Αναρτήσεις
Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο τελευταίος Πρωθυπουργός μιας Ελλάδας που "λεφτά υπήρχαν". Ως αναγνώστες θα διαβάσετε δεκάδες αφιερώματα στα οποία θα αναφέρονται πολλά θετικά για τον "εκσυγχρονισμό" που έφερε στην χώρα. Αυτά ως συνήθως είναι υπερβολικά. Ο Κώστας Σημίτης ευαγγελίστηκε τον εκσυγχρονισμό, αλλά αυτός δεν ήταν προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Παρότι διέγνωσε την παθογένειες του "συστήματος ΠΑΣΟΚ", οι αλλαγές για τις οποίες έβαλε την βάση, ήταν εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και προς όφελος των λίγων. Ξεκίνησε το "μεγάλο ξεπούλημα" της δημόσιας περιουσίας (αυτό που ολοκληρώθηκε επιτυχώς την περίοδο των μνημονίων), απαξίωσε τη δημόσια παιδεία και υγεία, ενώ παρότι είδε την ανάγκη για συμμετοχή της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., δεν έκανε απολύτως τίποτα ουσιαστικό για να προστατέψει την ελληνική οικονομία (και το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα) από το σοκ της μετάβασης σε ένα ενιαίο νόμισμα (για να μπούμε στο οποίο έγινε το μεγαλύτερο μεταπολεμικό στατιστικό μαγείρεμα στην Ευρώπη). Παράλληλα ενώ κατάλαβε τη σημασία και τα οφέλη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων από την χώρα μας (εν είδει εθνικού στόχου), άφησε να εξελιχθεί ένα πάρτυ κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος γύρω απ' αυτούς, χωρίς να σιγουρέψει και τα όποια οφέλη θα μπορούσαν να φέρουν αυτοί στην πατρίδα μας.
Πέρα και απ' όλα όμως, θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που έγινε Πρωθυπουργός παρά τη θέληση του φυσικού ηγέτη του κόμματός του (είναι εξάλλου γνωστή η αντιπάθεια που έτρεφε προς το πρόσωπό του ο Ανδρέας Παπανδρέου), καθώς και ως ο "Πρωθυπουργός των Ιμίων", δηλαδή της ντροπιαστικότερης στιγμής της ελληνικής ιστορίας, τα τελευταία 40 χρόνια. Το "ευχαριστώ τους Αμερικάνους", ήταν η στιγμή που έμεινε και τον χαρακτήρισε, ως πολιτικό, περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο.
Μητσοτάκης βέβαια δεν έγινε ποτέ (εξάλλου ο επίτιμος είχε και μια αμφιλεγόμενη διαδρομή που τον χαρακτήριζε ως πολιτικό), αν και δε δίστασε να "προδώσει" τους παλιούς συντρόφους του στην "Δημοκρατική Άμυνα", "απουσιάζοντας" στις κρίσιμες συνεδριάσεις των κεντρικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ, στις οποίες εκείνοι διαγράφηκαν στα 1975. Αυτή η εμπειρία του φάνηκε χρήσιμη και αργότερα, στην υπόθεση Οτσαλάν, όπου επί της Πρωθυπουργίας του, παραδόθηκε ο Κούρδος ηγέτης στην τουρκική ΜΙΤ, έχοντας έρθει ικέτης στην χώρα μας...
Ήταν πάντως ένας πολιτικός που μπορούσε να προσφέρει πολλά, κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους μετά την επιλογή του ως Πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τελικά οδήγησε την Ελλάδα στην απαξίωση, επιτρέποντας την αρπαγή εκατοντάδων εκατομμυρίων από τις τσέπες του λαού και τα ασφαλιστικά ταμεία, κατά τη διάρκεια του "σκανδάλου του Χρηματιστηρίου", αφήνοντας μερικές δεκάδες απατεώνες να πλουτίσουν εις βάρος όλων μας.
Θα τον θυμόμαστε όπως του αξίζει...Ελπίζουμε μόνο οι απατεώνες που έβγαλαν χρήματα από τα ολυμπιακά έργα και το χρηματιστήριο, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να του στείλουν στεφάνι στην κηδεία. Θα είναι το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν...
