Έξι μύθοι και μία αλήθεια για τη συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων

Θα προσπαθήσουμε σε 6+1 σημεία να αποσαφηνίσουμε μερικές "πικρές" αλήθειες για τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων για το θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας. Τα σημεία επιλέχτηκαν με βάση τους "μύθους" που χτίστηκαν από τις αφηγήσεις της κυβέρνησης και της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελληνικών ΜΜΕ. Καλή ανάγνωση!

Μύθος 1ος: "Είναι προς όφελος της Ελλάδας μια άμεση συμφωνία με τα Σκόπια".

Σχόλιο: Γενικά είναι προς όφελος μιας οποιασδήποτε χώρας να μην έχει ανοιχτά μέτωπα με τους γείτονες της- όποιοι και αν είναι αυτοί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η Ελλάδα δεν πρόκειται να ωφεληθεί αν υπάρξει συμφωνία. Η σχέση με τους εταίρους μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς δεν πρόκειται ν' αλλάξει αν υπάρξει ή όχι συμφωνία. Με λίγα λόγια δε θα μας "αγαπήσουν" περισσότερο αν τα Σκόπια πάρουν σειρά να μπουν σε μια Ε.Ε. που καταρρέει. Αντίθετα τα Σκόπια θέλουν μια "γρήγορη" συμφωνία, κυρίως γιατί η επόμενη ευκαιρία θ' αργήσει. Παράλληλα η συμφωνία θα είναι σημαντική για να μπορέσει να διασφαλίσει ο Ζάεφ την παρουσία του στην πρωθυπουργία των γειτόνων - κάτι που προτιμούν οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών γιατί τον θεωρούν ως "ευρωπαϊστή". Τα χρήματα της Ε.Ε. (που θα έρθουν αν λάβει καθεστώς "υπό ένταξη" χώρας) και η στρατιωτική ενίσχυση του ΝΑΤΟ, μαζί με τις προσδοκόμενες επενδύσεις στην χώρα, θα θέσουν στην άκρη τον Γκρουέφσκι, τον Ιβανόφ και την παρέα τους.

Μύθος 2ος: "Το σημαντικότερο σημείο της συμφωνίας είναι το erga omnes".
Σχόλιο: Είναι όντως, αν θεωρήσει κανείς ότι πάνω από τα πάντα είναι το όνομα της γειτονικής χώρας. Όποιος όμως το πιστεύει αυτό είναι τουλάχιστον αφελής: αν μια χώρα ονομάζεται "Βόρεια Μακεδονία", οι κάτοικοί της "Μακεδόνες" και η γλώσσα και ταυτότητά τους "μακεδονική", τότε προφανώς το "Βόρεια" είναι σα να μην υπάρχει. Πέραν αυτού, το "Βόρεια" υπονοοεί ίδια ταυτότητα με εκείνη που κατοικούν στην "Νότια" Μακεδονία, δηλαδή στην ελληνική. Και προφανώς η ταυτότητα των "Νοτίων" είναι αυτή που έχουν οι "Βόρειοι" (που εξάλλου θα έχουν και το "trade name"). Άντε ύστερα να εξηγείς στον κάθε ανιστόρητο ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες, ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι που κατοίκησαν στην Μακεδονία πολύ πρόσφατα στην Ευρωπαϊκή ιστορία κ.ο.κ.

Μύθος 3ος: "Οι Ευρωπαίοι και οι ΗΠΑ νοιάζονται για την ειρήνη και τη δημοκρατία στα Βαλκάνια".
Σχόλιο: Θεωρητικά ναι. Αλλά στην πραγματικότητα όχι. Το να μπει μια φτωχή χώρα στην Ε.Ε. δε διασφαλίζει την ειρήνη και τη δημοκρατία. Αλλά πιθανότατα την απομακρύνει από τη σφαίρα επιρροής μιας άλλης δύναμης (π.χ. της Ρωσίας). Προφανώς το αυτό συμβαίνει και με την είσοδο της στο ΝΑΤΟ. Έτσι δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να ζητήσουν από μας να κάνουμε μια παραχώρηση... Άνευ ανταλλάγματος...

Μύθος 4ος: "Μια αλλαγή στο Σύνταγμα και μια εξάλειψη των όποιων αλυτρωτικών αναφορών λύνει το πρόβλημα".
Σχόλιο: Όπως θ' αλλάξει το Σύνταγμα τώρα (αν αλλάξει) άλλο τόσο εύκολα θα μπορέσει ν' αλλάξει και στο μέλλον. Δεν υπάρχει καμία συνθήκη που ν' απαγορεύει νέες αλλαγές του Συντάγματος στο μέλλον και φυσικά κανείς δεν εμποδίζει τους Σκοπιανούς να συνεχίσουν να έχουν βιβλία που να καπηλεύονται την ιστορία μας, να κάνουν αναφορές στην "αλύτρωτη" Θεσσαλονίκη κ.ο.κ.
Ως απόδειξη αυτού έρχονται οι πρόσφατες δηλώσεις Ζάεφ περί "διδασκαλίας της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα" με αναφορές περί "Μακεδονίας του Αιγαίου" μας υπενθυμίζουν ότι αυτό που λέει ο λαός δηλ. ότι "πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι" είναι αλήθεια: για τους γείτονές μας υπάρχει θέμα και θα υπάρχει για πάντα και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο. Η δε έλλειψη δημόσιας αντίδρασης από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης (το ότι μίλησε ο Παυλόπουλος δε λέει απολύτως τίποτα γιατί ο ΠτΔ δεν είναι ο υποκινητής της συμφωνίας, ούτε είναι αυτός που πάει από πόρτα σε πόρτα για να μαζέψει ψήφους ώστε να ψηφιστεί η συμφωνία) ελπίζουμε να είναι μόνο αποτέλεσμα ανυποληψίας και ψυχικής αδυναμίας και όχι κρυφής ατζέντας.

Μύθος 5ος: "Το να υπογραφεί η συμφωνία μεταξύ των Πρωθυπουργών αρκεί στην παρούσα φάση. Τα Σκόπια μπορούν να πάρουν εισιτήριο εισόδου σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και κάνουν αργότερα τις αλλαγές."
Σχόλιο: Προφανώς και η χώρα μας δε διασφαλίζεται με μια τέτοια συμφωνία. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι η συμφωνία θα επικυρωθεί σ' ένα δημοψήφισμα στα Σκόπια (για τη δική μας Βουλή δεν υπάρχει πρόβλημα - η βουλευτική καρέκλα έχει μέλι και οι Έλληνες βουλευτές στην πλειοψηφία τους δεν έχουν την απαραίτητη αξιοπρέπεια να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων) - προφανώς σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι πολύ δύσκολο για την χώρα μας να βάλει "βέτο". Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ως πάγια θέση την υποχωρητικότητα, και ο "λόγος" τους ότι θα κάνουν "αυτό που πρέπει" δεν έχει αντίκρυσμα. Πέραν αυτού η Ελλάδα - από τη στιγμή που τα Σκόπια θα έχουν μπει στους διεθνείς οργανισμούς που τόσο ποθούν - δεν θα μπορεί να τα "βγάλει έξω" όσους "αστερίσκους" και αν έχει η έγκρισή της. Δεν υπάρχει νομική κάλυψη.

Μύθος 6ος: "Η κυβέρνηση κάνει σωστά που δεν ενημερώνει επίσημα το λαό και τα υπόλοιπα κόμματα για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων".
Σχόλιο: Ναι, αν πιστεύει ότι αν μάθουμε ως λαός τι συμβαίνει πραγματικά (και αντίστοιχα αν ενημερωθούν οι αρχηγοί των υπολοίπων κομμάτων) θα "ματιαστεί" η συμφωνία και έτσι θα καταρρεύσει. Διαφορετικά - και επειδή το θέμα είναι εθνικό και θα επηρεάσει και τις μελλοντικές γενιές - θα έπρεπε να υπάρχει διαφάνεια και συνεχής ενημέρωση. Η επιλεκτική ενημέρωση μέσω "διαρροών" και οι γελοιότητες περί "συζητήσεις για τεχνικά ζητήματα" (αλήθεια τι σημαίνει αυτό; το αν υπογραφεί η συμφωνία με στυλό BIC ή Stabilo;) την μία και περί "κατάρρευσης της συμφωνίας" την άλλη, δε δείχνουν κατανόηση της σοβαρότητας του προβλήματος.

Και μια αλήθεια: "Το εκκλησιαστικό ζήτημα της ονομασίας της Εκκλησίας των Σκοπίων είναι το μικρότερο από τις παραμέτρους του προβλήματος".
Σχόλιο: Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Από την άλλη όμως είναι αναξιοπρεπές από πλευράς της Ελλάδας, να "πουλάει" το Πατριαρχείο, το οποίο κράτησε μια σθεναρή στάση όλα αυτά τα χρόνια (για πολλούς λόγους) μη αναγνωρίζοντας μια Εκκλησία "της Μακεδονίας". Ο Τσίπρας εξάλλου είχε υποσχεθεί στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι θα υπάρχει φροντίδα και γι' αυτό το θέμα - αν και βέβαια μια υπόσχεση του Πινόκιο που ηγείται της χώρας τα τελευταία χρόνια, δεν είναι δυνατόν να ληφθεί της μετρητοίς...(παρεπιπτόντως μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση της πτυχής αυτής μπορείτε να διαβάσετε εδώ από τον Στάθη Σταθόπουλο στο "Ποντίκι").

Η ουσία είναι πάντως ότι για πολλοστή φορά, περιμένουμε ως λαός να κάνουν πίσω σε μια κακή συμφωνία για την χώρα μας, "οι άλλοι". Εμείς λειτουργούμε ως "σάκος του μποξ" και αφήνουμε σε άλλους τον έλεγχο των κινήσεων. Δείγμα "μικρής" χώρας το δίχως άλλο...

Μια αναλυτικότερη (και ιδιαίτερα ψύχραιμη) προσέγγιση στο ζήτημα, μπορείτε να βρείτε εδώ - ενώ μια αναλυτική εξήγηση για τα όσα αφελή έχουν γραφεί τον τελευταίο καιρό περί ήδη "αναγνωρισμένης", "μακεδονικής" γλώσσας, μπορείτε ν' ανατρέξετε εδώ.

Να το γιατί η δημοκρατία στην Ευρώπη ακολουθείται μόνο όταν συμφέρει την Ε.Ε.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές με λύπη στο παρελθόν: η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει γίνει κουρέλι και ο σεβασμός της είναι ένα γράμμα κενό. Το έχουμε δει στο παρελθόν με τα δημοψηφίσματα για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, σε κυβερνήσεις που έπεσαν αν και είχαν λαϊκή εντολή ή άλλες που "διατηρήθηκαν" αν και την είχαν χάσει προ πολλού. Και φυσικά το είδαμε στο δημοψήφισμα του 2015, όπου ο ελληνικός λαός άλλα ψήφισε και άλλα εφαρμόστηκαν.
Τα όσα όμως σοκαριστικά έγιναν στην Ιταλία, όπου η συμφωνία μεταξύ της Λίγκας του Βορρά και του Κινήματος των 5 Αστέρων "έφαγε πόρτα" παρά την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, φέρνουν την όλη κατάσταση στο προσκήνιο πιο έντονα, γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια μικρή χώρα ή για κάποιο δημοψήφισμα που έγινε 3 ή 4 φορές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να βγει αυτό που θέλουν οι "ισχυροί" κύκλοι της Ευρώπης - στο επίκεντρο είναι μια από τις σημαντικότερες οικονομίες της Ευρώπης, η Ιταλία. Έστω και αν οι δύο εταίροι επανήλθαν - και όπως φαίνεται τελικά "θα τους περάσει" - τα όσα έγιναν ήταν το λιγότερο τραγελαφικά...

Στην Ιταλία βέβαια το πραξικόπημα δεν το έκανε κάποιος Πρωθυπουργός που δελέασε βουλευτές από άλλα κόμματα ή εξαγόρασε την υποστήριξη κομμάτων της αντιπολίτευσης προκειμένου να ολοκληρώσει την "αποστολή" του. Στην Ιταλία το πραξικόπημα το έκανε ο πρόεδρος της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα που έβαλε βέτο στην επιλογή του Πάολο Σαβόνα, του ευρωσκεπτικιστή υποψήφιου που παρουσίασαν τα δύο κόμματα. Μάλιστα, ο ιταλός πρόεδρος Ματταρέλλα προχώρησε ένα βήμα πιο μακρυά και αποφάσισε να καλέσει έναν οικονομολόγο Κάρλο Κοτταρέλλι για να του αναθέσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης "τεχνοκρατών". Ο Κοτταρέλλι, με θητεία και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα "προσπεράσει" τη λαϊκή εντολή και θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα "εξυγίανσης" της ιταλικής οικονομίας και θα την "εναρμονίσει" σύμφωνα με τις επιταγές των Βρυξελλών. Εξάλλου ποιος γνωρίζει καλύτερα ποιο είναι το "καλό" των Ιταλών; Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών φυσικά. Όπως ήξεραν και το "σωστό" αποτέλεσμα στα δημοψηφίσματα της Ιρλανδίας, της Γαλλίας και την Ολλανδίας (για την επικύρωση των Ευρωπαϊκών συνθηκών), όπως ήξεραν και το ποιος θα έπρεπε να γίνει Πρωθυπουργός στην Ελλάδα όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν έτοιμη να καταρρεύσει, όπως ήξεραν και το ποιος θα έπρεπε να ηγηθεί της Ιταλίας όταν τα "παραδοσιακά" κόμματα κέρδιζαν μεν τις εκλογές αλλά δεν είχαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Και το τραγικότερο όλων ότι (και) σ' αυτή την περίπτωση το ρόλο του κολαούζου των Βρυξελλών τον έπαιξε εκείνος που θα έπρεπε να προασπίζετε το δικαίωμα των Ιταλών ν' αποφασίζουν για την τύχη τους...Οι δηλώσεις του έχουν ενδιαφέρον:
"Είχε προκύψει πλειοψηφία της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων. Ευνόησα την προσπάθειά τους, περιμένοντας να ολοκληρώσουν το πρόγραμμά τους και να το εγκρίνουν τα μέλη των δυο κομμάτων, παρά το ότι ήξερα ότι θα υπήρχαν επικρίσεις. Δέχθηκα πρόταση να ηγηθεί της κυβέρνησης ένας πρωθυπουργός ο οποίος δεν είχε εκλεγεί στο κοινοβούλιο. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι παρεμπόδισα την δημιουργία της κυβέρνησης. Συνόδευσα με μεγάλο πνεύμα συνεργασίας αυτή την προσπάθεια. Είχα τονίσει στον εντολοδόχο πρωθυπουργό ότι θα έδειχνα ιδιαίτερη προσοχή για τις σχετικές επιλογές των επικεφαλής κάποιων υπουργείων. Σήμερα το απόγευμα ο καθηγητής Κόντε μου παρουσίασε προτάσεις του για υπουργούς, που εγώ έπρεπε να επικυρώσω με την υπογραφή διαταγμάτων. Έχω έναν ρόλο εγγυητή, ο οποίος δεν δέχεται επιβολές...Έκανα ό,τι μπορούσα για να σχηματισθεί πολιτική κυβέρνηση, αλλά υπερασπίζομαι το Σύνταγμα. Η συμμετοχή στο ευρώ είναι βασική για την χώρα μας και την προοπτική των νέων μας"

