πλέον πασιφανές πως - μεταξύ των εν λόγω 'μνημονιακής' σύλληψης 'μεταρρυθμίσεων' - παρεισφρύουν (με προφανείς σκοπιμότητες) και άλλες ρυθμίσεις, τις οποίες δεν υπαγορεύει φυσικά η Τρόικα, αλλά αποκλειστικά και μόνο κύκλοι εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν - κατά τρόπο αθέμιτο και θεσμικά ανεπίτρεπτο - να χειραγωγήσουν τη νομοθετική πρωτοβουλία". Στην προσπάθειά τους αυτή, αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου, «δυστυχώς ακόμα και κυβερνητικοί παράγοντες και άλλοι θεσμικά αρμόδιοι επιδεικνύουν πολλές φορές υπερβάλλοντα ζήλο και, διακατεχόμενοι από προσωπικές ιδεοληψίες, θέτουν επί τάπητος ρυθμίσεις, τη θέσπιση των οποίων - όπως εντέλει αποδεικνύεται - ουδέποτε απαίτησαν διά της Τρόικα οι δανειστές μας, παρουσιάζοντας μάλιστα αυτές όχι ως προσωπικές τους προτάσεις αλλά ως δήθεν αναπόφευκτες μεταρρυθμίσεις». Και προσθέτει: «Αυτό που στηλιτεύουμε εν προκειμένω δεν είναι η έλλειψη του θάρρους της γνώμης εκ μέρους των εισηγητών των εν λόγω προτάσεων, αλλά η έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών με σκοπό την εξυπηρέτηση ίδιου οφέλους ή την ικανοποίηση προσωπικών εγωισμών στα πλαίσια ανούσιων και άστοχων ενδοκυβερνητικών αντιπαραθέσεων».
Τέλος, ο κ. Αδαμόπουλος σημειώνει: «Ωστόσο, όσο κατακριτέα τυγχάνει- από νομικής και ειδικότερα συνταγματικής άποψης- η παρέμβαση εξωθεσμικών παραγόντων στη λειτουργία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, άλλο τόσο επιβάλλεται να στιγματιστεί η αποκαλυφθείσα αλλά και διαρκώς διαφαινόμενη προσπάθεια ορισμένων να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία προκειμένου να προωθήσουν ευνοϊκές για αυτούς ρυθμίσεις, οι οποίες συντηρούν το οικονομικό κατεστημένο, επιτείνουν την κοινωνική ανισότητα και τα δημοσιονομικά αδιέξοδα και απαξιώνουν συλλήβδην επαγγελματικές τάξεις, υποθηκεύοντας παράλληλα πλήρως τη μελλοντική τους πορεία, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του δικηγορικού λειτουργήματος».
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "News24"
Είχε προηγηθεί σύσκεψη με τους περιφερειάρχες της χώρας, με θέμα την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος. Τα κέντρα φιλοξενίας θα είναι χωρητικότητας 1.000 μεταναστών το καθένα, ενώ όπως έγινε γνωστό έχουν ήδη εκταμιευτεί 250 εκατομμύρια ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια έως το 2013 για τον λόγο αυτό. Οι ηπειρωτικές Περιφέρειες είναι: Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας, Αττικής και Πελοποννήσου. Όπως είπε ο κ. Χρυσοχοΐδης, για κάθε χώρο κράτησης θα δημιουργούνται ανεξάρτητα αστυνομικά τμήματα που θα στελεχώνονται από 150 νέους αστυνομικούς. Επίσης, σε κάθε 250 μετανάστες θα αντιστοιχούν 70 άτομα ως προσωπικό ασφαλείας.
Ο κ. Χρυσοχοϊδης κάλεσε τους περιφερειάρχες να υποδείξουν εντός 15 ημερών τους κατάλληλους χώρους, που θα μπορούσαν να πληρούν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών. Όπως τόνισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αν οι περιφερειάρχες δεν προτείνουν κάποιον χώρο για την εγκατάσταση των κέντρων, τότε θα φέρει πράξη νομοθετικού περιεχομένου στο Υπουργικό Συμβούλιο, σε συνεργασία με το υπουργείο 'Αμυνας, για να καθορίσει το πού θα γίνουν.
Οι περιφερειάρχες Λάρισας και Δυτικής Μακεδονίας ανέφεραν ότι υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στις περιοχές τους για τη δημιουργία των κέντρων παράνομων μεταναστών, ενώ υπέρ της δημιουργίας τους τάχθηκε ο περιφερειάρχης Αττικής και πρόεδρος της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος Γιάννης Σγουρός.
Κατά τη σύσκεψη, το Αρχηγείο της Αστυνομίας διένειμε στους περιφερειάρχες έγγραφο με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κέντρων που θα δημιουργηθούν. Κάθε χώρος κράτησης αλλοδαπών θα είναι χωρισμένος σε τέσσερις τομείς για κράτηση συνολικά 1.000 ατόμων. Κάθε τομέας θα είναι χωρητικότητας 250 ατόμων, ο οποίος θα χωρίζεται σε 5 πτέρυγες των 50 ατόμων. Συνολικά θα απασχοληθούν στο κέντρο κράτησης 1.000 περίπου άτομα από τη τοπική κοινωνία.
Κάθε πτέρυγα 50 ατόμων περιλαμβάνει: *Χώρους διαμονής *Χώρο εστιατορίου *Χώρους υγιεινής (WC, ντους) *Χώρο θρησκευτικής λατρείας *Υπαίθριο χώρο άθλησης *Ελεύθερους χώρους - προαυλισμού
Η εγκατάσταση θα έχει τριπλή περίφραξη τύπου ΝΑΤΟ και θα είναι ύψους 3 μέτρων. Περιλαμβάνει Διοικητήριο με χώρους διοίκησης, προσωπικού και λοιπούς απαραίτητους χώρους (χώρος ιατρείου με αναρρωτήριο, γραφείο πυροσβεστικής Υπηρεσίας, χώρος για παραμονή εκπροσώπων συνεργαζόμενων φορέων, κλπ.).
Φύλαξη: *Εξωτερική φύλαξη από αστυνομικό προσωπικό με οπλισμό, *Εσωτερική φύλαξη από ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας, *Υποστήριξη από τεχνικά μέσα επιτήρησης (κλειστό κύκλωμα καμερών- CCTV)
Ανταποδοτικά Οφέλη: *Ίδρυση αστυνομικής Υπηρεσίας (150 αστυνομικοί) *Ιδιωτικό προσωπικό Ασφαλείας (300 άτομα) *Κάλυψη αναγκών σίτισης από εταιρεία Catering
*Παροχή υπηρεσιών ιατρικής μέριμνας *Συνεργείο καθαρισμού *Συνεργία συντήρησης- τεχνικής κάλυψης *Εκμετάλλευση κυλικείων *Υπηρεσίες καθαριστηρίου
Σχόλιο: Διαβάζοντας την είδηση, δεν μπορεί κανείς παρά να φανταστεί τις χαρές που θα κάνουν, οι ιδιώτες εργολάβοι, από τη δημιουργία τέτοιων μεγαλεπίβολων έργων. Στην Ελλάδα δε του σήμερα (που οι δουλειές τους έχουν μειωθεί) ένα ποσό 250 εκατομμυρίων ευρώ που θα υπάρξει σε πρώτη φάση για μοίρασμα ακούγεται ιλλιγιώδες. Από κει και πέρα σε εμάς τους υπόλοιπους μια σειρά από σκέψεις μπορούν γίνουν, αλλές πεζές και άλλες περισσότερο ανθρωπιστικές.
Κατά πρώτον, προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μετατόπιση του προβλήματος από την αστυνομία σε ιδιώτες. Αυτό ανοίγει επικίνδυνες ατραπούς, δεδομένου ότι θ' αποτελέσει πρόκριμα για περαταίρω "ενεργοποίηση" τους και σε άλλες δραστηριότητες, έναντι παχυλής αμοιβής (στις εταιρείες πάντα και όχι στους εργαζομένους). Αν υποθέσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κίνδυνος της εθνικής μας ασφάλειας (το οποίο βέβαια αποτελεί θέμα συζήτησης που ξεπερνά το ιστολόγιό μας) τότε η (περί)φρούρησής τους, πρέπει να γίνεται από τα σώματα ασφαλείας και όχι τους ιδιώτες.
