Είδηση: Την αναγκαιότητα της εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα, μία διαδικασία η οποία εκτός των άλλων ωφελειών θα δημιουργήσει και νέες θέσεις εργασίας επισημαίνει ο Ευρωπαίος επίτροπος Ενέργειας, Γκίντερ Έτινγκερ σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel».
"Αυτή τη στιγμή οι Έλληνες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πετρέλαιο. Πρέπει να σταματήσουμε όλες τις μονάδες παραγωγής ενέργειας με βάση το πετρέλαιο στην Ελλάδα και να αναπτύξουμε την ηλιακή ενέργεια. Έτσι, θα δημιουργούνταν και νέες θέσεις εργασίας, αλλά και το κράτος θα εξασφάλιζε μια αξιόπιστη πηγή εσόδων".
Σε ό,τι αφορά το κόστος των έργων ο Γκ.Έτινγκερ σημείωσε ότι "αφενός μπορούμε να προτείνουμε στους Έλληνες να εκμεταλλευτούν κοινοτικά προγράμματα με συγχρηματοδότηση, αφετέρου μπορούμε μεσοπρόθεσμα να χρησιμοποιήσουμε τις ενισχυτικές δυνατότητες που διαθέτουμε, προκειμένου να δικτυώσουμε ταχύτερα την Ελλάδα με τα κράτη-μέλη. Τρίτον, μπορούμε να εξετάσουμε αν οι χώρες, βάσει της οδηγίας που καθορίζει σε τι ποσοστό μπορούν να αναπτύξουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μπορούν να συνυπολογίζουν και επενδύσεις σε άλλα κράτη-μέλη. Και η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να ‘ανοίξει’ τον νόμο περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας".
Σχόλιο: Μπορεί το πρόγραμμα "Ήλιος" να μη γίνει όπως προβλεπόταν από το αρχικό σχέδιο (το οποίο όμως αποτελεί πρόκριμα για άλλα και μπορείτε να δείτε εδώ), αλλά οι "φίλοι" μας έχουν μεγάλα σχέδια για μας όπως φαίνεται πλέον ξεκάθαρα από τη συνέντευξη αυτή. Το τελικό σχέδιο που εγκρίθηκε, με την εταιρεία να είναι ύπο σύσταση (υπό αυτούς εδώ τους όρους), ξεκαθαρίζει το τοπίο και δείχνει ότι ο ρόλος της Ελλάδας θα είναι αυτός της "παραγωγού", η οποία θα εξάγει ενέργεια σε χώρες που μπορεί, και θα καταναλώνει την υπόλοιπη, αγοράζοντας την από τους "επενδυτές", όπως εξηγεί ο ίδιος ο Έτινγκερ στο σημείο "του κόστους των έργων": η ενέργεια αν και θα παράγεται στην Ελλάδα, θα θεωρείται εισαγώμενη, αφού η "επένδυση" θα έρχεται από το εξωτερικό.
Και βέβαια ας είμαστε σοβαροί. Οι επενδυτές δε πρόκειται να βάλουν δικά τους χρήματα - ή ακόμα και αν βάλουν αυτά θα είναι λίγα. Το κυρίως κομμάτι της χρηματοδότησης θα είναι ή κοινοτική και εθνική χρηματοδότηση, η γη στην οποία θα γίνουν τα φωτοβολταϊκά ή αιολικά πάρκα θα είναι κρατική ή ιδιωτική που θα "απαλλοτριωθεί" για "εθνικούς λόγους" (αλήθεια - πόσο εύκολα "ξεφτιλίζονται" σπουδαίες λέξεις;). Κοινώς θα πληρώσουμε δύο φορές ακριβά: την πρώτη να επενδύσουμε και τη δεύτερη να καταναλώσουμε, με τα χρήματα να πηγαίνουν στις χώρες των "επενδυτών". Ελλάδα, η πρώτη αφρικανική χώρα της Ευρώπης - τα έλεγαν ο Βέγγος με τον Χάρυ Κλυν την δεκαετία του 1980 και γελούσαμε, τώρα ήρθε η ώρα να το ζήσουμε κιόλας...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Σύμφωνα με τους Financial Times η Ελλάδα θα κερδίσει εαν ξεπεράσει γρήγορα το στάδιο της "ανακούφισης" και εκμεταλλευτεί τον χρόνο που "αγόρασε" ενώ μένει να αποδειχτεί εαν θα ακολουθήσεις και άλλα κουρέματα τόσο για τη χώρα μας όσο και για τις υπόλοιπες στην ευρωζώνη. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει:
"Είναι πολύ περίπλοκη και είναι και πολύ σημαντική. Η ελληνική αναδιοργάνωση χρέους 206 δισ. ευρώ έχει αφήσει τον κόσμο να πνίγεται σε μια θάλασσα από νούμερα, προσπαθώντας να βγάλει νόημα από την συμφωνία. Ένα απλό γεγονός όμως είναι ότι, ασχέτως της περιπλοκότητας, η Ελλάδα έχει δομήσει αυτή τη συμφωνία έτσι ώστε να έχει αρκετή επιτυχία. Η αναδρομική επιβολή ρητρών συλλογικής ευθύνης, που δίνουν την δυνατότητα στην απόφαση της πλειοψηφίας των ομολογιούχων να επιβληθεί στο συνολο των επενδυτών, ίσως μοιάζει άδικη για τους αντιρρησίες. Όμως πρακτικώς διασφαλίζει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να υποχρεώσει όλους τους ομολογιούχους του ελληνικού δικαίου να συμμετάσχουν.
Το άμεσο ερώτημα της επόμενης μέρας θα είναι να δούμε πόσα ομόλογα του διεθνούς δικαίου, που καλύπτουν το 14% περίπου των 206 δισ. ευρώ, θα προσφερθούν για ανταλλαγή. Είναι δύσκολο να προσφερθούν αρκετά ώστε να επιτευχθεί το όριο του 95% που έχει δηλώσει το ΔΝΤ ότι είναι απαραίτητο για να μειωθεί το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020.
Η Ελλάδα έχει απειλήσει να μην πληρώσει καθόλου τους αντιρρησίες ομολογιούχους του διεθνούς δικαίου. Ετσι μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για νομική μάχη. Υπάρχει όμως και η προοπτική να αντλήσει περισσότερα η Αθήνα απ’όσα προβλέπεται, απλά και μόνο αν δεν πληρώσει κάποιους ομολογιούχους.
Ολ’αυτά φτάνουν για να προκαλέσουν πονοκέφαλο. Πράγματι, πολλοί επενδυτές έχουν πια «κλείσει διακόπτες», πάσχοντας από μια διετή ασθένεια που ονομάζεται «σύνδρομο ελληνικής κόπωσης». Άλλοι θεωρούν ότι η συμφωνία είναι άσχετη, καθώς πιστεύουν ότι η Αθήνα σύντομα θα υποχρεωθεί να κηρύξει κι άλλη στάση πληρωμών, αν θέλει να έχει μια ελπίδα να μειώσει το χρέος της σε διαχειρίσιμα επίπεδα.
Όμως η συμφωνία έχει μεγάλη σημασία για πολλούς λόγους. Πρώτον, πιθανότατα θα λειτουργήσει ως πείραμα σε τυχόν μελλοντικές αναδιοργανώσεις στην ευρωζώνη, παρά τις δηλώσεις των επισήμως περί του αντιθέτου.
Η ανακούφιση από το χρέος που θα αποκομίζει η Ελλάδα, πιθανότατα θα αποδειχθεί τονωτική για τους πολιτικούς σε άλλες χρεωμένες χώρες όπως η Πορτογαλία ή και η Ιταλία ή η Ιρλανδία, στο μέλλον, ειδικά όταν σταθμίζεται μαζί με απαιτήσεις για περισσότερη λιτότητα.
Δεύτερον, η συμφωνία ήδη, από αρκετές απόψεις, καθορίζει την μελλοντική μορφή της αγοράς ομολόγων της ευρωζώνης και μάλιστα με όχι ιδιαίτερα υγιή τρόπο. Το ζήτημα της «προτεραιότητας στην αποπληρωμή» (seniority) είναι μεγάλος φόβος για κάποιους επενδυτές. Η προτεραιότητα που εξασφάλισαν θεσμοί όπως η ΕΚΤ και η European Investment Bank στην εν λόγω συμφωνία, ίσως να μην έχει μεγάλη σημασία στις καλές εποχές. Όμως, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι διεθνείς επενδυτές έχουν αφήσει τις περιφερειακές αγορές ομολόγων στην τύχη τους, η σκέψη ότι υπάρχουν ομολογιούχοι που μπορεί ξαφνικά να αυτοανακηρυχθούν «ανώτεροι» είναι πολύ ενοχλητική.
Η πιθανή χρήση των ρητρών CACs είναι επίσης κάτι που θα πρέπει οι επενδυτές στα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης να συνηθίσουν για όλα τα νέα χρεόγραφα της ευρωζώνης. Αυτό ίσως δεν είναι κακό, αλλά η χρήση τους στην Αθήνα δείχνει το πώς εισάγεται ένα επιπλέον στοιχείο πιστωτικού κινδύνου για τους επενδυτές ομολόγων.
Αν κοιτάξουμε από μια απόσταση, τα μεγάλα ζητήματα στην κρίση της ευρωζώνης παραμένουν άλυτα. Η συμφωνία ανταλλαγής είναι μόνο ένα ακόμη βήμα στην μακρά στρατηγική της Ευρώπης να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο.
Είναι γεγονός ότι το κλείσιμο της ελληνικής συμφωνίας μαζί με την φθηνή ρευστότητα της ΕΚΤ θα επιτρέψουν στους ρυθμιστές να πάρουν μια ανάσα. Όμως, όπως είπε ένας κεντρικός τραπεζίτης εκτός της ευρωζώνης «Το να κερδίζεις χρόνο αποδίδει, μόνο όταν χρησιμοποιείς αυτό το χρόνο με κάποιο σκοπό.»
Από αυτή την άποψη, η στρατηγική δεν μπορεί να ανακηρυχθεί απόλυτη επιτυχία, παρά τις περιχαρείς δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής. Εξακολουθούν να πρέπει να διασφαλίσουν ότι το οχυρό για την προστασία της Ιταλίας και της Ισπανίας, κυρίως, είναι επαρκές.
Ο κίνδυνος τώρα, ακόμη και την ώρα που η Ελλάδα κλείνει την συμφωνία με τους πιστωτές της, είναι να επαναληφθεί το γνωστό μοτίβο: Οι ρυθμιστές να πετύχουν κάτι, οι αγορές να εφησυχάσουν και να χαθεί ο δυναμισμός πριν τελειώσει η δουλειά. Οι επενδυτές έχουν δείξει υπομονή μέχρι στιγμής στο έτος. Όμως οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το ράλι στις αγορές ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας παραμένουν σαθρές, με πολλούς διεθνείς επενδυτές να παραμένουν στο περιθώριο. Yπάρχει ακόμη σκληρή δουλειά για την υπόλοιπη ευρωζώνη".
Πηγές ειδήσεων: "Financial Times", "Πρώτο Θέμα"
Θελεις να κινητοποιηθεις;
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Τρίτη 13 Μαρτίου 2012
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012
Κούρεμα (PSI) των ομολόγων και ασφαλιστικά ταμεία - πως έχει η κατάσταση σήμερα...
Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, για όλους μας, είχε η επιτυχής ολοκλήρωση του κουρέματος των ομολόγων. Καταρχήν, διάχυτος είναι ο προβληματισμός για το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων μετά το κούρεμα των ομολόγων που είχαν στην κατοχή τους. Παρότι οι κίνδυνοι είχαν επισημανθεί εδώ και καιρό (διαβάστε εδώ αναλυτικά) αξίζει να δούμε πως έχει η κατάσταση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας συμμετοχής.
Η κυβέρνηση για πολλοστή φορά, διαβεβαιώνει πως δε συντρέχει λόγος ανησυχίας όμως με την ανεργία να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων ειναι δεδομένο πως θα τεθεί και πάλι επί τάπητος, δεδομένου ότι παρά τις όποιες υποσχέσεις, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για "κάλυψη" του κουρεμένου ποσού από την κυβέρνηση. Βέβαια το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αφού ως γνωστόν τα ασφαλιστικά ταμεία αγόρασαν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, ως μια ασφαλής και σχεδόν υποχρεωτική επένδυση, ενώ για κάποια από αυτά η επένδυση έγινε χωρίς να το έχουν εις γνώσην τους (δείτε εδώ σχετικά.
Τις ανησυχίες αυτές έχουν ενισχύσει έγκριτοι οικονομολόγοι (αν και δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να δεις αυτά που έρχονται), με πιο πρόσφατο τoν καθηγητή Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Διονύση Χιόνη ο οποίος σε συνέντευξή του στο Newsit δήλωσε ότι "τα ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν ζημιές μεγαλύτερες των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, απώλειες από ομόλογα τα οποία είχαν στην κατοχή τους και τα χρησιμοποιούσαν ως εγγύηση προκειμένουν να βρουν ρευστότητα και έτσι να ανταποκρίονται στις ανάγκες που δημιουργούνται για την καταβολή των συντάξεων, των εφάπαξ και της ιατροφαρμακευτικής περιθαλψης".
Στο ερώτημα εάν με την αυξανόμενη ανεργία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα τα ασφαλιστικά ταμεία ο κύριος Χιόνης απάντησε "η αύξηση της ανεργίας θα επιβάρυνε ούτως ή άλλως τα ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα μετά την περιοκοπη των ομολόγων και τη μη υποκατάσταση αυτής της απώλειας με κάτι άλλο η ζημιά θα γινει ακόμη μεγαλύτερη. Και ενα κεντρικό ζητούμενο είναι πως θα μπορεσουν τα ασφλαλιστικά ταμεία να ανταποκριθούν σε ολα αυτά. Το ελληνικό δημόσιο έχει πει οτι θα αναπληρώσει αυτές τις απώλειες με τη διάθεση κάποιων περιουσιακών στοιχείων, οικοπέδων και ακινήτων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Το μεγάλο ερώτημα που υπάρχει ειναι εάν αυτά που θα δώσει το ελληνικό δημόσιο για την περικοπή των ελληνικών ομολόγων μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά των απωλειών που έχουν γίνει από τα ομόλογα. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά. Μόνο το ΙΚΑ για παράδειγμα χάνει γύρω στα 3 με 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ".
Όλα αυτά επιτείνονται με τη υποχρεωτική συμμετοχή όλων των ομολογιούχων στο κούρεμα, πράγμα που θα βάλει στη διαδικασία ακόμα κι εκείνα τα ταμεία που ψήφισαν ενάντια στην ένταξη τους (διαβάστε εδώ αναλυτικά). Όσο αφορά τ' ασφαλιστικά ταμεία βέβαια εκείνοι που ψήφισαν ενάντια έπραξαν σύμφωνα με τα συμφέροντα των ταμείων τους και με βάση τις υποχρεώσεις τους - το αν αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση (την οποία θα παρακαλούσαμε να σταματήσει να μιλάει για "εθνική προσπάθεια" - οι τράπεζες που θ' ανακεφαλαιωθούν για 4η φορά σε 2 1/2 χρόνια γιατί δεν θα σηκώσουν καθόλου βάρος; Ας είμαστε σοβαροί επομένως) είναι άλλο θέμα.
Παράλληλα να τονίσουμε ότι οι απειλές για δικτατορικές αλλαγές στις κυβερνήσεις των ταμείων που δε συμμετείχαν στην οικονομική διακόρευσή τους εθελοντικά είναι τουλάχιστον απαράδεκτες και καλό θα είναι να πρυτανεύσει λογική και να μη γίνει τέτοια απόπειρα. Ο κύριος Βενιζέλος, που από βουλευτής και αποτυχημένος υποψήφιος αρχηγός έγινε τιμητής των πάντων, θα πρέπει να ανατρέξει στο νομικό του παρελθόν και να θυμηθεί κατά πόσο προστατεύεται νομικά ή όχι το παρόν διοικητικό μοντέλο καθώς επίσης και το τι υποχρεώσεις έχουν οι διοικήσεις τους που στην ουσία τους επιβάλλουν να προστατεύουν το ΣΥΝΟΛΟ της περιουσίας των ταμείων τους...Κάτι βέβαια που ούτε η κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε να κάνει αλλά ούτε η Κομισιόν, η οποία μέσω της τρόικας, επιβάλλει όρους και συμφωνίες...
Για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και στην χώρα μπορείτε ν' ανατρέξετε εδώ.
Η κυβέρνηση για πολλοστή φορά, διαβεβαιώνει πως δε συντρέχει λόγος ανησυχίας όμως με την ανεργία να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων ειναι δεδομένο πως θα τεθεί και πάλι επί τάπητος, δεδομένου ότι παρά τις όποιες υποσχέσεις, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για "κάλυψη" του κουρεμένου ποσού από την κυβέρνηση. Βέβαια το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αφού ως γνωστόν τα ασφαλιστικά ταμεία αγόρασαν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, ως μια ασφαλής και σχεδόν υποχρεωτική επένδυση, ενώ για κάποια από αυτά η επένδυση έγινε χωρίς να το έχουν εις γνώσην τους (δείτε εδώ σχετικά.
Τις ανησυχίες αυτές έχουν ενισχύσει έγκριτοι οικονομολόγοι (αν και δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να δεις αυτά που έρχονται), με πιο πρόσφατο τoν καθηγητή Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Διονύση Χιόνη ο οποίος σε συνέντευξή του στο Newsit δήλωσε ότι "τα ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν ζημιές μεγαλύτερες των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, απώλειες από ομόλογα τα οποία είχαν στην κατοχή τους και τα χρησιμοποιούσαν ως εγγύηση προκειμένουν να βρουν ρευστότητα και έτσι να ανταποκρίονται στις ανάγκες που δημιουργούνται για την καταβολή των συντάξεων, των εφάπαξ και της ιατροφαρμακευτικής περιθαλψης".
Στο ερώτημα εάν με την αυξανόμενη ανεργία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα τα ασφαλιστικά ταμεία ο κύριος Χιόνης απάντησε "η αύξηση της ανεργίας θα επιβάρυνε ούτως ή άλλως τα ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα μετά την περιοκοπη των ομολόγων και τη μη υποκατάσταση αυτής της απώλειας με κάτι άλλο η ζημιά θα γινει ακόμη μεγαλύτερη. Και ενα κεντρικό ζητούμενο είναι πως θα μπορεσουν τα ασφλαλιστικά ταμεία να ανταποκριθούν σε ολα αυτά. Το ελληνικό δημόσιο έχει πει οτι θα αναπληρώσει αυτές τις απώλειες με τη διάθεση κάποιων περιουσιακών στοιχείων, οικοπέδων και ακινήτων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Το μεγάλο ερώτημα που υπάρχει ειναι εάν αυτά που θα δώσει το ελληνικό δημόσιο για την περικοπή των ελληνικών ομολόγων μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά των απωλειών που έχουν γίνει από τα ομόλογα. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά. Μόνο το ΙΚΑ για παράδειγμα χάνει γύρω στα 3 με 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ".
Όλα αυτά επιτείνονται με τη υποχρεωτική συμμετοχή όλων των ομολογιούχων στο κούρεμα, πράγμα που θα βάλει στη διαδικασία ακόμα κι εκείνα τα ταμεία που ψήφισαν ενάντια στην ένταξη τους (διαβάστε εδώ αναλυτικά). Όσο αφορά τ' ασφαλιστικά ταμεία βέβαια εκείνοι που ψήφισαν ενάντια έπραξαν σύμφωνα με τα συμφέροντα των ταμείων τους και με βάση τις υποχρεώσεις τους - το αν αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση (την οποία θα παρακαλούσαμε να σταματήσει να μιλάει για "εθνική προσπάθεια" - οι τράπεζες που θ' ανακεφαλαιωθούν για 4η φορά σε 2 1/2 χρόνια γιατί δεν θα σηκώσουν καθόλου βάρος; Ας είμαστε σοβαροί επομένως) είναι άλλο θέμα.
Παράλληλα να τονίσουμε ότι οι απειλές για δικτατορικές αλλαγές στις κυβερνήσεις των ταμείων που δε συμμετείχαν στην οικονομική διακόρευσή τους εθελοντικά είναι τουλάχιστον απαράδεκτες και καλό θα είναι να πρυτανεύσει λογική και να μη γίνει τέτοια απόπειρα. Ο κύριος Βενιζέλος, που από βουλευτής και αποτυχημένος υποψήφιος αρχηγός έγινε τιμητής των πάντων, θα πρέπει να ανατρέξει στο νομικό του παρελθόν και να θυμηθεί κατά πόσο προστατεύεται νομικά ή όχι το παρόν διοικητικό μοντέλο καθώς επίσης και το τι υποχρεώσεις έχουν οι διοικήσεις τους που στην ουσία τους επιβάλλουν να προστατεύουν το ΣΥΝΟΛΟ της περιουσίας των ταμείων τους...Κάτι βέβαια που ούτε η κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε να κάνει αλλά ούτε η Κομισιόν, η οποία μέσω της τρόικας, επιβάλλει όρους και συμφωνίες...
Για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και στην χώρα μπορείτε ν' ανατρέξετε εδώ.
Σάββατο 10 Μαρτίου 2012
Η τρόικα και οι αντοχές μας / "Αλίμονο στην χώρα που κυβερνάτε από Βενιζέλους, από ανθρώπους που διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα"
Ένα ενδιαφέρον άρθρο αναδημοσιεύουμε σήμερα από την εφημερίδα "Το Βήμα" και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ακαδημαϊκού Αδαμάντιου Πεπελάση από το περιοδικό "LiFo".
Ξεκινώντας από το άρθρο, αυτό αναφέρεται στην κυβέρνηση Παπαδήμου και τις σχέσεις της χώρας μας με την τρόικα, γραμμένο από τον Γ.Πρετεντέρη. Είναι σαφέστατα υποστηρικτικό της κυβέρνησης (αλίμονο κιόλας!) αλλά κρατάει μια κριτική στάση-σημείο των καιρών:
Η συνέντευξη του κ.Πεπελάση είναι σαφέστατα πιο "ελεύθερη" κι ενδιαφέρουσα. Αξίζει να διαβάσετε τα πιο ενδιαφέροντα αποσπάσματά της που παραθέτουμε παρακάτω:
"Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;
-Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.
Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;
-Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.
Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;
-Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.
Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;
-Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
-Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.
Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
-Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β’ Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.
Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.
-Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.
Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;
-Ναι, ναι, ναι…Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται π πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι’ αυτούς σημαντικά; Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;
Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;
-Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ’ άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.
Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;
-Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας. Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική. Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν! Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;
Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη;
-Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.
Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;
-Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ’ αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.
Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι’ αυτή;
-Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ’ αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.
Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης;
-Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.
Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο;
-Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.
Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;
-Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας; Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.
Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;
-Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ’ όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.
Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;
-Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ’ αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;
Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;
-Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας… Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια αξίες και ιδανικά."
Ξεκινώντας από το άρθρο, αυτό αναφέρεται στην κυβέρνηση Παπαδήμου και τις σχέσεις της χώρας μας με την τρόικα, γραμμένο από τον Γ.Πρετεντέρη. Είναι σαφέστατα υποστηρικτικό της κυβέρνησης (αλίμονο κιόλας!) αλλά κρατάει μια κριτική στάση-σημείο των καιρών:
Η συνέντευξη του κ.Πεπελάση είναι σαφέστατα πιο "ελεύθερη" κι ενδιαφέρουσα. Αξίζει να διαβάσετε τα πιο ενδιαφέροντα αποσπάσματά της που παραθέτουμε παρακάτω:
"Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;
-Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.
Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;
-Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.
Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;
-Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.
Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;
-Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
-Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.
Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
-Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β’ Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.
Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.
-Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.
Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;
-Ναι, ναι, ναι…Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται π πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι’ αυτούς σημαντικά; Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;
Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;
-Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ’ άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.
Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;
-Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας. Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική. Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν! Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;
Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη;
-Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.
Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;
-Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ’ αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.
Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι’ αυτή;
-Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ’ αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.
Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης;
-Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.
Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο;
-Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.
Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;
-Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας; Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.
Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;
-Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ’ όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.
Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;
-Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ’ αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;
Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;
-Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας… Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια αξίες και ιδανικά."
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
Συζητήσεις με το ΔΝΤ για Μνημόνιο από το 2009 / Ξεκίνησε το ξεπούλημα της περιουσίας του Δημοσίου - Κασσιόπη Κέρκυρας το 1ο που "φεύγει"
Είδηση: Μέχρι στιγμής γνωρίζαμε ότι οι επαφές της Ελλάδας και συγκεκριμένα του Γ. Παπανδρέου με το ΔΝΤ ξεκίνησαν μεταξύ Νοεμβρίου- Δεκεμβρίου 2009 (λεπτομέρειες εδώ). Ωστόσο σύμφωνα με απόρρητα αρχεία του παγκόσμιου δίκτυου πληροφοριών Stratfor που έρχονται στο φως, η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ φαίνεται να ετοιμαζόταν από τον Ιούνιο του 2009!
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», η αμερικάνικη ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών Stratfor φέρεται να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέκα μήνες πριν γίνει η επίσημη αναγγελία από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ειδικότερα, από τα έγγραφα που αποκαλύπτει το Wikileaks, προκύπτει ότι η Stratfor είχε δύο πληροφοριοδότες στην Ελλάδα (GR001 και GR101). Τον Ιούνιο του 2009, ένας υπάλληλος της μυστικής υπηρεσίας, αρμόδιος και για την περιοχή των Βαλκανίων, απέστειλε στους συναδέλφους του ένα e-mail με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3», μαζί με ένα συνημμένο αρχείο κειμένου, όπου περιέγραφε θέματα στα οποία έπρεπε να δοθεί «ιδιαίτερη βαρύτητα».
Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε: «Πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους».
Να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2009 που εστάλη το συγκεκριμένο email δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι το έλλειμμα ήταν σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα, καθώς το ταμειακό έλλειμμα 10%αποκαλύφθηκε μόλις στα τέλη του καλοκαιριού. Αυτό δείχνει ότι οι πληροφορίες για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ υπήρχαν και διακινούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες πολύ πριν την πραγματική αναγγελία που έγινε πολλούς μήνες μετά.
Σχόλιο: Θυμηθείτε τι έλεγε ο Στρος-Καν για τις συζητήσεις που είχε με τον Παπανδρέου την ίδια περίοδο που εκείνος έπαιζε το έργο "Λεφτά Υπάρχουν" με μεγάλη επιτυχία στον ελληνικό λαό. Τελικά αποδεικνύεται πως η προεργασία είχε ξεκινήσει νωρίτερα και μάλιστα χωρίς να είναι γνωστό το μέγεθος του ελλείματος. Εμείς αλήθεια τι μπορούμε να υποθέσουμε για τις προθέσεις αυτών που συζητούσαν πίσω από την πλάτη μας; Καλύτερα ν' αποφύγουμε τις θεωρίες, που μάλλον στην περίπτωση αυτή είναι πραγματικές...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Αν γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου λίγους μήνες πίσω, θα θυμηθούμε τον Γιώργο Παπανδρέου "έξω φρενών" με την τρόικα ν' ανακοινώνει "νομοθετικές ρυθμίσεις" που θα "προστάτευαν" την Δημόσια περιουσία, ενώ είχαμε και τις κωμικές τοποθετήσεις του κυρίου Παμπούκη που χρησιμοποιούσε ινδιάνικα ρητά για να τονίσει το πόσο δοσμένη ήταν η κυβέρνηση Παπανδρέου στην όλη ιδέα της "διατήρησης" της Δημόσιας περιουσίας (όλο το ιστορικό βρίσκεται εδώ). Έλα όμως που οι καιροί άλλαξαν... Έτσι Σύμφωνα με πληροφορίες, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (το οποίο όπως έχουμε δείξει εδώ είναι πραγματικά υπεράνω των πάντων στην χώρα μας) πρόκειται να προχωρήσει στη διαγωνιστική διαδικασία για το ακίνητο στην Κασσιόπη της Κέρκυρας. Το εμβαδόν του γεωτεμαχίου είναι περίπου 490 στρέμματα και σχεδόν το μισό αποτελεί ιδιωτική δασική έκταση, ενώ σε αυτό υπάρχει και μία μικρή φυσική λίμνη. Η αξιοποιήσιμη έκταση εκτιμάται σε περίπου 178.000 τ.μ. Το ακίνητο έχει μια ακτογραμμή μήκους περίπου 725μ και συνορεύει με τη Χερσόνησο της Κασσιόπης, στην Κέρκυρα. Το συγκεκριμένο ακίνητο είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και βρίσκεται σε περιοχή της Κέρκυρας με χαμηλή μέχρι σήμερα αξιοποίηση και συνεπώς η δυνατότητα αξιοποίησής του και η απορρέουσα αξία θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα υψηλές. Το ακίνητο προτείνεται για αποκλειστική χρήση ή για ανάπτυξη συγκροτήματος με έμφαση σε παραθεριστικές κατοικίες και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες τουρισμού αναψυχής. "Το Ελληνικό Δημόσιο σκοπεύει να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να διευκολύνει την αξιοποίηση και ανάπτυξη του ακινήτου" - κοινώς "ας καεί το πελεκούδι, εμείς προκειμένου να πάρουμε μια καλή τιμή δεν θα υπολογίσουμε τίποτα". Αυτά για να πειστούν και οι πλέον αφελείς, για το τι εννοούν οι κυβερνήσεις μας όταν χρησιμοποιούν τη λέξη "αξιοποίηση" και δεν πίστευαν τις πληροφορίες για εκπονημένο σχέδιο ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας (το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ).
Πηγές ειδήσεων: "Επίκαιρα", "Νέα"
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», η αμερικάνικη ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών Stratfor φέρεται να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέκα μήνες πριν γίνει η επίσημη αναγγελία από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ειδικότερα, από τα έγγραφα που αποκαλύπτει το Wikileaks, προκύπτει ότι η Stratfor είχε δύο πληροφοριοδότες στην Ελλάδα (GR001 και GR101). Τον Ιούνιο του 2009, ένας υπάλληλος της μυστικής υπηρεσίας, αρμόδιος και για την περιοχή των Βαλκανίων, απέστειλε στους συναδέλφους του ένα e-mail με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3», μαζί με ένα συνημμένο αρχείο κειμένου, όπου περιέγραφε θέματα στα οποία έπρεπε να δοθεί «ιδιαίτερη βαρύτητα».
Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε: «Πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους».
Να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2009 που εστάλη το συγκεκριμένο email δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι το έλλειμμα ήταν σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα, καθώς το ταμειακό έλλειμμα 10%αποκαλύφθηκε μόλις στα τέλη του καλοκαιριού. Αυτό δείχνει ότι οι πληροφορίες για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ υπήρχαν και διακινούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες πολύ πριν την πραγματική αναγγελία που έγινε πολλούς μήνες μετά.
Σχόλιο: Θυμηθείτε τι έλεγε ο Στρος-Καν για τις συζητήσεις που είχε με τον Παπανδρέου την ίδια περίοδο που εκείνος έπαιζε το έργο "Λεφτά Υπάρχουν" με μεγάλη επιτυχία στον ελληνικό λαό. Τελικά αποδεικνύεται πως η προεργασία είχε ξεκινήσει νωρίτερα και μάλιστα χωρίς να είναι γνωστό το μέγεθος του ελλείματος. Εμείς αλήθεια τι μπορούμε να υποθέσουμε για τις προθέσεις αυτών που συζητούσαν πίσω από την πλάτη μας; Καλύτερα ν' αποφύγουμε τις θεωρίες, που μάλλον στην περίπτωση αυτή είναι πραγματικές...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Αν γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου λίγους μήνες πίσω, θα θυμηθούμε τον Γιώργο Παπανδρέου "έξω φρενών" με την τρόικα ν' ανακοινώνει "νομοθετικές ρυθμίσεις" που θα "προστάτευαν" την Δημόσια περιουσία, ενώ είχαμε και τις κωμικές τοποθετήσεις του κυρίου Παμπούκη που χρησιμοποιούσε ινδιάνικα ρητά για να τονίσει το πόσο δοσμένη ήταν η κυβέρνηση Παπανδρέου στην όλη ιδέα της "διατήρησης" της Δημόσιας περιουσίας (όλο το ιστορικό βρίσκεται εδώ). Έλα όμως που οι καιροί άλλαξαν... Έτσι Σύμφωνα με πληροφορίες, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (το οποίο όπως έχουμε δείξει εδώ είναι πραγματικά υπεράνω των πάντων στην χώρα μας) πρόκειται να προχωρήσει στη διαγωνιστική διαδικασία για το ακίνητο στην Κασσιόπη της Κέρκυρας. Το εμβαδόν του γεωτεμαχίου είναι περίπου 490 στρέμματα και σχεδόν το μισό αποτελεί ιδιωτική δασική έκταση, ενώ σε αυτό υπάρχει και μία μικρή φυσική λίμνη. Η αξιοποιήσιμη έκταση εκτιμάται σε περίπου 178.000 τ.μ. Το ακίνητο έχει μια ακτογραμμή μήκους περίπου 725μ και συνορεύει με τη Χερσόνησο της Κασσιόπης, στην Κέρκυρα. Το συγκεκριμένο ακίνητο είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και βρίσκεται σε περιοχή της Κέρκυρας με χαμηλή μέχρι σήμερα αξιοποίηση και συνεπώς η δυνατότητα αξιοποίησής του και η απορρέουσα αξία θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα υψηλές. Το ακίνητο προτείνεται για αποκλειστική χρήση ή για ανάπτυξη συγκροτήματος με έμφαση σε παραθεριστικές κατοικίες και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες τουρισμού αναψυχής. "Το Ελληνικό Δημόσιο σκοπεύει να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να διευκολύνει την αξιοποίηση και ανάπτυξη του ακινήτου" - κοινώς "ας καεί το πελεκούδι, εμείς προκειμένου να πάρουμε μια καλή τιμή δεν θα υπολογίσουμε τίποτα". Αυτά για να πειστούν και οι πλέον αφελείς, για το τι εννοούν οι κυβερνήσεις μας όταν χρησιμοποιούν τη λέξη "αξιοποίηση" και δεν πίστευαν τις πληροφορίες για εκπονημένο σχέδιο ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας (το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ).
Πηγές ειδήσεων: "Επίκαιρα", "Νέα"
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012
Αγώνας των συνδικάτων για υπογραφή κλαδικών συμβάσεων και αποφυγή κουρέματος των ομολόγων / Αύξηση αντικειμενικών αξιών = Αύξηση 20 διαφορετικών φόρων
Είδηση: Δύο δύσκολα μέτωπα έχουν ανοίξει τα συνδικάτα. Καταρχήν στον «αέρα» βρίσκεται η προσπάθεια για υπογραφή κλαδικών συμβάσεων έως τα μέσα Μαΐου, λόγω της απροθυμίας των εργοδοτών. Εφόσον κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα θα «καταρρεύσουν» στα επίπεδα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, όπως ορίζεται στο νέο μνημόνιο δηλαδή με τον κατώτατο όριο των 586 ευρώ της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, μείωση που σε πολλές περιπτώσεις θα ξεπερνά το 50% ή 60%.
Το νέο μνημόνιο προβλέπει ότι οι κλαδικές συμβάσεις που θα υπογραφούν έως τις 14 Μαΐου θα ισχύσουν αντί των κατώτερων κλαδικών αμοιβών και των τεσσάρων επιδομάτων (τέκνων, ωρίμανσης, σπουδών, επικινδυνότητας) που προβλέπονται στο σχετικό νόμο. Για το λόγο αυτό, ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης προέτρεψε εργοδότες και εργαζόμενους να υπογράψουν κλαδικές συμβάσεις, προκειμένου να διασώσουν ό,τι μπορούν από τις υφιστάμενες αμοιβές. Η ΓΣΕΕ προέτρεψε τις Ομοσπονδίες - μέλη της να προχωρήσουν σε κλαδικές συμβάσεις «ακόμη και με το πιστόλι στον κρόταφο», γιατί αυτό θα είναι προτιμότερο από αυτό που θα προκύψει μετά την 14η Μαΐου.
Ωστόσο, παρ' ότι σε επίπεδο ηγεσίας, οι εργοδοτικοί φορείς επιθυμούν την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων, μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων αντιδρούν και προαναγγέλλουν την αποχώρησή τους από τις εργοδοτικές οργανώσεις. Επιχειρηματίες που θα αποχωρήσουν από τις ομοσπονδίες δεν θα δεσμεύονται να εφαρμόσουν τη σύμβαση, ως εκ τούτου θα μπορούν να προχωρήσουν σε προσαρμογή των αμοιβών στα κατώτατα όρια της ΕΓΣΣΕ.
