Αναρτήσεις
Είδηση: Σε δέσμη προτάσεων για την δημοσιονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης συμφώνησαν ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ. Μεταξύ των προτάσεων είναι η θέσπιση –το πολύ σε ένα χρόνο– «χρυσού κανόνα» για το χρέος και τα ελλείμματα, που πρακτικά σημαίνει συνταγματικά κατοχυρωμένα όρια. Επίσης, οι δύο χώρες θα προωθήσουν τη θέσπιση Οικονομικού Συμβουλίου για την Ευρωζώνη και την πρόταση για φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Το γαλλογερμανικό πακέτο για την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης θα παρουσιαστεί επισήμως την Τετάρτη στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπάι.
Οι δύο ηγέτες κατέστησαν ακόμα σαφές ότι δεν τίθεται προς το παρόν θέμα ευρωομολόγου. Μία τέτοια δυνατότητα θα μπορέσει να υπάρξει, όπως είπαν, στο τέλος μία διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
«Δεν λέμε ότι δεν το συζητάμε», είπε η καγκελάριος Μέρκελ. Οι άνθρωποι και οι αγορές περιμένουν τη «μία λύση», επισήμανε για να προσθέσει ότι η ίδια δεν πιστεύει στη μία λύση αλλά στο ότι το ευρωομόλογο είναι το τελευταίο δυνατό μέσο.
Για το ίδιο ζήτημα ο Νικολά Σαρκοζί είπε ότι δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση ΑΑΑ χωρίς να υπάρξει πρώτα έλεγχος στα ελλείμματα και το χρέος των χωρών μελών.
«Τι σημαίνει ευρωομόλογο;» διερωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Νικολά Σαρκοζί. «Σημαίνει ότι εγγυώμεθα για το σύνολο του χρέους της Ευρωζώνης χωρίς να έχουμε το λόγο ή δικαίωμα παρέμβασης για τις δαπάνες και τη δημιουργία του χρέους».
«Εάν ο καθένας έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί το χρέος που θέλει, εντελώς ανεξάρτητα, και στη συνέχεια έρχεται να ζητήσει από τις μεγάλες χώρες να εγγυηθούν γι' αυτόν, τι θα πούμε εμείς στους λαούς μας, αφού με το ισχύον καθεστώς στην ΕΕ δεν έχουμε το δικαίωμα να απαγορεύσουμε στις χώρες να δημιουργούν χρέος;» πρόσθεσε.
Για το Γάλλο πρόεδρο είναι πιθανόν «να φαντασθούμε μια πιθανή έκδοση ευρωομολόγων στο μέλλον, αφού προηγούμενα έχουμε ολοκληρώσει την διαδικασία της οικονομικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Όχι τώρα στην αρχή, διότι θα έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο τις χώρες τις πιο σταθερές της ευρωζώνης, που έχουν σήμερα την καλύτερη βαθμολογία ως εγγυητές δανεισμού».
Βασικός άξονας των γαλλογερμανικών προτάσεων είναι η ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. «Γερμανία και Γαλλία νιώθουμε απολύτως δεσμευμένες να ενισχύσουμε το ευρώ ως το κοινό μας νόμισμα και να το αναπτύξουμε περαιτέρω» είπαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στην κοινή συνέντευξη Τύπου.
«Είναι σαφές ότι για να γίνει αυτό» υπογράμμισαν, «χρειαζόμαστε για ισχυρότερη αλληλεπίδραση της οικονομικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ».
Ειδικότερα οι δύο χώρες συμφωνούν στη θέσπιση Οικονομικού Συμβουλίου για την Ευρωζώνη με θητεία 2,5 ετών. Για την προεδρία του συμβουλίου πρότειναν τον Χέρμαν βαν Ρομπάι.
Το Συμβούλιο θα συνεδριάζει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο με τη συμμετοχή των ηγετών των κρατών της ζώνης του ευρώ. «Θέλουμε να εκφράσουμε την απόλυτη βούλησή μας να υπερασπιστούμε το ευρώ, να αναλάβουμε, η Γερμανία και η Γαλλία, τις ευθύνες μας στην Ευρώπη και να έχουμε, σε όλα αυτά τα θέματα, πλήρη ενότητα απόψεων», σημείωσε ο Σαρκοζί.