Δεύτερο μείζον θέμα είναι αυτό της χρηματοδότησης. Το υπουργείο δεν μας έδωσε στοιχεία για το ποσό της εθνικής συμμετοχής, ούτε και για τα πόσα χρόνια θα "επιδοτήσει" η Ε.Ε. αυτά τα στρατόπεδα. Να θυμίσουμε ότι το θέμα δεν είναι ελληνικό δηλ. οι δυστυχείς Σομαλοί, Αφγανοί, Ιρακινοί κ.ο.κ. δεν έρχονται στην Ελλάδα επειδή θα περάσουν εδώ καλά, αλλά γιατί η χώρα μας είναι η πύλη της Ε.Ε. (δηλαδή του παραδείσου γι' αυτούς). Επομένως, είναι υποχρέωση της Ευρώπης να συνεισφέρει αδρά, αν δεν τους θέλει στην πόρτα της. Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει σε δύο στάδια - αυτό της πρόληψης (με το να χρηματοδοτεί προγράμματα στις χώρες από τις οποίες προέρχεται η μετανάστευση και να σιγουρεύει ότι τα χρήματα πάνε όντως για τις τοπικές ανάγκες και όχι στην τσέπη κάποιου τοπικού παράγοντα) και δεύτερον της αποτροπής (όπως τη δημιουργία των στρατοπέδων).
Τρίτο μείζον θέμα (και το οποίο θα πρέπει ν' απασχολεί όλους μας) είναι ο τρόπος με τον οποίο θα λειτουργούν τα στρατόπεδα. Πως θα σιγουρευτούμε ότι οι συνθήκες θα είναι ανθρώπινες; Πως θ' αποτρέψουμε φαινόμενα βίας και βασανισμού; Πως θα υπάρξει η σιγουριά ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα μείνουν για πάντα σ' αυτά και ότι θα επαναπροωθηθούν στις χώρες τους; Πρέπει να υπάρξει σαφής μέριμνα για όλα αυτά, για να μην καταλήξουν αυτοί οι άνθρωποι να πληρώσουν ουσιαστικά για εγκλήματα που δεν έχουν κάνει. Η φτώχεια δεν είναι αμάρτημα για να πρέπει να τιμωρείται (και μάλιστα βάναυσα).
Τέλος έχουμε το ζήτημα της χωροθέτησης των στρατοπέδων. Έχουμε γίνει μάρτυρες τον τελευταίο καιρό μιας έντονης διαμάχης μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και τοπικών κοινωνιών για το που θα πρέπει να δημιουργηθούν αυτά. Η μεν πρώτη θέλει αυτά να γίνουν όσο πιο μακρυά γίνεται από την Αθήνα οι δε δεύτερες επιχειρηματολογούν ενάντια σ' αυτό υποστηρίζοντας ότι "αυτά πρέπει να γίνουν εκεί που υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα δηλ. στα μεγάλα αστικά κέντρα", αντιδρώντας στην χρησιμοποίησή τους ως "χαβούζα της Αθήνας" (υπερβολικός όρος εν προκειμένω αλλά σωστός γενικά). Στην πραγματικότητα τα κέντρα υποδοχής θα πρέπει να γίνονται περιοχές που θα είναι: α) κοντά στην πηγή του προβλήματος, β) κοντρά στα κέντρα προώθησής των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους και γ) εκεί που υπάρχουν ελεύθεροι χώροι. Το να δημιουργηθεί στρατόπεδο π.χ. σ' ένα χωριό της Κοζάνης, και να μεταφέρονται εκατοντάδες χιλιόμετρα κάποιες χιλιάδες άνθρωποι είναι ακριβό ως εκτέλεση και το λιγότερο αφελές ως ιδέα - μόνο και μόνο επειδή σε κάποιους δεν αρέσει να έχουν "το πρόβλημα" στην πόρτα τους. Εναλλακτικά, υπάρχουν στο κάτω-κάτω αρκετά στρατόπεδα κοντά στην Αττική τα οποία δεν εξυπηρετούν τίποτα (ως γνωστόν τα σύνορα της Ελλάδας είναι πιο βόρεια και ανατολικά) και τα οποία θα μπορούσαν ν' απελευθερωθούν για ποικίλους σκοπούς, ένας εκ των οποίων είναι η δημιουργία πραγματικά προσωρινών κέντρων υποδοχής μεταναστών. Δυστυχώς όμως πολλές φορές η κοινή λογική συγκρούεται με σειρά συμφερόντων, με την πρώτη να χάνει με μεγάλη διαφορά...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Την έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών οι οποίες δεν υπαγορεύονται από την τρόικα και αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση ιδίου όφελους, κατήγγειλε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Γιάννης Αδαμόπουλος, με αφορμή τις ενδοκυβερνητικές έριδες για το νομοσχέδιο χορήγησης των αδειών ταξί.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, σε μακροσκελή δήλωσή του, υπογραμμίζει ότι οι σχετικές «ενδοκυβερνητικές διχογνωμίες που ανέκυψαν δικαίωσαν δυστυχώς την από καιρό βεβαιότητά μας πως οι κατά καιρούς προωθούμενες 'μεταρρυθμίσεις' δεν αποτελούν στο σύνολό τους επιταγές των δανειστών μας και της Τρόικα, όπως εντέχνως επιχειρείται διαρκώς να παρουσιαστεί». Την τελευταία διετία, επισημαίνει ο Αδαμόπουλος, διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι (μεταξύ αυτών και οι δικηγόροι) έχουν στοχοποιηθεί ως προνομιούχοι «κλειστού» δήθεν επαγγέλματος. «Έτσι λοιπόν» συνεχίζει ο πρόεδρος του ΔΣΑ «στο πλαίσιο των "μνημονιακών" της υποχρεώσεων, η Κυβέρνηση σπεύδει διαρκώς να υιοθετεί εντελώς άκριτα κάθε πρόταση έξωθεν προερχόμενη, επικαλούμενη την αναγκαιότητα συμμόρφωσης προς τις επιταγές των δανειστών μας, οι οποίες συνοδεύονται από τη ρητή θέση εκβιαστικών διλημμάτων».
Ωστόσο, τονίζει ο κ. Αδαμόπουλος, "καθίσταται πλέον πασιφανές πως - μεταξύ των εν λόγω 'μνημονιακής' σύλληψης 'μεταρρυθμίσεων' - παρεισφρύουν (με προφανείς σκοπιμότητες) και άλλες ρυθμίσεις, τις οποίες δεν υπαγορεύει φυσικά η Τρόικα, αλλά αποκλειστικά και μόνο κύκλοι εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν - κατά τρόπο αθέμιτο και θεσμικά ανεπίτρεπτο - να χειραγωγήσουν τη νομοθετική πρωτοβουλία". Στην προσπάθειά τους αυτή, αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου, «δυστυχώς ακόμα και κυβερνητικοί παράγοντες και άλλοι θεσμικά αρμόδιοι επιδεικνύουν πολλές φορές υπερβάλλοντα ζήλο και, διακατεχόμενοι από προσωπικές ιδεοληψίες, θέτουν επί τάπητος ρυθμίσεις, τη θέσπιση των οποίων - όπως εντέλει αποδεικνύεται - ουδέποτε απαίτησαν διά της Τρόικα οι δανειστές μας, παρουσιάζοντας μάλιστα αυτές όχι ως προσωπικές τους προτάσεις αλλά ως δήθεν αναπόφευκτες μεταρρυθμίσεις». Και προσθέτει: «Αυτό που στηλιτεύουμε εν προκειμένω δεν είναι η έλλειψη του θάρρους της γνώμης εκ μέρους των εισηγητών των εν λόγω προτάσεων, αλλά η έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών με σκοπό την εξυπηρέτηση ίδιου οφέλους ή την ικανοποίηση προσωπικών εγωισμών στα πλαίσια ανούσιων και άστοχων ενδοκυβερνητικών αντιπαραθέσεων».
Τέλος, ο κ. Αδαμόπουλος σημειώνει: «Ωστόσο, όσο κατακριτέα τυγχάνει- από νομικής και ειδικότερα συνταγματικής άποψης- η παρέμβαση εξωθεσμικών παραγόντων στη λειτουργία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, άλλο τόσο επιβάλλεται να στιγματιστεί η αποκαλυφθείσα αλλά και διαρκώς διαφαινόμενη προσπάθεια ορισμένων να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία προκειμένου να προωθήσουν ευνοϊκές για αυτούς ρυθμίσεις, οι οποίες συντηρούν το οικονομικό κατεστημένο, επιτείνουν την κοινωνική ανισότητα και τα δημοσιονομικά αδιέξοδα και απαξιώνουν συλλήβδην επαγγελματικές τάξεις, υποθηκεύοντας παράλληλα πλήρως τη μελλοντική τους πορεία, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του δικηγορικού λειτουργήματος».
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "News24"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου