Το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας και η Ευρώπη που χάνεται...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Σε μια Ευρώπη που οι αποφάσεις παίρνονται ερήμην των πολιτών, όπου το κονκλάβιο που κυβερνάει από τις Βρυξέλλες περνά "ζωή χαρισάμενη" αδιαφορώντας για τη φτώχεια και την ακρίβεια που επικρατεί στις ευρωπαϊκές χώρες και που ετοιμάζονται τεράστιες αλλαγές εις βάρος της παιδείας, της υγείας και των κοινωνικών πολιτικών, η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γηραιά Ήπειρο δε θα έπρεπε να εκπλήσει κανέναν. Πριν από αρκετά χρόνια γράφαμε για το πως τα δύο (τότε) κυβερνώντα κόμματα είχαν μεταλλαχθεί, οδηγώντας την Ελλάδα στο ξεπούλημα και την ελληνική Ακροδεξιά σε άνοδο. Η Ευρώπη δεν έμαθε από το ελληνικό παράδειγμα, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια ιστορική, ακροδεξιά πολιτική μετάβαση, με αποκορύφωμα το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας. 

Το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου εξηγεί γλαφυρά το γιατί φτάσαμε εδώ:

"...το αποτέλεσμα στη Γερμανία, γεννά σκοτεινές μνήμες της εποχής που οι Ναζί ξεπερνώντας το SPD γίνονταν το πρώτο κόμμα στην πορεία προς την εξουσία. Βεβαίως, υποτίθεται ότι όλα τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» έχουν δεσμευτεί ότι δεν θα συμμαχήσουν με την AfD, οπότε πιθανώς δεν θα δούμε τους ακροδεξιούς να κυβερνούν, ωστόσο το πρόβλημα παραμένει. 

Μετά την Ιταλία, τη Γαλλία (όπου η Λεπέν είναι ως έναν βαθμό πρόεδρος εν αναμονή), την Αυστρία, την Ολλανδία, για να μην θυμηθούμε τα αθροίσματα των παραλλαγών της ακροδεξιάς στις ελληνικές δημοσκοπήσεις, είναι σαφές ότι τα πολιτικά κόμματα που ποντάρουν στον ρατσισμό, στον αυταρχισμό, στην ακύρωση βασικών δικαιωμάτων είναι σε άνοδο στην Ευρώπη, την ώρα που ένας από τους ιδεολογικούς τους ήρωες είναι αυτή τη στιγμή ο ένοικος του Λευκού Οίκου. 

Μόνο που όλα αυτά δεν ήρθαν από το πουθενά. Ούτε επειδή οι ψηφοφόροι μεταλλάχτηκαν. Τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» εργάστηκαν σκληρά για να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. αΔυστυχώς. Εργάστηκαν σκληρά όταν αποξενώθηκαν από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, που αντιμετωπίζουν την αύξηση του κόστους ζωής, που έχουν όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια, αφήνοντας αυτά τα στρώματα στο έλεος της Ακροδεξιάς και στα ψεύτικα, πλην όμως εύπεπτα, αφηγήματά της.

Όταν σταδιακά έδωσαν νομιμοποίηση στις ιδέες της ακροδεξιάς και έτσι την κατέστησαν ευρύτερα αποδεκτή, συμβάλλοντας στην κανονικοποίησή της και στην εξοικείωση των πολιτών με τον ακροδεξιό λόγο. Όταν αποϊδεολογικοποιούν την πολιτική, την απαξιώνουν περιορίζοντας τη σε μπακαλίστικη λογιστική της τσέπης, και επενδύουν στη μετατροπή της κοινωνίας σε ατομικιστική κοινωνία μειωμένων προσδοκιών και πνευματικά ανοχύρωτη. Όταν έκαναν την Ευρωπαϊκή Ένωση να φαντάζει ένας μηχανισμός που υπονομεύει την λαϊκή κυριαρχία.

Και τώρα τα διλήμματα είναι πολύ οδυνηρά. Εάν μείνει εκτός διακυβέρνησης η ακροδεξιά, απλώς μπορεί να λέει «η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς» και να δυναμώνει. Εάν συμμετέχει στη διακυβέρνηση απλώς θα κάνει πράξη τις αντιδραστικές ιδέες της. Και αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό δίλημμα δεν είναι εάν θα κρατηθεί εκτός διακυβέρνησης η Ακροδεξιά και εάν θα υπάρξει κάποιος χειρισμός που θα διαμορφώσει μια υγειονομική ζώνη γύρω της.

Το πραγματικό και κρίσιμο διακύβευμα είναι εάν θα υπάρξουν πολιτικές προτάσεις και προγράμματα που θα εμπνεύσουν τα κοινωνικά κομμάτια που είτε έλκονται από την Ακροδεξιά είτε ψηφίζουν με μισή καρδιά τα συστημικά κόμματα. Και αυτές οι πολιτικές δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, που εντείνουν την κοινωνική ανασφάλεια, δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές των παραλλαγών του Ακραίου Κέντρου που αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση τα λαϊκά στρώματα (ακόμη και όταν έχουν τον «δικαιωματισμό» για άλλοθι), δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές που αντιγράφουν την Ακροδεξιά.

Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτικές με ορίζοντα τη δημοκρατία, την αναδιανομή, την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και την κοινωνική συνοχή. Πολιτικές που να κάνουν τους ανθρώπους λιγότερο καχύποπτους και κυρίως λιγότερο ανασφαλείς. Πολιτικές που θα ανασυγκροτούν μια αίσθηση συλλογικότητας και αλληλεγγύης που δεν θα αφήνει το ακροδεξιό δηλητήριο να πιάσει τόπο. Διαφορετικά, απλώς θα παρατηρούμε αμήχανοι το ένα ευνοϊκό για την Ακροδεξιά εκλογικό αποτέλεσμα μετά το άλλο."

Και μαζί με αυτά την κατάρρευση της Ευρώπης και του πολιτισμού της, θα προσθέταμε εμείς...