Επιπλέον συμφώνησαν στην καθιέρωση μέσα στο 2012 ενός «χρυσού κανόνα» για το χρέος και τα ελλείμματα σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, ανεξαρτήτως συμφωνίας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε κάθε μία από αυτές.
Αυτό πρακτικά σημαίνει συνταγματικά κατοχυρωμένα όρια για το χρέος και τα ελλείμματα. Ο Νικολά Σαρκοζί ανέφερε την προσπάθεια που γίνεται αυτόν την καιρό από την γαλλική κυβέρνηση για την ένταξη του χρυσού κανόνα στο γαλλικό Σύνταγμα. Τέλος, οι δύο χώρες συμφώνησαν σε πρόταση για την φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
Οι δύο ηγέτες απέρριψαν εξάλλου την πιθανότητα να αυξηθούν οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) χαρακτηρίζοντάς τους «επαρκείς». Τόνισαν όμως ότι Γαλλία και Γερμανία θα είναι αλληλέγγυες στις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Στο επίκεντρο της συζήτησης των δύο ηγετών βρέθηκε η ενδυνάμωση της γαλλογερμανικής συνεργασίας. Ο Γάλλος πρόεδρος υποστήριξε ότι η Ευρωζώνη οδεύει προς «μια ενισχυμένη οικονομική ολοκλήρωση» που θα είναι σε θέση να την προστατεύσει σε περίπτωση κρίσης.
Οι δύο χώρες, είπε, σκοπεύουν να δώσουν το παράδειγμα επιβάλλοντας ένα κοινό φόρο στις εταιρείες στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Ο φόρος αυτός θα είναι εναρμονισμένος στη φορολογική του βάση και θα τεθεί σε ισχύ από το 2013, εν όψει των 50 χρόνων του Σύμφωνου των Ηλυσίων για τη συνεργασία Γερμανίας-Γαλλίας που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου 1963 οι πρόεδροι Κόνραντ Αντενάουερ και Σαρλ ντε Γκολ.
Προβλέπουν την επιβολή κοινής φορολογίας στις γαλλικές και γερμανικές επιχειρήσεις, με την έναρξη του 2013 και με την ευκαιρία της επετείου.
Παράλληλα, αποφάσισαν την τακτική συνάντηση των υπουργών οικονομίας των δύο χωρών στην αρχή κάθε ευρωπαϊκού εξάμηνου με στόχο την όσο το δυνατό καλύτερη εναρμόνιση των στόχων των δύο οικονομιών..
Όπως είπε ο Σαρκοζί, οι υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών των δύο χωρών θα προετοιμάσουν τις κοινές θέσεις τους που θα κατατεθούν στις αρχές του 2012 σε ένα γαλλογερμανικό συμβούλιο υπουργών.
Σχόλιο: Ούτε ευρωομόλογο "προς το παρόν", ούτε ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης, αλλά από την άλλη διάθεση "ελέγχου" της ευρωζώνης (αρχικά) και της Ε.Ε. (αργότερα) από κοινού από τις δύο μεγάλες δυνάμεις. Δεν ξέρω αν οι εμπνευστές της Ε.Ε. πριν από 40-50 χρόνια, είχαν στο μυαλό τους μια τέτοια ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι αλλαγές που είχαν διαφανεί από την αναγγελία του "Συμφώνου για το Ευρώ" (αξίζει να δείτε τις λεπτομέρειες εδώ), αρχίζουν σιγά, αλλά σταθερά να παίρνουν σάρκα και οστά, μ' ένα κλοιό που σφίγγει σιγά-σιγά γύρω από τις υπόλοιπες χώρες, που θα υποχρεωθούν να βάλουν στο Σύνταγμά τους περιορισμούς και να δέχονται εκπροσώπους του "Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου" στους κομβικούς τομείς της διοίκησής τους.
Τα οφέλη; Όχι αρκετά για να δώσει κανείς μεγάλο μερίδιο της εθνικής του κυριαρχίας (όπως συνέβει εξάλλου και με μας) και τον κίνδυνο παραχώρησης υποδομών και υπηρεσιών κοινής ωφελείας στους "μεγάλους". Τα κοινά (και προστατευόμενα) σύνορα παραμένουν ένα όνειρο απατηλό, η παροχή οικονομικής βοήθειας θα περνάει από 1000 κύματα παραμένοντας αβέβαιη (δείτε εδώ σχετική ανάρτηση για τις απαιτήσεις που εγείρουν διάφορες χώρες), με υποθηκευμένη τη δημόσια περιουσία.
Το κυριότερο πάντως στοιχείο (που πρέπει να είναι λυπηρό για όλους όσους από μας πίστεψαν στην κοινή ευρωπαϊκή ιδέα) είναι η έλλειψη διάθεσης αλληλεγγύης. Το "ένας για όλους και ο καθένας για την πάρτη του" και η γενικευμένη εφαρμογή "δύο μέτρων και δύο σταθμών", δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον της Ευρώπης. Γιατί κανείς από μας δε νομίζουμε να είναι ευχαριστημένος με τις διαρχίες που δημιουργούνται.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας στην χώρα μας; Γιατί υπάρχουν διαφορές σε διάφορες μετρήσεις; Τις σχετικές απαντήσεις μπορείτε να βρείτε στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Ρωμανιά που σας παραθέτουμε σήμερα:
"Το ύψος της ανεργίας στην Ελλάδα μετρούν δύο φορείς: η Ελληνική Στατιστική Αρχή και ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ). Οι δύο αυτοί φορείς μετρούν, όμως, διαφορετικά μεγέθη της ανεργίας.
Η Στατιστική Αρχή μετρά το σύνολο της ανεργίας (εγγεγραμμένης και μη), ενώ ο ΟΑΕΔ μετρά μόνο την εγγεγραμμένη ανεργία. Το περίεργο (και ασφαλώς ανώμαλο) είναι ότι σε συγκεκριμένες περιόδους το μετρούμενο ύψος της εγγεγραμμένης ανεργίας (δηλαδή το υποσύνολο) ξεπερνούσε το ύψος της συνολικής ανεργίας (δηλαδή το σύνολο).
Η Στατιστική Αρχή (όπως και οι αντίστοιχες στατιστικές αρχές των λοιπών χωρών της Ε.Ε.) εφαρμόζει, υποχρεωτικά, κατά τη διενέργεια των μετρήσεών της τους σχετικούς κανονισμούς της Eurostat. Οι μετρήσεις αυτές, όμως, οδηγούν στην καταγραφή, όχι της πραγματικής, αλλά μιας «κατά συνθήκη» ανεργίας.
Το αληθές ύψος της ανεργίας προκύπτει μόνον αν γίνουν οι προβολές στο μέλλον των στατιστικών σειρών των τελευταίων περίπου 30 χρόνων της απασχόλησης και της ανεργίας στην Ελλάδα, χωρίς τη συνεκτίμηση των σχετικών περιορισμών της Eurostat.
Στηριζόμενοι, λοιπόν, στις προβολές αυτές διαπιστώνουμε ότι αν δεν αλλάξει η ασκούμενη σήμερα πολιτική, ο αριθμός των ανέργων στη χώρα μας περί το τέλος του έτους (οπότε θα έχει ήδη λήξει η απασχόληση των εποχικώς απασχολουμένων σ' ολόκληρο το τουριστικό φάσμα) θα προσεγγίσει το 1.500.000 άτομα (περί το 30% του εργατικού δυναμικού).
Η εξήγηση του φαινομένου βρίσκεται αν συνεκτιμήσουμε ότι «τομείς-κλειδιά» για την εξέλιξη της απασχόλησης και της ανεργίας στην Ελλάδα είναι οι τομείς των κατασκευών (και ειδικότερα ο τομέας των κατοικιών), του τουρισμού και του λιανικού εμπορίου.