Δηλαδή έκανε την "χάρη" να δεχτεί κάποιον εξοκοινοβουλευτικό αλλά δε συμφώνησε με τη σύνθεση της κυβέρνησης και επειδή σύμφωνα με την κρίση του "μετά το ευρώ το χάος", αποφάσισε να παρακάμψει "φαιδρά" γεγονότα, όπως ας πούμε οι εκλογές. Και ως αποτέλεσμα αυτού, παρέκαμψε τους πάντες, διάλεξε κάποιον "τυχαίο" οικονομολόγο και του αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Το παραπάνω περιστατικό - ανεξάρτητα με το αν καταλήξει σε προκήρυξη εκλογών ή όχι στη γειτονική μας χώρα - είναι εξαιρετικά διδακτικό. To "ευρωσύστημα" στον αγώνα επιβίωσης που δίνει δε θα διστάσει να παρακάμψει πλήρως τη λαϊκή εντολή. Μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει πολύ καλά, αλλά οι αντίπαλοι ήταν εύκολοι - μια μικρή χώρα που δόθηκε ως "παράδειγμα" σε άλλες μικρότερες περιφερειακές οικονομίες. Στην Ισπανία οι "αντιδραστικοί" παραμερίστηκαν και στην Γαλλία εμφανίστηκε από το πουθενά ο Μακρόν να κρατήσει την χώρα μακρυά από "ατοπήματα". Στην Ιταλία όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά και η σύγκρουση θα είναι πιο ισχυρή γιατί υπάρχει ο φόβος ότι από τη στιγμή που η πόρτα της εξόδου άνοιξε από την Μεγάλη Βρετανία, θ' ακολουθήσουν και άλλοι.
Το τι θα γίνει θα το μάθουμε σύντομα...

Εις μνήμην Χάρρυ Κλυνν...

Ο θανάτος του Χάρρυ Κλυνν ήρθε λίγο απότομα για τον πολύ κόσμο. Όσοι όμως είχαν μια γνώση της κατάστασης, γνώριζαν ότι ο σπουδαίος αυτός κωμικός είχε αποσυρθεί τα τελευταία δύο χρόνια από τα κοινά, χτυπημένος από προβλήματα υγείας και από τον αδόκητο χαμό του γιού του Νίκου.

Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν από τους τελευταίους μεγάλους κωμικούς του ελληνικού σινεμά και θεάτρου της δεκαετίας του 1960, αλλά είχε την ατυχία ν' αρχίσει να πρωταγωνιστεί κατά την περίοδο πτώσης του ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες του ήταν λίγες (αν και πολύ επιτυχημένες). Αυτό όμως δεν τον πτόησε γιατί έκανε μεγάλη καριέρα στο θέατρο, σατυρίζοντας (πολλές φορές όμως χρησιμοποιώντας "ευκολίες") τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Επίσης ξεχωριστή ήταν η καριέρα του στη δισκογραφία όπου πούλησε εκατοντάδες χιλιάδες δίσκους, ηχογραφώντας σατυρικά σκετσάκια και τραγούδια. Αυτό που έκανε όμως τον Χάρυ Κλυνν να ξεχωρίζει ήταν ότι ήταν ένας ενεργός άνθρωπος, που δε φοβήθηκε να εκφέρει γνώμη για ότι απασχολούσε τον μέσο Έλληνα. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο (ήταν πρόεδρος του "Απόλλωνα Καλαμαριάς" για χρόνια και προσπάθησε ν' αλλάξει το ποδόσφαιρο προς το καλύτερο) και την πολιτική, ενώ ήταν ενεργός σε οργανώσεις του Ποντιακού ελληνισμού, έγραφε βιβλία και ζωγράφιζε.

Για τη βιογραφία του, θα διαβάσετε περισσότερα και εγκυρότερα ίσως αλλού. Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε από τον Χάρρυ Κλυνν είναι το ότι ήταν ένας αυθεντικά αστείος κωμικός, που στηριζόταν περισσότερο στο ταλέντο του, παρά στο κείμενό που παρουσίαζε. Ήταν πρωτοπόρος (στην ουσία εισήγαγε το stand up comedy στην χώρα μας) και δε δίστασε να τσακαλώσει την εικόνα του για να πει αυτό που θεωρούσε σωστό.
Για όλα αυτά ήταν ξεχωριστός...









 

 Το κορυφαίο του τραγούδι...

Και μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον Νίκο Χατζηνικολάου στο "Ενώπιος Ενωπίω"...

Προσεχώς - Ελλάδα η χώρα κατοικίας των Ευρωπαίων συνταξιούχων

Το πρόσφατο Red Business Forum της Αθήνας ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ευκαιρία (για όλους έχουν τον χρόνο και την όρεξη) να πληροφορηθεί κανείς τα όσα ΘΑ γίνουν επιχειρηματικά στο κοντινό μέλλον στην χώρα μας.
Πέραν των ήδη γνωστών (δηλ. του πάρτυ ξεπουλήματος που συνεχίζεται με νέο στοκ από την κυβέρνηση), αυτό που μάθαμε (ευτυχώς) ήταν και ο σχεδιασμός της Ν.Δ. για την αγορά ακινήτων στην χώρα μας.
Εκεί η αρχή δεν είχε κάποια πρωτοτυπία (δηλ. ξανακούσαμε ότι ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί μόλις γίνει η ΝΔ κυβέρνηση - αν δεν προλάβει να τον "καταργήσει" μαζί με τα μνημόνια ο Τσίπρας) ενώ η συνέχεια ήταν αναμενόμενη (δηλ. ακούσαμε ότι η ΝΔ θα "στηρίξει" το πρόγραμμα της "χρυσής βίζας" προφανώς με ένα τρόπο παρόμοιο μ' αυτό της παροχής εξοργιστικών κινήτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση και για το οποίο έχουμε γράψει εδώ). Το "κλου" όμως της ομιλίας της κυρίας Μπακογιάννη, που μίλησε εκ μέρους της ΝΔ στο forum, ήταν η επαναφορά της παλιάς πρότασης Παπακωνσταντίνου για παροχή φορολογικών κινήτρων σε όσους Ευρωπαίους συνταξιούχους αγοράσουν σπίτια στην χώρα μας. Τότε η πρόταση "θάφτηκε" (μαζί με τον εμπνευστή της) και έμεινε στα χαρτιά, όμως τώρα επανέρχεται: «Εξετάζουμε την παροχή φορολογικών κινήτρων σε συνταξιούχους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αγοράσουν ακίνητα στην Ελλάδα. Το πέτυχαν η Πορτογαλία και η Κύπρος. Μπορούμε να το πετύχουμε κι εμείς.» Δήλωσε με απλά λόγια η αρμόδια τομεάρχης της ΝΔ (ολόκληρη η σχετική δηλώση βρίσκεται εδώ).

Και εδώ είναι το οξύμωρο: οι Έλληνες ξεπουλάνε όσο-όσο την περιουσία τους (γιατί η φορολόγηση είναι αβάσταχτη), αποποιούνται τις κληρονομιές και ακίνητά των συγγενών τους μαζικά (έχουμε γράψει σχετικά εδώ) - οι δε Έλληνες συνταξιούχοι είναι στο στόχαστρο και έχουν υποστεί καμιά δεκαριά μειώσεις στις συντάξεις τους από την αρχή των μνημονίων. Γι' αυτούς δεν υπάρχουν φορολογικά κίνητρα, ούτε ν' αγοράσουν, ούτε να κρατήσουν ή ν' αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Για να έρθουν όμως Ευρωπαίοι συνταξιούχοι στην χώρα μας, το ελληνικό κράτος θα βρει χρήματα ώστε να υπάρξουν φοροαπαλλαγές. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά είναι πραγματικότητα...
Θα μας πείτε: "μα όταν έρθουν θα φέρουν και τις συντάξεις τους μαζί". Ναι είναι αλήθεια. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό απ' αυτούς εργάζονται παράνομα, νοικιάζουν παράνομα τα σπίτια τους στις σχετικές πλατφόρμες και γενικά λειτουργούν μ' ένα τρόπο που ενισχύει την παραοικονομία και δε βοηθάει τα φορολογικά έσοδα του κράτους. Για να μη γράψουμε για την γκετοποίηση, την επιβάρυνση στο εθνικό σύστημα υγείας (το οποίο υποφέρει από ελλείψεις) και τον κίνδυνο να καταντήσει η Ελλάδα ένας απέραντος οίκος ευγηρίας, όπου οι Έλληνες (όσοι απομείνουν) θα καταλήξουν να γίνουν νοσοκόμοι των Ευρωπαίων ηλικιωμένων...
Αν αυτό είναι το όνειρο της ΝΔ, τότε αλίμονό μας...

Κανένα πειθαρχικό θα γίνει ρε παιδιά;

Περίπου ένα χρόνο πριν είχε ξεσπάσει ένας μεγάλος καβγάς μεταξύ του ΕΦΚΑ και της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος", με τη δεύτερη να κατηγορεί τον οργανισμό ότι κωλοσιεργούσε τη διαδικασία συγκρότησης του πειθαρχικού του συμβουλίου με αποτέλεσμα την ατιμωρησία "επίορκων" υπαλλήλων και τον οργανισμό να κατηγορεί την εφημερίδα για άγνοια και παραπληροφόρηση...Το θέμα έμεινε κάπου εκεί, με την κοινή γνώμη να επαναπαύεται στις διαβεβαίωσεις του οργανισμού ότι "όλα είναι υπό έλεγχο"...

Απ' ότι φαίνεται όμως, αν και έχουμε μπει για τα καλά στο 2018, το πειθαρχικό του οργανισμού (αν και είναι πλέον ενεργό και συγκροτημένο) συναντάει δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου η τέλεση παραπτωμάτων έχει αποδειχθεί και δεν υπάρχουν απλώς ενδείξεις. Η κωλυσιεργία που υπάρχει ανάγκασε τον οργανισμό να προσφύγει στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (ώστε να έχει τα νώτα του καλυμένα), το οποίο όμως "έβαλε τα πράγματα στη θέση τους" και εγκάλεσε τον ΕΦΚΑ υπενθυμίζοντάς του την υποχρέωσή του να σιγουρεύει ότι τα πειθαρχικά γίνονται στην ώρα τους και οι αποφάσεις βγαίνουν εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου (διαβάστε σχετικά εδώ).

Ο ΕΦΚΑ αποτελεί ένα απλό παράδειγμα του κατά πόσο η νομοθεσία καταστρατηγείται και οι ποινές δεν αποδίδονται ως πρέπει, ενώ ακόμα και στην περίπτωση που αυτές δίνονται, είναι κατώτερες των αδικημάτων που διαπράτονται: είναι συχνό φαινόμενο τα πειθαρχικά να συγκαλούνται πέραν του 20ημέρου από την καταγγελία και οι διοικητικές ποινές να επιβάλλονται πολύ αργότερα, με αποτέλεσμα ο μισθός των επιόρκων να συνεχίσει να καταβάλλεται κανονικά ή ακόμα χειρότερα να επιβάλλονται "αναγκαστικές αργίες" αλλά η οριστική τους κρίση να γίνεται μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος που οδηγεί σε σπίλωση του ονόματος των κατηγορουμένων - αν είναι αθώοι. Ειδικές κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων δε, απολαμβάνουν ειδικής αντιμετώπισης π.χ. μέχρι πρόσφατα οι πανεπιστημιακοί γιατροί περνούσαν από "πανεπιστημιακά" πειθαρχικά ακόμα και αν εγκαλούνταν για περιπτώσεις που σχετίζονταν με την άσκηση του κλινικού τους έργου, δηλαδή για πράξεις ή παραλείψεις κατά την ενάσκηση των ιατρικών τους καθηκόντων. Αποτέλεσμα; Οι ποινές μικρότερες από τις αναμενόμενες...

Σε άλλες περιπτώσεις τα πειθαρχικά δεν συγκαλούνται γιατί λείπουν μέλη με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και το ποινικό μέρος των υποθέσεων (όπου αυτό υπάρχει και κρίνεται στα δικαστήρια). Και αυτό ισχύει για τον Δημόσιο τομέα. Γιατί αν περάσουμε στους επαγγελματικούς οργανισμούς και ενώσεις που έχουν πειθαρχικά συμβούλια η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη - και έχει γίνει χειρότερη τα τελευταία χρόνια, που με τους μνημονιακούς νόμους η ισχύς τους έχει ελαττωθεί (αφού πλέον η άσκηση επαγγέλματος δεν σημαίνει υποχρεωτικά και την ύπαρξη ιδιότητας στο 90% των περιπτώσεων και έτσι έχουμε διάφορους ν' ασκούν ένα επάγγελμα χωρίς να είναι εγγρεγραμμένοι στους σχετικούς συλλόγους) και η δυνατότητα επιβολής ουσιαστικών ποινών είναι μικρή.  

Όλα αυτά θα μας πείτε ότι είναι γνωστά και γίνονται εδώ και χρόνια...
Εδώ όμως είναι και το πρόβλημα. Η πειθαρχική (και όχι η ποινική) δίωξη στην χώρα μας είναι κάτι που γίνεται ημιτελώς. Και γι' αυτό δε φταίνε "οι συνδικαλιστές" (όπως υποστηρίζει η Δεξιά), ούτε "η ατελής νομοθεσία" (όπως υποστηρίζει η αριστερά, η οποία υποτίθεται ότι είναι στην κυβέρνηση και η οποία είναι πίσω από τις πιο πρόσφατες αλλαγές όσο αφορά το Δημόσιο). Ο λόγος είναι ότι καμία συντεχνία δεν έχει το θάρρος να ξεκαθαρίσει την "κόπρα του Αυγείου" - ειδικά τώρα. Γιατροί, εφοριακοί και λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν φακελάκια και οι συνάδελφοί τους κάνουν τα στραβά μάτια, μηχανικοί κάνουν εκθέσεις χωρίς αυτοψίες και δεν περνούν από πειθαρχικό, γιατροί υπογράφουν ψευδείς διαβεβαιώσεις εμβολιασμών και οι ιατρικοί σύλλογοι κάνουν πως δε γνωρίζουν, φαρμακοποιοί ιδιοποιούνται σκευάσματα και συνταγές, δικηγόροι λειτουργούν με πρακτικές εισπρακτικών εταιρειών για να πάρουν χρήματα, δημοσιογράφοι κάνουν έμμεσες προβολές προϊόντων στις εκπομπές και τις παρουσίες τους και η πειθαρχική κρίση τους γίνεται καθυστερημένα, αν γίνει ποτέ - και η λίστα είναι ατελείωτη.
Προφανώς και το πρόβλημα είναι βαθύτερα ηθικό: στην εποχή μας που τα πάντα έχουν πάρει την κάτω βόλτα, τα πειθαρχικά αδικήματα που θα περάσουν ατιμώρητα και έρχονται στην επιφάνεια θα είναι όλο και περισσότερα.
Όμως γι' αυτό χρειαζόμαστε ταχύες διαδικασίες και διάθεση για ξεκαθάρισμα. Τόσο από πλευράς κράτους όσο και από την πλευρά των ίδιων των εμπλεκομένων επαγγελματικών συλλόγων. Το κράτος ξεχαρβάλωσε την αγορά χρησιμοποιώντας ως επίφαση τα μνημόνια (δήθεν για να μικρύνει το κόστος των υπηρεσιών - στην πραγματικότητα για να επιτρέψει την είσοδο αλυσίδων από το εξωτερικό) ενώ οι σύλλογοι στο βωμό των εισπράξεων (δηλ. των συνδρομών) κάνουν τα στραβά μάτια.
Καιρός τα πράγματα ν' αλλάξουν, γιατί η κατρακύλα είναι κοντά.