Ελλάδα - ένας οικονομικός παράδεισος

Η Ελλάδα είναι ένας οικονομικός παράδεισος. Οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι σηκώνουν το μεσαίο δάκτυλο στους αντιπάλους τους - γιατί αποδεικνύεται ότι η σκληρή λιτότητα αποδίδει, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών μας "θαυμάζουν" για την αντοχή μας και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα πρωτοφανή οικονομικά πλεονάσματα που πετυχαίνονται. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί όπως αναφέρει το "Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων": "Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών δείχνουν ότι τον Ιανουάριο του 2018  ο προϋπολογισμός εμφάνισε πρωτογενές πλεόνασμα 2,7 δισ. ευρώ. Η εξέλιξη αυτή αντανακλά την αύξηση των εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού που διαμορφώθηκαν σε 4,158 δισ. ευρώ, από 3,694 δισ. ευρώ πέρυσι."

Και μετά όλοι εμείς κλείνουμε τις τηλεοράσεις, κλείνουμε το router (γιατί νομίζουμε ότι αυτά που διαβάζουμε είναι ειδήσεις που έχουν μείνει στο cache από το 2004) και βγαίνουμε έξω στο δρόμο. Πάμε στην τράπεζα και βλέπουμε τους λογαριασμούς μηδενικούς, ανοίγουμε την αλληλογραφία και βλέπουμε ΔΕΗ/ΟΤΕ/κοινόχρηστα στα ύψη (όπως πάντα), πάμε στο σουπερμάρκετ και βλέπουμε τα προϊόντα να είναι ανατιμημένα και αναρωτιόμαστε πως οι παλιοί έτρωγαν όσπρια 5 φορές την εβδομάδα, αφού και αυτά τα ρημάδια είναι πανάκριβα. Μετά - όσοι έχουν δουλειά - πάνε και δουλεύουν ένα 10ωρο ως ημί-απασχολούμενοι για 400 ευρώ, χρησιμοποιώντας ένα λεωφορείο του οποίου η τιμή εισιτήριου έχει αυξηθεί κατά 40% από την αρχή της κρίσης. Αυτοί που δεν έχουν, πάνε και πίνουν καφέ στα Mikel που τους τον σερβίρουν εργαζόμενοι των 3 ευρώ την ώρα. Οι συνταξιούχοι στήνονται στα ΑΤΜ και απορούν αν αυτό που λαμβάνουν είναι σύνταξη ή το πάλε ποτέ δώρο του Πάσχα - μετά θυμούνται ότι οι συντάξεις έχουμε μειωθεί 13 φορές και ότι τα δώρα έχουν καταργηθεί παντού, εκτός από τα όνειρα του Τζανακόπουλου και τις ιστορίες με τον Άγιο Βασίλη.

Όταν γυρίζουμε σπίτι ανοίγουμε την τηλεόραση και βλέπουμε τον Χουλιαράκη, τον Σταθάκη και τους λοιπούς κολαούζους - πρώην αριστερούς αγωνιστές - των 4 χιλιάδων ευρώ, να μας διαβεβαιώνουν ότι "η διαπραγμάτευση θα κλείσει" και ότι θα έχει "μηδενικό δημοσιονομικό πρόσημο", στηριζόμενοι στο δίπολο "μέτρα-αντίμετρα". Αλλά μετά ακούμε τους αξιωματούχους του ΔΝΤ στις ίδιες ειδήσεις, να τονίζει ότι "τα αντίμετρα θα ληφθούν για το ποσό που θα ΥΠΕΡΒΕΙ το προσδοκούμενο πλεόνασμα". Πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση οραματίζεται πρωτογενή πλεονάσματα κοντά στο 5% του ΑΕΠ για το 2019.

Αν βρισκόμασταν σε άλλες εποχές, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο θα ήταν μαντρωμένοι στο Δαφνί με αλυσίδες. Ευτυχώς αυτές οι βάρβαρες πρακτικές έχουν εξαλειφθεί και τους ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα όχι μόνο δεν τους δένουμε, αλλά προσπαθούμε να τους εντάξουμε ομαλά στην κοινωνία. Βέβαια, επειδή είμαστε Έλληνες και αγαπάμε την υπερβολή: στην περίπτωση των κυβερνώντων το παρακάναμε αφού τους δώσαμε κυβερνητικές θέσεις και παχυλούς μισθούς. Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες: Είμαστε των άκρων.

Στα σοβαρά όμως: Η στάση του ΔΝΤ (που αμφισβητεί τα στοιχεία της κυβέρνησης και ζητάει να έρθει η μείωση της έκπτωσης φόρου ένα χρόνο νωρίτερα) καταργεί οριστικά το παραμύθι του "μέτρου-αντίμετρου". Η Ελλάδα θα πρέπει να ξεπεράσει το 3,5% σε πλεόνασμα και αφού συμβεί αυτό ΘΑ μπορέσει να πάρει κάποια αντίμετρα, τα οποία όμως - όπως όλα δείχνουν - θα έχουν σχέση με μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή ο φόρος θ' αυξηθεί κατά ένα 500άρικο ευρώ για τον μέσο Έλληνα και οι συνταξιούχοι θα χάσουν 2-3 συντάξεις τον χρόνο από την απώλεια της "προσωπικής διαφοράς" (η οποία αξίζει να θυμηθούμε ήταν που καταβαλόταν "δια βίου" σύμφωνα με τον αγωνιστή Κατρούγκαλο). Μπορείτε να αισθάνεστε ανακουφισμένοι αφού όλοι οι άλλοι φόροι που πληρώνουμε (ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη, ΦΠΑ κ.λπ.) θα παραμείνουν σταθεροί. Για να το κάνουμε πιο λιανά: ο μέσος Έλληνας θα βυθιστεί στην απόγνωση και τη φτώχεια και το μοναδικό που μπορεί να ελπίζει είναι η μείωση του μη μισθολογικού κόστους (που όμως ως άμεσο αποτέλεσμα θα έχει τη μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων) και των φορολογικών συντελεστών θα φέρει αύξηση απασχόλησης και ίσως μισθών. Φέξε μου και γλύστρισα δηλαδή...

Πέραν αυτού πρέπει να θυμόμαστε ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα στην χώρα μας είναι μια "φούσκα": τα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου προς τους ιδιώτες τον Ιανουάριο του 2018 είχαν φτάσει τα 3,26 δις ευρώ, πράγμα που αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν έχουμε υπεραπόδοση στόχων αλλά αντίθετα μια πιστή εφαρμογή του δόγματος "Δεν Πληρώνω". Με λίγα λόγια το ελληνικό κράτος μοιάζει με κάποιον που χρωστάει 1000 ευρώ στον μπακάλη, τον μανάβη και τον ψαρά, λεχει 400 ευρώ στην τσέπη και βγαίνει στο παράθυρο και λέει ότι έχει λεφτά, ενώ από κάτω έχουν τα μαγαζιά τους αυτοί που τους χρωστάει. Αν δεν έχουν ορμήξει να τον δείρουν οι μαγαζάτορες και να του πάρουν τα λεφτά, είναι γιατί ο μπατζανάκης του μπαταξή είναι αστυνομικός και κόβει βόλτες στο πεζοδρόμιο.

Αν όλα αυτά δεν προμηνύουν ηρωϊκή έξοδο για την κυβέρνηση και πρόωρες εκλογές, τότε μπορεί να οδηγηθούμε σε τρία ασφαλή συμπεράσματα:
α) οι καρέκλες των υπουργείων έχουν σύστημα "Superglue" και αυτοί που κάθονται δεν μπορούν να σηκωθούν,
β) υπάρχουν ακόμα αρκετοί γόνοι "αριστερών" οικογενειών ή "δικά μας" παιδιά που κάπως πρέπει να βολευτούν, έστω και για λίγο
και
γ) η περίπτωση "τρέλας" που προαναφέραμε είναι τόσο προχωρημένη που δεν υπάρχει καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα.

Ο χρόνος θα δείξει...
(Περισσότερες εύστοχες γελοιογραφίες από την εφημερίδα "Ποντίκι" μπορείτε να βρείτε εδώ, στην ιστοσελίδα της εφημερίδας).