Τα σχολεία, οι τάξεις επί κορωναϊού και οι ανοησίες του Γκίκα...

 Τον κ. Γκίκα Μαγιορκίνη, τον γνωρίσαμε στην αρχή της καραντίνας, όταν δήλωσε πως "το σχολείο ίσως είναι ευκαιρία για τα παιδιά να δουν πως πρέπει να είναι οι κοινωνικές αποστάσεις".  Η ατυχής αυτή δήλωση, δεν τον πτόησε και έτσι κατέληξε να είναι μια εύκολη και γρήγορη λύση για τους αρχισυντάκτες δελτίων ειδήσεων και εκπομπών, αφού πάντα έβρισκε ελεύθερο χρόνο να παρουσιάζεται σε εκπομπές τηλεόρασης και ραδιόφωνα για να τοποθετηθεί περί κορωναϊού. Η συστηματική προβολή του (μιας και οι πανεπιστημιακοί της ειδικότητάς του είναι μετρημένοι), η πολιτική τοποθέτησή του (δεξιά), οι (υποστηρικτικές για την κυβερνητική πολιτική) απόψεις του και το νεαρό της ηλικίας του, τον έκαναν ιδανικό αντικαταστάτη του κυρίου Τσιόδρα, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πιάσει τον πληθυσμό εκείνο (δηλ. τους νέους), που είναι υπεύθυνοι για την εξάπλωση του κορωναϊού την καλοκαιρινή περίοδο...Παράλληλα δε πληροφορηθήκαμε τις τελευταίες μέρες ότι διατηρούσε μέχρι το τέλος Αυγούστου (παράλληλα με τη δραστηριότητά του στο πανεπιστήμιο) θέση επιστημονικού υπευθύνου σε εργαστήριο γνωστού ιδιωτικού διαγνωστικού κέντρου, το οποίο λειτουργεί ανταγωνιστικά με αυτό του βασικού εργοδότη του κ. Μαγιορκίνη, δηλ. του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η έναρξη της παρουσίας του στην καινούργια θέση ήταν η αφορμή για το άρθρο του Βασίλη Κανέλλη, που αναδημοσιεύουμε εδώ από το in.gr: 

Ο Γκίκας Μαγιορκίνης είναι new entry στα μιντιακά δεδομένα της χώρας. Εμφανίστηκε άπειρες φορές όλους αυτούς τους μήνες του κοροναϊού και της μάχης που δίνει η Πολιτεία για την καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας.Πρόκειται, όπως τουλάχιστον λένε και όσοι τον γνωρίζουν, για ένα πολύ καταρτισμένο επιστήμονα, με καλές σπουδές και ιδιαίτερα επικοινωνιακό. Γι’ αυτό επελέγη και από την κυβέρνηση να αντικαθιστά τον Σωτήρη Τσιόδρα στις επίσημες ενημερώσεις που γίνονται τώρα που τα κρούσματα έχουν αυξηθεί επικίνδυνα.Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό του θα έλεγε ότι ο κ. Μαγιορκίνης είναι ένα παιδί που πάλεψε για να φτάσει εκεί που βρίσκεται. 

Δημόσια σχολεία, φαντάζομαι, Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά, αγώνας για να γίνει αυτό που ήθελε. Και μπράβο του.Ωστόσο, μετά την άποψη που εξέφρασε για τις ολιγομελείς τάξεις και πόσο αυτές βοηθούν στην αντιμετώπιση της πανδημίας, άνετα μπορούμε να πούμε ότι έκανε ένα μεγάλο φάουλ.Και το φάουλ αυτό έγκειται στο ότι προσπαθεί να στηρίξει μια κυβερνητική θέση με επιχειρήματα που δεν στέκουν πουθενά.Ούτε τα γραφήματα που ανάρτησε στο facebook, ούτε η όλη προσπάθειά του να μας πείσει ότι «ε, δεν έγινε και τίποτε αν στέλνετε τα παιδιά σε αίθουσες με 25 και 30 παιδιά. Δεν θα νοσήσουν περισσότερα σε σχέση με αυτά που θα πάνε σε αίθουσες των 15 ατόμων».Μας είπε επίσης ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν έχει αποδειχθεί και η παιδαγωγική αξία των ολιγομελών τμημάτων.

Μάλιστα. Παρουσιάζοντας διάφορα μαθηματικά μοντέλα ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Μαγιορκίνης μας λέει ότι όσο περισσότερες ολιγομελείς τάξεις γίνουν τόσο θα αυξηθούν οι εστίες υπερμετάδοσης του ιού.Κι ότι θα χρειαστούν και πολλοί περισσότεροι καθηγητές, επομένως νέες εστίες μετάδοσης του ιού κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.Πολύ καλό το αφήγημα που στηρίζει ο κ. καθηγητής. Επειδή η Ελλάδα δεν κατάφερε διαχρονικά να έχει ολιγομελείς αίθουσες, επειδή ποτέ δεν επένδυσε καμιά κυβέρνηση στην Παιδεία, ερχόμαστε τώρα με τον κοροναϊό να «δαιμονοποιήσουμε» και την παιδαγωγική αξία των αιθουσών με μικρότερο αριθμό παιδιών.

Και προκειμένου να στηρίξουμε την κυβέρνηση που δεν θέλει ή δεν μπορεί να προχωρήσει σε διαχωρισμό των πολυμελών τμημάτων στα σχολεία, έρχεται και η «επιστημοσύνη» του κ. Μαγιορκίνη να βάλει τη σφραγίδα που χρειάζεται.Είναι σα να λέει στους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σε μικρές αίθουσες με 25 και 30 παιδιά «μη μιλάτε, καλύτερα που είναι έτσι γιατί αλλιώς θα κολλήσουν κοροναϊό».Ή σαν να λέει στους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται τόσα χρόνια για καλύτερες συνθήκες μάθησης «είστε ανόητοι, χάσατε το χρόνο σας, δεν έχει και καμιά παιδαγωγική αξία μια αίθουσα με λιγότερα παιδιά».

Αλλωστε, τόσο ο κ. Μόσιαλος, όσο και ο κ. Δερμιτζάκης, και η κ. Λινού, διαπρεπείς επιστήμονες όλοι τους, εκφράζουν εντελώς αντίθετη άποψη από αυτήν του κ. Μαγιορκίνη. Λέτε να είναι ανόητοι ή προβοκάτορες ή εχθροί της κυβέρνησης;Όχι, δεν μας τα λέει καλά ο κ. Μαγιορκίνης, ούτε μπορεί να περάσει το αφήγημα που κάποιοι θέλουν να περάσουν.Ούτε επιστήμονας είμαι, ούτε τη θέση του κ. Μαγιορκίνη θέλω να πάρω. Αλλά η θεωρία του «μπάζει από παντού».Δηλαδή τα παιδιά που νοσούν πιο δύσκολα ή που είναι πιο ασυμπτωματικά σε μια αίθουσα που θα είναι ο ένας πάνω στον άλλο δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν;

Αν υπήρχαν παντού αίθουσες με 15 παιδιά, με τις ιδανικές αποστάσεις μεταξύ τους, με καλύτερες συνθήκες υγιεινής και τους εκπαιδευτικούς να μην είναι αναγκασμένοι να κάνουν μάθημα σε μικρούς χώρους, δεν θα ήταν καλύτερα;Και πώς θα γίνει ευκολότερα η ιχνηλάτηση όταν τα παιδιά είναι ασυμπτωματικά αλλά συνωστίζονται σε μικρές αίθουσες;Που μπορεί να σταθεί αυτή η λογική που επιχειρούν κάποιοι να μας πείσουν; 

Όπως και που μπορεί να σταθεί ότι δεν γίνεται καλύτερα το μάθημα με λιγότερους μαθητές;Απλά το αφήγημα είναι διαφορετικό και αυτό υπηρετεί τώρα ο κ. Μαγιορκίνης.Ολοι συμφωνούμε ότι πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία, αλλά με όλους τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας για τα παιδιά, τους καθηγητές και το υπόλοιπο προσωπικό.Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η χρήση της μάσκας στα σχολεία μπορεί να αποτρέψει την υπερμετάδοση του κοροναϊού.

Όμως, όλη αυτή η συμφωνία απέχει πολύ από την προσπάθεια να πειστούμε ότι όσο περισσότερα παιδιά στις αίθουσες τόσο καλύτερα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.Από την αρχή υποστηρίζουμε ότι η επένδυση στην Παιδεία είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στα χρόνια της πανδημίας.Ας κόψουν από τα επιδόματα και το «τζάμπα» χρήμα που δίνουν αφειδώς κι ας φτιάξουν καλύτερες και περισσότερες αίθουσες.Με λιγότερα παιδιά, με μεγαλύτερες αποστάσεις, με διαχωριστικά αν χρειάζεται μεταξύ των θρανίων όπως κάνουν σε κάποιες χώρες.Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά παιχνιδάκια και προσπάθεια να στηριχθεί σώνει και καλά μια κατάσταση που εδώ και δεκαετίες βλέπουμε στα ελληνικά σχολεία.Εκτός κι αν όλοι εμείς που πηγαίναμε σε δημόσια σχολεία και είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο, και κολλούσαμε γρίπη ή όποια άλλη ασθένεια κυκλοφορούσε, ζούσαμε σε διαφορετική χώρα από αυτή του κ. Μαγιορκίνη.

Τα λάθη που μας οδήγησαν στην αύξηση των κρουσμάτων κορωναϊού στην χώρα μας...

 Σημειώνει ο Βασίλης Κανέλλης (στο in.gr) για τα 5+1 λάθη τα οποία οδήγησαν στην αύξηση των κρουσμάτων του κορωναϊού στην χώρα μας:

Λάθος πρώτο

Το βιαστικό και χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο άνοιγμα των συνόρων

Η κυβέρνηση πιέστηκε από τους τουριστικούς φορείς αλλά και από τους επιχειρηματίες να άρει τους περιορισμούς στα σύνορα ώστε να ξεκινήσει η έλευση χιλιάδων τουριστών. Αλλωστε, και στις άλλες χώρες η ίδια τακτική ακολουθήθηκε.

Ωστόσο, αρχικά (Σ.Σ. μέχρι τις αρχές του Ιουλίου) οι έλεγχοι ήταν ελλιπείς, επισκέπτες έμπαιναν από τα σύνορα χωρίς έλεγχο, με απλή βεβαίωση ενώ και στα αεροδρόμια δεν υπήρξαν πιο ενδελεχείς έλεγχοι για κοροναϊό. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα για τον τουρισμό δεν εφαρμόστηκαν παντού, ενώ ήταν αδύνατο να περιμένει κανείς πώς θα δεν θα υπάρξουν συμπτωματικοί τουρίστες.

Αλλωστε μόνο 20 στους 100 ελέγχονταν με κάποιους ειδικούς να λένε ότι θα έπρεπε να υπάρχει υποχρεωτικά αρνητικό τεστ 72 ωρών για όλους τους επισκέπτες σε όλες τις πύλες εισόδου (Σ.Σ. το οποίο στην πραγματικότητα είναι πρακτικά αδύνατον για χώρα μαζικού τουρισμού).

Στο βιαστικό άνοιγμα του τουρισμού έρχεται να προστεθεί και η αλλοπρόσαλλη πολιτική αναφορικά με την πληρότητα των πλοίων. Από τη μια ο υπουργός Τουρισμού απέκλεισε ότι θα υπάρξει αύξηση της πληρότητας.

Από την άλλη, ενώ τα κρούσματα ξεπέρασαν τα 100, αποφασίστηκε η αύξηση της πληρότητας από το 65% στο 80%. Και ταυτόχρονα η υποχρεωτική χρήση της μάσκας, ακόμη και στα καταστρώματα, δηλαδή σε ανοικτούς χώρους.

Λάθος δεύτερο

Το μήνυμα που εξέπεμψε η πολιτεία

Διάφορες αποφάσεις, αλλά και συμπεριφορές πολιτικών παραγόντων έστειλαν λανθασμένο μήνυμα στους πολίτες. Ενα μήνυμα ότι η πανδημία πέρασε και είναι όλα καλά. Ακόμη και υπουργοί δεν φορούσαν πουθενά μάσκες, ακόμη και σε χώρους με υψηλή συγκέντρωση.

Διοργανώθηκαν πάρτι, εγκαίνια και πανηγύρια παρουσία βουλευτών από όλα τα κόμματα. Επίσης, οι παρουσίες των πολιτικών στα μέσα ενημέρωσης δεν έδειχναν ότι η χώρα δεν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο. Ετσι, οι πολίτες λειτούργησαν στη λογική «αφού οι πολιτικοί δεν τηρούν τους κανόνες γιατί να το κάνουμε εμείς».

Λάθος τρίτο

Η κυβέρνηση άφησε να κυριαρχήσουν οι θεωρίες συνωμοσίας

Μπορεί για κάποιους οι συνωμοσιολόγοι και ψεκασμένοι του κοροναϊού να κινούνται στη σφαίρα του γραφικού, ωστόσο, η σπορά που αφήνουν αποφέρει πάντα καρπούς. Θεωρίες για την προέλευση του ιού, για την αποτελεσματικότητα της μάσκας, για το εμβόλιο κι αν με αυτό θα μας βάλουν «τσιπάκι», για τις… ευθύνες του 5G προκάλεσαν την αμφισβήτηση σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Ολα αυτά σε συνδυασμό με εκπροσώπους της Εκκλησίας, γιατρούς ή και πολιτικούς που έκαναν δηλώσεις οι οποίες προκαλούσαν σύγχυση στους πολίτες. Η πρόσφατη παρέμβαση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ήρθε με καθυστέρηση καθώς «πέρασε» σε πολύ κόσμο η θεωρία του «ψεύτικου ιού» με αποτέλεσμα ούτε μέτρα να λαμβάνουν, ούτε να πληρώνουν πρόστιμα.

Λάθος τέταρτο

Η χαλάρωση του πληθυσμού

Είτε από την κούραση που προκάλεσε το lockdown, είτε γιατί ήρθε το καλοκαίρι και οι πολίτες δεν μπορούσαν να μείνουν σπίτι, παρατηρήθηκε μια επικίνδυνη χαλάρωση των μέτρων. Από τις πλατείες που έδερναν παιδιά οι αστυνομικοί, φτάσαμε στα ανεξέλεγκτα πανηγύρια, στα γεμάτα μπιτς μπαρ, στα πριβέ πάρτι και στα μπαράκια που δεν έπεφτε καρφίτσα.

Οι επιχειρηματίες αδυνατούσαν να ελέγξουν τους πολίτες, τα μέτρα δεν τηρήθηκαν ουσιαστικά ποτέ και ο κοροναϊός έκανε καθημερινά… πάρτι σε κέντρα διασκέδασης, γάμους, βαφτίσεις και φυσικά στις τουριστικές περιοχές.

Λάθος πέµπτο

Το έγκλημα με τα μέσα μεταφοράς και η Εκκλησία

Η επιστροφή στην κανονικότητα δεν συνδυάστηκε με μέτρα για τις μετακινήσεις των εργαζόμενων με ΜΜΜ. Ετσι καθημερινά χιλιάδες πολίτες συνωστίζονταν στα λεωφορεία, τα τρόλεϊ και το μετρό, χωρίς μάσκες και αποστάσεις.

Την ίδια στιγμή, στις εκκλησίες παρατηρήθηκαν φαινόμενα συνωστισμού και αδιαφορίας για την τήρηση συγκεκριμένων μέτρων καθώς όλα ερμηνεύονταν με… όρους θρησκείας. Η πολιτεία δεν μπόρεσε να ελέγξει έτσι σημεία υψηλής συγκέντρωσης του πληθυσμού, όπως τα ΜΜΜ και οι λατρευτικοί χώροι.

Λάθος έκτο

Η καθημερινή ενημέρωση και η ρήξη

Κρίθηκε σωστό να σταματήσει η καθημερινή παρουσία των κ. Τσιόδρα και Χαρδαλιά. Οι πολίτες πίστεψαν ότι «ξεμπέρδεψαν» με τον ιό αφού δεν υπήρχε αυτή η συνεχής εγρήγορση, η ενημέρωση και οι συμβουλές των ειδικών.

Οι εκκλήσεις των λοιμωξιολόγων από τα κανάλια δεν ακούγονταν πλέον, ειδικά από τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής της πρώτης φάσης της πανδημίας, ο κ. Τσιόδρας, είχε σχεδόν εξαφανιστεί.

Δεν είναι, πάντως, λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ επιστημόνων και πολιτικών. Οι μεν πρώτοι διαφωνούσαν με το βιαστικό «άνοιγμα» στον τουρισμό και τη χαλάρωση των μέτρων. Οι δεύτεροι παρασκηνιακά ήταν έξαλλοι με τους λοιμωξιολόγους που «τρόμαζαν» τους πολίτες με τις προειδοποιήσεις τους.

Ετσι ένα αρραγές στην αρχή μέτωπο φάνηκε να χάνεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κινητοποίηση της κοινωνίας.

Το "ξανθό γένος", ο "θείος από την Ουάσινγκτον" και οι λοιποί σωτήρες της χώρας

Το φαινόμενο των "απο μηχανής Θεών" δεν είναι τωρινό. Από τη στιγμή που ο ελληνισμός έχασε τη ισχύ του διπλωματικά και στρατιωτικά, άρχισε να ψάχνει σωτήρες από Ανατολή και Δύση. Υπέγραψε πάμπολλες αμυντικές συμφωνίες και συμμαχίες (οι περισσότερες εκ των οποίων ποτέ δεν τηρήθηκαν όταν ήρθε η ώρα) και έγινε ηθελημένα ή άθελα πιόνι στα γεωπολιτικά παιχνίδια των "ισχυρών".
Κάποιες φορές κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις προς όφελός του (όπως τις περιόδους διακυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου), με αποτέλεσμα να επεκταθεί η χώρα και απελευθερωθούν εκτάσεις. Κάποιες άλλες βασίστηκε στις υποσχέσεις των άλλων (βλ. Β' Π.Π.) ή τους θεώρησε "δεδομένους" (βλ. Χούντα και Κυπριακό), λειτουργώντας αλαζονικά και αφήνοντάς τους στο τέλος να "μας την φέρουν" εκμεταλλευόμενοι τα αρνητικά δομικά χαρακτηριστικά μας ως λαού (βλ. διχόνοια).
Μπορεί η προσέγγιση να φαντάζει απλοϊκή αλλά δεν είναι: Απ' την αρχή όμως ό ελληνισμός φάνηκε να έχει διάθεση να επενδύει πολλά σε συμμαχίες που ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν μικρές πιθανότητες να πετύχουν ή σε άλλες που ο "σύμμαχος" είχε λίγες πιθανότητες να υποστηρίξει τα συμφέροντά μας, σε βάθος χρόνου. Θα ήταν μάταιο να ξεκινήσουμε την καταγραφή από την αρχαιότητα (γιατί θα χρειαζόμασταν σελίδες επί σελίδων), αλλά αξίζει να επικεντρωθούμε σε 3 βασικές περιπτώσεις που έχουν σχέση με την πρόσφατη ιστορία, δηλ. τις ΗΠΑ και τους δορυφόρους της (βλ. ΝΑΤΟ), την Ρωσία και τον Αραβικό κόσμο. Και στις 3 περιπτώσεις η Ελλάδα ανέπτυξε μακροχρόνιες σχέσεις "στοργής", οι οποίες όμως στην πράξη ήταν μονόπλευρες και "ανισόρροπες".
Οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους (βλ. ΝΑΤΟ/Μ. Βρετανία), στις κρίσιμες στιγμές υποστήριξε την Τουρκία, αφαιρώντας ζωτικό χώρο από την χώρα μας - αν θυμηθούμε τις περιπτώσεις της Κύπρου και των Ιμίων δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι παραπάνω. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί "αμφισβητούμενων περιοχών" θυμίζει έντονα το ανέκδοτο με τον Τοτό, από τον οποίο οι γονείς του (σε μια απρόοπτη επίσκεψη) ζητούν να μη φάει ώστε να φάνε οι καλεσμένοι. Βέβαια ο κίνδυνος από μια ενδεχόμενη έξοδο είναι πιθανότατα μεγαλύτερος, με αποτέλεσμα η "συμμαχία" να θυμίζει μπράβο της παραλιακής που προστατεύει ιδιοκτήτες κλαμπ έναντι αμοιβής, από τον ίδιο του τον εαυτό.

Όταν έρχεται η ώρα του γλυκού (από το οποίο ο κακομοίρης ο Τοτός που έχει πεθάνει της πείνας, ζητάει λίγο) του απαντούν ότι "αφού είπε όχι σε όλα τα προηγούμενα πιάτα δεν θα έτρωγε ούτε γλυκό". Έτσι και οι ΗΠΑ: Από τη δεκαετία του '80 και ύστερα μας ζητούν να μην επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα (αρχικά) και να καθορίσουμε ΑΟΖ (στη συνέχεια) ώστε να μη ρίξουμε "λάδι στη φωτιά" στη σχέση μας με τους Τούρκους, μόνο και μόνο για να τις χαρακτηρίσουν σήμερα ως "αμφισβητούμενες". Είναι προφανές ότι οι όποιες "αμυντικές συμφωνίες" υπογράφει η χώρα μας με τις ΗΠΑ, με ανταλλάγματα βάσεις, παραχωρήσεις και αγορά οπλικών συστημάτων προηγούμενων γενεών δεν έχουν καμία αξία, αφού δεν αφορούν την μοναδική περίπτωση στην οποία θα μπορούσαμε να τη χρειαστούμε δηλ. την Τουρκία. Για το δε ΝΑΤΟ δεν αξίζει να γίνει επιπλέον αναφορά, αφού η λογική των "ίσων αποστάσεων" (που εφαρμόζεται σε όλες τις διαμάχες εντός συμμαχίας) είναι ενοχλητική και δείχνει τα ελάχιστα οφέλη που μπορεί να έχει κανείς από τη συμμετοχή του σε μια τέτοια συμμαχία.

Δυστυχώς όμως, μπροστά στη στάση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ φαντάζουν με "καλή νεράιδα των παραμυθιών". Μια χώρα που "πούλησε" τον ελληνισμό δεκάδες φορές (ξεκινώντας από την μη υποστήριξη του Βυζαντίου κατά την τελική επίθεση του Μωάμεθ του Β', προχωρώντας στα Ορλωφικά, στο πως άφησε στο έλεος των Οθωμανών τον Ποντιακό ελληνισμό και καταλήγοντας στο πως φέρθηκε στους Έλληνες της Σ. Ένωσης, στους Κυπρίους αλλά πιο πρόσφατα στην περίπτωση της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και αυτής της Αγίας Σοφίας), σαφέστατα δεν μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά όταν επικαλείται τα "όσα μας ενώνουν". Η αναξιοπιστία και η αφερρεγγυότητά της είναι παροιμιώδης και παρά τις υποσχέσεις της δείχνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν έχει πρόβλημα να υποστηρίξει την Τουρκία, ακόμα και σε περιπτώσεις που θα μπορούσε να μην το κάνει, δηλ. σε περιπτώσεις που μια τέτοια στάση δε θα δημιουργούσε πρόβλημα στα δικά της συμφέροντα. Η περίπτωση της Αγίας Σοφίας είναι μια τέτοια και αποδεικνύει περίτρανα ότι το "γινάτι βγάζει μάτι" (που λέει και ο λαός). Τυχόν πίεση προς την πλευρά του Ερντογάν για να μη γίνει μετατροπή, όχι μόνο θα έδειχνε ότι ήταν "υπεράνω" στη διαμάχη Οικουμενικού Πατριαρχείου - Μόσχας και ότι απέναντι στο κοινό πρόβλημα οι όποιες διαφορές είναι δευτερεύουσες αλλά και το ότι στον χώρο της Ορθοδοξίας η Ρωσία είναι όντως "κυρίαρχη" πολιτικά. Αντ' αυτού φέρθηκε με μικρότητα αφήνοντας την χώρα μας να σηκώσει τη σημαία της αντίδρασης, και "χαρίζοντας" την Αγία Σοφία στην ελληνορθοδοξία.

Για τον Αραβικό κόσμο θα μπορούσαμε να πούμε επίσης πολλά, αλλά δεν χρειάζεται: η χώρα μας αποτέλεσε για χρόνια το μόνο κράτος-αρωγό των Παλαιστινίων στον Δυτικό κόσμο, υποστήριξε σταθερά (και ακατανόητα, από γεωπολιτικής απόψεως, στην πραγματικότητα) τους Κούρδους στην προσπάθεια τους να κάνουν ανεξάρτητο κράτος, ενίσχυσε τον Καντάφι, στήριξε τις αλλαγές στην Αίγυπτο, προσπάθησε να φέρει κοντά τις αντιμαχόμενες πλευρές στο Λίβανο και γενικά έκανε ό,τι και όποτε μπορούσε για τον αραβικό κόσμο. Η διπλωματική υποστήριξη που εισπράξαμε ήταν πενιχρή σε σχέση με τα όσα προσφέραμε, και τα πρόσφατα παραδείγματα που σχετίζονται με τη στάση των Αράβων απέναντι στις ενέργειες της Τουρκίας, είναι μια από τις πολλές αποδείξεις των όσων γράφαμε παραπάνω...
Τα όσα γράψαμε παραπάνω - αφήνοντας στην άκρη τον "έτερο Καππαδόκη" την Ε.Ε. γιατί αποτελεί ξεχωριστό "αμαρτωλό" κεφάλαιο -τα γράψαμε όχι για ν' αποδομήσουμε τις όποιες στρατηγικές συμμαχίες έχει αναπτύξει η χώρα μας. Το κάναμε για να α) καταδείξουμε ότι θα πρέπει να έχουμε και εμείς αντίστοιχη ευελιξία, ώστε να μην παίζουμε "μονίμως" το ρόλο της "καλής συζύγου" που ακόμα και αν φάει "μια σφαλιάρα" δεν μιλάει και β) να μάθουμε να είμαστε έτοιμοι σε όλα τα επίπεδα - στρατιωτικά και διπλωματικά.
Μόνο αν σταματήσουμε να περιμένουμε σωτήρες θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε ως λαός, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε και δεδομένου ότι οι ενδείξεις για το άμεσο μέλλον δεν καθόλου θετικές (όπως φαίνεται ξεκάθαρα εδώ)...
(Οι γελοιογραφίες είναι από τις εφημερίδες "Το Ποντίκι", "Εφημερίδα των Συντακτών" και "Καθημερινή"). 

Να κλείσουν ή να μην κλείσουν; Μια άποψη για τα λουκέτα σε παραλίες και μπαρ για παραβίαση των μέτρων κατά της πανδημίας...

Να κλείσουν ή να μην κλείσουν; Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ στο "Έθνος"για τα λουκέτα λόγω παραβίασης των μέτρων κατά του κορωναϊου, σε μαγαζιά, μπαρ και παραλίες:

"Tο σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα -το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις, οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού- είναι απόλυτα σωστό. Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για δύο λόγους:
Οι αρμόδιες ελεγκτικές Αρχές προχώρησαν στο σφράγισμα της δημοτικής πλαζ "Αυλάκι" στο Πόρτο Ράφτη, καθώς -έπειτα από έλεγχο- βρέθηκαν παραπάνω λουόμενοι από το επιτρεπόμενο όριο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μικτό κλιμάκιο του Λιμενικού και της Περιφέρειας προέβησαν στο άμεσο κλείσιμο της δημοτικής παραλίας, καθώς και στην επιβολή προστίμου 7.000 ευρώ στον τοπικό δήμο. Κατ’ άλλες πληροφορίες, το «λουκέτο» μπήκε από την ΕΛΑΣ και την Εθνική Αρχή Διαφάνειας, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει αφού η απόφαση ισχύει, όποιος κι αν την έλαβε.
Σε κάθε περίπτωση, η παραλία θα παραμείνει κλειστή μέχρι να εκδικαστεί η ένσταση που έχει υποβάλλει ο δήμος, καθώς αποδέχεται ότι υπήρχαν παραπάνω λουόμενοι, αλλά ήταν μόνο 16.Η ευρύτερη περιοχή δεν μετρά μόνο το κλείσιμο αυτής της πλαζ, αφού ακόμα τέσσερα καταστήματα σφραγίστηκαν στις ίδιες συντεταγμένες, επειδή διαπιστώθηκε συνωστισμός σε καφετέριες και beach bars.
Όπως, δηλαδή, έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα: από Πλάκα και Γκάζι, μέχρι Αλιμο και Μύκονο.Είναι γεγονός πως η φετινή Ανοιξη πέρασε επάνω από τα σώματά μας βαριά, τόσο σκοτεινά και μεσαιωνικά, φέρνοντας κρούσματα, καραντίνα, θανάτους και αγωνία για το μέλλον μας, σε μια κούρσα ζωής. Οι ημέρες κύλησαν βασανιστικά και γοτθικά και όταν ήρθε το lockdown έφερε μαζί του την ελπίδα για το παρακάτω. Μαζί του έφερε την απελευθέρωση από τους τέσσερις τοίχους και έτσι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους, χωρίς μάσκες, χωρίς γάντια και, βασικά, δημιουργώντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως ο κορονοϊός έφυγε, πέθανε. Τι κι αν οι Αρχές της χώρας προσπαθούν να μας πουν πως ο κίνδυνος δεν ξεπεράστηκε, ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσέχουμε επειδή η πανδημία είναι ακόμα εδώ; Τι κι αν έθεσαν κάποιους περιορισμούς, που θα πρέπει να εφαρμόζονται από όλους, ώστε η επανεκκίνηση του πολιτισμού μας να γίνει με τις λιγότερες απώλειες;
Δίπλα μας, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θεωρούν πως όλα αυτά που ζήσαμε αποτελούν έναν εφιάλτη από τον οποίο ξυπνήσαμε και πάμε παρακάτω. Το σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα, το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού, είναι απόλυτα σωστό.Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για τους εξής δύο λόγους.

Πρώτον, δεν πρέπει να πνίξουμε στη θάλασσα ή στις πισίνες τα όσα κερδίσαμε το προηγούμενο διάστημα με τον εγκλεισμό μας και την κοινωνική απόσταση, επειδή κάποιοι ξέχασαν τι ζήσαμε ή θέλουν να τα ξεπλύνουν μέσα σε ένα ποτήρι μοχίτο, ζώντας όπως τα προηγούμενα καλοκαίρια. Δεύτερον, όλη αυτή την κανονικότητα που έφερε η επανεκκίνηση της χώρας μετά την καραντίνα υπάρχουν πολλοί καταστηματάρχες που την τηρούν απαρέγκλιτα. Τόσοι πελάτες, τόσο προσωπικό, αυτή η απόσταση, αυτά τα μέτρα ασφαλείας στα καταστήματα, με όποιο κόστος συνεπάγονται όλα αυτά στις τσέπες τους.
Εκείνοι, δηλαδή, που έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις κρατικές οδηγίες, θεωρούν εαυτούς έξυπνους; Η ερώτηση προφανώς και είναι ρητορική, αλλά η απάντησή της δεν είναι θεωρητική και αποτελεί μια καλή, όσο και απτή απάντηση προς όσους δεν ακολουθούν τους κανόνες που έχει προσαρμόσει στις ζωές μας ο κορονοϊός: για να διηγούμαστε τα επόμενα χρόνια το πώς περάσαμε το καλοκαίρι της πανδημίας, θα πρέπει να ζούμε και, μάλιστα, αποφεύγοντας τον συνωστισμό – στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον.
Μέχρι τότε, θα πρέπει να μείνουμε μακριά -κυριολεκτικά- από εκείνους που υποστηρίζουν πως «ο κορονοϊός δεν υπάρχει», από όσους δηλώνουν πως «δεν κολλάει», από αυτούς που λένε, με ύφος γνώστη, πως «όλα αυτά κατασκευασμένα είναι». Ναι, αυτό το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο – από όλες τις απόψεις…"

Fake news και άλλες (ελληνικές) ιστορίες

Η χρήση του ίντερνετ ως μοναδική - και δωρεάν - πηγή πληροφόρησης ήταν κάτι το αναμενόμενο από τη στιγμή το διαδίκτυο αντικατέστησε, τουλάχιστον για τις νεώτερες γενιές, την τηλεόραση ως το κύριο μέσο ψυχαγωγίας και ενημέρωσης.
Το πρόβλημα όμως με τα κοινωνικά δίκτυα είναι ότι αποτελούν ένα τέλειο μέσο για να διαδοθούν ψεύτικες ειδήσεις. Για πολλούς το σκεπτικό "το διάβασα στο Facebook άρα είναι αληθινό" δεν χωράει αμφισβήτησης και έτσι τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν πολλά "δημοσιογραφικά" sites τα οποία λιβελογραφούν για πρόσωπα, οργανισμούς και χώρες, ώστε να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Τα face news βέβαια δεν είναι κάτι το καινούργιο (αφού παρουσιάζονται από την αρχαιότητα), αλλά η γιγάντωσή τους τα τελευταία χρόνια, έφτασε να καθορίζει εκλογικές αναμετρήσεις και να παίρνει διαστάσεις επιδημίας, σε σημείο να μη γνωρίζει κανείς σε πολλές περιπτώσεις τι είναι αλήθεια και τι όχι.

Και όπως συνήθως συμβαίνει, όταν τα πράγματα φτάνουν στο αμήν και η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, οι "αρχές" ξυπνούν και εφαρμόζουν μέτρα. Έτσι η Ευρωπαϊκη Επιτροπή στα 2018 υποχρέωσε έμμεσα τρεις κολοσσούς του διαδικτύου (την Google, το Twitter και το Facebook) να "αυτορρυθμιστούν" και να περιορίσουν τη διασπορά των fake news. Πράγματι οι εταιρείες αυτές υπέγραψαν ένα κώδικα αντιμετώπισης του φαινομένου, ο οποίος όμως αποδείχτηκε ανεπαρκής. Έτσι φτάσαμε πριν λίγο καιρό σε σκλήρυνση της στάσης της Ε.Ε. και την απαίτησή της οι 3 εταιρείες να δίνουν μηνιαία αναφορά για το πως τα πάνε σ' αυτόν τον τομέα.
Οι εταιρείες αυτές βέβαια δεν έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τι αποτελεί fake news και τι όχι, στις διάφορες γωνιές του κόσμου και ειδικά σε μικρά μέρη όπως η χώρα μας. Επειδή το να έχουν και να πληρώνουν ανθρώπους απευθείας για να το κάνουν αυτό είναι ακριβό, κάνουν αυτό που στην πιάτσα ονομάζεται "outsourcing", δηλαδή πληρώνουν άλλους για να το κάνουν, κάτι που τους κοστίζει λιγότερο.
Και εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Σε πολλές περιοχές του κόσμου ακολουθήθηκε η εύκολη λύση να βρεθούν ιστοσελίδες ή εταιρείες που έκαναν τη δουλειά ήδη. Όμως άλλο να έχουν δύο-τρεις άνθρωποι ένα site και να πιστοποιούν ότι το "να πίνει κανείς 5 λίτρα κόκα-κόλα κάνει καλό στο δέρμα" (που δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να βρει κανείς ότι δεν το κάνει) και να κάνει μια ανάρτηση την μέρα, και άλλο το να κυνηγάει αρκετές χιλιάδες "δημοσιογραφικά" και μη ελληνικά sites και να κρίνει αποτελεσματικά το αν οι ειδήσεις είναι αληθινές ή όχι να επιτρέπει ή μη τη διάδοσή τους μέσω των δικτύων κοινωνικής ενημέρωσης.

Στην Ελλάδα για το Facebook τη δουλειά την κάνει το ellinikahoaxes.gr, το οποίο είναι από τα πρώτα sites στην Ελλάδα που προσπάθησαν να κάνουν μια προσπάθεια ενάντια στα fake news (ή hoaxes). Όντας αρκετά χρόνια στον χώρο (από τις αρχές του 2010), έχοντας μια ενδιαφέρουσα εταιρική λειτουργία (αστική μη κερδοσκοπική - που την εξαιρεί πλήρως της φορολογίας, πλήν εισοδημάτων από χρήση κεφαλαίου) και έχοντας κάνει μια προσπάθεια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη για αρκετά χρόνια, πήραν το "συμβόλαιο" από το Facebook για να κάνουν τη δουλειά αυτή εξ ονόματός του. Το θέμα όμως είναι ότι κάπου το πράγμα άρχισε να χάνει το δρόμο του και το site/η εταιρεία να κάνουν μικρά και μεγάλα λάθη. Τον τελευταίο καιρό το πράγμα (όπως λέμε λαϊκά) "χόντρυνε" με τηγορούνται για λανθασμένες αποφάσεις κατηγορείται για φιλοκυβερνητική μεροληψία, και να κατατίθεται να χάρη του, ερώτηση στην Ευρωβουλή (δείτε σχετικά εδώ).
Ο τρόπος λειτουργίας του site, οι πηγές χρηματοδότησής του, οι ελλείψεις του σε προσωπικό, η μετάλλαξή του σε σερίφη του Facebook και το ότι έλεγχο εγκυρότητας των ειδήσεων φέρονται να κάνουν web-developers, δημιουργούν ερωτήματα.
Μπορεί να θεωρήσουν μερικοί ότι ο λόγος που το site δέχεται επίθεση είναι πολιτικός, αλλά μήπως δε θα πρέπει κάποιος που υποτίθεται ότι "δουλεύει" για τη "προστασία της εγκυρότητας της ενημέρωσης" να είναι σε θέση να είναι ξεκάθαρος, "άσπιλος" και "αμόλυντός" όσο αφορά τον τρόπο λειτουργίας του, τις πηγές χρηματοδότησής του και μακρυά από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες; Ακόμα και στη δύσκολη εποχή που ζούμε...
Όπως και να έχει μάλλον θα πρέπει να στηριζόμαστε στη δική μας κρίση και "να μην τσιμπάμε στα fake news" που λέει και ο Αρκάς, ανεξάρτητα αν είναι Απρίλιος ή όχι...