Αναρτήσεις
Να κλείσουν ή να μην κλείσουν; Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ στο "Έθνος"για τα λουκέτα λόγω παραβίασης των μέτρων κατά του κορωναϊου, σε μαγαζιά, μπαρ και παραλίες:
"Tο σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα -το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις, οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού- είναι απόλυτα σωστό. Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για δύο λόγους:
Οι αρμόδιες ελεγκτικές Αρχές προχώρησαν στο σφράγισμα της δημοτικής πλαζ "Αυλάκι" στο Πόρτο Ράφτη, καθώς -έπειτα από έλεγχο- βρέθηκαν παραπάνω λουόμενοι από το επιτρεπόμενο όριο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μικτό κλιμάκιο του Λιμενικού και της Περιφέρειας προέβησαν στο άμεσο κλείσιμο της δημοτικής παραλίας, καθώς και στην επιβολή προστίμου 7.000 ευρώ στον τοπικό δήμο. Κατ’ άλλες πληροφορίες, το «λουκέτο» μπήκε από την ΕΛΑΣ και την Εθνική Αρχή Διαφάνειας, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει αφού η απόφαση ισχύει, όποιος κι αν την έλαβε.
Σε κάθε περίπτωση, η παραλία θα παραμείνει κλειστή μέχρι να εκδικαστεί η ένσταση που έχει υποβάλλει ο δήμος, καθώς αποδέχεται ότι υπήρχαν παραπάνω λουόμενοι, αλλά ήταν μόνο 16.Η ευρύτερη περιοχή δεν μετρά μόνο το κλείσιμο αυτής της πλαζ, αφού ακόμα τέσσερα καταστήματα σφραγίστηκαν στις ίδιες συντεταγμένες, επειδή διαπιστώθηκε συνωστισμός σε καφετέριες και beach bars.
Όπως, δηλαδή, έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα: από Πλάκα και Γκάζι, μέχρι Αλιμο και Μύκονο.Είναι γεγονός πως η φετινή Ανοιξη πέρασε επάνω από τα σώματά μας βαριά, τόσο σκοτεινά και μεσαιωνικά, φέρνοντας κρούσματα, καραντίνα, θανάτους και αγωνία για το μέλλον μας, σε μια κούρσα ζωής. Οι ημέρες κύλησαν βασανιστικά και γοτθικά και όταν ήρθε το lockdown έφερε μαζί του την ελπίδα για το παρακάτω. Μαζί του έφερε την απελευθέρωση από τους τέσσερις τοίχους και έτσι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους, χωρίς μάσκες, χωρίς γάντια και, βασικά, δημιουργώντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως ο κορονοϊός έφυγε, πέθανε. Τι κι αν οι Αρχές της χώρας προσπαθούν να μας πουν πως ο κίνδυνος δεν ξεπεράστηκε, ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσέχουμε επειδή η πανδημία είναι ακόμα εδώ; Τι κι αν έθεσαν κάποιους περιορισμούς, που θα πρέπει να εφαρμόζονται από όλους, ώστε η επανεκκίνηση του πολιτισμού μας να γίνει με τις λιγότερες απώλειες;
Δίπλα μας, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θεωρούν πως όλα αυτά που ζήσαμε αποτελούν έναν εφιάλτη από τον οποίο ξυπνήσαμε και πάμε παρακάτω. Το σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα, το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού, είναι απόλυτα σωστό.Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για τους εξής δύο λόγους.
Πρώτον, δεν πρέπει να πνίξουμε στη θάλασσα ή στις πισίνες τα όσα κερδίσαμε το προηγούμενο διάστημα με τον εγκλεισμό μας και την κοινωνική απόσταση, επειδή κάποιοι ξέχασαν τι ζήσαμε ή θέλουν να τα ξεπλύνουν μέσα σε ένα ποτήρι μοχίτο, ζώντας όπως τα προηγούμενα καλοκαίρια. Δεύτερον, όλη αυτή την κανονικότητα που έφερε η επανεκκίνηση της χώρας μετά την καραντίνα υπάρχουν πολλοί καταστηματάρχες που την τηρούν απαρέγκλιτα. Τόσοι πελάτες, τόσο προσωπικό, αυτή η απόσταση, αυτά τα μέτρα ασφαλείας στα καταστήματα, με όποιο κόστος συνεπάγονται όλα αυτά στις τσέπες τους.
Εκείνοι, δηλαδή, που έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις κρατικές οδηγίες, θεωρούν εαυτούς έξυπνους; Η ερώτηση προφανώς και είναι ρητορική, αλλά η απάντησή της δεν είναι θεωρητική και αποτελεί μια καλή, όσο και απτή απάντηση προς όσους δεν ακολουθούν τους κανόνες που έχει προσαρμόσει στις ζωές μας ο κορονοϊός: για να διηγούμαστε τα επόμενα χρόνια το πώς περάσαμε το καλοκαίρι της πανδημίας, θα πρέπει να ζούμε και, μάλιστα, αποφεύγοντας τον συνωστισμό – στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον.
Μέχρι τότε, θα πρέπει να μείνουμε μακριά -κυριολεκτικά- από εκείνους που υποστηρίζουν πως «ο κορονοϊός δεν υπάρχει», από όσους δηλώνουν πως «δεν κολλάει», από αυτούς που λένε, με ύφος γνώστη, πως «όλα αυτά κατασκευασμένα είναι». Ναι, αυτό το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο – από όλες τις απόψεις…"
"Tο σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα -το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις, οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού- είναι απόλυτα σωστό. Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για δύο λόγους:
Οι αρμόδιες ελεγκτικές Αρχές προχώρησαν στο σφράγισμα της δημοτικής πλαζ "Αυλάκι" στο Πόρτο Ράφτη, καθώς -έπειτα από έλεγχο- βρέθηκαν παραπάνω λουόμενοι από το επιτρεπόμενο όριο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μικτό κλιμάκιο του Λιμενικού και της Περιφέρειας προέβησαν στο άμεσο κλείσιμο της δημοτικής παραλίας, καθώς και στην επιβολή προστίμου 7.000 ευρώ στον τοπικό δήμο. Κατ’ άλλες πληροφορίες, το «λουκέτο» μπήκε από την ΕΛΑΣ και την Εθνική Αρχή Διαφάνειας, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει αφού η απόφαση ισχύει, όποιος κι αν την έλαβε.
Σε κάθε περίπτωση, η παραλία θα παραμείνει κλειστή μέχρι να εκδικαστεί η ένσταση που έχει υποβάλλει ο δήμος, καθώς αποδέχεται ότι υπήρχαν παραπάνω λουόμενοι, αλλά ήταν μόνο 16.Η ευρύτερη περιοχή δεν μετρά μόνο το κλείσιμο αυτής της πλαζ, αφού ακόμα τέσσερα καταστήματα σφραγίστηκαν στις ίδιες συντεταγμένες, επειδή διαπιστώθηκε συνωστισμός σε καφετέριες και beach bars.
Όπως, δηλαδή, έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα: από Πλάκα και Γκάζι, μέχρι Αλιμο και Μύκονο.Είναι γεγονός πως η φετινή Ανοιξη πέρασε επάνω από τα σώματά μας βαριά, τόσο σκοτεινά και μεσαιωνικά, φέρνοντας κρούσματα, καραντίνα, θανάτους και αγωνία για το μέλλον μας, σε μια κούρσα ζωής. Οι ημέρες κύλησαν βασανιστικά και γοτθικά και όταν ήρθε το lockdown έφερε μαζί του την ελπίδα για το παρακάτω. Μαζί του έφερε την απελευθέρωση από τους τέσσερις τοίχους και έτσι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους, χωρίς μάσκες, χωρίς γάντια και, βασικά, δημιουργώντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως ο κορονοϊός έφυγε, πέθανε. Τι κι αν οι Αρχές της χώρας προσπαθούν να μας πουν πως ο κίνδυνος δεν ξεπεράστηκε, ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσέχουμε επειδή η πανδημία είναι ακόμα εδώ; Τι κι αν έθεσαν κάποιους περιορισμούς, που θα πρέπει να εφαρμόζονται από όλους, ώστε η επανεκκίνηση του πολιτισμού μας να γίνει με τις λιγότερες απώλειες;
Δίπλα μας, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θεωρούν πως όλα αυτά που ζήσαμε αποτελούν έναν εφιάλτη από τον οποίο ξυπνήσαμε και πάμε παρακάτω. Το σφράγισμα, λοιπόν, σε κάθε «Αυλάκι» ανά τη χώρα, το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις οι οποίες έχουν τεθεί για τον περιορισμό του ιού, είναι απόλυτα σωστό.Σκληρό ως προς τις οικονομίες που πλήττει, αλλά απόλυτα ορθό για τους εξής δύο λόγους.
Εκείνοι, δηλαδή, που έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις κρατικές οδηγίες, θεωρούν εαυτούς έξυπνους; Η ερώτηση προφανώς και είναι ρητορική, αλλά η απάντησή της δεν είναι θεωρητική και αποτελεί μια καλή, όσο και απτή απάντηση προς όσους δεν ακολουθούν τους κανόνες που έχει προσαρμόσει στις ζωές μας ο κορονοϊός: για να διηγούμαστε τα επόμενα χρόνια το πώς περάσαμε το καλοκαίρι της πανδημίας, θα πρέπει να ζούμε και, μάλιστα, αποφεύγοντας τον συνωστισμό – στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον.
Μέχρι τότε, θα πρέπει να μείνουμε μακριά -κυριολεκτικά- από εκείνους που υποστηρίζουν πως «ο κορονοϊός δεν υπάρχει», από όσους δηλώνουν πως «δεν κολλάει», από αυτούς που λένε, με ύφος γνώστη, πως «όλα αυτά κατασκευασμένα είναι». Ναι, αυτό το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο – από όλες τις απόψεις…"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου