Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ή το πως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης "απομακρύνει" τους συντρόφους...

Η επιλογή του να πάει ο Δραγασάκης να ενημερώσει τα πολιτικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε λογική: πρόσωπο που εμπνέει σεβασμό στα κομματικά όργανα από την μια, αλλά που ταυτόχρονα αποτελεί στέλεχος της κυβέρνησης, ήταν κάποιος που και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να θεωρήσουν "δικό τους". Έτσι επιλέχθηκε λοιπόν για να δώσει τα κακά μαντάτα, για τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί αλλά και εκείνα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πάρει ώστε να έρθει η πολυπόθητη δόση. Αυτοί που τον διάλεξαν θεωρούσαν ότι λόγω του σεβασμού που υπάρχει, οι αντιδράσεις θα ήταν κοσμιότερες και ότι, τουλάχιστον, θα τον άκουγαν με την ευγένεια και το τακτ που επιβάλλει η θέση του στο κόμμα και την κυβέρνηση...

Όμως τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι: γιατί μπορεί οι σύντροφοι Λαφαζάνης και Δρίτσας, όντας μέλη της κυβέρνησης, να είναι "μαζεμένοι" και να έχουν καταπιεί αμάσητες τις ιδιωτικοποιήσεις, την αύξηση του ΦΠΑ και τον ΕΝΦΙΑ (παρότι ο πρώτος μιλάει ακόμα για κόκκινες γραμμές) αλλά είναι γεγονός ότι στο κόμμα υπάρχουν πάρα πολλοί που ξέρουν ότι μια πιθανή υποχώρηση δεν θα είναι η τελευταία και ότι η συμφωνία που θ' ακολουθήσει, θα είναι όνειδος τέτοιου μεγέθους από την οποία η αριστερά δε θα μπορέσει να ξεφύγει ποτέ: πως θα μπορεί κανείς να κατηγορεί στα σοβαρά τον Σαμαρά και τον Χαρδούβελη για τα μέτρα που πήραν, όταν ο ίδιος ακολουθεί την ίδια λογική; Μπορεί οι προθέσεις να διαφέρουν - στο κάτω κάτω οι πρώτοι έπαιρναν μέτρα παραπάνω λόγω ιδεολογίας - αλλά στο τέλος της ημέρας, οι προθέσεις λίγο ενδιαφέρουν. Εξάλλου όπως λέει και ένα σοφό ρητό "ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις".

Έτσι η επίθεση που δέχτηκε ήταν πραγματικό "πυρ ομαδόν", από ανθρώπους μάλιστα που κάθε άλλο παρά προσκείμενοι στο "Αριστερό Ρεύμα" μπορούν να χαρακτηρισθούν. Και παρά το ότι "Το Βήμα" αναφέρει ονομαστικά τους κ. Μητρόπουλο, Ρινάλντι και την κ. Κωνσταντοπούλου, οι αντιδράσεις δεν προέρχονταν μόνο απ' αυτούς. Έχοντας πλήρη πληροφόρηση για του τι έγινε από άτομα παρόντα στη συνεδρίαση, μπορούμε να σας πούμε ότι ούτε τα μέτρα έγιναν δεκτά ευμενώς, ούτε οι εξηγήσεις του κ. Δραγασάκη έγιναν αποδεκτές, η δε παράκληση για έκδοση ανακοίνωσης που θα στηρίζει έμμεσα τα συμφωνηθέντα πήγε στράφι. Μπορεί να υπήρξε κατανόηση για τη δυσκολία της διαπραγμάτευσης, για τον κίνδυνο ρήξης κ.ο.κ. αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των όσων τοποθετήθηκαν τόνισε την ανάγκη για εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης - σε ορισμένες περιπτώσεις με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα.  

Η δε ανακοίνωση που βγήκε αργότερα, αν και γραμμένη με κόσμιο τρόπο, εγκαλεί τόσο την κυβέρνηση για τις υποχωρήσεις της όσο και τους Ευρωπαίους για τις εμμονές τους. (Να σημειώσουμε εδώ ότι - κατά την άποψή μας - το γεγονός πως η "Εφημερίδα των Συντακτών" διαβάζει στις γραμμές της ανακοίνωσης "τη στήριξή της Πολιτικής Γραμματείας στην κυβέρνηση" και μένει στην ανακοίνωση ότι η τελευταία "θα ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης" αντί ν' αναφέρει τα όσα έγιναν αποτελεί μια κακή υπηρεσία στην κυβέρνηση. Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί ότι υπάρχουν πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ που διαβλέπουν τον κίνδυνο να γίνει το κόμμα κομμάτι της "μνημονιακής αριστεράς", της οποίας εξέχων κομμάτι αποτελεί η ΔΗΜΑΡ). 

Το θέμα βέβαια είναι τι θα γίνει από δω και πέρα. Η κυβέρνηση είναι εμφανές ότι έχει επιλέξει το δρόμο της "μη ρήξης". Τις δόσεις τις πληρώνει τακτικά την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις αφού οι "εταίροι" δεν υποχωρούν. Έτσι όσο πληρώνει τόσο λιγότερα χρήματα έχει ν' αντέξει την "επόμενη μέρα" σε περίπτωση που δεν έρθουν τα χρήματα - κάθε ευρώ που δίνει σημαίνει λιγότερα χρήματα για συντάξεις και μισθούς. Η "επόμενη μέρα" μπορεί να είναι η προκαταβολή της Ρωσίας, το δάνειο από τις BRICS, τα χρήματα από τα πετρέλαια ή τις αγορές ή απλώς και η χρεοκοπία εντός ευρώ. Από την άλλη όμως υπάρχει πολύς κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ που τονίζει ότι η κυβέρνηση βγήκε μ' ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο και το οποίο δεν τη νομιμοποιεί να "κάνει κωλοτούμπα" παίρνοντας μέτρα που έρχονται σε αντίθεση μ' αυτό. Ζητούν εκλογές ή δημοψήφισμα, κάτι που θα της δώσει ένα ηθικό πλεονέκτημα που θα λέει "εμείς είμαστε τίμιοι - είδαμε ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να εφαρμοστεί και προσφεύγουμε σ' εκλογές".

Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα. Το γιατί άγνωστο - να χάσει τις εκλογές ή το δημοψήφισμα δύσκολο (όχι αδύνατο βέβαια), αλλά και το να ωφεληθεί μάλλον να μη φαντάζει ως ορατό ενδεχόμενο. Η ουσία είναι πάντως ότι τα μέτρα - όπως και να παρουσιαστούν - δε θα ψηφιστούν από όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές. Η Πολιτική Γραμματεία το ξεκαθάρισε σήμερα ανοιχτά - και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Θα χρειαστούν ψήφοι εκτός και τότε θα υπάρξει ηθική αποτυχία της: θα έχει διατηρήσει τη θέση της αλλά θα είναι υπό αίρεση, αφού θα έχει χάσει στην πραγματικότητα τη δεδηλωμένη. Αφήστε που υπάρχει κίνδυνος να δούμε και τον Σταύρο (Θεοδωράκη) στην κυβέρνηση...Και το όνειρό του (Μπόμπολα) θα γίνει πραγματικότητα...