Την ίδια ώρα, μαίνεται η μάχη της "εθελοντικής" συμμετοχής των ασφαλιστικών ταμείων στο κούρεμα των ομολόγων. Πρόσφατα μάλιστα, και επί τρεις ώρες, Ευάγγελος Βενιζέλος και Γιώργος Κουτρουμάνης προήδρευσαν σε ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή όλων των προέδρων των Ασφαλιστικών Ταμείων, με θέμα τη συμμετοχή των αποθεματικών τους στο PSI+. Η πραγματοποίηση της σύσκεψης αποφασίστηκε καθώς η πλειοψηφία των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων αντιδρά στην προοπτική του κουρέματος, που σημαίνει ότι τα αποθεματικά των Ταμείων, απομειώνονται κατά 53,5% (το ισόποσο της διαγραφής επί της ονομαστικής αξίας των ομολόγων), ενώ έντονη είναι αντίδρασή τους στο γεγονός οτι οι καταθέσεις που τηρούσαν υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδος μετατράπηκαν σε ομόλογα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πρόεδροι των Ταμείων αναφέρουν πως ουδέποτε ερωτήθησαν για την μετατροπή των καταθέσεων σε ομόλογα (διαβάστε εδώ χαρακτηριστικά) και αρνούνται τη συμμετοχή τους στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής, η οποία ωστόσο με την ενεργοποίηση των CACs θα γίνει υποχρεωτική.
Σημειώνεται ότι η περιουσία των Ασφαλιστικών Ταμείων που έχει επενδυθεί υποχρεωτικά σε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου ξεπερνά τα 22- 23 δισ. ευρώ. Άλλα 7,7 δισ. διαχειρίζονται μόνα τους τα Ταμεία. Η ΑΔΕΔΥ που συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια 3-4 ταμείων (ΤΕΑΔΥ, ταμείο πρόνοιας, μετοχικό ταμείο) καταψηφίσε την απόφαση για κούρεμα. Πάντως τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα περικοπής του ελληνικού χρέους αποφάσισαν τα Διοικητικά Συμβούλια οκτώ ασφαλιστικών Ταμείων και της ΑΕΔΑΚ. Τα Ταμεία αυτά είναι το ΙΚΑ και το Επικουρικό Ταμείο του ΙΚΑ, ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων ΟΓΑ, το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (ΜΤΠΥ), το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), το Ταμείο Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ), η Ανώνυμη Εταιρεία Διαχειρίσεως Αμοιβαίων Κεφαλαίων Ασφαλιστικών Οργανισμών (ΑΕΔΑΚ)και ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών ΟΑΕE.
To Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ) που διαχειρίζεται άμεσα ομόλογα αξίας 1,4 δισ. ευρώ, το Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ), στο οποίο ασφαλίζονται νομικοί, υγειονομικοί κ.λ.π., το Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα (ΤΑΠΙΤ), το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ), το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ), και το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Πρόνοιας των Απασχολουμένων στα Σώματα Ασφαλείας (ΤΕΑΠΑΣΑ), ψήφισαν ενάντια στη συμμετοχή τους.
Σχόλιο: Η "Κερκόπορτα" άνοιξε λοιπόν για εκατομμύρια εργαζομένους όπως είχαμε επισημάνει πρόσφατα (δείτε εδώ την διεξοδική μας ανάρτηση για τις μειώσεις των μισθών). Και η "φαρισαϊκή" παρότρυνση του κυρίου Κουτρουμάνη για άμεση υπογραφή συμβάσεων δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψιν αφού η παρούσα κυβέρνηση έχει περάσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα δεν καθορίζονται με διαπραγματεύσεις αλλά με "υπουργική" (βλ. τροϊκανή) απόφαση (λεπτομέρειες εδώ).
Οι καιροί πάντως είναι τέτοιοι που επιβάλλονται ακραίες ενέργειες - τα πράγματα νομίζουμε είναι απλά: άμεση δημοσίευση εκείνων των επιχειρήσεων που ΔΕΝ θέλουν να συμμετάσχουν σε κλαδικές συμφωνίες και παρότρυνση της κοινωνίας για μποϊκοτάζ. Αφού κάποιοι δεν κατανοούν ότι σε τέτοιες εποχές υπάρχει ανάγκη για κοινωνική αλληλεγγύη και το βλέπουν ως ευκαιρία για αυξήσουν τα κέρδη τους εις βάρος των εργαζομένων τους, νομίζουμε ότι επιβάλλεται να διασυρθούν δημοσίως και να συρθούν έτσι δια της ψυχολογικής βίας σε συμφωνία. Η μη υπογραφή συλλογικών συμβάσεων είναι καθαρά κοντόφθαλμη πολιτική - αν δεν υπάρχουν χρήματα στις τσέπες του κόσμου δεν θα υπάρχει κατανάλωση. Και με τις εποχές ιδιαίτερα δύσκολες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι ευκαιρίες για μαζικές εξαγωγές με περιθώριο κέρδους είναι λίγες...
Το δεύτερο ζήτημα, αυτό της προσπάθειας της ΓΣΕΕ, των επιστημονικών φορέων και της ΑΔΕΔΥ για την μη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο κούρεμα είναι εξίσου ενδιαφέρον. Από την μια το κράτος υποχρέωσε τ' ασφαλιστικά ταμεία να επενδύσουν στα ομόλογα του Δημοσίου και σε πολλές περιπτώσεις αυτό έγινε ενώ ήταν ήδη γνωστό ότι το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο (πολλές φορές δε και σε συμπαιγνία με την ΤτΕ). Από την άλλη δε φρόντισε για την εξαίρεσή τους από το "κούρεμα", επιβαρύνοντας δηλαδή ηθελημένα το ασφαλιστικό μας σύστημα, για να μπορεί αργότερα να έχει δικαιολογία για νέες μειώσεις σε συντάξεις και παροχές. Και σαν τρίτο, (και όπως καταγγέλει η ΑΔΕΔΥ) μόλις είδε στις συνελεύσεις των διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων ότι η "εθελοντική" συμμετοχή δεν περνάει, προχώρησε μέσω των προέδρων που ελέγχει σε "διακοπές" των συνεδριάσεων ώστε να υπάρξουν πιέσεις - πράγμα που κατάφερε σε ορισμένες περιπτώσεις (βλ. ΟΠΑΔ).
Το τι θα γίνει τελικά δεν το γνωρίζουμε. Είμαστε πάντως σχεδόν σίγουροι ότι κάποια ταμεία δε συμμετέχουν "εθελοντικά" στο κούρεμα γιατί θεωρούν ότι δεν τους συμφέρει, και ορισμένα άλλα θα το κάνουν λαμβάνοντας ρητές δεσμεύσεις για "κάλυψη" της χασούρας (το πως θα γίνει αυτό άγνωστο). Το τι θα γίνει με αυτούς που θα πουν όχι (π.χ. ΕΤΑΑ) είναι επίσης άγνωστο, δεδομένου ότι όλα θα κριθούν από το ποσοστό συμμετοχής. Αν αυτό είναι τέτοιο ώστε να υποχρεωθούν να συμμετάσχουν και αυτά δεν αποκλείουμε προσφυγές στη δικαιοσύνη (όπως έχει γίνει ήδη ενάντια στην ΤτΕ για κακή διαχείριση των διαθέσιμών τους) με ότι αυτό συνεπάγεται...Η κυβέρνηση πάντως δια του κυρίου Βενιζέλου έχει γίνει έξω φρενών το θέμα και προτίθεται να προχωρήσει σε "εκπτώσεις" των διοικήσεων των ταμείων. Για τέτοια δημοκρατία μιλάμε, στη χώρα που τη γέννησε.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Η παλιά ρήση ότι "ο πάτος έχει και πάνω μέρος αλλά και έχει και κάτω", βρίσκει τέλεια εφαρμογή στη σημερινή Ελλάδα. Κι εκεί που κανείς δεν πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα, η προγραμματισμένη αύξηση των αντικειμενικών τιμών, λόγω της εξίσωσής τους με τις εμπορικές τον Ιούνιο, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα αφού θα συμπαρασύρει προς τα πάνω είκοσι συνολικά φόρους και τέλη. Μόνο στην Αττική, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει μια μέση απόκλιση αντικειμενικών - αγοραίων τιμών της τάξεως του 40%, που ωστόσο ξεπερνά ακόμη και το 100% σε περιοχές όπου οι αντικειμενικές είναι πολύ χαμηλές (έχουν να αναπροσαρμοστούν από το 2007) με συνέπεια η εξίσωσή τους να συμπαρασύρει ανοδικά 20 φόρους και τέλη που συνδέονται με τη φορολόγηση ακινήτων.
Οι 20 φόροι που αυξάνονται:
1. Τεκμήρια διαβίωσης για ιδιόκτητη ή μισθωμένη α' και β' κατοικία (αναλόγως εμβαδού - Τιμή Ζώνης)
2. Τεκμαρτό εισόδημα ιδιοχρησιμοποίησης επαγγελματικής στέγης (18% - 45% επί του εισοδήματος που προκύπτει από το τεκμήριο)
3. ΦΠΑ στην αγορά νεόδμητων και στην αντιπαροχή (23%)
4. Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων (8% - 10%)
5. Φόρος Χρησικτησίας (8% - 10%)
6. Φόρος ανταλλαγής (4% - 5%)
7. Φόρος Διανομής Ακινήτων (2%-2,5%)
8. Δημοτικός Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων (3% επί φόρου μεταβίβασης)
9. Τέλη υπέρ Ταμείου Νομικών (6,5 + 1,25 τοις χιλίοις)
10. Πρόσθετο Τέλος Μεταγραφής Συμβολαίων (4,5 - 7,5 τοις χιλίοις)
11. Φόρος κληρονομιάς ή γονικής παροχής (τρεις κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό συγγένειας, 5% - 10%, 5% - 20%, 20% - 40%)
12. Φόρος δωρεάς (τρεις κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό συγγένειας, 1% - 20%, 10% - 30%, 20% - 40%)
13. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (2 τοις χιλίοις - 2% για φυσικά πρόσωπα)
14. Ετήσιο Τέλος Ακινήτων μέσω ΔΕΗ (3-20 ευρώ/τ.μ.)
15. Τέλος Ακίνητης Περιουσίας - ΤΑΠ (0,25 - 0,35 τοις χιλίοις)
16. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας Υπεράκτιων Εταιρειών (15%)
17. Τέλος εγγραφής ακινήτων στο Κτηματολόγιο (1 τοις χιλίοις)
18. Πολεοδομικά πρόστιμα διατήρησης αυθαιρέτων
19. Πολεοδομικά πρόστιμα κατασκευής νέων αυθαιρέτων
20. Εισφορές σε γη και χρήμα για ένταξη στο σχέδιο πόλης (σε γη ώς 60%, σε χρήμα ώς 25%). Και εις άλλα με υγεία δηλαδή...
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Βήμα"
Το νέο μνημόνιο προβλέπει ότι οι κλαδικές συμβάσεις που θα υπογραφούν έως τις 14 Μαΐου θα ισχύσουν αντί των κατώτερων κλαδικών αμοιβών και των τεσσάρων επιδομάτων (τέκνων, ωρίμανσης, σπουδών, επικινδυνότητας) που προβλέπονται στο σχετικό νόμο. Για το λόγο αυτό, ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης προέτρεψε εργοδότες και εργαζόμενους να υπογράψουν κλαδικές συμβάσεις, προκειμένου να διασώσουν ό,τι μπορούν από τις υφιστάμενες αμοιβές. Η ΓΣΕΕ προέτρεψε τις Ομοσπονδίες - μέλη της να προχωρήσουν σε κλαδικές συμβάσεις «ακόμη και με το πιστόλι στον κρόταφο», γιατί αυτό θα είναι προτιμότερο από αυτό που θα προκύψει μετά την 14η Μαΐου.
Ωστόσο, παρ' ότι σε επίπεδο ηγεσίας, οι εργοδοτικοί φορείς επιθυμούν την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων, μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων αντιδρούν και προαναγγέλλουν την αποχώρησή τους από τις εργοδοτικές οργανώσεις. Επιχειρηματίες που θα αποχωρήσουν από τις ομοσπονδίες δεν θα δεσμεύονται να εφαρμόσουν τη σύμβαση, ως εκ τούτου θα μπορούν να προχωρήσουν σε προσαρμογή των αμοιβών στα κατώτατα όρια της ΕΓΣΣΕ.
Την ίδια ώρα, μαίνεται η μάχη της "εθελοντικής" συμμετοχής των ασφαλιστικών ταμείων στο κούρεμα των ομολόγων. Πρόσφατα μάλιστα, και επί τρεις ώρες, Ευάγγελος Βενιζέλος και Γιώργος Κουτρουμάνης προήδρευσαν σε ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή όλων των προέδρων των Ασφαλιστικών Ταμείων, με θέμα τη συμμετοχή των αποθεματικών τους στο PSI+. Η πραγματοποίηση της σύσκεψης αποφασίστηκε καθώς η πλειοψηφία των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων αντιδρά στην προοπτική του κουρέματος, που σημαίνει ότι τα αποθεματικά των Ταμείων, απομειώνονται κατά 53,5% (το ισόποσο της διαγραφής επί της ονομαστικής αξίας των ομολόγων), ενώ έντονη είναι αντίδρασή τους στο γεγονός οτι οι καταθέσεις που τηρούσαν υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδος μετατράπηκαν σε ομόλογα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πρόεδροι των Ταμείων αναφέρουν πως ουδέποτε ερωτήθησαν για την μετατροπή των καταθέσεων σε ομόλογα (διαβάστε εδώ χαρακτηριστικά) και αρνούνται τη συμμετοχή τους στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής, η οποία ωστόσο με την ενεργοποίηση των CACs θα γίνει υποχρεωτική.
Σημειώνεται ότι η περιουσία των Ασφαλιστικών Ταμείων που έχει επενδυθεί υποχρεωτικά σε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου ξεπερνά τα 22- 23 δισ. ευρώ. Άλλα 7,7 δισ. διαχειρίζονται μόνα τους τα Ταμεία. Η ΑΔΕΔΥ που συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια 3-4 ταμείων (ΤΕΑΔΥ, ταμείο πρόνοιας, μετοχικό ταμείο) καταψηφίσε την απόφαση για κούρεμα. Πάντως τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα περικοπής του ελληνικού χρέους αποφάσισαν τα Διοικητικά Συμβούλια οκτώ ασφαλιστικών Ταμείων και της ΑΕΔΑΚ. Τα Ταμεία αυτά είναι το ΙΚΑ και το Επικουρικό Ταμείο του ΙΚΑ, ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων ΟΓΑ, το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (ΜΤΠΥ), το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), το Ταμείο Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ), η Ανώνυμη Εταιρεία Διαχειρίσεως Αμοιβαίων Κεφαλαίων Ασφαλιστικών Οργανισμών (ΑΕΔΑΚ)και ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών ΟΑΕE.
To Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ) που διαχειρίζεται άμεσα ομόλογα αξίας 1,4 δισ. ευρώ, το Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ), στο οποίο ασφαλίζονται νομικοί, υγειονομικοί κ.λ.π., το Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα (ΤΑΠΙΤ), το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ), το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ), και το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Πρόνοιας των Απασχολουμένων στα Σώματα Ασφαλείας (ΤΕΑΠΑΣΑ), ψήφισαν ενάντια στη συμμετοχή τους.
Σχόλιο: Η "Κερκόπορτα" άνοιξε λοιπόν για εκατομμύρια εργαζομένους όπως είχαμε επισημάνει πρόσφατα (δείτε εδώ την διεξοδική μας ανάρτηση για τις μειώσεις των μισθών). Και η "φαρισαϊκή" παρότρυνση του κυρίου Κουτρουμάνη για άμεση υπογραφή συμβάσεων δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψιν αφού η παρούσα κυβέρνηση έχει περάσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα δεν καθορίζονται με διαπραγματεύσεις αλλά με "υπουργική" (βλ. τροϊκανή) απόφαση (λεπτομέρειες εδώ).
Οι καιροί πάντως είναι τέτοιοι που επιβάλλονται ακραίες ενέργειες - τα πράγματα νομίζουμε είναι απλά: άμεση δημοσίευση εκείνων των επιχειρήσεων που ΔΕΝ θέλουν να συμμετάσχουν σε κλαδικές συμφωνίες και παρότρυνση της κοινωνίας για μποϊκοτάζ. Αφού κάποιοι δεν κατανοούν ότι σε τέτοιες εποχές υπάρχει ανάγκη για κοινωνική αλληλεγγύη και το βλέπουν ως ευκαιρία για αυξήσουν τα κέρδη τους εις βάρος των εργαζομένων τους, νομίζουμε ότι επιβάλλεται να διασυρθούν δημοσίως και να συρθούν έτσι δια της ψυχολογικής βίας σε συμφωνία. Η μη υπογραφή συλλογικών συμβάσεων είναι καθαρά κοντόφθαλμη πολιτική - αν δεν υπάρχουν χρήματα στις τσέπες του κόσμου δεν θα υπάρχει κατανάλωση. Και με τις εποχές ιδιαίτερα δύσκολες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι ευκαιρίες για μαζικές εξαγωγές με περιθώριο κέρδους είναι λίγες...
Το δεύτερο ζήτημα, αυτό της προσπάθειας της ΓΣΕΕ, των επιστημονικών φορέων και της ΑΔΕΔΥ για την μη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο κούρεμα είναι εξίσου ενδιαφέρον. Από την μια το κράτος υποχρέωσε τ' ασφαλιστικά ταμεία να επενδύσουν στα ομόλογα του Δημοσίου και σε πολλές περιπτώσεις αυτό έγινε ενώ ήταν ήδη γνωστό ότι το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο (πολλές φορές δε και σε συμπαιγνία με την ΤτΕ). Από την άλλη δε φρόντισε για την εξαίρεσή τους από το "κούρεμα", επιβαρύνοντας δηλαδή ηθελημένα το ασφαλιστικό μας σύστημα, για να μπορεί αργότερα να έχει δικαιολογία για νέες μειώσεις σε συντάξεις και παροχές. Και σαν τρίτο, (και όπως καταγγέλει η ΑΔΕΔΥ) μόλις είδε στις συνελεύσεις των διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων ότι η "εθελοντική" συμμετοχή δεν περνάει, προχώρησε μέσω των προέδρων που ελέγχει σε "διακοπές" των συνεδριάσεων ώστε να υπάρξουν πιέσεις - πράγμα που κατάφερε σε ορισμένες περιπτώσεις (βλ. ΟΠΑΔ).
Το τι θα γίνει τελικά δεν το γνωρίζουμε. Είμαστε πάντως σχεδόν σίγουροι ότι κάποια ταμεία δε συμμετέχουν "εθελοντικά" στο κούρεμα γιατί θεωρούν ότι δεν τους συμφέρει, και ορισμένα άλλα θα το κάνουν λαμβάνοντας ρητές δεσμεύσεις για "κάλυψη" της χασούρας (το πως θα γίνει αυτό άγνωστο). Το τι θα γίνει με αυτούς που θα πουν όχι (π.χ. ΕΤΑΑ) είναι επίσης άγνωστο, δεδομένου ότι όλα θα κριθούν από το ποσοστό συμμετοχής. Αν αυτό είναι τέτοιο ώστε να υποχρεωθούν να συμμετάσχουν και αυτά δεν αποκλείουμε προσφυγές στη δικαιοσύνη (όπως έχει γίνει ήδη ενάντια στην ΤτΕ για κακή διαχείριση των διαθέσιμών τους) με ότι αυτό συνεπάγεται...Η κυβέρνηση πάντως δια του κυρίου Βενιζέλου έχει γίνει έξω φρενών το θέμα και προτίθεται να προχωρήσει σε "εκπτώσεις" των διοικήσεων των ταμείων. Για τέτοια δημοκρατία μιλάμε, στη χώρα που τη γέννησε.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Η παλιά ρήση ότι "ο πάτος έχει και πάνω μέρος αλλά και έχει και κάτω", βρίσκει τέλεια εφαρμογή στη σημερινή Ελλάδα. Κι εκεί που κανείς δεν πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα, η προγραμματισμένη αύξηση των αντικειμενικών τιμών, λόγω της εξίσωσής τους με τις εμπορικές τον Ιούνιο, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα αφού θα συμπαρασύρει προς τα πάνω είκοσι συνολικά φόρους και τέλη. Μόνο στην Αττική, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει μια μέση απόκλιση αντικειμενικών - αγοραίων τιμών της τάξεως του 40%, που ωστόσο ξεπερνά ακόμη και το 100% σε περιοχές όπου οι αντικειμενικές είναι πολύ χαμηλές (έχουν να αναπροσαρμοστούν από το 2007) με συνέπεια η εξίσωσή τους να συμπαρασύρει ανοδικά 20 φόρους και τέλη που συνδέονται με τη φορολόγηση ακινήτων.
Οι 20 φόροι που αυξάνονται:
1. Τεκμήρια διαβίωσης για ιδιόκτητη ή μισθωμένη α' και β' κατοικία (αναλόγως εμβαδού - Τιμή Ζώνης)
2. Τεκμαρτό εισόδημα ιδιοχρησιμοποίησης επαγγελματικής στέγης (18% - 45% επί του εισοδήματος που προκύπτει από το τεκμήριο)
3. ΦΠΑ στην αγορά νεόδμητων και στην αντιπαροχή (23%)
4. Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων (8% - 10%)
5. Φόρος Χρησικτησίας (8% - 10%)
6. Φόρος ανταλλαγής (4% - 5%)
7. Φόρος Διανομής Ακινήτων (2%-2,5%)
8. Δημοτικός Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων (3% επί φόρου μεταβίβασης)
9. Τέλη υπέρ Ταμείου Νομικών (6,5 + 1,25 τοις χιλίοις)
10. Πρόσθετο Τέλος Μεταγραφής Συμβολαίων (4,5 - 7,5 τοις χιλίοις)
11. Φόρος κληρονομιάς ή γονικής παροχής (τρεις κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό συγγένειας, 5% - 10%, 5% - 20%, 20% - 40%)
12. Φόρος δωρεάς (τρεις κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό συγγένειας, 1% - 20%, 10% - 30%, 20% - 40%)
13. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (2 τοις χιλίοις - 2% για φυσικά πρόσωπα)
14. Ετήσιο Τέλος Ακινήτων μέσω ΔΕΗ (3-20 ευρώ/τ.μ.)
15. Τέλος Ακίνητης Περιουσίας - ΤΑΠ (0,25 - 0,35 τοις χιλίοις)
16. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας Υπεράκτιων Εταιρειών (15%)
17. Τέλος εγγραφής ακινήτων στο Κτηματολόγιο (1 τοις χιλίοις)
18. Πολεοδομικά πρόστιμα διατήρησης αυθαιρέτων
19. Πολεοδομικά πρόστιμα κατασκευής νέων αυθαιρέτων
20. Εισφορές σε γη και χρήμα για ένταξη στο σχέδιο πόλης (σε γη ώς 60%, σε χρήμα ώς 25%). Και εις άλλα με υγεία δηλαδή...
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Βήμα"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)