Οι τομείς αυτοί, όμως, είναι ακριβώς οι κυρίως πληττόμενοι από την εφαρμοζόμενη σήμερα οικονομική πολιτική, με συνέπεια να επηρεάζεται εντόνως αρνητικά το σύνολο της απασχόλησης και της ανεργίας στη χώρα."
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία"
Οι δύο ηγέτες κατέστησαν ακόμα σαφές ότι δεν τίθεται προς το παρόν θέμα ευρωομολόγου. Μία τέτοια δυνατότητα θα μπορέσει να υπάρξει, όπως είπαν, στο τέλος μία διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
«Δεν λέμε ότι δεν το συζητάμε», είπε η καγκελάριος Μέρκελ. Οι άνθρωποι και οι αγορές περιμένουν τη «μία λύση», επισήμανε για να προσθέσει ότι η ίδια δεν πιστεύει στη μία λύση αλλά στο ότι το ευρωομόλογο είναι το τελευταίο δυνατό μέσο.
Για το ίδιο ζήτημα ο Νικολά Σαρκοζί είπε ότι δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση ΑΑΑ χωρίς να υπάρξει πρώτα έλεγχος στα ελλείμματα και το χρέος των χωρών μελών.
«Τι σημαίνει ευρωομόλογο;» διερωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Νικολά Σαρκοζί. «Σημαίνει ότι εγγυώμεθα για το σύνολο του χρέους της Ευρωζώνης χωρίς να έχουμε το λόγο ή δικαίωμα παρέμβασης για τις δαπάνες και τη δημιουργία του χρέους».
«Εάν ο καθένας έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί το χρέος που θέλει, εντελώς ανεξάρτητα, και στη συνέχεια έρχεται να ζητήσει από τις μεγάλες χώρες να εγγυηθούν γι' αυτόν, τι θα πούμε εμείς στους λαούς μας, αφού με το ισχύον καθεστώς στην ΕΕ δεν έχουμε το δικαίωμα να απαγορεύσουμε στις χώρες να δημιουργούν χρέος;» πρόσθεσε.
Για το Γάλλο πρόεδρο είναι πιθανόν «να φαντασθούμε μια πιθανή έκδοση ευρωομολόγων στο μέλλον, αφού προηγούμενα έχουμε ολοκληρώσει την διαδικασία της οικονομικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Όχι τώρα στην αρχή, διότι θα έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο τις χώρες τις πιο σταθερές της ευρωζώνης, που έχουν σήμερα την καλύτερη βαθμολογία ως εγγυητές δανεισμού».
Βασικός άξονας των γαλλογερμανικών προτάσεων είναι η ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. «Γερμανία και Γαλλία νιώθουμε απολύτως δεσμευμένες να ενισχύσουμε το ευρώ ως το κοινό μας νόμισμα και να το αναπτύξουμε περαιτέρω» είπαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στην κοινή συνέντευξη Τύπου.
«Είναι σαφές ότι για να γίνει αυτό» υπογράμμισαν, «χρειαζόμαστε για ισχυρότερη αλληλεπίδραση της οικονομικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ».
Ειδικότερα οι δύο χώρες συμφωνούν στη θέσπιση Οικονομικού Συμβουλίου για την Ευρωζώνη με θητεία 2,5 ετών. Για την προεδρία του συμβουλίου πρότειναν τον Χέρμαν βαν Ρομπάι.
Το Συμβούλιο θα συνεδριάζει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο με τη συμμετοχή των ηγετών των κρατών της ζώνης του ευρώ. «Θέλουμε να εκφράσουμε την απόλυτη βούλησή μας να υπερασπιστούμε το ευρώ, να αναλάβουμε, η Γερμανία και η Γαλλία, τις ευθύνες μας στην Ευρώπη και να έχουμε, σε όλα αυτά τα θέματα, πλήρη ενότητα απόψεων», σημείωσε ο Σαρκοζί.
