"Η τελευταία φορά που πήγαμε στην ταβέρνα", "η αποτελεσματικότητα των μέτρων πρόληψης στην Τουρκία"¨και άλλες ιστορίες του κορωναϊού

Όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα χωρίσουμε τη ζωή μας "προ" και "μετά" του κορωναϊού. Θα θυμόμαστε την τελευταία φορά που "πήγαμε με παρέα στην ταβέρνα", που "φάγαμε σουβλάκι", που "αγκαλιάσαμε ένα φίλο που είχαμε να δούμε χρόνια", που "πήγαμε στα μπουζούκια", "που πήγαμε σε μια συναυλία" και που "παίξαμε μπάσκετ με τους φίλους μας". Για να μην πάμε στα πιο ακραία όπως "η τελευταία φορά που μεταλάβαμε", "την τελευταία φορά που μαζευτήκαμε με φίλους στο σπίτι" ή "η τελευταία φορά που χορέψαμε". Και για όλα αυτά δε θα φταίει η οικονομική μας κατάσταση, η ηλικία μας, το ότι πια δεν έχουμε κανένα φίλο και η κοινωνική μας ζωή έγινε ανύπαρκτη ή ότι πιστεύαμε και ξαφνικά έγινε κάτι και πάψαμε να πιστεύουμε.

Για όλα θα φταίει ένας ιός, που εξελισσόμενος σε μαζική υστερία άλλαξε τη ζωή μας σε βαθμό τέτοιο, που καμία οικονομική κρίση, πόλεμος ή κοινωνική απομάκρυνση δεν είχε καταφέρει μέχρι σήμερα. Και το πιο ενοχλητικό είναι ότι τώρα κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες (είτε αυτή είναι αντί-αθλητική, είτε αντι-θρησκευτική, είτε αντί-κρεατοφαγική, είτε ακόμα και αντι-φαρμακευτική) χρησιμοποιώντας σαν προκάλυμα τον κορωναϊό.
Και όλα αυτά σε διάστημα τόσο μικρό, που όμως κάνει την προηγούμενή μας ζωή να φαντάζει ως εποχή "ξενοιασιάς και ανεμελιάς" - παρόμοια μ' αυτή των παιδικών μας χρόνων.
Θα μπορούσαμε βέβαια να πάρουμε τα πράγματα αλλιώς, διαισθανόμενοι τη σοβαρότητα της κατάστασης. Να είμαστε προσεκτικοί αλλά ν' αποφεύγουμε υπερβολές. Ν' ακούμε, να ενημερωνόμαστε και να κρίνουμε, χωρίς να πέρνουμε - οτιδήποτε διαβάζουμε - της μετρητοίς. Και σ' αυτό θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι με όλες μας τις ιδιότητες - σαν επιχειρηματίες, σαν πελάτες, σαν κράτος, σα γονείς, σα θρησκευόμενοι ή μη. Π.χ. δεν χρειάζεται πλέον τα μαγαζιά να έχουν 500 τραπεζάκια κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο σε 10 τετραγωνικά. Θα πρέπει στα καταστήματα δημοσίου ενδιαφέροντος να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και όταν λέμε "καθαρίζουμε το τραπέζι" σε μια ταβέρνα το τραπέζι να "καθαρίζεται" και όχι να σκουπίζεται. Θα πρέπει να μάθουμε να πλένουμε τα χέρια μας σωστά, τακτικά και συχνά και να μάθουμε στα παιδιά μας να το κάνουν κι αυτά. Να φταρνιζόμαστε και να βήχουμε σε χαρτομάντηλα τα οποία μετά θα πετάμε - να μάθουμε τα παιδιά μας να το κάνουμε και να δείχνουμε σ' αυτούς που δεν το κάνουν ότι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να μην το κάνουν. Δεν χρειάζεται να φιλάμε τις εικόνες - εξάλλου η ορθοδοξία δεν ζητάει το φιλί στην εικόνα ή στο σταυρό ή το Ευαγγέλιο αλλά την προσκύνηση (το φιλί είναι παράδοση). Θα πρέπει να μάθουμε ότι όταν δεν είμαστε καλά - είτε αυτό είναι πυρετός ή βήχας καθόμαστε σπίτι. Κανείς δε θα μας παρεξηγήσει (όχι πια). Θα πρέπει να μάθουν κάποιες εταιρίες ότι το βασικό είναι να γίνεται η δουλειά και όχι να είμαστε όλοι στη δουλειά υποχρεωτικά. Θα πρέπει επίσης να μάθουμε ότι οι κανόνες του επισκεπτηρίου στα νοσοκομεία θα πρέπει να τηρούνται, οι θάλαμοι και τα κρεβάτια ν' απολυμαίνονται τακτικά και (φυσικά) όταν φεύγουν οι ασθενείς και όχι απλώς το πάτωμα να περνιέται με μια βρώμικη σφουγγαρίστρα. Θα πρέπει να υπάρχουν απολυμαντικά/αντισυπτικά σε χώρους δημοσίου ενδιαφέροντος (τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία κ.ο.κ.). Κα όλα αυτά συνεχώς και όχι μόνο τώρα που  ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Όσο και αν όλα αυτά είναι χρονοβόρα, κουραστικά και "ακριβά". Ίσως έτσι καταφέρουμε και γλυτώσουμε κάτι από όλα αυτά που μπορούμε να χάσουμε, αν δεν πάρουμε τα μέτρα μας, με σύνεση και ψυχραιμία...
ΥΓ. Καλό θα είναι να χρησιμοποιούμε - όλοι μας και κυρίως οι δημοσιογράφοι που υποτίθεται ενημερώνουν τον κόσμο - λίγο και το αξεσουάρ που έχουμε στο κεφάλι και λέγεται μυαλό και να είμαστε σοβαροί. Ν' αποφεύγουμε ν' αναπαράγουμε ψευδείς ειδήσεις και προπαγάνδα. π.χ. Η Τουρκία έχει εκατοντάδες χιλιόμετρα συνόρων με το Ιράν που έχει πάνω από 6000 ανακοινωμένα κρούσματα του κορωναϊού και εκατοντάδες θανάτους. Απ' τα σύνορα αυτά περνάει κανείς εύκολα, και πολλές φορές χωρίς διαβατήριο. Για να μην πούμε για τις δεκάδες πτήσεις που συνεχίζονταν καθόλη τη διάρκεια της έξαρσης του ιού στην Κίνα ή στις άλλες πληγείσες περιοχές (Νότια Κορέα, Ιαπωνία) από και προς την Τουρκίας. Είναι επίσης μια χώρα που ειδικά στην περιφέρεια το επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι χαμηλό. Είναι δυνατόν λοιπόν να μην υπάρχει ούτε ένα κρούσμα και να έχουμε μεγάλα ειδησεογραφικά sites ν' αναπαράγουν αναρτήσεις τουρκικών ΜΜΕ που αναφέρονται σε "άριστη λειτουργία των τουρκικών μέτρων πρόληψης" χωρίς σκέψη; Αν είναι έτσι, τι να πει και η Βόρεια Κορέα δηλαδή...