Επιπλέον συμφώνησαν στην καθιέρωση μέσα στο 2012 ενός «χρυσού κανόνα» για το χρέος και τα ελλείμματα σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, ανεξαρτήτως συμφωνίας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε κάθε μία από αυτές.
Αυτό πρακτικά σημαίνει συνταγματικά κατοχυρωμένα όρια για το χρέος και τα ελλείμματα. Ο Νικολά Σαρκοζί ανέφερε την προσπάθεια που γίνεται αυτόν την καιρό από την γαλλική κυβέρνηση για την ένταξη του χρυσού κανόνα στο γαλλικό Σύνταγμα. Τέλος, οι δύο χώρες συμφώνησαν σε πρόταση για την φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
Οι δύο ηγέτες απέρριψαν εξάλλου την πιθανότητα να αυξηθούν οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) χαρακτηρίζοντάς τους «επαρκείς». Τόνισαν όμως ότι Γαλλία και Γερμανία θα είναι αλληλέγγυες στις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Στο επίκεντρο της συζήτησης των δύο ηγετών βρέθηκε η ενδυνάμωση της γαλλογερμανικής συνεργασίας. Ο Γάλλος πρόεδρος υποστήριξε ότι η Ευρωζώνη οδεύει προς «μια ενισχυμένη οικονομική ολοκλήρωση» που θα είναι σε θέση να την προστατεύσει σε περίπτωση κρίσης.
Οι δύο χώρες, είπε, σκοπεύουν να δώσουν το παράδειγμα επιβάλλοντας ένα κοινό φόρο στις εταιρείες στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Ο φόρος αυτός θα είναι εναρμονισμένος στη φορολογική του βάση και θα τεθεί σε ισχύ από το 2013, εν όψει των 50 χρόνων του Σύμφωνου των Ηλυσίων για τη συνεργασία Γερμανίας-Γαλλίας που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου 1963 οι πρόεδροι Κόνραντ Αντενάουερ και Σαρλ ντε Γκολ.
Προβλέπουν την επιβολή κοινής φορολογίας στις γαλλικές και γερμανικές επιχειρήσεις, με την έναρξη του 2013 και με την ευκαιρία της επετείου.
Παράλληλα, αποφάσισαν την τακτική συνάντηση των υπουργών οικονομίας των δύο χωρών στην αρχή κάθε ευρωπαϊκού εξάμηνου με στόχο την όσο το δυνατό καλύτερη εναρμόνιση των στόχων των δύο οικονομιών..
Όπως είπε ο Σαρκοζί, οι υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών των δύο χωρών θα προετοιμάσουν τις κοινές θέσεις τους που θα κατατεθούν στις αρχές του 2012 σε ένα γαλλογερμανικό συμβούλιο υπουργών.
Σχόλιο: Ούτε ευρωομόλογο "προς το παρόν", ούτε ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης, αλλά από την άλλη διάθεση "ελέγχου" της ευρωζώνης (αρχικά) και της Ε.Ε. (αργότερα) από κοινού από τις δύο μεγάλες δυνάμεις. Δεν ξέρω αν οι εμπνευστές της Ε.Ε. πριν από 40-50 χρόνια, είχαν στο μυαλό τους μια τέτοια ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι αλλαγές που είχαν διαφανεί από την αναγγελία του "Συμφώνου για το Ευρώ" (αξίζει να δείτε τις λεπτομέρειες εδώ), αρχίζουν σιγά, αλλά σταθερά να παίρνουν σάρκα και οστά, μ' ένα κλοιό που σφίγγει σιγά-σιγά γύρω από τις υπόλοιπες χώρες, που θα υποχρεωθούν να βάλουν στο Σύνταγμά τους περιορισμούς και να δέχονται εκπροσώπους του "Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου" στους κομβικούς τομείς της διοίκησής τους.
Τα οφέλη; Όχι αρκετά για να δώσει κανείς μεγάλο μερίδιο της εθνικής του κυριαρχίας (όπως συνέβει εξάλλου και με μας) και τον κίνδυνο παραχώρησης υποδομών και υπηρεσιών κοινής ωφελείας στους "μεγάλους". Τα κοινά (και προστατευόμενα) σύνορα παραμένουν ένα όνειρο απατηλό, η παροχή οικονομικής βοήθειας θα περνάει από 1000 κύματα παραμένοντας αβέβαιη (δείτε εδώ σχετική ανάρτηση για τις απαιτήσεις που εγείρουν διάφορες χώρες), με υποθηκευμένη τη δημόσια περιουσία.
Το κυριότερο πάντως στοιχείο (που πρέπει να είναι λυπηρό για όλους όσους από μας πίστεψαν στην κοινή ευρωπαϊκή ιδέα) είναι η έλλειψη διάθεσης αλληλεγγύης. Το "ένας για όλους και ο καθένας για την πάρτη του" και η γενικευμένη εφαρμογή "δύο μέτρων και δύο σταθμών", δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον της Ευρώπης. Γιατί κανείς από μας δε νομίζουμε να είναι ευχαριστημένος με τις διαρχίες που δημιουργούνται.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας στην χώρα μας; Γιατί υπάρχουν διαφορές σε διάφορες μετρήσεις; Τις σχετικές απαντήσεις μπορείτε να βρείτε στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Ρωμανιά που σας παραθέτουμε σήμερα:
"Το ύψος της ανεργίας στην Ελλάδα μετρούν δύο φορείς: η Ελληνική Στατιστική Αρχή και ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ). Οι δύο αυτοί φορείς μετρούν, όμως, διαφορετικά μεγέθη της ανεργίας.
Η Στατιστική Αρχή μετρά το σύνολο της ανεργίας (εγγεγραμμένης και μη), ενώ ο ΟΑΕΔ μετρά μόνο την εγγεγραμμένη ανεργία. Το περίεργο (και ασφαλώς ανώμαλο) είναι ότι σε συγκεκριμένες περιόδους το μετρούμενο ύψος της εγγεγραμμένης ανεργίας (δηλαδή το υποσύνολο) ξεπερνούσε το ύψος της συνολικής ανεργίας (δηλαδή το σύνολο).
Η Στατιστική Αρχή (όπως και οι αντίστοιχες στατιστικές αρχές των λοιπών χωρών της Ε.Ε.) εφαρμόζει, υποχρεωτικά, κατά τη διενέργεια των μετρήσεών της τους σχετικούς κανονισμούς της Eurostat. Οι μετρήσεις αυτές, όμως, οδηγούν στην καταγραφή, όχι της πραγματικής, αλλά μιας «κατά συνθήκη» ανεργίας.
Το αληθές ύψος της ανεργίας προκύπτει μόνον αν γίνουν οι προβολές στο μέλλον των στατιστικών σειρών των τελευταίων περίπου 30 χρόνων της απασχόλησης και της ανεργίας στην Ελλάδα, χωρίς τη συνεκτίμηση των σχετικών περιορισμών της Eurostat.
Στηριζόμενοι, λοιπόν, στις προβολές αυτές διαπιστώνουμε ότι αν δεν αλλάξει η ασκούμενη σήμερα πολιτική, ο αριθμός των ανέργων στη χώρα μας περί το τέλος του έτους (οπότε θα έχει ήδη λήξει η απασχόληση των εποχικώς απασχολουμένων σ' ολόκληρο το τουριστικό φάσμα) θα προσεγγίσει το 1.500.000 άτομα (περί το 30% του εργατικού δυναμικού).
Η εξήγηση του φαινομένου βρίσκεται αν συνεκτιμήσουμε ότι «τομείς-κλειδιά» για την εξέλιξη της απασχόλησης και της ανεργίας στην Ελλάδα είναι οι τομείς των κατασκευών (και ειδικότερα ο τομέας των κατοικιών), του τουρισμού και του λιανικού εμπορίου.
Οι τομείς αυτοί, όμως, είναι ακριβώς οι κυρίως πληττόμενοι από την εφαρμοζόμενη σήμερα οικονομική πολιτική, με συνέπεια να επηρεάζεται εντόνως αρνητικά το σύνολο της απασχόλησης και της ανεργίας στη χώρα."
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου